Αρχεία Φόρειν Όφις για την Ελλάδα του 1976

[Xenios]

Τι αποκαλύπτουν τα Αρχεία του Φόρεϊν Οφις, που ανοίχθηκαν χθες

Το 1976 ανοίγει ο δρόμος για την ΕΟΚ
Ολο το παρασκήνιο για τις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας αλλά και για μείζονα εσωτερικά θέματα από τα αρχεία του Φόρεϊν Οφις

Oπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος η βρετανική κυβέρνηση προχώρησε στον αποχαρακτηρισμό σημαντικού αριθμού εγγράφων, που αφορούν τις εξελίξεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Τα έγγραφα αναφέρονται στο έτος 1976. Ηταν μία χρονιά κατά την οποία άνοιξε ο δρόμος για την πλήρη ένταξη της χώρας στην Κοινότητα. Συνέρχεται η πρώτη Διαβαλκανική Διάσκεψη στην Αθήνα. Η Ουάσιγκτον αποφασίζει τη στρατιωτική ενίσχυση της Τουρκίας. Υπογράφεται κείμενο αρχών για τη μελλοντική ελληνοαμερικανική αμυντική συμφωνία. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής προτείνει στην Αγκυρα σύμφωνο μη επιθέσεως. Η Τουρκία αμφισβητεί και έμπρακτα τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα επί της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο.

Στο εσωτερικό μέτωπο επιλύεται το γλωσσικό πρόβλημα με την καθιέρωση της δημοτικής. Λαμβάνονται σημαντικές αποφάσεις για τις δημόσιες επενδύσεις και για την εκτέλεση δημοσίων έργων, τη βελτίωση των συγκοινωνιών, την αναμόρφωση του γεωργικού τομέα. Προωθείται η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Δεν θα λείψει και η πολιτική ένταση με τον θάνατο του βουλευτή Αλέξανδρου Παναγούλη, τις μεγάλες αντιαμερικανικές διαδηλώσεις, τις δίκες των χουντικών αξιωματικών και τη δολοφονία του απότακτου αστυνόμου Ευάγγελου Μάλλιου.

Σε όλα αυτά τα θέματα αναφέρεται η αλληλογραφία των μελών της βρετανικής διπλωματικής αντιπροσωπείας στην Αθήνα με τους αξιωματούχους του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών στο Λονδίνο. Τους Βρετανούς διπλωμάτες απασχολούν ιδιαίτερα οι δραστηριότητες των φιλοχουντικών αξιωματικών και της άκρας Δεξιάς. Παράλληλα παρακολουθούν από κοντά τις εσωτερικές πολιτικές διεργασίες στο κυβερνών κόμμα της Ν.Δ. και στα αντιπολιτευόμενα κόμματα της Κεντροαριστεράς. Τέλος πληροφορούν το Φόρεϊν Οφις για τη χρηματοδότηση του ΚΚΕ από τη Μόσχα και τη διείσδυση των κομμουνιστών δημοσιογράφων στον ελληνικό Τύπο, τη στρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου και το «θαυματουργό» νερό του Καματερού.

Πηγή : Καθημερινή

[Xenios]

Επειδή είναι χρήσιμο να ξέρουμε πως μας βλέπουν οι ξένοι συνεχίζω την έρευνα της Καθημερινής :

Εμπιστοσύνη στον Κωνσταντίνο Καραμανλή για την επιβίωση της Δημοκρατίας

Στο καίριο ερώτημα «είναι δυνατή η επιβίωση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα μετά τον Καραμανλή», τον Δεκέμβριο του 1976, ο Βρετανός πρέσβης στην Αθήνα Φράνσις Μπρουκς Ρίτσαρντς στην αναλυτική του έκθεση προς τον υπουργό Εξωτερικών Αντονι Κρόσλαντ, υπογράμμιζε ότι το κοινοβουλευτικό σύστημα στην Ελλάδα ακόμη σε πολύ μεγάλο βαθμό βασιζόταν στον Κωνσταντίνο Καραμανλή - «χωρίς αυτόν θα είναι πολύ λιγότερο σταθερό». Παράλληλα, εκτιμούσε ότι ήταν προς το συμφέρον της Δύσης, ο Καραμανλής να παραμείνει στην εξουσία - «ως ο Ελληνας πολιτικός που περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο επιδιώκει τον προσανατολισμό της χώρας προς τη Δύση και ως ο ηγέτης που κατά πάσα πιθανότητα θα είναι σε θέση να καταλήξει σε συμφωνία για τη διευθέτηση των διαφορών με την Τουρκία». Εξάλλου η παρουσία του Καραμανλή στην πολιτική σκηνή ήταν ένα σοβαρό εχέγγυο στις διαπραγματεύσεις της Αθήνας με την ΕΟΚ - «στις σχετικές συνομιλίες οι Ελληνες μάλλον θα βασισθούν σε μια ασφαλή πολιτική» - και δεν υπήρχε λόγος η ΕΟΚ να μην έδινε στον Ελληνα πρωθυπουργό την υποστήριξη που χρειαζόταν (23 Δεκεμβρίου 1976, FCO9/2396).

