Σε ποια ηλικία τα παιδιά πρέπει να ανεξαρτητοποιούνται;

[Gildor]

Εχεις σκεφτει αν τα παιδια που εφυγαν απο τα 18 ηταν απο πριν πολυ πιο υπεύθυνα, οργανωμένα, αισιόδοξα και με αξιοπρέπεια ενω τα παιδια που δεν εφυγαν ηταν απο πριν ανεύθυνα, μίζερα και με τελείως χαμηλή αυτοεκτίμηση;;

Και όχι τούμπαλιν;

[Kiwi]

Αρχική Δημοσίευση από Gildor Εχεις σκεφτει αν τα παιδια που εφυγαν απο τα 18 ηταν απο πριν πολυ πιο υπεύθυνα, οργανωμένα, αισιόδοξα και με αξιοπρέπεια ενω τα παιδια που δεν εφυγαν ηταν απο πριν ανεύθυνα, μίζερα και με τελείως χαμηλή αυτοεκτίμηση;;

Φυσικά! Και από που ξεκινάει αυτό; Ή μάλλον ποιοι διαμορφώνουν κατά κανόνα το παιδί ώστε να έχει τέτοια πορεία μέχρι την εφηβέια του; Η παγκοσμίως ασύγκριτη ελληνική οικογένεια! Α... όχι. Ξέχασα... το κράτος.

[Gildor]

Ακριβως...και εκτος απο την οικογενεια ειναι και τα γονιδια, οι συνθηκες, το περιβαλλον κλπ

[papa]

Αρχική Δημοσίευση από Kiwi Α... όχι. Ξέχασα... το κράτος.

οχι νεε μου το κρατος..η τηλεοραση της κατιανας (σορρυ της τατιανας ηθελα να πω,της λαμπιρη ,αυτης της αλληνης στο αλτερτης ξανθιας με ματακια που λαμπουν ολο βλακεια
των τραγκων των ευαγγελατων των κακαουνακηδων και δεν συμμαζευεται..
αυτα ρυθμιζουν την μορφωση και το πνευματικο επιπεδο των παδιων μας ειτε μας αρεσει ειτε οχι..

αυτη τη φορα δεν φταιει το κρατος.....
τιμη και δοξα στο αγλαισμα της ιδιωτικης πρωτοβουλιας και της μετρον αναλυσις

[purple anemone]

