White balance

[Xenios]

Θέλω να ομολογήσω ότι μία λειτουργία της εκάστοτε μηχανής μου, με βασανίζει κάθε φορά, που θα έχω ένα έντονα φωτισμένο αντικείμενο.

Δεν αναφέρομαι στον manual χειρισμό ταχύτητας κλείστρου και ανοίγματος διαφράγματος, αλλά κυρίως στο white balance.

Δείτε τρεις φωτογραφίες μου, που τράβηξα στο τριαντάφυλλο λουσμένο στο φως του ήλιου.







Η τρίτη φωτογραφία είναι πιο σωστή; Μπας και χάνει την φωτεινότητα της;

Καμιά ιδέα; Που μπορεί να φτάσει κανεις την εξισορρόπηση του λευκού;

[Gildor]

Η δευτερη ειναι η καλυτερη. Η πρωτη θα μπορουσε να χρησιμοποιηθει σε ειδικες συνθηκες (πχ για να αποτυπωσει ονειρικη ατμοσφαιρα κλπ). Η τριτη προσωπικα μου ειναι αδιαφορη

Ειμαι ασχετος απο φωτογραφια, μιλαω απλα ως καποιος που ασχολειται με εικαστικα

[pazo]

Την παλιά καλή εποχή, πηγαίναμε στο φωτογραφείο ή στο περίπτερο, και αγοράζαμε ένα φιλμ Χ στάσεων (24, 36 κλπ).

Οι ελαφρώς πιο ψαγμένοι επέλεγαν και την ευαισθησία (ISO) που επιθυμούσαν (64, 100, 200, 400), αν ήθελαν γρήγορο ή αργό φιλμ, ώστε να μπορέσουν να φωτογραφίσουν με λιγότερο φως σε δύσκολες συνθήκες, χωρίς ή με εμφανή κόκκο κλπ.

Το τοποθετούσαμε στη μηχανή μας και τραβούσαμε τις φωτογραφίες που θέλαμε.

Τα φιλμ λοιπόν αυτά, ήσαν έτσι κατασκευασμένα, ώστε να δίνουν σωστά χρώματα/αποχρώσεις σε «πλέριο» φως ημέρας (ισορροπημένα για το φως του ήλιου), άντε και σε ορισμένες προϋποθέσεις, στη σκιά. Αν με το ίδιο φιλμ στη μηχανή, φωτογράφιζες το εσωτερικό του σπιτιού σου (με φωτισμό, μόνο από τις λάμπες πυρακτώσεως), απλά έπαιρνες μια φωτογραφία με έντονη πορτοκαλί (πολύ θερμή) απόχρωση. Θυμάσαι;

->

Οι πιο ψαγμένοι πάλι, θα θυμούνται πως υπήρχαν και αντίστοιχα φιλμ για φωτογράφιση σε εσωτερικούς χώρους, τα οποία έδιναν σωστά χρώματα/αποχρώσεις με φωτισμό tungsten. Αυτά τα χρησιμοποιούσαν κυρίως οι επαγγελματίες και οι «ανήσυχοι» ερασιτέχνες. Ήσαν ισορροπημένα για το φως των λαμπτήρων tungsten. Αν με το φιλμ αυτό στη μηχανή, φωτογράφιζες εξωτερικό χώρο στο φως του ήλιου, έπαιρνες μια φωτογραφία με έντονη μπλε (ψυχρή) απόχρωση.

->

Τα πράγματα βέβαια δεν ήσαν και τόσο τραγικά. Με τα κατάλληλα φίλτρα, στο φακό της μηχανής, είχες τη δυνατότητα να εξισορροπήσεις αυτές τις χρωματικές αποκλίσεις και να πάρεις σωστές (σε ότι αφορά στα χρώματα) φωτογραφίες, είτε με φιλμ ημέρας σε εσωτερικούς χώρους (εφαρμόζοντας μπλε φίλτρο), είτε με φιλμ tungsten σε εξωτερικούς χώρους (εφαρμόζοντας πορτοκαλί φίλτρο) στο φακό της μηχανής.

