Citius altius fortius dopius

[Xenios]

Αναμέτρηση «τιτάνων»

Μπολτ, Φελπς, Ράις, Ισινμπάγεβα... Η τιτάνια μάχη για χιλιοστά, για εκατοστά του δευτερολέπτου επιβεβαιώνουν, παρά τις περί του αντιθέτου θεωρίες για εξάντληση των ανθρωπίνων ορίων και τέλους των ρεκόρ, ότι αντιθέτως στους Ολυμπιακούς Αγώνες τα ρεκόρ καταρρίπτονται. Οι αθλητές ανταγωνίζονται τον εαυτό τους. Δεν κυνηγούν τον αντίπαλο, κυνηγούν την υπέρβαση του δυνατού, την προσέγγιση του τέλειου, την εκτίναξη προς το θείο (ισόθεοι δεν λέγονταν στην αρχαιότητα οι Ολυμπιονίκες; Κι ας κατακτούσαν συχνά με δόλια μέσα αυτόν τον τίτλο).

Οι εκφάνσεις του υπεράνθρωπου ήταν πάντα από τα πιο γοητευτικά παραμύθια, κύκλωπες, γίγαντες, εκατόγχειρες, Τάλως, Ηρακλής... Και από τα πιο θελκτικά στοιχήματα, Ικαρος, Φαέθων... Οντα υπερφυσικά, μυθικά, τολμηρά, αστόχαστα. Αρχετυπικά πρότυπα του σούπερμαν.

Αγγελος ή δαίμονας, ο σημερινός πρωταθλητής («τα φάρμακα με έκαναν να νιώθω για δύο χρόνια υπεράνθρωπος», είχε πει ο Ντουέιν Τσέιμπερς) δεν αποτελεί μέρος κάποιου μυθικού σχεδίου ή κοινωνικού προστάγματος, αλλά ένα υπερ-εργαλείο στα χέρια εταιρειών και κυκλωμάτων. Citius-altius-fortius και… dopius. «Τυφλός» από τη μανία, από το πάθος της πρωτιάς, επιδίδεται στην πιο βάναυση, απεγνωσμένη απόπειρα επιβίωσης - χωρίς διακρίσεις και ρεκόρ δεν υπάρχει μέλλον για τον αθλητή. Το γνωρίζουν ακόμη και τα παιδιά, τα προικισμένα βλαστάρια των σταδίων που δείχνουν ήδη προετοιμασμένα για όλα -σε παλαιότερη έρευνα, το 70% των αθλούμενων νεαρών δήλωναν ότι θα έκαναν τα πάντα προκειμένου να ξεχωρίσουν.

Ο πόλεμος των επιδόσεων δεν έχει τέλος. Η επιστήμη σε λίγο θα μπορεί να κάνει πραγματικότητα τα μυθικά υπερφυσικά όντα, να κατασκευάσει αθλητές Τρίτωνες, Ατλαντες, Ηρακλήδες, Αίολους... Θα μπορεί να κάνει τον άνθρωπο υπερφυσικό, θηριώδη - θαυμαστό «υπερόπλο» της πιο κεκαλυμμένης μαφίας. Να φτιάξει σώματα μηχανές, με την αίγλη μιας δύναμης, μιας αντοχής, που δεν θα πηγάζει πια από απαγορευμένες ουσίες, αλλά που θα κατασκευάζεται στα τεχνολογικά εργαστήρια. Με αντίτιμο μια πιο καθολική, πιο οριστική απώλεια της ανθρώπινης ελευθερίας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Αλλά μήπως και σήμερα δεν είναι σκλάβος ο αθλητής; Μέσα στη μέθη της υπέρβασης, την αναμφισβήτητη μαγεία της άθλησης (η κίνηση του ανθρώπινου σώματος ανανεώνει διαρκώς στα μάτια μας την παρουσία της ζωής) ξεχνάμε ότι νεαρά ταλαντούχα άτομα «καίγονται» στην προσπάθεια να πετάξουν έξω από τους φυσικούς νόμους. Το νευρικό τους σύστημα κουρελιάζεται από τις συνεχείς δοκιμασίες και από την εξοικείωση με τον πόνο, από τη σκληρή προσπάθεια που λίγο διαφέρει από την πιο ακραία μορφή τιμωρίας. Παγιδευμένοι σε έναν ιδιότυπο σολιψισμό, αποτυγχάνουν ν’ αμυνθούν στη βαρβαρότητα της ποδηγέτησης και στη φιλοσοφία (του προπονητή) ότι η γραμμή του μέλλοντός τους είναι ανιούσα ευθεία... Θύματα της αφανούς διαμάχης μεταξύ περισσής τεχνολογίας (σήμερα φαρμακολογίας, αύριο βιοτεχνολογίας) και ανεπαρκούς ανθρωπισμού, τα χρυσά (για τα αβυσσαλέα οικονομικά συμφέροντα) αγόρια και κορίτσια, φέρουν κάτω από τα υπέρλαμπρα φώτα, ασήκωτες «αλυσίδες».

Καθημερινή