Οικογενειακή Βία; Μην την ανέχεστε, ζητήστε βοήθεια!

[purple anemone]

Η κακοποίηση των γυναικών εξακολουθεί να αποτελεί ταμπού στην κοινωνία μας. Τα περιστατικά καλύπτονται από ένα πυκνό πέπλο σιωπής και δεν καταγγέλλονται όλες οι περιπτώσεις οικογενειακής βίας, με αποτέλεσμα οι στατιστικές να απέχουν από την πραγματικότητα. Πόσο απέχουν δεν μπορεί κανείς να πει με ακρίβεια. Για παράδειγμα τα νούμερα που δίνουν επίσημα οι αστυνομικές αρχές (από τις καταγγελλόμενες περιπτώσεις) είναι πολύ μικρότερα από τα νούμερα που προκύπτουν από επιστημονικές έρευνες διαφόρων φορέων.

ΠΩΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΤΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ

Μία έκθεση του κέντρου ερευνών Innocenti (Unicef) που δημοσιεύτηκε τον Μάιο του 2000 παραθέτει ένα τρομακτικό κατάλογο τύπων βίας που ασκείται εναντίων των γυναικών κατά τη διάρκεια της ζωής τους από μέλη της ίδιας τους της οικογένειας. Αρχίζει από την έκτρωση λόγω προτίμησης φύλου και συμπεριλαμβάνει εκτός από το φυσικό ξυλοδαρμό και άλλες “ορατές” μορφές βίας όπως το κάψιμο με οξύ και οι φόνοι “τιμής”, τον εξαναγκαστικό υποσιτισμό, την έλλειψη πρόσβασης σε ιατρική περίθαλψη και στο σχολείο, τον εξαναγκασμό σε πορνεία και την καταναγκαστική εργασία. Η UNICEF προσεγγίζει το θέμα της οικογενειακής βίας ως ένα ζήτημα παραβίασης δικαιωμάτων και ως μέρος των διακρίσεων με βάση το φύλο που υπονομεύουν τα δικαιώματα των γυναικών και των παιδιών.

Το συνολικό ποσοστό στην Ευρώπη φαίνεται να κυμαίνεται στο 1 στις 4 γυναίκες. Κι αν αυτό το νούμερο δεν σας φαίνεται αρκετά τρομακτικό, δείτε και τις παρακάτω στατιστικές:

ΚΑΝΑΔΑΣ
29% των γυναικών ανέφεραν ότι υπήρξαν θύματα άσκησης σωματικής βίας από τον τωρινό ή πρώην σύντροφό τους
ΝΕΑ ΖΗΛΑΝΔΙΑ
Ποσοστό 20% ανέφεραν ότι έχουν κακοποιηθεί από σύντροφό τους
ΣΟΥΗΔΙΑ
Ποσοστό 20% έχουν πέσει θύματα φυσικής επίθεσης
Μ. ΒΡΕΤΤΑΝΙΑ
Το 25% των γυναικών έχουν γρονθοκοπηθεί ή χαστουκισθεί από τωρινό ή πρώην σύντροφό τους κάποια στιγμή της ζωής τους. Μία καταγγελία για ενδο-οικογενειακή βία το λεπτό, καταγράφεται καθημερινά από τα αστυνομικά τμήματα. Σχεδόν το 50% των γυναικών που έχουν δολοφονηθεί στην Αγγλία και την Ουαλία, σκοτώθηκαν είτε από τον πρώην είτε από τον νυν ερωτικό τους σύντροφο
ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
Το 28% των γυναικών ανέφεραν τουλάχιστον ένα περιστατικό φυσικής βίας από μέρους του συντρόφου τους
ΙΝΔΙΑ
Μέχρι και το 45% των έγγαμων ανδρών παραδέχθηκαν ότι κακοποιούν σωματικά τις συζύγους τους
ΑΙΓΥΠΤΟΣ
Ποσοστό 35% των γυναικών ανέφεραν ότι έχουν χτυπηθεί από τους συζύγους τους σε κάποια στιγμή του έγγαμου βίου τους
ΙΣΡΑΗΛ
Το 32% των γυναικών ανέφεραν τουλάχιστον ένα περιστατικό φυσικής βίας από τον σύντροφό τους και το 30% ανέφεραν εξαναγκασμό σε σεξουαλική πράξη από τους συζύγους τους
ΚΕΝΥΑ
Το 42% των γυναικών ανέφεραν ότι συνεχώς χτυπιούνται από τους άνδρες τους και το υπόλοιπο 58% ότι χτυπιούνται συχνά ή μερικές φορές
ΜΕΞΙΚΟ
Το 30% των γυναικών ανέφεραν τουλάχιστον ένα επεισόδιο φυσικής βίας από τον σύντροφό τους
ΡΩΣΣΙΑ
Ποσοστό 25% των κοριτσιών ανέφεραν ανεπιθύμητη σεξουαλική επαφή
ΗΠΑ
Σύμφωνα με το FBI κάθε 15 δευτερόλεπτα, μια γυναίκα κακοποιείται. Σχεδόν το 50% των άστεγων γυναικών και κοριτσιών, βρίσκονται στους δρόμους επειδή ζούσαν καθημερινά περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Σύμφωνα με τις αστυνομικές αρχές του Μίτσιγκαν, μία γυναίκα σκοτώνεται από το σύντροφο της ή τον πρώην σύντροφο της κάθε πέντε ημέρες
ΓΑΛΛΙΑ
Κάθε μήνα έξι γυναίκες πεθαίνουν σε περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Μία στις δέκα γυναίκες πέφτει θύμα συζυγικής βίας.