Αυτό λοιπόν είναι η εξισορρόπηση λευκού (white balance). Η διόρθωση δηλαδή που πρέπει να εφαρμόσεις, ανάλογα με τις συνθήκες φωτισμού (τη «θερμοκρασία» της φωτιστικής πηγής), ώστε να πάρεις στη φωτογραφία σου λευκά και όχι μπλε ή πορτοκαλί «λευκά» και αποχρώσεις. Στην αναλογική φωτογραφία, η διόρθωση μπορούσε να γίνει με την επιλογή του κατάλληλου φιλμ και την εφαρμογή των συγκεκριμένων φίλτρων. Στην ψηφιακή φωτογραφία, η διόρθωση γίνεται ρυθμίζοντας κατάλληλα την θερμοκρασία χρώματος από την επιλογή white balance της φωτογραφικής σου μηχανής.

Άρα, παρατηρώντας τις φωτογραφίες σου, καμιά σχέση δεν έχει η ρύθμιση του white balance (η οποία φαίνεται να είναι, ακριβώς η ίδια και στις τρεις), μ' αυτό που ζητάς. Δεν βλέπω καμιά διαφορά στις φωτογραφίες αυτές, σε ότι αφορά στην απόχρωση των χρωμάτων. Το μόνο που βλέπω είναι, ελαφρά διαφορετική ρύθμιση στην έκθεση.

[Diamond]

Εμένα μου φαίνονται σαν 3 φωτογραφίες τραβηγμένες υπό διαφορετική γωνία και με διαφορετικό ISO ή όπως πολύ σωστά είπε ο Παζίτο "έκθεση".
Η πρώτη με καμμένα τα λευκά, η δεύτερη πιο σωστή, η τρίτη με λιγότερη έκθεση...
Το white balance οι περισσότερες το ρυθμίζουν μόνες τους μέσω ενός λευκού φύλου χαρτιού και παίζει ρόλο για τον χρωματισμό του λευκού και όχι την έκθεση...

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από pazo Άρα, παρατηρώντας τις φωτογραφίες σου, καμιά σχέση δεν έχει η ρύθμιση του white balance (η οποία φαίνεται να είναι, ακριβώς η ίδια και στις τρεις), μ' αυτό που ζητάς.

Λάθος Βασίλη. Η μόνη ρύθμιση είναι το white balance, την ίδια στιγμή.

[pazo]

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Λάθος Βασίλη. Η μόνη ρύθμιση είναι το white balance, την ίδια στιγμή.

Ε! πες μας λοιπόν, τί ρυθμίσεις κάνεις στο white balance σε κάθε μια απ' τις τρεις φωτογραφίες.

π.χ. η 1η: 1/60 με f5,6 και white balance στο daylight
..... η 2η: 1/60 με f5,6 και white balance στο auto
..... η 3η: 1/60 με F5,6 και custom white balance στους 5.200 βαθμούς Kelvin...


(ελπίζω να κατάλαβες τι ρόλο παίζει η εξισορρόπηση λευκού, με το μήνυμα που σου έγραψα και για το οποίο, έχασα τον μεσημεριανό μου ύπνο, έτσι; )


Χε χε... μ' αρέσει που είσαι και κατηγορηματικός! όπως πάντα...

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Λάθος Βασίλη. Η μόνη ρύθμιση είναι το white balance, την ίδια στιγμή.

