Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Άνθρωπος και Κοινωνία > Οικογένεια και παιδί
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #46  
Παλιά 29-06-13, 10:29
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Παρέα το Σαββατοκύριακο

Ποιήματα

Σου το 'πα για τα σύννεφα
Οδυσσέας Ελύτης

Σου το 'πα για τα σύννεφα
σου το 'πα για τα μάτια τα κλαμένα
για τα σημάδια που άφησαν τα χέρια μας
πάνω στα τραπεζάκια τα βρεμένα
Στα φανερά και στα κρυφά
σου το 'πα για τα σύννεφα
Για σένα και για μένα

Σου το 'πα με τα κύματα
σου το 'πα με τη σκοτεινή ρουφήχτρα
με το σκυλί και με το κλεφτοφάναρο
με τον καφέ και με τη χαρτορίχτρα
Ψιθυριστά και φωναχτά
σου το 'πα με τα κύματα
Σου το 'πα μες στη νύχτα

Σου το 'πα τα μεσάνυχτα
σου το 'πα τη στιγμή που δε μιλούσες
που με το νου μου λίγο μόνο σ' άγγιζα
κι άναβε το φουστάνι που φορούσες
Από κοντά κι από μακριά
σου το 'πα τα μεσάνυχτα
Με τ' άστρα που κοιτούσες.


Ο γκρεμιστής
Κωστής Παλαμάς

Ἀκοῦστε. Ἐγὼ εἶμαι ὁ γκρεμιστής, γιατί εἶμ᾿ ἐγὼ κι ὁ κτίστης,
ὁ διαλεχτὸς τῆς ἄρνησης κι ὁ ἀκριβογιὸς τῆς πίστης.
Καὶ θέλει καὶ τὸ γκρέμισμα νοῦ καὶ καρδιὰ καὶ χέρι.
Στοῦ μίσους τὰ μεσάνυχτα τρέμει ἑνὸς πόθου ἀστέρι.
Κι ἂν εἶμαι τῆς νυχτιᾶς βλαστός, τοῦ χαλασμοῦ πατέρας,
πάντα κοιτάζω πρὸς τὸ φῶς τὸ ἀπόμακρο τῆς μέρας.
ἐγὼ ὁ σεισμὸς ὁ ἀλύπητος, ἐγὼ κι ὁ ἀνοιχτομάτης·
τοῦ μακρεμένου ἀγναντευτής, κι ὁ κλέφτης κι ὁ ἀπελάτης
καὶ μὲ τὸ καριοφίλι μου καὶ μὲ τ᾿ ἀπελατίκι
τὴν πολιτεία τὴν κάνω ἐρμιά, γῆ χέρσα τὸ χωράφι.
Κάλλιο φυτρῶστε, ἀγκριαγκαθιές, καὶ κάλλιο οὐρλιάστε, λύκοι,
κάλλιο φουσκῶστε, πόταμοι καὶ κάλλιο ἀνοῖχτε τάφοι,
καί, δυναμίτη, βρόντηξε καὶ σιγοστάλαξε αἷμα,
παρὰ σὲ πύργους ἄρχοντας καὶ σὲ ναοὺς τὸ Ψέμα.
Τῶν πρωτογέννητων καιρῶν ἡ πλάση μὲ τ᾿ ἀγρίμια
ξανάρχεται. Καλῶς νὰ ῾ρθῆ. Γκρεμίζω τὴν ἀσκήμια.
Εἶμ᾿ ἕνα ἀνήμπορο παιδὶ ποὺ σκλαβωμένο τό ῾χει
τὸ δείλιασμα κι ὅλο ρωτᾷ καὶ μήτε ναὶ μήτε ὄχι
δὲν τοῦ ἀποκρίνεται κανείς, καὶ πάει κι ὅλο προσμένει
τὸ λόγο ποὺ δὲν ἔρχεται, καὶ μία ντροπὴ τὸ δένει
Μὰ τὸ τσεκοῦρι μοναχὰ στὸ χέρι σὰν κρατήσω,
καὶ τὸ τσεκοῦρι μου ψυχὴ μ᾿ ἕνα θυμὸ περίσσο.
Τάχα ποιὸς μάγος, ποιὸ στοιχειὸ τοῦ δούλεψε τ᾿ ἀτσάλι
καὶ νιώθω φλόγα τὴν καρδιὰ καὶ βράχο τὸ κεφάλι,
καὶ θέλω νὰ τραβήξω ἐμπρὸς καὶ πλατωσιὲς ν᾿ ἀνοίξω,
καὶ μ᾿ ἕνα Ναὶ νὰ τιναχτῶ, μ᾿ ἕνα Ὄχι νὰ βροντήξω;
Καβάλα στὸ νοητάκι μου, δὲν τρέμω σας ὅποιοι εἶστε
γκρικάω, βγαίνει ἀπὸ μέσα του μιὰ προσταγή: Γκρεμίστε!

