Πούτιν, ένας ταλαντούχος άνθρωπος

[Xenios]

Η ρωσική κοινή γνώμη τον λατρεύει, οι γειτονικές χώρες ασφυκτιούν, οι ΗΠΑ ξαναζωντανεύουν το ψυχροπολεμικό κλίμα, οι πολιτικοί αντίπαλοι τον τρέμουν και τα ΜΜΕ είναι σε σύγχυση. Ποιος πράγματι είναι ο Βλαντιμίρ Πούτιν;

«ΤΟ ΚΑΘΕ ΡΟΥΒΛΙ από τον προϋπολογισμό του 2008-2010 πρέπει να δαπανηθεί αποτελεσματικά και να διατεθεί για το καλό των πολιτών», δήλωσε την περασμένη Παρασκευή ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Αν και η θητεία του Ρώσου προέδρου εκπνέει φέτος, ο ίδιος φαίνεται πως δεν είναι διατεθειμένος ακόμα να παραδώσει τα όπλα, τουλάχιστον μέχρι να εκπληρώσει τους μεγάλους στόχους που έθεσε στον εαυτό του: Απεξάρτηση της ρωσικής οικονομίας από τις πηγές ενέργειας και ανάπτυξη εξαγώγιμης υψηλής τεχνολογίας, βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, εκσυγχρονισμός στρατού, καταπολέμηση της διαφθοράς και αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας.

Η δημιουργία του διαβαλκανικού αγωγού πετρελαίου Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης, εκτός από την ισχυροποίηση της θέσης της Ρωσίας στην ευρωπαϊκή και διεθνή αγορά πετρελαίου, αναμένεται να ανοίξει νέους διαύλους συζήτησης για την οικονομική θέση της στην Ευρώπη, καθώς η χώρα ετοιμάζεται να μπει δυναμικότερα και σε άλλους τομείς.

Κατά τη διάρκεια των δύο θητειών του, ο Πούτιν άλλαξε ριζικά τα οικονομικά δεδομένα της Ρωσία χωρίς ωστόσο να λύσει το ουσιαστικό πρόβλημα των Ρώσων: τη γκρίζα και δύσκολη καθημερινότητα, την ανέχεια, τα χιλιάδες ορφανά στους δρόμους, τη γραφειοκρατία και την απώλεια της ελπίδας για το αύριο. Η Ρωσία και η διεθνής κοινή γνώμη περιμένουν την αξιοποίηση του μικρού οικονομικού θαύματος στην ζωή του απλού λαού.

Εν συντομία το «οικονομικό θαύμα»

Μέχρι την πρωτοχρονιά του 2000, όταν κατόπιν εντολής του Μπορίς Γιέλτσιν μεταβιβάστηκε προσωρινά η εξουσία σε έναν νέο και αμφισβητούμενο άντρα, λίγοι γνώριζαν την ύπαρξη του πρώην στελέχους της KGB, πατέρα δύο παιδιών και πρωταθλητή πολεμικών τεχνών Βλαντιμίρ Βλαντίμιροβιτς Πούτιν. Από την αρχή της προσωρινής θητείας του στο κρατικό αξίωμα ο νέος πρόεδρος έδειξε πυγμή και αποφασιστικότητα, δημιουργώντας ισχυρούς εχθρούς αλλά κερδίζοντας την εμπιστοσύνη ενός ταλαιπωρημένου λαού χωρίς ελπίδες. Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού και λίγους μήνες αργότερα ο Πούτιν γίνεται και επίσημα πρόεδρος της Ρωσίας κερδίζοντας τις εκλογές.

