Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Επιστήμη & Εκπαίδευση > Θεολογικά θέματα
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #61  
Παλιά 14-03-09, 23:15
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
δεν ξέρω πόσο τολμηρό είναι να μιλάμε και να κρίνουμε τον Νίτσε (εμείς οι κοινοί θνητοί), πόσο μας επιτρέπεται, αλλά και η λογική και η φιλοσοφία και η επί ίσοις όροις μηδενιστική κατάληξις (θάνατος ), ''μάλλον'' μας δίνει αυτό το δικαίωμα...

...το σπέρμα όταν ευστοχήσει και εισέλθει μέσα στο ωάριο, αφού του κόβεται το οφιοειδές μαστίγιο, καθώς πλέον δεν το χρειάζεται αφού βρήκε το στόχο του, ... μοιάζει να ακινητεί προς μομφή των άλλων κινούμενων. ''Μοιάζει'' να αναπαύεται πέραν των καθημερινών (στο μέτρο του δικού του χρόνου ζωής) αναπαύσεων. Με αυτήν την κατά κάποιο τρόπο ανάπαυση των αναπαύσεων, ''ζει'' το δικό του σάββατο των σαββάτων. Κυοφορείται, πολλαπλασιάζεται και προετοιμάζεται να γεννηθεί.

Και Ο Κύριος εκείνο το σάββατο των σαββάτων το ένα, ''ακινητοποιήθηκε'' για να κατακριθεί. Για να λογιστεί άλλος ένας νεκρός και πλάνος θεός...

Έτσι προσεγγίζεται και έτσι νοείται όσο δεν κατανοείται η συνέχεια. Η ανάστασις. Το φιλολογικό και καλλιτεχνικό πνεύμα έμεινε στην ανάπαυση και ‘’βιολογική’’ ακινησία, αλλά μάλλον άστοχα βάφτισε αυτό το πνεύμα διονυσιακό, καθώς και ο Διόνυσος αναστήθηκε (στο μέτρο που απεικονίζει την άμπελο).

Όπως όμως ξαναγράφτηκε, ο Νίτσε ‘’αντιδρούσε’’ στην έκπτωση του χριστιανισμού σε μετα-φυσική ηθικολογία. Και καλά έκανε. Ανάσταση ζητούσε και του προσφέρανε θάνατο και ανάπαυση. Πραγματική τραγωδία. Ακινησία βιολογική η οποία είναι φυσική, ως το ‘’άλλο’’ – άκρο της βιολογικής γέννησης.

…και εκείνο το (εύστοχο) σπέρμα κατά τα λεγόμενα των παραμενόντων σε εκείνη την νομοτελειακά στείρα (ΟΣΟ είναι άστοχη) διάσταση ‘’θανάτου’’ του μικρο-μικρόκοσμου… για να μην απαρνηθούν το οφιοειδές μαστίγιο (όργανο κινήσεως) απαρνούνται όχι μόνο την είσοδο στην μήτρα που απεργάζεται δια της κυοφορίας – πολλαπλασιασμού τους, και τους προσφέρει ζωή, αλλά και την ίδια την ζωή της άλλης διάστασης (του παρόντος μικρόκοσμου). Μια αντικειμενική ματιά γύρω μας, με θέα όλων των προσώπων που ζουν, μας πείθει το λογικόν – αναλογικόν της σκέψης. Η αδυναμία εύρεσης της θύρας ή με επίδειξη άρνησή της είναι καθαρά προσωπικό θέμα, που δεν χωράει επιμονή. Είναι πράγματι τραγωδία. Πραγματικά κατάσταση απόγνωσης (άρα και όχι γνώσης), όσο η πίστη μένει ‘’εκεί’’ και δεν προχωρά στην κοινή ποθούμενη (θεϊστών και αθέων) ανάταση δια του λογικού και Ανάσταση δια του υπερλόγου Λόγου.