Η γέννηση της πεταλούδας
Γνωστά Παραμύθια

Ινδιάνικος Μύθος
Η πεταλούδα

Κάποια μέρα ο Δημιουργός, ξεκουραζόταν και καθισμένος κοιτούσε μερικά παιδιά που έπαιζαν σε ένα χωριό, γελώντας και τραγουδώντας.

Καθώς τα κοιτούσε άρχισε να σκέφτεται ότι τα παιδιά αυτά κάποια στιγμή θα γεράσουν. Το δέρμα τους θα ζαρώσει. Τα μαλλιά τους θα γκριζάρουν. Τα δόντια τους θα πέσουν.
Τα αξιολάτρευτα κοριτσάκια μεγαλώνοντας θα γίνουν άσχημες γριές γυναίκες.
Αλλά ακόμα και τα παιχνιδιάρικα κουτάβια θα γίνουν γέρικοι, τυφλοί και ψωριάρικοι σκύλοι. Τα τόσο όμορφα λουλούδια θα μαραθούν. Κι αυτά τα φύλλα από τα δέντρα θα πέσουν και θα ξεραθούν.

Αυτά σκεφτόταν ο Δημιουργός και γινόταν όλο και πιο λυπημένος. Ήταν φθινόπωρο και η σκέψη του χειμώνα, που ακολουθούσε, του βάραινε την καρδιά. Ο καιρός βέβαια ήταν ακόμα ζεστός και ο ήλιος έλαμπε.

Ο Δημιουργός παρατήρησε το παιχνίδισμα του φωτός στο έδαφος και τα κίτρινα φύλλα που τα παρέσυρε ο άνεμος εδώ κι εκεί. Κοίταξε το γαλάζιο του ουρανού, το λευκό του καλαμποκάλευρου και ξαφνικά χαμογέλασε. Όλα αυτά τα χρώματα, σκέφτηκε, πρέπει να διατηρηθούν. Θα φτιάξω κάτι που θα με κάνει χαρούμενο, κάτι που θα το βλέπουν τα παιδιά και θα διασκεδάζουν.

Έτσι ο Δημιουργός πήρε την τσάντα του και άρχισε να μαζεύει χρώματα: μια ηλιαχτίδα, μια χούφτα μπλε του ουρανού, λευκό από το καλαμποκάλευρο, λίγη σκιά από τα παιδιά που έπαιζαν, μαύρο από τα όμορφα μαλλιά ενός κοριτσιού, κίτρινο από τα φύλλα που έπεφταν, πράσινο από τις πευκοβελόνες, κόκκινο, μωβ και πορτοκαλί από τα λουλούδια.

Αφού τα έβαλε όλα αυτά, στην τσάντα του, πρόσθεσε και τα τραγούδια των πουλιών.Τότε περπάτησε ως το σημείο που έπαιζαν τα παιδιά και τους είπε:
- Παιδιά, αυτό είναι για εσάς, τους έδωσε την τσάντα και συνέχισε
- Ανοίξτε το, υπάρχει κάτι όμορφο μέσα.

Τα παιδιά άνοιξαν την τσάντα και τότε εκατοντάδες πολύχρωμες πεταλούδες
ξεχύθηκαν έξω από αυτήν, πέταξαν χορεύοντας γύρω από τα παιδιά, κάθισαν λίγο στα μαλλιά τους και ξανασηκώθηκαν πετώντας κατά κύματα από το ένα λουλούδι στο άλλο.
Τα παιδιά γοητευμένα από το θέαμα, είπαν ότι δεν είχαν ξαναδεί κάτι τόσο όμορφο.
Τότε οι πεταλούδες άρχισαν να τραγουδάνε, ενώ τα παιδιά τις χάζευαν χαμογελώντας.

