Η ΑΓΡΥΠΝΊΑ με δόσεις

[marakos]

επεισ 1

Ξημερώματα Σαββάτου και ο υπνος δεν μ επιανε με τίποτις..
Η ροβιθάδα που είχα περιδρομιάσει αργά την Παρασκευη,δεν είχε χωνευτεί για τα καλά και σφύριζε μεσα στο στομάχι μου(γιαυτό βάζουνε ροβίθια και στις σφυρίχτρες).
Ετσι λοιπόν σηκώθηκα απ το κρεβάτι περπατώντας στα νύχια (παρα το αρκουδίσο βάρος μου) και με την βοήθεια του προσφιλούς μου μπαστουνιού κατευθυνθηκα στο σαλονάκι, αράζοντας στον καναπέ απεναντι απ την του-βού .
Ηθελα κάτι τις να δώ ο καψερός,μπας και ψοφολογήσω ευπρεπώς.
Τα καναλια τέτοιες ώρες προβάλουνε συνηθως γκραν γκινιόλ ή χαζοχαρούμενες αμερικανικες ταινίες.Αρχισα που λέτε το ζαπιγκ και επειδη βλέπω κατα κορον discovery,history,animals τις πρωινές ώρες,είπα να δώ κάτι τις άλλο.
Ομως επειδή εχω Νοβα έπεσα και σ ένα σεξομπόμπικο κανάλι,όπου μια πανασχημη σιλικονάτη νταρντάνα βαραγε το “γουδοχέρι” σ ένα πανευτυχή και αλαλάζοντα αράπη.
Σκεφτηκα πως αυτό όχι μονο δεν θα με γλάρωνε αλλα απέναντίας θα με λιγούρευε για σκορδαλιά.Ετσι έκανα ζάπιγκ ξανά και ως εκ του θαύματος στο ΕΤ3 πετυχαίνω μια πολύ ομορφη θαλασσινη εικονα.
Εδειχνε που λέτε μια βαρκα με πανί και μεσα της ένα ζουμπορλούδικο στην τιμονίερα ,κάργα στα φυσεκλίκια και μ ενα τουφεκι στον ώμο(αριστερό ώμο για να μη παρεξηγηθούμε).Στη μεση της βάρκας δυο κακομοιριασμενοι σιτεμενοι με τουφεκια και αυτοί ,αγνάντευαν το πέλαγο,ενώ στην πλώρη ένας ξανθοψειρας άχαρος και στεγνός απο κρεατικό, μαλάγρωνε με τα πόδια του τη θάλασσα.
Μου αρεσε το όλο σκηνικό και μάλιστα όταν τους άκουσα να λένε πως ητανε αιχμαλωτος τους(ο ξανθόψειρας) και θα τον πηγαινανε πεσκέσι γι ανακρίση,σκεφτηκα πως θα είχε πολυ νταβαντούρι η ιστορία.
Η ταινια διαδραματιζοτανε την εποχή που μετα την Οχτωβριανη επανασταση,άρχισαν να βγαζουνε επιμελως τα μάτια τους αναμεταξύ τους οι μπολσεβικοι (κόκκινοι)με τους Τσαρικούς(λευκοί).
Αυτο το καταλαβα απο τα μπινελίκια που εσουρναν συγχρονισμένα στον ξανθόψειρα και οι τρείς.
Ο ερμος ο ξανθόψειρας,ητανε έφεδρος αξιωματικός του Τσαρικού στρατού και τον βλέπανε με μισό μάτι οι άλλοι που ητανε κομματόσκυλα των κόκκινων.
Υποπτευθηκα λοιπόν κάποια στιγμή ότι ο σκηνοθετης, θα φουντάριζε τους δυό σιτεμένους σύντροφους ,για να μεινουνε μοναχούλια,το ζουμπουρλούδικο,με τον ξανθόψειρα δηλαδής.
Οπερ και εγένετο στη συνέχεια

συνεχίζεται

[marakos]