Μια τέτοια μορφή βίας δεν κάνει διακρίσεις. Ανθρωποι όλων των κοινωνικών τάξεων, μορφωτικών επιπέδων, εισοδημάτων, εθνικοτήτων και ηλικιών εμπλέκονται σε περιπτώσεις οικογενειακής βίας σε όλο τον κόσμο. Συνολικά, οικογενειακή βία θεωρείται η κατάχρηση δύναμης στην οικογένεια. Οι μορφές με τις οποίες εκδηλώνεται η οικογενειακή βία είναι οι παρακάτω:

Σωματική κακοποίηση: σωματική βία με τράβηγμα, τσίμπημα, σπρώξιμο, χαστούκια, χτυπήματα με τα χέρια ή άλλα αντικείμενα, τράβηγμα μαλλιών, δάγκωμα, στρίψιμο χεριού, κλωτσιές, μπουνιές, μαχαίρωμα ή πυροβολισμός. Ακόμα και η απειλή του να επιχειρηθούν τα παραπάνω, αποτελεί σωματική βία. Στη σωματική βία επίσης περιλαμβάνεται η περίπτωση της στέρησης / απαγόρευσης πρόσβασης σε ιατρικές εγκαταστάσεις για θέματα υγείας (π.χ. φάρμακα, επίσκεψη σε γιατρό, αναπηρική καρέκλα, στέρηση τροφής-ύπνου-βοήθειας) καθώς και η αναγκαστική χορήγηση στο θύμα αλκοόλ ή ναρκωτικών.

Ψυχολογική κακοποίηση: κάποιος που συστηματικά μειώνει την σύζυγο ή το παιδί, την τρομοκρατεί, την απομονώνει από το κοινωνικό πλαίσιο, διαφθείρει και αρνείται οποιαδήποτε ψυχολογική υποστήριξη. Ολες αυτές οι συμπεριφορές πληγώνουν την αυτοπεποίθηση του θύματος και μπορεί να εκδηλώνονται με συνεχή κακοπροαίρετη κριτική, μείωση (λεκτικά) της αξίας του ατόμου, με χρήση περιγραφών και βρισιών, διακοπή της επικοινωνία. Επίσης, συνήθως οι δράστες οικογενειακής βίας φυτεύουν στο θύμα τους την αίσθηση του φόβου, απειλώντας με σωματική βία προς το ίδιο το άτομο ή τα παιδιά, π.χ. απειλώντας να απαγάγουν τα παιδιά ή απειλώντας να κάνουν ζημιές σε περιουσία (π.χ. θα τα σπάσω όλα).

Σεξουαλική κακοποίηση: οποιαδήποτε σεξουαλική επαφή χωρίς τη συναίνεση του θύματος (συμπεριλαμβάνονται και άτομα με προβλήματα υγείας που δεν τους επιτρέπουν να δηλώσουν ότι δεν συναινούν). Εδώ συμπεριλαμβάνεται ο βιασμός από σύζυγο ή ο βιασμός σε ραντεβού, εξαναγκασμός σε πορνεία, εξαναγκασμός για σεξουαλική επαφή με τρίτα πρόσωπα, θωπεία και χρήση πορνογραφικού υλικού. Επίσης, σεξουαλική κακοποίηση θεωρείται και η μείωση της σεξουαλικής αυτοπεποίθησης του θύματος μέσω απρεπούς συμπεριφοράς, σχόλια του τύπου «δεν είσαι σεξουαλική» και ψευδείς κατηγορίες περί απιστίας.

Οικονομική κακοποίηση: Οι δράστες κάνουν ή προσπαθούν να κάνουν το θύμα οικονομικά εξαρτημένο αναλαμβάνοντας τον έλεγχο όλων των χρημάτων του νοικοκυριού και της προσωπικής περιουσίας του θύματος, απαγορεύοντας στο θύμα να εμπλακεί σε οποιαδήποτε δραστηριότητα εκτός σπιτιού (σπουδές, εργασία), ζητούν λεπτομερή περιγραφή των χρημάτων που ξοδεύτηκαν στο σπίτι και συνήθως κατηγορούν το θύμα για κακή διαχείριση ακόμα κι αν ξόδεψε τα χρήματα για πραγματικά απαραίτητα πράγματα (π.χ. τρόφιμα).

Δολοφονία: η δολοφονία μέλους της οικογένειας (συνήθως έχουν προηγηθεί άλλες μορφές κακοποίησης).

