Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > AcroBase > Acro Club
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Αξιολόγηση: Αξιολόγηση θέματος: 2 Ψήφοι, 3,00 κατά μέσο όρο. Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 18-01-08, 12:50
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Η AcroBase με τα μάτια μου

Μέρος 1ο
Τα πρώτα βήματα

Η πρώτη επαφή ήταν σαν το εφηβικό ερωτικό άγγιγμα.
Στα γραφεία μεγάλης ναυτιλιακής εταιρείας του Πειραιά ξεναγήθηκα, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’70, στον ηλεκτρονικό τους υπολογιστή, σε μέγεθος μεγάλου δωματίου.
Οι μεγάλες μπομπίνες των αποθηκευτικών μέσων, σαν όρθια παλιά μεγάλα κασετόφωνο, εκατοντάδες διακόπτες που ήταν τα τότε πληκτρολόγια και μια ατμόσφαιρα που πολύ θύμιζε το διαστημικό κέντρο της NASA στο Houston του Texas.
Είχαν περάσει βλέπετε λίγα χρόνια από τότε που ο Neil Armstrong και ο Edwin Aldrin βολτάρανε στην Σελήνη και ακόμα λιγότερο από το αγωνιώδες ταξίδι του Apollo 13 και είχαμε πολλές σχετικές εικόνες καρφωμένοι στους τότε μαυρόασπρους δέκτες τηλεόρασης με τις ώρες.

Μαγεμένος από την περιήγηση μου εκεί έκανα μια ευχή κάποτε να μπορώ και εγώ να ακουμπήσω και να δουλέψω σε κάτι παρόμοιο.

Η δεύτερη μου ‘στενή επαφή’ ήταν το 1980 όταν μπήκα σε ένα κατάστημα ηλεκτρικών συσκευών κάπου στην Αγγλία για να αγοράσω ένα κασετόφωνο. Με έκπληξη χάζεψα έναν πιτσιρικά να πατάει πλήκτρα σε ένα κουτί και αυτά να γράφονται σε μια τηλεόραση.
Ρώτησα τον πωλητή, τι είναι αυτό και με το πιο φυσικό ύφος μου απάντησε ότι είναι ένας Computer. Μα του λέω τόσο μικρός; Και πόσο κάνει;
Η τιμή ήταν δελεαστική κοντά στις 80 λίρες και χωρίς καμιά σκέψη του είπα το αγοράζω, αφήνοντας το κασετόφωνο για άλλη φορά.
Η πρώτη επαφή! Τι αίσθηση! Την ίδια αίσθηση και την ίδια συγκίνηση ένοιωθα και τα επόμενα χρόνια, σε κάθε μου νέα αγορά, σε κάθε μου νέα αναβάθμιση.
Εκείνος ο υπολογιστής ήταν ο ΖΧ80 του Clive Sinclair, ο πατέρας του διάσημου Spectrum με 1kbyte μνήμης RAM!
Γυρίζοντας στο σπίτι με χέρια που έτρεμαν, ακολούθησα τις οδηγίες και το συνέδεσα στην τηλεόραση. Πάταγα τα πλήκτρα ασταμάτητα και αυτά έβγαιναν στην τηλεόραση και είχα μαγευτεί. Πέρασε πολύ ώρα και κατάλαβα ότι δεν μπορεί να ήταν μόνο αυτή η χρησιμότητα του και έτσι ξεκίνησα να ρουφάω το συνοδευτικό του βιβλίο, μαθαίνοντας τις πρώτες εντολές της basic.
To πρώτο μου πρόγραμμα το χαιρέτησα με μια κραυγή και ακόμα απορώ πως οι γείτονες δεν κάλεσαν την αστυνομία….
10 input “What is your name?”;a$
20 print “Hi “;a$;”my name is ZX80”
Είχα μάθει και το list και το run και πίστεψα πια ότι ήμουν προγραμματιστής! Τι χαρά, τι μεγάλη ηδονή, Φώναξα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα τους γονείς μου, που τότε έμεναν στην Αγγλία, να τους δείξω το κατόρθωμα μου.
Στο πρόσωπο του πατέρα μου σχηματίστηκε η απορία και όπως μου είπε μετά από πολύ καιρό, σκέφτηκε ότι τα είχα χάσει τελείως για να κάνω έτσι.

Κατά τις πέντε το πρωί πήγα για ύπνο αφού είχα παίξει αρκούντως το νέο μου απόκτημα. Το πρωί όλο χαρά, κόβω από τον πατέρα μου την διάθεση να δει ειδήσεις στην τηλεόραση, το ανοίγω κάνω run, τίποτα, κάνω list τίποτα, τι είχε γίνει το πολύτιμο πρόγραμμα μου; Γιατί χάθηκε.
Έτσι πήρα την απόφαση να διαβάσω το manual μέχρι τέλους και επιτέλους για πρώτη φορά κατάλαβα το τι σημαίνει ram rom και αποθηκευτικό μέρος.
Το κασετόφωνο το αγόρασα την επόμενη μέρα για να μπορώ εκεί να αποθηκεύω τα έργα των χεριών μου. Τι αγωνία και αυτή, κάτι το αζυμούθιο (απόσταση κεφαλής κασετοφώνου από μαγνητική ταινία) κάτι τα παράσιτα, στις 20 προσπάθειες να σώσεις 3 σειρές κώδικα που μόλις και μετά βίας είχαν μέγεθος ελαχίστων bytes και ο τσιριχτός ήχος της εγγραφής στην αστρονομική ταχύτητα των 250 baud.
Περνάνε οι μέρες και τα 1024 bytes, αρχίζουν σιγά - σιγά να δείχνουν πόσα λίγα είναι και να κόβεις και να ράβεις για να σου φτάσει το μέγεθος του κώδικα σου.

Εσείς οι νέοι που ξεκινήσατε να δουλεύετε σε υπολογιστή τα τελευταία χρόνια και που έχετε μερικές εκατοντάδες megabytes μνήμης και 250ρη δίσκο και 64μπιτο υπολογιστή, θα νομίζετε ότι αυτά ανήκουν στην νεολιθική εποχή.
Σήμερα που γράφω αυτό το κείμενο, το 2005, έχουν περάσει μόλις 25 χρόνια από τότε. Εσείς που χρησιμοποιείται το ποντίκι περισσότερο από το πληκτρολόγιο σας σε οθόνες με πραγματικό χρώμα, έχετε χάσει το θαύμα που ζήσαμε.

Το θεσπέσιο θαύμα της εξέλιξης και της ανάπτυξης των υπολογιστών. Την γιγάντωση του προσωπικού υπολογιστή κυρίως, που ακόμα και ο εκ των ιδρυτών της IBM εκείνη την περίοδο, είχε πει ότι θα χρειαζόντουσαν μερικοί μόνο υπολογιστές, μετρημένοι στα δάκτυλα των χεριών του, για όλον τον κόσμο.

Ο ΖΧ80 ήταν το σκίρτημα να ξεκινήσει κανείς. Με πόση συγκίνηση έπαιξα εκεί στα 1024 bytes το μοναδικό έτοιμο πρόγραμμα που αγόρασα για τον ΖΧ, ένα σκάκι.
Κάποιος φωτισμένος άνθρωπος, κατάφερε σε γλώσσα μηχανής και σε τόσο λίγο χώρο μνήμης, να φτιάξει ένα σκάκι. Μην περιμένετε βέβαια να είχε και γραφικά; Που να τα βρεί;

Λίγους μήνες μετά ξαναεπισκέφτηκα τους γονείς μου στην Αγγλία και θαμπώθηκα με ένα γλυκύτατο μηχανάκι της Tandy, το MC10, με τετραπλάσια μνήμη από το ΖΧ80 !
Λίγα χρωματάκια, μερικά γραφικά σύμβολα που φάνηκαν χρήσιμα για να φτιάξει κανείς τα πρώτα πρωτόγονα παιγνίδια, πληκτρολόγιο με μικρά πλαστικά πλήκτρα, ξεφεύγοντας από το δύσχρηστο πληκτρολόγιο μεμβράνης του ΖΧ80 και η ίδια ικανοποίηση για τον νέο μικρούλη υπολογιστή.
Εκεί έφτιαξα αρκετά ικανοποιητικά προγραμματάκια, αλλά και αγόρασα τέσσερις κασέτες με ενδιαφέροντα παιγνίδια. Όμως για να μην σας ξεγελάω, την πρώτη αίσθηση ότι έχω έναν Computer στο σπίτι μου, την ένοιωσα στο αμέσως επόμενο ταξίδι μου στην Αγγλία, παίζοντας σε ένα μαγαζί τον Texas TI99/4A.

Αυτός ο άτιμος, σου έδινε πια την αίσθηση ότι έχεις κανονικό υπολογιστή. Φανταστικό πληκτρολόγιο, 16 Kbytes μνήμη και παρακαλώ 16μπιτος. Πάνω απ’ όλα τα έτοιμα modules με τα πρώτα φανταστικά παιγνίδια, που δεν περίμενες με τις ώρες να φορτώσουν από το κασετόφωνο και μαζί με όλα πρόσθετα αγόραζες σε modules ίσως την καλύτερη basic που γράφτηκε ποτέ και που την έλεγαν Exteded Basic, με τα περίφημα sprites της, που σε μια γραμμή κώδικα έπαιρνες όλους τους χαρακτήρες τους χόρευες στην οθόνη αλλάζοντας χρώμα και μέγεθος.

Ο TI ήταν γι’ εμένα ο πρώτος μεγάλος σταθμός στους υπολογιστές. Με κέρδισε από την πρώτη στιγμή αλλά ταυτόχρονα με τα όσα καλούδια του πήρα, Speech Synthesizer που άφησε εποχή,
modules οικονομικών πακέτων, μοναδικά παιγνίδια σαν το Parsec, Othello κλπ.

Από τον Τexas και μετά είχα την απόλυτη βεβαιότητα, ότι αυτός ο υπολογιστής θα ήταν ο τελευταίος μου, αυτός που μου καλύπτει επιτέλους τις ανάγκες μου. Ήταν τόσο δε το πάθος μου για αυτός, που ενώ μου κόστισε κάπου 250 λίρες Αγγλίας για να τον πάρω μαζί με πληθώρα modules και του Speech Synthesizer, διαπραγματεύτηκα αργότερα με τον εισαγωγέα του να αγοράσω το τεραστίων διαστάσεων drive του, στην τιμή των 150.000 δρχ. Ευτυχώς η λογική επανήλθε.

Μέχρι σήμερα ανοίγω πυκνά συχνά εκείνο το μηχανάκι και πραγματικά το απολαμβάνω.
Ο TI99/4A κράτησε περισσότερα από τρία χρόνια, χωρίς καμιά διάθεση αλλαξοπιστίας, εκτός του κορυφαίου BBC, που διάβαζα και έπαιζα ή στις εκθέσεις υπολογιστών ή σε ένα σχολείο στην Αγγλία που δίδασκε ένας φίλος μου.

Αυτό μέχρι να περάσω μια μέρα από την Στουρνάρα και σ’ ένα από τα πρώτα μαγαζιά υπολογιστών, είδα τον AMSTRAD CPC664. ΄
Είχα δει και στο Λονδίνο τον προκάτοχο του 464, πακέτο Πληκτρολόγιο / υπολογιστής, monitor (μέχρι τότε βγάζαμε τα μάτια μας σε τηλεοράσεις), και ενσωματωμένο κασετόφωνο.
Δεν μου έκανε και ιδιαίτερη εντύπωση κυρίως λόγω των παρδαλών του χρωμάτων, αλλά ο 664 που είδα στο Cat Computer, είχε drive. Αντί του μισητού αργού και δύσχρηστου κασετοφώνου, είχε ένα ολόκληρο drive και 64 ολόκληρα Kbytes μνήμης.
Το παζάρεψα με τον ιδιοκτήτη και του υποσχέθηκα στο τέλος της εβδομάδος, να πάω να το πάρω.

Το Σάββατο με τον μισθό στην τσέπη, τράβηξα για την τσεποστραγκίστρα Στουρνάρα. Τι έκπληξη στην θέση του CPC64 ένα άλλο μηχάνημα που το ονόμαζαν CPC 6128 και με στόμφο ο πωλητής μου είπε ότι είχε 128 kbytes. H τιμή ήταν σχετική με το προηγούμενο και έτσι πάντα με τρεμάμενα χέρια λίγη ώρα αργότερα το άνοιγα πάνω στο γραφείο μου. Μαζί είχα πάρει ένα κουτί με 10 δισκέτες των 3’’, πρωτοτυπία του Sugar, του κατασκευαστή των Amstrad. Είχα ένα ολοκληρωμένο μηχάνημα, monitor drive, κολυμπούσα σε πελάγη ευτυχίας. Το μέγεθος της χωρητικότητας των δισκετών 180k σε κάθε πλευρά, μου φάνταζε τεράστιο.

Θέλω εδώ να κάνω μια σημείωση. Μέχρι σήμερα, η σχέση μου με τους υπολογιστές, ποτέ δεν ήταν επαφή ενός guru, ενός ειδικευμένου στο είδος, ήταν αγνή και ανόθευτη, σχέση χρήστη προς μηχάνημα, για διασκέδαση, ψυχαγωγία, επικοινωνία αργότερα και στο τέλος έφτασε και σ’ ένα σημείο να μπορώ να ισχυριστώ ότι ήταν και εργαλείο προσωπικής δουλειάς. Θέλω να το ξεκαθαρίσω αυτό, ήμουν αρκετά μεγάλος ηλικιακά και ίσως αρκετά πιεσμένος εργασιακά για να ασχοληθώ μαζί του για βιοπορισμό. Ήταν σχέση αγάπης, εκτίμησης, για τον όμορφο νέο κόσμο που μου προσέφερε.

Στο ξεκίνημα μου με τον CPC 6218, γνώρισα ένα χαριτωμένο περιφερειακό που με μάγεψε. Μέσα στα μάτια μου πέρασε η εικόνα ενός ηλεκτρολογικού υπολογιστή, που δεν σε απομονώνει, που σου ανοίγει παράθυρα επικοινωνίας. Ήταν το πρώτο σκίρτημα και σύντομα έγινα κάτοχος ενός ξύλινου κουτιού που πάνω του έβαζες το ακουστικό του μικροφώνου και με ταχύτητα 300 baud, ο υπολογιστής καλούσε έναν άλλο μηχάνημα.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
The Following 2 Users Say Thank You to Xenios For This Useful Post:
HelenA (25-09-10), Zerocool (13-10-11)
  #2  
Παλιά 18-01-08, 12:53
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Μέρος 2ο
Modem

Οι προσπάθειες μου να κάνω τον Amstrad να δουλέψει με modem, εστέφθησαν με παταγώδη αποτυχία. Έτσι δύο μήνες μετά αγόρασα το πρώτο μου συμβατό άχαρο PC με επεξεργαστή Intel © 8086 που είχε μέσα τον πρώτο μου σκληρό δίσκο στην θεόρατη χωρητικότητα των 20MB. Ήμουν σίγουρος ότι ποτέ δεν θα μπορούσα να γεμίσω αυτόν τον δίσκο. Φυσικά με τις προτροπές ενός εξαιρετικού φίλου και μετέπειτα σύζυγο της εξαδέλφης μου Χρήστο, αγόρασα το πρώτο σοβαρό modem στα 1200 bps.