ΕΠΕΙΣ 2

Ενώ λοιπόν όλα κυλούσανε νωχελικά και ήσυχα,νάσου ξαφνικά ένα μπουρίνι αγκαζέ μ ενα τσουνάμι .Η βάρκα χάθηκε ξαφνικά απ τα μάτια μου και το μόνο που ξεχώριζα ήτανε το τετράγωνο πανί της.
Μπόλικη σαπουνάδα αφρίζουσα μ εκανε να νοιώσω κομματάκι εξαπατημένος.Μαλλον σε σκάφη γυρίστηκε αυτή η σκηνή,αλλά ποιός δινει σημασία σε κάτι τέτοιο?Σημασία είχε τι θ απογινότανε το ζουμπουρλούδικο και ο καπιταλίστας ξανθόψειρας.
Οσο για τους άλλους δυό.. ο Λένιν κι η ψυχή τους.
Ποιός στ αλήθεια θα νοιαζότανε για δυο σιτεμένους σύντροφους σ εκείνο τον χαλασμό?
Μετά απο λίγη ώρα ο φακός στράφηκε στον ήλιο και στη συνέχεια σε μια αμμούδα που έσκαζε το κύμα ήρεμα και χωρίς παφλασμούς.
Γκρό πλάν δυο σώματα στην άμμο,εκείνης κι εκείνου.
Στο βάθος η βάρκα ανέγγιχτη μετα απο ένα τέτοιο κακό ,με το πανί της στο μέγεθος χαρτοπετσέτας ,λές και μπήκε στο πλύσιμο.
Α ρε σκάφη,μονολόγησα,κανεις σκηνοθετικά θαύματα!
Τέλος πάντων,δεν εδωσα πολύ σημασία στις λεπτομέρειες,παρα μόνο στο ζουμπουρλούδικο,που όταν το βάρεσε ο ήλιος κατακέφαλα,αποφάσισε να σταθεί στα πόδια του.
Ο ξανθόψειρας όμως ειχε για τα καλά κολήσει τη μούρη του στην άμμο ,λές και έψαχνε σκουλίκια για δόλωμα και δεν έλεγε ν ανοίξει βλέφαρο."Αυτά έχει ο Καπιταλισμός" σκεφτηκα...
Η ζουμπουρλού κάποια στιγμή άρχισε να τρέχει σα λωλή στην παραλία περα δώθε,φωναζοντας τα ονοματα των συντρόφων της.
Μπαρούφοφ,Φουντάροβιτς! Ομως τίποτις δεν φαινότανε στο βάθος του ορίζοντα.Νέκρα δηλαδής.
Φαίνεται πως ο σκηνοθέτης,είχε επιμελώς φροντίσει να τους ξαποστείλει στα σβέλτα , ώστε να γλυτωσει καποια ρούβλια απο την αμοιβή τους.
"Σήκω καπιταλίστα σκοροφαγωμένε"έκραξε εκείνη δυνατά στον μπρουμιστό εχθρό της,δίνοντας του με τάκτ μια καλοζυγισμένη κλωτσιά στον ανύπαρκτο πισινό του.
Οταν τον είδα όρθιο τον έρμο,σκέφθηκα πως ο σκηνοθέτης θα έπρεπε να ειχε κάνει λάθος,ως προς τους ρόλους.
Ητανε δυνατόν αυτός ο λιανός ξανθόψειρας να ειναι ο καπιταλίστας και η καλοθρεμενη κερία η Μπολσεβίκα?
Τελος παντων ,αυτή βρήκανε,αυτή βάλανε να το παίξει.. πειναλέα.
Ας μη ξεχνάμε όμως,πως και οι δυό τους ανήκανε στη ίδια συνομοταξία,πριν αρχίσουνε να πηδάνε τη μάντρα.

