Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Επιστήμη & Εκπαίδευση > Εκπαίδευση
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 01-03-07, 20:24
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Στον δάσκαλο μας με αγάπη

Στα μαθητικά μας χρόνια και αργότερα στα φοιτητικά και μεταπτυχιακά, όλο και κάποιος δάσκαλος ή καθηγητής θα ήταν πιο κοντά μας, θα τον θαυμάζαμε και θα τον θυμόμαστε όσο ζούμε.

Αργότερα στο τέλος του μηνύματος μου θα σας πω τον λόγο γιατί θα ήθελα εδώ σ' αυτό το θέμα να μιλήσουμε για τους ανθρώπους αυτούς με το ονοματεπώνυμο τους.

Εγώ θα σας αναφέρω τους τρεις καθηγητές στους οποίους προσωπικά χρωστάω ευγνωμοσύνη.

Στην πυραμίδα αυτών, είναι ο φιλόλογος της τελευταίας τάξης (τότε την έλεγαν ΣΤ' Γυμνασίου, σήμερα την ξέρετε σαν Γ' Λυκείου) και το όνομα του Αντώνης Σοφός.

Η πρώτη επαφή μαζί του ήταν εντυπωσιακή, μπήκε στην τάξη ένας ξερακιανός μεγάλης ηλικίας καθηγητής και αφού μας καλημέρισε μας παρακάλεσε να τον ...ακολουθήσουμε.

Βγήκαμε από την τάξη και εμείς κοιταζόμασταν. Βγήκαμε από το σχολείο και η περιέργεια μας είχε φτάσει στα ύψη. Φτάσαμε στην στάση του Τρόλεϊ και εκεί μας ρώτησε αν έχει λεφτά για δύο εισιτήρια πήγαινε έλα, όσοι δεν είχαν το ανέλαβε αυτόν το εισιτήριο. Περάσαμε Ομόνοια περάσαμε Σύνταγμα και εκεί στις Στήλες του Ολυμπίου Διός κατεβήκαμε και πήραμε την Διονυσίου Αρεοπαγίτου, εμείς είχαμε ξεκινήσει να το γλεντάμε που θα γλιτώναμε δύο ώρας πληκτικού μαθήματος Αρχαίων Ελληνικών. Φτάσαμε στο Αρχαίο Θέατρο του Διονύσου (είναι το θέατρο της κλασικής εποχής δίπλα στο μεταγενέστερο Ηρώδειο) μπήκαμε μέσα και μας παρακάλεσε να κάτσουμε στα πρώτα έδρανα του θεάτρου.

Εκείνος εμεινε στην μέση θεάτρου και ξεκίνησε :

ὦ κοινὸν αὐτάδελφον Ἰσμήνης κάρα,
ἆρ᾽ οἶσθ᾽ ὅ τι Ζεὺς τῶν ἀπ᾽ Οἰδίπου κακῶν
ὁποῖον οὐχὶ νῷν ἔτι ζώσαιν τελεῖ;
οὐδὲν γὰρ οὔτ᾽ ἀλγεινὸν οὔτ᾽ ἄτης ἄτερ
οὔτ᾽ αἰσχρὸν οὔτ᾽ ἄτιμόν ἐσθ᾽, ὁποῖον οὐ 5
τῶν σῶν τε κἀμῶν οὐκ ὄπωπ᾽ ἐγὼ κακῶν.
καὶ νῦν τί τοῦτ᾽ αὖ φασι πανδήμῳ πόλει
κήρυγμα θεῖναι τὸν στρατηγὸν ἀρτίως;
ἔχεις τι κεἰσήκουσας; ἤ σε λανθάνει
πρὸς τοὺς φίλους στείχοντα τῶν ἐχθρῶν κακά

Ούτε λίγο ούτε πολύ μας απάγγειλε εκ μνήμης έναν ικανό αριθμό στίχων της Αντιγόνης και αμέσως μετά άκουσα την πιο όμορφη διάλεξη που άκουσα ή διάβασα ποτέ για το κορυφαίο έργο του Σοφοκλή.
Ακόμα και τώρα που σας το περιγράφω νοιώθω το ίδιο σκίρτημα που ένοιωσα και τότε.

Αυτός ο άνθρωπος κατάφερε να μας βάλει τόσο μέσα στο πνεύμα της Αντιγόνης αλλά και γενικά στα Αρχαία Ελληνικά, που για εμάς η διδασκαλία του ήταν ιεροτελεστία, το αποτέλεσμα δε φάνηκε στο τέλος όταν κανείς μαθητής στην τάξη μου δεν πήρε βαθμό απολυτηρίου στα Αρχαία, κάτω από 15-16.