Οι πρώτες συνδέσεις ήταν με τον Χρήστο, καθόμαστε και μέσω του προγράμματος επικοινωνιών Procomm, συζητούσαμε για τα πάντα, παρ’ ότι μας χώριζαν λίγες δεκάδες μέτρα.
Τότε πρωτοάκουσα για τις BBS, τις βάσεις, όπως τις λέγαμε, ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Η πρώτη μου κλήση έγινε σε μια BBS στο Saint Louis των ΗΠΑ. Έγραψα τα στοιχεία μου σαν νέος χρήστης και με το που μπαίνω μου κάνει chat ο SysOp της. SysOp είναι ο διαχειριστής, σαν τους σημερινούς administrators, ο System Οperator. Στα Ελληνικά θα το ακούγατε ‘ Βάλε καμιά μονάδα ρε Σύσοπα’…

Ο SysOp λοιπόν εκείνης της πρώτης βάσης, με ρώτησε έκπληκτος αν όντως καλώ από Ευρώπη και Ελλάδα. Θα έπρεπε να είχε δακρύσει (το πίστεψα λίγο καιρό αργότερα), όταν μου εξέφραζε τον θαυμασμό του που είχε τον πρώτο ευρωπαίο χρήστη. Συζητούσαμε για περίπου ενενήντα λεπτά και ο πρώτος λογαριασμός του ΟΤΕ με προσγείωσε ανώμαλα. Ήταν περίπου όσος ο μισθός μου και είχα και τις δόσεις του PC…
Ακολούθησαν BBS της Ευρώπης και μια της τότε ΕΟΚ.
Αργότερα έμαθα για το ξεκίνημα μιας Αθηναϊκής BBS από τα καταστήματα υπολογιστών Plot. Φυσικά γράφτηκε αρκετό καιρό πριν ξεκινήσει ο Άργως (έτσι την έλεγαν) και την ευλογημένη μέρα έκανα το πρώτο μου login σε ελληνική BBS. Tι συγκίνηση να βλέπεις στην οθόνη υποδοχής, Ελληνικά γράμματα . Με χέρια που έτρεμαν έγραψα το ονοματεπώνυμο μου και το σύνθημα που είχα διαλέξει, μα;
Δεν με αναγνώριζε
Την άλλη μέρα τους παίρνω τηλέφωνο από τα άγρια χαράματα, βρε παιδιά γιατί δεν μου έχετε δώσει πρόσβαση; Τόσο καιρό πριν έχω πληρώσει; Συγνώμη και τέτοια θα σας το φτιάξουμε αμέσως. Γυρίζω το βραδάκι από την δουλειά, πριν φάω ανοίγω το modem υπολογιστή κλπ, γράφω το όνομα μου το σύνθημα μου μα;
Τζίφος, έβρασα στο ζουμί μου. Την άλλη μέρα τέρμα οι ευγένειες και τα τηλέφωνα, πριν πάω δουλειά πήγα στο κατάστημα και ποιος είδε τον θεό και δεν τον φοβήθηκε. Ακόμα τους λυπάμαι τους ανθρώπους, αλλά πέρασε η μέρα και το βράδυ επαναλαμβάνω την διαδικασία και ω του θαύματος καλώς ήρθατε στον Άργως και να το μενού και να οι επιλογές.

Εγώ κατευθείαν πήγα στην περιοχή των δημοσίων μηνυμάτων. Διάβασα τα μπράβο και τα ζήτω των τυχερών που είχαν μπει τις προηγούμενες μέρες και για πρώτη φορά έγραψα και εγώ ένα θριαμβευτικό μήνυμα.
Tα πρώτα ονόματα που διάβασα στα μηνύματα, μου ήταν άγνωστα, αργότερα μου φάνταζαν μυθικά. Θυμάμαι ακόμα το Γιώργος Βαρθολομαίος και Γιάννης Σταθόπουλος. Δύο υπέροχοι άνθρωποι που άφησαν το δικό τους σημάδι στην ιστορία των υπολογιστών στην Ελλάδα.

Το μάτι μου πήρε μια επιλογή για ζωντανή επικοινωνία των χρηστών που ήταν online. Την δοκίμασα αλλά δεν υπήρχε κανείς εκεί. Ένοιωσα απογοήτευση και σκέφτηκα να αφήσω ένα ανοικτό μήνυμα με το οποίο έδινα ραντεβού σ’ όποιον επιθυμούσε, να επικοινωνήσουμε ζωντανά την επόμενη μέρα στις 22:00.

Ο ημερήσιος χρόνος στην βάση ήταν μόλις 30 λεπτά, με μηνιαία συνδρομή 1000 δραχμών. Έτσι πολύ σύντομα διπλασίασα τον χρόνο και είχα μια ολόκληρη ώρα δικιά μου.

Την άλλη μέρα προς αποφυγή να μην βρω καμιά από τις τότε τέσσερεις γραμμές της βάσης, μπήκα δέκα λεπτά νωρίτερα και λίγο αργότερα ‘μιλούσα’ ζωντανά με τον Σπύρο τον Τώνη και τον Μπάμπη. Ήταν οι πρώτοι μου ‘ηλεκτρονικοί’ φίλοι.

Στο πάναργο εκείνο πρωτόγονο σύστημα μέσα σε μισή ώρα ίσα που προλάβαινες να πεις δέκα προτάσεις. Όμως η αρχή είχε γίνει. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, περίπου οι ίδιοι άνθρωποι συζητούσαν κάθε βράδυ στις 22:00. Τι να ακούσουμε προτάσεις για εξόδους, σινεμά κλπ, τίποτα, εκεί κολλημένοι.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
Zerocool (13-10-11)
  #3  
Παλιά 18-01-08, 12:54
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Μέρος 3ο
AcroBase BBS

Αρκετό καιρό αργότερα ο Τώνης έριξε την ιδέα, βρε Στέλιο δεν κάνουμε και εμείς μια βάση; Ήμουν παντελώς άσχετος με το είδος, σαν ‘βάση΄μου φάνταζαν πολύπλοκα προγράμματα με πολλά μηχανήματα και όλα τα σχετικά. Τι λες παιδάκι μου τώρα απαντάω; Που θα βρούμε τα προγράμματα;
Procomm plus δεν έχεις σαν πρόγραμμα επικοινωνίας; Ναι του λέω, το host mode το δούλεψες; Ναι του ξαναλέγω. Ε αυτό θα κάνουμε σαν βάση.
Τότε ξεκίνησα να συνειδητοποιώ πόσο όμορφα θα ήταν να μιλάω καθημερινά με ανθρώπους, να ορίσω ένα χώρο, που με κάποιες προϋποθέσεις, θα ήταν μια γωνιά επικοινωνίας. Δεν είχα καν κατανοήσει το μέγεθος του τολμήματος.
Το μικρόβιο είχε μπει για τα καλά στον οργανισμό μου, τα αιμοσφαίρια της λογικής δεν μπορούσαν να το αντιμετωπίσουν. Μια βάση στο σπίτι μου; Εδώ που είμαι; Με το 1200ράκι modem και τον 8086;
Με είπε και πλουτοκράτη που κάθομαι και το συζητάω αφού έχω και 20ρη σκληρό δίσκο, ενώ εκείνος είχε ένα Amstrad PC με δύο drive.

Με έπεισε (τραβάτε με και ας κλαίω) και την άλλη μέρα καθόμουν μέσα από τα Norton Utilities να μεταφράζω τις επιλογές του host mode. O Τώνης ήταν ο ψαγμένος της υπόθεσης, εκείνος μου είπε για τα ansi και το ΤheDraw που έφτιαχνες όμορφα χρωματιστά σχεδιάκια. Κατέβασα κάθε τι σχετικό και με τις πολύτιμες συμβουλές του Τώνη, μια μέρα ξεκινήσαμε τις δοκιμές.

Εγώ ο φουκαράς είχα μονόχρωμο hercules μόνιτορ, ενώ ο Τώνης είχε έγχρωμο. Mε τα μάτια της φαντασίας δημιούργησα τα πρώτα γραφικά εκείνης της βάσης.

Μετά ήρθε το όνομα, πως θα ονομάσουμε τις βάσεις μας. Ο Τώνης ήθελε ξενόγλωσσα ονόματα, για όσα χρόνια ασχολήθηκε με τις BBS κάθε φορά σχεδόν που έμπαινα εκεί, έβλεπα νέο όνομα και νέο πρόγραμμα…
Εγώ πήρα το πράγμα πιο σοβαρά, είχαμε κάνει και λίγο management στην σχολή. Ήθελα ελληνικότατο όνομα που όμως να δένει σωστά με τους λατινικούς χαρακτήρες (δεν έπαιρνε Ελληνικά εκείνο το πρόγραμμα) αλλά και ταυτόχρονα να είναι αλφαβητικά πάνω - πάνω (βασικό μάθημα για την επωνυμία μιας δουλειάς).
.
Το Acro ήταν το πρώτο συνθετικό, μια καρικατούρα ιωνικής κολώνας σε ansi, ήταν το πρώτο λογότυπο. Το δεύτερο συνθετικό μου ήρθε 6 μήνες μετά τα εγκαίνια, τότε το ονόμασα AcroSoft (από το Sοftware) και μετά από δύο μήνες πήρα την λέξη “βάση” σαν δεύτερο συνθετικό για να γεννηθεί η ΑcroBase

Με τον Τώνη για αρκετό καιρό δοκιμάζαμε το host mode σαν κρατικό μυστικό απ’ όλους. Το θέμα ήταν να πείσουμε τους δικούς μου ότι για κάποιο διάστημα τα βράδια, το τηλέφωνο δεν θα λειτουργεί γι’ αυτούς.

Στις 9 Φεβρουαρίου του 1988, αφήνω ένα δειλό μήνυμα στον Άργως. Φοβόμουν μην με διαγράψουν που διαφήμιζα άλλη βάση. Το μήνυμα όμως ήταν πολύ προσεγμένο.

Αύριο 10 Φεβρουαρίου 1988 θα λειτουργήσει δοκιμαστικά
ένα Host Mode, με την επωνυμία Acrosoft. Θα μας δώσετε
ιδιαίτερη χαρά και τιμή αν μας τιμήσετε με την παρουσία σας στο
τηλέφωνο 8231753 1200bps Ν81, από 20:00 έως 24:00.
Κάτι παρόμοιο έγραψε και ο Τώνης και προς τιμήν τους δεν μας είπαν κουβέντα.

Στις 21:30 ο πρώτος πρώιμος επισκέπτης ήταν ο Τώνης, ανταλλάξαμε τις αγωνίες μας, την απορία μας αν μας καλέσει κανείς και στις 19:59 με ευχές κλπ κλείσαμε περιμένοντας να περάσει το μεγαλύτερης διάρκειας λεπτό στην ιστορία.

20:00 και κάτι δευτερόλεπτα ντρινν ( το είχα χαμηλώσει φυσικά για να μην έχω φασαρίες) το procomm απαντάει και ο πρώτος μου χρήστης γράφει τα στοιχεία του (Signup) και κάνει login.
Η καρδιά μου κτυπούσε δυνατά, σαν ερωτευμένο μαθητούδι στο πρώτο ραντεβού.
H βάση δούλεψε εκείνη την νύχτα μέχρι τις 8 το πρωί, παρά τις περί αντιθέτου δηλώσεις μου στον Αργως. Η πρώτη φουρνιά εκείνων των ευγενικών ανθρώπων, έφτασε στον αριθμό των 36.
Το Host mode δεν έμεινε ούτε στιγμή χωρίς έναν επισκέπτη. Σε κάθε ντριννν σε κάθε στρίγκλισμα του modem, νέο καρδιοκτύπι, ποιος να είναι, θα μπορέσει να συνδεθεί. Εκεί κολλημένος και μαγεμένος.
Αν ο θεός του έρωτα πετάει ένα βέλος, εκείνη την βραδιά μου πετάχτηκαν 36 βέλη και με έκαναν τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο επί της γης.
Τι μηνύματα μου έγραψαν και μπράβο και ζήτω και συνέχισε και σύντομα 24ωρες. Δεν ήθελα πολύ ο φουκαράς να σαλέψω.

Έμεινα όλη την νύχτα άυπνος παρακολουθώντας του πρώτους εκείνους modemάδες να ανταποκρίνονται στο κάλεσμα.
Το πρωί πήγα στην δουλειά και πρέπει να είχα στο πρόσωπο μου ένα πολύ ηλίθιο χαμόγελο ικανοποίησης, γιατί το παρατήρησαν όλοι οι συνάδελφοι μου, πειράζοντας με, ότι ξενύχτησα κάνοντας ακατονόμαστα όργια…

Αν δεν το καταλάβατε αυτό ήταν η εισαγωγή για να σας μυήσω στο τι προϋπήρξε, τα δύσκολα τώρα ξεκινάνε. Από πού να ξεκινήσει κανείς, είναι να λυπάσαι τον φτωχό συγγραφέα.

Καιρός να συστηθούμε ε; Με λένε Στέλιο Χαμόδρακα, γεννήθηκα το 1947 και μένω στο ίδιο μέρος όλα αυτά τα χρόνια. Το σπίτι μου είναι στην Φωκίωνος Νέγρη.
Θέλω να σημειώσω ότι δεν υπήρξα λεφτάς σε καμιά εργασιακή μου περίοδο. Το ότι αγόραζα υπολογιστές, οι αιματηρές μου οικονομίες το ξέρουν…
Το λύσαμε και αυτό το θέμα και ας προχωρήσουμε στα επόμενα.

Επικοινωνιακά δεν είμαι από τους τύπους που κάνουν εύκολα παρέες, σε όλους τους σταθμούς της ζωής μου, είχα ελάχιστους αλλά καλούς φίλους.
Επίσης από πολύ νωρίς πολλές απογοητεύσεις με άφησαν λίγο μοναχούλη, θα με θεωρούσε κάποιος δηλαδή σαν μοναχικό τύπο.

