Κομήτες σε ένα πλαστικό σύμπαν

[Chressida]

Κάπως έτσι περιγράφεται το φετινό τηλεοπτικό σκηνικό :

Από σύμπτωση ή όχι, το φετινό τηλεοπτικό σύμπαν είναι γεμάτο ήττες. Με τον Χάρη Ρώμα να αρνείται να καταλάβει ότι το είδος ψυχαγωγίας που προσφέρει (και) με το νέο του σίριαλ, το οποίο φέρει τον (σαχλό) τίτλο «Dr. Ρούλης», έχει απλώς τελειώσει. Με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη - αντιγράφει, δεν αντιγράφει- να μην έχει πλέον να μας πει απολύτως τίποτε με το «4» - πόσο γρήγορα στερεύουν οι... τεχνητές λίμνες. Με τον Νίκο Ευαγγελάτο (για να ρίξουμε μια ματιά και στον χώρο της ενημέρωσης) να θυμίζει σκιά του παλαιού εαυτού του. Με τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο να κάνει εξαιρετικά χαμηλά νούμερα. Όλα βεβαίως μέσα στο παιχνίδι είναι. Και αν κάποιοι αρνούνται να αποδεχθούν την αποτυχία τους, να συμβιβαστούν με το ότι και τα τηλεοπτικά προϊόντα (τους) έχουν ημερομηνία λήξεως, μόνο κακό στην εικόνα τους κάνουν.

Βεβαίως, η ψυχαγωγική (κυρίως) ζώνη έχει καταντήσει μια περιοχή στην οποία οι ηττημένοι, αλλά και τα φαντάσματα από έναν κόσμο που δεν υπάρχει πια, συνωστίζονται. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στους πεσόντας υπέρ AGΒ παρουσιαστές / παρουσιάστριες, αλλά και σε εκείνους που, κι αν κάποτε έλαμψαν στον χώρο τους, σήμερα αποκτούν υπόσταση μόνο μέσα από τις κουτσομπολίστικες εκπομπές: η Άννα Βίσση, η Δέσποινα Βανδή, η Καίτη Γαρμπή,ο Διονύσης Σχοινάς και ο Νότης Σφανιανάκης- για να απαριθμήσουμε μερικές περιπτώσεις από τον χώρο του τραγουδιού -, η «έχω γνώμη για όλα» Λουκία Παπαδάκη (της «Λάμψης»), ο πατριώτης Κώστας Πρέκας, το σιτεμένο σεξ σύμπολ Βάνα Μπάρμπα, διάφοροι άλλοι καλλιτέχνες και ψευτοκαλλιτέχνες (ποιητές, λογοτέχνες, συνθέτες, στιχουργοί) ή επαγγελματίες κοσμικοί, όπως ο Ηλίας Ψινάκης και η Μαριλένα Παναγιωτοπούλου, υπάρχουν ακόμη μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν οι εκπομπές που ασχολούνται μαζί τους.

Φαντάσματα σε ένα στοιχειωμένο χαζοκούτι. Κομήτες σε ένα πλαστικό σύμπαν που δεν υφίσταται. Που το κατασκευάζουν στα στούντιο μόνο και μόνο για να χωρέσει τη ματαιοδοξία τους. Η τηλεοπτική λάμψη της ματαιοδοξίας όμως εκτός από απατηλή είναι και σύντομη. Κερδισμένος είναι εκείνος ο οποίος αφού την απολαύσει και καρπωθεί τα όποια οφέλη της φύγει με το κεφάλι ψηλά - όσο ψηλά μπορεί να το έχει από τη στιγμή που πληρώνεται για να κουτσομπολεύει, να θάβει, να ειρωνεύεται ή να ρεμβάζει προς το απόλυτο τίποτε με βλέμμα άδειο και εγκέφαλο ακόμη πιο άδειο. Εκείνος που επιμένει να μείνει όταν όλα τού φωνάζουν «φύγε!» ή που μένει ενώ δεν έχει τίποτε να πει, το μόνο που καταφέρνει είναι να γίνει γραφικός. Όπως γραφικοί γίνονται και όλοι εκείνοι που αποδίδουν την όποια αποτυχία τους (μικρή ή μεγάλη) στην κακία του κόσμου (που όσο έκαναν επιτυχία ήταν υπέροχος), στον φθόνο, στην ανάγκη κάποιων (των δημοσιογράφων, κυρίως) να ξεσκίσουν την ψυχή τους- άλλη όρεξη δεν είχαμε...

Πόσους γραφικούς να χωρέσει πλέον αυτό το ορθογώνιο παραλληλόγραμμο κουτί; Όσων ιντσών και αν είναι! Όσο προηγμένο και αν είναι το κρύσταλλό του. Κρύσταλλο είναι, και ραγίζει. Αλί σε όποιον δεν μπορεί να θαυμάσει το είδωλό του σε άλλον καθρέφτη!

Πηγή : Το Βήμα