Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
Κεντρική σελίδα |
Λίστα Μελών | Games | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
#1
|
#2
|
|
||||
Το έφερε η περίεργη σύμπτωση Στέλιο απόψε, να έχω εδώ και ώρα στο μυαλό μου μια φιλόλογο από το γυμνάσιο, στα χρόνια της Πάτρας, που πραγματικά αξίζει να τη θυμάμαι. Τη θυμόμουν σήμερα ειδικά επειδή τυχαίνει να είναι η γιορτή της. Ξέρω οτι μάλλον ποτέ δεν θα διαβάσει αυτές τις αράδες αλλά έστω κι έτσι θέλω να της απευθύνω ένα ευχαριστώ.
Ξέρω επίσης οτι σε πολλούς θα φαινόταν γλυκερή μια τέτοια κίνηση αλλά μόνο αν είχες την τύχη να σε διδάξουν αληθινοί "Δάσκαλοι" σε κάποια στάδια της ζωής σου που σε σημάδεψαν, θα καταλάβεις πόσο μετράει αυτή η ανάμνηση. Θα μπορούσα να γράψω ένα ολόκληρο κατεβατό αλλά αφού οι υπόλοιποι δεν την ξέρουν, το κρατώ για μένα. Δεν μπορώ να μοιραστώ με κανέναν τις σχολικές μου μνήμες, αν και είναι πανέμορφες. Το μόνο που θα ήθελα να γράψω εδώ, είναι "κυρία Ευδοκία Λουρίδα, να είστε καλά όπου κι αν είστε. Χρόνια σας πολλά".
__________________
Λέω να βγω για Τζόκερ! Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Liria : 01-03-07 στις 23:46 |
#3
|
|
||||
Η σχέση δασκάλου-μαθητή είναι μαγική.
Μερικά λόγια για χαρισματικούς δασκάλους με μπέσα: Αγαπώ τον κύριο Ηλία Τσώνο, τον μόνο πραγματικό δάσκαλο που είχα στο δημοτικό, στην τετάρτη. Όλοι οι άλλοι ήταν ανόητοι στ' αλήθεια -και σίγουρα δεν ήταν δάσκαλοι. Ακόμα περιμένουμε να μας πάτε εκεί που 'θα βλέπαμε τη φωνή μας', κύριε Ηλία, και ακόμα δεν μαντέψαμε τι θα ήταν αυτό το μέρος... [Δυστυχώς ο κύριος Ηλίας έφυγε από το σχολείο μας πριν μας πει το μυστικό. Κρίμα που οι καλοί συνήθως φεύγουν... Εσείς τουλάχιστον δεν το κάνατε επίτηδες.] Αγαπώ τον φυσικό μου [μου έκανε ιδιαίτερα όσο ήμουν στο Λύκειο], τον Παναγιώτη Τσολάκη, ή αλλοιώς 'Sane'. Τον ευχαριστώ που με έκανε να κλαίω με την εντροπία, που μ' έκανε να κλαίω καθώς μουντζούρωνε χαρτιά, έγραφε και τα πετούσε πυρετωδώς από 'δω κι από 'κεί αναπαριστώντας τους διάφορους μαθηματικούς που κατέληγαν σε διάφορα θεωρήματα τις μικρές ώρες της νύχτας έχοντας φάει ώρες κι ώρες πάνω από τα εν λόγω χαρτιά, που μου γνώρισε τη μαγεία της φυσικής και τον μαθηματικών - κι ας είναι η μεγάλη μου αγάπη η άλλη πλευρά και οι τέχνες, που μου στάθηκε στη δύσκολη εφηβεία μου, που ήπιε πολλά ποτηράκια μαζί μου αφού τελείωσα το σχολείο, που είναι αυτός που είναι. Νά 'σαι καλά Sane! Να γεμίσεις τον τόπο Saneάκια! Ευχαριστώ το Γιώργο Κυρζόπουλο, το δάσκαλό μου στο Ninjutsu, για όλα. Γιατί είναι πολλά παραπάνω από ένας δάσκαλος πολεμικών τεχνών, είναι όντως δάσκαλος, και καλός φίλος, και αδελφή ψυχή. Και μερικά λόγια για χαρισματικούς δασκάλους χωρίς μπέσα: [γιατί κάποιοι έχουν το χάρισμα, αλλά φεύγουν] Ευχαριστώ μεσ' απ' τα βάθη της ψυχής μου τον Ο. Ι. Μαρμαρά που μου άνοιξε όλον αυτόν τον μαγευτικό κόσμο γνώσεων μπροστά στα πόδια μου, αλλά δεν τον συγχωρώ που μ' εγκατέλειψε. Κι εσύ μου υποσχέθηκες να με φτάσεις όπου ήσουν, θυμάσαι; Θυμάσαι. Ε, θα φτάσω μόνη.