Το modem μου άνοιξε ένα παράθυρο επικοινωνίας. Μέχρι να πάρω το πρώτο μου modem, ο υπολογιστής με είχε τόσο μαγέψει, που με είχε απομονώσει ακόμα πιο πολύ. Έτσι η ανάγκη μου για λίγη κουβέντα και επαφή, ήταν υπερβολικά έντονη και έτσι μπορείτε να καταλάβετε πόσες ελπίδες στήριξα στο ξεκίνημα της δικιάς μου βάσης.
Από την πρώτη στιγμή αυτή την αγάπη δεν μπορούσα με καμιά δύναμη να την εμπορευτώ. Έτσι παίρνω το θάρρος και το θράσος, να σταθώ απέναντι σας και να σας διηγηθώ την ιστορία, τον κόσμο, την ψυχή, της πιο σημαντικής καθαρά ερασιτεχνικής BBS στην Ελλάδα.

Από την πρώτη στιγμή, είδα αυτή την προσπάθεια, πάρα πολύ σοβαρά, μου έδινε πάρα πολλά, το κόστος συντήρησης της όλα αυτά (τα μέχρι σήμερα 20 χρόνια), οι αναβαθμίσεις, οι γραμμές, θεωρούσα και θεωρώ ότι ήταν ελάχιστο έξοδο, για όσα μου πρόσφερε.
Κοιτώντας όλους τους χρήστες μου, στα μάτια και όχι στην τσέπη, είχα όλη την άνεση και το δικαίωμα, να ξεχωρίσω τους καλύτερους και να τους εμπιστευτώ.

Είμαι πολύ υπερήφανος που σ΄ αυτά τα χρόνια, νεαρά ακόμα παιδιά, βλαστάρια νιόβγαλτα, μεγαλούργησαν στην βάση. Βρήκαν το βήμα που ήθελαν, στη ήρεμη πολιτισμένη μικρή κοινωνία μας. Είμαι πολύ συγκινημένος που αυτά τα παιδιά από τα σχολικά τους ακόμα χρόνια, έδειξαν την μεγάλη τους αξία, για να χαίρεται σήμερα η κοινωνία μας καταξιωμένους επιστήμονες που μας τιμούν σαν φίλους και σαν πολίτες αυτής της χώρας.
Νοιώθω μοναδικά, στο συναίσθημα και μόνο, ότι εδώ αντάλλαξαν για πρώτη φορά απόψεις με άλλους ανθρώπους εκτός του κύκλου τους, δημιουργήθηκαν πανίσχυρες φιλίες και γιατί όχι, νοιώθουμε συγκίνηση, όταν μέσα στην βάση μερικοί, ένοιωσαν και το ερωτικό σκίρτημα και αρκετοί παντρεύτηκαν κιόλας.

Με το ξεκίνημα της AcroBase, κατάλαβα ότι θα πρέπει να δώσω το ειδικό βάρος στην επικοινωνία. Δεν με ενδιέφεραν τα online παιγνίδια ή τα εκατομμύρια προγράμματα για λήψη από τους χρήστες.
Αυτό έγινε γρήγορα κατανοητό από τους χρήστες και φυσικά άλλοι το εκτίμησαν αρκούντως και άλλοι μας αγνόησαν.
Επίσης με το καλημέρα, με σαφήνεια και όσο πιο έντονα μπορούσα, διατύπωσα την αρχή, ότι στην βάση μπαίνει ο κόσμος όχι για να βρίσει, όχι για να χλευάσει, όχι για να τσακωθεί. Ήθελα και το επέβαλα με κάθε θυσία και με τεράστιο αριθμό διαγραμμένων χρηστών, τον αλληλοσεβασμό και την αλληλοκατανόηση.

Μοναδικό φαινόμενο κατά την γνώση μου, καταρτίσαμε το καταστατικό της βάσης, άρθρο άρθρο και παράγραφο παράγραφο, μέσα από δημόσιο διάλογο και αδιάβλητη ψηφοφορία κάθε άρθρου χωριστά.
Η διαδικασία κράτησε αν θυμάμαι καλά περίπου έξι μήνες.
Μου καταψήφισαν πολλά προτεινόμενα από μένα άρθρα και έκαναν πάρα πολλές αλλαγές σε άλλα. Το καταστάλαγμα ήταν να γίνει ίσως το πιο δημοκρατικό καταστατικό που φτιάχτηκε ποτέ…

Μέσα στο καταστατικό κάναμε σαφές στους χρήστες, την διαφορά που έχει ο γραπτός από τον προφορικό λόγο. Εκφράσεις που θα έλεγε κανείς άνετα προφορικά, σε καμιά περίπτωση δεν δέχτηκα να την βλέπω σε γραπτά. Αυτό αν και επικράτησε στην πλειοψηφία των χρηστών, δεν έλειψαν οι κόντρες και οι αντιπαραθέσεις από αρκετούς και δώσαμε πραγματικό αγώνα για να το επιβάλουμε. Ταυτόχρονα απαιτήσαμε φορτικά να γράφονται τα μηνύματα μόνο με Ελληνικούς χαρακτήρες και όχι σε λατινικά, τα επιλεγόμενα greeklish.
Απαιτήσαμε στο καταστατικό τον σεβασμό του ανθρώπου από τον άνθρωπο, την απαγόρευση δια ροπάλου, μηνυμάτων που θίγουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την πίστη και τις ιδιαιτερότητες των ανθρώπων και των μηνυμάτων που τα θεωρούμε φασιστικά ή ρατσιστικά.
Αναγκαζόμασταν για να τα επιβάλουμε αυτά τα δύο να σβήνουμε μηνύματα, να πιέζουμε ασφυκτικά και να απειλούμαι με ποινές, βασιζόμενοι σε άρθρα του καταστατικού.
Γελάω ακόμα με τους χαρακτηρισμούς που μου είχαν επισυνάψει. Πολλές φορές οι αντιδραστικοί έφτασαν σε ακραίο σημείο και με περιέλουζαν με πολύ χυδαία επίθετα. Δεν με πτόησε κανείς και τίποτα. Θα πέρναγα το μοντέλο μιας βάσης πρότυπο ή θα την έκλεινα.

Ήταν τόση η δίψα για επικοινωνία εκείνα τα χρόνια, στα τέλη, δηλαδή, της δεκαετίας του 80, που όταν ξεκίναγε μια συζήτηση, είχε εκπληκτική συμμετοχή. Φανταστείτε μια βάση με μία γραμμή μόνο, να έχει μόνο για ένα από τα πολλά θέματα, 100 μηνύματα την ημέρα και όλα γραμμένα online χωρίς την χρήση των off line readers, που προστέθηκε αργότερα.
Το 1989, πήραμε μια έντονη γεύση από μια μεγάλη εμπορική BBS και τις εκπληκτικές ικανότητες του προγράμματος της στον τομέα της online επικοινωνίας, κάτι σαν τα σημερινά Chats Room, στο πολύ καλύτερο.
Ήταν η Teledata το πρόγραμμα Major of BBS και οι περίφημες τηλεσυνομιλίες της.
Όταν λίγους μήνες αργότερα η Teledata έκλεισε, έπεσε η ιδέα για την δημιουργία μιας μεγάλης BBS, από τους συντελεστές της AcroBase.
Αγόρασα από τις ΗΠΑ το Major σε απλή έκδοση για δύο χρήστες, για να ανεβάσω εκεί την AcroBase και ταυτόχρονα να βρούμε πως θα ήταν δυνατόν να βρούμε χρήματα για να φτιάξουμε την μεγάλη βάση.

Τον Σεπτέμβριο του 1990, ξεκινάω την ΑcroBase με Major και δύο γραμμές.
Τότε για κάθε γραμμή τηλεφωνική που έβαζα, είχα να αντιμετωπίσω, το απίστευτο κόστος κάθε γραμμής αλλά και τις απαιτήσεις του κρατικού φορέα. Τα ξεπέρασα όλα με πολλές θυσίες και πρόσθετα σε τακτά διαστήματα γραμμές. Πολύ σύντομα αναβάθμισα το πρόγραμμα για τέσσερις χρήστες μαζί με άλλα modules. Θέλαμε πάρα πολύ να είχαμε και τον κώδικα του προγράμματος, αλλά το κόστος του ήταν απαγορευτικό.

Ανήμερα των γενεθλίων μου, ο καλός φίλος και μέλος της AcroBase, Αλέξανδρος, με παρέσυρε στο σπίτι του, δήθεν για να μιλήσουμε για την βάση. Με το που ανοίγει η πόρτα πέφτουν αστραπές από τα flash, μια γιγαντιαίων διαστάσεων τούρτα με κεράκια είχε προταθεί μπροστά μου και δεξιά ήταν κρυμμένα, δεκάδες παιδιά της Acro, τα δικά μου παιδιά, να μου τραγουδάνε το ‘Να ζήσεις Στελάκο’.
Ήταν τόση η έκπληξη και η συγκίνηση μου, που ο λαιμός μου κλείδωσε και δεν μπόρεσα να πω ένα ευχαριστώ, όταν μου παρουσίαζαν το δώρο που είχαν αγοράσει όλοι μαζί, Το source του Major.
Μέχρι να κλείσω τα μάτια μου δεν θα ξεχάσω εκείνη την μέρα. Ήταν μία μόνο από τις αναρίθμητες πηγές συγκίνησης που μου πρόσφεραν τα παιδιά μου.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
Zerocool (13-10-11)
  #4  
Παλιά 18-01-08, 12:55
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Κεφάλαιο 4ο
Ο κόσμος μας

Δυσκολεύομαι να χωρίσω αυτό το κείμενο σε κεφάλαια αυτόνομα, γιατί πολύ απλά οι άνθρωποι που συγκροτούσαν την AcroBase, ήταν η ίδια η βάση, αδιαίρετα και ταιριασμένα. Δεν μπορώ να αναφερθώ σε μια εποχή και να μην αναφέρω ονόματα.
Όσοι διαβάσουν αυτό το κείμενο και δεν έχουν άμεση σχέση με τον χώρο μας, απλά θα μπερδευτούν και δεν θα καταλάβουν τι λέω. Βλέπετε δεν είμαι λογοτέχνης για να στολίσω τις σελίδες μου με περίτεχνες περιγραφές για να περάσω το συναίσθημα που ξεχειλίζει και πραγματικά με πνίγει στην προσπάθεια μου να σας το μεταφέρω.

Από τους πρώτους χρήστες της βάσης, ξεχώρισα τον Γιάννη τον Σπύρο τον Γιώργο και τον Δημήτρη. Ήταν ουσιαστικά οι εμπνευστές και δημιουργοί των πρώτων ειδικών περιοχών μηνυμάτων, που ονόμασα Clubs και στη Ελληνική μετάφραση τους Ειδικές Περιοχές. (συνήθεις ονομασίες σε ξένες βάσεις ήταν forums, libs, conferences κλπ).

Έβαλαν τα θεμέλια για να έρθουν δύο χρόνια μετά τα άλλα παιδιά μου.
Μην σας ξενίζει ο όρος παιδιά μου, έτσι το ένοιωθα και ίσως έτσι το ένοιωθαν και εκείνοι. Είχα σχεδόν τα διπλά τους χρόνια και πάντα έτρεφα και τρέφω έναν μοναδικό σεβασμό αγάπη και εκτίμηση γι αυτούς.

Μέσα σε εκείνη την παρέα ήταν και ένας μαθητής Λυκείου στα 15 χρόνια του. Συζητώντας με τα παιδιά, καταξιωμένους προγραμματιστές, για την καλύτερη χρήση του κώδικα του προγράμματος και την δημιουργία δικών μας modules, πρόβαλε δειλά εκείνο το παιδί και πολύ σεμνά μας ζήτησε αν ήταν δυνατόν να είχε για λίγο στην διάθεση του το πρόγραμμα για να δει αν μπορεί να βοηθήσει.
Αν και ήμουν αρκετά δύσπιστος στο αν μπορούσε να κάνει οτιδήποτε, τον ρωτήσαμε αν είχε δουλέψει την γλώσσα προγραμματισμού C++ στο οποίο ήταν γραμμένο το πρόγραμμα. Μας απάντησε αρνητικά, είχε δουλέψει κυρίως με pascal, αλλά ήθελε να πάρει τον κώδικα.
Συμβαίνει καμιά φορά να μιλήσεις λίγο με έναν άνθρωπο και να βγάλεις το συμπέρασμα, ότι είναι πολύ αξιόλογος, από τις λίγες κουβέντες που θα σου πει. Την ίδια διαίσθηση είχα με εκείνο το παιδί, τον Αλέξιο. Την ίδια διαίσθηση είχα με μερικά παιδιά και δεν έπεσα έξω ποτέ.

Ο Αλέξιος σε δέκα μέρες περίπου έκανε απίστευτες διορθώσεις σε πολλά λάθη του Major και ταυτόχρονα, πάντα με την ίδια ταπεινοφροσύνη, μας έδειξε το πρώτο ξεχωριστό modules. Στα χέρια του, το Μajor άλλαξε ριζικά, πληθώρα νέων επιλογών, πάνω από δώδεκα modules. O Αλέξιος μας μάγεψε, μας κέρδισε, μας κατέκτησε. Έμελλε να είναι ο καθοριστικός παράγοντας για την ανάπτυξη της βάσης.
Παρέα με δύο επίσης μοναδικούς και πανάξιους ανθρώπους, τον Βαγγέλη και τον Λουκά, έφτιαξαν ένα απίστευτο τρίδυμο. Ο καθένας στον δικό του τομέα, ήταν οι 3 βασικές κολώνες πάνω στις οποίες κτίστηκε και μεγάλωσε η AcroBase, την δεκαετία του 1990.
Θα έπρεπε να είχα μαγνητοσκοπήσει αυτά τα τρία παιδιά στην συζήτηση που έκαναν πως θα χωρέσουν ένα πρόγραμμα 750Κ στην 640 μνήμη του υπολογιστή μου, με λειτουργικό DOS.
Τόσο κοφτερά μυαλά μαζεμένα μαζί, τρεις διάνοιες, είχαν τον δικό τους τρόπο επικοινωνίας και έναν Σύσοπα, τον υποφαινόμενο, να κοιτά με αγωνία πότε θα «σηκωθεί» η «βάση».
Ο Αλέξιος έπαιζε με το πρόγραμμα κόβοντας και ράβοντας εξοικονομώντας και το τελευταίο byte. O Βαγγέλης έπαιζε με το qemm κλέβοντας μνήμη από την κάρτα γραφικών. Ο Λουκάς είχε κτυπήσει σαν χταπόδι το 4dos, ώστε να μην απασχολήσει πολλά bytes.
Το αποτέλεσμα τους δικαίωσε, λίγο αργότερα η ΑcroBase ήταν και πάλι online, με όλα τα καλούδια των νέων moduls του Αλέξιου. Τότε έκανε την κατηγορηματική του δήλωση «εγώ με το dos δεν ξαναπαίζω, θα φτιάξω ένα πρόγραμμα BBS κάτω από Linux » .