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Αυτό που πρέπει επειγόντως να βελτιωθεί είναι η συμπεριφορά των αστυνομικών που προτιμούν να μην ασχολούνται με ανάλογες καταγγελίες. Η κλασσική αντίδραση του αστυνομικού, στη γυναίκα που περνάει την πόρτα του αστυνομικού τμήματος για να υποβάλλει μήνυση και να ζητήσει βοήθεια και καθοδήγηση είναι «ξέχνα το κυρά μου, ένα χαστουκάκι ήταν, πήγαινε σπιτάκι σου». Το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, ας ξαναδεί την τακτική αντιμετώπισης περιστατικών οικογενειακής βίας και ας δοθούν νέες οδηγίες στους αστυνομικούς, ειδικά τώρα που οι υπηρεσίες του Υπουργείου βρίσκονται σε φάση αναδιοργάνωσης με τη νέα κυβέρνηση.

Επίσης, χρειάζεται άμεσα να οργανωθούν και να στελεχωθούν καταφύγια κακοποιημένων γυναικών. Ο στόχος είναι οι κακοποιημένες γυναίκες να μπορούν να φιλοξενηθούν εκεί (μαζί και με τα παιδιά τους) μέχρι να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να ξεκινήσουν από την αρχή. Ένα τέτοιο καταφύγιο θα πρέπει πέρα από στέγη και σίτιση να μπορεί να παρέχει ψυχολογική υποστήριξη, ιατρική φροντίδα, νομικές και κοινωνικές υπηρεσίες που να βοηθούν στην επανένταξη της κακοποιημένης γυναίκας στο κοινωνικό σύνολο, βοηθώντας την να βρει δουλειά και σπίτι ώστε να ξαναρχίσει τη ζωή τη δική της και των παιδιών της από την αρχή.

Και τέλος, χρειάζεται να αλλάξει άμεσα η νομοθεσία περί ασφαλιστικών μέτρων. Όπως είναι σήμερα η κατάσταση, η όλη διαδικασία κοστίζει χρήματα που μπορεί κάποια κακοποιημένη γυναίκα να μην έχει και που επιπλέον παίρνει πολύ χρόνο. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης θα πρέπει άμεσα να ασχοληθεί με αυτό το θέμα.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

Ανδρες ή γυναίκες, αν αντιληφθείτε κάποια περίπτωση γυναίκας που κακοποιείται, μην μείνετε θεατές. Παλέψτε την αδιαφορία και το «ου μπλέξεις» που τόσο χαρακτηρίζει την κοινωνία μας και βοηθήστε τη γυναίκα αυτή. Δείξτε κατανόηση, προσφέρετε βοήθεια και συμπαράσταση. Ενημερώστε την για το που μπορεί να απευθυνθεί (δείτε τελευταία παράγραφο) κι αν εκείνη δεν μπορεί να το κάνει, ενημερώστε εσείς τις αρμόδιες υπηρεσίες για λογαριασμό της. Μιλήστε μαζί της για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει, μην την πιέσετε όμως να μιλήσει αν δεν νιώθει έτοιμη, θα το κάνει όταν σας εμπιστευθεί. Το βασικό όπλο μίας γυναίκας σε αυτή την κατάσταση είναι να ξαναβρεί την αυτοπεποίθησή της και να εμπιστευθεί και πάλι τον εαυτό της και τις δυνάμεις της. Μόνο τότε θα βρει το κουράγιο να φύγει. Και το να τη βοηθήσετε να ξαναβρεί τις δυνάμεις της είναι ότι πιο πολύτιμο μπορείτε να της δώσετε.

Προσφέρετε όση υλική βοήθεια μπορείτε, φιλοξενία, χρήματα, δουλειά. Συνοδέψτε την όταν θα πάει να ζητήσει βοήθεια από τις υπηρεσίες ή όταν θα πάει να καταγγείλει ξυλοδαρμό στην αστυνομία ή στον εισαγγελέα ή ακόμα κι όταν θα απευθυνθεί σε δικηγόρο. Αν είστε αυτόπτης μάρτυρας, μη διστάσετε να καταθέσετε. Η κατάθεσή σας θα είναι απίστευτα χρήσιμη όταν θα εκδικαστεί το διαζύγιο ή τυχόν ασφαλιστικά μέτρα, είναι χρέος σας να καταγγείλετε αυτό που είδατε.

Είναι χρέος όλων μας να φωνάξουμε, να σταματήσουμε να δεχόμαστε τη βία μέσα στην οικογένεια σαν αναγκαίο κακό. Δεν είναι απλώς ότι η καημένη η Ελένη ήταν άτυχη! Σύμφωνα με τη Γενική Γραμματεία Ισότητας, 1 στις 5 γυναίκες ζει με έναν βίαιο σύζυγο. Κι αυτό το νούμερο αφορά την Ελλάδα και είναι ίσως υποτιμημένο καθώς δεν καταγγέλλονται παρά μόνο ελάχιστες από τις περιπτώσεις συζυγικής βίας.

