η άλωση

[marakos]

Οι πολύ κολλητές φιλίες όπως λεν οι κακές γλώσσες, οδηγούνε κάποτε σε οδυνηρές εκπλήξεις. Αυτό έγινε λοιπόν όταν ο αυτοκράτορας Αλέξιος ο Α, παραχώρησε το 1082 πολλά προνόμια στους φραγκολεβαντίνους χασομέρηδες και ρεμπεσκέδες απ την Δύση ,που την είχανε αράξει για τα καλά σαν φιλοξενούμενοι του στη Βασιλεύουσα..
Τα ατίθασα και κακομαθημένα αυτά κοπρόσκυλα , που πρώτη φορά βλέπανε τέτοια μεγαλεία, σε σχέση με τις αχυροκαλύβες που ζούσανε παρέα με τις κοπριές των γαιδάρων τους, δεν άργησαν να το ρίξουνε στο πλιάτσικο χωρίς αβρότητες και τάκτ.
Ότι γυάλιζε στο μάτι τους το άρπαζαν με το έτσι θέλω και χωρίς να δώσουνε λόγο σε κανένα. Έτσι γουστάριζαν ,έτσι έκαναν.
Όμως ο κατοπινός αυτοκράτορας Ανδρόνικος ο Α, ένα χλιαρό ανθρωπάκι που έκανε την παλαβή για να μην ανέβει το ζάκχαρο του με όλη τούτη την Δυτικόφερτη σαβούρα που είχε ενσκήψει σαν τις ακρίδες στην αυτοκρατορία, όταν είδε ότι και η πίεση του έσπασε το μανόμετρο , πήρε την μεγάλη απόφαση να κάνει αντίσταση ξεσηκώνοντας τον λαό.
Όμως στα τελικά τα ζωηρά αυτά παιδόπουλα , αφού κάνανε κατάληψη στη Σαλονίκη και την μπουρλοτιάσανε επιμελώς,τον σφάξανε στο γόνατο και είδε ο δόλιος τα χόρτα ανάποδα.
Δύσκολη στ αλήθεια η ζωή για αυτοκράτορες εκείνα τα χρόνια,ή καταλήγανε σε μοναστήρι ,ή τους στραβώνανε,ή ψάχνανε το κεφάλι τους στ αζήτητα. Όλα αυτά τα τρισχαριτωμένα έγιναν το σωτήριο έτος 1085.
Αυτοκράτορας τότε έγινε ο Ισαακιος Β ο Άγγελος,μια λέρα δηλαδής που δεν ξεπλενότανε ούτε στον Νιαγάρα με τίποτις.
Δήλωσε λοιπόν σ ολους αυτούς τους άξεστους εξαρχής ότι "και μείς ανήκομεν στη Δύση "και δίνοντας ξανά ακόμα πιο πολλά προνόμια και περισσότερο σε κάτι κουμάσια απο την Βενέτσια, τους ηρέμησε κομματάκι ,αλλά του τα χάλασε τ αδελφάκι του ο Αλέξιος ο Γ που όχι μόνο τον ανάτρεψε αλλά τούβγαλε και τα μάτια μεταφορικά και στην κυριολεξία.
Εκείνη την εποχή αραχτός στον Παπικό θρόνο ήτανε ο πολύς Ιννοκέντιος ο Γ ,μανούλα στις σταυροφορίες ,στα ξεματιάσματα και στο κάψιμο κάθε αλλόθρησκου αλλά και ομόθρησκου άμα λάχαινε να πούμε.
Και τούτος ο Πάπας όπως όλη σχεδόν αυτή η εμπορική επιχείρηση των ψυχών,σκέφτηκε να ξεσηκώσει χιλιάδες λιγούρηδες στην Ευρώπη που αφού τους έραψε κι απο ένα κόκκινο σταυρό στο μέρος της καρδιάς,τους ξαμόλησε να λευτερώσουνε τους Άγιους τόπους. Όλα αυτά γίνανε το σωτήριο έτος1203.
Στα τελικά το μεγάλο μπουλούκι των στραβοφόρων αφου σουλατσάρησε για καιρό στα πέριξ της Ιταλίας και δεν άφησε τίποτις όρθιο ,κατάληξε βαρυεστημένα και με άδειες τις γούσες στη Γαληνοτάτη Βενέτσια. Τρομαγμένος ο Δόγης Δάνδολος απο τους πεινασμένους χασομέρηδες, έψαχνε τρόπο να τους ξεφορτωθεί στα σβέλτα και να βρεί την ησυχία του το μεγάλο κανάλι.
Πονηρός όπως ήτανε λοιπόν, άρπαξε πριν απ όλα την ευκαιρία να τους χρησιμοποιήσει με σύμβαση ορισμένου χρόνου ,κατά των εχθρών της Βενέτσιας.
Έτσι λοιπόν τ αφιονισμένα χριστιανόπουλα για να μη χάσουνε τη φόρμα τους και για να βγάλουνε και κανενα χαρτζιλίκι περιωπής,την πέσανε μετα μανίας στην πόλη Ζάρα και την ..Ζαρώσανε για τα καλά,για λογαριασμό της Γαληνότατης και της τσέπης τους φυσικώς.
Εκεί πάνω στα καπνίζοντα απομεινάρια της Ζαρα πήγε και τους βρήκε ο γυιός του τυφλωμένου αυτοκράτορα Ισάακιου Β,ο Αλέξιος Δ....Αγγελος και δαύτος.
Εκανε λοιπον συμφωνία με όλους αυτούς τους σαβουροειδείς εκ δύσεως,να τον βοηθήσουν να πάρει πίσω τον θρόνο του πατέρα του και θα τους έδινε τόσα που δεν θ αξιζε τον κόπο να κάνουνε τούρ για Αγίους τόπους.
Αφού λοιπόν τους έβγαλε ναυτικά φυλλάδια και γιόμισε τις γούσες τους με μπληγούρι,ξεκίνησαν ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ,όπως λένε κάποια κόμματα έστω κι αν κινδυνεύουν να γίνουν αποκόμματα και ρίξανε άγκυρα στο Βόσπορο,δίνοντας πόδι στον Αλέξιο τον Γ και βάζοντας στη θέση του τον Αλέξιο τον Δ που τους κουβάλησε αλλά και έκανε σαν παλαβός για αυτοκρατοριλίκι και λιλιά.
Στην ουσία όμως αυτοί κουμαντάρανε και κάνανε ότι γουστάριζαν.Μεχρι και τις πόρτες ξήλωναν και τις στέλνανε πεσκέσι στο χορηγό τους τον Δόγη Δάνδολο στη Βενέτσια που δεν πήγαινε με τίποτις τους Βυζαντινούς,αλλά και πολλά αγάλματα,όπως τα άλογα απ τον Ιππόδρομο της Βασιλεύουσας και ότι άλλο βάλει ανθρώπου νούς.
Ετσι η Πόλη έγινε το φεούδο τους για πενήντα χρόνια χρόνια και βάλε....
Όλα αυτά τα χρόνια κλέψανε,βιάσανε,σφάξανε και καταριμάξανε με την ησυχία τους τα πάντα,δηλαδής δεν άφησαν τίποτις όρθιο τα πουλάκια μου μη τα βασκάνω.
Αυτή ήτανε και η πρώτη άλωση της Πόλης,που άνοιξε φαρδιά πλατιά την πόρτα στους Οθωμανούς αργότερα.Ολα αυτά τα απείρου κάλους γίνανε το σωτήριο έτος 1204.

Μάριος Ζαμπίκος
(Μαράκος)