συνεχίζεται

[marakos]

ΕΠΕΙΣ 3

Τρέχει που λέτε το ζουμπουρλούδικο προς τη βάρκα κι αρχίζει να ζαλώνεται ένα σωρό πραμάτιες,ενώ ο ξανθόψειρας πιο πίσω της σφύριζε αδιάφορα.”βάλε και σύ ένα χεράκι βρε μυγόχεσμα” του φώναξε με αβρότητα.
Εκείνος τότες εσπευσε κοντά της και την απάλλαξε απο ένα μεγάλο βάρος,..το παγούρι της.
Και τί δεν κουβαλούσε η έρμη!Τρια τουφέκια,ενα βαρελάκι με βότκα,φυσεκλικια,τρείς καραβάνες,ένα τέτζερη,μια βαριοπούλα,μια κουβέρτα καμηλό και ένα τσουκάλι Λένιν σάιζ.
Ευτυχώς ο σκηνοθέτης ειχε φροντίσει να βρουνε κατάλυμμα εκει κοντά,δηλαδής σε μια προ-κάτ ψαροκαλύβα που την βολόδερναν οι άνεμοι .
Μπούκαρε λοιπόν μέσα εκείνη πρώτη,δίνοντας μια γερή κλωτσιά στην μετεωριζόμενη πόρτα ,ενω ξοπισω της ο ξανθόψειρας ίσα πούσουρνε τα πόδια του.
Στο τσάκα- τσάκα η ζουμπουρλού άναψε μια φωτιά και συμβούλεψε τον ξανθόψειρα να γδυθεί για να στεγνώσει τα ρούχα του. Γδύθηκε κι εκείνη,στρέφοντας τον ευτραφή της ποπό στον φακό, αλλα κεκαλυμμενο επαρκώς με την κουβέρτα καμηλό.
Μονο οι πλατάρες της φαινόντουσαν,χωρίς φυσικα να προκαλούν τον θεατή .
Τα σοβιέτ είχανε ηθική στις ταινίες τους ,οι οποίες φροντίζανε να μην είναι σκανδαλιστικές οπως οι καπιταλιστικές ,γιατί θα ανοίγανε την όρεξη στους προλετάριους και άντε μετά να τρέχουν να σταθούνε στις ουρές με αναπεπταμένο το "ηθικό".
Ειχανε ευαισθησία,τρυφερότητα και ποίηση για να λέμε και του στραβού το δίκιο.Βεβαια η προπαγάνδα δεν έλειπε με τίποτις,αλλά μηπως έλειψε ποτές απο τις Αμερικάνικες παραγωγές,όπου ο "καλός" καουμπόυ καθαρίζε δέκα δέκα τους "κακούς" ιντιάνους?
Ομως ξεφυγα κομματάκι απ την ταινία και συγχωρέστε μου το περικαλώ.
Αφου λοιπον την αράξανε δίπλα στην φωτιά για να στεγνώσουν και τα ρούχα τους αλλα και οι ίδιοι,πιάνει τον ξανθόψειρα ένα τρέμουλο και πέφτει στα μπρούμυτα ντίπ ξερός.
Εκεινη τότες σηκώνεται επαρκώς αποκρύπτουσα τα γυμνά κάλη της και του ακουμπά το μέτωπο με την αριστερή της παλάμη."Ρε ακατανόμαστε ψήνεσαι στον πυρετό" μούγκρισε ταραγμένη,σπεύδοντας να τον σκεπάσει με το αμπεχωνό της.Κατόπιν του έδωσε να πιεί λιγες σταγόνες βότκα απο το βαρελάκι που ειχε κατασχέσει απο ένα καπιταλιστικο σκύλο του Αγιου Βερνάρδου,που ανήκε σε καποιο μπουρζουά στην Αγία Πετρούπολη.

