ενας αδεσποτος φιλος στον ουρανο

Σε καποιο σαιτ διαβασα σημερα, ενα πολυ ομορφο αντιο, απο μια γυναικα με μεγαλα αισθηματα για ζωα...αξιζει να το διαβασετε, θα βγαλει σιγουρα απο μεσα σας αισθηματα αγαπης, συμπονιας, ισως και να γινετε φιλοζωοι αν δεν ειστε.... σας το παραδιδω οπως ακριβως το εγραψε....

Καθόμουν και σκεφτόμουν….Πόσες φορές σε μάλωσα; Πόσες φορές μάλωνα με τον εαυτό μου για αυτό;…
Περπατούσαμε μαζί και τις είδα, τις είδα να τραβάνε τα παιδιά τους απ΄ την άλλη πλευρά του δρόμου και να σε κοιτάνε με απέχθεια…Λες και θα τις πείραζες…Λες και θα τους έκανες κακό.
Μακάρι να ‘ξεραν , μακάρι να μπορούσαν να νιώσουν αυτό που μου χαρίζεις εσύ απλόχερα. Τις λυπάμαι πολλές φορές. Όλος τους ο κόσμος είναι η επιφάνεια και ποτέ η ουσία. Μακάρι να ‘ξεραν . Κάποτε ήθελα να τις αρπάξω και να τις χτυπήσω, να φερθώ όπως φέρονται αυτές στα αδέρφια σου σε όλο τον κόσμο. Να βάλω δηλητήριο στο φαΐ των παιδιών τους να νιώσουν το πόνο που προκαλούν αυτές όταν σας φέρονται έτσι….
Αλλά εσύ… Εσύ ήρθες και τα άλλαξες όλα. Με δίδαξες πως δεν χρειάζεται και πως δεν αξίζει η εκδίκηση. Θα τιμωρηθούν μόνες τους μου φώναζε η φωνή της ψυχής σου…Παρόλα αυτά που κάνει σε σας το άθλιο ανθρώπινο γένος, συνεχίζετε να πιστεύετε σε μας…Να μας αγαπάτε..<Μα γιατί ;>σκεφτόμουν τότε..<Γιατί; Αφού μπορείτε όλοι μαζί ενωμένοι να νικήσετε τους άθλους αυτούς ανθρώπους.>
<Όχι> με δίδαξες εσύ. Υπάρχει αγάπη κάπου βαθιά μέσα τους ,μου είπες και με κοίταξες με τα ταλαιπωρημένα αυτά τα μάτια σου..<Εγώ πιστεύω> μου ψέλλισες με την τρεμάμενη φωνή σου..<Μα γιατί; Γιατί το ανέχεσαι; Αξίζεις περισσότερα> επέμενα εγώ με βουρκωμένα μάτια. Τότε ήταν που σκοτείνιασαν τα πάντα. Τότε ήταν μου ξεφύσηξες βαριά και μου είπες για τελευταία φορά <Κάποτε θα καταλάβεις>.
Και εκεί, στο αγαπημένο σου αυτό παρκάκι με θέα το ηλιοβασίλεμα να βυθίζεται στον ορίζοντα της πρασινογάλαζης θάλασσας και με θέα την παιδική χαρά, που σε γαλήνευε ,θυμάμαι, μου έλεγες, να χαζεύεις αυτά τα μικρά πλασματάκια, που αποκαλούμε παιδιά, να παίζουν και να είναι ευτυχισμένα.
