Απεργία και δημοκρατία

[Stanley]

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Οι διακοπές που θα σημειωθούν το Σάββατο 8 Μαρτίου: Σχόλιο Ας μην το σχολιάσω γιατί θα μου μεταφέρουν το μήνυμα οι άλλοι admins.....

Νομίζω οτι αν υπάρχει η έννοια της "υπερβολικής" δημοκρατίας, πρέπει να έχει λάβει υπόσταση στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία. Πως γίνεται σε όλες τις αγωνιστικές εκδηλώσεις αυτού του τόπου ορισμένες μειοψηφίες (φοιτητών, απεργών, γνωστών-αγνώστων κλπ) να ταλαιπωρούν άπαντες, ουδέποτε μπόρεσα να το καταλάβω. Είναι τέτοια η ευαισθησία μας απέναντι στο δικαίωμα του "αγωνίζεσθαι" (ιστορικό κατάλοιπο εποχών περασμένων?) που έχουμε απωλέσει κάθε ίχνος κοινής λογικής.

Αυτό που λέω, και ξέρω οτι ακούγεται αιρετικό, είναι οτι πρέπει η απεργία να τσούζει πρώτα και κύρια αυτόν που την κάνει. Σε άλλες εποχές οι διαδηλωτές κατέληγαν στη Μακρόνησο (για να μην πω στο απόσπασμα), αλλά σήμερα το εθνικό μας σλόγκαν είναι "κλείσε και εσύ ένα σχολείο/ πανεπιστήμιο/ λιμάνι/ δρόμο/ εργοστάσιο, μπορείς!". Είδα και τις καταλήψεις των πανεπιστημίων (10 χρόνια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών...) και ξέρω πόσο σκληρός είναι ο αγώνας των συντρόφων φοιτητών και πόσο ιδρώναν οι σύγχρονοι Τσε Γκεβάρα του 21ου αιώνα πολεμώντας τα τανκ της δικτατορίας και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις κατοχής μεταξύ φραπέ και τάβλι.

Διότι αγώνας, σε τελική ανάλυση, δεν είναι να ταλαιπωρούμε τον ανήμπορο καταναλωτή της ΔΕΗ ή τον ανώνυμο μαθητή/φοιτητή ή τον εργαζόμενο που προσπαθεί να πάει στη δουλειά του. Αυτός, άλλωστε, μόνο αντίσταση δεν μπορεί να προβάλλει. Όσοι είναι μάγκες ας κάνουν τον αγώνα τους με αυστηρά προσωπικό κόστος (και για προσωπικό ή κλαδικό έστω όφελος) και όχι με κοινωνικό κόστος (για προσωπικό όφελος).

Κατα τα άλλα, μετά από ιδιαίτερη περισυλλογή έχω καταλήξει στο συμπέρασμα οτι ο ουσιαστικότερος και δυσκολότερος αγώνας, ειδικά στο ελληνικό περιβάλλον, είναι να προσπαθεί κάποιος να κάνει καλά τη δουλειά του και να σέβεται τον συνάνθρωπό του. Απλά μικρά πράγματα: να μην πετάει σκουπίδια κάτω, να μην κλέβει το κράτος, να μην παρκάρει το αυτοκίνητο πάνω στην πλατεία κλπ κλπ. Διότι αυτά τα μικρά είναι συχνά ακατόρθωτα και καθόλου αυτονόητα. Τα υπόλοιπα περι κοινωνικών επαναστάσεων και μαζικών διαδηλώσεων τα ακούω βερεσέ και όποιος πιστεύει το αντίθετο ας έρθει να μου το πει εφόσον αγωνίζεται με τίμημα τη ζωή και την υγεία του και όχι με τίμημα τη δική μου υπομονή.

Φιλικά,
Π.

[giannis.@]

Βρε παιδια,εισαστε σιγουροι οτι η απεργια των εργαζομενων στην ΔΕΗ γινεται για το ασφαλιστικο,και δεν κρυβονται απο πισω αλλα συμφεροντα? για να εχουμε να ασχολουμαστε με το αν θα εχουμε ρευμα η οχι? Γιατι,παιρνουν συνεντευξεις απο συνδικαλιστες,που ειναι κομματικοποιημενοι και οχι απο απλους εργαζομενους?

