Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Επιστήμη & Εκπαίδευση > Εκπαίδευση
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 04-05-07, 10:28
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Η σχολική βία

Σοβαρό θέμα για τους μαθητές η σχολική βία

ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ τους στην αντιμετώπιση της βίας στο σχολείο επιθυμούν οι ίδιο οι μαθητές. Θα τους ενδιέφερε μάλιστα, μετά από την κατάλληλη ενημέρωση και εκπαίδευση, να συμμετέχουν σε προγράμματα «μαθητή διαμεσολαβητή» κατά τα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Αυτό και άλλα στοιχεία, σχετικά με τη σχολική βία, είναι τα συμπεράσματα έρευνας που διεξήγαγε το Βαρβάκειο Πειραματικό Γυμνάσιο και θα παρουσιάσει σε ειδική εκδήλωση την ερχόμενη Δευτέρα.

Το πρόγραμμα «Διαχείριση της βίας και της επιθετικότητας στο χώρο του σχολείου» του Βαρβάκειου Γυμνασίου ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2006 και αφορά κυρίως στην καταγραφή της πραγματικότητας στο ελληνικό σχολείο σχετικά με τη σχολική βία. Έγινε με τη συμμετοχή καθηγητών, μαθητών και ειδικών ώστε, σε πρώτη φάση, να προσδιοριστεί το τι ακριβώς είναι η σχολική βία. Πολύ περισσότερο, ίδιοι οι μαθητές να κατανοήσουν γιατί κάποιοι ασκούν βία ή γιατί κάποιοι είναι περισσότερο επιθετικοί, γιατί δεν μπορούν να συγκρατήσουν τον θυμό τους κ.τ.λ.

Το περασμένο Μάρτιο, στο πλαίσιο του προγράμματος, δημιουργήθηκε και διανεμήθηκε ερωτηματολόγιο, στο οποίο συμμετείχαν 288 μαθητές και τα συμπεράσματα του οποίου παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η συντονίστρια του προγράμματος κ. Μαίρη Μπελογιάννη (Φιλόλογος και διδάκτορας Αρχαιολογίας) εξηγεί στο kathimerini.gr πως «θέλαμε να δούμε τις όψεις της βίας στο σχολείο μας, να δούμε τις αντιδράσεις των μαθητών στις διάφορες μορφές βίας και να βρούμε τρόπο διαχείρισής της στο σχολείο. Ζητήσαμε από τη Βάσω Αρτινοπούλου (Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Εγκληματολογίας στο Πάντειο) να μας βοηθήσει στη δομή του ερωτηματολογίου. Οι ενότητές του ήταν σχετικά με: την πρόσληψη της βίας, την έμμεση γνώση της βίας στο σχολείο μας, τη βιωματική γνώση, την άσκηση βίαιων μορφών έκφρασης και τη γνώμη των μαθητών σχετικά τους τρόπους αντιμετώπισης του φαινομένου της βίας.

Απασχολεί σοβαρά τους μαθητές

Σχεδόν ένας στους τέσσερις μαθητές θεωρεί έγκλημα τη σχολική βία, όπως προκύπτει από το ερωτηματολόγιο. Ακόμα, το 58,3% θεωρούν τη σχολική βία μια πολύ σοβαρή υπόθεση ενώ το 70,8% δηλώνουν θετικοί στο να συμμετάσχουν σε κάποιο πρόγραμμα πρόληψης της βίας. Από το σύνολο των βίαιων μορφών έκφρασης προέχει η λεκτική, σε σχέση με την σωματική η σεξουαλική που παρουσιάζονται πολύ σπανιότερα. Σε ερώτηση που ζητούσε από τον μαθητή να χαρακτηρίσει τη σοβαρότητα της μορφής βίας σε κλίμακα από το 1 μέχρι και το 5, ως σοβαρότερα χαρακτηρίστηκαν τα χτυπήματα στο πρόσωπο και στο σώμα, η σεξουαλική επίθεση και η απειλή.