Εκεί…. Εκεί έκλεισες τα ταλαιπωρημένα χρυσαφή ματάκια και έφυγε η τελευταία βαριά ανάσα από αυτή την κάποτε υγρή μουσουδίτσα. Και εγώ εκεί να κρατώ το βασανισμένο σου κορμάκι αγκαλιά, να μην μπορεί η φωνή να βγει από το στόμα, τα δάκρυα να τρέχουν σαν καταρράκτες χωρίς να έχω συνειδητοποιήσει ακόμα το γιατί…Σου φωνάζω… Σε κουνάω απαλά (όπως σου άρεσε να σε νανουρίζω) για να ανοίξεις τα μάτια σου να με κοιτάξεις. Δεν αποκρίνεσαι. Δεν απαντάς. Δεν γυρνάς πίσω. Όχι πια. Ίσως τώρα να είσαι ευτυχισμένος εκεί και να έχεις πολλά κόκαλα να μασουλάς. Να σου προσφέρουν απλόχερα το χάδι και την αγάπη. Τώρα πια ήμουν μόνη. Ήμουν μόνη να κοιτάζω τον άθλιο αυτό κόσμο χωρίς την γλυκιά σου φωνή. Χωρίς εσένα. ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ. Φωνάζω. Η μόνη ανταπόκριση μου είναι η ηχώ! Τίποτα άλλο…ΤΙΠΟΤΑ….
Στο μυαλό μου όλα αυτά που μου είπες, που μου δίδαξες. Όλα να περιστρέφονται και να μπερδεύονται ανάμεσα στις σκέψεις μου. Προσπαθώ να φτιάξω το παζλ που μου άφησες. Που μου είπες ότι θα το ολοκληρώσω όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Βούρκωσαν πάλι τα μάτια. Το παζλ σχηματίζεται μόνο πλέον στο νου μου. Αυτή ήταν η κατάλληλη στιγμή; Γιατί; Δεν θέλω να καταλάβω τίποτα. Θέλω πίσω εσένα. Εσένα μικρέ μου φίλε. Σκύλε μου, φύλακά μου, φίλε μου αδερφέ μου… Ζωή μου…. Ζωή μου, αυτό ήσουν για μένα : Ζωή! Το μόνο πράγμα που μου έδινε θέληση για ζωή.
Με αποκαλούσες άνθρωπο, αφεντικό, φίλο…μα κάποτε με αποκάλεσες <κόσμε μου>. Κόσμε μου σε λέω και ‘γω τώρα. Σε ‘χασα κόσμε μου. Σε ‘χασα μέσα σε αυτό το χάος! Δεν κοίταξες ποτέ τις τσέπες μου αν ήταν γεμάτες ή άδειες , κοίταξες μονάχα τα μάτια μου αν λένε την αλήθεια.
Δεν έψαξες ποτέ τα χέρια μου αν έχω κάτι να σου δώσω, έψαξες μονάχα μέσα στην καρδία μου αν μπορώ να αγαπήσω. Δεν νοιάστηκες αν έχω χλιδάτο σπίτι και αμάξι ή αν δεν έχω, νοιάστηκες μονάχα αν είμαι καλά. Ήρθες και το μόνο που μου ζήτησες ήταν ένα μέρος της καρδίας μου για να μείνεις εκεί…και ‘γω σου το ‘δωσα….και συ για αντάλλαγμα μου ‘δωσες ολόκληρη την ψυχή σου. Την θυσίασες για μένα. Τελειώνουν οι σκέψεις μου μα τα δάκρυα συνεχίζουν να κυλάνε. Ξαφνικά ένα μαύρο κενό κυριάρχησε στο μυαλό μου και στην ψυχή.