Για ν' αστειευτούμε..
Έτσι κι αλλιώς τα αμερικανάκια δεν ξέρουνε πού πάνε, γιατί κατ' αρχήν δεν ξέρουνε πού βρίσκονται. Χωρίς αφετηρία δεν έχεις προορισμό.
Για να σοβαρευτούμε...
Γιατί απαραίτητα ένα παιδί που θ' ανεξαρτητοποιηθεί εκτός οικίας θα φτύσει τους γονιούς του; Δεν είναι οπωσδήποτε αλληλένδετα αυτά. Μιλάμε για ανεξαρτητοποίηση όχι για ανατροπή κάθε ήθους και ηθικής. Κι εγώ έφυγα κάποια στιγμή, χωρίς σχέση, εξ επιλογής, γιατί ένιωθα ότι έπρεπε να μάθω να ζω και να φροντίζομαι μόνη πριν μάθω να ζω και να φροντίζω κάποιους άλλους. Δεν ξέρω αν είναι σωστό ή λάθος ή αν αυτό είναι το ενδεδειγμένο μοτίβο. Όμως τη μητέρα μου δεν την εγκατέλειψα. Και χαιρόμουν να έρχεται στο σπίτι μου και να την κανακεύω εγώ με τη σειρά μου, να τις δείχνω τις προόδους μου, να με καμαρώνει και να την αγαπώ ακόμη περισσότερο.
Ανεξάρτητη ήμουν και μαζί της. Δούλευα, προσέφερα στο σπίτι, μοιραζόμουνα τις έννοιες της κι εκείνη τις δικές μου. Και τώρα έχω τη δική μου οικογένεια, τα δικά μου παιδιά, κι όμως τη μανούλα ακόμη την αγαπώ και τη νοιάζομαι. Τώρα είναι δική της η επιλογή να είναι μακριά μου, στο σπίτι της και στο νοικοκυριό της, όμως ξέρει ότι όποτε θελήσει η πόρτα είναι ανοιχτή. Έχει και τα κλειδιά μου.
Το να ανοίγεις τα φτερά σου και να μαθαίνεις να πατάς σταθερά στα πόδια σου δε σημαίνει ότι καταρρίπτεις τους οικογενειακούς δεσμούς, τους γονιούς, την αγάπη, αυτό που τουλάχιστον εμείς σ' αυτή τη χώρα έχουμε τόσο έντονα μάθει να βιώνουμε και να σεβόμαστε.
Από την άλλη, είπα πως θα στήριζα τα παιδιά μου σε μια αντίστοιχη απόφαση, όμως αυτό δε σημαίνει πως θα τα έδιωχνα αναγκαστικά. Αν δεν είναι έτοιμα και αρκετά ώριμα, δεν θα τα πετάξω στο δρόμο. Οι συνέπειες μπορεί να είναι ανεπανόρθωτες, κατ' αρχήν ως προς τη σχέση τους με εμάς σα γονείς. Αν όμως θέλουν να δοκιμάσουν, τότε θα πρέπει να αφεθούν να κάνουν τα δικά τους τα λάθη.
Δεν είναι μόνον δύο άκρα, ή θα γίνεις βουτυρομπεμπές ή κόψε το σβέρκο σου. Υπάρχουν και άλλοι καλοί συνδυασμοί. Και αυτό, όπως είπαν και προλαλίσαντες, χτίζεται μέρα με τη μέρα, από εκείνη την πρώτη στιγμή που βγάζουν την πρώτη τους κραυγή, κλείνουν τα μάτια στη ζεστασιά σου, τα ακουμπάς στο στέρνο σου και δηλώνεις "πάντα στο μέρος της καρδιάς μου"

[Kiwi]

H ανεμώνη με κάλυψε πλήρως.

[amigos]

Όσον αφορά την άποψη ότι εφόσον ο νέος/νέα εργάζεται πρέπει να συνεισφέρει στα έξοδα του σπιτιού (Φώς, νερό, τηλέφωνο, φαγητό κλπ.) τι νομίζετε ?
Πρέπει να του επιβάλλει ο γονιός κάτι τέτοιο ώστε να αρχίσει να καταλαβαίνει τις υποχρεώσεις του ή πρέπει να αφήνει τον νέο/α να το προτείνει ?
ή τελικά είναι ξεφτίλα να ζητάς από το παιδί σου κάτι τέτοιο ?

[Gildor]

το παιδι, αν δεν ειναι γαιδουρι, θα ψαξει μονο του να βρει δουλεια για να συνεισφερει στον οικογενειακο προυπολογισμο... και μεχρι να βρει, ο γονιος πρεπει να δειξει κατανοηση

[amigos]

Το ερώτημα δεν αφορά για τον αν θα πρέπει να βρει δουλειά, αλλά για το αν πρέπει να συνεισφέρει στα έξοδα!

[Gildor]

Εγω συνεισφερω γιατι ο προυπολογισμος ειναι κοινος

[NEBULOUS]