__________________
[Sola fide.] Her hair spread out in fiery points glowed into words, then would be savagely still. – T. S. Eliot, The Waste Land. Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Xenios : 22-07-12 στις 00:42 |
#4
|
|
||||
"Δασκαλε!"
Θα σας πω και εγω δυο λογια για το δασκαλο μου,αλλα θα μου επιτρεψετε να μην αναφερω το ονομα του...Ειναι μουσικος λοιπον και τον εχω απο την τεταρτη δημοτικου-με μια μικρη ενδιαμεση παυση-ως σημερα. Περα απο τη μουσικη του ειδικοτητα,ειναι ενας ανθρωπος που μας επλασε το χαρακτηρα μας αφηνοντας σε ολους τους μαθητες κατι απο το πεισμα και την πυγμη του.Αληθεια,και αυτο το βλεπω τωρα,28 χρονων γαιδουρα! Μας μαθαινε να τραγουδαμε μεγαλα εργα του Θεοδωρακη-παιδια τεταρτης πεμπτης δημοτικου!που ουτε καταλαβαιναμε καλα καλα τι τραγουδαμε!-και μας γνωρισε με μια αμεσοτητα ολους τους μεγαλους μουσουργους και ποιητες καλυτερα απο οσους φιλολογους ειχα σε ολες τις ταξεις μαζι.....Θυμαμαι οτι μιλουσε και τον κοιταζαμε σαν πουλακια ολα τα μικρα.. Στο σημερα λοιπον..μπαινω στην ταξη με τις δυο μου κορες και βλεπω καινουρια παιδακια να τον κοιτουν με γουρλωμενα ματια "Δασκαλε!"λεω"σου τις εφερα,ανελαβε!"Εκεινος μας χαμογελα,πιανει την κιθαρα και ξεκινα αμεσως:"και-πολ-λα τα-λιο-δεντρα..." Δασκαλε,σ'ευχαριστω για την εμπνευση που ακομα μας δινεις! (Αν δεν ησουν εσυ,μπορει να ακουγα και εγω Κοκκινου,ποιος ξερει; )
__________________
...When there's nothing left to burn, you have to set yourself on fire.... |
#5
|
|
||||
Να ευχαριστήσω, τον Πέτρο τον Κουφάλη (προσοχή στον τόνο), ο οποίος μου δίδαξε τα πρώτα ακόρντα στην κιθάρα και με έμαθε να ακούω ροκ μουσική (θυμάσαι Πέτρο, διπλή μποτιά, αναχρονισμός...). Δεν ήταν δάσκαλος, αλλά συμμαθητής μου, στο γυμνάσιο.
Επίσης, να ευχαριστήσω τον πατέρα και την μητέρα μου, την αδελφή μου, την γυναίκα και τα παιδιά μου, τη θεία μου την Ελένη και τον θείο μου τον Γιάννη, την κουμπάρα μου, τον ξάδελφο του Τσου Εν Λάϊ και τον μπατζανάκη του Φου Μαν Τσου...
__________________
VmF Skisters of Mercy © An eye for an eye, will make us all blind... Mahatma Ghandi |
#6
|
|
||||
Εγώ θα πω μόνο .....Αχ Ελένη....