ΠΟΥ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΟΥΝ ΟΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

- Γραμμή SOS της Γενικής Γραμματείας Ισότητας 3220900
- Κέντρα Υποδοχής Κακοποιημένων Γυναικών (Γ.Γ.Ι.): Αθήνα: 5235318 και 5235250 / Πειραιάς: 4112091 και 4129101
- Δίκτυο για την Καταπολέμηση της Ανδρικής Βίας κατά των Γυναικών 3828126- Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της Γυναίκας / Βοήθεια για τη βία μέσα στην οικογένεια 3616232
- Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας 5221101 και 5316467
- Ιατροδικαστική Υπηρεσία Αθήνας 3613340, Ακαδημίας 60
- Ιατροδικαστική Υπηρεσία Πειραιά 4177876, Γούναρη 31

Μαίρη Υφαντή

Info:
Πηγή: UNICEF, Γενική Γραμματεία Ισότητας, διάφορες Ευρωπαϊκές Ενώσεις Γυναικών

www.noikokyra.gr

[tertios]

Θέμα σοβαρότατο και όχι μόνο για παιδιά αλλά και έγγαμες γυναίκες. Η καλύτερη λύση είναι η πρός τις αρμόδιες αρχές δημοσιοποίηση οποιουδήποτε περιστατικού που έχει σχέση με βία... Ας υπενθυμίσω μόνο ότι σχετικά έχει τροποποιηθεί και ο ΑΚ στο Οικογενειακό Δίκαιο και θεωρεί την άσκηση ενδοοικογενειακής βίας σοβαρότατο λόγο διαζυγίου.

Ιδιαίτερη βαρύτητα έχει βεβαια και η άσκηση βίας κατα ανηλίκων. Μεγάλο κεφάλαιο, μεγάλα τα τραύματα που αφήνει , μεγάλος και ο αριθμός των "κρυφών" περιστατικών που απο ντροπή ή απο λόγους "κοινωνικής ευπρέπειας" αναγκάζει τα θύματα να σιωπούν.

Καλούμεθα όλοι να καταγγελουμε κάθε περιστατικό κακοποιημένης γυναίκας (που δήθεν κτυπησε στο ντουλάπι της κουζίνας ή έπεσε απο τη σκαλα).

Το ίδιο και για κάθε κακοποιημένο παιδί, άν φέρει σωματικά (πληγές,μελανιές σε χέρια, πλάτες, πρόσωπο) ή ψυχικά (ψεύδισμα, νυκτερινή ενούρηση, σπασμοί, αδικαιολόγητο κλάμα κλπ) τραύματα.

Ευχαριστούμε Αννα που δίνεις με το άρθρο αυτό πολλές χρησιμες πληροφορίες.

Περιμένω τις γυναίκες της Βάσης να συμετεχουν στη συζητηση, μειώνοντας λίγο τη δραστηριότητα τους στα πεταχτά και ασχολούμενες με το τόσο ζωτικης σημασίας θέμα.

Για να μη θρηνούμε ισόβια θύματα....

[purple anemone]

Ευχαριστώ ιδιαίτερα Γιώργο για τη συμβολή σου.
Ιδιαίτερη σημασία θα ήθελα να δοθεί στο θέμα της ψυχολογικής κακοποίησης, είτε προς τη γυναίκα είτε προς τα παιδιά.
Δεν φέρει εμφανή σημάδια, δε θεραπεύεται σωματικά, δεν "κράζει" για βοήθεια, κι όταν γίνει εμφανής ή όταν τη συνειδητοποιήσει το ίδιο το θύμα - σε πλείστες περιπτώσεις - μπορεί να είναι και πολύ αργά.
Επίσης θεωρώ ότι κανένα είδος κακοποίησης δεν υφίσταται μόνο του. Συνήθως συνδυάζονται τουλάχιστον δύο μαζί - κυρίως η οικονομική με κάποια άλλη - ή συνεπάγονται η μία της άλλης όπως σωματική/ψυχολογική, οικονομική/ψυχολογική, σωματική/οικονομική, και ούτω καθ' εξής...

[fifi]

Μια γυναικα που κακοποιειται στο σπιτι και το ανεχεται,το κανει εχω την εντυπωση κυριως, επειδη δεν εχει εμπιστοσυνη στο περιβαλλον της.Περα απο τον πονο,σωματικο και ψυχικο που δημιουργουν τετοιες καταστασεις ειναι ενα επιπροσθετο βαρος η αντιμετωπιση απο τους γυρω μας ( και οικογενειακο περιβαλλον και Αρχες).Πρεπει να εχει πολυ δυναμη μεσα της ωστε να μπορεσει να το καταγγειλει,για να γλυτωσει τον εαυτο της και να μπορεσει να στηριξει και τα παιδια αν υπαρχουν.
Παρολο που υποτιθεται η γυναικα χειραφετηθηκε και απεκτησε πρωτοβουλιες και ισα δικαιωματα στην εργασια,οσο δυναμικη και να ειναι σε τομεις εκτος σπιτιου,σκεπτομενη τα παιδια ανεχεται τη βια σε ολες τις μορφες της.Ποσες φορες δεν εχουμε ακουσει αυτο το 'για τα παιδια καθομαι';Αυτο ειναι λαθος!Εαν η ψυχολογικη κατασταση της γυναικας δεν ειναι καλη,δε μπορει να σταθει κοντα στα παιδια οπως πρεπει.Ενδεχομενως να ακουγεται ψυχρο και εγωιστικο αυτο,περα απο τη λογικη της 'ηρωιδας μανας' αλλα τελικα ετσι ειναι.