ΑΠΛΗ ΣΚΕΨΗ ΚΑΝΩ

[amigos]

Αρχική Δημοσίευση από Stanley Κατα τα άλλα, μετά από ιδιαίτερη περισυλλογή έχω καταλήξει στο συμπέρασμα οτι ο ουσιαστικότερος και δυσκολότερος αγώνας, ειδικά στο ελληνικό περιβάλλον, είναι να προσπαθεί κάποιος να κάνει καλά τη δουλειά του και να σέβεται τον συνάνθρωπό του. Απλά μικρά πράγματα: να μην πετάει σκουπίδια κάτω, να μην κλέβει το κράτος, να μην παρκάρει το αυτοκίνητο πάνω στην πλατεία κλπ κλπ. Διότι αυτά τα μικρά είναι συχνά ακατόρθωτα και καθόλου αυτονόητα. Τα υπόλοιπα περι κοινωνικών επαναστάσεων και μαζικών διαδηλώσεων τα ακούω βερεσέ και όποιος πιστεύει το αντίθετο ας έρθει να μου το πει εφόσον αγωνίζεται με τίμημα τη ζωή και την υγεία του και όχι με τίμημα τη δική μου υπομονή.

Συμφψνώ και νομίζω ότι το παραπάνω συμπυκνώνει την υποκρισία της αγωνιστικότητας στην σημερινή κοινωνία.

Άσχετα με τα παραπάνω τώρα ενα ερώτημα..Συμφωνείς με τις απεργίες των ιατρών που αγωνίζονται για εξορθολογισμό των εφημεριών καθώς και για την μονιμοποίηση όσων εργάζονται με σύμβαση και χωρίς δικαιώματα;
Με ποιούς τρόπους θα αντιδράσουν αφού το επάγγελμά τους έχει άμεση σχέση με το καλό του κοινωνικού συνόλου ;

[tertios]

Το δικαίωμα της απεργίας είναι αδιαμφισβητητο.

Τα κινητρα της , οχι.

Οπως πολλές αξίες στον τόπο μας, έχει υποστει και αυτο το δικαίωμα σαν αξια τόση αλλοτρίωση, τόσο πληθωρισμό, που καταντα ειρωνία. Και αν δουμε το θεμα έντιμα, είναι ζήτημα αν 2% των απεργιών έχουν πραγματικό αίτημα την ρύθμιση του γεγονότος που σταθηκε η αφορμή τους.

Συχνα τα αίτια ειναι η κομματικοποιημένη πολιτική αντίθεση, ο πόλεμος κατα της δημοκρατίας για ανατροπή κυβέρνησης χωρίς εκλογές και επιχειρηματα, αλλά και η προσωπική ωφέλεια συστηματων επαγγελματικών που λειτουργουν σαν κάστες (ιδιαίτερα όταν επίκεινται αργίες και διακοπές).

Και άσε τον λαό να ταλαιπωρείται.....Ποιός τον υπολογίζει; Ούτε ο ίδιος δεν τον παίρνει στα σοβαρα!

[Stanley]

Αρχική Δημοσίευση από amigos Άσχετα με τα παραπάνω τώρα ενα ερώτημα..Συμφωνείς με τις απεργίες των ιατρών που αγωνίζονται για εξορθολογισμό των εφημεριών καθώς και για την μονιμοποίηση όσων εργάζονται με σύμβαση και χωρίς δικαιώματα; Με ποιούς τρόπους θα αντιδράσουν αφού το επάγγελμά τους έχει άμεση σχέση με το καλό του κοινωνικού συνόλου ;

Δεν είπα να μην απεργεί κανένας. Απλά υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να μην πάω στη δουλειά, στο να πάω στη δουλειά και να καταλάβω και το κτήριο ώστε να μη μπορεί κανείς να δουλέψει, στο να πάω στη δουλειά για να κάψω το κτήριο και να πετάω μολότωφ στους περαστικούς. Αυτό που γίνεται, ορισμένες φορές, είναι οτι κλείνουν απλά τα τακτικά ιατρεία (δηλαδή τα προγραμματισμένα ραντεβού).

Κατα τα άλλα, σύμφωνα με το υπάρχον νομικό πλαίσιο η εργασία των γιατρών στην Ελλάδα (και παντού στην Ευρώπη) σε περισσότερες από 3-4 εφημερίες το μήνα είναι απλά παράνομη. Το να μην πάνε στη δουλειά μάλλον δε θα ήταν απεργία, αλλά νόμιμη ενέργεια. Ακόμη δεν έχει ξεκαθαριστεί αν οι επιπλέον εφημερίες (που είναι συχνά 4-5 το μήνα) θα πληρωθούν οι όχι. Αυτοί που δουλεύουν ενδεχομένως δουλεύουν τσάμπα και είναι και παράνομοι. Καλό, ε?

Α ρε, αυτά σκέφτομαι και λέω οτι δε θα μπορέσω ποτέ να γυρίσω.

Φιλικά,
Πέτρος