Λειτουργός ή υδραυλικός;
Οχι και τόσα πολλά χρόνια πριν, την άρχουσα τάξη σε κάθε παραδοσιακό ελληνικό χωριό, την αποτελούσαν ο δήμαρχος, ο παπάς, ο γιατρός, ο χωροφύλακας και ο δάσκαλος. Ο δάσκαλος με τα μυωπικά γυαλιά, έμψυχη εγκυκλοπαίδεια, του οποίου το χέρι -με προτροπή γονιών και με ντροπή- φιλούσαμε, όταν μας παρέδιδε το ενδεικτικό, ο δάσκαλος που είτε με τη βίτσα στο χέρι είτε με τον λόγο τον καλό, ήταν για τα παιδιά ο σηματοδότης της εξωοικογενειακής ζωής.
Το λούστρο από το επάγγελμα του δασκάλου, όπως και σε τόσα άλλα από τα καλούμενα «λειτουργήματα», θάμπωσε από καιρό, τα τελευταία χρόνια μια από τις πιο γνώριμες εικόνες δασκάλου είναι αυτή του διαμαρτυρόμενου απεργού. Να όμως, που η ταυτότητα του δασκάλου αποτελεί διακαή πόθο των 18άρηδων που έστειλαν το πιο ευανάγνωστο μήνυμα μέσω των πανελλαδικών εξετάσεων, καθαρογράφοντας πιο έντονα από ποτέ το μέγα άγχος τους. Το ρεκόρ στη βάση εισαγωγής στα Παιδαγωγικά τμήματα είναι ενδεικτικό: πριν από λίγα χρόνια, με 14.000 μόρια ο υποψήφιος εισαγόταν στο Παιδαγωγικό Αθήνας, εφέτος η βάση εισαγωγής εκτινάχθηκε στα 18.700 μόρια και στη Θεσσαλονίκη ακόμα πιο ψηλά, μόνον οι άριστοι χωρούν.
Μπορεί τα κοριτσάκια στα παιχνίδια τους να υποδύονται ακόμα τις δασκάλες, ο πληθυσμός όμως των υποψήφιων «αληθινών» δασκάλων είναι απόρροια του πανίσχυρου νόμου της προσφοράς και της ζήτησης, ο διορισμός έρχεται σχεδόν αμέσως. Το φάντασμα της γενιάς των «700 ευρώ» ρίχνει βαριά σκιά, τα όνειρα μπορούν να περιμένουν (ή θάβονται), να πιάσω γρήγορα δουλειά, σκέφτονται τα αυριανά δασκαλοπαίδια. Πρώτος μισθός; Λίγο πάνω από τα 900 ευρώ, μετά 33 χρόνια υπηρεσίας περί τα 1.600 ευρώ. Ε, δεν μπορείς να πεις ότι οικονομικά ο δασκαλάκος είναι λεβεντιά - μην ξεχνάμε ότι το μαξιλάρι των ιδιαίτερων μαθημάτων σε αυτούς σπανίζει, για πολλούς η δεύτερη, εξωσχολική δουλειά είναι μονόδρομος.
«Ναι αλλά κάθονται τρεις μήνες τον χρόνο», είναι η κλασική ένσταση άλλων εργαζομένων. «Και η δουλειά που παίρνουμε στο σπίτι; η διόρθωση γραπτών; η προετοιμασία για τη διδασκαλία της επόμενης μέρας; Οι νέες τεχνολογίες; Ξέρετε τι ρωτά σήμερα, ένας “δικτυωμένος” 10χρονος;», απαντούν οι ευσυνείδητοι δάσκαλοι. Και συνάμα: Η ευθύνη απέναντι στους πιτσιρικάδες, ο μπαμπούλας των γονιών που πιστεύουν ότι το δικό τους παιδί είναι το πιο προικισμένο, καθόλου κακομαθημένο, κι άντε βγάλε άκρη.
Ενας δάσκαλος αναρωτιόταν στο Διαδίκτυο: Μερικοί δεν βλέπουν τίποτα κακό στο να πληρώνουν αυτούς στους οποίους εμπιστεύονται τα μυαλά των παιδιών, λιγότερα από εκείνους στους οποίους εμπιστεύονται τα υδραυλικά του σπιτιού. Ενας έμπειρος υδραυλικός (που δηλώνει 10.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα) απαντά: Ας είχες μυαλό να γινόσουν υδραυλικός.
Καθημερινή
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
|