Ο Ρίτσαρντς θεωρούσε ότι η Δεξιά αντιπολίτευση (φιλοχουντικοί, βασιλόφρονες, συντηρητικά στοιχεία στους κόλπους Ν. Δ.) - «μολονότι δεν είναι συμπαγής» - συνέχιζε να αποτελεί σοβαρή απειλή για τον Καραμανλή και τη Δημοκρατία στην Ελλάδα. Η ενότητα του κυβερνώντος κόμματος της Ν. Δ. ήταν επισφαλής - «δεν έχει βαθιές ρίζες» - το κόμμα όμως αυτό μάλλον θα παρέμενε ενωμένο εφόσον ο Καραμανλής διατηρούσε την ηγεσία. Η εκλογή του ηγέτη της Ν. Δ. στην προεδρία εθεωρείτο πιθανή - «μετά όμως τις επόμενες εκλογές». Τα αντιπολιτευόμενα κόμματα του Κέντρου και της Αριστεράς - «είναι αδύναμα» - και ο σχηματισμός ενός ενωμένου κεντροαριστερού μετώπου στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση ήταν απίθανος.

«Η εκλογική δύναμη του ΚΚΕ - Εσωτερικού και του ΠΑΣΟΚ μάλλον ενισχύεται, αλλά και τα δύο κόμματα έχουν θέσει μακροπρόθεσμους στόχους», σημειώνει ο Ρίτσαρντς. Και συνεχίζει: «Μετά τη μετάβαση του Καραμανλή στην προεδρία δεν θα πρέπει να αποκλείεται η διάσπαση του κόμματος της Ν. Δ. και η εξέλιξη αυτή μάλλον θα σηματοδοτήσει την επιστροφή σε κυβερνήσεις συνασπισμού στην Ελλάδα, μια κατάσταση που ο Καραμανλής μπορεί να εκμεταλλευτεί ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας με αυξημένες εκτελεστικές εξουσίες. Η πιθανότητα να εκδηλωθεί ένα νέο πετυχημένο πραξικόπημα δεν είναι μεγάλη, ο κίνδυνος όμως να υπάρξει απόπειρα κατά της ζωής του πρωθυπουργού παραμένει. Η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος δεν θα ήθελε την παλινόρθωση της Μοναρχίας».

[Xenios]

Θα σημειώσω ένα κομάτι της έκθεσης που θα βρείτε στην Καθημερινή ολόκληρη :

«Αυτά νομίζω είχε στο μυαλό του ο Καραμανλής, όταν πρόσφατα υπογράμμισε στη Βουλή (12 Ιουνίου 1976, συζήτηση για την πορεία της χώρας) ότι η ένταξη στην Κοινότητα διασφαλίζει τη Δημοκρατία. Ο Κ. Καραμανλής ποτέ δεν έκρυψε το γεγονός ότι θεωρεί τα πολιτικά οφέλη από την ένταξη υψίστης σημασίας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πιστεύει πως η συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα θα καταστεί ο τελικός φραγμός στις παρεμβάσεις του στρατού στην πολιτική ζωή ενώ παράλληλα θα γίνει ασπίδα προστασίας στις τουρκικές πιέσεις».

Δείχνει τι προσπάθειες έκανε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής για να πείσει και την Δύση να επισπεύσει την είσοδο της Ελλάδος (που είναι η μόνη χώρα που έγινε αποδεκτή σε τόσο απίστευτα σύντομο χρονικό διάστημα) αλλα και ταυτόχρονα να πείσει τους λαοπλάνους του εσωτερικού, να προσαρμοστούν στην ιδέα (πράγμα που έκαναν το 81 που κυβέρνησαν).

Μόνο γι αυτήν του την απίστευτη επιτυχία, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής άξιζε τον τίτλο του Εθνάρχη.