συνεχίζεται

[marakos]

ΕΠΕΙΣ 4

Κι εκεί που ήμουνα έτοιμος να ψοφολογήσω,νάσου και ξημερώνει στην οθόνη της του-βού μου.
Ο φακός του σκηνοθέτη είχε απλώσει μπροστά στα νυσταγμένα μάτια μου ένα ονειρικό τοπίο.Ο ήλιος αναδυότανε μεσα απο μια γαληνεμένη Θάλασσα , ενω ένα σμήνος απο γλαρόνια έκανε ηχηρά το πεταγμά του πάνω απ την αμμούδα.
Το ζουμπουρλούδικο τότες βγήκε στα σβέλτα όξω και έτρεξε προς την βάρκα να την ετοιμάσει για φάστ απόπλου.
Εδώ η βάρκα,εκεί η βάρκα,που ειναι η βάρκα?
Προφανέστατα ο σκηνοθέτης την ειχε εκτός πλάνου ,ώστε να δείξει πως την ειχε πάρει η θάλασσα και την είχε σηκώσει.
Ξοπίσω της ο ξανθόψειρας το ειχε ρίξει στη γιόγκα για να ευθυγραμίσει τις κοκκάλες του.”Ρε μπάσταρδε,ξεμειναμε απο πλεούμενο και συ το παίζεις αγαλματάκια ακούνητα?”του φώναξε σμίγοντας τα φρύδια.”πειναω μπολσεβίκα μου,φτιάξε κατις τις να στεριώσω στα ποδάρια μου”.απάντησε εκείνος ξεψυχισμενα ,παίρνοντας τη θέση του λωτού πάνω στην άμμο.Η σταση του αυτή την παραξένεψε και φοβήθηκε πως ειχε μεινει στήλη άλατος όπως η σχωρεμένη η Σάρα στη Βίβλο.Ομως πουθενα δεν φαινότανε φωτιά στον ορίζοντα και αυτό την καθησύχασε.
Ετρεξε τότες μέσα στην παράγκα και πηρε ένα τουφέκι.Δυο μπαμ ακουστήκανε και ένα απο τα γλαρόνια που τοπαιζε εραστής πολλώ καρατίων σε μια ξεπουπουλιασμενη γλαρίνα ,προσγειώθηκε ανώμαλα στην άμμο.”απόψε θαχουμε γλαρόσουπα καπιτάλα”,φώναξε στον ξανθόψειρα και μπηκε χοροπηδηχτά μεσα στην καλυβα για να ξεπουπουπουλιάσει τον καψουρισμένο γλάρο.
Νύχτωσε και αφού άναψε τη φωτιά και πάλι εκείνη ,άρχισε να ταίζει στο στόμα τον εξαντλημένο ξανθόψειρα.” ντερλίκωνε Τσαρικό κατάπλασμα τη σούπα σου, για να σε παραδώσω ολόκληρο στους δικούς μου”του είπε κάποια στιγμή όταν τον είδε να στραβομουσουνιάζει για την ποιότητα του φαγητού.
Κατόπιν αρπάζοντας τον απ τους ώμους και ταρακουνόντας τον, του φώναξε δυνατά στ αριστερό του αυτί.
“το ξέρεις βρέ μερίδα αντρα πως ξεμείναμε απο βάρκα σε τουτο το ρημαδι το νησί?”
Εκεινος μολις τ ακουσε αυτό ,άρχισε να χοροπηδάει γύρω απ τη φωτιά σαν αποχαυνωμένος ιντιάνος”Γιούπυυυ,αυτό μου θύμισε τον Ρομβισώνα Κρούσο που ναυαγησε σ ενα νησί”
“ποιός ειναι αυτός ο πώς τον είπες βρε ζαρωμένη ελιά καλαμών?”,”Λέγε ποιός καπιτάλας είναι να τον σιδερώσω με την βαριοπούλα !”