Μίσος. Μίσος κυριεύει όλο μου το είναι και καλεί τον πόθο για εκδίκηση. Καθόμουν τώρα μόνη μου. Μόνη μου να κοιτάω ακόμα τα παιδία να παίζουν. Τα κοίταζα μα δεν τα έβλεπα. Ήταν εκεί και δεν ήταν. Τα μάτια μου το μόνο που έβλεπαν παντού ήταν δολοφόνοι. Είτε μεγάλοι είτε μικροί για μένα ήταν δολοφόνοι. Οι δικοί σου δολοφόνοι που έμεναν ατιμώρητοι για τις πράξεις τους και συνέχιζαν την άθλια αυτή ζωή τους. Ήθελα να τους κάνω να πονέσουν. Να τους κάνω να νιώσουν όπως σε έκαναν να νιώθεις και συ. Κάτι όμως μέσα μου με κράταγε πίσω.
Κάτι που δεν μπορούσα να ελέγξω. Κάτι μέσα μου, μου επέβαλε να κάτσω εκεί, τελείως άπραγη και να κοιτάω τον κόσμο να περνάει. Όπως περνάει και ο χρόνος και γιατρεύει όλες τις πληγές. Έτσι μου είχες πει. Μου είχες πει πως καμιά γιατρειά δεν είναι τόσο καλή όσο ο χρόνος. Τι γίνεται όμως τώρα; Νιώθω να προχωράει κάποιος την ζωή μου σε fast forward. Όλα χάνονται μαζί σου. Πέρασε ο χρόνος. Και συνεχίζει να περνάει. Είμαι κάθε μέρα εκεί σε εκείνο το θλιβερό σημείο. Από την στιγμή μου οι πρώτες ακτίνες του ηλίου διαπεράσουν την σάρκα μας μέχρι και την στιγμή που αυτή η γιγάντια πύρινη μπάλα σβήσει στον πυθμένα του ορίζοντα της απέραντης αυτής θάλασσας που λάτρευες να χαζεύεις.
Είμαι εκεί! Καμιά πληγή δεν γιατρεύτηκε από αυτό που αποκαλούν κάποιοι χρόνος. Γιατί για μένα η κλεψύδρα της ζωής σταμάτησε εκείνη την ώρα. Εκείνη την ώρα που τα βλέφαρά σου έκλεισαν για πάντα ,την στιγμή εκείνη που αποχαιρέτησες τον κατεστραμμένο αυτό κόσμο. Εκείνη ήταν και η τελευταία δικιά μου στιγμή. Τώρα έρχομαι κάθε μέρα εδώ, ευχόμενη να είναι η τελευταία μου. Ευχόμενη να ‘ρθω να σε βρω. Ευχόμενη για κάτι καλύτερο από αυτό που είμαι αναγκασμένη να συμβιβάζομαι. Ευχόμενη να σε κρατήσω για άλλη μια φορά στην αγκαλιά μου, να σε χαϊδέψω στην κοιλίτσα και συ να με κοιτάς με αυτό το βλέμμα ευχαρίστησης. Να με κοιτάς. Αυτό είναι το μόνο που θέλω, να με κοιτάξεις για ακόμα μια φορά με αυτά τα κρυστάλλινα χρυσαφένια σου ματάκια και απλά χωρίς λόγια να μου δείξεις με ένα μόνο βλέμμα πόσο με αγαπάς. Μου λείπεις μικρέ μου φίλε…. ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ…(αδέσποτη ψυχή)