Η άλλη καθηγήτρια ήταν η κα Λαζαρίζου, των Νέων Ελληνικών και της Ιστορίας. Ήταν εκείνη που εμένα με μπόλιασε για τις δύο μεγάλες μου σήμερα αγάπες, το διάβασμα και την ιστορία. Δημιούργησε μια δανειστική βιβλιοθήκη από δικά μας βιβλία που τα φέρναμε στο σχολείο και με δικιά της ευθύνη τα έπαιρναν άλλοι συμμαθητές μας. Εκεί πρωτοδιάβασα ένα βιβλίο που με έκανε να το λατρέψω και αυτό και την συγγραφέα του, ήταν το Παραμύθι Χωρίς Όνομα και φυσικά η συγγραφέας ήταν η μία και μοναδική Πηνελόπη Δέλτα.
Το μάθημα της ιστορίας το έκανε με εντελώς δικό της τρόπο, με αναπαραστάσεις πάνω σε ένα σκηνικό με κουτάκια που αναπαριστούσαν τις μάχες, τόσο ζωντανά που δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς, σε κέρδιζε.

Ο τρίτος καθηγητής ήταν στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε. το σημερινό Οικονομικό Πανεπιστήμιο και αναφέρομαι με τιμή και σεβασμό στον Καθηγητή και Πρύτανη Ιωάννη Χρυσοκέρη. Σε χρόνια δύσκολα στα πρώτα χρόνια της Χούντας, στάθηκε στο πλευρό των Φοιτητών σε δίκαια αιτήματα τους και ταυτόχρονα στο δύσκολο μάθημα που έκανε ήταν ο μόνος ακαδημαϊκός καθηγητής που αφιέρωνε ώρες ολόκληρες σε δωρεάν φροντιστήρια που μας έκανε για να εμπεδώσουμε με πρακτικές εφαρμογές το μάθημα του. Αυτό τον μοναδικό άνθρωπο και δάσκαλο μετά την μεταπολίτευση κάποιοι ανεγκέφαλοι τον κατηγόρησαν ότι έμεινε πρύτανης επί Χούντας, παραβλέποντας την πόσο μεγάλη βοήθεια πρόσφερε στους φοιτητές τους και στις αγωνιστικές διεκδικήσεις του. Λίγες βδομάδες μετά την απομάκρυνση από την σχολή που αυτός ανέδειξε, έμαθα ότι πέθανε και δεν έχω καμιά αμφιβολία για τις αιτίες που τον οδήγησαν εκεί…

Και τώρα θα σας αποκαλύψω γιατί σας είπα να γράψτε και για τους δικούς σας καθηγητές με το όνομα τους.

Το μήνυμα για τον καθηγητή των Αρχαίων το είχα γράψει στην AcroBase το 1989. Το 1991 ένας φίλος το διάβασε και η μοίρα το έφερε να είναι γνωστός με τον Καθηγητή Σοφό. Έτσι ένα πρωί Κυριακής παίρνω ένα μήνυμα από τον φίλο μου και μέλος της βάσης και έλεγε τα εξής :

Όταν καμιά φορά συναντώ παλιούς μου μαθητές, μου λένε πως με θυμούνται και με αγαπάνε. Αυτό όμως είναι τελείως διαφορετικά από το να μαθαίνεις ότι ένας μαθητής σου είπε για σένα, τα μετά από τόσα χρόνια τόσο καλά λόγια. Μου πρόσφερες την μεγαλύτερη συγκίνηση της ζωής μου. Υπογραφή : Αντώνης Σοφός

