Η ισχυροποίηση των θέσεων μας, με επιχειρήματα, πολλές φορές μας αναγκάζουν να παρεκτρεπόμαστε και ο γράφων αυτά τα περισπούδαστα λόγια, ανήκει στον κανόνα αυτό
Πολλές φορές βρισκόμαστε σε αδιέξοδο να πείσουμε, ειδικά όταν μας τελειώνει η φαρέτρα των επιχειρημάτων και ο συνομιλητής μας, με πείσμα, οχυρωμένος στις απόψεις του, δεν κάνει καμιά προσπάθεια κατανόησης.
Τότε βάζουμε τα μεγάλα μέσα, βρίσκουμε εικονικά επιχειρήματα, λέμε ότι μας κατέβει με στόχο να είμαστε οι νικητές και να πείσουμε τους θεατές, ότι εμεί έχουμε δίκαιο.
Αν και αυτό δεν αποδώσει, ε ποια; Ανοίγουμε το συρτάρι και κάνουμε χρήση της πανουργίας μας, εντοπίζουμε τις ευαισθησίες του αντιπάλου και τον πυροβολούμε με υπονοούμενα με ειρωνείες, με σκοπό τον υποβιβασμό της προσωπικότητας του.
Αρχή ενός διαλόγου, δεν είναι να επιβάλουμε τις απόψεις μας ή να διατρανώσουμε τις μεγάλες μας γνώσεις, είναι η σύγκληση απόψεων και η εξαγωγή συμπερασμάτων, χωρίς κανείς να θέλει να πείσει κανέναν.
Βρισκόμαστε σε μια κοινότητα ανθρώπων, λίγο ή πολύ δίνουμε όλοι το στίγμα μας, ξέρουμε δηλαδή ότι ο Xenios είναι ένας γλυκούλης …. εχμμμ είπαμε σοβαρότητα, λίγο ο ένας τον άλλο, από τα μηνύματα του.
Θα αρκούσε μια τόση δα προσπάθεια απ’ όλους, να δρουν πυροσβεστικά, χωρίς την επέμβαση των οργανωτών και διαχειριστών. Είναι καλύτερα να επισημαίνουν το λάθος και την παρεκτροπή, από το να απαντάνε στο ίδιο επιθετικό ύφος. Αν δεν πείσουν, υπάρχουμε και εμείς, οι διαχειριστές και οργανωτές.