[Chressida]

Καλά είναι τα ζώα κι εγώ φιλόζωη είμαι και με ένα σκυλάκι αγκαλιά μεγάλωσα και λυπήθηκα όταν πέθανε αλλά όχι κι έτσι ....

"Να βάλω δηλητήριο στο φαγητό των παιδιών τους" .... Αν είναι δυνατόν!

Όλη η αγάπη και όλο το συναίσθημα που βγάζει, ακυρώνεται με την κακία που βγάζει προς τον άνθρωπο.

Και πολλές φορές με έχει απασχολήσει η εξής σκέψη : μήπως όλη αυτή η λατρεία που βγάζουν ορισμένοι για τα ζώα, σε αντιδιαστολή με την απέχθειά τους προς τους ανθρώπους, συμβαίνει γιατί τα ζώα απλώς δε μιλούν;

[μαρια ψαθα]

Αρχική Δημοσίευση από Chressida Καλά είναι τα ζώα κι εγώ φιλόζωη είμαι και με ένα σκυλάκι αγκαλιά μεγάλωσα και λυπήθηκα όταν πέθανε αλλά όχι κι έτσι .... "Να βάλω δηλητήριο στο φαγητό των παιδιών τους" .... Αν είναι δυνατόν! Όλη η αγάπη και όλο το συναίσθημα που βγάζει, ακυρώνεται με την κακία που βγάζει προς τον άνθρωπο. Και πολλές φορές με έχει απασχολήσει η εξής σκέψη : μήπως όλη αυτή η λατρεία που βγάζουν ορισμένοι για τα ζώα, σε αντιδιαστολή με την απέχθειά τους προς τους ανθρώπους, συμβαίνει γιατί τα ζώα απλώς δε μιλούν;

Θα διαφωνήσω μαζί σας . Είμαι τρελή για τα ζώα , σαφώς και ποτέ δεν έκανα τέτοιες σκέψεις για τους ανθρώπους που τα δηλητηριάζουν αλλά για σκεφτείτε : προφανώς η συγκεκριμένη κυρία το μόνο που είχε ήταν αυτό το ζωάκι . Προφανώς δέθηκε τόσο πολύ μαζί του όπως δεν θα είχε ποτέ την ευκαιρία να δεθεί με κανέναν 'ανθρωπο . Όταν λοιπόν χάνεις τον φίλο σου , τη συντροφιά σου , τον κόσμο σου - όπως το αποκαλεί - από ανθρώπους που απλά το μισούν και θεωρούν ότι έχουν το δικαίωμα να αφαιρέσουν μια ζωή - γιατί και τα ζώα ζωές είναι - είναι λογικό να σε πλημμυρίζουν τέτοια συναισθήματα .

Όσο για την τελευταία σας ερώτηση . Δεν έχω γνωρίσει ποτέ κανέναν αληθινά φιλόζωο που να απεχθάνεται τους ανθρώπους . Συνήθως γελάνε και σατυρίζουν την προκατειλημμένη συμπεριφορά κάποιων .

Και ναί , η αγάπη που δείχνουμε προς τα ζώα είναι άμεσα σχετισμένη με το ότι αυτά τα πλάσματα δεν μιλούν και κυρίως δεν θα πειράξουν ποτέ εκτός και αν τους έχεις κάνει μεγάλο κακό και τους έχεις προκαλέσει μεγάλο πόνο .

Δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτό τον κόσμο και θα ήταν καλό επιτέλους να μάθουμε να σεβόμαστε και τους υπόλοιπους κατοίκους αυτής της γής .

Πολύ συγκινητικό , πολύ αληθινό .

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από μαρια ψαθα προφανώς η συγκεκριμένη κυρία το μόνο που είχε ήταν αυτό το ζωάκι . Προφανώς δέθηκε τόσο πολύ μαζί του όπως δεν θα είχε ποτέ την ευκαιρία να δεθεί με κανέναν 'ανθρωπο .

Μαρία η συγκεκριμένη κυρία, είναι ψυχικά άρρωστη.
Και εγώ θα ήθελα να σπάσω την μούρη, σ' αυτούς που μας δηλητηρίασαν, δύο πανέμορφα σκυλιά, από τα 5-6 αδέσποτα που έχουμε υιοθετήσει και φροντίζουμε, μερικοί κάτοικοι της Φωκ. Νέγρη.
Αλλά όπως λέει και η Chressida, όχι και "να βάλω δηλητήριο στο φαγητό των παιδιών τους". Για όνομα του Θεού. Αυτή είναι καθαρή διαστροφή.

[dimitrios83]

@riana
Άν μπορείς σε παρακαλώ άφηνε κάποια κενά στο κείμενο, γιατί ήταν λίγο κουραστικό να το διαβάζεις αυτό μονοκόματο.

Kάποιος μου χε πεί κάποτε, πως κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο καταθλιπτικοί, τόσο μοναχικοί, που ψάχνουν να βρούν τη φιλία στα ζώα! Μάλλον τραγικό. Δεν μπορούν/δεν έχουν ανθρώπινους φίλους και ψάχνονται προς τα άλογα ζώα.

