Γιατί οι άνθρωποι ακολουθούν το πλήθος

[Xenios]

Πολλές μελέτες έχουν δείξει τη σημαντική επίδραση της κοινής γνώμης στην ατομική συμπεριφορά και κρίση, καθώς όλοι λίγο-πολύ τείνουμε να λαμβάνουμε υπόψη τη συμπεριφορά των άλλων και να "καθοδηγούμαστε" ως προς το ποια θεωρείται αναμενόμενη και επιτρεπτή συμπεριφορά και ποια όχι. Έτσι, οι άνθρωποι συχνά αλλάζουν τις αντιλήψεις και τις αποφάσεις τους μόνο και μόνο για να συμμορφωθούν με τη συμπεριφορά της ομάδας όπου ανήκουν.

Τώρα, για πρώτη φορά, ερευνητές του ολλανδικού Κέντρου Γνωσιακής Νευροαπεικόνισης F.C.Donders, με επικεφαλής τον δρα Βασίλι Κλουτσάρεφ, μελέτησαν τους νευρωνικούς μηχανισμούς της κοινωνικής συμμόρφωσης. Χρησιμοποιώντας τομογραφία μαγνητικού συντονισμού σε ομάδα εθελοντών, ανακάλυψαν ότι μια σύγκρουση αντιλήψεων με την κοινή γνώμη (τις αντιλήψεις της ομάδας) πυροδοτεί μια συγκεκριμένη δραστηριότητα στον εγκέφαλο και μια ανάλογη εγκεφαλική προσαρμογή-συμμόρφωση από την πλευρά του ατόμου.

Η έρευνα ερμηνεύει, με όρους νευρωνικής δραστηριότητας, γιατί οι άνθρωποι, συχνά με αυτόματο τρόπο, προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους σε αυτήν της πλειοψηφίας, όταν ο εγκέφαλός τους λάβει το μήνυμα "λάθους" από τους γύρω. Ο εγκέφαλος συνεχώς αγρυπνεί για το πιο "θεμελιώδες κοινωνικό λάθος", που, κατά τους ερευνητές, δεν είναι παρά το να είναι κανείς πολύ διαφορετικός από τους άλλους.

Ο εγκέφαλος, σύμφωνα με τους επιστήμονες, "επανεκπαιδεύει" τον εαυτό του, όταν αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται σε σύγκρουση με τους άλλους, μια διαδικασία που μπορεί να ερμηνεύσει ποικίλα φαινόμενα, όπως γιατί οι άνθρωποι ακολουθούν τις τάσεις της μόδας ή αποδέχονται ακραία πολιτικά κινήματα, όπως ο ναζισμός.

AΠΕ-ΜΠΕ

Σχόλιο : Ενδιαφέρουσα άποψη. Συμπεριφορά κοπαδιού ή συμπεριφορά μιμητισμού;

[Gildor]

Οποτε οι αντικομφορμιστες εχουν καποιο προβληματακι στις καλωδιωσεις;

[christi]

Αυτό μου θύμισε, το πείραμα που έγινε σε σχολείο του Πάλο Άλτο της Καλιφόρνια το 1967.

Οι μαθητές μιας τάξης συμφώνησαν να λειτουργήσουν σαν μια ομάδα και να υπακούουν τις εντολές του δασκάλου τους. Στην αρχή όλοι συμμετείχαν ευχάριστα, τονώθηκε η αυτοπεποίθησή τους και υπήρχε βελτίωση και στους αδύναμους μαθητές οι οποίοι άρχισαν να νοιώθουν ότι κάπου ανήκουν. Τα μέλη της ομάδας νοιώθοντας αλληλεγγύη βοηθούσε το ένα το άλλο και δέχονταν αδιαμαρτύρητα τις εντολές του δασκάλου και πειθαρχούσαν σε αυτόν.

Αυτό το πείραμα πειθαρχίας πήρε επικίνδυνη τροπή όχι όταν οι απαιτήσεις του δασκάλου είχαν γίνει υπερβολικές (ακόμη και τότε τις ακολουθούσαν χωρίς δισταγμό), αλλά όταν κάποιοι μαθητές, μονάδες θέλησαν να ξεφύγουν απ΄ αυτό και να σπάσουν την ομαδα. Οι υπόλοιποι μαθητές αντέδρασαν και το πείραμα τερματίστηκε από τον ίδιο τον δάσκαλό τους πριν ξεφύγει η κατάσταση εντελώς από τον έλεγχο.