Καθώς γίνονταν όλα αυτά, ένα πουλί ήρθε πετώντας και κάθισε στον ώμο του Δημιουργού, λέγοντας του:
- Δεν είναι σωστό, που έδωσες τα τραγούδια μας σε αυτά τα όμορφα νέα πλάσματα. Όταν μας δημιούργησες, μας είπες ότι κάθε πουλί θα έχει το τραγούδι του. Τώρα έδωσες και αλλού αυτά τα τραγούδια. Δεν είναι αρκετό που έδωσες στα πλάσματα αυτά, τα χρώματα του ουράνιου τόξου;
- Έχεις δίκιο», είπε ο Δημιουργός «έδωσα σε κάθε πουλί από ένα τραγούδι και δεν έπρεπε να σας πάρω ότι σας ανήκει».

Έτσι πήρε πίσω τα τραγούδια από τις πεταλούδες και γι' αυτό από τότε εκείνες είναι σιωπηλές.
- Ακόμα και έτσι είναι όμορφες!

Τα Ζουζούνια τραγουδούν ρεμπέτικα







Και για μεγάλα παιδιά


__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
  #47  
Παλιά 05-07-13, 11:12
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Τα Παραμυθάκια μας

Ο ΛΥΚΟΣ ΚΑΙ ΤΑ 7 ΚΑΤΣΙΚΑΚΙΑ



Το Ασχημόπαπο


__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
  #48  
Παλιά 06-07-13, 07:21
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Παρέα το Σαββατοκύριακο

Ποιήματα


Χελιδόνια
(Γεράσιμος Μαρκοράς)

Αχ! το θεόρατο βουνό γιατί δεν χαμηλώνει;
Χριστέ, μου αν ήταν βολετό
να δώσω μια και να διαβώ
σαν ένα χελιδόνι!

Ωραία της άνοιξης πουλιά
για πέρα μισεμένα,
δανείσατέ μου τα φτερά,
και νέα λαλήματα γλυκά
θα μάθετε από μένα.

Τι λέω! Τερπνότατη φωνή
σας έδωκε η φύση,
και με τα μάγια της αυτή
θα 'χει τη χάρη κάθε αυγή
το φως μου να ξυπνήσει.

Εγώ -και ας πλέκω τεχνικά
του τραγουδιού το στίχο- πέρα,
σε τούτη την ερμιά,
ξυπνάω τριγύρω μοναχά
της λαγκαδιάς τον ήχο.


Η προσευχή του Δασκάλου (Γαβριέλα Μιστράλ)
Χιλιανή δασκάλα, βραβείο Νόμπελ 1946

Δώσε μου, Κύριε, απλότητα και βάθος.
Κάνε να μην είμαι περίπλοκος, ούτε κοινότυπος στο καθημερινό μου μάθημα.
Κάνε να υψώνω τα μάτια πάνω από το πληγωμένο μου στήθος μπαίνοντας
κάθε μέρα στην τάξη μου.
Ας μη φέρνω μαζί μου στην έδρα τις μικρές μου υλικές μέριμνες, τις κωμικές λύπες μου. Κάμε το χέρι μου ελαφρότερο στην τιμωρία και απαλότερο στο χάδι.
Ας επιπλήττω απρόθυμα για να 'μαι βέβαιος πως τιμωρώ από αγάπη.
Το πλινθόκτιστο σχολείο μου ας είναι καμωμένο από πνεύμα.
Οι φλόγες του ενθουσιασμού μου ας γεμίζουν τη φτωχή του είσοδο,
τη γυμνή αίθουσα του.
Η καρδιά μου ας είναι στήλη του, η πιο δυνατή και
η θέληση μου χρυσάφι καθαρότερο απ' τις κολώνες των πλούσιων σχολείων.


Παροιμίες για το μήνα Ιούλιο από www.paidika.gr

Το τραγούδι του Θεριστή, η χαρά του Αλωνιστή.

Κάτσε κότα το Γενάρη και παπί τον Αλωνάρη.

Γαμπρός αλωναριάτικος, κακό χειμώνα βγάνει.

Κότα, χήνα το Γενάρη και παπί τον Αλωνάρη.

