Πόσο κάφρος λαός είμαστε;

[Xenios]

Με τον Βασίλη είχαμε μια συζήτηση στα πεταχτά, μιας και όπως κάνει κάθε μέρα, μας ενημέρωσε και για την σημερινή ημέρα των ατόμων με αναπηρίες και ειδικές ανάγκες.

Το πρωί πήγα να ανάψω ένα κεράκι και βγαίνοντας από την εκκλησία αντί να νοιώθω αγαθά αισθήματα το αίμα ανέβηκε στο κεφάλι μου.

Δίπλα στην Εκκλησία είναι το Γνωστό άσυλο ανιάτων, αρκετές δεκάδες απ αυτούς με τα αναπηρικά αμαξάκια βγαίνουν έξω για βόλτα. Στο τέλος του πεζόδουμου της οδού Αγίας Ζώνης για να πάνε στην πλατεία με τις Μουριές 'οπως έχει γίνει γνωστή, περνάνε τον δρόμο.
Εκεί ο δήμος έκανε διαβάσεις, όπου περίπου σ' όλη την Αθήνα, για να περνάνε οι ΑΜΕΑ. Κάθε φορά αυτή η διάβαση θα έχει καταληφθεί από αυτοκίνητο η μηχανή.

Θα πρέπει να δείτε στα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων, την ωδύνη που δεν ειναι ικανοί να πάνε μέχρι την πλατεία να πιούν ίσως ένα καφεδάκι.

Οδύνη που σε κάνει να θυμώσεις πολύ.

Πόσο κάφρος λαός είμαστε τέλος πάντων ρε παιδιά;

Σήμερα ο Μίλτος ήθελε να ξεφορτώσει στην δουλειά του Πατέρα του κάποια εμπορεύματα με φορτηγό. Ένας άλλος κάφρος είχε καταλάβει την είσοδο του μαγαζιού και της εισόδου του Parking....

Τελικά αυτός ο λαός έχει ελπίδα;

[pazo]

Πόσο δίκιο έχεις!

Ότι και να πει κανείς, η κατάσταση είναι ανυπόφορη για όλους μας.

Πολύ φοβάμαι ότι, πολλοί από μας που έχουμε αυτοκίνητο ή μηχανή κάνουμε ακριβώς το ίδιο πράγμα όταν θέλουμε να παρκάρουμε ή να σταθμεύσουμε για λίγο και λέμε τα ίδια πράγματα, κατηγορώντας τους άλλους, όντας πεζοί και μη μπορώντας, απλά, να περπατήσουμε σ' ένα πεζοδρόμιο ή να διασχίσουμε μια διάβαση.

Εντύπωση μου έκανε προχθές, στην οδό Βουλής, απέναντι απ' το Πλαίσιο, μηχανάκι σταθμευμένο πάνω στο πεζοδρόμιο, ακριβώς ΚΑΘΕΤΑ σ' αυτό. Να ήταν απλά ανεβασμένο, να πω, άντε έτσι τον βόλεψε, τουλάχιστον έχει λίγο χώρο και για μας. Εδώ λέμε ότι ο άνθρωπος, εκτός από ανόητος, πρέπει να το έκανε από πρόθεση, να εμποδίσει όλους τους άλλους... Δεν είχα μαζί μου τη φωτογραφική μηχανή να τον βγάλω στο φωτορεπορτάζ...

Πόσες φορές, αγαπητοί ακροβασιανοί, έχουμε σταματήσει σε φανάρι, ακριβώς πάνω στη διαγράμμιση της διάβασης των πεζών, που αναγκάζονται να περάσουν ανάμεσα στ' αυτοκίνητα και τα μηχανάκια, που φρόντισαν να "βγουν" μπροστά, πρώτα-πρώτα, για την "εκτόξευση", μέχρι το επόμενο φανάρι;

Μη ψάχνουμε δικαιολογίες. Είναι θέμα παιδείας και αγωγής. Δεν την έχουμε... να δούμε αν ποτέ θα την αποκτήσουμε...

[Kiwi]

Γνωρίζει κανείς αν στείλεις φωτογραφία στην Τροχαία με παράνομα σταθμευμένα αυτοκίνητα και εμφανή τον αριθμό της πινακίδας με στοιχεία ώρας και ημερομηνίας τί ισχύ έχει;

Αν σκεφτείτε ότι είμαι στο τσακ να σπάσω κανά καθρέφτη "κατά λάθος", νομίζω μία καταγγελία είναι πιο πολιτισμένος τρόπος.

[amigos]

Οι φωτογραφίες δεν στοιχειοθετούν μέσο ενοχοποίησης !
Εάν θέλεις καλείς επιτόπου την τροχαία και τον γράφεις, και στην κληση γράφει στις παρατηρήσεις τη λέξη 'Παράπονα' και έτσι καταλαβαίνει ο άλλος ότι κάποιος αγανάκτησε και τον έγραψε!