Ίσως να αδικώ πολλά άλλα παιδιά, αλλά τι να κάνουμε; αδυναμίες είναι αυτές.
Αρκετά αργότερα μαζί με τον Μάνο ήταν είναι και θα είναι οι καλύτεροι φίλοι που είχα ποτέ.
Τον Αλέξιο τον υιοθέτησα χωρίς την θέληση του :-) Ίσως ενδόμυχα να είναι για μένα το παιδί που δεν απέκτησα ποτέ.

Από το 1990 η βάση απέκτησε την πρώτη οργανώτρια Club, την Σοφία. Της ανέθεσα μετά από πρόταση της, την περιοχή μηνυμάτων για τα βιβλία και για λίγα χρόνια το Club πρωτοστατούσε σε κίνηση.
Το 1991 ήρθε στην ακροβάση ένα πολύ γλυκό μέλος της, η Ελένη. Ήταν είναι και θα παραμείνει να είναι η καλύτερη φίλη που είχα ποτέ. Την έχω βάλει στην ίδια σειρά αγάπης με τις τέσσερις ανιψιές μου. Εδώ γνώρισε τον άντρα της και εξαιρετικό μου φίλο Βαγγέλη και ήταν απίστευτη η συγκίνηση μου, όταν πριν δύο χρόνια, ήμουν στον γάμο τους, με κουμπάρο τον επίσης εξαιρετικό μου φίλο Μάνο. Μην σας παραξενεύει όταν στο γάμο της Ελένης και του Βαγγέλη, ήμουν πιο συγκινημένος, απ’ ότι στον γάμο της αγαπημένης μου ανιψιάς Ξένιας.

Μεγάλη συγκίνηση ένοιωσα όταν δύο από τις τέσσερις ανιψιές μου συνδέθηκαν στην AcroBase και οι δύο έγιναν επιτυχημένες οργανώτριες, όχι για λόγους οικογενειοκρατίας, αλλά γιατί κατά γενική εκτίμηση το άξιζαν. Και η Μάρθα και η Αλεξία άφησαν το στίγμα τους και μου έδωσαν πάρα πολύ χαρά, όταν τις γνώρισα καλύτερα, διαβάζοντας τις, παρά στην άμεση επικοινωνία.
Δεν σας κρύβω ότι και οι δύο μου πρόσφεραν μια απίστευτη συγκίνηση, όταν μίλησαν εδώ για πρώτη φορά, για το πόνο που έκρυβαν για την Μητέρα τους, που είχαν χάσει πολύ πολύ μικρές.
Ακόμα διαβάζω τα μηνύματα τους, στο Club των αληθινών συναισθημάτων, που ονομάσαμε HeartCad και κλαίω.

Έχω δημιουργήσει μια έντονη άποψη, που εγώ ονόμασα αυθαίρετα ‘Γραπτολογία’. Καμιά σχέση δεν έχει με την γραφολογία, μιας και με τον υπολογιστή όλοι έχουμε τον ίδιο ….γραφικό χαρακτήρα :-)
Όταν γνωρίζουμε για πρώτη φορά έναν άνθρωπο, πρώτα απ’ όλα βλέπουμε τον εξωτερικό του κόσμο. Το κεφάλι, τα μάτια, το σώμα και ακολουθούν τα άλλα μέλη του σώματος του και ίσως και τα ρούχα του. Ίσως οι γυναίκες να ξεκινάνε και από τα ρούχα…:-) Πριν να τον ακούσουμε να μας μιλάει, έχουμε πάρει τις πρώτες εικόνες μας και έχουμε σχηματίσει την πρώτη μας εντύπωση.
Στον ηλεκτρονικό χώρο, αν και δεν φημίζομαι για την καλή μου μνήμη, περιέργως θυμάμαι τις πρώτες εικόνες που είχα σχηματίσει για εκατοντάδες μέλη.
Κυρίως θυμάμαι τουλάχιστον τα τουλάχιστον 300 παιδιά που αργότερα έκανα συνεργάτες, χειριστές οργανωτές κλπ.
Με το καλησπέρα, καλημέρα, που μου είπαν την πρώτη φορά, είχα ήδη πάρει την πρώτη μου εικόνα. Τα υπέρλαμπρα αστέρια της βάσης, τα ξεχωριστά παιδιά, τα ‘τσίμπησα’ αμέσως, με ποσοστό επιτυχίας που να πλησιάζει το 99%.
Σε ελάχιστες περιπτώσεις ασφαλώς και χρειάστηκε μεταγενέστερη επιβεβαίωση, όμως ήταν η εξαίρεση, που επιβεβαίωνε τον κανόνα.

Συνάντησα στα 20 χρόνια της βάσης, εκπληκτικούς ανθρώπους, μοναδικές προσωπικότητες, καταξιωμένους επιστήμονες ή επιτυχημένους στον κλάδο του ο καθένας. Νέα παιδιά με στρίμωξαν κανονικά μέσα από τους δημόσιους διαλόγους και δεν ντρέπομαι καθόλου να σας πω, ότι μου άλλαξα ιδέες και απόψεις που είχα σαν ταμπού μου. Με συνέντριψαν με την σοβαρή επιχειρηματολογία τους.
Φυσικά δεν έπεφτα αμαχητί, έδωσα μάχες πολλές, άλλες τις κέρδισα, άλλες τις έχασα. Είχαμε σε πολλές περιπτώσεις έντονες αλλά κόσμιες αντιπαραθέσεις και όπου δεν καταλήγαμε σε ένα αποτέλεσμα, κάναμε μια σύγκλιση σε ένα κοινά αποδεκτό όριο.
Πάνω απ’ όλα από την επικοινωνία με τα νέα παιδιά, έβγαλα ένα σημαντικό συμπέρασμα. Η νέα γενιά η κάθε νέα γενιά, έχει ένα μεγάλο μέρος της, σε πολύ υψηλό επίπεδο. Τόσο ψηλό που η πολυδιαφημισμένη δικιά μου γενιά, της δεκαετίας του ’60, να φαντάζει ασήμαντη.

Ήταν όμως και μερικοί άλλοι άνθρωποι, μερικά νέα παιδιά που με απασχόλησαν πάρα πολύ. Θεωρούσα κάτι σαν καθήκον μου, να βοηθήσω αυτά τα παιδιά. Να μιλήσω μαζί τους, να προσπαθήσω να καταλάβω τι θέλουν.
Πρέπει να σας πω ότι σε μεγάλο βαθμό εδώ απέτυχα, είχα μερικές νίκες αλλά είχα πολλές ήττες. Αφιέρωσα τεράστιο χρόνο για να μπορέσω να βοηθήσω μερικά παιδιά να ξεφύγουν από το λάθος μονοπάτι τους. Ένοιωθα πολύ αδύναμος όταν καταλάβαινα ότι μετά από 6-10 ώρες κουβέντα σε αποκλειστικό chat, δεν κατάφερνα να πείσω, να ανοίξω το κεφάλι τους και να τους κάνω να δουν καθαρά για πρώτη φορά στην ζωή τους.

Θα σας πω εδώ μια ιστορία με ένα από τα ‘παιδιά μου’. Κάτι μου έλεγε ότι οι αντιδράσεις του και τα λεγόμενα του, κάποια στιγμή δεν ταίριαζαν με όσα μας είχε δώσει να καταλάβουμε μήνες πριν. Ήταν καταξιωμένος στην βάση με πολλούς φίλους μεταξύ των οποίων και εγώ. Του είχα αναθέσει την οργάνωση και ενός Club.
Από ένα σημείο και μετά με ξάφνιασε με τις βίαιες αντιδράσεις του και προσπάθησα να του μιλήσω καλώντας του σε chat. Μιλάγαμε από τις 10 το βράδυ μέχρι τις 6 το πρωί. Πήγαινα να τρελαθώ.
Τον χάνω από την βάση για περίπου 3 μήνες και κάποια μέρα βολτάριζα την Στουρνάρα για να αγοράσω κάποιο περιφερειακό. Έξω από το Πλαίσιο, ένας μου ζήτησε ένα δεκάρικο, γυρίζω να τον δω και αναγνωρίζω εκείνο το παιδί. Με είδε, με κατάλαβε, η ντροπή ζωγράφισε το πρόσωπο του και έκανε να φύγει. Τον σταματώ με την βία.
Ήταν καταρρακωμένος, «σε παρακαλώ μην πεις σε κανέναν από την βάση ότι με είδες», ήταν τα πρώτα του λόγια.
Του ζήτησα να πάμε σε ένα κοντινό μαγαζί να πιούμε ένα καφέ. Με ακολούθησε διστακτικά. Κάτσαμε και μιλήσαμε και επιτέλους μου άνοιξε την καρδιά του. Μου είπε πως ξεκίνησε με τα ναρκωτικά, ότι είχε παρατήσει την σχολή (ήταν αριστούχος φοιτητής), πως έμπλεξε από το χασίς στην κόκα και από εκεί στην ηρωίνη.
Τον ρώτησα αν έχει διάθεση να πολεμήσει για να ξεφύγει. Τα μάτια του ζωήρεψαν και αβίαστα μου είπε ναι. Του εξήγησα ότι θα δώσει μεγάλη μάχη, αλλά θα έρθει πάλι κοντά μας, πάλι στους δικούς του ανθρώπους.
Είχε πάρει την απόφαση του.
Η κοινότητα επανένταξης είχε τεράστια λίστα αναμονής. Έβαλα γνωστούς και αγνώστους, φίλησα κατουρημένες ποδιές και την ίδια μέρα τον παρέδωσα στην κοινότητα. Μίλησα με τους γονείς του, τους είπα τα ευχάριστα, τους ζήτησα να σταθούν δίπλα του και το παλικάρι μας λίγο καιρό αργότερα ήταν και πάλι ελεύθερος να διαλέξει τον δρόμο του.
Ήταν μιας από τις μεγάλες συγκινήσεις της ζωής μου.

Είχαμε όμως και άλλες καταστάσεις, επίσης επικίνδυνες και δεν ήξερα τι δρόμο διαλόγου να ακολουθήσω για να βοηθήσω. Ένα βράδυ στις 2:30 πρωινή με ξύπνησε το beep που έκανε η βάση όταν κάποιος χρήστης καλούσε τον χειριστή.
Ποιος να είναι τέτοια ώρα που έχει το θράσος να με ξυπνάει;
Ένας φίλος μου, ένα πολύ ευαίσθητο παιδί με καλούσε εναγωνίως.
Τον άφησε η κοπέλα του, έχασα την δουλειά του, είχε πιει αρκετά και με λίγα λόγια μου είπε ότι δεν αντέχει άλλο και πρέπει να δώσει ένα τέλος.
Μιλάγαμε μέχρι την άλλη μέρα στις 10 το πρωί, δεν είχα πάρει είδηση ότι είχε ξημερώσει προ πολλού και πήγα στο γραφείο πολύ καθυστερημένος.
Εκείνος ο φίλος δυο φορές ακόμα βρέθηκε σε ακραία κατάσταση, Και άλλες φορές όμως, το ξενυχτάγαμε συζητώντας. Μία από τις φορές αυτές αναγκάστηκα να ντυθώ και να πάω να τον βρω.

Μας κατηγορούν, οι άσχετοι, ότι ζούσαμε σε μια εικονική πραγματικότητα. Η πραγματικότητα των BBS όμως ήταν ίσως η πιο … αληθινή, με κάτι τεράστια παράθυρα επικοινωνίας,
Μέσα μόνο από την δικιά μας ακρούλα, δημιουργήθηκαν χιλιάδες φιλίες, σχέσεις, εκατοντάδες έρωτες, γιατί όχι;, πολλές εκδηλώσεις και εκδρομές και συναθροίσεις όλα αυτά τα χρόνια.
Ποια είναι η εικονική πραγματικότητα; Η δυνατότητα να μιλάς με δέκα ανθρώπους, ακόμα και αν είσαι με τις πυτζάμες και τις παντόφλες στο σπίτι σου;

Φυσικά και δεν αντικαθιστά την πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία. Ένας ακόμα τρόπος είναι και τον έχουμε όποτε θέλουμε, κάθε ώρα και κάθε στιγμή, όπως το τηλέφωνο και το κινητό.
Βαρέθηκα την αντιδραστική διάθεση των ανίδεων, βαρέθηκα τα σχόλια του τύπου ‘α το internet ωθεί προς την παιδεραστία την πορνογραφία και τον σατανισμό’ άρα τι; Να το απαγορέψουμε; Να βάλουμε φραγμούς; Εμπόδια; Να μην αφήσουμε τα παιδιά μας να το χρησιμοποιήσουν για αυτό ακριβώς που είναι, εργαλείο για μόρφωση, ενημέρωση, διασκέδαση; Πονάει κεφάλι κόψει κεφάλι;

Εκτός όμως από τις online επικοινωνίες, είχαμε πολλές εκδηλώσεις, συναντήσεις, εκδρομές, παρτάκια κλπ. Έχουμε κάνει πολλές εκδρομές και περνάγαμε πραγματικά υπέροχα. Οι συνεστιάσεις μας, οι βραδινές συναντήσεις μας, τα καφεδάκια που πίναμε με τεράστια παρέα, πολλών ατόμων, έκαναν την επαφή μας, απόλυτα ολοκληρωμένη.

Η AcroBase ήταν η μοναδική, μη εμπορική BBS στον κόσμο, που ευτύχησε να τρέχει ένα πρόγραμμα που φτιάχτηκε αποκλειστικά για τα δικά της μέτρα. Το πιο ολοκληρωμένο πρόγραμμα που υπήρξε ποτέ.
Θυμάστε τι μου είπε ο Αλέξιος όταν έκανε την τελευταία μεγάλη αλλαγή στο πρόγραμμα Major; Ομολογώ ότι δεν τον είχα πιστέψει, μέχρι ….