Και μάλλον το "ενας αδεσποτος φιλος στον ουρανο" επίσης νομίζω πως είναι λανθασμένο, διότι (σύμφωνα με την Χριστιανική θρησκεία) τα ζώα (προφανώς εκτός του λογικού ανθρώπου) δεν έχουν αιώνια ψυχή και επομένως προοπτική αιώνιας ζωής.

[Gildor]

Στη φολκλορικη μας παραδοση δεχομαστε και τα φαντασματα, και το οτι οι προγονοι και συγγενεις μας που εχουν φυγει "μας προσεχουν", παροτι δεν προβλεπει κατι τετοιο η θρησκεια οποτε δεν ειναι ακριβως λαθος πιστευω λιγη... ποιηση

κι εγω συμφωνω οτι οι παραγραφοι σε μεγαλα κειμενα πρεπει να εχουν κενο μεταξυ τους

[Alaman]

Η Κυρία (?) είναι (ήταν) απλώς , Παλαβή !!!!!
Το Βρήκε (το σκυλάκι), άν κατάλαβα καλά (αδέσποτο), κοντά σε ένα παρκάκι , που κοντά του είχε μιά παιδική χαρά !
Δίκαιο είναι αυτό που έγραψε η Μαρία , ό,τι δηλαδή , δεν είχε ποτέ της δεθεί με κανέναν !
Δεν ήθελε αντίλογο !
Ήταν υπερβολικά εγωϊστρια !
Ήθελε Μόνο να ακούγεται και να μήν ακούει !
Ήθελε να αγαπάει και να μαλώνει ,όπως και όταν αυτή ήθελε !

Παιδια και γω φιλοζωη ειμαι, και οταν εχασα τον γατο μου πριν 3 χρονια,εγραψα κατι κι'εγω να τον θυμαμε..
Πονεσα ομως τοσο πολυ, που καταχωνιασα και το -γραμμα- και τις φωτο του γατου.
Και δεν ξερω αν οι ψυχες των ζωων μας ανεβαινουν στον ουρανο, αλλα εμεις που ειμαστε πολυ δεμενοι με τα ζωα, θελουμε να το πιστευουμε...
Δεν ποναω ομως για το ζωο που εχω στο σπιτιμου μονο.
Ποναω, κι'αγαπω ολα τα αδεσποτα που υποφερουν εξω.
Φιλοζωος ειναι αυτος που συμποναει ακομα κι'ενα σκοτωμενο φιδι, που δεν κανει διακρισεις για το ειδος του...γιατι στα ζωα βρισκεις μια μοναδικη φιλια,αγαπη, εμπιστοσυνη...ιδιως αν προδοθης απο φιλο, παυεις να εχεις εμπιστοσυνη στους ανθρωπους..

[Diamond]

Και εγώ είχα κατοικίδια αλλά δεν μπορώ να πω ότι ένα κατοικίδιο είναι ο σύντροφος που δε θα σε προδώσει ποτέ, που δεν θα σε κακολογήσει ή που δε θα σε πειράξει...
Οι περισσότεροι "φιλόζωοι" που έχω γνωρίσει φροντίζουν να εκπαιδεύσουν το κατοικίδιό τους να μην τους προδώσει...
Φροντίζουν να το μάθουν να μην δαγκώνει, να μην γρατζουνάει, να μην κάνει ζημιές, να μην λερώνει μέσα στο σπίτι. Και φυσικά αυτό δεν γίνεται με τη συζήτηση αλλά εμπνέοντας φόβο στο ζωάκι!
Και αφού το φέρουν στα μέτρα τους βροντοφωνάζουν ότι είναι ο καλύτερός τους φίλος.
Ε, οποιοσδήποτε αποκτήσει για φίλο κάποιον πολύ πιο αδύναμο από εκείνον και τον δέρνει ή τον φοβίζει για να μην κάνει πράγματα που τον πειράζουν θα αποκτήσει "τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου"...
Για μένα και μόνο η απόκτηση κατοικίδιου, ο εγκλεισμός του σε περιβάλλον που δεν ανήκει, το πέρασμα του λουριού, η εκπαίδευση να κάνει την ανάγκη του την ώρα που βολεύει το αφεντικό του, το κόψιμο των νυχιών, και η έμπνευση φόβου για να μην κάνει ζημιές δεν με βρίσκει σύμφωνο...
Όλοι όσοι χάσαμε κάτι που αγαπήσαμε θέλουμε να κρατήσουμε τις μνήμες του και ίσως να γράψουμε κάτι που δεν μπορέσαμε να του πούμε.
Από εκεί και πέρα όμως, δηλώσεις του στυλ "Να βάλω το δηλητήριο στο φαγητό των παιδιών τους" τις βρίσκω άξιες για μόνιμο εγκλεισμό σε ψυχιατρική κλινική.