Ειδικότερα, όσον αφορά στις συμπεριφορές βίας που διαπιστώνουν οι μαθητές, ως συνηθέστερες καταγράφονται οι εξής: «Ακούς από συμμαθητές σχόλια για την εμφάνιση και το σώμα σου» με 66,7% και αμέσως μετά «Δεν έχεις διαβάσει καλά το μάθημα και ο καθηγητής σε ειρωνεύεται» με 63,5% ενώ ακολουθεί «Σε ώρα του μαθήματος ο καθηγητής κάνει μια ερώτηση, εσύ απαντάς λανθασμένα και ένας συμμαθητής σου σε αποκαλεί χαζό και βλάκα» με 62,5%.

Τα περισσότερα περιστατικά βίας σημειώνονται στην αυλή κατά τη διάρκεια του μεγάλου διαλείμματος ή όταν απουσιάζει ο καθηγητής από την τάξη. Μάλιστα, οι μαθητές που συμμετείχαν στο πρόγραμμα βλέπουν πολύ θετικά τη δημιουργία ομάδων επιτήρησης των διαλειμμάτων από τους ίδιους τους μαθητές. «Θέλουν να διαχειριστούν αυτό το πρόβλημα εκπαιδευόμενοι, τους απασχολεί πολύ» σχολιάζει η κ. Μπελογιάννη και συνεχίζει: «Αυτό προέκυψε περισσότερο από τις συζητήσεις με τους μαθητές που συμμετείχαν στο πρόγραμμα, επιθυμούν να μάθουν να επιλύουν μόνοι τους τις διαφορές τους. Αν θα γίνουν κάποια προγράμματα όπου κάποιοι μαθητές θα εκπαιδευτούν να λύνουν τις διαφορές και τις παρεξηγήσεις των συμμαθητών τους θα είμαστε σε ένα καλό δρόμο».

Ενδιαφέροντα στοιχεία στην ημερίδα

Εκτός από τα αναλυτικά αποτελέσματα που θα παρουσιαστούν, θα γίνει εισήγηση από τον κ. Λυμπέρη (καθηγητή μουσικής του Βαρβάκειου) για το θέμα της βίας στη μουσική. Βάσει παρατηρήσεων που έχει κάνει, ο κ. Λυμπέρης θα προσπαθήσει να εξηγήσει για το αν και πως η μουσική μπορεί να δημιουργήσει βίαιες συμπεριφορές στους μαθητές. Τα αποτελέσματα του ερωτηματολογίου θα σχολιασθούν από τους μαθητές Βασάλο Μάρκο και Νομικού Σοφία καθώς και από τους ειδικούς προσκεκλημένους: Αρτινοπούλου Βάσω (αναπληρώτρια καθηγήτρια Εγκληματολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου) Καμπούκου Ίρια (εκπαιδευτικό), Μόσχο Γιώργο (Βοηθό Συνήγορο του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού) και Πανούση Γιάννη (καθηγητή Εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών).

Η ημερίδα θα γίνει τη Δευτέρα 7 Μαΐου 2007 και ώρα 18.00 μ.μ. στο αμφιθέατρο του Λυκείου Ψυχικού (Εμμ. Ροΐδη και Κων. Θεοτόκη, Ψυχικό, τηλ.: 210-6718234). Υπεύθυνοι καθηγητές: Βαρλάμη Ελένη, Θεοτοκάτος Νίκος, Λυμπέρης Γιάννης, Μάντζος Λεωνίδας, και Μπελογιάννη Μαίρη. Διευθυντής: Δασκαλάκης Περικλής.

www.kathimerini.gr
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 04-05-07, 10:31
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Η σχολική βία εκφράζεται σε όλον τον κόσμο διαφορετικά.
Στις ΗΠΑ φτάνουμε στις ακρότητες που είδαμε πρόσφατα, αλλά και εδώ στην Ελλάδα, το πρόβλημα υπάρχει και είναι έντονα και ας μην υπάρχουν κουμπουριές.