αυτα...

Υ.Γ:Ωραιο θεμα Ανεμωνακι,μακαρι να γινει εποικοδομητικη συζητηση

[elbereth]

"Ενημερώστε την για το που μπορεί να απευθυνθεί (δείτε τελευταία παράγραφο) κι αν εκείνη δεν μπορεί να το κάνει, ενημερώστε εσείς τις αρμόδιες υπηρεσίες για λογαριασμό της"

Νομίζω ότι αυτό σε αρκετές περιπτώσεις είναι ο,τι χειρότερο μπορεί να κάνει κανείς. Και για να εξηγήσω. Ένας μεγάλος αριθμός αυτών των περιπτώσεων ζει σε μικρά χωριά και είναι μεγάλης ηλικίας.
Πραγματικότητα Νο1: δεν θέλει να πάρει διαζύγιο (γιατί δεν θα έχει τα προς το ζην, γιατί θα πρέπει να φύγει από το χωριό, γιατί τι θα πει το χωριό κλπ).
Πραγματικότητα Νο2: όταν θα γίνει η καταγγελία, θα πάει στο δικαστήριο και θα πει ότι είναι ψέμματα. Θα αθωωθεί ο γέρος, και μετά θα είναι χειρότερα γιατί θα την κατηγορεί για αυτό, ακόμα και αν δεν έκανε η ίδια την καταγγελία.
Πραγματικότητα Νο3: η επίσημη καταγγελία δεν βοηθάει γιατί θα φτάσει υποχρεωτικά στη δικαιοσύνη, όπου θα συμβεί το ανωτέρω. Μια ανεπίσημη όμως αντιμετώπιση του θέματος είναι συνήθως αποτελεσματική. Αν πχ πάει στο σπίτι ο "χωροφύλακας" και "απειλήσει" ότι η αστυνομία ξέρει τι γίνεται και έτσι και τον πιάσουν να το ξανακάνει, δεν θα τον γλιτώσει η κυρά του ο,τι κι αν πει και θα τον πάρουν σηκωτό από την πλατεία.... σε πολλές περιπτώσεις θα στρώσει. (έχω παρακολουθήσει δύο τέτοιες περιπτώσεις, όπου η ηλικιωμένη προσέγγισε τις συγχωριανές για βοήθεια)
Εκεί που συμφωνώ ότι πρέπει να γίνει αμέσως καταγγελία είναι στην περίπτωση ψυχοπαθών. Ξέρετε εκεί που το ξέρει όλη η γύρω κοινωνία, και κάνουν όλοι τους τρελούς και μια πρωία σκοτώνει τη μισή του οικογένεια.

[NEBULOUS]

Τα θέμα αυτό είναι πολύ καυτό και πρέπει να πάρουμε όλοι θέση.

Όπως διαβάσαμε και στο άρθρο την Ανεμώνης η οικογενειακή βία δεν έχει συγκεκριμένο πρόσωπο, χτυπά σε όλες τις κοινωνικές ομάδες και σε όλες τις ηλικίες.

Οι γυναίκες κέρδισαν νομικά το δικαίωμα της ισότητας αλλά νομίζω πως ηθικά έχουν πολύ ακόμα δρόμο να διανύσουν.

Η αρχή πρέπει να γίνει πρώτα πρώτα από τους γονείς που έχουν κορίτσια. Θα πρέπει να μεγαλώνουμε τις κόρες μας έτσι ώστε να μαθαίνουν ότι δεν έχει δικαίωμα κανείς μα κανείς πάνω στο σώμα και την ψυχή τους παρά μόνο οι ίδιες. Πρέπει αν θωρακίζουμε των ψυχισμό τους και την αυτοπεποίθηση τους ώστε να μην δέχονται να γίνουν θύματα αργότερα στην ζωή τους, και αν γίνουν να μην φοβηθούν να το πουν.

Για τις γυναίκες που πέφτουν θύματα οικογενειακής βίας σήμερα θα πρέπει να τις ενθαρρύνουμε να το καταγγείλουν και αν δεν μπορούν να το κάνουμε εμείς. Αλλά να μην μείνουμε μόνο στην καταγγελία, θα πρέπει να τις βοηθήσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε, ακόμα και αν χρειαστεί να εναντιωθούμε σε όλο το χωριό αν η κοινωνία που ζούμε είναι μικρή. Πρέπει να αποβάλουμε τα ταμπού από πάνω μας και να φανούμε γενεές και για μας και για τα παιδιά μας, τώρα και στο μέλλον.