Μέχρι το 1996 που μου παρουσίασε το πρόγραμμα Μέγιστος, το οποίο αντικατέστησε το Major. Ήταν καταστάλαγμα γνώσης και πείρας πολλών ετών, ο Αλέξιος ανέχτηκε κάθε ιδιοτροπία μου και υλοποίησε με τον Μέγιστο, κάθε τρελό όνειρο μου. Του ζήτησα δέκα πράγματα και εκείνος μου πρόσφερε εκατό. Ήξερε τις παραξενιές μου και τον άκουσα να βγάζει μια φωνή ανακούφισης όταν του έλεγα ότι ήταν το πιο πλήρες πρόγραμμα που μπορούσαμε να έχουμε και σαφέστατα το καλύτερο πρόγραμμα BBS που δημιουργήθηκε ποτέ.
Η AcroBase για πρώτη φορά το 1987, επέτρεπε σε μέλη να συνδέονται από το internet με telnet ή secure shell (SSH). Μέχρι και σήμερα λειτουργεί παράλληλα με το forum και η παλιά παραδοσιακή BBS, προσφέροντας πολλές και καλές μνήμες, στα παλιά μας μέλη και μια ευκαιρία για έρευνα, στο ξεκίνημα της ηλεκτρονικής επικοινωνίας στους πιο νέους.

Αν μου ζητούσαν να περιγράψω την εποχή των BBS, θα έλεγα με καθαρά λόγια, ότι ήταν ότι πιο όμορφο υπήρξε ποτέ στην ηλεκτρονική επικοινωνία.
Δημιουργήθηκαν εκατοντάδες BBS εκτός της AcroBase και της GATE. Ήταν άλλωστε εύκολο να στήσει κανείς με ένα freeware πρόγραμμα και μια τηλεφωνική γραμμή, την δικιά του BBS.
Crazy, Reflex, Silicon, Teledata, Amazing, Forum, Siren, Hol, Horizon, PcClub, WarGames, είναι απλά μερικά ονόματα από BBS. Γεννήθηκαν εκατοντάδες, κάποια στιγμή, είχαμε χάσει το μέτρημα.
Oι περισσότεροι άνοιγαν και έκλειναν με απίστευτους ρυθμούς.
Ήμουν μάλλον ο μεγαλύτερος ηλικιακά απ’ όλους όσους ασχολήθηκαν με BBS. To ότι η AcroBase είναι ο μακροβιότερος φορέας ηλεκτρονικής επικοινωνίας στην Ελλάδα, σημαίνει μερικά πράγματα. Πρώτα απ’ όλα ότι δεν είδα την βάση, σαν ένα χώρο στον οποίο θα ασκούσα εξουσία. Ήμουν, σαν εργαζόμενος, υπεύθυνος σε μια επιχείρηση, στον τομέα μου, με τεράστιο όγκο δουλειάς. Δεν έπαιξα ποτέ με την AcroBase, ούτε εγώ, ούτε οι στενοί μου συνεργάτες και συντελεστές της. Διάλεξα τους υπεύθυνους που διαχειριζόντουσαν τα προσωπικά δεδομένα των μελών μας, με ιδιαίτερο τρόπο και με απόλυτο σεβασμό.
Αναγκάστηκα να βγάλω από την θέση του, βοηθό χειριστή, επειδή είπε το τηλέφωνο ενός μέλους μας, όχι για κακό σκοπό. Τα παιδιά μου ήταν πιο αυστηρά από μένα. Δεν κρατήσαμε είκοσι χρόνια τυχαία. Ένοιωθα νοιώθω και θα εξακολουθώ να νοιώθω, έναν απόλυτο σεβασμό στο κάθε μέλος μας χωριστά. Ήμουν ιδιαίτερα σκληρός και αυστηρός σε τέτοια θέματα. Σε υπερθετικό βαθμό ήταν και οι στενοί μου συνεργάτες.

Από ένα σημείο και μετά, ακολουθούσα τις δικές τους προτροπές, αυτοί αποφάσιζαν. Είχαμε μια σχέση εμπιστοσύνης.

Τώρα καθίστε να σας πω τον πόνο μου. Το τι χουνέρια μου έχουν κάνει αυτά τα παιδιά, δεν μπορείτε να φανταστείτε. Πρώτο και καλύτερο μου αλλάζουν πάντα το όνομα που δίνω στους υπολογιστές μου. Έτσι οι ήρωες μου από το Παραμύθι χωρίς όνομα της Δέλτα, έχουν αντικατασταθεί από γνωστούς ζενπρεμιέ ηθοποιούς όπως Κούρκουλος Μπάρκουλης κλπ.
Ο Συνετός μου που είναι πάντα το όνομα του work station μου, έχει ονομαστεί Μπάρκουλης. Ο server της AcroBase από Γνώση, έχει γίνει Κούρκουλος. Μέχρι και ένα μικρούλη που έχω δίπλα το έβγαλαν Γκουσγκούνη.

Να ήταν μόνο αυτά; Καλά θα ήταν. Έτσι και είναι μαζί Αλέξιος Βαγγέλης Λουκάς και Μάνος, οργιάζουν. Μέχρι που μου αλλάζουν τα πάντα στα παραθύρια μου και να τους κυνηγώ με το αεροβόλο να τα επαναφέρουν.

Μια πρωταπριλιά πήγα να συνδεθώ και αντί να δω το Καλώς ήρθατε στην AcroBase, το είχαν κάνει με γραφικά

Είχε μπει ο Αλέξιος με telnet σαν root και άλλαξε όλο το πρόγραμμα. Στις τηλεσυνομιλίες αντί να γράφει Από Xenios : έλεγε Από Μπάρκουλη :
Είχαν φτιάξει και ένα Sex Club που ήταν η βασική τους πλάκα ότι θα to άνοιγαν, μιας και ήξεραν πόσο αυστηρός ήμουν σε τέτοια θέματα.
Φυσικά είχε καλέσει και όλα τα μέλη της συμμορίας και απολάμβαναν την φάρσα τους.
Οι φάρσες συνεχίζονται μέχρι σήμερα, αν και προσπαθώ όσο μπορώ, να τους κρατώ μακριά από τον υπολογιστή μου :-)
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Xenios : 19-01-08 στις 09:10
Απάντηση με παράθεση
The Following 2 Users Say Thank You to Xenios For This Useful Post:
Oasis (09-01-23), Zerocool (13-10-11)
  #5  
Παλιά 18-01-08, 12:56
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
GATE

Με την παρέα των μελών της AcroBase, μετά το κλείσιμο μιας μεγάλής βάσης, της Teledata το 1980, αποφασίσαμε να φτιάξουμε μια μεγάλη βάση.

Οι σχετικές μας συζητήσεις, ήταν σπαρταριστές, εν μέσω συμποσίων με δεκάδες πίτσες, προσπαθούσαμε να βρούμε τρόπους να φτιάξουμε μια BBS, με καμιά δεκαριά γραμμές.
Το κόστος όμως ήταν τεράστιο και τα φτερά μας κομμένα μέχρι, ο Αλέξανδρος μας ανακοινώσει ότι καλύπτει εκείνος ένα υπερβολικά μεγάλο ποσό για να φτιάξουμε αυτή την μεγάλη BBS.

Έγιναν, είναι αλήθεια, μεγάλες μάχες στις συναντήσεις μας για την προσωπικότητα της νέας βάσης. Εγώ μαζί με τα παλιά μου παιδιά, θέλαμε μια βάση πρότυπο, κάτι σαν την Acro. O Αντώνης με την πολύ ισχυρή προσωπικότητα, επέβαλε την δικιά του άποψη και έπεισε τον Αλέξανδρο. Έτσι έγινε μια εμπορική βάση, με πολλά προγράμματα και παιγνίδια. Εμείς δώσαμε μάχες για να δώσουμε και έμφαση στα Clubs.

Δεν νικήσαμε δεν χάσαμε, η G.A.T.E. τα πρώτα χρόνια ήταν μοναδική. Ίσως να μην ήταν αυτό που ακριβώς που θα θέλαμε εμείς, αλλά είχαμε κατανόηση στο ότι η βάση έπρεπε αν μην τι άλλο, να βγάλει τα λεφτά της. Οι πολλές της γραμμές μας επέτρεπαν να συνομιλούμε online με πολλούς χρήστες. Ένοιωθα πολύ άσχημα όταν μου ζήταγαν περισσότερες μονάδες χρόνου και ενώ είχα αυτό το δικαίωμα, προσπάθησα να το κάνω με φειδώ.

Χειριστής της G.A.T.E. είχε αναλάβει ο Βαγγέλης και τον ζηλεύω που οι χρήστες του, παρ' ότι η βάση ήταν με συνδρομή, τον λάτρεψαν. Επίσης ο Βαγγέλης είχε φτιάξει το Unix Subsystem και αρκετοί χρήστες εκεί πρωτοδούλεψαν σε περιβάλλον linux.
Επίσης δώσαμε από τους πρώτους, internet mail σε όλα τα μέλη μας.
Η G.A.T.E. δεν κατάφερε ποτέ, όχι μόνο να βγάλει κέρος, αλλά και να καλύψει το κόστος κατασκευής της, όμως ο Αλέξανδρος δεν έκανε ποτέ παράπονα.

Θα υπέθετε κανείς ότι η Acro θα υπολειτουργούσε, όταν η μεγάλη μας βάση, ήταν στην άνθηση της. Έγινε ακριβώς το αντίθετο/
Τρομοκρατήθηκα και μόνο στην ιδέα που πρότεινε ο Αντώνης, να κλείσω την AcroBase, για να πριμοδοτήσουμε περισσότερο την G.A.T.E. Αν μου το ζητούσε ο Αλέξανδρος θα το έκανα με πόνο καρδιάς.
Η AcroBase δεν έδωσε μόνο εκατοντάδες συνδρομητές στην G.A.T.E. και όλο σχεδόν το έμψυχο δυναμικό της σε οργανωτές και βοηθούς χειριστές, έδωσε την πρώτη μαγιά των μηνυμάτων των Club της και σαν ελεύθερη ερασιτεχνική βάση με δεκάδες νέες εγγραφές κάθε μέρα, πρόβαλε την G.A.T.E. συνεχώς και αδιαλείπτως.

Ευτυχώς επικράτησε η λογική και η AcroBase συνέχισε την λειτουργία της παράλληλα με την G.A.T.E. και το παράξενο ήταν ότι εκείνη την περίοδο η βάση με τις τρεις μόνο γραμμές είχε πενταπλάσια μηνύματα από την G.A.T.E. των 16 γραμμών και θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω σαν την χρυσή εποχή της.

Για να γυρίσουμε στον κόσμο της ακρούλας, η περίοδος 1992 - 1995 ήταν απίστευτη σε αριθμό και σε ποιότητα χρηστών.

Θα σας μιλήσω για τον Μάνο, ήταν από τις ελάχιστες περιπτώσεις που τον γνώρισα καλύτερα από τις συναντήσεις των μελών και όχι μέσα από την βάση. Αν κάποιος θα ήθελε κάποτε να έχει ένα φίλο, που θα μπορούσε να ακουμπήσει πάνω του, που να μπορεί ν΄ ακούει, που να παίρνεις δύναμη από την παρουσία του, αυτός δεν θα πρέπει να είναι άλλος, παρά ένα φίλος με τα χαρακτηριστικά του Μάνου. Δίπλα όταν έπρεπε, κοντά στις πιο δύσκολες στιγμές σου, ακόμα και ας μην του έχεις πει τίποτα. Το Φ της λέξης φίλος, στην περίπτωση του, θα έπρεπε να καλύπτει όλη την σελίδα αυτών των σημειώσεων.

Ο Γιώργος ήταν μια διαφορετική περίπτωση στο σύνολο των καλών φίλων που έκανα στην βάση και ο μόνος απ' αυτούς που μπήκε στην βάση μέσω της G.A.T.E. Ο πλέον άσχετος της παρέας με τους υπολογιστές, ήταν και ο μόνος που ήταν ηλικιακά κοντά μου (άντε και λίγο μεγαλύτερος). Στην G.A.T.E. είχε μπει μόνο για να στέλνει email στα παιδιά του που σπούδαζαν στην Βρετανία, γοητεύτηκε όμως από το περιβάλλον και ίσως να κατέχει όλα τα ρεκόρ στις συνδέσεις, στην διάρκεια παραμονής και στις δύο βάσεις.
Κάναμε εξαιρετική παρέα και βρεθήκαμε να έχουμε τόσα κοινά οι δυο μας.

Ο Γιώργος ήταν ο εμπνευστής και οργανωτής ενός περιορισμένης πρόσβασης Club, που το ονόμασε Family. Οι δυο μας, οι 'γέροι΄ της παρέας, ήμασταν υποθετικά τ' αδέλφια μιας οικογένειας. Εγώ είχα σαν παιδιά μου τον Αλέξιο και την Χριστίνα, τον Μάκη τον Γιώργο και τον Κώστα, ο Γιώργος είχε πιο πολλά (με έριξε πάλι), τον Βαγγέλη και την Ελένη, τον Σπύρο και την Ντιάνα, τον φυσικό του γιο Χάρη με την Σοφία, τον Μάνο και την Τζένη, τον Βασίλη τον Μιχάλη την Μάρθα και άλλους. Ήταν ένα Club πανηγύρι, από τα πειράγματα, τα αστεία, τα χιουμοριστικά cartoons της Ντιάνας και τόσα πολλά.

Ο άλλος Γιώργος, ήταν ένα πολύ ζεστό παιδί, στην βάση, μας 'καταπίεζε' με τα MS Windows. Κάθε εποχή είχαμε τις φιλικές κόντρες μεταξύ των χρηστών διαφόρων μηχανημάτων και αργότερα διαφόρων λειτουργικών. Spectrum Commodore 64, Amiga v PC, MS Windows v Linux. Οι 'κόντρες' του με τους Λινουξάδες της παρέας, εκτός από έντονο ενδιαφέρον, λόγω της σοβαρής επιχειρηματολογίας, είχαν και πάρα πολλά πειράγματα.

Ο Κωστής ήταν δεν ήταν 14-15 χρονών όταν γράφτηκε στην βάση. Ένα μήνυμα του με συγκίνησε εξαιρετικά, ήθελε να πάει στην σχολή Ικάρων αφού λάτρευε την αεροπορία, αλλά οι δικοί του δεν τον άφηναν. Στο πρόσωπο του είδα και εγώ το δικό μου αντίστοιχο παράπονο. Το Air Club που δημιούργησε ήταν απίστευτα ενημερωμένο. Ήταν επίσης ο δημιουργός των πρώτων σημαντικών Ελληνικών σκηνικών για το MS Flight Simulator, το πιο αγαπημένο μου πρόγραμμα. Το ό,τι έγινε αεροναυπηγός μετά μόνο τυχαίο δεν ήταν.