[Diamond]

Χμμμ....
Να φτιάξω ένα σκριπτάκι να διαβάσουμε τα exif τους να δούμε τις διαφορές;


(Ξέρω, ξέρω, Μοργκουλίζω λιγάκι, δεν πήρα το εμβόλιο μου φέτος και την πάτησα)

[pazo]

Και για να κλείσει και το θέμα αυτό, με την ελπίδα πως, αυτοί που θα το διαβάσουν (και δεν γνωρίζουν) να κατανοήσουν τί σημαίνει εξισορρόπηση λευκού (white balance) να προσθέσω τα εξής:

Το φως που εκπέμπει μια φωτεινή πηγή, έχει διαφορετική θερμοκρασία χρώματος (εκπέμπει δηλαδή «έγχρωμο» και όχι «λευκό» φως), η οποία μετράται σε βαθμούς Kelvin, σύμφωνα με τον παρακάτω πίνακα:



Εδώ λοιπόν βλέπουμε πως ένα ταπεινό κεράκι, στο κάτω-κάτω μέρος της κλίμακας (1.000 K) εκπέμπει πορτοκαλοκόκκινο φως. Καθώς ανεβαίνουμε την κλίμακα συναντάμε άλλες φωτιστικές πηγές/συνθήκες που δίνουν αποχρώσεις από το πορτοκαλί προς το μπλε, όπως οι το φως του ήλιου στην ανατολή (2.000 K), τους λαμπτήρες πυρακτώσεως (2.500 K), το φως του ήλιου το μεσημέρι και το φως του φλας της μηχανής (5.100 Κ), μέχρι το ανώτερο σημείο της κλίμακας, το φως στους πόλους με μπλε ουρανό (10.000 Κ).

Το ανθρώπινο μάτι, μεταφέρει την φωτισμένη από κάθε πηγή εικόνα στον εγκέφαλο, ο οποίος τη «προσαρμόζει» αυτόματα, με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνουμε τη διαφορά και να «βλέπουμε» σωστά χρώματα/αποχρώσεις.

Το φιλμ στην αναλογική και ο αισθητήρας στη ψηφιακή φωτογραφική μηχανή αντίστοιχα, που δεν διαθέτουν ΑΙ, δεν καταλαβαίνουν τίποτα από «προσαρμογές» και αποτυπώνουν την εικόνα με τις χρωματικές αποχρώσεις που δίνει η συγκεκριμένη φωτεινή πηγή. Γι' αυτό, όπως είπαμε, πρέπει να επέμβουμε εμείς στη συνέχεια και με τη χρήση κατάλληλων φίλτρων (στην αναλογική φωτογραφία) ή τη χρήση της ρύθμισης «white balance» στη ψηφιακή φωτογραφία, να διορθώσουμε την εικόνα έτσι, ώστε να απαλαγούμε από τις πορτοκαλί/μπλέ αποχρώσεις και να πάρουμε σωστά χρώματα.

[Morgul]

Επειδή κι εγώ δε βλέπω διαφοροποίηση white balance αλλά μόνο έκθεσης, δε μας ανεβάζεις κάπου τα αρχικά αρχεία (όπως βγήκαν από τη μηχανή, σε JPEG ή RAW ή ό,τι άλλο) για να δούμε τα EXIF tags; Θα είναι σαφώς πιο εύκολο να σου λύσουμε την απορία/πρόβλημα.

[jupiterPater]

1000 βαθμοί Kelvin ... 10.000 βαθμοί Kelvin ...

Η κάθε διαβάμιση και μια απόχρωση του ίδιου χρώματος, που συδυάζεται επίσης και με τις παραμέτρους της έκθεσης. Ο κάθε συνδυασμός και διαφορετικό αποτέλεσμα. Ο κάθε κριτής του αποτελέσματος και διαφορετική κρίση ... Σ' άλλον αρέσει πιο "ζεστή" σ' άλλον πιο "κρύα" η σούπα ... Ποια είναι η καλύτερη ; Ποια η σωστή ; Αυτή που αποτυπώνει καλύτερα την πραγματικότητα ; Και ποια είναι η πραγματικότητα, παρακαλώ ; Αυτή που βλέπει το δικό μου μάτι, ή το μάτι του άλλου ; Η πικάντικη ή η γλυκιά γεύση ;