Πραγματικά δεν ξέρω πόσο μπορεί να βοηθήσει ο διαπραγματευτής, όπως λέει το άρθρο της εφημερίδας. ϊσως μια δόση παραπάνω προσοχής από το διδακτικό προσωπικό θα βοηθούσε σημαντικά
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 04-05-07, 10:49
Το avatar του χρήστη Gildor
Gildor Ο χρήστης Gildor δεν είναι συνδεδεμένος
High Elf
 

Τελευταία φορά Online: 08-05-17 14:17
Φύλο: Δεν έχω αποφασίσει ακόμα
Η διαθεσή μου τώρα:
Αρχική Δημοσίευση από Xenios Εμφάνιση μηνυμάτων
Πολύ περισσότερο, ίδιοι οι μαθητές να κατανοήσουν γιατί κάποιοι ασκούν βία ή γιατί κάποιοι είναι περισσότερο επιθετικοί, γιατί δεν μπορούν να συγκρατήσουν τον θυμό τους κ.τ.λ.
Δεν ξέρω... αλλά τα βίαια παιδιά, απο όσο έχω παρατηρήσει, φαίνονται και φυσιογνωμικα...
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις...
Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή!
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 04-05-07, 10:51
Το avatar του χρήστη papa
papa Ο χρήστης papa δεν είναι συνδεδεμένος
Administratore Symphoroso (Ιταλιστι)
 

Τελευταία φορά Online: 17-10-14 00:05
Φύλο: Δεν έχω αποφασίσει ακόμα
Η διαθεσή μου τώρα:
Αρχική Δημοσίευση από Xenios Εμφάνιση μηνυμάτων
ϊσως μια δόση παραπάνω προσοχής από το διδακτικό προσωπικό θα βοηθούσε σημαντικά
στελακο μου ενα βασικο προβλημα που αντιμετωπιζουν τα σχολεια ακομα και τα ιδιωτικα ειναι οτι προσλαμβανουν μεν αλλα αν διαπιστωσουν οτι ο προσληφθης ειναι ακαταλληλος ΔΕΝ μπορουν να τον απολυσουν.
και αυτο το παραπονο το εχω ακουσει ( οχι μονο εγω αλλα και αλλοι πολλοι γονεις με τους οποιους ειχα μιλησει τοτε κατα καιρους) και απο το κολλεγιο αθηνων και απο τη σχολη μωραιτη και απο το ελληνικο κολλεγιο και απο το ανατολια. Και μαλιστα τωρα τελευταια συμφωνησε με αυτο και ενας καθηγητης του δημητρη σε σχετικη μας κουβεντα
τι προσοχη να δωσουν λοιπον στο προσωπικο;;
__________________
μιαπαπιαμαποιαπαπια
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 04-05-07, 12:43
Το avatar του χρήστη purple anemone
purple anemone Ο χρήστης purple anemone δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Παραθέτω απόσπασμα από άρθρο εφημερίδας:

------
Αυτό το «τι μπορούσα να κάνω;» και «ωχ, αδελφέ!» - έστω και με αντίστροφη διατύπωση – δε γεμίζει θέμα.
«Τι να κάνω;» σου λέει κι η δασκάλα που πιάνει το πιτσιρίκι να φοβερίζει τους συμμαθητές του με το σουγιά στο σχολείο. «Να το φυτέψεις μέχρι να βγάλει ρίζες το σκασμένο!» της απαντάς εσύ. «Μα δεν μπορώ, υπάρχουν διαδικασίες» λέει η γυναίκα, και με το δίκιο της να υποθέσω. «Μα μέχρι να κυλήσουν οι διαδικασίες, θα γίνουμε Ηνωμένες Πολιτείες κυρά δασκάλα μου» χτυπιέσαι ο έρμος γονιός, «και οι πενήντα της Αστερόεσσας μαζεμένες!». Πενήντα σε ένα, σκοτώνω και φεύγω, κάτι σαν τα σαμπουάν, δύο σε ένα, λούζομαι και φεύγω. «Μα πρέπει να το εντάξουμε το παιδί...» συνεχίζει εκείνη ακάθεκτη την καραμέλα που της συνέταξε το Υπουργείο. «Και πού να το εντάξουμε καλή μου γυναίκα το παιδί;» Στα φονικά ή στις χλωρίνες; Απορίας άξιον. Και πολύ γενναίον. Να είσαι γονιός εννοώ.
Και καλά να είσαι ο γονιός του «καλού» παιδιού, έχεις μια ησυχία. Και καλά να είσαι ο γονιός του «κακού» παιδιού, αν ενδιαφέρεσαι κάτι θα βρεις να κάνεις. Άμα όμως είσαι ο γονιός του «καλού» που τις τρώει από το «κακό» το παιδάκι... τι κάνεις; Στα παιδικά μου χρόνια, αν σ’ έπιανε η δασκάλα ή η μάνα σου με σουγιά – ή έστω και με τσιμπιδάκι για τα φρύδια – το ξανάβλεπες σε πολλαπλές εικόνες μέσα στο παραλήρημα που είχες από τις ανάποδες που πέφταν βροχή. Και κανείς μας δεν έπαθε τίποτα. Απλά μάθαμε τους κανόνες του παιχνιδιού. Σήμερα ως γονείς, τρώμε πάλι ανάποδες, ενώ η κοινωνική λειτουργός λείπει σε άδεια. Και μέχρι να γυρίσει αυτή... θα φύγω εγώ. Τα βουνά, τα λαγκάδια και τις θάλασσες θα πάρω. Κι εκεί, ανάμεσα στ’ αγρίμια του βουνού και τα κήτη της θάλασσας, μπορεί να βρω και καμιά σωστή αλήθεια.
----

Μόλις προχθές, γύρισε η μικρή μου (τρίτη τάξη) κλαίγοντας γοερά, από το σχολείο. Κάτι που την κορόιδευαν, κάτι που προσπάθησε να τους ξεφύγει, βρέθηκε κολλημένη στον τοίχο από αγόρι της πέμπτης να την πλακώνει στις μπουνιές(!). Γιος δασκάλας στο ίδιο σχολείο. Παιδί με γεμάτο ιστορικό. Έτρεξε λοιπόν η μικρή στην αδελφή της, μετά στη δασκάλα της και μετά στη διεύθυνση κατευθείαν (όχι που θα το άφηνε!). Κανείς δεν πήρε χαμπάρι τίποτα. 430 παιδιά σε ένα σχολείο, θέλει θέληση και κότσια για να το κουμαντάρεις. Η μαμά στην άρνηση του τύπου "το δικό μου παιδι;".
Έχω βαρεθεί τόσα χρόνια, να τρέχω σε σεμινάρια για να είμαι έτοιμη και όσο γίνεται ενημερωμένη για παν ενδεχόμενο. Κοντεύω να τα μάθω πια απ' έξω. Ποτέ μου δεν έχω δει σε αυτά, γονείς που πραγματικά έχουν πρόβλημα. Μόνο γονείς που θέλουν να προλάβουν. Αυτοί προλαβαίνουν, οι άλλοι αδιαφορούν. Αυτοί που νοιάζονται τα ρίχνουν στο σύστημα, το σύστημα τα ρίχνει στους γονείς που αδιαφορούν.
Όταν πήγα να αναφέρω το γεγονός στη διευθύντρια του σχολείου, η απάντηση ήταν "ξέρετε... και ναι... έκανα σύσταση... παιδιά είναι...." κι άμα καταλάβατε τίποτα να μου πείτε κι εμένα. Παιδιά είναι, και το έχουμε ξαναπεί αυτό. Αλλά πώς συμβαίνει μερικά παιδιά να είναι μόνιμο πρόβλημα για το περιβάλλον τους και να μην μπορεί να κάνει κανείς τίποτα γι' αυτό;
Ευτυχώς πάντως, το παιδί γύρισε χωρίς ορατά σημάδια της μάχης. Αν συμβεί αυτό, τότε θα ξεχάσω τους καλούς μου τρόπους, το σύστημα, την αδιαφορία, την άρνηση της άλλης μαμάς που ποσώς μ' ενδιαφέρει αν είναι δασκάλα, και...τι; Θα πρέπει να αποτανθώ στη δικαιοσύνη;
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της...
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 04-05-07, 13:35
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από purple anemone Εμφάνιση μηνυμάτων
Αυτό το «τι μπορούσα να κάνω;» και «ωχ, αδελφέ!» - έστω και με αντίστροφη διατύπωση – δε γεμίζει θέμα.
Είναι τουλάχιστον άρρωστο αυτό που συμβαίνει.