Ο Κώστας από πολύ παλιά ανήκε στην κορυφή των ποιοτικών μας μελών. Δημιούργησε το πιο μοναδικό και αγαπημένο Club της βάσης, το HeartCad. Μέσα σ' αυτό απαγορευόταν να απαντήσει κανείς σε ένα μήνυμα. Ήταν το εξομολογητήριο μας, εκεί ακουμπήσαμε οι περισσότεροι τις πιο ενδόμυχες σκέψεις και προβληματισμούς μας. Είναι απίστευτο αλλά εγώ και πάρα πολύ μεγάλος αριθμός χρηστών, εκεί ανοίξαμε την καρδιά μας, όπως δεν θα την ανοίγαμε ποτέ στον καλύτερο μας φίλο. Ίσως μελλοντικά κάποιος ψυχολόγος θα μπορούσε να ασχοληθεί με τα περιεχόμενα του και να μας εξηγήσει μερικά πράγματα.

Μου είναι αδύνατον να συνεχίσω να γράφω ονόματα φίλων και μελών, δεν θέλω να θεωρήσει κανένας φίλος μου ότι τον ξέχασα. Τα ονόματα που έδωσα ήταν απλά αντιπροσωπευτικά, χωρίς κανένα βοήθημα δίπλα μου θα σας έγραφα για 300 τουλάχιστον φίλους, που δημιούργησαν μέσα στην AcroBase και που με τιμούν με την φιλία τους.

Δύο ανθρώπους τους γνώρισα από τα πρώτα βήματα της AcroBase. Ο ένας ήταν πιτσιρίκος 14-15 χρόνων, είχε και μια θεοπάλαβη βάση την Crazy. Τον έκανα αρχηγό της ομάδας μπάσκετ της AcroBase και 3-4 φορές η GATE έχασε κατά κράτος από την νεανική μας ομάδα.
Για το παιδί αυτό έχω αρκετές τύψεις, ήταν από εκείνους που δεν έδινε παρουσίες στις συναντήσεις, έτσι δεν τον γνώρισα όσο καλά θα έπρεπε. Έγινε με μεγάλη καθυστέρηση sysop στην AcroBase, αλλά όμως εκείνος ήταν που μου πρόσφερε την ελπίδα της συνέχειας της AcroBase στην σημερινή της μορφή. Φυσικά αυτός ήταν ο Μίλτος.
Ο άλλος ήταν αρκετά μεγαλύτερος του, τον είδα για μία δύο φορές και τον εκτίμησα ιδιαίτερα, από τότε. Σήμερα είναι από τους βασικούς μας συνεργάτες και φυσικά δεν είναι άλλος από τον Βασίλη.

Θα τελειώσω με τον Δημήτρη, το τελευταίο αστέρι που μπήκε στην βάση αρκετά αργά. Δεν γνώρισε την μαγεία των μεγάλων ημερών, αλλά προς τιμή του, αγάπησε αυτό που είδε, αυτό που ξεχώρισε, αυτό που δυστυχώς αδυνατεί να κατανοήσουν όλοι οι χρήστες που μπαίνουν στην βάση τα τελευταία χρόνια. Φυσικά μαθήτευσε στην μεγάλη των Unixάδων σχολή της βάσης και ο Λουκάς και ο Αλέξιος, τον έβαλαν αμέσως στην καρδιά τους.

Στις 10 Φεβρουαρίου κάθε χρόνο, γιορτάζουμε τα γενέθλια της βάσης σε ευρύχωρα μπαρ. Σ' ένα απ' αυτά είχαμε καταλάβει και τους τρεις ορόφους του.

Στα δεκάχρονα μας, ένοιωσα σοκ όταν είδα να έρχονται παιδιά που σπούδαζαν στην Βρετανία και ήρθαν μόνο για μια μέρα για να δηλώσουν το παρόν τους στην γιορτή μας. Ήταν ένα απίστευτο συναίσθημα. Είχαν αγοράσει μια γιγαντιαίων διαστάσεων κάρτα και εκεί μερικοί απ' αυτούς έγραψαν ευχές και όχι μόνο. Ας θυμηθούμε μερικές απ' αυτές.

'Ελπίζω ότι μετά από πολλά χρόνια, που θα έρχομαι εδώ με τα εγγόνια μου, να βλέπω την ίδια μεγάλη και καλή παρέα που γνώρισα μέσα από την Acro.' Beerman

'Εύχομαι να τα χιλιάσει η Ακρούλα μας (και να είμαι και εγώ εκεί!!!) Με υπόσχεση για περισσότερα μηνύματα' Newman

'Χρόνια πολλά και …πληροφοριακά' Κώστας

'Στα εικοσάχρονα θα φέρουμε μεγαλύτερη κάρτα' Elbereth

'Ότι και να γράψω πάλι λίγο θα 'ναι. Να 'σαι καλά μεγάλε σύσοπα και στα 20 χρόνια όλοι μαζί. Valis

'Στο μήνυμα σου Στέλιο έγραφες ότι μας ευχαριστείς για τα ωραία αυτά χρόνια. Αν είναι κάποιος όμως που πρέπει να ευχαριστεί, σίγουρα δεν είσαι εσύ. Αυτά τα ωραία χρόνια που περάσαμε, είναι δικό σου δημιούργημα και εύχομαι να περάσουμε πολλά ακόμα παρέα' Palsar

'Χρόνια Πολλά στην πιο παλιά επιζούσα βάση της Ελλάδας και συνάμα την μόνη με τόσους Χαμόδρακες!!! Morgul φυσικά…

'Αν νομίζεις ότι τα 10 είναι πολλά υπόσχομαι ότι θα σε βοηθήσω να γιορτάσεις τα 100 (ακόμα και αν είμαι ακόμα στον στρατό). Σ'ευχαριστώ. Hot

'Χρόνια Πολλά. Ευχαριστώ για την ευκαιρία να θαυμάσω την πραγματικά ανεκτίμητη προσφορά σου σε όλους Diagoras

'Να ζήσεις AcroBase και χρόνια πολλά! Μεγάλη να γίνεις με modem πολλά. Woody

'Ρε παιδιά τα γυαλιά μου' Val

'Tα 100 πρώτα χρόνια είναι δύσκολα, τα 10 ήταν υπέροχα' Βαγγέλης Ελένη

'Στον άνθρωπο που μου χάρισε τα 3 πιο πολύτιμα αποκτήματα μου. Την φιλία του. Την αγάπη του. Την Acro' Papa

'10 χρόνια AcroBase, του χρόνου θα πάει και γυμνάσιο!' Noble

'Εγινες δέκα χρόνων μικρούλα… Αγκού! Γούτσου Γούτσου :-)' Penny

'Χρόνια Πολλά στην παρέα που σημάδεψε τα καλύτερα μου χρόνια' Reason

'Ακρούλα μου σου εύχομαι να τα εκατοστίσεις και να μου δώσεις ακόμα πιο πολλές ώρες χαράς και το σπουδαιότερο, παρηγοριάς στις δύσκολες στιγμές μου. Με αγάπη σε όλους' Fraulitsa

'Σ' ευχαριστούμε για την ζεστή γωνιά που μας έχεις προσφέρει και στα τριαντάχρονα θα φέρουμε μεγαλύτερη τούρτα' Alan

'Μπορεί να είμαι ένας …καινούργιος χρήστης, αλλά έχω ήδη …εκτιμήσει αυτήν την βάση. Ελπίζω να μπορέσω να κατέβω (από το Λονδίνο εννοεί) και στα 20 χρόνια μας. Εκ μέρους των Qluser και Zaphod, να σου ζήσει και ευχαριστώ για όλες τις θυσίες σου' Marvin

'Τα δέκα χρόνια ήρθαν με εμένα, θα με ανεχτείτε άλλα 100' Scorpios

'Χρόνια πολλά στην ακρούλα που ήταν πάντα εκεί όταν την χρειαζόμουνα' Sanador

'Εκείνο το λουκέτο τι το έκανες;' Sy.Me.Ac. (SyMeAc Σύνδεσμος μελών AcroBase… o ιδρυτής του Δημήτρης μου χάρισε ένα λουκέτο στο πρώτο πάρτι μας για τον ένα χρόνο της βάσης, για να την κλείσω :-)

Αυτά μεταξύ άλλων μηνυμάτων πάνω σε εκείνη την θεόρατη κάρτα.

Η αλληλένδετη σχέση αγάπης και σεβασμού μεταξύ όλων των παιδιών της βάσης με εμένα, αλλά και μεταξύ τους, δεν πιστεύω ότι είναι σύνηθες φαινόμενο σε τέτοιες μικρές κοινωνίες. Παρακολουθώ σήμερα το επίπεδο των Chat-room's και μελαγχολώ. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, όπου γίνονται καλές δουλειές, το κλίμα είναι απλά σοβαρό, επαγγελματικό ίσως. Εμείς δουλεύαμε με επαγγελματισμό άλλα όχι για ίδια συμφέροντα, αλλά για την συμμετοχή του καθένα μας, στον κοινό σκοπό που δεν ήταν τίποτα άλλο από την προσφορά μας στην παρέα.
Οι χρήστες είχαν τις πρωτοβουλίες σε πάρα πολλά θέματα. Θυμάμαι τον καιρό του πολέμου στην τότε Γιουγκοσλαβία, ο οργανωτής του Foreign Club, Κώστας έκανε dialup συνδέσεις σε BBS της Βοσνίας και Σερβίας και μίλαγε με τους εκεί χειριστές και χρήστες για να γνωρίσουμε πιο γλαφυρά το πρόβλημα. Αυτές τις ανταποκρίσεις θα τις ζήλευε το μεγαλύτερο κανάλι του κόσμου. Ήταν τόσο ζωντανές και ανθρώπινες, τόσο έντονη η κραυγή αυτών των ανθρώπων για την ειρήνη, που μας είχαν συγκλονίσει. Μία εφημερίδα μας διάβασε και αναδημοσίευσε το ρεπορτάζ του Κώστα είκοσι μέρες αργότερα, ε και …φυσικά δεν ανέφερε τις πηγές της.

Πέτρο, Αντώνη, Κώστα, Θοδωρή, Ανδρέα, Μιχάλη, Γιώργο, Στάθη, Νίκο, Γιάννη, Θανάση, Βασίλη, Τζένη, Χριστίνα, Άννα, Σοφία, Νατάσσα, Ελένη, Φανή, Τίνα και όλοι οι άλλοι συνεργάτες μας, ζητώ συγνώμη που λόγω χώρου δεν θα σας αναφέρω. Θα ήταν παγίδα να σας αναφέρω έναν έναν, όλο και κάποιον θα ξεχάσω.

Σας χρωστάω πιο πολλά από μια αναφορά, σας χρωστάω την χαρά και την τιμή να σας έχουμε συνεργάτες και φίλους. Δώσατε την σφραγίδα σας στο σύνολο της παρέας που ονομάζουμε AcroBase.

Mια προσπάθεια θα κάνω με αλφαβητική σειρά, να αναφέρω μερικά από τους ανθρώπους που έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο, στο στήσιμο το στήριγμα και την υποστήριξη της AcroBase. Λογικά θα έπρεπε να γράψω εκατοντάδες μέλη, είναι όμως αδύνατον και τους ζητώ να με συγχωρέσουν.

Θέλω να αναφερθώ σε συγκεκριμένους ανθρώπους που σε συγκεκριμένες επίσης χρονικές στιγμές, χάραξαν το αυλάκι για να κυλήσει η AcroBase.

Δεν θα αναφερθώ στους συνεργάτες της βάσης, θα ήθελα τεράστια χωρητικότητα να το κάνω. Ίσως να κάτσω κάποια στιγμή και να κάνω μια γενική αναφορά για όλους, το αξίζουν άλλωστε.

Η λίστα είναι αλφαβητική.

Amigos (Μίλτος Τσιάκαλος) Αρχηγός της ομάδας μπάσκετ της Acro η οποία και κατατρόπωσε την αντίστοιχη της GATE αρκετές φορές και χειριστής της πιο ξεχωριστής βάσης στην Ελλάδα την Crazy μια πραγματικά πολύ χαρούμενη τρελή βάση :-)
Τον γνωρίζω από μικρό παιδί του γυμνασίου, πάντα σεμνός, δεν εμφανιζόταν συνήθως στις συναντήσεις μας.
Στις 3 Ιουλίου 2006 μου έκανε page sysop στην BBS και μου είπε δειλά ότι δημιούργησε ένα forum για την AcroBase. Έτσι ξεκίνησε η acrobase.gr.
Του χρωστάω ότι έχουμε σήμερα, του χρωστάω το χαμόγελο και την ελπίδα που μου έδωσε για την νέα συνέχεια της AcroBase. Του χρωστάω απίστευτα πολλά πράγματα, η ευγνωμοσύνη μου για αυτόν θα είναι μέχρι να κλείσω τα μάτια μου.
Η συγκίνηση μου ήταν μοναδική, όταν την ημέρα που γεννήθηκε η κόρη του την έγραψε με όνομα Amigoula. Η επόμενη γενιά έρχεται :-)

Asterion (Μάνος) Έχει προσφέρει στην AcroBase, περισσότερα απ’ όσο νομίζει ο ίδιος. Εκτός της πολύ μεγάλης φιλίας που έχουμε, είναι ο πλέον πολύτιμος βοηθός που έχω, με τις πιο κατασταλαγμένες απόψεις. Η σεμνότητα του δεν του επιτρέπει να καταλάβει, πόσο σημαντική ήταν η παρουσία του, στα εύκολα και στα δύσκολα χρόνια της AcroBase.

Cpower (Σπύρος Δευτεραίος) Από τους ανθρώπους που έστησαν τα θεμέλια αυτής της βάσης. Δεκάδες εκπληκτικά άρθρα, δημιουργία των πιο σημαντικών Club της βάσης, σφράγισε με την παρουσία του και το έργο του με ανεξίτηλα χρώματα το στίγμα της AcroBase. Μοναδικός άνθρωπος που προσέφερε απίστευτη βοήθεια. Σήμερα είναι στην ομάδα τηλεϊατρικής στην Ελλάδα αλλά από μαθητή που τον γνώριζα δεν έπεσα έξω στις προβλέψεις μου, ήταν διαφορετικός!
Δημιουργός και οργανωτής των Clubs των γλωσσών προγραμματισμού και
του Φιλοσοφικού Club. Μεταξύ των άλλων ήταν ο δημιουργός του προγράμματος τεχνητής νοημοσύνης 'Aphrodite' που είχαμε online στα πρώτα βήματα της AcroBase.