[Diamond]

Η οικογενειακή βία δημιουργεί υποψήφια θύματα.
Όταν το κοριτσάκι ζεί σε μία κοινωνία όπου ο "άντρας" αντιδρά βίαια, σχηματίζει με το μυαλουδάκι του ένα πρότυπο άντρα ανάλογο με αυτό του πατέρα.
Έτσι θεωρεί φυσιολογικό ο άντρας της να της φωνάζει, ίσως και να τη χτυπήσει κάποια στιγμή, ειδικά όταν βλέπει ότι η μάνα της δεν αντιδρά.
Από την άλλη δεν νομίζω ότι υπάρχει βία μόνο προς τις γυναίκες.
Θεωρώ ενδοοικογενειακή βία ακόμη και δηλώσεις των γυναικών του στύλ "Είσαι άχρηστος", "Οι δικοί μου μου πρόσφεραν τα πάντα" και οτιδήποτε θα κάνει τον άντρα να αποξενωθεί ή να αναγκαστεί να κάνει κάτι χωρίς τη θέλησή του.

Πάντα βέβαια υπάρχει και η κακόβουλη χρήση των κανόνων.
Πως θα μπορούσε ένας άντρας για παράδειγμα να αποδείξει ότι δεν βίασε τη γυναίκα του όταν εκείνη πει στο δικαστήριο ότι δεν είχε όρεξη;
Ας μην αποστειρώνουμε τα πάντα και ας δούμε το πρόβλημα κατάματα.
Η κοινή λογική είναι σοφότερη όλων των νόμων της γής.

[Fireseaker]

Ειδικα στις ΗΠΑ ειναι μεγάλο το ποσοστο των αντρών που κακοποιούνται από τις γυναίκες τους. Βαλτε και αυτή την παράμετρο μέσα παρακαλώ..(γιατι εγώ προτιμώ να το δώ απο την μεριά που το βλέπουν τα παιδια που ζουν σε ένα τέτοιο σπίτι)
Η επιδραση που έχει στα παιδιά η βία μέσα στο σπίτι δεν ειναι προσδιορίσιμη καθως οι "μικροί" χαρακτήρες ακόμα διαμορφώνονται.
Δεν ειναι ανάγκη όμως να φτάσουνε στη βία για να διαταράξουν την ψυχολογία των παιδιών. Οι έντονοι καυγάδες (φωνές κτλ), η φραστική απαξίωση του ενός γονέα από τον άλλο νομίζω αρκούν...

[DD65]

Το θεμα ειναι σοβαρο και δεχομαι τις γνωμες που εχουν εκφραστει ως τωρα. αυτο που θελω να πω ειναι οτι η κακοποιημενη γυναικα χρειαζεται πανω απο ολα στηριξη απο την οικογενεια της , γονεις και αδελφια. Αυτοι ειναι που θα της απλωσουν το χερι να την τραβηξουν. Ολοι οι νομοι και η κατανοηση της αστυνομιας δεν βοηθουν την ωρα που εισαι χαμενη μεσα σε μια κατασταση αναξιοπρεπιας και καποιος απεναντι σου που λεγεται συζυγος προσπαθει να σε πεισει οτι αυτα συμβαινουν και στα καλυτερα σπιτια.
Αποψη μου ειναι οτι για την γυναικα υπαρχει μονο μια λυση, να φυγει.
Οσες συγνωμες κι αν δοθουν κι οσες νεες ευκαιριες ειναι ολα ματαια. Το φαινομενο θα επαναληφθει ξανα και ξανα. Οποιος το εζησε και το ξεπερασε, ενταξει συνεχιζει. Σημασια εχει στα παιδια τι θα δωσεις ετσι ωστε οι επομενες γενιες να ξεφυγουν απο την οικογενειακη βια.

[tertios]

Φίλοι,

το σοβαρό αυτό θέμα αποτελεί για μένα εργαλείο σφυγμομέτρησης της ευαισθησίας μας, σαν Μέλη της Κοινωνίας και της Ακροβασης ιδιαίτερα.

Για το λόγο αυτό


και άλλους που θα προσθέσω στην συζητηση


Καλώ

όλα τα Ακροβασάκια να πάρουν θέση, διαφορετικά καλώ τον Τεο να αρχίσει ...διαγραφές λόγω μη ..ενεργού μέλους.

Και δεν αστειεύομαι!

[papa]

καλον θα ειναι να εξεταστει το θεμα αυτο λιγο πιο πλατεια.....

ενα εναυσμα θα ελεγα οτι ειναι η παλαια και γνωστη ρηση :

πισω απο καθε μεγαλο ανδρα κρυβεται μια γυναικα.... (σιγα και θα χαναν μερος η ολη την δοξα)

ειμαι σιγουρος οτι γυναικα το εχει πει αυτο (η αρτια εκπαιδευμενος απο γυναικα ανδρας)


αυτο που αποφευγουν να πουν ειναι το :

πισω απο καθε κακομοιρη ταλαιπωρημενο δυστυχισμενο και ευνουχισμενο ανδρα

ΣΙΓΟΥΡΑ κρυβεται μια γυναικα... (σιγα και θα αναλαμβαναν μερος η ολη την ευθυνη )


η ενδοοικογενειακη βια σε ολο της το μεγαλειο



η ρηση ειναι (c) του νικου δημου

[Xenios]

To θέμα που συζητάμε είναι σωστά διατυπωμένο "Οικογενειακή βία".