Την ημέρα τ' άη -Λιός παίρνει ο καιρός αλλιώς.

Αλωνάρη με τα' αλώνια και με τα χρυσά πεπόνια.

Έτσι το ‘χει το λινάρι να ανθεί τον Αλωνάρη.

Κάλλιο λόγια στο χωράφι , παρά ντράβαλα (φασαρίες) στ' αλώνι.

Στο κακορίζικο χωριό τον Αλωνάρη βρέχει.

Μικρό- μικρό τ' αλώνι μου, και να ‘ναι μοναχικό μου.

Η καλή αμυγδαλιά ανθίζει το Γενάρη
και βαστάει τ' αμύγδαλα όλο τον Αλωνάρη.


Τ' Αλωναριού τα κάματα (δυνατή ζέστη),
τ' Αυγούστου τα λιοβόρια (ζεστός δυνατός ανατολικός άνεμος).

Όρνιθα το Γενάρη, κέφαλος τον Αλωνάρη.

Της αγιά Μαρίνας ρώγα και του άη -Λιός σταφύλι.
(δηλαδή το σταφύλι ωριμάζει αργότερα από τη σταφίδα)

Ο άη- Λιας κόβει σταφύλια και η αγία Μαρίνα σύκα.

Που μοχθεί το χειμώνα χαίρεται τον Αλωνάρη.


Ζουζούνια: Η Χιονάτη και οι επτά νάνοι



Ο Αστεριξ στους Ινδιάνους




Για μεγάλα παιδιά

__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
  #49  
Παλιά 09-07-13, 17:08
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Ποιήματα

Σου το 'πα για τα σύννεφα
Οδυσσέας Ελύτης

Σου το 'πα για τα σύννεφα
σου το 'πα για τα μάτια τα κλαμένα
για τα σημάδια που άφησαν τα χέρια μας
πάνω στα τραπεζάκια τα βρεμένα
Στα φανερά και στα κρυφά
σου το 'πα για τα σύννεφα
Για σένα και για μένα

Σου το 'πα με τα κύματα
σου το 'πα με τη σκοτεινή ρουφήχτρα
με το σκυλί και με το κλεφτοφάναρο
με τον καφέ και με τη χαρτορίχτρα
Ψιθυριστά και φωναχτά
σου το 'πα με τα κύματα
Σου το 'πα μες στη νύχτα

Σου το 'πα τα μεσάνυχτα
σου το 'πα τη στιγμή που δε μιλούσες
που με το νου μου λίγο μόνο σ' άγγιζα
κι άναβε το φουστάνι που φορούσες
Από κοντά κι από μακριά
σου το 'πα τα μεσάνυχτα
Με τ' άστρα που κοιτούσες. [/I]

Παραμύθια

Το Μαγικό Παράθυρο

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό αγόρι που αρρώστησε πολύ. Έπρεπε όλη μέρα να μένει στο κρεββάτι ανήμπορο να κουνηθεί. Δεν επιτρεπόταν στα άλλα παιδιά να τον πλησιάζουν κι αυτό έκανε το αγόρι να νιώθει πολύ άσχημα και να περνά τη μέρα του μέσα στη στεναχώρια. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο από το να κοιτά έξω από το παράθυρό του. Ο καιρός περνούσε κα η λύπη του όλο και μεγάλωνε. Μέχρι που μια μέρα είδε μια περίεργη σκιά στο παράθυρο. Ήταν ένας πιγκουίνος που έτρωγε ένα σάντουιτς με λουκάνικο! Ο πιγκουίνος μπήκε για μια στιγμή από το παράθυρο, είπε "Καλημέρα!" στο αγόρι και εξαφανίστηκε. Φυσικά η έκπληξη του αγοριού ήταν μεγάλη. Προσπαθούσε να καταλάβει τι είχε συμβεί, όταν από το παράθυρό του είδε μια μαϊμού να προσπαθεί να φουσκώσει ένα μπαλόνι. Στην αρχή το αγόρι προσπαθούσε να συνηδειτοποιήσει τι συνέβαινε, όταν όμως άρχισαν όλο και πιο περίεργοι χαρακτήρες να εμφανίζονται στο παράθυρό του, ξέσπασε σε γέλια.
Μα πώς να μη γελάσει κανείς βλέποντας ένα καγκουρό να παίζει ταμπούρλο, έναν ελέφαντα να κάνει τραμπολίνο, ή ένα σκύλο να φοράει γυαλιά και να διαβάζει εφημερίδα! Το αγόρι δεν είπε τίποτα σε κανένα για όλα αυτά γιατί ποιος θα το πίστευε; Όλα αυτα τα παράξενα ζωάκια κατάφεραν να το κάνουν να γελάσει και να γεμίσουν ξανά με χαρά την καρδιά και το σώμα του. Δεν πέρασε πολύς καιρός και η υγεία του αγοριού βελτιώθηκε τόσο πολύ που γρήγορα μπόρεσε να γυρίσει ξανά στο σχολείο του.

