Ο Γολγοθάς των παιδιών με ειδικές ανάγκες

[FiBeR]

Αριθμούν πάνω από 180.000 και μόνο τα 13.500 παρακολουθούν μαθήματα δημοτικού, ενώ τα υπόλοιπα καταδικάζονται σε περιθωριοποίηση

Του Σπυρου Καραλη

Εχοντας βιώσει επί δεκαετίες τι σημαίνει «αδιαφορία» και «κοινωνικός αποκλεισμός», οι φορείς γονέων υποδέχονται με σοβαρές επιφυλάξεις το προς ψήφιση νομοσχέδιο που ρυθμίζει τα θέματα ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης των παιδιών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Παρά το γεγονός ότι με το νέο νομοσχέδιο θεσπίζεται ως υποχρεωτική η ειδική αγωγή στην εκπαίδευση και εξαγγέλλεται η κατασκευή 56 νέων ειδικών σχολείων σε όλη τη χώρα μέχρι το 2012, οι γονείς ζητούν οι «αόριστες υποσχέσεις» να γίνουν άμεσα έργα και υποδομές. Διαπιστώνουν επίσης σοβαρές ασάφειες και παραλείψεις στον τρόπο με τον οποίο θα προχωρήσει η ένταξη στα γενικά και στα ειδικά σχολεία των παιδιών που τώρα βρίσκονται στο κοινωνικό περιθώριο εξαιτίας των αναπηριών ή των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών που αντιμετωπίζουν. Σήμερα, από τα 180.000 και πλέον Ελληνόπουλα με αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες που χρήζουν ειδικής εκπαίδευσης, μόνο τα 13.500 παρακολουθούν κάποια μορφή πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ μόλις το 10% από αυτά συνεχίζει σε δευτεροβάθμια διαδικασία ειδικής αγωγής. «Τα ειδικά σχολεία είναι ελάχιστα και όπου υπάρχουν δεν διαθέτουν επαρκείς υποδομές και είναι τα περισσότερα χωρίς το κατάλληλο προσωπικό. Στην Ελλάδα, η συντριπτική πλειονότητα των παιδιών με αναπηρίες βρίσκονται στα σπίτια τους εξαιτίας της έλλειψης ειδικής μέριμνας στην εκπαίδευση, καταδικάζονται σε περιθωριοποίηση και παραμένουν για όλη τους τη ζωή σε απόλυτη εξάρτηση από το οικογενειακό τους περιβάλλον» λέει στην «Κ» η κ. Ζακλίν Ποέτρας - Μιχαλάκου, Καναδέζα στην καταγωγή και μητέρα παιδιού με ειδικές ανάγκες.

«Το νομοσχέδιο, ενώ έχει ορισμένες θετικές διατάξεις, όπως η ένταξη της ειδικής εκπαίδευσης στο σχολικό σύστημα, εντούτοις βρίσκεται σε αντίφαση με τις τεράστιες ελλείψεις της ελληνικής πραγματικότητας και δεν λύνει το βασικό πρόβλημα: Να βρουν, δηλαδή, το δικό τους σχολείο με βάση τις ανάγκες τους τα παιδιά με αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες. Ετσι παραμένει η άγρια εκμετάλλευση των οικογενειών που μεγαλώνουν παιδιά με αναπηρίες. Είναι δεκάδες οι οικογένειες που δεν έχουν τα μέσα να καλύψουν τις ανάγκες εκπαίδευσης και αποκατάστασης του παιδιού τους. Οι άνθρωποι αυτοί είναι σε απόγνωση...» τονίζει η μεταπτυχιακή στο τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Κική Ξηράκη.

«Χρειαζόμαστε έργα κι όχι λόγια...».

«Ζητάμε ξεκάθαρες λύσεις. Τα πιο βασικά αιτήματα των γονιών δεν ικανοποιούνται, και οι θετικές γενικές διατυπώσεις του νομοσχεδίου αναιρούνται από επιμέρους διατάξεις, πράγμα που διαμορφώνει έναν νόμο, του οποίου η εφαρμογή πιθανότατα θα συντηρήσει και θα διαιωνίσει τα φαινόμενα καταπάτησης θεμελιωδών ανθρωπίνων και συνταγματικών δικαιωμάτων για τα παιδιά με δυσκολίες και αναπηρίες» σημειώνει ο Δ. Σταυρόπουλος, πατέρας παιδιού με ειδικές μαθησιακές ανάγκες και μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού «Παιδί – Ειδικά Δικαιώματα». «Ενδεικτικό των παραλείψεων είναι και το γεγονός ότι σε καμία διάταξη δεν προβλέπεται συνοδός για κάποιο παιδί που προχωράει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ σχετική πρόβλεψη υπάρχει μέχρι και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Είναι παράλογο, αλλά γιατί ένα τυφλό ή κωφό παιδί να στηρίζεται στην καλή προαίρεση των πρυτανικών αρχών και να μη δικαιούται βάσει νόμου βοήθεια και στο πανεπιστήμιο; Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες δεν χρειάζονται άλλες υποσχέσεις. Πρέπει κάποια στιγμή να προχωρήσουμε σε υποδομές για να μη θυμίζει η Ελλάδα τριτοκοσμική χώρα στον τομέα αυτόν» καταλήγει η κ. Ξηράκη.

"H ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" 02/05/2008