Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
#46
|
#47
|
|
||||
... μα έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία,
το σπίτι μου έρημο μα κάνουμε παρέα, δε νιώθω θλίψη μα μου' χει λείψει το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία, δε νιώθω θλίψη, μα μου'χει λείψει το λάγνο ψέμα σου που τα' κανε όλα ωραία........... Χαρούλα Αλεξίου- Πανσέληνος
__________________
τα πάντα ρει! |
#48
|
|
||||
Εντάξει, μωρέ δεν ήταν και τίποτα
πέρασες, όμως δεν άγγιξες όπισθεν έκανες και βρήκες λίγο στα 'λεγα εγώ ότι θα φύγω Ε καλά κι εσύ μη μου συγχύζεσαι και σπάσεις και κανενα νύχι ερωτεύτηκα μα αδιαφορώ κι εσύ μου λες που και που να το αφήνω στην τύχη Μάρω Μαρκέλλου Ε, δεν ήταν και τίποτα
__________________
...Η ζωή είναι σαν νερό για ζεστη σοκολάτα ρευστή ανάλαφρη αλλά και απολαυστική..... |
#49
|
|
||||
«Φεύγοντας μακριά από το θάνατο, όμως αφήνοντας πίσω τη ζωή μας. Φεύγοντας από το παρελθόν μας, όμως αφήνοντας πίσω το μέλλον…Μπροστά μας όμως το μηδέν ούτε καν ο χρόνος. Τρέχοντας προς το άδειο, το κενό, χωρίς χρόνο. Κάπου μέσα στο μυαλό και την καρδιά, στο κρυμμένο βάθος της ψυχής μας, νιώσαμε πως η φυγή αυτή ήταν ακόμα πιο φρικιαστική απ’ το να μείνουμε εκεί που ζούσαμε. Από τώρα όπου κι αν πάμε θα είμαστε ξένοι, θα είμαστε φιλοξενούμενοι, θα είμαστε περιπλανώμενοι σε ξένο τόπο.»
Ρ.Χουσεϊνού.
__________________
of wolf and man Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη amigos : 13-09-10 στις 08:26 Αιτία: Διόρθωση μεγέθους (πολύ μεγάλο) |
#50
|
|
||||
FF.C -> Παραμυθι
Όταν ήμουνα μικρός μου χανε πει ένα παραμύθι Ότι αυτό που λέγεται φιλία υπάρχει και ζει σ’ αυτό τον πλανήτη Μου χαν πει και για κάτι σπουδαίο που το λέγαν ιδεολογία Και να με πιστός σε ιδανικά, όπως οικογένεια, πατρίδα θρησκεία Μου ‘χαν πει για μια γενιά εκεί γύρω στο ’60 με ’70 Και μια επανάσταση αν χρειαζότανε η γενιά μου θα έκανε τα ίδια Μου χαν πει και για κάτι παράξενους με καπέλο και μπλε στολή Αυτοί θα μ’ έσωναν αν κάποιος κλέφτης στο σπίτι μου μέσα είχε μπει Μου ‘χαν πει για μία χούντα και για μία αριστερά Μου ‘παν για κάποιες χαμένες πατρίδες και 400 χρόνια σκλαβιά Μου ‘παν οτ’ είμαι τυχερός, γιατί τώρα έχουμε δημοκρατία Και για κάτι που το λέγαν σοσιαλισμό και έμοιαζε μ’ ελευθερία Μου είπαν ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει για τη δική μου τη γενιά Και αφού έχουμε ένα πιάτο να φάμε όλα είναι μια χαρά Μου είπαν να βάλω γρήγορα μυαλό και να συμβιβαστώ Γιατί κάπου εκεί είναι το νόημα της ζωής, αν το ψάχνω θα το βρω Όταν ήμουνα μικρός μου ‘χαν πει ένα παραμύθι Μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη Όταν ήμουνα μικρός μου χαν διδάξει μια ιστορία Τώρα μου την λεν αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία Τώρα όμως που μεγάλωσα το παραμύθι έχει αλλάξει Δε φοβάμαι πια τους εχθρούς μου γιατί οι φίλοι μ’ έχουνε κάψει Και κείνο το σπουδαίο που το λένε ιδεολογία Έχει καταντήσει γραφικό και ανήκει πια στη ιστορία Κι όσο για την επανάσταση που θα έκανε η δική μου η γενιά Την κάνει μέσα από ακριβά αμάξια, ρούχα, μόδα και λεφτά Και αυτοί οι παράξενοι που λέγονται αστυνομικοί Είναι οι περισσότεροι οι ίδιοι κλέφτες και επικίνδυνα κομπλεξικοί Τώρα όλες οι