Ακολουθεί σκληρός πόλεμος με τους Ρώσους «ολιγάρχες», οι οποίοι κρατούσαν στα χέρια τους ένα μεγάλο μέρος των κρατικών εσόδων και ουσιαστικά την εξουσία της χώρας. Κάποιοι απ' αυτούς «συνθηκολογούν», αποδεχόμενοι τους νέους όρους του «παιχνιδιού», κάποιοι αυτοεξορίζονται και συνεχίζουν τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες σε άλλες χώρες και οι λιγότερο τυχεροί (αποδιοπομπαίοι τράγοι κατά τους ίδιους) καταδικάζονται να αγναντεύουν τον ουρανό μέσα από τα κάγκελα. Αυτό το κεφάλαιο κλείνει προσωρινά, με το Κρεμλίνο να έχει νικήσει και να ανακτά τον έλεγχο βασικών οικονομικών πόρων του κράτους, όπως οι ενεργειακές Gazprom και Rosneft. Η πετρελαϊκή κρίση που ακολούθησε τις στρατιωτικές επεμβάσεις στο Ιράκ και τις πολιτικές ανακατατάξεις στη Λατινική Αμερική έδωσε δύναμη στο -κατά τα άλλα χαμηλότερης ποιότητας- ρωσικό πετρέλαιο και τα κρατικά έσοδα αυξήθηκαν ραγδαία την τελευταία πενταετία. Η έξυπνη διαχειριστική πολιτική του οικονομικού επιτελείου του Πούτιν αύξησε σταδιακά τα αποθέματα χρυσού και συναλλάγματος ισχυροποιώντας παράλληλα και το τοπικό ρούβλι. Αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής, μεταξύ άλλων, ο εκμηδενισμός του εξωτερικού χρέους της Ρωσίας (από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης), η μελλοντική ελεύθερη ανταλλαξιμότητα του ρουβλίου, η συμβολική κίνηση παραγραφής χρέους του Τρίτου κόσμου προς τη Ρωσία ενόψει του G8 αλλά και η αναμενόμενη είσοδος της χώρας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.

Σύγχρονος και μισθοφορικός στρατός

Σε online συνέντευξη που παραχώρησε ο Ρώσος πρόεδρος, η ερώτηση που ψηφίστηκε ως δημοφιλέστερη αλλά λογοκρίθηκε ως προϊόν νεαρών φαρσέρ αφορούσε στο «αν η κυβέρνηση σκοπεύει στο μέλλον να αναθέσει τη φύλαξη των συνόρων της χώρας σε τεράστια ανθρωπόμορφα ρομπότ». Ίσως τελικά να έπρεπε να τεθεί αφού, πέραν των αστεϊσμών, ένα σημαντικό πρόβλημα για τη Ρωσία -όπως επεσήμανε και ο ίδιος ο πρόεδρος- είναι ο στρατός και η άμυνα της χώρας. Ίσως μόνο τα ψυχροπολεμικά φαντάσματα και οι αμερικανικές ταινίες δεκαετίας ΄80 να είναι ό,τι απέμεινε από την στρατιωτική ισχύ της Ρωσίας διότι η σημερινή κατάσταση κάθε άλλο παρά δέος εμπνέει.


Πάντα σύμφωνα με τις δηλώσεις του Ρώσου ηγέτη, η χώρα ξοδεύει για τις στρατιωτικές δαπάνες ποσό αντίστοιχο της Γαλλίας και Μ. Βρετανίας καθώς και 25 φορές λιγότερα απ' ότι οι ΗΠΑ. Αν και ο ίδιος τόνισε πως ο αμυντικός μηχανισμός πρέπει να αναβαθμιστεί διότι «συνεχίζεται η κούρσα για τη διατήρηση της στρατηγικής ισορροπίας του πλανήτη» και πως «η αξιόμαχη κατάσταση του στρατού αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση σ' αυτό», διευκρίνισε πάντως ότι θα αποφύγει να «επαναλάβει τα λάθη της ΕΣΣΔ και δεν θα επιβαρύνει τις κοινωνικές δαπάνες με τα αμυντικά έξοδα». Σύμφωνα με τον Πούτιν το μέλλον βρίσκεται στην βελτίωση του οπλισμού, την ανάπτυξη της υψηλής τεχνολογίας και των πυρηνικών. Πέραν τούτου, ο τεράστιος και πολυδάπανος ρωσικός στρατός που βασίζεται στην υποχρεωτική θητεία πρόκειται σταδιακά να αντικατασταθεί με μισθοφόρους κατά τα πρότυπα της Δύσης.

Συγκεκριμένα, υπολογίζεται πως μέσα στο 2008 τα δύο τρίτα του στρατεύματος θα είναι μισθοφορικά ενώ από φέτος μόνο επαγγελματίες στρατιώτες θα βρίσκονται στην περιοχή της Τσετσενίας. Το τελευταίο έχει ιδιαίτερη βαρύτητα αφού δεν είναι λίγες οι φορές που η ρωσική κυβέρνηση έχει επικριθεί πως στέλνει στον πόλεμο και στον θάνατο 18χρονα παιδιά που υπηρετούν την υποχρεωτική θητεία τους.

