Οι σπίνοι των Γκαλαπάγκος επιβεβαιώνουν τον Δαρβίνο
Οι σπίνοι των Γκαλαπάγκος επιβεβαιώνουν τον Δαρβίνο
Associated Press
Οι διάσημοι σπίνοι των νησιών Γκαλαπάγκος, που ενέπνευσαν στον Δαρβίνο τη θεωρία της Εξέλιξης, δικαιώνουν τώρα το μεγάλο φυσιοδίφη, αποδεικνύοντας στους επιστήμονες ότι πράγματι εξελίσσονται: Ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε δύο είδη του πτηνού αναγκάζει το ένα να μικρύνει το ράμφος του.
Έπειτα από την άφιξη ενός σχετικά μεγαλόσωμου σπίνου πριν από περίπου 20 χρόνια, ο μικρόσωμος σπίνος του Δαρβίνου αντιμετώπισε μείωση της διαθέσιμης τροφής. Ο ανταγωνισμός τον ανάγκασε να αναπτύξει μικρότερο ράμφος, ώστε να αξιοποιήσει καλύτερα τους μικρούς σπόρους που αδυνατεί να σπάσει ο ογκώδης συγγενής του.
Η μεταβολή στο μέγεθος του ράμφους δείχνει ότι ο ανταγωνισμός για τροφή ανάμεσα στα είδη μπορεί να οδηγήσει σε προσαρμοστικές αλλαγές, αναφέρει ο Πίτερ Γκραντ του Πανεπιστημίου Πρίνστον, πρώτος συγγραφέας της σχετικής δημοσίευσης στο Science της Παρασκευής.
Ο Γκραντ μελετά εδώ και δεκαετίες τους σπίνους του Δαρβίνου και έχει παλαιότερα καταγράψει αλλαγές ως αντίδραση σε μια ξηρασία που άλλαξε τη διαθεσιμότητα της τροφής.
Είναι σπάνιο για τους επιστήμονες να καταγράψουν αλλαγές στην εμφάνιση ενός ζώου εξαιτίας ανταγωνισμού. Συχνότερα, τέτοιες αλλαγές γίνονται εμφανείς όταν ένα είδος εισέρχεται σε κάποιο νέο οικοσύστημα ή όταν αλλάζει το κλίμα.
Η ομάδα του Γκραντ μελέτησε τους σχετικά μικρόσωμους σπίνους Geospiza fortis που ζουν στο νησί Δάφνη του συμπλέγματος, οι οποίοι μέχρι πρότινος δεν αντιμετώπιζαν ανταγωνισμό και τρέφονταν με μικρούς και μεγάλους σπόρους.
Όμως το 1982 ένας αναπαραγωγικός πληθυσμός του μεγαλύτερου σπίνου Geospiza magnirostris έφτασε στο νησί και άρχισε να ανταγωνίζεται τους συγγενείς τους για τους μεγάλους σπόρους των φυτών Tribulus. Ο μεγαλόσωμος G.magnirostris μπορεί να σπάει και να τρώει τους σπόρους αυτούς τρεις φορές πιο γρήγορα, χάρη στο μεγαλύτερο ράμφος του.
Το 2003 και 2004 οι βροχοπτώσεις ήταν περιορισμένες και ο ανταγωνισμός για τροφή μεγάλος. Το αποτέλεσμα ήταν ιδιαίτερα υψηλή θνησιμότητα για όσους Geospiza fortis είχαν συμπτωματικά τα μεγαλύτερα ράμφη. Το μικρό ράμφος έτσι διαδόθηκε, καθώς έδινε πλεονέκτημα στην κατανάλωση μικρών σπόρων.
Πρόκειται για ένα είδος εξέλιξης που ονομάζεται εκτόπιση χαρακτήρα, κατά την οποία ένα χαρακτηριστικό δύο παρόμοιων ειδών αποκλίνει λόγω ανταγωνισμού για φυσικούς πόρους, εξηγεί ο Γκραντ στη δημοσίευσή του.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
|