πολιτικές παρατάξεις έχουνε γίνει ένα Η εξουσία είναι γλυκιά κι ελκυστική για τον καθένα Εμείς δε βιώσαμε τον πόλεμο, ούτε τη δικτατορία Μήπως φταίει τελικά αυτό που ακόμα δε νοιώθω ελευθερία; Κι αμφισβητώ ότι τα πράγματα είναι καλύτερα για μας Έχουμε υλικά αγαθά, αλλά μας λείπουνε άλλα πολλά Μου λείπει κάτι αληθινό να μπορώ να πιστέψω άφοβα σε αυτό Νοιώθω πως ήδη έχω γεράσει πριν προλάβω να μάθω να ζω Όταν ήμουνα μικρός μου ‘χαν πει ένα παραμύθι Μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη Όταν ήμουνα μικρός μου χαν διδάξει μια ιστορία Τώρα μου την λεν αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία Δώσε μου φώτιση θεέ μου, υπάρχει εθνική συσκότιση Χιλιάδες τα χτυπήματα σε κάθε μου ανόρθωση Ή ο κόσμος έχει αλλάξει ή δε τον έμαθα ποτέ Πουτανιά ψέμα κι απάτη θεωρούνται κυριλέ Κάποτε πίστεψα σε κάτι και μια ιδεολογία Πίστεψα στη μουσική μου σα να ήτανε θρησκεία Τώρα πια με το hiphop κάνουν στριπτίζ μεσ’ τα πορνεία Τόσα χρόνια μέσα στο ψέμα, τώρα νοιώθω αηδία Ένα μάτσο εγωπαθείς κι επιεικώς κωλόπαιδα Μια παράσταση κλισέ, αρνητικά όλα τα πρότυπα Άμα κάτι δε μου κάνει εγώ φεύγω μακριά Δεν ανήκω σε κανένα, δεν ανήκω πουθενά Ο κόσμος έχει μολυνθεί, δεν τον νοιάζει ποια είναι η αλήθεια Είναι λέξη ντεμοντέ και πια του έγινε συνήθεια Η παράδοση πεθαίνει, η Ελλάδα που να ζει Βάλανε στο φέρετρο της την ευρωπαϊκή επιγραφή Η μασονία αλωνίζει μέσα στην ελληνική βουλή Σοσιαλισμός και χούντα τώρα γίναν ασορτί Ψεύτικες δημοσκοπήσεις κι αλλοδαποί σε απογραφή Μα η κυβέρνηση θέλει ψήφους θέλει από κάπου να τους βρει Σάπια λόγια και ιδέες, η πουτανιά σαν αρετή Και μετά τα 15 η παρθενιά είναι ντροπή Τι πειράζει όμως αυτό; Τώρα είμαστε ευρωπαίοι Ψάξε να βρεις τον αντρισμό σου σε ένα αμάξι που να λέει Βρες κι ένα καλό τσουλί για να συμπληρώσει την εικόνα Γίνε λίγο κουνιστός, στην Ευρώπη είναι μόδα Ας χαρούμε χωρίς λόγο, έχουμε 21ο αιώνα Αν το ήξερε ο Σωκράτης τότε θα είχε αλλάξει χώρα Όταν ήμουνα μικρός μου ‘χαν πει ένα παραμύθι Μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη Όταν ήμουνα μικρός μου χαν διδάξει μια ιστορία Τώρα μου την λεν αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία
__________________
of wolf and man |
#51
|
|
||||
...πέφταν τα αστρα μες τη λασπουριά...μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι...
Μου γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά..το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι..!!! Στ.Κραουνάκης - Αυτή η νύχτα μένει Ευτυχώς αξιώθηκα να το τραγουδήσω...
__________________
Άν το σκεφτείς πολύ θα τρελαθείς . . . αν το ζήσεις θα πιάσεις ουρανό ! ! ! |
#52
|
|
||||
. . .
Έχω έναν καφενέ που ακούει όλο τα ίδια, για μπάρκα και ταξίδια αυτών που μένουνε. Αυτών που μένουνε και περιμένουνε. . . . Στίχοι: Λ. Παπαδόπουλος Μουσική: Μ. Λοΐζος |
#53
|
|
||||
Εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται
σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού. Πες τα Νίκο... πες τα... |
#54
|
|
||||
Δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά
να περπατήσω μια Πρωτομαγιά Δεν έχω ήλιο ούτ' αστροφεγγιά να τραγουδήσω μια Πρωτομαγιά ... οι διαχρονικοί, άγιοι στίχοι του Νίκου Γκάτσου. |
#55
|
|
||||
... άγιοι, ναι.