Δύσκολα πράγματα, ε ; Που έχουν προκαλέσει άπειρες συζητήσεις και ποταμούς μελάνης. Γιατί ; Διότι, για την ταπεινή μου άποψη, το καλύτερο αποτέλεσμα στο κάθε τι, είναι αυτό που αρέσει σ' εμένα. Κι αυτό που αρέσει σ' εμένα, μπορεί να μην αρέσει στον άλλο. Η φωτογραφία, δεν αποτελεί εξαίρεση. Οπως και το ίδιο το μάτι μας. Η πιστότητα στη φωτογραφία, μπορεί να είναι προσόν μόνο στο ρεπορτάζ. Σε κάθε άλλη περίπτωση, τέχνη δεν γίνεται μ' ένα τυχαίο κλικ. Η φωτογραφία, όπως και κάθε άλλο εικαστικό αποτέλεσμα, είναι υποκειμενική υπόθεση. Αρέσει ή δεν αρέσει ...

(Τώρα βέβαια, για να λεμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, είναι και υπόθεση διαφήμισης και σπόνσοριγκ ... ποιος αμφιβάλλει, για παράδειγμα, για την τέχνη του Picasso ή του Dali ; )

Ολα αυτά, είναι γνώμη μου βέβαια, και δεν υποχρεώνουν κανένα ...

Καλή νύχτα σε όλους τους ... φωτογράφους κάθε λογής !

[Morgul]

Αρχική Δημοσίευση από jupiterPater Η πιστότητα στη φωτογραφία, μπορεί να είναι προσόν μόνο στο ρεπορτάζ.

Αντιθέτως, στα ρεπορτάζ η πιστότητα χρωμάτων είναι τρίτης κατηγορίας κριτήριο. Φωτογραφία τέχνης, πορτρέτα, επιστημονική φωτογραφία, και δεκάδες άλλα είδη φωτογραφίας έχουν ανάγκη από χρωματική πιστότητα. Όπως έχει σημασία η πιστότητα και όταν φωτογραφίζουμε σε δύσκολο φωτισμό (όπως ξέρουν όσοι έχουν τραβήξει τελείως μπλε ή τελείως κίτρινες φωτογραφίες με παλιότερες μηχανές — κι εγώ μαζί τους)

Αρχική Δημοσίευση από jupiterPater Σε κάθε άλλη περίπτωση, τέχνη δεν γίνεται μ' ένα τυχαίο κλικ.

Henri Cartier-Bresson. Robert Kappa. André Kertész. Brassaï.

Η φωτογραφία, όπως και κάθε άλλο εικαστικό αποτέλεσμα, είναι υποκειμενική υπόθεση. Αρέσει ή δεν αρέσει ...

Πλην όμως, πριν μιλήσουμε για τέχνη, πρέπει να μιλήσουμε για την τεχνική. Πρέπει να γνωρίζεις τους κανόνες πριν μάθεις να τους αγνοείς/ξαναγράφεις δημιουργικά. Ο Picasso και ο Dali έμαθαν να χρησιμοποιούν τα κατάλληλα εργαλεία πριν δημιουργήσουν τέχνη.

Στην τελική ανάλυση, το θέμα εδώ δεν είναι υποκειμενικό, ο Στέλιος έχει (μάλλον) μπερδέψει τους (αντικειμενικούς) όρους «white balance» και «exposure», κι αυτό θα τον εμποδίσει να χρησιμοποιήσει τα εργαλεία του για να δημιουργήσει τέχνη.

[jupiterPater]

Αρχική Δημοσίευση από Morgul Αντιθέτως, στα ρεπορτάζ η πιστότητα χρωμάτων είναι τρίτης κατηγορίας κριτήριο

... όχι πρώτης, όμως, έτσι δεν είναι ?