Handsome (Γιάννης Δεμίρης) Θα πρέπει να γράφω ολόκληρα κατεβατά για να μπορέσω να περιγράφω την προσφορά του Γιάννη Δεμίρη στην βάση. Ουσιαστικά και τυπικά ήταν ο δημιουργός και εμπνευστής μαζί με τον Σπύρο Δευτεραίο στην αναγκαιότητα της ύπαρξης ειδικών περιοχών της AcroBase.
Μαθητής ακόμα με μια εκτενή αρθρογραφία μας γνώρισε από το 1988 κιόλας την
Τεχνητή Νοημοσύνη. Ιδρυσε το AI Club από το οποίο προήλθαν το Club
Φιλοσοφίας αλλα και άλλα Clubs. Η προσφορά του είναι ανεκτίμητη για μένα
θεμελίωσε την AcroBase με ποιοτικά υλικά και έβαλε την βάση σε μια
διαφορετική τροχιά χαρακτηρίζοντας την από τα πρώτα της βήματα.
Σήμερα Καθηγητής Τεχνητής Νοημοσύνης στο Imperial του Λονδίνου, κάτοχος PhD του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου στην Τεχνητή Νοημοσύνη με παρουσία σε πολλά συνέδρια της ειδικότητας του σ'όλον τον κόσμο και για περίπου ένα χρόνο συνεργάτης του Πανεπιστημίου της Osaka, μας τιμάει που τον θεωρούμε δικό μας άνθρωπο.
Τα άρθρα του και τα μηνύματα του κοσμούν σαν πολύτιμοι λίθοι σήμερα τα Clubs
και τα Bulletins της AcroBase.

Helen (Ελένη Νταβέα) Η πρώτη και τελευταία Sysop της AcroBase, με έντονη συμμετοχή και δημιουργία και οργάνωση τριών Clubs. Ήταν το λουλούδι της AcroBase, η πιο γλυκιά της παρουσία.

Marvin (Ανδρέας Αντωνόπουλος) Χειριστής Ενας από τους βασικούς συντελεστές του Δικτύου GATE, ανέλαβε σε πρώτο στάδιο την αναμόρφωση του προγράμματος Major και μαζί με τον Αντώνη Σιμωνίδη έκαναν πραγματικά πολύ καλή δουλειά.
Αντικατέστησε τον Γιώργο Σπηλιώτη σαν οργανωτής του Pascal Club.
Θα μείνει γραμμένη στην μνήμη της παρέας εκείνων των ανθρώπων όταν μετά
από την τελευταία συνάντηση των χρηστών της Teledata σε ένα φασφουτάδικο,
η πρόταση του Ανδρέα μας ξάφνιαζε όλους :
'Τώρα που κλείνει η Teledata, με την AcroBase σαν ξεκίνημα δεν φτιάχνουμε
εμείς μια μεγάλη βάση;' Η ιδέα της GATE μόλις είχε ξεκινήσει....
Την επόμενη η συνάντηση στο σπίτι του θα έπρεπε να είχε καταγραφεί και
μαγνητοσκοπηθεί. Το πόσο αλλοπρόσαλλες ιδέες έπεσαν δεν έχει προηγούμενο :-)

Morgul (Αλέξιος) Μαζί με τους Vagelis και Qluser πήραν την σκυτάλη από την γενιά των θεμελιωτών της βάσης (Handsome Cpower Oops Noble) και συνέχισαν
καλύτερα από τους πρώτους και μέχρι σήμερα να στηρίζουν την AcroBase.
Η αναφορά μου για τον Αλέξιο, λογικά θα πρέπει να καταλαμβάνει το πιο μεγάλο κομμάτι αυτού του άρθρου
Τον γνώρισα 15 χρονών και δεν άργησα να καταλάβω με τι έχω να κάνω...
Είναι ο πολυγραφότερος χρήστης, οργανωτής και χειριστής της AcroBase
όλων των εποχών. Οταν το 1991 του παρέδωσα να ρίξει μια ματιά στο source του προγράμματος Major με έκπληξη είδα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, παράτησε την Pascal που τόσο αγαπούσε και ασχολήθηκε με την C. Δημιούργημα του τα
εκπληκτικά module του offline mailer, των gallups, των buleltins, των news
και πολλών άλλων, που άλλαξαν την εικόνα της βάσης.
Ολα αυτά σε ένα απίστευτο μικρό χρονικό περιθώριο.
Κάποια εποχή μου δήλωσε αηδιασμένος για το dos και τις απίστευτες μικρές
δυνατότητες του Major και αποφάσισε να φτιάξει μόνος του ένα πρόγραμμα BBS
κάτω από το λειτουργικό Linux.
Ποτέ δεν πίστεψα εκείνη την εποχή ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει
δυνατόν από έναν και μόνο άνθρωπο, με ελάχιστον ελεύθερο χρόνο λόγω των
σπουδών του. Με ρώτησε τι θα ήθελα να συμπεριλαμβάνει το νέο πρόγραμμα βάσει
της εμπειρίας που είχα από το Major σαν χειριστής του.
Εγώ του είπα δέκα πράγματα εκείνος έφτιαξε χίλια και σε λίγο καιρό είχαμε
την χαρά να δοκιμάζουμε τον Μέγιστο.
Για μερικούς ανθρώπους το αδύνατον δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο τους. Μέσα
σ' αυτή την βάση είχα την χαρά και την τιμή να γνωρίσω μερικούς απ' αυτούς.
Είμαι υπερήφανος για όλους.
Ο Αλέξιος είναι στην πρώτη σειρά, σημαιοφόρος τους. Του χρωστάω πολλά από τα χαμόγελα της ζωής μου. Με τιμάει να τον θεωρώ πνευματικό μου παιδί και να το αποδέχεται χωρίς τις γνωστές του γκρίνιες :-)

Moukas (Αλέξανδρος Μούκας) Εχουν καταγραφεί εδώ και στην GATE οι εκπληκτικές συναντήσεις στο σπίτι του Marvin και του Kurgan, για την δημιουργία μιας μεγάλης βάσης. Ολη η ιδέα προσέκρουε στο οικονομικό πρόβλημμα εκεί που έδωσε λύση ο Αλέξανδρος.
Εκτός της απίστευτης για την εποχή οικονομική του προσφορά, χωρίς ένα
συνεχές κυνηγητό για να ξεπεραστούν πολλά και μεγάλα προβλήμματα, δεν θα
μπορούσε να υπάρξει καν η ιδέα της GATE.
Εκτός αυτού του χρωστάω την μεγαλύτερη συγκίνηση που ένοιωσα ποτέ, όταν
μάζεψε στο σπίτι του 30-40 χρήστες της Acro για να μου κάνουν την πιο ευχάριστη
έκπληξη της ζωής μου ανήμερα των γενεθλίων μου το 1992.

Navy & Panos (Σταύρος Τσουβαλάς και Μάκης Περεντίδης) Παλιοί φίλοι συνεργάτες και οργανωτές στην Acro.
Δεν υπήρξαν βασικοί συντελεστές της AcroBase όπως οι άλλοι που αναφέρω, αλλά ήταν αυτοί που θεμελίωσαν την προσπάθεια του Μίλτου να βρεθούμε σ’ αυτήν την μορφή, να μας παραχωρήσουν απλόχερα την φιλοξενία και να μας προσφέρουν και το πρόγραμμα.
Από τα πολύ καλά παιδιά της βάσης με μεγάλη και καλή συμμετοχή.

Nimele (Σοφία Αναγνωστοπούλου)Το φαινόμενο της τότε εποχής. Η πρώτη οργανώτρια του Books Club και ταυτόχρονα η πρώτα γυναίκα clubop στην Ελλάδα.
Έφτασε εποχή που από μόνο του το Books Club είχε πολλές δεκάδες μηνύματα
την ημέρα. Η ιερά συμμαχία των τότε φίλων του Tolkien (Nimele Morgul Orome)
άφησε εποχή σε τέτοιο βαθμό που οδήγησε μερικούς από εμάς να φτιάξουμε
το αντι-tolkien Club :-)

Noble (Δημήτρης Δέλλιος) Πως θα μπορούσε ένα Club να ονομαστεί από πολιτικό σε χιούμορ;
Βάλτε μέσα έναν Δημήτρη και όλα δυνατά. Τα τρία Δ της εποχής
Δεμίρης Δευτεραίος Δέλλιος μαζί αργότερα και με ένα Σ (Σπηλιώτης)
πραγματικά πολιορκούσαν με φοβερού επιπέδου συζητήσεις τα τότε
Clubs. Η φοβερή κόντρα του υποφαινόμενου με τον Δημήτρη και τον Δούκα
εναντίον του Δεμίρη και του Δευτεραίου, οδήγησαν στην αναγκαιότητα
δημιουργίας του Club φιλοσοφίας, μιας και στο AI Club βγαίναμε
off topic με την 'Περί θεού' συζήτηση μας που έκανε ρεκόρ όλων των εποχών
στην Acrobase με περίπου 5000 μηνύματα. Μια συζήτηση διαχρονική αφού
συνεχίστηκε και σε άλλες εποχές με άλλους συντελεστές.
Ο Δημήτρης έδινε καθημερινά με την άσβεστη χιουμοριστική του διάθεση
μια άλλη φλόγα στην βάση.

Oops (Γιώργος Σπηλιώτης) Το περίφημο Σ που λέγαμε πριν :-)
Δημιούργησε το Pascal Club και είναι ένας σημαντικός κρίκος στην αλυσίδα
των περίφημων ανθρώπων που γνώρισα στην AcroBase και που την στήριξαν με
πολύ πάθος και αγάπη.
Δημιουργός του πρώτου προγράμματος δικτύωσης βάσεων Ηellas Net, με κέντρο
την AcroBase που έφτασε στο σημείο να ενώνει σε ένα κοινό Club 17 BBS.
Μετά από καιρό παρουσίας του στην βάση ο Γιώργος μου έδειξε το πρώτο cap
που είχε στην πρώτη του σύνδεση και στον διάλογο που είχαμε οι δυό μας.
Το Club Anadromh φιλοξενεί αυτό το cap και πολλές φορές με συγκίνηση το ξαναδιαβάζω.
Για πολλούς ανθρώπους υπάρχει η αίσθηση ότι μέσα από την δικιά μας επικοινωνία
είναι δύσκολο να δεις καθαρά τον άλλο. Θα μου επιτρέψτε να διαφωνήσω.
Η εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου σε εμποδίζει να δεις καθαρά τον εσωτερικό
του κόσμο, η πρώτη ιδέα που σχημάτισα για τον Γιώργο και για τα άλλα παιδιά,
τα πρώτα του λόγια, μου έδειξαν πιο καθαρά το ποιός είναι. Αυτό το κριτήριο
δεν με πρόδωσε ποτέ ή τουλάχιστον δεν με πρόδωσε στο 99.9 των περιπτώσεων.

Papa (Γιώργος Κορύλλος) Από τις πιο αγαπητές φυσιογνωμίες της AcroBase, κατέχει όλα τα ρεκόρ συνδέσεων στην παλιά AcroBase και σε όλους είναι γνωστός με τα παρατσούκλια που του έχουμε δώσει όπως Παπάκι (@) Παπίτος κα.

Pazo (Βασίλης Φικιώρης) Φίλος της AcroBase από τα πρώτα του χρόνια. Στην τελευταία περίοδο της acrobase.gr, ο Βασίλης ήταν για μένα, ο καλύτερος σύμβουλος, κατευναστικός, ήρεμος, η γνώμη του πάντα μετράει και είναι από τους πολύτιμους administrators που έχουμε.

Qluser (Λουκάς Μαναίος) Μέλος της 'αγίας τριάδας' της Acro μαζί με τον Βαγγέλη και τον Αλέξιο :-)
Εκπληκτικός άνθρωπος αυτό που εγώ αποκαλώ ο ήρεμος γίγαντας :-)
Μύησε τους περισσότερους φίλους μας στο Minix και μετέπειτα στο Linux
για να θεωρείτε σήμερα ο μεγάλος GURU του είδους.
Οι περί Minix και Linux συζητήσεις τους με τον Magic τον Βαγγέλη
και λίγο αργότερα με τον Αλέξιο έμειναν ιστορικές.
Ηταν ο πρώτος χειριστής του Δικτύου GATE, αλλά η μεγάλη του αγάπη παρέμεινε
η AcroBase.
Και η βάση και εγώ προσωπικά του χρωστάμε πάρα πολλά, εκτός από εκπληκτικός
φίλος και συνεργάτης είναι ένας σπουδαίος σεμνός άνθρωπος και επειδή ξέρω
ότι δεν θέλει με τίποτα να τα λέω αυτά ... κινδυνεύω :-)

Reason (Κώστας Μούτσελος) Από τους πιο σπουδαίους συντελεστές της AcroBase. Οι εκπληκτικού επιπέδου συζητήσεις του με τον Σπύρο Δευτεραίο στο Club Φιλοσοφίας έχουν καταγραφεί και μπορείτε να τις διαβάσετε στο Club και στα άρθρα.
Εμπνεύστηκε και δημιούργησε το HeartCad Club, για πολλούς από εμάς
το πιο ζεστό Club που πολλές φορές δέχτηκε τις εκμυστηρεύσεις μας που ίσως
να μην κάναμε ούτε στον πνευματικό μας.

Vagelis (Βαγγέλης Μπλάθρας) Ο αποκαλούμενος από μένα χρυσοχέρης της βάσης. Για πολλά χρόνια δίνει έντονα την παρουσία του και έχει το ρεκόρ συνεχούς και χωρίς διακοπές μεγάλης μονάκριβης μοναδικής παρουσίας και βοήθειας προς το δίκτυο μας και προς τις δύο βάσεις ταυτόχρονα.
Για 8 χρόνια μοναδικός χειριστής της GATE προσέφερε όσο κανείς στο να μπορεί
η GATE να στέκει στα πόδια της.
Μοναδικός φίλος και συνεργάτης, αγαπητός σε όλους τους χρήστες και των δύο
βάσεων, είναι δείγμα πολύ σπουδαίου ανθρώπου.
Είναι πάντα παρών όταν τον χρειάζομαι, πάντα με καλή θέληση και πρόθυμος να
βοηθησει. Είναι εξαιρετικός μου φίλος παρά τους μερικούς αιώνες
που μας χωρίζουν μιας και ισχυρίζεται ότι ήμουν συμμαθητής του Σωκράτη.
Δέκτης και αποστολέας πολλών πειραγμάτων, είναι ο αγαπημένος όλων όσων τον γνωρίζουν.
Για μερικούς ανθρώπους το αδύνατον δεν είναι και τόσο ... αδύνατο.
Μαζί με τον Αλέξιο και τον Λουκά ήμουν πάντα σίγουρος ότι θα είχαν λύση για όλα.

Varthol (Γιώργος Βαρθολομαίος) Μπορεί η παρουσία του στην βάση να μην ήταν τόσο έντονη, αλλά για μένα εκτός του ότι είναι ένας από τους πρώτους ανθρώπους που γνώρισα online στην Ελλάδα, ένας υπέροχος ταλαντούχος άνθρωπος, έτοιμος να
προσφέρει τις απίστευτες γνώσεις του σε όλους και στάθηκε πολλές φορές κοντά μου σε θέματα hardware.

