Ετοιμη η Ευρωσυνθήκη
Σε μια νέα αρχή, μετά από δύο και πλέον χρόνια βαθείας θεσμικής «περισυλλογής» ελπίζει η Ευρωπαϊκή Eνωση με τη σύνοδο κορυφής που συνέρχεται αύριο στη Λισσαβώνα με ουσιαστικά αποκλειστικό αντικείμενο τη νέα απλουστευμένη «μεταρρυθμιστική» συνθήκη που έρχεται να διαδεχθεί το παρ’ ολίγον σύνταγμα της Eνωσης.
Η νέα συνθήκη, στα περισσότερα το ίδιο εκείνο παλαιό σύνταγμα σε νέα συσκευασία για να μην τεκμηριώνεται εύκολα αίτημα δημοψηφίσματος, οριστικοποιήθηκε πρόσφατα σε επίπεδο εθνικών εμπειρογνωμόνων, έχοντας ήδη λάβει ένα πρώτο πράσινο φως από τους ηγέτες της ένωσης τον Ιούνιο, στην προηγούμενη ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις το εμπόδιο (χαμηλό είναι αλήθεια) της αυριανής συνόδου θα ξεπερασθεί από Ευρώπη και Συνθήκη αρκετά εύκολα.
Αν και είναι πράγματι εξαιρετικά απίθανο να υπάρξει στη σύνοδο πρόβλημα τέτοιο που να την οδηγήσει σε αδιέξοδο, πολλά είναι τα κράτη-μέλη που προσέρχονται με το ένα ή άλλο αίτημα, πραγματικό ή για το θεαθήναι.
Eτσι η Τσεχία απαιτεί να βρεθεί τρόπος να ακυρώνονται οι κοινές αποφάσεις, η Ιταλία ζητάει επιπλέον ευρωβουλευτές και η Αυστρία ζητάει λιγότερους ξένους φοιτητές, όλα μέσα από τη Συνθήκη.
Εκείνο που προβληματίζει περισσότερο είναι όμως η στάση που θα τηρήσει η Πολωνία και ο φόβος ότι η σύνοδος θα εξελιχθεί σε ένα νέο, μάλλον το τελευταίο, υπερθέαμα των αδελφών Καζίνσκι που προσέρχονται δηλώνοντας μέχρι και «98%» βεβαιότητα για την αίσια έκβαση των εργασιών αλλά χωρίς να παραιτούνται του αιτήματός τους να τους δοθεί γραπτά και θεσμικά η δυνατότητα να αναβάλλουν επί διετία οιαδήποτε απόφαση τους δυσαρεστεί. Απαιτούν έτσι να ενταχθεί ως πρωτόκολλο στη συνθήκη ο λεγόμενος «συμβιβασμός των Ιωαννίνων» του 1994 (επί προεδρίας στο Συμβούλιο υπουργών Καρόλου Παπούλια), που προβλέπει ακριβώς αυτό και, γι’ αυτό, δεν έχει εφαρμοσθεί. Ζητούν δε αυτό να διατυπωθεί γραπτώς ως ειδικό πρωτόκολλο της συνθήκης, κάτι που ουδείς είναι διατεθειμένος να ικανοποιήσει.
Aλλωστε, αν το αίτημα των Πολωνών (και το παρεμφερές αίτημα της ευρωφοβικής τσεχικής ηγεσίας) έχει ένα χαρακτηριστικό είναι ότι οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από εκείνο που αναζητεί η Ευρώπη με τη νέα συνθήκη: τη διευκόλυνση της λήψης αποφάσεων
Πάντως, παράγων που περιπλέκει την υπόθεση είναι οι πρόωρες πολωνικές εκλογές της Κυριακής, στις οποίες ο εκ των διδύμων πρωθυπουργός Γιάροσλαβ Καζίνσκι δεν αναμένεται να πάει καθόλου καλά, εξ ου και ο φόβος πολλών ότι θα επιχειρήσει να προκαλέσει αδιέξοδο προς εντυπωσιασμόν των ψηφοφόρων.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι Πορτογάλοι προνόησαν να αφήσουν το πρόγραμμα της συνόδου ουσιαστικά κενό άλλων θεμάτων… Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι ο υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Πορτογαλίας αισθάνθηκε τη Δευτέρα την ανάγκη να συγχαρεί και να ευχαριστήσει δημοσίως την Πολωνέζα υπουργό Εξωτερικών Aννα Φοτίγκα επειδή στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της περασμένης Δευτέρας «εξέφρασε την επιθυμία της χώρας της να υπάρξει συμφωνία στη Λισσαβώνα», εξέφρασε, με άλλα λόγια, το απολύτως αυτονόητο.
Aλλωστε η πραγματική δοκιμασία για τη νέα Συνθήκη δεν είναι η σύνοδος κορυφής. Είναι η διαδικασία των επικυρώσεων που θα την ακολουθήσει και από πολλές απόψεις αυτή η νέα συνθήκη εφευρέθηκε εις αντικατάστασιν του συντάγματος για έναν και μόνο λόγο και με αποκλειστικά ένα κριτήριο: να μην μπορεί να τεκμηριωθεί εύκολα από τους πάσης φύσεως αντιπάλους της πειστικό και, κυρίως, πολιτικά πιεστικό αίτημα για δημοψήφισμα.
Καθημερινή
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
|