Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
Κεντρική σελίδα |
Λίστα Μελών | Games | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Αξιολογήστε το θέμα | Τρόποι εμφάνισης |
#1
|
|
||||
Μισθωτή Εργασία τέλος ?
ΕΝΩ Η μισθωτή εργασία αποτελούσε το κύριο εργασιακό χαρακτηριστικό των διαδοχικών φάσεων ανάπτυξης των βιομηχανικών κοινωνιών, σήμερα υποχωρεί, αργά αλλά σταθερά, προς όφελος νέων εργασιακών προτύπων και αμοιβών της εργασίας.
Στην ουσία , αυτό που μαρξίζοντες οικονομολόγοι και κοινωνιολόγοι, όπως λόγου χάρη ο Αμερικανός Τζέρεμι Ρίφκιν, αποκαλούν «τέλος της εργασίας» δεν είναι τίποτε άλλο από το «τέλος της κοινωνίας των μισθωτών». Εξέλιξη η οποία και αυτή περιγράφηκε πριν αρκετά χρόνια, τόσο από φιλελεύθερους όσο και από μαρξιστές επαΐοντες. Αμφότερες δε οι πλευρές καταλήγουν στο συμπέρασμα, ότι οι τεράστιες αλλαγές και παραγωγικές αναδιαρθρώσεις οι οποίες παρατηρούνται στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, μεταβάλλουν ριζικά, όπως είναι φυσικό, τόσο την ίδια την εργασία όσο και τη φύση της. Κατά κύριο δε λόγο, οι ριζικές αυτές μεταβολές προκαλούνται και υπαγορεύονται από τη μεταβαλλόμενη μορφή της οικονομίας της αγοράς και των συντελεστών που, στους κόλπους της, συμβάλλουν σήμερα στη δημιουργία πλούτου. Για το λόγο αυτόν, πριν αναλύσουμε διεξοδικότερα την ανάδειξη των νέων μορφών εργασίας και τη σταδιακή συρρίκνωση της κοινωνίας των μισθωτών, σκόπιμο είναι να εξηγήσουμε τι συμβαίνει στην παγκόσμια οικονομία. Από την άποψη αυτή, αν κανείς θέλει να αναλύσει, να καταλάβει -και, ίσως, να αξιοποιήσει οικονομικά- την εποχή μας, θα πρέπει να διαβάσει αποσπάσματα από τον Κάρολο Μαρξ, τον Λέοντα Τρότσκι, τον Γιόζεφ Σουμπέτερ και τον Λούντβιχ φον Μίζες. Άπαντες οι προαναφερόμενοι, ο καθένας από τη σκοπιά του και τη δική του οπτική γωνία, είχαν περιγράψει τη φύση και τη λειτουργία του καπιταλισμού και, με διαφορετική διατύπωση, είχαν καταλήξει περίπου στα ίδια συμπεράσματα. Ο Μαρξ υποστήριζε, με κρυφό θαυμασμό, ότι ο καπιταλισμός είναι ένα δυναμικό και εφευρετικό οικονομικό σύστημα το οποίο γνωρίζει πώς να εκμεταλλεύεται τον άνθρωπο. Ο Τρότσκι, μέγας θεωρητικός της διεθνούς προλεταριακής επανάστασης, πρέσβευε ότι η οικουμενικότητα του καπιταλισμού αντιμετωπίζεται μόνο με τον προλεταριακό διεθνισμό, και άρα τη διαρκή παγκόσμια επανάσταση. Την εκδοχή αυτή απέρριψε ο Ιωσήφ Στάλιν, με αποτέλεσμα ο Τρότσκι να δολοφονηθεί στο Μεξικό από τον Ραμόν Μερκαντέρ και ο κομμουνισμός να πάει περίπατο εβδομήντα χρόνια μετά, με περίπου 150 εκατομμύρια εγκλήματα στο «ανθρωπιστικό» έργο του. Ο Σουμπέτερ, από την πλευρά του, στο βιβλίο του Σοσιαλισμός, Καπιταλισμός και Δημοκρατία, είχε αναπτύξει την περίφημη θεωρία της «δημιουργικής καταστροφής», την οποία ελάχιστοι οικονομολόγοι θέλησαν να λάβουν υπ' όψιν. Κατά το μεγάλο Αυστριακό οικονομολόγο και πολιτικό, ο καπιταλισμός έχει ως κινητήριο δύναμη τους επιχειρηματίες, οι οποίοι, από τη φύση τους, δεν μπορούν παρά συνεχώς να δημιουργούν και να καινοτομούν. Συνεπώς, καταστρέφουν αυτά που δημιούργησαν, για να τα αντικαταστήσουν με νέες δημιουργίες -τις οποίες θα προσπαθούν όλο και περισσότερο να κάνουν παγκόσμιες. «Το μεγάλο πρόβλημα του καπιταλισμού», έγραφε ο Σουμπέτερ, «δεν είναι η δημιουργική φύση του και η αναζήτηση της καινοτομίας, αλλά η αυτοενοχοποίησή του μπροστά στις εκθέσεις των σοσιαλιστών. Γι' αυτό και οι καπιταλιστές στην Ευρώπη έχουν παραιτηθεί των ιδεολογικών τους ερεισμάτων…». Ακριβώς για το λόγο αυτό, ο Λ. φον Μίζες πίστευε ότι είναι ανάγκη ο φιλελευθερισμός να βρει την ιδεολογική του πνοή, διότι τα έργα του είναι ασυγκρίτως πιο ωφέλιμα για τον