Εκεί συνάντησε ξανά τους φίλους του και τους εξιστόρησε τα πάντα για τα παράξενα πράγματα που είδε στο παράθυρό
του.

Όση ώρα μιλούσε με τον καλύτερό του φίλο, το αγόρι είδε κάτι περίεργο να ξεπροβάλει από τη τσάντα του φίλου του. Ρώτησε τι ήταν και μάλιστα επέμενε τόσο πολύ που ο φίλος του αναγκάστηκε να του πει τι έκρυβε μέσα στην τσάντα του:

Μέσα εκεί υπήρχαν όλα τα φανταχτερά ρουχαλάκια κα μεταμφιέσεις που χρησιμοποιούσε τόσο καιρό ο φίλος του αγοριού για να τον χαροποιήσει.

Από εκείνη τη μέρα το αγόρι έκανε τα πάντα για να κάνει τους άλλους χαρούμενους κι ευτυχισμένους.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
  #50  
Παλιά 13-07-13, 07:16
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Παρέα το Σαββατοκύριακο

Το παραμυθάκι μας



Απ' τα παλιά με αγάπη...











Τα Ζουζούνια τραγουδούν



Και για μεγάλα παιδιά

__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
  #51  
Παλιά 20-07-13, 07:38
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Παρέα το Σαββατοκύριακο...

Παραμύθια





Παιδικά τραγούδια





(Παλιά μεταγλωτισμένα)






Και για μεγάλα παιδιά


__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
  #52  
Παλιά 27-07-13, 07:15
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Ππαρέα το Σαββατοκύρικο

Παιδικά ποιήματα

Καλημερούδια

Ἀλέξανδρος Πάλλης (1851-1933):

Μὲ τὶ καμάρι περπατεῖ
τὴν κούκλα της κρατώντας,
καὶ μ᾿ ἕνα σπάγκο τὸ γατὶ
ξοπίσω της τραβώντας.

Κοντὰ στὴν πόρτα σταματᾶ
πρὶν πάει πιὸ παραπέρα,
καὶ τὰ πουλιά της χαιρετᾶ
μὲ μία καλημέρα.

«Καλημερούδια σας, πουλιά,
καλημερούδια χήνα...
τὴν κούκλα λὲν Τριανταφυλλιά,
καὶ τὸ γατὶ ψιψίνα.

Κι ἂν μὲ ρωτᾶτε καὶ γιὰ ποῦ,
νωρὶς τὶ τάχα βγῆκα,
πάω νὰ προφτάσω τὸν παπποὺ
ποὺ μὲ φιλεύει σῦκα.»

Ν. Ποριώτης
Ὁ Κύριος Κανείς

Ποιὸς νἆναι αὐτὸς ὁ «Κύριος Κανείς»;
Χθὲς σὰν καθήσαμε νὰ πιοῦμε τσάι,
μπράμ, νά σου τον, ἕνα φλυτζάνι σπάει
καὶ βρέχει τὸ φουστάνι τῆς Φανῆς,
ὁ σκανταλιάρης «Κύριος Κανείς».

Κι ὕστερα τσίμπησε τὴν ἄσπρη γάτα,
ἔσπασε καὶ δυὸ-τρία καλὰ πιάτα,
ἐζούγκηξε τοῦ Γιάγκου τὸ καπέλλο,
καὶ ξέσκισε τῆς Ἕλλης μας τὸ βέλο,
καὶ μούγκριζε φριχτὰ σὰν Ἐρυννίς,
ὁ πεισματάρης «Κύριος Κανείς».

