Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Άνθρωπος και Κοινωνία > Ανθρώπινες Σχέσεις και Συναισθήματα
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Αξιολόγηση: Αξιολόγηση θέματος: 1 Ψήφοι, 3,00 κατά μέσο όρο. Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 13-04-07, 12:57
Το avatar του χρήστη Liria
Liria Ο χρήστης Liria δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 04-06-17 23:47
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
45άρια και 45άρηδες.

Στο άλλο θέμα, για τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, αναφέρθηκαν τα 45άρια δισκάκια των πρώτων μας πικαπ. Η Αννούλα ανέφερε οτι τα έχει ακόμα και με πλήγωσε πρωινιάτικα. Όχι επειδή τα έχει ακόμα αλλά επειδή η δική μου η μαμά δεν ήταν ομοϊδεάτισσα στο θέμα της αποθήκευσης και δεν συνέβαλε στο να κρύψουμε, στο υπόγειο έστω του σπιτιού μας, τα καταζητούμενα 45άρια.
Η δική μου η μαμά, ήταν εκείνη που με σχετικό στρίμωγμα για την εποχή, μου αγόρασε το πρώτο μου πικαπ της Φίλιπς και που μου άφησε τη χαρά να διαλέξω τους δυο πρώτους μικρούς δίσκους. Τους υπόλοιπους, τους αγόραζα με το χαρτζιλίκι μου, όποτε και όσο μπορούσα. Ήσαν δε, εκείνα τα μικρά βινυλίου, το La bambola και το Delilah, μάλλον επειδή αυτά "φοριόντουσαν" πολύ τω καιρώ εκείνω.
Ύστερα ήρθαν τα άπειρα διάφορα, από Νέο Κύμα μέχρι Μπήτλς κι από Τζοάν Μπαέζ μέχρι Μπι Τζίις, σε 78 άρηδες πλέον. Κι ακόμα πιό ύστερα, όχι δεν ήρθαν οι μέλισσες, οι εξετάσεις ήρθαν και το διάβασμα, οπότε το πικαπάκι έπεσε στην αχρηστία. Όχι πως δεν μ' άρεσε να διαβάζω "μετά μουσικής". Πάντα πίστευα οτι "θα περάσω και θα πω κι ένα τραγούδι". Όμως οι γονείς ήσαν της άποψης οτι μουσική και διάβασμα, δεν ... συνάδουν, κι έτσι αποχωριστήκαμε εγώ και τα δισκάκια, από ξένον δάκτυλο.

Τί έγινε μετά; Τί αέρας φύσηξε σαρωτικός και τί απόγιναν; Υπάρχει ένα κενό μνήμης εδώ κάπου. Λένε για τις μεγάλες ηλικίες, οτι ξεχνούν. Όμως όσο περνά ο καιρός τόσο αναζητώ τις μικρές αγάπες που κάποτε με συντρόφεψαν. Τόσο πιό έντονα τις θυμάμαι. Και μια νοσταλγία γλυκόπικρη απλώνεται ώρες-ώρες. Τυχαίνει, σπάνια είναι η αλήθεια, να πιάσω στο ραδιόφωνο μερικά ξεχασμένα κομμάτια και είμαι ικανή να παρατήσω οτιδήποτε κάνω εκείνη τη στιγμή, για ένα διάλειμμα ελαχίστων λεπτών, για μια μικρή διαδρομή προς τα πίσω. Πώς λέμε "πετάγομαι μέχρι το παρελθόν κι επιστρέφω αμέσως";
Διέσωσα μερικά απ' τα μικρά. Τους μακράς διαρκείας, τους έχω όλους. Και νοιώθω περήφανη για τη συλλογή μου. Άσχετο αν ακόμα γυρεύω τεχνίτη να μου επιδιορθώσει εκείνο το πρώτο πικάπ. Αλλωστε, στα C.D. βρίσκεις τα πάντα. Βρίσκεις; Το να βάλεις ένα δίσκο να παίζει, είναι λίγο σαν τη διαδικασία του ν' ανάψεις τσιγάρο. Δεν είναι ο καπνός, είναι οι κινήσεις που προηγούνται.
Τα χέρια έπιαναν ευλαβικά θαρρείς τον δίσκο, τον σκούπιζαν με το μαλακό βουρτσάκι και τον ακουμπούσαν στην πλάκα, όπως βάζουμε το μωρό στην κούνια. Έπειτα η διαδικασία της βελόνας: Με πολλή προσοχή, σταθερό χέρι και σωστή τοποθέτηση για να πιάσεις την αρχή του κομματιού. Κι όταν τέλειωνε, τον έβαζες στη θήκη, πάλι προσέχοντας μή και σου κακοπάθει πουθενά. Και τσαντιζόσουν με τους φίλους που δεν πρόσεχαν κι έπιαναν όπως-όπως τους δίσκους-φετίχ σου.
Θυμάμαι -βλέπω μπροστά μου ακόμα- τη στιγμή που ξεφυλλίζοντας ένα περιοδικό, κάπου εκεί προς τα τέλη του γυμνασίου (εξατάξιο τότε), έπεσε το μάτι μου σε ένα άρθρο που περιέγραφε τον καινούριο τύπο compact disc που ήταν στο στάδιο της τελειοποίησης και που ΌΤΑΝ θα κυκλοφορούσε, θα έλυνε τα χέρια σε πλείστες όσες περιπτώσεις. Το άρθρο ανέφερε διάφορες τεχνολογικές λεπτομέρειες και ευαγγελιζόταν τη χαρά και την ευκολία των χρηστών. Τα έδειχνε όμως όλα, αρκετά μακρυνά στο τότε μέλλον!
Και ήδη εκείνο το μέλλον, έγινε παράξενα παρελθόν. Λες και από 78άρι το βάλαμε να παίξει στις 45 στροφές. Δεν έχω τίποτα που να με ενοχλεί στα C.D. Με βολεύουν και τα αγαπώ μιας και κουβαλάνε τις μουσικές μου. Όμως, να, ώρες-ώρες θα ήθελα να βάλω βρε παιδί μου εκείνο το μαύρο μικρό δισκάκι με τον "Αλέξη" ή με την "Τρικυμία" όχι επειδή τα βρίσκω καταπληκτικές συνθέσεις με εμπνευσμένους στίχους, αλλά επειδή αποτελούν μέρος μιας περιόδου που δεν χωράει ολόκληρη στα συρτάρια με τα "αγαπημένα άχρηστα" που λέγαμε.
__________________
Λέω να βγω για Τζόκερ!
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης Αξιολογήστε αυτό το θέμα
Αξιολογήστε αυτό το θέμα:

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 23:08.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.