άνθρωπο από τα αντίστοιχα των σοσιαλιστών, καθώς και των εθνικοσοσιαλιστών -δηλαδή των ναζί. Κατά τον Αυστριακό πατριάρχη της ελεύθερης σκέψης, «ο καπιταλισμός ξεκινά με την κατάλληλη επένδυση χρόνου, που είναι η πρώτη επένδυση». Το παράδειγμα που δίνει στο μνημειώδες -και ανύπαρκτο στα ελληνικά- έργο του On Human Action, είναι γλαφυρό. Ένας πρωτόγονος ψαράς, που επί χρόνια ψάρευε στην ακτή με πεζοβόλο, σκέφτηκε κάποτε να ξανοιχτεί στα βαθιά και να ψαρέψει με πετονιά. Χωρίς δυνατότητα σύναψης δανείου, αξιοποίησε το μόνο αγαθό που διέθετε: το χρόνο. Εργάσθηκε υπερωριακά, περιόρισε τις καταναλωτικές του ανάγκες στο ελάχιστο κα ναυπήγησε βάρκα, γνωρίζοντας ότι, σε περίπτωση αποτυχίας, όλος ο χρόνος και οι κόποι του, δηλαδή η επένδυσή του, θα πήγαιναν χαμένοι. Όταν με τη νέα τεχνολογία άρχισε να πιάνει στη μονάδα του χρόνου πολύ περισσότερα και ποικίλα ψάρια από πριν, διαπίστωσε ότι η επένδυσή του απέδωσε, διότι έφερε καλύτερο αποτέλεσμα με λιγότερη δουλειά. Όλο το άρθρο στην Ναυτεμπορική
__________________
Αν περιμένεις από το σύμπαν...περίμενε |
#2
|
#3
|
|
||||
O ο Λ. φον Μίζες έχει μείνη στην Ελληνική ιστορία και γιά την ταύτηση του ονοματός του με την Προμήθεια = Μίζα
__________________
Varthol On Line |
#4
|
|
||||
Δεν καταλαβα τιποτα απο το αρθρο και κυριως τι σχεση εχουν ολα αυτα με το 'τελος' της μισθωτης εργασιας
Και τι εννοει ο ποιητής ως 'τέλος'; μηπως την ανάπτυξη των ελεύθερων επαγγελμάτων;
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις... Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή! |
#5
|
|
||||
Μεταβαίνουμε από την μισθωτή εργασία στην παροχή υπηρεσιών.
Με την ανάπτυξη της τεχνολογίας χρειαζόμαστε λιγότερη εργασία και πιο εξειδικευμένη, προιόν που μπορεί να αποκτηθεί μέσω της παροχής υπηρεσίων από εξειδικευμένους επαγγελματίες. Πλέον οι επιχειρήσεις θα έχουν ένα μικρό προσωπικό για τις διοικητικές τους λειτουργίες, θα νοικιάζουν προσωπικό για να τους βγάζει την βρωμοδουλειά από μια εταιρεία που θα τους παρέχει το προσωπικό (με ελαστικές συνθήκες εργασίας και χωρίς δεσμέυσεις για αποζημίωση κλπ.) και για τήν ανάπτυξη των εργασίων του θα συνεργάζονται με ελεύθερους επαγγελματίες στελέχη. Αυτή είναι η θεωρία που συμφέρει τις επιχειρήσεις. Εδώ πρέπει να έρθει το κοινωνικό κράτος και να διασφαλίσει τον εργαζόμενο και τις συνθήκες εργασίας καθώς και να βάλει φραγμό σε εταιρείες ενοικιάσεως προσωπικού ή την λειτουργία τους με αυστηρούς όρους.
__________________
Αν περιμένεις από το σύμπαν...περίμενε |
#6
|
|
||||
Αξίζει να σημειωθεί οτι φαίνεται πως σταδιακά θα γίνεται ολοένα και πιο σημαντική όχι η εκπαίδευση καθεαυτή (ξέρω pascal), όσο η ικανότητα για διαρκή εκπαίδευση (μαθαίνω την καινούρια γλώσσα που βγαίνει κάθε εβδομάδα). Αυτό είναι ιδιαίτερα φανερό για παράδειγμα στην ιατρική, όπου με τη δημοσιεύση ορισμένων ερευνών ή την παρουσίαση ενός φαρμάκου μπορούν να αλλάξουν δραματικά τα δεδομένα, απαιτώντας διαρκή εκπαίδευση δια βίου. Κατα τα άλλα, είναι πολύ της μόδας οι ευέλικτες σχέσεις εργασίας, που επιτρέπουν στις επιχειρήσεις να αναπροσαρμόζουν το δυναμικό τους ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες. Παλιά αυτό ήταν δύσκολο γιατί οι υπάλληλοι ήταν αναντικατάστατοι και κατείχαν σημαντική τεχνογνωσία. Σήμερα, που η τεχνογνωσία απαρχαιώνεται τάχιστα, είναι δύσκολο να καταλαμβάνει κάποιος μια μόνιμη, σημαντική θέση. Φιλικά, Π.
__________________
Όποιος είναι ικανός να εκλεγεί δε θα έπρεπε να αφήνεται να κυβερνήσει. -- Douglas Adams |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες) | |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | Αξιολογήστε αυτό το θέμα |
|
|