Ἔχει θαρρῶ κακὴν ἀνατροφή,
γιατὶ ἔβαλε μὲς τὸν καφέ μου ἁλάτι,
καὶ μοῦ ἔμπηξε καρφίτσες στὸ κρεβάτι,
καὶ στὸ σκαμνὶ τοῦ μπέμπη ἕνα καρφί,
κι ὕστερα τὸν ρωτοῦσε: «ποῦ πονεῖς;»
ὁ κατεργάρης «Κύριος Κανείς».

Ποιὸς νἆναι; -Μπὰ κανείς μας δὲν τὸν ξέρει,
κανείς μας δὲν τὸν εἶδε πουθενά...
Μ᾿ αὐτὸς τὰ παιχνιδάκια μας χαλνᾶ,
κι ἔσπασε καὶ τῆς πλύσης τὸ πανέρι.
Δὲν εἶναι φαίνεται, καθόλου εὐγενὴς
αὐτὸς ὁ μάγκας «Κύριος Κανείς».

Δὲν τὸν γνωρίζουμε! Ὀρκιζόμαστε.
Μὰ ἡ μητερούλα μας χαμογελᾶ
καὶ λέγει πὼς τὸν ξέρουμε καλὰ
καὶ πὼς δὲν πρέπει νὰ κρυβόμαστε
καὶ ψέματα νὰ λέμε στοὺς γονεῖς,
γιατὶ εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς ὁ «Κύριος Κανείς».

Τραγούδια








Κινούμενα σχέδια







Για μεγάλα παιδιά

__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
  #53  
Παλιά 27-07-13, 12:53
Το avatar του χρήστη Gildor
Gildor Ο χρήστης Gildor δεν είναι συνδεδεμένος
High Elf
 

Τελευταία φορά Online: 08-05-17 14:17
Φύλο: Δεν έχω αποφασίσει ακόμα
Η διαθεσή μου τώρα:
Θυμηθηκα οτι υπαρχει το Juniors Club (http://acrobase.gr/forumdisplay.php?f=99) και προτεινω να μετακινηθει εκει
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις...
Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή!
Απάντηση με παράθεση
  #54  
Παλιά 03-08-13, 11:16
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Παρέα το Σαββατοκύριακο

Γνωστά παραμύθια

(Παραμύθι από τη Λιβύη)

Ο βασιλιάς και το αλάτι

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας μεγάλος βασιλιάς που
είχε τρεις γιους και τους αγαπούσε πολύ.
Μια μέρα αποφάσισε να δει πόσο τον αγαπούσαν κι εκείνοι.
Φώναξε λοιπόν τον καθένα και τον ρώτησε πόσο τον αγαπάει.
"Σ' αγαπώ όσο αγαπώ το χρυσάφι και τα κοσμήματα", είπε ο πρώτος γιος και
ο βασιλιάς ευχαριστήθηκε πολύ.
"Σ' αγαπώ όσο αγαπώ τα λεφτά", είπε ο δεύτερος γιος και πάλι ο βασιλιάς ευχαριστήθηκε πολύ.
"Σ' αγαπώ όσο αγαπώ το αλάτι", είπε ο τρίτος γιος.
Ο βασιλιάς τότε θύμωσε πολύ και έδιωξε τον τρίτο γιο από το παλάτι.

Εκείνος περιπλανήθηκε σε πόλεις και χωριά, έκανε πολλές δουλειές και κατάφερε
με την εξυπνάδα του να γίνει βασιλιάς σε μια άλλη πολιτεία.

Τα χρόνια πέρασαν, ο πατέρας του είχε πια γεράσει πολύ και είχε
σχεδόν ξεχάσει τον τρίτο του γιο.

Εκείνος όμως πάντα θυμόταν τον πατέρα του και τον άδικο διωγμό του από το παλάτι, αλλά δεν του κρατούσε κακία. Έτσι, μια μέρα αποφάσισε να κάνει ένα γιορταστικό τραπέζι και κάλεσε σ' αυτό βασιλιάδες από κοντά κι από μακριά.
Ανάμεσά τους ήταν και ο πατέρας του.
Το τραπέζι ήταν πολύ πλούσιο.
Είχε όλων των ειδών τα φαγητά, τα φρούτα και τα γλυκά.
Μόνο που όλα τα φαγητά ήταν ανάλατα.
Έτσι είχε συμφωνήσει ο τρίτος γιος με το μάγειρα.