Γεννάτε γιατί χανόμαστε

Σε μία χώρα όπου οι θάνατοι ξεπερνάνε δραματικά τις γεννήσεις ο πρόεδρος δεν μπορεί να ελπίζει σε ένα καλό μέλλον, ή γενικότερα σε... μέλλον. Το δημογραφικό πρόβλημα δεν μπορούσε να μην απασχολεί έντονα το Ρώσο ηγέτη αφού κάθε χρόνο ο πληθυσμός μειώνεται κατά 700.000 άτομα. Αν το πρόβλημα συνεχιστεί τότε -σύμφωνα με τον ΟΗΕ- το 2050 ο πληθυσμός της Ρωσίας θα έχει μειωθεί κατά ένα τρίτο και τότε, σύμφωνα και με τις ανησυχίες που εξέφρασε ο Πούτιν, δεν θα υπάρχει ο απαραίτητος αριθμός στρατιωτών για τη φύλαξη των συνόρων. Ίσως η χώρα θα πρέπει σ' εκείνη την περίπτωση να ξανασκεφτεί την πιθανότητα των ανθρωπόμορφων ρομπότ.

Οι λύσεις που προτείνει είναι η προσπάθεια για τη μείωση της θνησιμότητας, αποτελεσματική μεταναστευτική πολιτική και βεβαίως αύξηση των γεννήσεων. «Θα πρέπει οπωσδήποτε να ενθαρρυνθεί η γέννηση, έστω και του δεύτερου παιδιού» δήλωσε ο πρόεδρος προαναγγέλλοντας να μέτρα ενίσχυσης της μητέρας και της οικογένειας. Σύμφωνα με τα λόγια του, οι λόγοι για τους οποίους μια γυναίκα δεν κάνει παιδιά είναι πασιφανείς: χαμηλοί μισθοί, κακές συνθήκες διαβίωσης, αμφιβολίες για την ικανότητα παροχής περίθαλψης και εκπαίδευσης, «αμφιβολίες -γιατί να κρυβόμαστε- για το αν θα μπορεί να το ταΐσει». Ο ίδιος προέτρεψε την κυβέρνηση να προχωρήσεις σε γενναία οικονομικά επιδόματα προς τις μητέρες και τα παιδιά, μεταξύ των οποίων και το ποσόν των 9.200 δολαρίων για το κάθε δεύτερο παιδί.

Σοβιετικά κατάλοιπα

«Με τις αλλαγές που έγινες στις αρχές της δεκαετίας του '90 είχαν δεθεί μεγάλες ελπίδες εκατομμυρίων ανθρώπων, παρόλα αυτά ούτε η κυβέρνηση ούτε η επιχειρηματικότητα δεν δικαίωσαν αυτές τις ελπίδες. Πολύ περισσότερο, κάποιοι εκπρόσωποι των παραπάνω, έχοντας ξεφύγει από τα όρια του νόμου του καθωσπρεπισμού, πέρασαν στον προσωπικό πλουτισμό εις βάρος της πλειοψηφίας των πολιτών». Με μία μικρή δόση αυτοκριτικής ο Πούτιν δήλωσε πως δεν επιτεύχθηκε να αντιμετωπιστεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα για την ανάπτυξη της χώρας - η διαφθορά. Απέφυγε ωστόσο να αναφέρει κάποια ουσιαστικά μέτρα για την αντιμετώπισή της, προδίδοντας ένα από τα μελανότερα σημεία της κυβέρνησής του.

Μελανότερα διότι σύμφωνα με τους επικριτές της πολιτικής Πούτιν, η διαφθορά είναι η μόνιμη πληγή που ακολουθεί τις εμμονές του προέδρου για κρατικοποιήσεις και ανάμιξη στην ελεύθερη οικονομία. Η προσπάθεια ελέγχου από το Κρεμλίνο της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας έχει δημιουργήσει μια στρατιά δημοσίων υπαλλήλων που δεν χάνουν την ευκαιρία να ενισχύσουν τον πενιχρό μισθό τους (που δεν ακολουθεί το 15% του πληθωρισμού) βάζοντας χέρι στις κρατικές υποδομές ή παίρνοντας μίζες από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Αυτό ενισχύεται και από το γεγονός πως για να ιδρύσει κάποιος μια επιχείρηση, έστω και ατομική, θα πρέπει να περάσει μέχρι και από είκοσι υπηρεσίες. Σε συνδυασμό και με το πολύπλοκο σύστημα φορολόγησης που ακολουθεί η χώρα, οι μεγάλες επιχειρήσεις γιγαντώνονται «λαδώνοντας» ενώ οι μικρές συνθλίβονται μέσα στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Με λίγα λόγια, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί μένουν σπίτι τους.