συνεχίζεται

[marakos]

ΕΠΕΙΣ 5

Εκείνος τότες της χαμογέλασε με κατανόηση και άρχισε να της αφηγείται την περιπέτεια του Ροβινσώνα Κρούσσου στο νησί. Το ζουμπουρλουδικο κρεμότανε απο τα χείλη του σε τετοιο βαθμό, που κόντεψε να τα ξεκολήσει.
Κάποια στιγμή ο ξανθόψειρας πνίγηκε μ ενα σάλιο του και αρχισε να βήχει ασυντόνιστα.”μη σταματάς ρε ξόμπλιο,μ αρέσει όπως τα λές”του ειπε ,ρίχνοντας του συγχρόνως μια κατραπακιά στο σβέρκο.
Ητανε τοσο δυνατό το χτύπημα,που τον έκανε να πηδήξει κεφάλαιο.”έτσι ο Παρασκευάς,έγινε κολητός στον Ρομβισώνα Κρούσσο..”συνέχισε μισοζαλισμένος.
Εκεινη ξανα σμιχτοφρύδιασε, γιατί δεν καταλάβαινε απο πού ξεφύτρωσε κάποιος “Παρασκευάς” και τον ρώτησε εξαγριωμένη και με διάθεση να τον τουλουμιάσει για τα καλά στο ξύλο,αν δεν της τον κατέδιδε.
“ωστε κιαυτός Τσαρικός σαν του λόγου σου βρε ακτινογραφία?”
Με τα πολλά ο δαρμένος αφηγητής ,γύρισε πίσω σελίδα και αρχισε να περιγράφει τη συνεχεια απ το σημείο που ειδε τον ουρανό σφοντύλι.
Καποια στιγμή διέκοψε την αφήγηση του και την ρώτησε κοιταζοντας την στα μάτια.”θα ήθελες να σε φωνάζω Παρασκευούλα?”
Αυτό ητανε το κουμπί της όλης ιστορίας!
Δεν της άρεσε με τίποτις τ ονομα της που ήτανε Μάσα και που την πάχαινε και το αποδέχθηκε μετα χαράς ,ενω εκεινος προληπτικά ειχε κουλουριαστεί σε μια γωνιά και ειχε σκεπάσει το κεφάλι του με χέρια και πόδια ,περιμενοντας την επομενη κατραπακιά.
Ομως οχι μονο της άρεσε να την φωναζει “παρασκευούλα” αλλά του είπε πως έχει και όμορφα γαλανά μάτια.
Της θύμιζαν μάλιστα ένα σκύλο χάσκι κάποιου μπουρζουαζία,που ειχε αναλάβει να τον βγάζει βόλτα για τα ψιλα και τα χοντρά του.
Ο ξανθόψειρας τοτες την κοίταξε ανάμεσα στα μάτια (έτσι ρίχνεις μια πορωμένη γυναίκα)λεγοντας της πως θα άλλαζε κι εκεινος το δικό του όνομα,δηλαδής απο Νικολάι που θύμιζε Τσάρο , σε Ροβινσώνα.
Αυτό την έκανε ακόμα πιο χαρούμενη ,αφήνοντας την φαντασια της να ταξιδέψει μέσα απο το μυθιστόρημα.”Ρομβινσώνας-Παρασκευούλα ,τί πιο όμορφο !” ψέλλισε αφήνοντας ενα βαθύ αναστεναγμό ανακούφισης.
Στη συνεχεια ,ο σκηνοθέτης με πολύ μαεστρία,εστιάστηκε στα μούτρα της Παρασκευούλας ,που απρόσμενα ειχε αρχίσει να γλυκαίνει και να κοιτάζει μάλιστα με λατρεία τον ξανθόψειρα.
Ενα γουργουρητό ηχούσε μέσα της ,που δεν ητανε όμως εντερικό άκουσμα λόγω γλαρόσουπας,αλλά ερωτικό κάλεσμα.
Εκείνος έπιασε το υπονοούμενο και μη χάνοντας τον καιρό του,μπλόνζαρε ασούρμπαλα πάνω της.
Θα περιμενε κανείς να φάει ξεγυρισμένες σφαλιάρες και καμιά μπαλωθιά στον υποτυπώδη ποπό του,αλλα εκείνη υπέκυψε στις ορέξεις του,ζαλωμένη με ολα της τα φυσεκλίκια.Εκκρηκτική γυναίκα πως να το κάνουμε!

συνεχίζεται