[Gildor]

Ο δικός μας γάτος κάνει (το ψιλό) όπου νάναϊ, αλλα τον συγχωρούμε :P

[μαρια ψαθα]

Αρχική Δημοσίευση από Diamond Και εγώ είχα κατοικίδια αλλά δεν μπορώ να πω ότι ένα κατοικίδιο είναι ο σύντροφος που δε θα σε προδώσει ποτέ, που δεν θα σε κακολογήσει ή που δε θα σε πειράξει... Οι περισσότεροι "φιλόζωοι" που έχω γνωρίσει φροντίζουν να εκπαιδεύσουν το κατοικίδιό τους να μην τους προδώσει... Φροντίζουν να το μάθουν να μην δαγκώνει, να μην γρατζουνάει, να μην κάνει ζημιές, να μην λερώνει μέσα στο σπίτι. Και φυσικά αυτό δεν γίνεται με τη συζήτηση αλλά εμπνέοντας φόβο στο ζωάκι! Και αφού το φέρουν στα μέτρα τους βροντοφωνάζουν ότι είναι ο καλύτερός τους φίλος.

φυσικά και θα το εκπαιδεύσεις το οποιοδήποτε ζωάκι όπως ακριβώς εκπαιδεύονται και διδάσκονται οι άνθρωποι τρόπους , αξίες , συμπεριφορές .

αυτό δεν καθιστά κάποιον μη φιλόζωο αλλά υπεύθυνο άνθρωπο . Γιατί πολύ απλά αν ένας γονιός αφήσει το παιδί του στην τύχη του χωρίς να του μάθει τα

στοιχειώδη είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι το παιδί θα ατυχήσει στη ζώη του με την ευρύτερη έννοια . Έτσι λοιπόν εκπαιδεύουμε και τα ζώα συν του ότι

τα ζωάκια δεν έχουν την αντίληψη του καλού και του κακού όπως εμείς και πρέπει να χρησιμοποιούνται άλλου είδους τακτικές ώστε να συμβιώνουμε

αρμονικά άνθρωποι και κατοικίδια χωρίς να προσβάλλεται η μοναδικότητα
κανενός .

Επίσης , ο σκύλος ΕΙΝΑΙ ο φίλος που δεν θα σε προδώσει και δεν θα σε κακολογήσει 1ον γιατί έτσι και αλλιώς δεν μπορεί να σε κακολογήσει και 2ον

αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει μία σχέση εξάρτησης Πρέπει εγω να το ταίσω αλλιώς θα πεθάνει .

Σε κανένα άρθρο σοβαρό που μιλάει για τα ζώα δεν είδα να γράφεται τίποτα άλλο πέρα από την εξάρτηση που έχουν τα ζώα από εμάς

και η οποία είναι άμεσα συνδεδεμένη με την επιβίωση τους .

Άρα ναι , δεν θα σε προδώσει εφόσον και εσύ δεν θα το εγκαταλείψεις .

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από Diamond Φροντίζουν να το μάθουν να μην δαγκώνει, να μην γρατζουνάει, να μην κάνει ζημιές, να μην λερώνει μέσα στο σπίτι.