Το συγκεκριμμένο πείραμα είχε άλλη αφετηρία και διερευνούσε και άλλα θέματα πέρα από το πως συμπεριφερόμαστε όταν είμαστε μέλη μιας ομάδας. Αυτό που φαίνεται πάντως είναι ότι λειτουργούμε καλύτερα όταν νοιώθουμε ότι ανήκουμε κάπου.

Θα αναφέρω παραδείγματα μέσα από προσωπική εμπειρία και χωρίς τεκμηρίωση. Οι πιο αδύνατοι μαθητές στα μαθήματα του σχολείου, βελτιώνονται όταν συμμετέχουν σε κάποια ομάδα και έχουν συγκεκριμμένο ρόλο σε αυτή. Με την καθοδήγηση του δασκάλου και την βοήθεια των υπόλοιπων συμμετέχουν κ κινητοποιούνται.
'Αλλη μια περίπτωση είναι οι φοιτητές των ανοιχτών πανεπιστημίων που η έλλειψη της φυσικής τάξης είναι ένα εμπόδιο στο να νοιώσουν και να λειτουργήσουν σαν μέλη ενός συνολου. Ταχτικές συναντήσεις και άλλοι τρόποι επικοινωνίας συμπληρώνουν την εκπαιδευτική διαδικασία και την έλλειψη της φυσικής τάξης.

Αυτά σαν μια πρώτη προσέγγιση, καθώς το θέμα έχει πολλές προεκτάσεις.

[Xenios]

Μπορώ να πω δεκάδες παραδείγματα, από την καθημερινή ζωή, γι αυτό που στην όμορφη γλώσσα μας, αποκαλούμε όχλο.

Έχετε δει πως αντιδρά ο κόσμος, στην έλευση ενός λεωφορείου ή τρόλεϊ;
Έχετε δει πως αντιδρά ο κόσμος, όταν βγαίνει σε μια στάση μετρό, με πολλούς επιβάτες; Είναι ικανοί να σε πατήσουν για να κερδίσουν τι; Ελάχιστα δευτερόλεπτα.
Έχετε δει πως αντιδρούν οι οπαδοί, όταν θέλουν να βγουν από το γήπεδο; Αμόκ και υστερία τους πιάνει.
Έχετε δει πως μπαίνουν σε ένα ανελκυστήρα, όταν περιμένει πολύς κόσμος; Λες και θα προλάβουν κάτι, που απειλούν να τους το πάρει άλλος.

[christi]

Μια και πιάσαμε αυτή την κουβέντα, νομίζω πως πρέπει να ξεχωρίσουμε τις έννοιες πλήθος, όχλος, ομάδα.
Δεν είναι ίδιες οι έννοιες μα εύκολα μπορεί να περάσει ένα σύνολο ανθρώπων από την μια κατάσταση στην άλλη. Εννοώ πχ ένα πλήθος να γίνει όχλος!

Σε αυτα τα σύνολα όπου μετέχει κάποιος κ νοιώθει ότι κάπου ανήκει μήπως πρέπει να συμπεριλάβουμε και τις διαδικτυακές πχ Fora, face book ή άλλες τέτοιες υπηρεσίες ηλεκτρονικής δικτύωσης?

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από christi Σε αυτα τα σύνολα όπου μετέχει κάποιος κ νοιώθει ότι κάπου ανήκει μήπως πρέπει να συμπεριλάβουμε και τις διαδικτυακές πχ Fora, face book ή άλλες τέτοιες υπηρεσίες ηλεκτρονικής δικτύωσης?

Ασφαλώς, όπου υπάρχει ένα σύνολο ανθρώπων, μπορεί να υπάρχει το φαινόμενο.

Τον τελευταίο καιρό, ψάχνομαι πολύ για την AcroBase, έχω μπει σε δεκάδες forums. blogs κλπ. Η εντύπωση μου είναι ότι υπάρχει ένα κινούμενο πλήθος, σε κάθε ένα χώρο. Μελαγχολώ που σε αρκετά φόρα, η βωμολοχία, οι τεράστιες εικόνες σε υπογραφές, τα πολλά animantions, είναι τρόπος έκφρασης.
Αν θέλει κάποιος να γράψει κάτι, χωρίς να χρησιμοποιεί, το τρόπο έκφρασης του φορουμ, έχει χάσει τα αυγα και τα πασχάλια. Μέχρι που θα θα τον αποκαλέσουν μέχρι και ... φλώρο

Στα πιο σοβαρά forums, μια τέτοια φρασεολόγια, είναι αδύνατη, το ξέρουν και δεν το κάνουν γιατί απλά καταλαβαίνουν ότι θα "φάνε πόρτα".