Το ποτέ θα ανεξαρτητοποιηθεί ένα παιδί εγώ το προσδιορίζω στην γέννηση του, γιατί κάθε ηλικία του παιδιού μπορεί να έχει και ένα βαθμό ανεξαρτησίας. Πρώτα ανεξαρτητοποίησε από τον ομφάλιο λώρο, μετά από την πάνα σου, σιγά σιγα τα κάνεις όλα μόνος σου.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι είναι στο χέρι του κάθε γονιού να δώσει την ανεξαρτησία στο παιδί του, και αυτό αρχίζει από την ώρα που έρχεται στον κόσμο το παιδί. Αν το βλέπεις ως κτήμα σου δεν θα το αφήσεις ποτέ. Σε κάθε ηλικία θα πρέπει να του δώσεις την ανεξαρτησία που του αρμόζει. Ένα παιδί 12 χρονών μπορεί να βάλει ένα χέρι στο σπίτι δεν χάθηκε ο κόσμος, στα 15 είναι ικανό να μαγειρεύει, δεν χρειάζεται να το κάνει κάθε μέρα αλλά να έχει την ευκαιρία που και που να το κάνει, έτσι ώστε η κουζίνα να μην είναι άγνωστος πλανήτης, αν θα σπουδάσει, εκεί μπορεί να μάθει οικιακή οικονομία του δίνεις ένα συγκεκριμένο ποσό να τα βγάλει πέρα μόνος του για ένα μήνα, σημαντικό μάθημα, μετά θα βρει δουλειά και πάει λέγοντας. Σιγά σιγά εσύ του μαθαίνεις να είναι ανεξάρτητο ακόμα και αν ζείτε μαζί.

Αν τώρα πρέπει να συμβάλει στον οικογενειακό προϋπολογισμό αυτό εξαρτάται από τον προϋπολογισμό και την οικογένεια, αν μια οικογένεια τα βγάζει πέρα δύσκολα δεν φαντάζομαι ότι θα υπάρχει παιδί που δεν θα δώσει στο γονιό του, αν πάλι δεν υπάρχει πρόβλημα και θέλει να δώσει μπορεί να το κάνει έμμεσα.

Σε όλα παίζει ρολό η εκπαίδευση που δίνουμε στα παιδιά μας.

[Stanley]

Αρχική Δημοσίευση από amigos Τις τελευταίες δύο δεκαετίες παρατηρήται νομίζω το εξής φαινόμενο στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι νέοι μένουν στο σπίτι τους με τους γονείς τους σε αρκετά μεγάλη ηλικία, το οποίο κατά τη γνώμη μου οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι αργούν πολύ να μπουν στην αγορά εργασίας λόγω σπουδών, καθώς και στο γεγονός ότι αργούν να κάνουν δική τους οικογένεια.

Κοίτα, δεν είναι μόνο οι σπουδές. Είναι και το οικονομικό κλίμα της εποχής. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα βγάζεις πέρα μόνος σου με το μισθό που δίνουν τα περισσότερα επαγγέλματα. Για παράδειγμα, οι περισσότεροι συνάδελφοί μου που κάνουν ειδικότητα στην Ελλάδα βγάζουν περίπου 1400 ευρώ το μήνα καθαρά, μισθός που θεωρείται αρκετά καλός. Σίγουρα μπορεί κανείς να ζήσει με 1400, αλλά τα περιθώρια δεν είναι και πολλά, ειδικά στην Αθήνα. 'Εχω αρκετούς συναδέλφους που ζουν με τους γονείς τους (!), ωστε να μπορούν να βάζουν και τίποτα στην άκρη. Διαφορετικά, μεροδούλι - μεροφάι που λέει και ο σοφός λαός.

Η κουλτούρα στις βόρειες χώρες είναι αρκετά διαφορετική, αλλά εκεί οι μισθοί είναι πολύ υψηλότεροι (δηλ. μπορεί κανείς να ζήσει με part-time δουλειές) και άλλοι θεσμοί, όπως φοιτητικές εστίες, συγκατοίκηση και φοιτητικά δάνεια διευκολύνουν αρκετά. Συγκρίνοντας, ο μισθός ενός γιατρού στο εξωτερικό είναι σχεδόν 4-5 φορές το αντίστοιχο νοίκι και οι τιμές στο σούπερ μάρκετ είναι συχνά συγκρίσιμες. Σε ότι αφορά τους φοιτητές, χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Φινλανδίας, όπου οι νέοι πρακτικά πληρώνονται από το κράτος για να μένουν μόνοι τους (επιχορηγείται ένα μεγάλο κλάσμα του ενοικίου τους, αν δεν κάνω λάθος).