Όταν όλοι κάθισαν στο γιορτινό τραπέζι, ο βασιλιάς πατέρας του
πήρε το πιρούνι και άρχισε να τρώει.
Με τις πρώτες όμως πιρουνιές παραπονέθηκε ότι το φαγητό
δεν είχε καθόλου αλάτι και σταμάτησε να τρώει.
Καθόταν περίλυπος μπροστά σ' αυτό, το τόσο πλούσιο... με άγευστα φαγητά τραπέζι.

Τότε ο τρίτος του γιος, που στεκόταν δίπλα του, αλλά ο γερο-βασιλιάς δεν είχε αναγνωρίσει, γύρισε και του είπε:
"Πατέρα, όταν πριν από πολλά χρόνια σου είπα ότι σ' αγαπώ όσο το αλάτι, με έδιωξες από το παλάτι σου. Τώρα, γιατί είσαι τόσο λυπημένος επειδή δεν μπορείς να φας το ανάλατο φαγητό σου;".

Ο γερο-βασιλιάς, έκπληκτος, αναγνώρισε το γιο του και κατάλαβε το λάθος του. "Συγνώμη, γιε μου, ήμουν τόσο άδικος μαζί σου..." του είπε.

Τότε ο γιος αγκάλιασε τον πατέρα του

και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...

Μύθοι Αισώπου


Ο Βοριάς κι ο Ήλιος (Μύθοι Αισώπου)

Μια φορά, ο Ήλιος κι ο Βοριάς έπιασαν μια μεγάλη συζήτηση για το ποιος από τους δυο ήταν ο δυνατότερος.
- Εγώ, έλεγε ο Ήλιος.
- Όχι, εγώ, έλεγε ο Βοριάς.
Κι είχαν τόσο πείσμα, ώστε κανένας τους δεν υποχωρούσε μπροστά στον άλλον.
Έτσι όμως, δεν έβγαινε συμπέρασμα, ούτε θα 'βγαινε ποτέ, τόσο πεισματάρηδες που ήταν κι οι δυο τους.
- Σου προτείνω ένα στοίχημα! είπε τέλος ο Βοριάς.
- Τι στοίχημα; ρώτησε ο Ήλιος.
- Να διαλέξουμε στην τύχη έναν άνθρωπο κι όποιος από τους δυο μας καταφέρει και τον γδύσει, εκείνος θα 'ναι ο δυνατότερος .
- Το δέχομαι το στοίχημα! είπε ο Ήλιος.
Σε λίγο, φάνηκε στον κάμπο ένας άνθρωπος, που πήγαινε ολομόναχος.
Άρχισε τότε, ο Βοριάς, να φυσάει δυνατά.
Ο διαβάτης έσκυψε το κεφάλι του και σταύρωσε τα χέρια του, πάνω στο στήθος, για να προφυλαχτεί από τον αέρα.
Ο Βοριάς φύσηξε πιο δυνατά κι ο διαβάτης, κούμπωσε το ρούχο του κι επειδή ο Βοριάς δυνάμωνε το φύσημά του, ο καημένος ο άνθρωπος έβγαλε μια μάλλινη κουβέρτα, που την κουβαλούσε σ' ένα σακί, και τυλίχτηκε μ' αυτήν, για να μην ξεπαγιάσει.
Όσο πιο δυνατά φυσούσε ο Βοριάς, τόσο πιο σφιχτά τυλιγότανε στην κουβέρτα του ο διαβάτης.
Στο τέλος, ο Βοριάς βαρέθηκε κι έπαψε να φυσάει. Γύρισε στον Ήλιο και του είπε:
- Η σειρά σου τώρα να δοκιμάσεις να τον γδύσεις.
Ο Ήλιος πρόβαλε στον ουρανό, μόλις σταμάτησε να φυσάει ο Βοριάς, κι αμέσως ο διαβάτης έβγαλε από πάνω του την κουβέρτα και την έβαλε στο σακί.
Δυνάμωσε τη λάμψη του ο 'Ηλιος κι ο διαβάτης ξεκούμπωσε το ρούχο του.
Αλλά ο Ήλιος δυνάμωνε όλο και πιο πολύ τη λάμψη του κι ο διαβάτης, που είχε αρχίσει να ιδρώνει, άρχισε να βγάζει ένα-ένα τα ρούχα του, ώσπου, στο τέλος απόμεινε ολόγυμνος και κοιτούσε δεξιά κι αριστερά, μήπως δει κανένα δέντρο για να πάει να ξαπλώσει στον ίσκιο του.
Επειδή όμως δεν έβρισκε δέντρο, έπεσε στο ποτάμι, που περνούσε εκεί κοντά κι έμεινε στο νερό, ώσπου ο Ήλιος, σιγά-σιγά, λιγόστεψε τη λάμψη του.
- Εσύ είσαι ο δυνατότερος! παραδέχτηκε ο Βοριάς, αποχαιρετώντας τον Ήλιο.