Αρχική Δημοσίευση από Morgul Φωτογραφία τέχνης, πορτρέτα, επιστημονική φωτογραφία, και δεκάδες άλλα είδη φωτογραφίας έχουν ανάγκη από χρωματική πιστότητα

... όπως για παράδειγμα, οι πάρα πολύ καλές (επειδή μου αρέσουν, όπως λέγαμε, πιστεύω δε πως αρέσουν και σε άλλους .. ) φωτό αστροφυσικής που μας παρουσιάζει πότε - πότε ο Xenios. Τα χρώματά τους όμως, μακράν απέχουν από το να είναι τα πργματικά. Οι επιστημονικές αυτές φωτό (όλες ψηφιακές, σήμερα που παίρνονται μέσα από τα φασματοσκόπια του Hubble ή των άλλων ουράνιων και επίγειων αστροφυσικών παρατηρητηρίων) είναι όλες κατάλληλα επεξεργασμένες χρωματικά στα σχετικά επιστημονικά εργαστήρια, για να αποδώσουν πιο εντυπωσιακά και σαγηνευτικά τα ουράνια σώματα και τους γαλαξίες (απαραίτητα επεξεργασμένοι χρωματικά αυτοί). Μπορείς να είσαι βέβαιος ότι αν αυτές οι φωτό παρουσιαστούν με τα φυσικά τους και μόνο χρώματα, μόνο τρόμο μπορούν να μας προκαλέσουν. Αυτά, και εν μέρει μόνο, για την επιστημονική φωτογραφία. Επίσης στη νανοφυσική, η χρωματική επεξεργασία χρησιμοποιείται πάρα πολύ, για να δοθεί έμφαση στην Α ή τη Β σημαντική λεπτομέρεια. Το ίδιο και στις περισσότερες άλλες επιστήμες. ...

Η πιστότητα στο πορτρέτο πάλι, δεν θα μπορέσει σχεδόν ποτέ να αποδώσει π.χ. εκείνο το glamour effect που οφείλεται ακριβώς σε χρωματική επεξεργασία, είτε κατά τη διάρκεια της φωτογράφησης (φίλτρα κτλ .. ), είτε μετά. Πολλές φορές πάλι, είναι η ίδια η φύση που μας παρέχει τη χρωματική επεξεργασία που, αλλιώς, θα επιδιώκαμε τεχνητά. Για παράδειγμα, οι καταπληκτικές φωτό που παίρνουμε καμιά φορά στο ηλιοβασίλεμα ή στην ανατολή, οφείλονται στην φυσική χρωματική επεξεργασία που αναλαμβάνει για μας η ατμοσφαιρική διάθλαση σε μια κατάσταση όπου τα πραγματικά χρώματα των αντικειμένων που φωτογραφίζουμε είναι τελείως διαφορετικά, κάτω από άλλες συνθήκες. Για να το πούμε ακριβέστερα, η παρουσίαση (είτε στο μάτι μας είτε στο φακό της μηχανής) του αντικειμέννου που βλέπουμε ή φωτογραφίζουμε, δεν οφείλεται στο αντικείμενο, αλλά στα "παχνίδια του φωτός" που μας παίζει η φύση ή που προκαλούμε εμείς κατά, ή μετά τη φωτογράφηση αυτή καθαυτή.

Ανάλογα συμβαίνουν κατά τη γνώμη μου, και στα άλλα είδη φωτογραφίας ...

Αρχική Δημοσίευση από Morgul Όπως έχει σημασία η πιστότητα και όταν φωτογραφίζουμε σε δύσκολο φωτισμό (όπως ξέρουν όσοι έχουν τραβήξει τελείως μπλε ή τελείως κίτρινες φωτογραφίες με παλιότερες μηχανές — κι εγώ μαζί τους)