Κατα τα άλλα, συμφωνώ με τη γενική διαπίστωση οτι πρέπει κανείς να αυτονομείται όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, για πολλούς και διάφορους λόγους. Μακάρι να βοηθούσαν και οι συνθήκες, όμως. Αυτοί που είναι απόλυτα αποφασισμένοι να μείνουν μόνοι μετά τα 19-20, είτε προέρχονται από πολύ εύπορη οικογένεια (πχ έτοιμο σπίτι, αυτοκίνητο κλπ) είτε θα δυσκολευτούν αρκετά.

Φιλικά,
Π.

[Stanley]

Αρχική Δημοσίευση από amigos Όσον αφορά την άποψη ότι εφόσον ο νέος/νέα εργάζεται πρέπει να συνεισφέρει στα έξοδα του σπιτιού (Φώς, νερό, τηλέφωνο, φαγητό κλπ.) τι νομίζετε ? Πρέπει να του επιβάλλει ο γονιός κάτι τέτοιο ώστε να αρχίσει να καταλαβαίνει τις υποχρεώσεις του ή πρέπει να αφήνει τον νέο/α να το προτείνει ? ή τελικά είναι ξεφτίλα να ζητάς από το παιδί σου κάτι τέτοιο ?

Εγώ το θεωρώ ξεφτίλα, εκτός και αν οι συνθήκες πραγματικά το επιβάλλουν. Νομίζω οτι και μόνο το να αναγκαστεί το παιδί/νέος να κινητοποιηθεί για να καλύψει τις ανάγκες του (διακοπές, χόμπυ κλπ) απότελεί επαρκές κίνητρο. Το επόμενο βήμα είναι να το στείλουμε και στα φανάρια βγάζει μεροκάματο. Φυσικά, οι απόψεις διίστανται, αλλά νομίζω οτι αυτό δεν συνάδει με την ελληνική κουλτούρα, που καλώς ή κακώς, παραδοσιακά προσδίδει ιδιαίτερο βάρος στους οικογενειακούς δεσμούς.

Φιλικά,
Π.

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από Stanley Εγώ το θεωρώ ξεφτίλα, εκτός και αν οι συνθήκες πραγματικά το επιβάλλουν.

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Πέτρο.

Εκτός από την ξεφτίλα που αναφέρεις, είναι τόσες οι δυσκολίες επιβίωσης, ενός νεοεργαζόμενου, που δεν ξέρω αλλά εγώ το θεωρώ αδύνατον να επιβιώσει κανείς με 700-800 ευρω πληρώνοντας ενοίκιο και όλα τα σχετικά.

Να κάνουμε τον σταυρό μας που ακόμα η Ελληνική οικογένεια κρατάει γερά τα χαλινάρια και δεν παρασύρεται από τις ξενόφερτες ιδέες που μας έρχονται.

Οι δικαιολογίες ότι πρέπει να μάθει είναι βλακείες.

Με όλα μας τα μειονεκτήματα, έχουμε και κάτι που πρέπει να μας κάνει χαρούμενες, το χέρι βοηθείας που δίνουμε στα δικά μας πρόσωπα.

Η δικιά μου ιστορία με την εργασιακή μου περιπέτεια και τις ασθένειες μου, είναι μια απ αυτές. Είναι απίστευτη η εμπειρία του απλώματος του χεριού όχι για να δώσεις ή να πάρεις ελεημοσύνη, αλλά για να στηριχτείς και να στηρίξεις.

[NEBULOUS]

Μιλάτε για μισθούς αττικής, για ελάτε επαρχεία με 600 το μήνα όχι μόνο σου δεν μένεις αλλά παίρνεις δανικά από τους δικού σου στο τέλος του μήνα, γιατί αν μένεις μόνο σου το μόνο που μπορείς να νοικιάσεις εδώ όταν παίρνεις 600 είναι περίπτερο!!!