Όπως λέει η Άννα στο ξεκίνημα της, είναι η σωματική, ψυχολογική, οικονομική και σεξουαλική.

Και στις 4 περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε στις κατηγορίες Άνδρα προς Γυναίκα και άνδρα προς παιδί.

Στις 3 περιπτώσεις εκτός της σεξουαλικής, έχουμε συνήθως πλήρη γκάμα κατηγοριών.

Ανδρα προς γυναίκα, γυναίκα προς άνδρα, γονέας προς παιδί, παιδί προς γονέα.

Είναι τόσο πολύπλοκο το θέμα, που είναι σχεδόν αδύνατο να το εξαντλήσουμε εδώ. Εκτός των όσων αναφέρθηκαν αναλυτικά από τους προηγούμενους, το μόνο ισχυρό όπλο που θα πρέπει να υπάρχει, είναι η κοινωνική μέριμνα και εδώ η χώρα μας νοσεί βαριά.

Έχω μια ανιψιά Διδάκτορα της Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του McGill στο Μόντρεαλ (ID Melvin) και στο Centre Hospitalier de l'Université de Montréal και μου έχει περιγράψει, το πόσο οργανωμένη είναι εκεί η κοινωνική μέριμνα.

Το ίδιο και η άλλη μου ανιψιά (ID Sanador) φοιτήτρια μεταπτυχιακού κοινωνιολογίας - κοινωνικής λειτουργού στο ίδιο Πανεπιστήμιο, για την κατάσταση σε γηροκομεία βρεφοκομεία, κέντρα περίθαλψης κλπ και μάλλον πιστεύω ότι εκεί είναι άλλος πλανήτης.

Ότι και αν πούμε, όσο και αν είμαστε ενημερωμένοι, χωρίς την διέξοδο που θα προσφέρουμε σε ένα κακοποιημένο άτομο, θα κάνουμε μια τρύπα στο νερό.

[purple anemone]

Φυσικά και η ενδοοικογενειακή βία αφορά και κάποιες αντίστροφες περιπτώσεις, όπως αυτές που αναφέρθηκαν της απαξίωσης του πατέρα. Όμως τα ποσοστά είναι ελάχιστα σε σχέση με τη βία που ασκείται προς τις γυναίκες. Και οι συνθήκες είναι διαφορετικές.
Ο άντρας σύζυγος που δέχεται τέτοια επίθεση σπάνια έχει τα όρια ανοχής μιας γυναίκας συζύγου, έχει δε τη δυνατότητα να το αντιμετωπίσει διαφορετικά. Το "παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω" του γνωστού από παλαιά ταινία Αντωνάκη, είναι η τελική λύση που ένας άντρας σύζυγος μπορεί πολύ εύκολα να δώσει, αφήνοντας πίσω του το πρόβλημα και αυτήν που το δημιουργεί. Ο σύζυγος, συνήθως και ο κύριος οικονομικός φορέας της οικογένειας ακόμα και στην εποχή μας, αποχωρεί - ναι, το δέχομαι, σε πολλές περιπτώσεις με πολύ πόνο - και ξεκινάει μια καινούργια ζωή χωρίς να σέρνει ένα, δύο ή περισσότερα παιδιά πίσω του.
Και συνήθως είναι και ο "μάγκας" που ξεφορτώθηκε την "άχρηστη", τη "γρινιάρα", την "κακιά"

Για τη γυναίκα δεν είναι το ίδιο. Ακόμα και σήμερα στιγματίζεται ως αποτυχημένη να κρατήσει το γάμο της. Τα δε πρακτικά προβλήματα που προκύπτουν είναι πολλές φορές δύσκολο να λυθούν. Η εργασιακή θέση της γυναίκας είναι δυσχερής και γίνεται δυσχερέστερη όταν προστίθεται η ηλικία και τα παιδιά. Η έλλειψη οικονομικής δύναμης και ανεξαρτησίας αναγκάζει πολλές γυναίκες να υπομένουν μια κατάσταση που μεν αναγνωρίζουν ως δυστυχία, αλλά δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν διαφορετικά.
Στις συνήθεις περιπτώσεις - μην κολλήσουμε στις ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις πατεράδων που βεβαίως υπάρχουν - η γυναίκα επωμίζεται τα παιδιά. Άλλωστε, σπανίως μια γυναίκα θα αφήσει τα παιδιά της πίσω, ειδικά σε μια κατάσταση που δεν είναι υγιής. Ένας γονέας που κακοποιεί τον άλλο με οιοδήποτε τρόπο, είναι εγγυημένη συνέχιση της ανοχής που θα έχουν τα παιδιά του σε αντίστοιχη περίπτωση η οποία και έχει μεγάλες πιθανότητες να συμβεί λόγω λανθασμένων προτύπων οπότε και λανθασμένων επιλογών συντρόφων.
Η γυναίκα συνεχίζει να κουβαλάει τις ενοχές της, αυτές που έχουν δημιουργηθεί όχι από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά κατα συρροή γεγονότων που συνήθως την πείθουν πως ό,τι έπαθε της άξιζε, αφού δεν ήταν καλή και θερμή σύζυγος, τέλεια νοικοκυρά, μάνα, οικονομολόγος, μαγείρισσα, κηπουρός, σωφέρ, δασκάλα, μάνατζερ δημοσίων σχέσεων, υπάλληλος διεκπεραιώσεων, και ό,τι άλλο τέλος πάντων ενέχει η θέση της συζύγου.