Δεν έχω δικά μου παιδιά για να έχω δικαίωμα να εκφράσω την άποψη μου, αλλά σε άλλα χρόνια, αυτό θα ήταν κάτι αδιανόητο. Και τότε υπήρχαν αδιάφοροι δάσκαλοι και τότε η κυρά Μαρίκα στην δευτέρα δημοτικού, με έβαζε σε ώρα μαθήματος να πάω να της πάρω ... φασολάκια, αλλά είχαμε ένα διευθυντή, που έστεκε τόσο ψηλά, που δεν υπήρχε περίπτωση να κάνεις κάτι.

Θα με συγχωρέσετε, σήμερα με τις νέες παιδαγωγικές μεθόδους, αλλά πιστεύω ότι ένα χαστούκι, μια τιμωρία, δεν πλήγωσε ποτέ κανέναν μας.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 04-05-07, 13:42
Το avatar του χρήστη purple anemone
purple anemone Ο χρήστης purple anemone δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Μπορεί και να έχει ξαναμπεί σε άλλο θέμα. Δεν θυμάμαι, συγχωρείστε με, αλλά είναι πολύ καλό!

......................
Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια
γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να
περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό
ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο
το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε
ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το
«σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια
και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα
χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες
χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές
γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες
κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε
ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν
έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε
όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα
φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν
κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος
για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με
πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και
όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να
κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο
ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως
κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια
νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.
Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν
πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες
με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να
βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά
βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό,
κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας
έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.
Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση,
όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.
Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν
ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους
φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους
γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν
υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε
να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο
άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να
περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες
στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς
μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην
άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια
κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο
chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά
μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά
παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να
μεγαλώσεις σαν παιδί...
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της...
Απάντηση με παράθεση
  #8  
Παλιά 04-05-07, 13:52
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από purple anemone Εμφάνιση μηνυμάτων
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να
μεγαλώσεις σαν παιδί...
"Έγραψες" πάλι!

Εξαιρετικό κείμενο και όντως όλα είναι αλήθεια, τελείως διαφορετικό το τοπίο σήμερα.

Είναι κρίμα για τα παιδιά μας, γιατί οι εικόνες αυτές που τόσο γλαφυρά περιέγραψες, δεν απέχουν ούτε ένα τρίτο του αιώνα...

