Πριν πέντε χρόνια, είχα φωτογραφίσει τον Άμπι, στην βάρκα του αφεντικού του, στην Αγία Μαρίνα Πτελαιού.
Οι δικοί του μου την ζήτησαν σε μεγάλο μέγεθος και την κορνίζαραν και την έδειχναν σε όλους.
Ο Άμπι ήταν καθαρόαιμος Ροδεσιανός Ρίτζμπακ, απίστευτα έξυπνος και μοναδικός φύλακας. Η σχέση του με το ζευγάρι που τον είχε, ήταν μοναδική, λατρεία και από τα δύο μέρη.
Δέσποζε στην περιοχή, όταν σε γνώριζε σε έκανε φίλο. Όσο καιρό θα πήγαινα εκεί στο εξοχικό της αδελφής μου και το γαμπρού μου, θα ερχόταν κάθε πρωί παρέα μου, να βολτάρουμε την παραλία και να δούμε την ανατολή του ηλίου μαζί. Μου έδινε την εντύπωση ότι λάτρευτε εκείνη την ώρα, όσο και εγώ.
Η παρέα μας τελείωνε όταν το ζευγάρι έμπαινε στην βάρκα για να πάνε για ψάρεμα, τρίτος επιβάτης ήταν πάντα ο Άμπι, μπροστά μπροστά σαν οδηγός και πάντα όρθιος απολάμβανε την βόλτα.
Φέτος που πήγα ο Άμπι στα 15 του χρόνια δεν ήρθε το το πρωί για παρέα. Πήγα στο σπίτι τους και τον είδα πάνω στο στρώμα του, στην σκεπαστή βεράντα του ζεύγους και απλά ήρθε κοντά για τα γνωστά χαιδέματα.
Μόλις έμαθα ότι ο Άμπι έδυσε, η Αγία Μαρίνα και η ανατολή του ηλίου, δεν θα είναι ποτέ ίδια.