Ο κόσμος αντιδρά σαν μάζα, όπου νομίζει ότι μπορεί. Θα σπρώξει μέχρι ασφυξίας τους άλλους, αφού και αυτόν θα σπρώχνουν, θα πατήσει για να μην πατηθεί, θα βρίσει για να μην βριστει.

[Naias]

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Πολλές μελέτες έχουν δείξει τη σημαντική επίδραση της κοινής γνώμης στην ατομική συμπεριφορά και κρίση, καθώς όλοι λίγο-πολύ τείνουμε να λαμβάνουμε υπόψη τη συμπεριφορά των άλλων και να "καθοδηγούμαστε" ως προς το ποια θεωρείται αναμενόμενη και επιτρεπτή συμπεριφορά και ποια όχι. Έτσι, οι άνθρωποι συχνά αλλάζουν τις αντιλήψεις και τις αποφάσεις τους μόνο και μόνο για να συμμορφωθούν με τη συμπεριφορά της ομάδας όπου ανήκουν. Τώρα, για πρώτη φορά, ερευνητές του ολλανδικού Κέντρου Γνωσιακής Νευροαπεικόνισης F.C.Donders, με επικεφαλής τον δρα Βασίλι Κλουτσάρεφ, μελέτησαν τους νευρωνικούς μηχανισμούς της κοινωνικής συμμόρφωσης. Χρησιμοποιώντας τομογραφία μαγνητικού συντονισμού σε ομάδα εθελοντών, ανακάλυψαν ότι μια σύγκρουση αντιλήψεων με την κοινή γνώμη (τις αντιλήψεις της ομάδας) πυροδοτεί μια συγκεκριμένη δραστηριότητα στον εγκέφαλο και μια ανάλογη εγκεφαλική προσαρμογή-συμμόρφωση από την πλευρά του ατόμου. Η έρευνα ερμηνεύει, με όρους νευρωνικής δραστηριότητας, γιατί οι άνθρωποι, συχνά με αυτόματο τρόπο, προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους σε αυτήν της πλειοψηφίας, όταν ο εγκέφαλός τους λάβει το μήνυμα "λάθους" από τους γύρω. Ο εγκέφαλος συνεχώς αγρυπνεί για το πιο "θεμελιώδες κοινωνικό λάθος", που, κατά τους ερευνητές, δεν είναι παρά το να είναι κανείς πολύ διαφορετικός από τους άλλους. Ο εγκέφαλος, σύμφωνα με τους επιστήμονες, "επανεκπαιδεύει" τον εαυτό του, όταν αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται σε σύγκρουση με τους άλλους, μια διαδικασία που μπορεί να ερμηνεύσει ποικίλα φαινόμενα, όπως γιατί οι άνθρωποι ακολουθούν τις τάσεις της μόδας ή αποδέχονται ακραία πολιτικά κινήματα, όπως ο ναζισμός.

Νομίζω ξεχνάμε ότι o άνθρωπος εκτός από βιολογικό ον, παράλληλα είναι και μια ψυχοσυναισθηματική οντότητα.
Η συγκεκριμένη έρευνα-μελέτη εστιάζει για εμένα μονομερώς και μόνο στο βιολογικό (ή και βιοχημικό) μέρος της ύπαρξής μας.
Είναι σίγουρο ότι οτιδήποτε μας επηρεάζει σε ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο σαφώς μπορεί και να σωματοποιηθεί (…γι’ αυτό μιλάμε και για ψυχοσωματικά συμπτώματα και ασθένειες).

Η σύγκρουση (η οποία αναφέρεται ως παράδειγμα) είναι μια κατάσταση έντασης και στρες η οποία «αποτυπώνεται» και εκδηλώνεται (σε μια δεύτερη φάση) σωματικά (στο παράδειγμα αυτό αποτυπώνεται ως εγκεφαλική δραστηριότητα). Δηλαδή η ψυχοσυναισθηματική κατάσταση προϋπάρχει της σωματικής.
Με αυτή την έννοια…ο εγκέφαλος δεν αγρυπνεί , αλλά το άτομο έχει «μνήμη» των συναισθημάτων και βιωμάτων του. Επομένως και γι’ αυτό το λόγο βρίσκεται σε μια διαρκή «επιφυλακή» και «ετοιμότητα» να αντιδράσει με παρόμοιο τρόπο σε παρόμοιες καταστάσεις ή διαφορετικές καταστάσεις, οι οποίες όμως προξενούν και προκαλούν τα ίδια συναισθήματα.