Εκείνη την Κυριακή και αφού μίλησα με τον κοινό μας φίλο, ξανασυνάντησα τον καθηγητή μου μετά 26 χρόνια.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 01-03-07, 23:32
Το avatar του χρήστη Liria
Liria Ο χρήστης Liria δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 04-06-17 23:47
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Το έφερε η περίεργη σύμπτωση Στέλιο απόψε, να έχω εδώ και ώρα στο μυαλό μου μια φιλόλογο από το γυμνάσιο, στα χρόνια της Πάτρας, που πραγματικά αξίζει να τη θυμάμαι. Τη θυμόμουν σήμερα ειδικά επειδή τυχαίνει να είναι η γιορτή της. Ξέρω οτι μάλλον ποτέ δεν θα διαβάσει αυτές τις αράδες αλλά έστω κι έτσι θέλω να της απευθύνω ένα ευχαριστώ.
Ξέρω επίσης οτι σε πολλούς θα φαινόταν γλυκερή μια τέτοια κίνηση αλλά μόνο αν είχες την τύχη να σε διδάξουν αληθινοί "Δάσκαλοι" σε κάποια στάδια της ζωής σου που σε σημάδεψαν, θα καταλάβεις πόσο μετράει αυτή η ανάμνηση.
Θα μπορούσα να γράψω ένα ολόκληρο κατεβατό αλλά αφού οι υπόλοιποι δεν την ξέρουν, το κρατώ για μένα. Δεν μπορώ να μοιραστώ με κανέναν τις σχολικές μου μνήμες, αν και είναι πανέμορφες. Το μόνο που θα ήθελα να γράψω εδώ, είναι "κυρία Ευδοκία Λουρίδα, να είστε καλά όπου κι αν είστε. Χρόνια σας πολλά".
__________________
Λέω να βγω για Τζόκερ!

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Liria : 01-03-07 στις 23:46
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 02-03-07, 06:12
Το avatar του χρήστη Endelva
Endelva Ο χρήστης Endelva δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-10 17:03
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Η σχέση δασκάλου-μαθητή είναι μαγική.

Μερικά λόγια για χαρισματικούς δασκάλους με μπέσα:

Αγαπώ τον κύριο Ηλία Τσώνο, τον μόνο πραγματικό δάσκαλο που είχα στο δημοτικό, στην τετάρτη. Όλοι οι άλλοι ήταν ανόητοι στ' αλήθεια -και σίγουρα δεν ήταν δάσκαλοι. Ακόμα περιμένουμε να μας πάτε εκεί που 'θα βλέπαμε τη φωνή μας', κύριε Ηλία, και ακόμα δεν μαντέψαμε τι θα ήταν αυτό το μέρος... [Δυστυχώς ο κύριος Ηλίας έφυγε από το σχολείο μας πριν μας πει το μυστικό. Κρίμα που οι καλοί συνήθως φεύγουν... Εσείς τουλάχιστον δεν το κάνατε επίτηδες.]
Αγαπώ τον φυσικό μου [μου έκανε ιδιαίτερα όσο ήμουν στο Λύκειο], τον Παναγιώτη Τσολάκη, ή αλλοιώς 'Sane'. Τον ευχαριστώ που με έκανε να κλαίω με την εντροπία, που μ' έκανε να κλαίω καθώς μουντζούρωνε χαρτιά, έγραφε και τα πετούσε πυρετωδώς από 'δω κι από 'κεί αναπαριστώντας τους διάφορους μαθηματικούς που κατέληγαν σε διάφορα θεωρήματα τις μικρές ώρες της νύχτας έχοντας φάει ώρες κι ώρες πάνω από τα εν λόγω χαρτιά, που μου γνώρισε τη μαγεία της φυσικής και τον μαθηματικών - κι ας είναι η μεγάλη μου αγάπη η άλλη πλευρά και οι τέχνες, που μου στάθηκε στη δύσκολη εφηβεία μου, που ήπιε πολλά ποτηράκια μαζί μου αφού τελείωσα το σχολείο, που είναι αυτός που είναι. Νά 'σαι καλά Sane! Να γεμίσεις τον τόπο Saneάκια!
Ευχαριστώ το Γιώργο Κυρζόπουλο, το δάσκαλό μου στο Ninjutsu, για όλα. Γιατί είναι πολλά παραπάνω από ένας δάσκαλος πολεμικών τεχνών, είναι όντως δάσκαλος, και καλός φίλος, και αδελφή ψυχή.