Αστειάκια

- Καλά εσύ είσαι άσχημη!
- Κι' εσύ είσαι μεθυσμένος!
- Ναι, αλλά εσύ είσαι πολύ άσχημη!
- Κι' εσύ είσαι πολύ μεθυσμένος!
- Ναι, αλλά εγώ αύριο δεν θα είμαι

Ποιήματα

(Απόσπασμα βιβλίου)
"Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με ελάχιστα"
Μάρω Βαμβουνάκη

O άνθρωπος είναι καμωμένος από συγκρούσεις.
Η αρμονία που αποτελεί προϋπόθεση
αλλά και στόχο, η ωριμότητα,
δύσκολα πετυχαίνονται στην πράξη.
Αν τα αντίθετα στο σύμπαν -
στο εξαίσιο πέρασμα της μέρας στη νύχτα,
του χειμώνα στο καλοκαίρι, της βροχής στον ήλιο,
της φουρτούνας στη νηνεμία-,
όλα τα διαφορετικά συνταιριάζουν υπέροχες συμφωνίες,
στις συμπεριφορές μας και στα συναισθήματά μας
συνεχώς γρονθοκοπούνται.
Ο πόλεμος με τον μισητό,
μειονεκτικό εχθρό-εαυτό επιζητά αφορμές
να μεταφέρει την οργή του, την πίκρα του,
την απογοήτευση της αδυναμίας του έξω.
Την αυτοτιμωρία που αισθάνεται
πως διψά τη μετατρέπει σε τιμωρία κατά άλλου.
Για άλλη μια φορά να ρίξει το φταίξιμο μακριά,
σαν ασθένεια μολυσματική,
σαν βρόμικο ρούχο,
να γλιτώσει απ' την αυτομομφή και τη φριχτή ενοχή.
Και όσο πιο απλός και αγαθός είναι ο απέναντι,
τόσο θα του θυμώνει,
όπως θυμώνουμε με τον καθαρό καθρέφτη μας όταν τον κοιτάμε
και μας στέλνει πίσω, ως είδωλο, ένα τέρας.

Υπάρχουν πλάσματα τόσο καθαρά
που μας φτιάχνουν καθρέφτη,
χωρίς να μιλούν, χωρίς να κάνουν τίποτα εξαιρετικό.
Μόνο με το βλέμμα, με το χαμόγελο,
με τη λάμψη που έρχεται από μέσα τους.
Κάποιοι αναζητούν να πλησιάσουν
τέτοια πρόσωπα, να καθρεφτιστούν,
και κάποιοι τρέχουν μακριά τους, συκοφαντώντας τα,
μέσα στο μυαλό τους έστω, για δικαιολογία.

Παιδικά τραγούδια








Κινούμενα σχέδια



Και για μεγάλα παιδιά

__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 03-08-13 στις 11:18
Απάντηση με παράθεση
  #55  
Παλιά 03-08-13, 12:02
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Το παραμύθι με το αλάτι, πάντα μου άρεσε και άρεσε και στις ανιψιές μου και τους το έλεγα και τους το ξανάλεγα, με μπόλικη σάλτσα.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #56  
Παλιά 17-08-13, 13:49
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας


__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 17-08-13 στις 18:15
Απάντηση με παράθεση
  #57  
Παλιά 25-09-13, 20:14
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΥΤΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΤΩΝ ΠΛΑΝΗΤΩΝ ΣΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ A.J. JENKINS.

__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα:
Xenios (25-09-13)
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 02:04.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.