Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
#1
|
#2
|
|
||||
Mε όλες αυτές τις πυρκαγιές και τις αντίξοες συνθήκες (καύσωνας,αέρας,καπνός) που επικρατούν
τις τελευταίες μέρες νομίζω πως άνθρωποι και μήχανες έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τα όρια τους. Και μόνο το ότι επιχειρούν στα μέτωπα των πυρκαγιών από τις 5 το πρωί μέχρι τις 9:30 το βράδυ ασταμάτητα για πολλές μέρες τώρα αυτό δείχνει τον ηρωισμό τους και την αυταπάρνηση τους για το προσωπικό συμφέρον... Κρίμα, πολύ κρίμα που χάθηκαν δύο...ήρωες. υ.γ: Eδώ εγώ με τη μηχανή βγαίνω για 10 λεπτά στην άσφαλτο και κυριολεκτικά παίρνει φωτιά ο κινητήρας και τα μέταλλα της μήχανης. Σκέψου τι συνθήκες επικρατούν για τους ανθρώπους και τις μηχανές των αεροπλάνων μέσα στις φλόγες, τους καπνούς και τον καυτό ήλιο και αέρα... Κόλαση... Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη CORSAIR : 23-07-07 στις 17:27 |
#3
|
|
||||
Νοιώθω ότι έχασα δύο δικά μου παιδιά, δύο ανθρώπους που η λέξη προσφορά, η λέξη θυσία, παίρνει άλλο νόημα.
Καλή πτήση στον ουρανό παλικάρια μου, είστε απλά δύο ακόμα ήρωες στον μακρύ κατάλογο των αγγέλων ικάρων της Πολεμικής μας Αεροπορίας.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
#4
|
|
||||
Άλλοι δυο ήρωες στο βωμό της ανθρώπινης βλακείας.
Οι πρώτοι; Όχι. Οι τελευταίοι; Το εύχομαι... Καλό σας ταξίδι...
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της... |
#5
|
|
||||
Πριν μερικές μέρες οι εφημερίδες είχαν τίτλο "Μας έκαψαν οι Πυροσβέστες"...
Αλήθεια τι να λένε αυτοί οι άνθρωποι όταν για να σβήσουν τη φωτιά μπορεί να χάσουν τη ζωή τους?Πώς ανταμοίβεται η προσπάθεια τους αυτή?Πόσες φορές ακούσαμε τη δική τους γνώμη?Πόσες φορές ακούσαμε κάτι για την πυροσβεστική πέρα από νουμερα (50 πυροσβέστες 10 οχήματα κτλ..) ή κριτική?Δεν είναι θέοι.Είναι ανθρωποι.Έχουν ανθρωπιά και δίνουν την ψυχή τους σε αυτό που κάνουν.Σας ευχαριστώ λοιπόν κι ας μην έχω κινδυνεύσει απο φωτιά ποτε.Ανθρωποι μας λείπουν όχι πυροσβέστες.
__________________
Με όποιο Sysopa καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις |
#6
|
|
||||
Είναι υπεράνθρωποι. Έχουν αυτοθυσία. Το μέγα ερώτημα είναι , πόσο καλά τους οργανώνουν και πόσο καλά είναι εκπαιδευμένοι αυτοί που σχεδιάζουν την αποστολή. Το να έχεις 10 ανθρώπους , φοβερά φιλότιμους, με πρόθεση αυτοθυσίας και να τους πεις πήγαινε πήδα από έναν γκρεμό δεν σημαίνει τίποτα. Βλέποντας τις φλόγες, καμιά φορά αναρωτιέμαι, τι μπορεί να κάνουν αυτοί οι άνθρωποι μπορστά στην φωτιά..Έπρεπε να υπάρχει πολύ μεγάλη έμφαση στην πρόληψη. Όταν ήμουνα φαντάρος κω#οβαρούσα όλη μέρα σε ανούσιες σκοπιές και αγγαρείες. Εγώ και χιλιάδες άλλοι θα μπορούσαμε να περιπολούμε στα δάση της χώρας μας και να προλαμβάνουμε τέτοιες καταστάσεις.