Και μερικά λόγια για χαρισματικούς δασκάλους χωρίς μπέσα:
[γιατί κάποιοι έχουν το χάρισμα, αλλά φεύγουν]

Ευχαριστώ μεσ' απ' τα βάθη της ψυχής μου τον Ο. Ι. Μαρμαρά που μου άνοιξε όλον αυτόν τον μαγευτικό κόσμο γνώσεων μπροστά στα πόδια μου, αλλά δεν τον συγχωρώ που μ' εγκατέλειψε. Κι εσύ μου υποσχέθηκες να με φτάσεις όπου ήσουν, θυμάσαι; Θυμάσαι. Ε, θα φτάσω μόνη.
__________________
[Sola fide.]
Her hair spread out in fiery points glowed into words, then would be savagely still. – T. S. Eliot, The Waste Land.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Xenios : 22-07-12 στις 00:42
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 02-03-07, 07:32
Το avatar του χρήστη fifi
fifi Ο χρήστης fifi δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 06-01-24 17:01
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
"Δασκαλε!"
Θα σας πω και εγω δυο λογια για το δασκαλο μου,αλλα θα μου επιτρεψετε να μην αναφερω το ονομα του...Ειναι μουσικος λοιπον και τον εχω απο την τεταρτη δημοτικου-με μια μικρη ενδιαμεση παυση-ως σημερα.
Περα απο τη μουσικη του ειδικοτητα,ειναι ενας ανθρωπος που μας επλασε το χαρακτηρα μας αφηνοντας σε ολους τους μαθητες κατι απο το πεισμα και την πυγμη του.Αληθεια,και αυτο το βλεπω τωρα,28 χρονων γαιδουρα!
Μας μαθαινε να τραγουδαμε μεγαλα εργα του Θεοδωρακη-παιδια τεταρτης πεμπτης δημοτικου!που ουτε καταλαβαιναμε καλα καλα τι τραγουδαμε!-και μας γνωρισε με μια αμεσοτητα ολους τους μεγαλους μουσουργους και ποιητες καλυτερα απο οσους φιλολογους ειχα σε ολες τις ταξεις μαζι.....Θυμαμαι οτι μιλουσε και τον κοιταζαμε σαν πουλακια ολα τα μικρα..
Στο σημερα λοιπον..μπαινω στην ταξη με τις δυο μου κορες και βλεπω καινουρια παιδακια να τον κοιτουν με γουρλωμενα ματια "Δασκαλε!"λεω"σου τις εφερα,ανελαβε!"Εκεινος μας χαμογελα,πιανει την κιθαρα και ξεκινα αμεσως:"και-πολ-λα τα-λιο-δεντρα..."
Δασκαλε,σ'ευχαριστω για την εμπνευση που ακομα μας δινεις!

(Αν δεν ησουν εσυ,μπορει να ακουγα και εγω Κοκκινου,ποιος ξερει; )
__________________
...When there's nothing left to burn, you have to set yourself on fire....
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 02-03-07, 10:22
Το avatar του χρήστη pazo
pazo Ο χρήστης pazo δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: Χθες 19:57
Φύλο: Άντρας
Να ευχαριστήσω, τον Πέτρο τον Κουφάλη (προσοχή στον τόνο), ο οποίος μου δίδαξε τα πρώτα ακόρντα στην κιθάρα και με έμαθε να ακούω ροκ μουσική (θυμάσαι Πέτρο, διπλή μποτιά, αναχρονισμός...). Δεν ήταν δάσκαλος, αλλά συμμαθητής μου, στο γυμνάσιο.

Επίσης, να ευχαριστήσω τον πατέρα και την μητέρα μου, την αδελφή μου, την γυναίκα και τα παιδιά μου, τη θεία μου την Ελένη και τον θείο μου τον Γιάννη, την κουμπάρα μου, τον ξάδελφο του Τσου Εν Λάϊ και τον μπατζανάκη του Φου Μαν Τσου...
__________________
VmF Skisters of Mercy ©
An eye for an eye, will make us all blind... Mahatma Ghandi
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 02-03-07, 15:25
Το avatar του χρήστη mimo
mimo Ο χρήστης mimo δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 26-05-20 20:01
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Εγώ θα πω μόνο .....Αχ Ελένη....
__________________
Βρε βρε τα παιδιά......
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 02-03-07, 18:38
Platinum Ο χρήστης Platinum δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 10-02-10 17:06
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Δεν ξέρω... ή είμαι μεγάλο παχύδερμο ή ατύχησα στο εκπαιδευτικό (αν και θεωρούμαι από τα καμάρια το συστήματος, αιώρα η αιωρούσα υμάς). Δεν μπορώ να πως κάτι με τόση θέρμη για κάποιο δάσκαλο. Μόνο για τον πατέρα μου μπορώ να μιλήσω έτσι και δυστυχώς άργησα να καταλάβω πόσο καλός δάσκαλος είναι και ας διαφωνούμε ακόμη σε πολλά...
__________________
Mike K - In nomine Astrοrum
Απάντηση με παράθεση
  #8  
Παλιά 04-03-07, 18:20
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Όταν ξεκινούσα αυτό το θέμα, πίστευα ότι θα έκανε ρεκόρ απαντήσεων, υπολογίζοντας ότι όλο και κάποιον δάσκαλο, καθηγητή κλπ θα είχατε να περιγράψτε.