Όποιος χωρίς δαιμόνους δαιμονίζεται πάει μια δεξιά, μια αριστερά ποτέ δεν πάει μπροστά. Όποιος χωρίς ανέμους ανεμίζεται πάει μια ψηλά, μια χαμηλά ποτέ δεν πάει σωστά. |
#56
|
|
||||
Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα! Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας Κι όταν σε πήρε το φιλί Γυναίκα (Ελύτης)
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
#57
|
|
||||
... Μας τη σπάνε τα πρέπει και τα μη που μας βάζουν σαν βαρύ χρέος πάνω στους άψητους ώμους μας […] Εμείς θα κάνουμε ό,τι μας κατέβει στο κεφάλι […] Να μας αφήσουν ήσυχους οι δυσκοίλιοι ηθικολόγοι και οι συγκαμένοι αρχαιόπληκτοι, που μες στη σκόνη από σκουριά κουνάνε το δάχτυλο αυστηρά μπρος στα ανήσυχα πρόσωπά μας. Εμείς θα ζήσουμε όπως γουστάρουμε.[…]
Θα ζήσουμε ξέγνοιαστα, κοσμοπολίτικα, κομψά, όπως οι ήρωες του Μπουνιουέλ, του Αντονιόνι, του Φελλίνι, ίσως λίγο μελαγχολικά αλλά με σουρεάλ χιούμορ και αριστοκρατικότητα... Γύρω μας οι οικοδόμοι, τα συλλαλητήρια, οι νεολαίες, τα φαντάσματα του Εμφυλίου, τα ξωκλήσια και το σήμαντρο, το αιγαιοπελαγίτικο μούχρωμα∙ οι χαροκαμένες μάνες λυσσομανάνε, ξαφνικά όλοι είναι θύματα του φασισμού και της προκλητικής παλατιανής διαχείρισης. Και πρέπει να ’σαι, ή το ένα ή το άλλο... ή με τους αριστερούς ή με τους δεξιούς, με το λαό ή με την εξουσία. Ε, όχι, ούτε το ’να ούτε τ’ άλλο. Άστε μας ήσυχους, άρρωστοι... Μανία με την αδικία και ποιος έκλαψε και έκλεψε πιο πολύ και ποια διόρισε το χαζοβιόλικο παιδί της στο δημόσιο. Τι λύσσα να θέλετε να πάρετε τη θέση τους και να νομίζετε από πάνω πως μας ενδιαφέρουν τα παιχνίδια σας και θα κάνουμε και μεις τα ίδια, χα, χα, χα. Δεν γουστάρουμε ούτε θέσεις ούτε χοντρά φράγκα, ούτε πρωτιές, ούτε τρικλοποδιές και αγκωνιές... Καλοί παίχτες θέλουμε να γίνουμε στο παιχνίδι της ζωής, ανάλαφροι, συνεργάσιμοι, μ’ όσο γίνεται λιγότερο πόνο, να ζούμε με χιούμορ, ν’ ακούμε τον άλλο, να συγχωρούμε... και πού και πού να ξενυχτάμε μ’ έρωτες και μουσική, γιατί το ηλιοβασίλεμα και η ανατολή μας πήραν το μυαλό και η ελληνική μυθολογία ήρθε και μας μάγεψε... (Κωνσταντίνος Τζούμας, Ως εκ Θαύματος) |
#58
|
|
||||
Ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν καί γελούνε,
κι όσ’ άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ’ άρματα σε κλειούνε. Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει, και μες στη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι, π’ ολονυχτίς εσύσμιξε με τ’ ουρανού τα κάλλη. Και μες στης λίμνης τα νερά, όπ’ έφθασε μ’ ασπούδα, έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα, που ευώδιασε τον ύπνο της μεσα στον άγριο κρίνο· το σκουληκάκι βρίσκεται σ’ ώρα γλυκειά κι εκείνο. Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη· η μαύρη πέτρα ολόχρυση καί το ξερό χορτάρι. Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει: «Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει». Ελεύθεροι Πολιορκημένοι του Διονυσίου Σολωμού. Σε ένα τόσο επικό ποίημα, ο εθνικός μας ποιητής, απογείωσε τον λυρισμό του, κάτι που τον κάνει μοναδικό.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα: | ||
Chressida (12-09-10) |
#59
|
|
|||
Νυχτερινά υστερόγραφα του Μήτσιου Τσάμη
Τα μάτια σου επισκέφτηκαν στιγμές αναμονής
Από το στόμα σου ζεστό στάζει το μεσημέρι. Καρπός που ωρίμασε κερνά στα χείλη που ποθούσε Τη λέξη που δεν έλεγες και μαντική κρατούσες.... Τις ώρες θέλεις που ποθείς, στ' όνειρο να κρατήσεις Διπλή χαρά που σ' έκανε να σκέφτεσαι όπως τότες.... Φθαρτή ομορφιά που ανάθρεψε το σπόρο της αγάπης Περνά όπως ρίγος πυρετού στα φλογισμένα χέρια Στον ίσκιο της υπομονής στέκει βουβή η λαχτάρα η δίψα που έχω να μου πεις της αγωνίας τον λόγο. |
#60
|
|
||||
Έστησ' ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη, κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκειά της ώρα, και μες στη σκιά που φούντωσε και κλει δροσιές και μόσχους ανάκουστος κιλαϊδισμός και λιποθυμισμένος. Νερά καθάρια καί γλυκά, νερά χαριτωμένα, χύνονται μες στην άβυσσο τη μοσχοβολισμένη, και παίρνουνε το μόσχο της, κι αφήνουν τη δροσιά τους, κι ούλα στον ήλιο δείχνοντας τα πλούτια της πηγής τους, τρέχουν εδώ, τρέχουν εκεί, και κάνουν σαν αηδόνια.
__________________
Vis Imaginativa |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 3 (0 μέλη και 3 επισκέπτες) | |
|
|