Την κόρη σου Μιχάλη, δεν την διδάσκεις; Δεν την μαθαίνεις καθημερινά. Αν αύριο μπει στο σαλόνι και σου σπάει όλα τα πράγματα δεν θα την μαλώσεις; Δεν θα την μάθεις να κάνει την ανάγκη της στο γιογιό; Δεν θα της κάνεις παραινέσεις;

[Diamond]

Αρχική Δημοσίευση από μαρια ψαθα Έτσι λοιπόν εκπαιδεύουμε και τα ζώα συν του ότι τα ζωάκια δεν έχουν την αντίληψη του καλού και του κακού όπως εμείς και πρέπει να χρησιμοποιούνται άλλου είδους τακτικές ώστε να συμβιώνουμε αρμονικά άνθρωποι και κατοικίδια χωρίς να προσβάλλεται η μοναδικότητα κανενός .

Εγώ αυτές τις μεθόδους δεν εγκρίνω τόσο πολύ και για αυτό κατά βάση είχα γάτες και κυρίως ελεύθερες που πήγαιναν όπου ήθελαν.
Την αντίληψη του καλού και του κακού δεν την έχουν ούτε τα παιδιά.
Τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό που κάνουν είναι κακό, πονάει ή ενοχλεί τον άλλον. Καταλαβαίνουν μόνο ότι τραβούν την προσοχή του άλλου και είναι διατεθειμένα να το επαναλάβουν αν δουν ότι πέτυχαν τον σκοπό τους.
Την μοναδικότητα ενός πουλιού την προσβάλλεις όταν το βάζεις σε ένα κλουβί για να κελαηδάει μόνο για σένα, την μοναδικότητα ενός ψαριού την προσβάλλεις όταν το βάζεις σε μία γυάλα ενός λίτρου για να διακοσμήσεις το σαλόνι σου, την μοναδικότητα ενός μεγάλου σκυλιού την προσβάλλεις όταν το υποχρεώνεις να ζήσει σε ένα κλουβί των τριάντα, πενήντα ή εκατό τετραγωνικών και να ζει μόνο του το 80% της ζωής του.

Αρχική Δημοσίευση από μαρια ψαθα Επίσης , ο σκύλος ΕΙΝΑΙ ο φίλος που δεν θα σε προδώσει και δεν θα σε κακολογήσει 1ον γιατί έτσι και αλλιώς δεν μπορεί να σε κακολογήσει και 2ον αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει μία σχέση εξάρτησης Πρέπει εγω να το ταίσω αλλιώς θα πεθάνει . Σε κανένα άρθρο σοβαρό που μιλάει για τα ζώα δεν είδα να γράφεται τίποτα άλλο πέρα από την εξάρτηση που έχουν τα ζώα από εμάς και η οποία είναι άμεσα συνδεδεμένη με την επιβίωση τους . Άρα ναι , δεν θα σε προδώσει εφόσον και εσύ δεν θα το εγκαταλείψεις .

Αντιλαμβάνεσαι ότι τέτοιες αντιλήψεις είχαν και οι μεγαλοκτηματίες της δύσης για τους έγχρωμους εργάτες τους;

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Την κόρη σου Μιχάλη, δεν την διδάσκεις; Δεν την μαθαίνεις καθημερινά. Αν αύριο μπει στο σαλόνι και σου σπάει όλα τα πράγματα δεν θα την μαλώσεις; Δεν θα την μάθεις να κάνει την ανάγκη της στο γιογιό; Δεν θα της κάνεις παραινέσεις;

Την κόρη μου ούτε την δένω με λουράκι ούτε την χτυπάω...
Είναι σε θέση να ακούσει και να συμμορφωθεί, κάτι που δεν γίνεται με έναν σκύλο ή μία γάτα...
Επίσης την πάω όπου πηγαίνω εγώ και δεν την κλειδώνω στο σπίτι με ένα πιατάκι φαΐ για να φύγω.
Ας μην συγκρίνουμε τη διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού με την εκπαίδευση ενός σκύλου.
Ένα παιδί το μαθαίνεις να είναι χρήσιμο στην κοινωνία όταν θα μεγαλώσει και να έχει τις αξίες που πιστεύεις εσύ σωστές.
Ένα ζώο το εκπαιδεύεις όπως σε βολεύει, κατά βάση να είναι αόρατο μέχρι τη στιγμή που θα ζητήσεις εσύ το χάδι του ή την χαρά του.


