Μία Ευρώπη, μία Ουγκάντα

[Xenios]

Χθες έπρεπε να φύγουμε κάπως εκτάκτως και ξεκινήσαμε από την Μαγνησία για Αθήνα.
Όταν μπήκαμε στον Μαλιακό, με τον αδελφό μου σχολιάσαμε τον εξαιρετικό αυτοκινητόδρομο, που κατά την φτωχική μας άποψη, είναι ο πιο άρτια κατασκευασμένος αυτοκινητόδρομος στην Ελλάδα.
Ευρώπη γίναμε, αναφωνούσαμε.

Έξω από την Λαμία τα φωτεινά πάνελ, μας ενημέρωσαν για πρώτη φορά, για ένα βυτιοφόρο προπανίου που ανετράπη. Ευρώπη αναφωνήσαμε.

Στα διόδια της Λαμίας η υπάλληλος μας ενημέρωσε με ευγένεια, ότι επειδή θα αναγκαστούμε να πάμε από παρακαμπτήριο, δεν θα πληρώσουμε διόδια.
Ευρώπη αναφωνήσαμε.

Στην έξοδο του Μπράλου, ένα άλλο πάνελ, μας ενημέρωνε για παρακαμπτήριο μέσω Μπράλου. Εκεί υπήρχε ένα περιπολικό και ένα τόξο φωτεινό έδειχνε προς την έξοδο του Μπράλου. Τίποτα άλλο. Η συνέχεια της Εθνικής οδού ήταν ελεύθερη και τα πιο πολλά αυτοκίνητα συνέχιζαν.
Τσιμουδιά εμείς, συνεχίσαμε.

Φτάνουμε στον Άγιο Κωνσταντίνο και εκεί υπήρχε υποχρεωτική εκτροπή. Ρωτάμε τι γίνεται; Από που είναι η παρακαμπτήριος. Α μας λέει, θα πρέπει λέει να γυρίσουμε πίσω Λαμία και να πάρουμε την ορεινή διαδρομή του Μπράλου και η ώρα έλεγε 11η νυχτερινή.
Από τ' αυτοκίνητα, ακούστηκαν ευγενικές κουβέντες, Γαλλικά ήταν; Ιταλικά ήταν, δεν θυμάμαι. Εις ανέκραξεν «Ουγκάντα γίναμε» και με τον αδελφό μου, μέσα στο σκότος, ανταλλάξαμε ματιές.

Εκεί κάνει την εμφάνιση του, ο αθάνατος Έλληνας, επί ανοικτού οχήματος Datsun και αναφώνησε στον άμοιρο οδηγό του φωτεινού βέλους, που μας έκλεινε τον δρόμο. «Τι λέει ρε αυτός;, θα πάμε από παραλιακό μέσω Αρκίτσας και θα βγούμε λίγο μετά στην Εθνική». Ακούστηκαν γνωστές ιαχές, «Είσαι ο αρχηγός μας», «Έλα ρε μεγάλε, μπρος εσύ και ακολουθάμε», «Μπράβο ρε μεγάλε», «Αδελφέ οδήγα μας».

Ο αρχηγός μπροστά, είχε ψηλώσει 5-6 πόντους, φάνηκε όλη η λεβεντιά και αξιοσύνη του Έλληνας, «ακολουθάτε με».
Όντως ο μάγκας ήξερε τον δρόμο, μας πάει από έναν πανέμορφο παραλιακό δρόμο, που εντελώς μεταξύ μας, θα ήθελα να τον ξανακάνω μέρα και μας έβγαλε καμιά 10ρια χιλιόμετρα πιο πέρα, ξανά στην ελεύθερη πλέον Εθνική Οδό.

Το ατύχημα έγινε στις 4μμ. Εμείς βρεθήκαμε εκεί στις 11μμ. Δεν υπήρχε κανείς χριστιανός, να μην οδηγήσει αυτούς τους ταλαίπωρους οδηγούς, μέσω του κακοτράχαλου Μπράλου νυχτιάτικα και με την μικρή παρακαμπτήριο, να πάμε σπίτια μας;

Ο τοπικός τροχονόμος, δεν μπορούσε να ενημερώσει; Επιτρέπεται η πανάκριβη Εθνική Οδός, να μην έχει σχέδια αμέσου λύσεως, για κάθε περίπτωση;

[HelenA]

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Ο τοπικός τροχονόμος, δεν μπορούσε να ενημερώσει; Επιτρέπεται η πανάκριβη Εθνική Οδός, να μην έχει σχέδια αμέσου λύσεως, για κάθε περίπτωση;

Ιδού το ερώτημα

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Εκεί κάνει την εμφάνιση του, ο αθάνατος Έλληνας, επί ανοικτού οχήματος Datsun και αναφώνησε στον άμοιρο οδηγό του φωτεινού βέλους, που μας έκλεινε τον δρόμο. «Τι λέει ρε αυτός;, θα πάμε από παραλιακό μέσω Αρκίτσας και θα βγούμε λίγο μετά στην Εθνική». Ακούστηκαν γνωστές ιαχές, «Είσαι ο αρχηγός μας», «Έλα ρε μεγάλε, μπρος εσύ και ακολουθάμε», «Μπράβο ρε μεγάλε», «Αδελφέ οδήγα μας». Ο αρχηγός μπροστά, είχε ψηλώσει 5-6 πόντους, φάνηκε όλη η λεβεντιά και αξιοσύνη του Έλληνας, «ακολουθάτε με». Όντως ο μάγκας ήξερε τον δρόμο, μας πάει από έναν πανέμορφο παραλιακό δρόμο, που εντελώς μεταξύ μας, θα ήθελα να τον ξανακάνω μέρα και μας έβγαλε καμιά 10ρια χιλιόμετρα πιο πέρα, ξανά στην ελεύθερη πλέον Εθνική Οδό.

Αυτά έγραφα προ ημερών και που να ήξερα ότι αυτή η όμορφη περιοχή της Αρκίτσας, σήμερα καίγεται.