Φαίνεται ότι έπεσα πάρα πολύ έξω, σήμερα ή δεν υπάρχουν οι δάσκαλοι που κάνουν την διαφορά, ή είναι τόσο ανώνυμοι που ο μαθητής δεν θυμάται καν το όνομα τους.

Εγώ αν και δεν φημίζομαι για το μνημονικό μου θυμάμαι τους δασκάλους μου και τις δασκάλες μου στο Δημοτικό, την Κα Μαρίκα στην πρώτη και στην δευτέρα, την κα Καλλιόπη στην τρίτη Δημοτικού, τον κο Σοφοκλή στην τετάρτη και την πέμπτη και τον κο Θανάση στην έκτη. Θυμάμαι σχεδόν τους περισσότερους από τους καθηγητές μου.

Τι έγινε; Σήμερα ζούμε σε τόσο απρόσωπες κοινωνίες; Οι μαθητές είναι απλά ένα νούμερο στο απουσιολόγιο; Οι ανθρώπινες σχέσεις έπαψαν να ισχύουν;
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #9  
Παλιά 04-03-07, 19:31
palsar Ο χρήστης palsar δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 07-02-19 15:08
Φύλο: Άντρας
Γιατί αποκλείεις το να μη θέλουν κάποιοι φίλοι να εκθέσουν τα βιώματα και τις αναμνήσεις τους απο τη σχολική ζωή σε κοινή θέα ;
Απάντηση με παράθεση
  #10  
Παλιά 04-03-07, 19:50
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από palsar Εμφάνιση μηνυμάτων
Γιατί αποκλείεις το να μη θέλουν κάποιοι φίλοι να εκθέσουν τα βιώματα και τις αναμνήσεις τους απο τη σχολική ζωή σε κοινή θέα ;
Είναι βίωμα και κάτι που δεν μοιράζεσαι, η αναφορά σε ένα καλό δάσκαλο; δεν νομίζω Ανδρέα.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #11  
Παλιά 05-03-07, 12:15
Το avatar του χρήστη Diamond
Diamond Ο χρήστης Diamond δεν είναι συνδεδεμένος
Mika Vyko's Vozht
 

Τελευταία φορά Online: 19-01-21 20:02
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Μερικές φορές είναι...
Δεν μπορώ να πω ότι στο σχολείο είχα κάποιον δάσκαλο που με να ενέπνευσε πραγματικά με τον τρόπο που λέτε. Το αν έκανε σωστά μάθημα είναι μία άλλη ιστορία. Μέχρι και προς το τέλος πιό πολύ πλακωνόμουν στο ξύλο με τους δασκάλους παρά η παρέα που κάναμε. Και όχι, ούτε σε πολιτική παράταξη είμουν ούτε κακός μαθητής. Το μάθημα του τελευταίου που πλακώθηκα το πέρασα με 9.7 στα ΤΕΙ... :P
__________________
Για λόγους οικονομίας έσβησε το φως στο τούνελ...
Απάντηση με παράθεση
  #12  
Παλιά 12-03-07, 03:12
Το avatar του χρήστη Stanley
Stanley Ο χρήστης Stanley δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 29-05-18 22:01
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Ο ... γυμναστής

Εκ των υστέρων αναθεωρεί κανείς τις προτεραιότητες και τη βαρύτητα που έδινε κάποτε στα πράγματα. Αν και όταν ήμουν μικρός πίστευα οτι τα "μαθηματικά" και η "φυσική" είναι τα σημαντικότερα μαθήματα, τώρα θυμάμαι με νοσταλγία αυτά ακριβώς που κανένας δε σου λέει αφού φύγεις από το σχολείο: τη λογοτεχνία, τη μουσική, τη γεωγραφία. Μαθήματα που πραγματικά αποτελούν "μόρφωση", αφού δεν εξυπήρετούν στενά επαγγελματικά συμφέροντα, αλλά την διεύρυνση των οριζόντων του πνεύματος. Ίσως στα 15-18 να ήμουν πολύ μικρός για να καταλάβω, αλλά τώρα πολύ θα ήθελα να είχα κάποιον δίπλα μου να μου μιλήσει για τη λογοτεχνία ή την ιστορία ή τα στοιχεία του πολιτεύματος, ακόμα! Πόσο μόνος νιώθω όταν διαβάζω ένα μεγάλο έργο και δυσκολεύομαι να το κατανόησω. Ποιόν να ρωτήσει κανείς σήμερα και γιατί τότε κανείς δεν πρόσεχε τη γνώση που απλόχερα προσφερόταν?