Δεν ξέρω, ίσως να είμαι υπερβολικός αλλά ίσως πάλι να αγαπάω πολύ τα ζώα για να τα καταδικάσω σε τέτοια τύχη.
Λυπάμαι πολύ ένα ζώο για να το πάρω και να το αφήσω να περάσει την υπόλοιπη ζωή του στην πυλωτή μου ή ένα κλουβί και να μην μπορεί να με βλέπει για πάνω από μία-δύο ώρες την ημέρα.
Αν κάποια στιγμή πάρω σύνταξη και μένω μόνιμα στο σπίτι ίσως να το ξανασκεφτώ...

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από Diamond Δεν ξέρω, ίσως να είμαι υπερβολικός αλλά ίσως πάλι να αγαπάω πολύ τα ζώα για να τα καταδικάσω σε τέτοια τύχη.

Δεν έχω σηκώσει χέρι ούτε στην Φρίντα, ούτε στην δεύτερη Φρίντα, ούτε στον Μπρούνο ούτε στον Ρούντυ.

Φυσικά τους δύο τελευταίους διαβολάκους (κανίς και κόκερ σπάνιελ), τους κυνηγούσα, αλλά ποτέ ξυλιές. Τιμωρίες ναι , όπως θα έκανα και με παιδιά (και έκανα).

Το δέσιμο και η αγάπη για ένα ζώο και από την δικιά μου άποψη, με ένα σκύλο, είναι αμοιβαία, δίνεις και παίρνεις και παίρνεις αγάπη και στοργή και φροντίδα.

Φυσικά δεν είναι όλοι αυτοί που έχουν ζώα ίδιοι, δυστυχώς ξέρουμε ότι αρκετοί τα κακομεταχειρίζονται. Αυτές είναι ακραίες περιπτώσεις, για τις οποίες θα έπρεπε οι φιλοζωικές εταιρείες να είχαν την δυνατότητα να επέμβουν.

Τώρα που είμαι μόνος, είναι η μόνη περίοδος της ζωής μου, χωρίς σκυλί. Δεν παίρνω σκυλάκι, παρ' ότι το θέλω πάρα πολύ και τα λατρεύω και μου έχει λείψει αφάνταστα, γιατί δεν θεωρώ ότι είμαι ικανός, να το φροντίσω όπως πρέπει.

[Diamond]

Αν ήταν ακραίες περιπτώσεις δεν θα ήταν τόσες πολλές...
Δυστυχώς όλοι ξέρουμε από που προέρχονται τα αδέσποτα σκυλιά και γατιά στις πόλεις...
Δυστυχώς ξέρουμε πολλούς που έχουν καναρίνια ή άλλα πουλιά σε κλουβί...
Δυστυχώς ξέρουμε πολλούς με ενυδρεία...
Δυστυχώς πολλούς που μέσα στην πόλη, σε ένα διαμέρισμα, έχουν επιλέξει να έχουν έναν μεγάλο σκύλο...
Η κακομεταχείριση δεν ισχύει μόνο για το ξύλο αλλά και για τον τρόπο διαβίωσης του κατοικίδιου...
Το μοναδικό πουλάκι που έχω βάλει ποτέ σε κλουβί ήταν κάποιο που είχε πέσει από κάποια φωλιά που δεν βρήκα και μόνο μέχρι που δυνάμωσε αρκετά για να μπορέσει να πετάξει...