Σε σχέση με την «εγκεφαλική προσαρμογή-συμμόρφωση του ατόμου» (όπως ακριβώς αναφέρεται).
Δύο βασικές ψυχοσυναισθηματικές ανάγκες που έχει ο άνθρωπος είναι αυτές της αναγνώρισης και αποδοχής. Αυτή η «πάλη» για ικανοποίηση αυτών των αναγκών διαρκεί όσο και η ζωή μας. Από την παιδική ηλικία που θέλουμε να είμαστε αρεστοί στους γονείς μας μέχρι και όλη την ενήλικη ζωή μας, με τη δράση μας στην εργασία, την οικογένεια, τις κοινωνικές μας σχέσεις, κοκ (…και για αποφυγή παρερμηνειών να σημειώσω ότι η «πάλη» μας αυτή σαφώς δεν είναι «κατακριτέα»!! ).
Ως εκ τούτου, οι άνθρωποι είμαστε σε «ετοιμότητα» (βεβαίως σε διαφορετικό «βαθμό» ο/η καθένας/μία) να καλύψουμε αυτές τις ανάγκες μας.

Με αυτό ως δεδομένο, οι άνθρωποι ακολουθούν το πλήθος γιατί (ως επί το πλείστον) θέλουν να εκπληρώσουν (εκπληρώνουν) αυτές τις συγκεκριμένες ανάγκες.

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Σχόλιο : Ενδιαφέρουσα άποψη. Συμπεριφορά κοπαδιού ή συμπεριφορά μιμητισμού;

Θα έλεγα συμπεριφορά «ασφάλειας»…

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από Naias Θα έλεγα συμπεριφορά «ασφάλειας»…

θα ξεκινήσω από το τέλος. Φοβάμαι Κωνσταντίνα ότι δεν είναι συμπεριφορά ασφάλειας.

Έχω κάποια βιώματα, που με έχουν σχεδόν σημαδέψει.
Την εικόνα της Θύρας 7 στο Στάδιο Καραισκάκη, όταν ο ένας πάταγε τον άλλο, οι άλλοι τα έβλεπαν και πήγαιναν πάνω τους.
Την έξοδο σε ενα σταθμό μετρό με πάρα πολύ κόσμο, που κάνουν σαν αφιονισμένοι, να πάνε μπουλούκι, σαν πραγματικό κοπάδι. Ένας να παραπατήσει θα χαθεί κόσμος.
Την είσοδο σε ένα ανελκυστήρα με πολύ κόσμο, να βλέπουν ότι είναι υπερπλήρης, αλλά να σπρώχνουν για να μπουν.

Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό, είναι σχετικό, αλλά είναι απίστευτες οι εικόνες, που λίγο πολύ έχουμε ζήσει.

Αρχική Δημοσίευση από Naias Είναι σίγουρο ότι οτιδήποτε μας επηρεάζει σε ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο σαφώς μπορεί και να σωματοποιηθεί (…γι’ αυτό μιλάμε και για ψυχοσωματικά συμπτώματα και ασθένειες).

Είσαι πιο ειδική από μένα για να το χαρακτηρίζεις έτσι. Εγώ πιστεύω ότι είναι στην ψυχοσύνθεση των ανθρώπων γενικά, να αντιδρούν έτσι. Κοπάδι ή όχλος δεν ξέρω.

Σαν παιδί έχω βιώσει τέτοιες καταστάσεις, όταν κάναμε τυφλά, ότι έλεγε ο αρχηγός ή το σύνολο. Ένα βράδυ έπεσε η ιδέα, άκουσον άκουσον, να αφαιρέσουμε τις βαλβίδες των αυτοκινήτων, για να παίξουμε....
Εγώ ο γιος της .... μαμάς μου, είπα ναι... αφου το λένε όλοι....

Όταν πήγα μαζί τους όταν σούρωσε, με έπιασαν οι τύψεις. Οκτώ χρονών ήμουν, ρωτάω τον κολητό μου. Βρε Γιώργο αυτές οι βαλβίδες κάνουν μια δουλειά, αν τις κλέψουμε δεν θα είναι κλοπή; Ναι μου απάντησε και εγώ αυτό σκεφτόμουνα, απάντησε. Έτσι την κάναμε για τα σπίτια μας...

Θέλω να πω με αυτό το πόσο μπορείς να παρασυρθείς, χωρίς να βάλεις το μυαλό σου να δουλέψει.

Αρχική Δημοσίευση από Naias Με αυτή την έννοια…ο εγκέφαλος δεν αγρυπνεί , αλλά το άτομο έχει «μνήμη» των συναισθημάτων και βιωμάτων του.

Ακριβώς αυτό περιγράφει την προηγούμενη εμπειρία.