Ηγέτης ή ηγεμόνας;

Εκτός από τον κρατικό παρεμβατισμό στις επιχειρήσεις, ο ρώσος πρόεδρος επικρίνεται έντονα για «μη δημοκρατικές μεθόδους» και σε άλλους τομείς του δημόσιου βίου. Ένα από τα συχνότερα σημεία κριτικής είναι ο έλεγχος που ασκεί η κυβέρνηση, με υψηλά μετοχικά πακέτα, σε κεντρικά ΜΜΕ της χώρας. Όσο και να προσπαθεί ο ίδιος να πείσει δεν είναι δυνατόν να ελέγχονται από το κράτος πάνω από 3.500 ραδιοτηλεοπτικά μέσα και 40.000 έντυπα που λειτουργούν στη Ρωσία.

Σε ανάλογο κλίμα είναι και ο «πόλεμος» που άνοιξε πρόσφατα με τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) που δρουν στη Ρωσία. Προσπαθώντας να γλιτώσει από το «ανάμιξη ξένων δυνάμεων μέσα στη χώρα του» και να αποφύγει -όπως σχολιάζουν οι αναλυτές- μια «χρωματιστή επανάσταση» κατά τα πρότυπα Ουκρανίας και Γεωργίας ο Πούτιν «έδεσε» 500.000 ΜΚΟ με νόμο που τις υποχρεώνει να δίνουν λογαριασμό στο ρωσικό κράτος για τις πηγές των εσόδων τους τελειώνοντας έτσι ένα χρόνιο προσωπικό μπελά.

Η μέχρι σήμερα διακυβέρνηση Πούτιν χαρακτηρίστηκε από ριζικές λύσεις και αποφάσεις. Η εμμονή και η σκληρότητα με την οποία ο Ρώσος πρόεδρος αντιμετώπισε την περίπτωση της Τσετσενίας κατέληξε πολλάκις σε υπερβολή με αποφάσεις που ισχυροποιούσαν τη θέση του μεν, αδιαφορούσαν για τον ανθρώπινο παράγοντα δε. Οι περιπτώσεις του θεάτρου Νορντ Οστ και του σχολείου στο Μπεσλάν με τις αιματηρές επεμβάσεις ειδικών δυνάμεων χωρίς την παραμικρή προσπάθεια διαπραγμάτευσης απέδειξαν πως, όπως και στη σοβιετική εποχή έτσι και σήμερα, η ζωή ενός ανθρώπου κοστολογείται πολύ χαμηλά. Ανάλογη εντύπωση είχε δώσει και η μεροληψία με την οποία είχε αντιμετωπιστεί το δυστύχημα του υποβρυχίου Κουρσκ. Τα πιο πρόσφατα περιστατικά που θόλωσαν την εικόνα του ρώσου προέδρου είναι η μαφιόζικη εκτέλεση της δημοσιογράφου Άννας Πολιτκόφκαγια και του πρώην κατασκόπου Αλεξάντερ Λιτβινιένκο (επικριτές της πολιτικής Πούτιν αμφότεροι).

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν κατάφερε μέχρι σήμερα να μετατρέψει τα επιτυχημένα νούμερα της ρωσικής οικονομίας σε κοινωνική πολιτική, κατάφερε όμως κάτι άλλο, να ξαναδώσει εθνική υπερηφάνεια σε έναν λαό που το χρειάζεται και το εκτιμάει ιδιαίτερα. Η θητεία του όμως τελειώνει φέτος. Ή μήπως όχι;

www.kathimerini.gr

[tertios]

Και ειναι και ορθοδοξος. Και δεν το κρυβει.

[SimonSays]

Αρχική Δημοσίευση από tertios Και ειναι και ορθοδοξος. Και δεν το κρυβει.

Τον συνδέει αυτή η κοινή φιλία με το υπερπέραν με τον πλανητάρχη άλλωστε

[mystakid]

…συμβουλεύεται στάρετς και συχνά βρίσκεται σαν απλός προσκυνητής στα Ιεροσόλυμα…

…λέγεται ότι η μεταστροφή του στην Ορθοδοξία αυτού, του κάποτε αξιωματούχου της KGB οφείλεται σε ένα μεγάλο θαύμα που έζησε ο ίδιος, όταν ειδοποιήθηκε στη θεατρική παράσταση που παρακολουθούσε, ότι κάηκε ολοσχερώς το σπίτι του, μέσα στο οποίο βρίσκονταν οι δύο μικρές του κόρες. Όταν έφθασε εκεί αντίκρυσε τα δύο κορίτσια σώα και αβλαβή. Τα παιδιά του είπαν ότι εμφανίστηκε μία γυναίκα από το πουθενά, η οποία τα έβγαλε από τη φωτιά. Τα ίδια τα παιδιά του εκμυστηρεύτηκαν ότι αυτή η γυναίκα ήταν η Παναγία.