Μπας και οι αλλαγές πρέπει να γίνουν στην πορεία αυτή;
Μπορούμε να κάνουμε αλλαγές;
Μπορούν τα παιδιά να ελπίζουν και να ζήσουν όσα εμείς είχαμε σαν δεδομένα;
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #9  
Παλιά 04-05-07, 15:37
Το avatar του χρήστη purple anemone
purple anemone Ο χρήστης purple anemone δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Αρχική Δημοσίευση από Xenios Εμφάνιση μηνυμάτων
Μπας και οι αλλαγές πρέπει να γίνουν στην πορεία αυτή;
Μπορούμε να κάνουμε αλλαγές;
Μπορούν τα παιδιά να ελπίζουν και να ζήσουν όσα εμείς είχαμε σαν δεδομένα;
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Δυστυχώς, δεν γυρίζει η ρόδα πίσω. Δεν μπορούν να μαζευτούν τα παιδιά στη γειτονιά, να σπάσουν τα γόνατά τους μαθαίνοντας ποδήλατο χωρίς βοηθητικές. Δεν μπορούν να κλέψουν τα καφάσια του κυρ Χαράλαμπου για να τα βάλουν στη σειρά και να κάνουν τους πειρατές. Δεν μπορούν να βάλουν τα χέρια τους στ' αγκάθια μόνο και μόνο για να δουν πώς δουλεύει η μολόχα! Δεν μπορούν να φτιάξουν το δισάκι τους, για να πάνε εξόρμηση στο διπλανό οικόπεδο.
Υπάρχουν βέβαια πολλά πράγματα που μπορούν.
μπορούν να ανοίξουν τα γόνατά τους χωρίς να μας πιάνει υστερία. Μπορούν να μάθουν να κολυμπούν χωρίς αυτό να το ανάγουμε σε ψυχοσωματικό ζήτημα. Μπορούν να ζήσουν και χωρίς 5 ξένες γλώσσες. Μπορούν να γυμναστούν και να φωνάξουν στο γήπεδο "πιάσε τη μπάλα" χωρίς ν' αναγκαστούν να πλακώσουν το συμμαθητή τους γιατί πρέπει να εκτονωθούν. Μπορούν να συζητήσουν με τους γονείς, χωρίς να χρειαστεί να το κάνει αυτό η τηλεόραση.
Υπάρχουν τόσα που μπορούν, που θα μπορούσε να με πάρει η νύχτα.
Το ερώτημα είναι.... ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ; να τους δώσουμε πίσω αυτή τη γενιά; (έστω και με τις προσαρμογές της)
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της...
Απάντηση με παράθεση
  #10  
Παλιά 02-02-09, 18:50
τζενη βελη
Guest
 

Angry δεν αντεχω αλλο τ σχολειο!!!

ΓΕΙΑ..Μ ΛΕΝΕ ΤΖΕΝΗ,ΕΙΜΑΙ 14 ΧΡΟΝΩΝ Κ ΠΑΩ ΔΕΥΤΕΡΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΣΤ ΔΕΥΤΕΡΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΦΑΡΣΑΛΩΝ..ΕΔΩ Κ 1 ΧΡΟΝΟ Π ΕΙΜΑΙ ΣΤ ΓΥΜΝΑΣΙΟ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ Μ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΠΡΟΣ ΤΣ ΑΛΛΟΥΣ..ΕΙΜΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ Τ ΚΑΤΑΛΑΒΕΝΕΤΕ?ΘΕΛΩ ΑΛΛΑ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΧΡΙ Ν ΤΕΛΕΙΩΣΩ ΑΥΤΗΝ ΤΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ''ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ" Π ΟΝΟΜΑΖΕΤΕ ΣΧΟΛΕΙΟ..........ΔΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ..ΔΝ ΜΠΟΡΩ..ΒΑΡΕΘΗΚΑ..ΑΧ................ .Τ ΕΙΠΑ Κ Τ ΕΒΓΑΛΑ ΑΠΟ ΜΕΣΑ Μ......ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ΣΑΣ....
Απάντηση με παράθεση
  #11  
Παλιά 02-02-09, 21:22
Το avatar του χρήστη amigos
amigos Ο χρήστης amigos δεν είναι συνδεδεμένος
Επιζών SysOp
 