__________________
Βρε βρε τα παιδιά...... |
#7
|
|
|||
Δεν ξέρω... ή είμαι μεγάλο παχύδερμο ή ατύχησα στο εκπαιδευτικό (αν και θεωρούμαι από τα καμάρια το συστήματος, αιώρα η αιωρούσα υμάς). Δεν μπορώ να πως κάτι με τόση θέρμη για κάποιο δάσκαλο. Μόνο για τον πατέρα μου μπορώ να μιλήσω έτσι και δυστυχώς άργησα να καταλάβω πόσο καλός δάσκαλος είναι και ας διαφωνούμε ακόμη σε πολλά...
__________________
Mike K - In nomine Astrοrum |
#8
|
|
||||
Όταν ξεκινούσα αυτό το θέμα, πίστευα ότι θα έκανε ρεκόρ απαντήσεων, υπολογίζοντας ότι όλο και κάποιον δάσκαλο, καθηγητή κλπ θα είχατε να περιγράψτε.
Φαίνεται ότι έπεσα πάρα πολύ έξω, σήμερα ή δεν υπάρχουν οι δάσκαλοι που κάνουν την διαφορά, ή είναι τόσο ανώνυμοι που ο μαθητής δεν θυμάται καν το όνομα τους. Εγώ αν και δεν φημίζομαι για το μνημονικό μου θυμάμαι τους δασκάλους μου και τις δασκάλες μου στο Δημοτικό, την Κα Μαρίκα στην πρώτη και στην δευτέρα, την κα Καλλιόπη στην τρίτη Δημοτικού, τον κο Σοφοκλή στην τετάρτη και την πέμπτη και τον κο Θανάση στην έκτη. Θυμάμαι σχεδόν τους περισσότερους από τους καθηγητές μου. Τι έγινε; Σήμερα ζούμε σε τόσο απρόσωπες κοινωνίες; Οι μαθητές είναι απλά ένα νούμερο στο απουσιολόγιο; Οι ανθρώπινες σχέσεις έπαψαν να ισχύουν;
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
#9
|
|
|||
Γιατί αποκλείεις το να μη θέλουν κάποιοι φίλοι να εκθέσουν τα βιώματα και τις αναμνήσεις τους απο τη σχολική ζωή σε κοινή θέα ;
|
#10
|
|
||||
Είναι βίωμα και κάτι που δεν μοιράζεσαι, η αναφορά σε ένα καλό δάσκαλο; δεν νομίζω Ανδρέα.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
#11
|
|
||||
Μερικές φορές είναι...
Δεν μπορώ να πω ότι στο σχολείο είχα κάποιον δάσκαλο που με να ενέπνευσε πραγματικά με τον τρόπο που λέτε. Το αν έκανε σωστά μάθημα είναι μία άλλη ιστορία. Μέχρι και προς το τέλος πιό πολύ πλακωνόμουν στο ξύλο με τους δασκάλους παρά η παρέα που κάναμε. Και όχι, ούτε σε πολιτική παράταξη είμουν ούτε κακός μαθητής. Το μάθημα του τελευταίου που πλακώθηκα το πέρασα με 9.7 στα ΤΕΙ... :P
__________________
Για λόγους οικονομίας έσβησε το φως στο τούνελ... |
#12
|
|
||||
Ο ... γυμναστής
Εκ των υστέρων αναθεωρεί κανείς τις προτεραιότητες και τη βαρύτητα που έδινε κάποτε στα πράγματα. Αν και όταν ήμουν μικρός πίστευα οτι τα "μαθηματικά" και η "φυσική" είναι τα σημαντικότερα μαθήματα, τώρα θυμάμαι με νοσταλγία αυτά ακριβώς που κανένας δε σου λέει αφού φύγεις από το σχολείο: τη λογοτεχνία, τη μουσική, τη γεωγραφία. Μαθήματα που πραγματικά αποτελούν "μόρφωση", αφού δεν εξυπήρετούν στενά επαγγελματικά συμφέροντα, αλλά την διεύρυνση των οριζόντων του πνεύματος. Ίσως στα 15-18 να ήμουν πολύ μικρός για να καταλάβω, αλλά τώρα πολύ θα ήθελα να είχα κάποιον δίπλα μου να μου μιλήσει για τη λογοτεχνία ή την ιστορία ή τα στοιχεία του πολιτεύματος, ακόμα! Πόσο μόνος νιώθω όταν διαβάζω ένα μεγάλο έργο και δυσκολεύομαι να το κατανόησω. Ποιόν να ρωτήσει κανείς σήμερα και γιατί τότε κανείς δεν πρόσεχε τη γνώση που απλόχερα προσφερόταν?