Σε δύσκολο φωτισμό πάλι, τα "παιχνίδια με το φως" έχουν ιδιαίτερη αξία όταν θέλουμε να παρουσιάσουμε ένα φαντασμαγορικό αποτέλεσμα. Βοηθητικά όργανα όπως το στροβοσκόπιο, σε συνθήκες δύσκολου ή ειδικού (και ασθενικού ! ) φωτισμού, δεν έχουν μόνο εφαρμογή στη φυσική επιστήμη, αλλά και στην καλλιτεχνική φωτογραφία γιατί δίνουν τη δυνατότητα να δώσουμε εντυπωσιακή φαντασμαγορία φαινομενικής συνέχειας σε μια σειρά διαδοχικών λήψεων. Ανάλογα αποτελέσματα πετυχαίνουμε και με ειδικές διατάξεις μιας σειράς φλας. Αλλά και με ένα μόνο, μιας και ήρθε η κουβέντα, μπορούμε να έχουμε εντυπωσιακά καλλιτεχνικά αποτελέσματα μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, όταν το χρησιμοποιούμε με ειδικές τεχνικές και μακριά από τη μηχανή μας. Νομίζω προσωπικά, ότι τα παραδείγματα που αναφέρεις παρά πάνω (τελείως μπλε ή κίτρινες) είναι μάλλον σφάλματα αδεξιότητας ή απειρίας παρά ηθελημένα αποτελέσματα.

Αρχική Δημοσίευση από Morgul Henri Cartier-Bresson. Robert Kappa. André Kertész. Brassaï

Δεν νομίζω οι δάσκαλοι αυτοί της φωτογραφίας, να μην ήξεραν καλά και να μην χρησιμοποιούσαν (με τη δική τους έμπνευση) τα "παιχνίδια του φωτός" που λέγαμε ... Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε πως ότι κι αν φωτογραφίζουμε, δεν φωτογραφίζουμε το αντικείμενο αλλά το φως που ανακλάται πάνω του !!! Οπότε, το ίδιο αντικείμενο, μπορεί να έχει άλλη όψη ανάλογα με αυτό το φως. Ολη η τεχνική, έγκειται στο να μπορέσουμε να συλλάβουμε μια ενδιαφέρουσα οπττική αυτού του αντικειμένου, αφού αυτό εμφανίζεται διαφορετικά, ανάλογα με τo φως . Εξ άλλου, είναι γνωστό το "ρητό" στους μύστες της φωτογραφίας : δεν έχει σημασία το τι φωτογραφήζεις, αλλά το πώς !!

Αρχική Δημοσίευση από Morgul Πλην όμως, πριν μιλήσουμε για τέχνη, πρέπει να μιλήσουμε για την τεχνική. Πρέπει να γνωρίζεις τους κανόνες πριν μάθεις να τους αγνοείς/ξαναγράφεις δημιουργικά. Ο Picasso και ο Dali έμαθαν να χρησιμοποιούν τα κατάλληλα εργαλεία πριν δημιουργήσουν τέχνη

Σ' αυτό συμφωνώ ... Προσθέτω και τον περίφημα (κατά τη γνώμη μου) Octavio Ocampo με τα απαράμιλλα πορτραίτα του ... και ο οποίος "ουκ εα με καθεύδειν" ...

Αρχική Δημοσίευση από Morgul Στην τελική ανάλυση, το θέμα εδώ δεν είναι υποκειμενικό, ο Στέλιος έχει (μάλλον) μπερδέψει τους (αντικειμενικούς) όρους «white balance» και «exposure», κι αυτό θα τον εμποδίσει να χρησιμοποιήσει τα εργαλεία του για να δημιουργήσει τέχνη.

Είναι υποκειμενικό, όπως και η κάθε τέχνη. Αυτή είναι η δική μου πεποίθηση. Το ερώτημα έγκειται στο κατά πόσον το αποτέλεσμα ελέγχεται, στο κατά πόσον δηλαδή είναι ηθελημένο ή τυχαίο και ανεξέλεγκτο. Το αν αρέσει ή όχι και στους άλλους, αυτό εξαρτάται από τον παρατηρητή και τον ... σπόνσορα - διαφημιστή. Ομως εγώ, φωτογραφίζω πρώτα για τον εαυτό μου, γιατί εκεί βρίσκω και τη μεγαλύτερη ικανοποίηση (ή απογοήτευση ... ) Αλλά αυτό, είναι προσωπικό θέμα ...