Μεγάλα λόγια για μικρές ψυχές

[μαρια ψαθα]

Ήταν μια άνοιξη περίεργη πνιγμένη στο χειμώνα..
Τους έβλεπα τους μουσσώνες , να ρχονται με δύναμη στα πράσινα της καρδιάς μου..

Δεν με πείραζε τίποτα..μου έφταναν τα λόγια σου..Μεγάλα και παχουλά σαν λαγάνες Καθαροδευτεριάτικες..τα πίστευα..

Κι ήρθε η Κυριακή η τελευταία , φαρμάκι στάζοντας στο χώμα..
Τι να μαζέψω..Δεν πρόφταινα από τη μανία σου να οχυρωθώ.

Σταλαγματιες μικρές γίναν τα όνειρα σε πελάγη μαύρα , μακρινά..
Σκόρπισα και εγώ στα κύματα σαν άλλη γοργόνα μυθική να ψάχνω την αγάπη μου..

Πέρασε έτσι καιρός πολύς.και από τη θλίψη απόκαμμα.
Τώρα πια σαν σε θυμάμαι ξέρω καλά πως φταίξιμο εσύ δεν είχες.

Έτσι σου μάθανε καλέ μου , λέξεις μεγάλες να σκορπάς εντύπωση να κάνεις..
Κράτα τες πια , χάρισμα σου τις δίνω ! ! !
Την αλήθεια πια τη ξέρω...

Μεγάλα , παχουλά τα λόγια πάντα θα ναι , όπου θα στέκεται μικρή και ανίκανη η ψυχή !


(έχει άμεση σχέση με "αποχαιρετισμούς" αλλά προτιμησα να το βάλω ξεχωριστα!! )
Καλή ανάγνωση!!

[varthol]

Ερμηνευωντας τα χανω με σενα...Μαρια σιγουρα αργησες και συ...Αλλα παντα ερμηνευουμε οπως θελουμε τα λεγωμενα των αλλων..Γενικα σε καλωσορίζω εδω αλλη μια φορα..