πηγή ‘’τρίτο μάτι’’ σελ.47 (από mail φίλου σε pdf…)

[Gildor]

Ωραία 'πηγή'...

[Fireseaker]

Οι θρησκευτικές του προτιμήσεις δεν έχουν σχέση με το έργο του.Βάζει στόχους τους οποίους οι πολλοί ούτε καταλάβαιναν ούτε και καταλαβαίνουν και απλά τους υλοποιει κάνοντας χρήση όλων των εξουσίων που έχει στα χέρια του.Έχει απειρους επικριτές.Το αποτέλεσμα τον δικαιώνει πάντως.

[Archmage]

Όσο ικανός και ταλαντούχος και αν είναι, υπάρχει κάποιος λόγος που ο καταστατικός χάρτης επιτρέπει μόνο δύο θητείες του ίδιου προσώπου. Ελπίζω να μην κάνουν εξαίρεση...

[Xenios]

Συμφωνώ δεν παίζει ρόλο που είναι ορθόδοξος, ας μην το παρακάνουμε.

Ξέρω ορθόδοξους καθικια και λαμόγια και ξέρω άθεους χρυσα παιδιά.... άστε έξω τα πιστεύω.

Ο Πούτιν έδωσε πάνω απ όλα ελπίδα στους Ρώσους, τους ξύπνησε την θαμένη περηφάνια τους, όχι αυτή της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά αυτής ενός μεγάλου έθνους με κουλτούρα και ιδανικά, που ζούσε πάντα σε καταστολή δημοκρατικών ελευθεριών, άσχετα αν το αφεντικό το έλεγαν τσάρο ή γραμματέα του Κ.Κ.Σ.Ε.

[Fireseaker]

Υπάρχουν πάντα και οι αχυράνθρωποι.Δεν θα είναι πρόβλημα ο περιορισμός των 2 θητειών νομίζω για έναν ανθρωπο που ελέγχει πραγματικά τα πάντα στη χώρα του...Ένας λόγος για τον οποίο μου αρέσει ο Πούτιν είναι η πολύ ισχυρή θέληση του.

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από Fireseaker Ένας λόγος για τον οποίο μου αρέσει ο Πούτιν είναι η πολύ ισχυρή θέληση του.

Και εγώ και μακάρι να κάνει άλλη μια θητεία. Η Ρωσία και ο κόσμος θέλει Πούτιν και όχι Γιέλσιν-γιεςμεν

[mystakid]

θα του πω του φίλου μου τα περαστικά (περί αξιοπιστίας αναγνωσμάτων)... ο λόγος που το ανέβασα ήταν για τον Γιώργη (τέρτιο)... εκτιμώντας πως ένα βιούμενο θαύμα... (και όχι εξ αποστάσεως- ακροάσεως) πάντα αλλοιώνει τον χαρακτήρα του ανθρώπου στο θετικότερο.

...από πλευράς λοιπών παρατηρήσεων, εύχομαι ο καθένας να τιμά την ιδιότητά του, την πίστη του, την ανθρωπιά του. Αν δεν το κάνει, προσβάλει τους παραπάνω όρους... τον ίδιο του τον εαυτό, ως ανακόλουθος αξιών και με τέτοιους, δεν πάει μπροστά ο κόσμος.

[pazo]

Αρχική Δημοσίευση από mystakid θα του πω του φίλου μου τα περαστικά (περί αξιοπιστίας αναγνωσμάτων)...

Τί είπε ο Γίλδωρας, Κώστα;

Πιθανότατα, μούσι το θάμα. Η πηγή, αναξιόπιστη... Τόσο ...πεζά.

[Fireseaker]

Μήπως ήταν γυναίκα πυροσβέστης?Ντε και καλά να τον κάνουμε "Μεγα" Κωνσταντίνο?

[SimonSays]

Τι να σας πω αυτή η ιστορία με την φυλάκιση του πρωην ιδιοκτήτη της Yukos με ξένισε λίγο.

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια πια από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, νομίζω ότι είναι καιρός να ηγεθεί κάποιος νέος που δεν έχει τόσο άμεση σχέση με το παλιό καθεστώς.

[mystakid]

...φυσικά και το δικαίωμα αμφισβήτησης είναι αναφαίρετο... από εκεί και πέρα, ο καθένας με τα βιώματά του... και τον δικό του τρόπο εκμετάλλευσης (διάκριση και καλή διάθεση) προς το καλύτερο.