Τελευταία φορά Online: 15-03-24 22:58
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Φίλη Τζένη..
Η υποχρεωτική εκπαίδευση σταματάει στην Γ' Γυμνασίου αν δεν κάνω λάθος.
Έχεις σκεφτεί τι θα κάνεις εάν σταματούσες το σχολείο σε αυτήν την φάση ;
Όταν οι γονείς δεν θα υπάρχουν πια για σου δίνουν χαρτζιλίκι ;
__________________
Αν περιμένεις από το σύμπαν...περίμενε
Απάντηση με παράθεση
  #12  
Παλιά 11-03-09, 11:15
Το avatar του χρήστη Chressida
Chressida Ο χρήστης Chressida δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 18-07-14 10:45
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Επίθεση μαθητών εναντίον Πακιστανών


ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Λία Νεσφυγέ


ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ έχουν προκαλέσει στην εκπαιδευτική κοινότητα καταγγελίες για περιστατικό βίαιης οργανωμένης επίθεσης από ομάδα μαθητών εναντίον Πακιστανών μεταναστών, την περασμένη Πέμπτη. Προβληματισμό προκαλεί και το γεγονός ότι επίθεση ρατσιστικής βίας από νεαρούς έγινε την ίδια ημέρα και στο Αιγάλεω.

Σύμφωνα με την καταγγελία του καθηγητή κ. Γ. Γιαννόπουλου, ομάδα περίπου 30 μαθητών του 3ου Επαγγελματικού Λυκείου της Αθήνας, ανήλικοι και ενήλικοι από 16 έως 20 χρόνων, έφυγαν από το μάθημα την προτελευταία ώρα. Πληροφορίες που έφθασαν στους καθηγητές ανέφεραν ότι μαθητές πήγαν σε καταυλισμό Πακιστανών μεταναστών στον Κολωνό και τους ξυλοκόπησαν.

Το περιστατικό, για το οποίο έχει ενημερωθεί η Α΄ ΕΛΜΕ, έγινε γνωστό έπειτα από καταγγελία του καθηγητή του σχολείου κ. Γ. Γιαννόπουλου, η οποία δημοσιοποιήθηκε στο Ιndymedia. Στην καταγγελία επισημαίνεται ότι «μαθητές σχεδίασαν την ώρα που θα φύγουν και θα επιτεθούν στο σπίτι των Πακιστανών. Μετά την πράξη βίας επέστρεψαν στο σχολείο υπερήφανοι, διαφημίζοντας το περιστατικό».

Χτυπημένοι
Ο καθηγητής μαζί με συναδέλφους του επισκέφθηκαν στη συνέχεια το κατάλυμα των Πακιστανών, για να διαπιστώσουν τι είχε συμβεί. «Είδαμε ότι είναι άσχημα χτυπημένοι. Είμαστε τυχεροί που στη συγκεκριμένη επίθεση δεν σκοτώθηκε κανείς και θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν θα συνεχισθεί ο κύκλος της βίας».

Προσθέτει δε χαρακτηριστικά: «Πιο πολύ λυπάμαι τους μαθητές που συμμετείχαν στον ξυλοδαρμό. Θεωρώ ότι τέτοια περιστατικά πρέπει να δημοσιοποιούνται και να αντιμετωπίζονται».

Για την καταγγελία, ο διευθυντής του σχολείου κ. Στέλιος Ασημιάδης είπε στα «ΝΕΑ»: «Υπάρχει πληροφόρηση ότι κάποιοι μαθητές του σχολείου πήγαν σε ένα κατάλυμα Πακιστανών. Συζητήσαμε το θέμα παιδαγωγικά και καλέσαμε το 15μελές».

«Φαίνεται ότι υπάρχουν πυρήνες μέσα στους μαθητές. Πυρήνες που παρέσυραν και συσπείρωσαν με διάφορα προσχήματα και άλλα παιδιά», επισημαίνει εκφράζοντας την ανησυχία του για τη ρατσιστική βία, ο κ. Βουρεκάς, πρόεδρος της Α΄ ΕΛΜΕ.


(ΤΑ ΝΕΑ 11/3/09)
__________________
Vis Imaginativa
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 11:51.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.