[Kiwi]

Χμμ... μάλιστα. Μου θυμίζει ένα περιστατικό πριν 4-5 μήνες.

Στην Αλεξάνδρας στο γήπεδο του ΠΑΟ, το διάπλατο πεζοδρόμιο είναι "φυσικά" ένας υπέροχος χώρος παρκαρίσματος για ΙΧ. Είχα πάει λοιπόν σε ένα τροχονόμο στο φανάρι ακριβώς έξω από τη Δ/νση Ασφάλειας Αττικής (απέναντι από το γήπεδο) και αφού τον ρώτησα αν τα συγκεκριμένα ΙΧ είναι νόμιμα παρκαρισμένα, με μία έντονη φωνή μου απάντησε: "Σας παρακαλώ κύριε, δε θα μου πείτε εσείς τη δουλειά μου". "Μα...". "Σας παρακαλώ πολύ!". Σε κάθε "μα" όλο με παρακαλούσε ακόμα και δυνατότερα.

Είτε θίχτηκε η επαγγελματική του αξιοπρέπεια είτε όχι, τα ΙΧ παραμένουν αραδιασμένα στο πεζοδρόμιο υπό το "ασφαλές" βλέμα της τροχαίας. Άρα επιφυλάσομαι για το πόσο αποδοτική είναι η τηλεφωνική κλήση της τροχαίας για κάποιο παράνομα σταθμευ΄μένο ΙΧ σε πρόσβαση για ΑΜΕΑ.

[amigos]

Αρχική Δημοσίευση από Kiwi Είτε θίχτηκε η επαγγελματική του αξιοπρέπεια είτε όχι, τα ΙΧ παραμένουν αραδιασμένα στο πεζοδρόμιο υπό το "ασφαλές" βλέμα της τροχαίας. Άρα επιφυλάσομαι για το πόσο αποδοτική είναι η τηλεφωνική κλήση της τροχαίας για κάποιο παράνομα σταθμευ΄μένο ΙΧ σε πρόσβαση για ΑΜΕΑ.

Απλά υπάρχει μια σιωπηρή συμφωνία ότι λόγω του τεράστιου προβλήματος με το Πάρκιγκ η τροχαία κάνει τα στραβά μάτια.
Βέβαια έτσι δεν πρόκειται να αλλάξει η χαζοφιλοσοφία του παίρνω αμάξι όπου και αν πάω ενώ με βολεύει η συγκοινωνία.
Σε εμένα κάθε πρωί συμβαίνει το εξής .
Περιμένω στην στάση του λεωφορείου στην Λ.Αλεξάνδρας μαζί με δεκάδες κόσμο. Έρχονται λοιπόν κάποιες κυράτσες στελέχη μεγάλης τράπεζας και περνάνε κάθετα το πεζοδρόμιο κορνάροντας στους πεζούς που περιμένουν στη στάση (και μάλιστα στραβώνουν αν δεν φύγουν γρήγορα οι πεζοί) για να πάνε να αφήσουν το αμάξι ΄πάνω στο πεζοδρόμιο και μπροστά στην είσοδο της τράπεζας το οποιό το έχουν μετατρέψει σε ιδιωτικό πάρκιγκ.

[Kiwi]

Αυτό λοιπόν απαντάει και στην αρχική ερώτηση του νήματος. Πόσο κάφρος λαός είμαστε; Πολύ μεγάλος.

Όταν υπάρχουν σιωπηρές συμφωνίες και όταν η κυράτσα θεωρεί άτυπα ότι μπορεί να κορνάρει στον πεζό για να καβαλήσει πεζοδρόμιο, μιλάμε για γενικότερη νοοτροπία. Και η νοοτροπία αυτή λεει το εξής απλό: Ναι μεν υπάρχει η νομοθεσία, ναι μεν υπάρχουν τα εκτελεστικά μέσα αυτής, αλλά βάσει του προσωπικού συμφέροντος υπάρχει και μία απέραντη ευελιξία. Δηλαδή οκ όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στο νόμο αλλά ΕΓΩ είμαι ανώτερος απέναντι σε κάθε άλλο συμπολίτη μου γιατί ΕΓΩ ξέρω καλύτερα.

Την προηγούμενη εβδομάδα εργαζόμενοι του Ευαγγελισμού όχι μόνο πήραν την αυθαίρετη απόφαση να καταστρέψουν τις διαγραμμίσεις για πάρκινγκ, αλλά το είχαν και καμάρι τους μαζί με τα αιτήματά τους. Και μιλάμε για το θράσσος όπου υπάρχει σταθμός Μετρό ακριβώς έξω από το χώρο εργασίας τους. Αντί να εφαρμοστεί ο νόμος και οποιοσδήποτε διακύρητε περήφανα ότι έσβυσε τη διαγράμμιση να συληφθεί, εφαρμόστηκε η "σιωπηρή συμφωνία" της ζούγκλας και της οχλαγωγίας.