Μετά απο αρκετά χρόνια, πιστεύω πως το πιο σημαντικό πρόσωπο στα χρόνια που ήμουν σχολείο ήταν ένας γυμναστής, Μεϊντάνης στο επίθετο. Ένας πρώην παίκτης του βόλλεϋ, άνθρωπος επιβλητικός και ήσυχος, αλλά και ευφυής. Ήταν ο πρώτος (και ίσως και ο μόνος!) που πίστεψε και είδε σε μένα κάτι που ούτε εγώ ο ίδιος δεν πίστευα. Δεν φανταζόμουν οτι μπορώ να αδυνατίσω ή να αποκτήσω καλή φυσική κατάσταση. Μη νομίζετε οτι ήμουν "χοντρός" ή "λαπάς". Απλά ποτέ δεν πίστευα οτι η γυμναστική είναι κάτι στο οποίο είμαι καλός και ποτέ δε φανταζόμουν οτι μπορώ να γίνω καλύτερος από τα άλλα παιδιά (τα οποία τώρα σε πολλές περιπτώσεις έχουν μπυροκοιλιές και καπνίζουν :-))

Αν μετά από πολλά χρόνια έχω κρατήσει μεγάλη αγάπη για τα αθλήματα (αν και όχι για τον οργανωμένο αθλητισμό---λειτουργώ περισσότερο ως ερασιτέχνης αθλητής παρά ως φίλαθλος) την οφείλω σε αυτόν τον άνθρωπο. Το κέρδος αυτό μπορεί να φάνταζε μικρό τότε, σε σχέση πχ με τις πανελλήνιες, αλλά σήμερα νιώθω πως η σωματική υγεία και ευεξία, όπως ακριβώς έλεγαν και οι αρχαίοι πρόγονοι είναι κεφαλαιώδους σημασίας.

Μπορείς να αγοράσεις ένα αυτοκίνητο, μπορείς να αγοράσεις ένα σπίτι, μπορείς ακόμα και να κερδίσεις μερικές γυναίκες με τα λεφτά σου. Δεν μπορείς, όμως, να αγοράσεις το συναίσθημα του να είσαι δυνατός και ικανός να τρέξεις και να κολυμπήσεις και να νιώσεις την καρδιά σου να χτυπά μανιασμένα. Δύσκολο και ίσως απόμακρο αυτό από τη λογική του πολιτισμού μας, που συνήθως υμνεί τα φαινόμενα, δηλαδή τους φουσκωτούς και τους επαγγελματίες αθλητές, και όχι την ουσία, δηλαδή την αγάπη για το σώμα, την άσκηση και τη φύση.

Αρκετές κουβέντες που είπε αυτός ο άνθρωπος μένουν ακόμα και σήμερα στη μνήμη μου, γεγονός όχι ασήμαντο αν ληφθεί υπόψιν οτι έχω γνωρίσει δεκάδες (ίσως και περισσότερους από εκατό!!) καθηγητές/δασκάλους που έχουν απολαύσει πιθανότατα πολύ περισσότερες τιμές από αυτόν.

Το μήνυμα αυτό το γράφω όχι τόσο από επιθυμία να εκθέσω την προσωπική μου ζωή και τα βιώματά μου, όσο για να παροτρύνω όλους τους ανθρώπους να αγαπήσουν τη γυμναστική και τον αθλητισμό και όχι απλώς να γυμνάζονται. Το γράφω, όμως, κυρίως με την ελπίδα να φτάσει κάπως/κάποτε σε αυτόν τον άνθρωπο η ευγνωμοσύνη μου.

Φιλικά,
Πέτρος Τσαντούλης

Υ.Γ. Το επίθετο μπαίνει για ευνόητους λόγους.
__________________
Όποιος είναι ικανός να εκλεγεί δε θα έπρεπε να αφήνεται να κυβερνήσει. -- Douglas Adams

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Stanley : 12-03-07 στις 04:24
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 07:02.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.