Vegos (Τώνης Μαγκλάρας) Αν υπάρχει σήμερα AcroBase σε μεγάλο βαθμό το χρωστάμε στον Τώνη. Εκείνος μου έριξε το μικρόβιο της δημιουργίας BBS. Με την δικιά του
προτροπή έστησα και μετάλλαξα το Procomm Plus σε Host Mode που
φιλοξένησε στις 10 Φεβρουαρίου του 1988 την AcroSoft BBS.

Xenios (Στέλιος Χαμόδρακας) Στις 10 Φεβρουαρίου του 1988 ίδρυσε την AcroBase. Την συνέχεια την έκαναν άλλοι.

Αν μεγάλωνα τον πίνακα αυτό και πρόσθετα και άλλους δεν θα με χώραγαν 50 σελίδες.
Προσπάθησα με την μνήμη μου να τοποθετήσω εδώ αυτούς που χάραξαν την πορεία.

Ακολούθησαν εκατοντάδες άλλοι που έδωσαν το στίγμα τους. Από τον απλό επισκέπτη μας, που μας κάνει την τιμή να μας διαβάζει, μέχρι και τον πρώτο administrator, όλοι έχουν βάλει το χέρι τους για να κτιστεί το οικοδόμημα που λέγεται AcroBase.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
The Following 2 Users Say Thank You to Xenios For This Useful Post:
Oasis (09-01-23), Zerocool (13-10-11)
  #6  
Παλιά 18-01-08, 13:00
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Μέρος 5ο
AcroBase.gr

Όμως και τα πράγματα για την AcroBase δεν ήταν καλύτερα. Σιγά σιγά αλλά σταθερά από το 1998 είχε ξεκινήσει μια φθίνουσα πορεία, που δεν την σταμάτησε ούτε το νέο της πρόγραμμα που έφτιαξε ο Αλέξιος κάτω από το λειτουργικό Linux, ούτε η σύνδεση με το Internet.

Στις αρχές του 2006, δήλωσα ότι δεν θα την υποστηρίζω με νέα καθημερινά ενημερωτικά μηνύματα. Στις 10 Φεβρουαρίου, δεν κάναμε για πρώτη φορά γιορτή, αλλά συνδέθηκαν όλοι στην βάση και από εκεί δώσαμε τις ευχές μας.

Για μένα όλα είχαν τελειώσει, θα έμενε η AcroBase σαν μουσείο στην ιστορία της Ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Τέλος Ιουνίου όλα άλλαξαν, αρκούσε ένα μήνυμα για να μου αλλάξει την διάθεση και να οπλιστώ με νέο θάρρος.

Ο Μίλτος ένας παλιός καλός φίλος και τιμητικά χειριστής της AcroBase, μου έκανε page sysop και ταυτόχρονα άφησε ένα δειλό μήνυμα στο Acro Club. Μας, και κυρίως μου ανακοίνωνε, ότι έστησε ένα φόρουμ, με το όνομα της AcroBase και να πάμε να το δούμε. Ο Μίλτος με έτρωγε από παλιά τα αφτιά, να μεταφέρουμε την AcroBase στο web.
Οι φοβίες μου ήταν αρκετά μεγάλες, όμως όταν πρωτοείδα στημένο το φόρουμ της AcroBase, άλλαξα αμέσως γνώμη και με την σειρά μου αιφνιδίασα τον Μίλτο, που δεν περίμενε μεγάλη ανταπόκριση.
Έστειλα ένα email σε πολλά παλιά μέλη, και μέχρι τις 6 Ιουλίου, η νέα AcroBase, είχε πολλά μέλη. Εγώ ένοιωσα τα ίδια σκιρτήματα, του Φεβρουαρίου του 1988, άσχετα αν δεν υπήρχαν το ντριννν και τα τότε ζβββββββββββββ του modem,

Μαζί με τον Βασίλη, που έγινε ο τρίτος πόλος της νέας AcroBase, κάναμε πολλά στο ξεκίνημα. Ο Μίλτος έκανε εκπληκτικές βελτιώσεις στο πρόγραμμα με πολλά πρόσθετα plugins, είχε να ακούει και την γκρίνια μου σε ότι δεν μου άρεσε και ο Βασίλης ήταν το κρυφό χαρτί, ο σύμβουλος, η ψύχραιμη άποψη, που εγώ τότε είχα πολύ ανάγκη.
Σήμερα η AcroBase, λίγο πριν σβήσει τα 20 κεράκια της, έχει εξαιρετικούς νέους και παλιούς φίλους, μοναδικούς ανθρώπους, που δίνουν καθημερινά, κάτι από την δροσιά τους, την αγάπη τους και θεωρώ την προσφορά τους ανεκτίμητη.

Στο τέλος θα ήθελα να αναφερθώ σε όλους αυτούς, που τόσα χρόνια μας τίμησαν με την παρουσία τους, που ακόμα και σήμερα με τιμάνε προσωπικά με την προσωπική επικοινωνία που έχουμε, με την έκφραση της νοσταλγίας που νοιώθουν, για την πιο αγνή μορφή της ηλεκτρονικής επικοινωνίας που ένοιωσαν, στα όμορφα ηρωϊκά χρόνια των BBS.

Για τους σημερινούς καθημερινούς μας φίλους, για τους επισκέπτες μας και όλους όσους, μας δίνει συγκίνηση και χαρά η παρουσία τους, μια υπόσχεση, θα κάνουμε ότι μπορούμε, με τα λίγα μέσα που έχουμε, να σας κάνουμε όσο πιο ευχάριστη μπορούμε τις στιγμές που μοιράζεστε μαζί μας.
Στους συνεργάτες μας οργανωτές, πολλές ευχαριστίες για την προσφορά τους. Νοιώθουμε απίστευτη τιμή και χαρά που είστε μαζί μας και κτίζετε έναν όμορφο μικρό κόσμο.
Για τους διαχειριστές, σαν ίσοι μεταξύ ίσων, σας ευχαριστώ που είστε πάντα εδώ δίπλα, που ανέχεστε την γκρίνια μου και την μουρμούρα μου και πάνω απ όλα που είστε τόσο καλοί φίλοι.

Στον χώρο αυτό βρήκα καταφύγιο, εδώ μοιράστηκα τις χαρές μου και τις λύπες μου. Εδώ την μέρα που έχασα την Μητέρα μου, ένοιωσα ότι βρέθηκαν χέρια να με στηρίξουν απλά γράφοντας ένα μήνυμα ‘Ο χειριστής σας έχασε σήμερα ότι πιο πολύτιμο είχε στην ζωή του, την Μητέρα του’. Πριν πάρω καν ένα από τα εκατοντάδες μηνύματα συμπαράστασης, γράφοντας το μόνο, ένοιωσα χιλιάδες χέρια να απλώνονται, για να με κρατήσουν. Σας ευχαριστώ.

Επίλογος

Σε λίγες μέρες, κλείνουμε 20 χρόνια ζωής. 20 χρόνια συνεχούς ενεργής παρουσίας, χωρίς διακοπές, χωρίς κενά. Είμαστε χωρίς αμφισβήτηση, ο μακροβιότερος φορέας ηλεκτρονικής επικοινωνίας στην Ελλάδα.

Μέχρι το 2006, πίστευα ότι η AcroBase θα έσβηνε μαζί μου, όταν έρθει εκείνη η στιγμή. Θα έκλεινε, χωρίς εμένα.
Τώρα έχω την αισιοδοξία, ότι ο Μίλτος, ο Αλέξιος, ο Μάνος, ο Βασίλης, ο Λουκάς, ο Βαγγέλης και όλοι οι άλλοι, θα μπορούν να κρατήσουν την ακρούλα μας ανοικτή και μετά από μένα. Είναι κάτι που με κάνει να νοιώθω απίστευτα όμορφα, απόλυτα ήσυχο, ότι όλα αυτά που καταφέραμε όλοι μαζί, θα συνεχίσει να υπάρχει και ότι όλοι μαζί θα δώσουν στο στον χώρο αυτό, που γέννησε, μια μοναδικά αληθινή και υγιή επικοινωνία στην χώρα μας, την συνέχεια που του αξίζει.

Το μεγάλο ευχαριστώ ανήκει, σε όλους όσους μας τιμάνε με την παρουσία τους καθημερινά, όλους όσους δίνουν ζωή στον χώρο αυτό, όλους όσους δίνετε και παίρνετε σεβασμό και φιλία.

Προσπάθησα να σας βάλω λίγο στο κλίμα της AcroBase. Δεν νομίζω ότι τα κατάφερα, δεν έχω το χάρισμα του λόγου και ίσως τα αισθήματα που νοιώθω για τον χώρο αυτό και ίσως τα αισθήματα που ένοιωσαν πολλοί άνθρωποι, να είναι υπέρτερα.
Η παρέα μας είναι ανοικτή, δεν είμαστε ένας κλειστός χώρος παλιών γνωστών. Δοκιμάστε και θα δείτε ότι έχω δίκαιο :-)

Σας ευχαριστώ

Στέλιος Χαμόδρακας

Το μικρό μου αφιέρωμα, με την ευκαιρία των 20 χρόνων της AcroBase, είναι αφιερωμένο σε δύο μικρές χρήστριες, την Amigoula και την Artemis, που τις έγραψαν στην βάση οι μπαμπάδες τους, Amigos και Diamond, την μέρα που γεννήθηκαν...
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
The Following 5 Users Say Thank You to Xenios For This Useful Post:
Easty (29-07-16), HelenA (25-09-10), maralin (13-01-11), Oasis (09-01-23), Zerocool (13-10-11)
  #7  
Παλιά 18-01-08, 13:05
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αυτο ειναι το μικρο μου αφιέρωμα. Εχω πάρει πολλα κομμάτια απο παλια μου κειμενα, προσθεσα νέα και σας το παρουσιάζω εδω για πρώτη φορά.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Xenios : 02-05-08 στις 16:13
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
Easty (29-07-16)
  #8  
Παλιά 25-09-10, 07:52
Lastpasenger Ο χρήστης Lastpasenger δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 08-03-15 13:11
Η διαθεσή μου τώρα:
διαβάζω την ιστορία σου ,και πραγματικά έχω να πω ότι σου αξιζουν θερμα συγχαρητήρια για την επιμονή σου στο να δημιουργήσεις το acrobase .εισαι πραγματικά ένας super-hero του web.
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Lastpasenger για αυτό το μήνυμα:
Xenios (25-09-10)
  #9  
Παλιά 13-10-11, 13:27
Το avatar του χρήστη Zerocool
Zerocool Ο χρήστης Zerocool δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 15-03-19 18:46
Φύλο: Άντρας
συμφωνω σου αξιζουν συγχαρητηρια για το εργο που εχεις προσφερει τοσα χρονια.

εισαι σουπερ ηρωας της εποχης

αν και υπηρξαν "κοντρες" αναμεταξυ μας σου βγαζω το καπελο εισαι ενας απο τους "παλιους" της πληροφορικης.

(σημειωση εγω ακομα τα εχω αποθηκευμενα τα μηχανηματα που εχουν περασει απο τα χερια μου (τα περισσοτερα τα ξερεις καλα και εσυ)...zx80 , cpc64 , cpc6128 , amiga , 8088 , 80286 , 80386 , 80486.)

με τις BBS ποτε δεν τα πηγα τοσο καλα αλλα σε τιμησα πιστευω και στην BBS και στο acrobase.gr οσο μπορεσα

και παντα θα σε τιμω φιλε μου.
__________________
Life its...so simple
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Zerocool για αυτό το μήνυμα:
Xenios (13-10-11)
  #10  
Παλιά 30-03-12, 19:38
creaw Ο χρήστης creaw δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 30-03-12 19:38
συμφνω
Απάντηση με παράθεση
  #11  
Παλιά 29-10-12, 18:05
kostabyte Ο χρήστης kostabyte δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 03-01-13 22:12
Φύλο: Άντρας
Καλησπέρα "παππού"!Έπος το έργο σας! Να μείνει Αθάνατη και φωτεινή! Καλησπέρα σε όλους και καλή Λευτεριά!
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην kostabyte για αυτό το μήνυμα:
Xenios (29-10-12)
  #12  
Παλιά 04-08-16, 08:17
Το avatar του χρήστη ase
ase Ο χρήστης ase δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 21-01-23 22:55
Φύλο: Άντρας
:-)

Ευχαριστώ Στέλιο.

Με ρωτούν οι φίλοι μου,
πόσα χρόνια είμαι στα social media

Τους απαντώ
από το 1990.

Με κοιτάζουν με απορία.
Μα τι social media υπήρχαν το 1990;

__________________
Δεν πιστευω τίποτα, Δεν ελπιζω τίποτα, Είμαι Λεύτερος
(ο άλλος που γράφει οτι πιστεύει και ελπίζει, εννοεί οτι δεν έχει παντρευτει ακόμα..)
Απάντηση με παράθεση
The Following 2 Users Say Thank You to ase For This Useful Post:
Easty (04-08-16), spin (28-11-16)
  #13  
Παλιά 18-09-17, 00:43
Το avatar του χρήστη spin
spin Ο χρήστης spin δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: Χθες 20:52
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Κι όμως. Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα !
Με την καληνύχτα μου,
Πίνης Σωτήρης
Απάντηση με παράθεση
  #14  
Παλιά 16-06-22, 09:58
Το avatar του χρήστη mixanobios
mixanobios Ο χρήστης mixanobios δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 17-10-23 17:06
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Αλλος ενας χρονος...

εχτες ειχε γεννεθλια... αλλος ενας χρονος χωρις τον Στελιο.
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην mixanobios για αυτό το μήνυμα:
Oasis (25-06-22)
  #15  
Παλιά 20-06-22, 09:33
Το avatar του χρήστη amigos
amigos Ο χρήστης amigos δεν είναι συνδεδεμένος
Επιζών SysOp
 

Τελευταία φορά Online: 15-03-24 22:58
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Αρχική Δημοσίευση από mixanobios Εμφάνιση μηνυμάτων
εχτες ειχε γεννεθλια... αλλος ενας χρονος χωρις τον Στελιο.


Να είσαι καλά που τον θυμάσαι...
__________________
Αν περιμένεις από το σύμπαν...περίμενε
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην amigos για αυτό το μήνυμα:
Oasis (25-06-22)
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης Αξιολογήστε αυτό το θέμα
Αξιολογήστε αυτό το θέμα:

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 05:28.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.