Σε πολλές - ίσως στις περισσότερες - δε περιπτώσεις, η σύζυγος αναγκάζεται να ανέχεται να επιβιώσει σε μια κατάσταση από την οποία τελικά δεν μπορεί να ξεφύγει για όλους του πρακτικούς λόγους που έχουν αναφερθεί.
Είναι εύκολο να λέει κανείς "πρέπει να φύγει... τι κάθεται και τ' ανέχεται..." όταν δε βιώνει την συγκεκριμένη κατάσταση και δε βρίσκεται στη συγκεκριμένη ψυχολογία.
Όπως είναι εξίσου εύκολο, στην περίπτωση που πάρει επιτέλους τη μεγάλη απόφαση, να της "την πέφτουν" φίλοι και γνωστοί με τις γνωστές ατάκες του τύπου "μη χαλάς το σπίτι σου", "πού θα πας", "τι θα κάνεις", "κοιτάξτε να τα βρείτε", "έχεις παιδιά", "είσαι υποχρεωμένη", "έλα μωρέ θα στρώσει", "ξαναδοκίμασε" και πλείστες άλλες.

Εκεί είναι και η χειρότερη παγίδα. Η πείρα και η παρατήρηση έχουν αποδείξει πως τα γεγονότα δεν σταματούν, αλλά προχωρούν με μαθηματική - έως γεωμετρική - ακρίβεια.
Η γυναίκα που έχει φάει ξύλο, θα ξαναφάει πολύ σύντομα και μετά πολύ συχνά.
Η γυναίκα που έχει δεχθεί προσβολή, θα την ξαναδεχθεί πολύ σύντομα και μετά καθημερινά, μέχρι τελικής πτώσεως.
Η γυναίκα που θυσιάζει την οικονομική της ανεξαρτησία σε έναν σύζυγο που δεν μπορεί να αξιολογήσει τη θυσία της, θα βρεθεί απειλούμενη να βρεθεί στο δρόμο.

Ας μη συζητήσουμε για εξαιρέσεις. Πάντα υπάρχουνε. Και δεν αναιρούν τον κανόνα.

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από purple anemone Ας μη συζητήσουμε για εξαιρέσεις. Πάντα υπάρχουνε. Και δεν αναιρούν τον κανόνα.

Ο άνδρας μπορεί να μην τρώει ξύλο, αλλά...

Στον στενό περίγυρο μου Άννα, θα σε στεναχωρήσω, έχω πιο πολλές περιπτώσεις ψυχολογικής βίας από την γυναίκα στον άντρα απ όσες αντίστροφα. Δεν θεωρώ καθόλου ότι είναι εξαιρέσεις.

Δεν ζω σε μια κλειστή κοινωνία ενός μικρού χωριού ή πόλης για να έχω περισσότερα ακούσματα βίαιας κακοποίησης γυναίκας.

Έχω σαν αρχή το "μηδενί δίκη δικάσεις πριν αμφί μύθο ακούσεις", θα πρέπει να αναζητάμε την αλήθεια και τα αίτια σε πολλές περιπτώσεις.

[purple anemone]

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Στον στενό περίγυρο μου Άννα, θα σε στεναχωρήσω, έχω πιο πολλές περιπτώσεις ψυχολογικής βίας από την γυναίκα στον άντρα απ όσες αντίστροφα. Δεν θεωρώ καθόλου ότι είναι εξαιρέσεις.

Δεν είπα πως δεν υπάρχουν. Είπα πως είναι ποσοστιαία λιγότερες.
Και θα σου κάνω μια ερώτηση που μου έκανες για τις γυναίκες χθες στα πεταχτά.
Γιατί δεν φεύγουν;
Για τον άνδρα είναι ευκολότερο (όχι οπωσδήποτε εύκολο).

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Δεν ζω σε μια κλειστή κοινωνία ενός μικρού χωριού ή πόλης για να έχω περισσότερα ακούσματα βίαιας κακοποίησης γυναίκας.

Δεν έχουμε ακούσματα γιατί ζούμε σ' ένα πολυπληθές περιβάλλον που οι φωνές χάνονται και τα σημάδια καλύπτονται περίτεχνα.
Θα έπεφτες απ' τα σύννεφα αν ανακάλυπτες πόσες γυναίκες γύρω σου βιώνουν τέτοια γεγονότα και ντρέπονται - για πολλούς και διαφορετικούς λόγους - να τα ομολογήσουν.

Και επαναλαμβάνω... βία δεν είναι μόνο το ξύλο. Αυτά που δεν φαίνονται είναι τα χειρότερα.