Μετά απο αρκετά χρόνια, πιστεύω πως το πιο σημαντικό πρόσωπο στα χρόνια που ήμουν σχολείο ήταν ένας γυμναστής, Μεϊντάνης στο επίθετο. Ένας πρώην παίκτης του βόλλεϋ, άνθρωπος επιβλητικός και ήσυχος, αλλά και ευφυής. Ήταν ο πρώτος (και ίσως και ο μόνος!) που πίστεψε και είδε σε μένα κάτι που ούτε εγώ ο ίδιος δεν πίστευα. Δεν φανταζόμουν οτι μπορώ να αδυνατίσω ή να αποκτήσω καλή φυσική κατάσταση. Μη νομίζετε οτι ήμουν "χοντρός" ή "λαπάς". Απλά ποτέ δεν πίστευα οτι η γυμναστική είναι κάτι στο οποίο είμαι καλός και ποτέ δε φανταζόμουν οτι μπορώ να γίνω καλύτερος από τα άλλα παιδιά (τα οποία τώρα σε πολλές περιπτώσεις έχουν μπυροκοιλιές και καπνίζουν :-)) Αν μετά από πολλά χρόνια έχω κρατήσει μεγάλη αγάπη για τα αθλήματα (αν και όχι για τον οργανωμένο αθλητισμό---λειτουργώ περισσότερο ως ερασιτέχνης αθλητής παρά ως φίλαθλος) την οφείλω σε αυτόν τον άνθρωπο. Το κέρδος αυτό μπορεί να φάνταζε μικρό τότε, σε σχέση πχ με τις πανελλήνιες, αλλά σήμερα νιώθω πως η σωματική υγεία και ευεξία, όπως ακριβώς έλεγαν και οι αρχαίοι πρόγονοι είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Μπορείς να αγοράσεις ένα αυτοκίνητο, μπορείς να αγοράσεις ένα σπίτι, μπορείς ακόμα και να κερδίσεις μερικές γυναίκες με τα λεφτά σου. Δεν μπορείς, όμως, να αγοράσεις το συναίσθημα του να είσαι δυνατός και ικανός να τρέξεις και να κολυμπήσεις και να νιώσεις την καρδιά σου να χτυπά μανιασμένα. Δύσκολο και ίσως απόμακρο αυτό από τη λογική του πολιτισμού μας, που συνήθως υμνεί τα φαινόμενα, δηλαδή τους φουσκωτούς και τους επαγγελματίες αθλητές, και όχι την ουσία, δηλαδή την αγάπη για το σώμα, την άσκηση και τη φύση. Αρκετές κουβέντες που είπε αυτός ο άνθρωπος μένουν ακόμα και σήμερα στη μνήμη μου, γεγονός όχι ασήμαντο αν ληφθεί υπόψιν οτι έχω γνωρίσει δεκάδες (ίσως και περισσότερους από εκατό!!) καθηγητές/δασκάλους που έχουν απολαύσει πιθανότατα πολύ περισσότερες τιμές από αυτόν. Το μήνυμα αυτό το γράφω όχι τόσο από επιθυμία να εκθέσω την προσωπική μου ζωή και τα βιώματά μου, όσο για να παροτρύνω όλους τους ανθρώπους να αγαπήσουν τη γυμναστική και τον αθλητισμό και όχι απλώς να γυμνάζονται. Το γράφω, όμως, κυρίως με την ελπίδα να φτάσει κάπως/κάποτε σε αυτόν τον άνθρωπο η ευγνωμοσύνη μου. Φιλικά, Πέτρος Τσαντούλης Υ.Γ. Το επίθετο μπαίνει για ευνόητους λόγους.
__________________
Όποιος είναι ικανός να εκλεγεί δε θα έπρεπε να αφήνεται να κυβερνήσει. -- Douglas Adams Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Stanley : 12-03-07 στις 04:24 |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες) | |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|