__________________
Αν περιμένεις από το σύμπαν...περίμενε |
#7
|
|
||||
Λέω ότι είναι άνθρωποι γιατι πλέον δεν υπάρχουν άνθρωποι...Δεν έχω ακούσει ποτέ να λένε κάτι καλο για αυτούς.Δίνουν έμφαση συνέχεια στα αρνητικά.Αυτο μια φορά δεν το μπορώ.Έχεις ακούσει να λένε μπράβο σε γιατρό, αστυνομικό, δκηγόρο, λογιστή ποτέ?Γιατι να πούνε σε πυροσβέστη.Βαρέθηκα να τα ακούω όλα μαυρα..
__________________
Με όποιο Sysopa καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Fireseaker : 24-07-07 στις 12:47 |
#8
|
|
||||
Yπάρχουν δύο βίντεο στο youtube τα οποία είχε φτιάξει ο σμηναγός Δημήτρης
Στοϊλίδης που <<έπεσε>> χθες σαν ήρωας προσηλωμένος στο καθήκον του... Το πρώτο είναι εδώ (πανέμορφο) και το δεύτερο εδώ...(γεμάτο συναισθήματα...) Αυτός ήθελε να τα μοιραστεί μαζί μας και εγώ με εσάς... Κρίμα ρε παιδιά που φεύγουν τέτοιοι άνθρωποι... |
#9
|
|
||||
Μα τέτοιοι άνθρωποι φεύγουν. Τα λαμόγια είναι πίσω από τα γραφεία και τις μίζες.
__________________
Αν περιμένεις από το σύμπαν...περίμενε |
#10
|
|
||||
Έχω ζήσει τη φωτιά, σ' ένα πολύπαθο κοντινό μας νησί, εκεί που μένει η μητέρα μου... την έχουν ζήσει και τα παιδιά μου. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Ξεκινώντας από αυτό, κάθε φορά που βλέπω ένα πυροσβεστικό αεροπλάνο, νιώθω μια συγκίνηση, μια ανατριχίλα. Τα έχω παρακολουθήσει να βουτούν σαν ατίθασοι αετοί στα νερά μας μες στο καταμεσήμερο και μετά να εξαφανίζονται πίσω από τα βουνά, εκεί που οι καπνοί μπερδεύουν το τοπίο. Τους έχω δει στο ηλιοβασίλεμα, στην τελευταία πνοή του φωτός, ακόμη να παλεύουν. Κάθε φορά που χάνεται ένα δένδρο, κάθε φορά που χάνεται ένας γενναίος άνθρωπος, εγώ δακρύζω κι ας με λένε ρομαντική. Δεν είναι ρομαντισμός, δεν είναι χαζομάρα. Κι όταν τα παιδιά μου με ρωτούν "γιατί δακρύζεις μαμά;" συνειδητοποιώ την τραγική αλήθεια... Δακρύζω για το μέλλον τους που ρίχνεται στην πυρά. Δακρύζω για τους ήρωες που συνεχίζουν να φεύγουν γιατί επιμένουν να έχουν ιδανικά που, δυστυχώς, πολλοί από εμάς έπαψαν να έχουν. Όχι άλλα θύματα στη φωτιά... Όχι! Έλεγα στο συσόπα το μεσημέρι, πως η φωτό μας στην κεντρική σελίδα μου θυμίζει αγριεμένο ράμφος ενός παρανοϊκού καταστροφικού γύπα. Αυτές τις φτερωτές ύαινες θα ήθελα να δω, στη θέση των καμένων ελαφιών της Πάρνηθας, στη θέση των δασών μας, στη θέση των παιδιών μας που χάνονται...
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της... |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες) | |
|
|