«…Ερχόμενος ο Κύριος προς το εκούσιον πάθος, τοις Αποστόλοις έλεγεν εν τη οδώ. Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα, και παραδοθήσεται ο Υιός του ανθρώπου, καθώς γέγραπται περί αυτού. Δεύτε ουν και ημείς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθώμεν αυτώ και συσταυρωθώμεν, και νεκρωθώμεν δι’αυτόν ταις του βίου ηδοναίς, ίνα και συζήσωμεν αυτώ και ακούσωμεν βοώντος αυτού. Ουκέτι εις την επίγειον Ιερουσαλήμ δια το παθείν,
Αλλά αναβαίνω προς τον Πατέρα μου, και Πατέρα υμών, και Θεόν μου και Θεόν υμών. Και συνανυψώ υμάς εις την Άνω Ιερουσαλήμ, εν τη βασιλεία των ουρανών…»


…με κάθε πρόταση και ένα νόημα, τόσο βαθύ, που αν γραφόταν με έντονα γράμματα το καθετί και αναλυόταν, δεν θα χωρούσε στο νου ολόκληρου του κόσμου, (ως υπέρδοξο) αντίθετα όμως χωρά στην πιστή καρδιά. Στον (αυτεξούσια ξεδοντιασμένο από την αρχή και πηγή του) περιορισμένο ‘’λογικό’’ νου, φαντάζει μετα-φυσικό, αντίθετα όμως, στον μη αποκομμένο, κάθε πρόταση είναι πρόσκληση βιώματος παρόντος, κατά πόδας (δλδ φωτεινού ίχνους) του αιωνίου Παρόντος, με βιολογική ζωή, σύμφωνη της Ζωής. … και στόχο (είθε κατά ετοιμότητα) να βιωθεί η ευχή ‘’καλή ανάσταση’’…

ΥΓ. Πάντως, η παρατεθείσα σκέψη του Νίτσε ενδεικνύει κάπως εκείνη την εντοπισθείσα ‘’αντικατάσταση’’ στο νου και τη ζωή του ‘’αθέου’’. Αντικατάσταση Του αληθινού Θεού (Χριστού) με άλλο θεό (διόνυσο). Αντί της Κεφαλής επειδή ΔΕΝ κατανοήθηκε το έργο Του (…θέλει να μας συνανυψώσει), σε εκείνο το θεό που εγλκωβίζει τους ''πιστούς'' του στο χώρο των περιγάστριων (διονυσιακών, ανεκπλήρωτων ή εκπληρωμένων) επιθυμιών… εξού και η μανιώδης κόντρα της χριστιανικής (μεταφυσικής) ηθικής… και την άνευ προηγουμένου μανία κατά του Ιησού και των χριστιανών. Αλλά έτσι είναι τα πράματα… έστε μισούμενοι ένεκεν του ονόματός Μου…

ΥΓ2. Το περί του θανάτου είναι ότι, και μετά τον βιολογικό θάνατο ζούμε (με άλλη μορφή). Άρα που είναι ο θάνατος; (αν όχι πέρασμα; ) που ο νεκρός; που και ποια η κρίση; που (και γιατί να) μπερδεύει (τόσο πολύ υπαρξιακά) τον μεταφραστή; ώστε τα ευκόλως εννοούμενα να τον εξωκκλίνουν από την έννοια του Θεού Κριτού;

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 14-03-09 στις 23:20
Απάντηση με παράθεση
  #62  
Παλιά 15-03-09, 12:04
Deltatango Ο χρήστης Deltatango δεν είναι συνδεδεμένος
Banned
 

Τελευταία φορά Online: 10-05-09 08:18
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από mystakid Εμφάνιση μηνυμάτων
Και Ο Κύριος εκείνο το σάββατο των σαββάτων το ένα, ''ακινητοποιήθηκε'' για να κατακριθεί. Για να λογιστεί άλλος ένας νεκρός και πλάνος θεός...
Δεν κατόρθωνα να καταλήξω σε μια πιθανή ερμηνεία αυτής της επιθυμίας του μηδενός, του τέλους, της ανάπαυσης του «Σαββάτου των Σαββάτων», μέχρι που αντιλήφτηκα ότι η συνέχεια της πρότασης αποτελούσε επεξήγηση: όλ’ αυτά, καθώς και η απόλυτη θέληση του χριστιανισμού να μην παραδεχτεί παρά μόνο τις ηθικές αξίες, μου φάνηκαν πάντα σαν η πιο επικίνδυνη και φρικαλέα μορφή της «βούλησης του θανάτου» απ’ όλες τις άλλες.

Η μόνη φρικαλέα μορφή της «βούλησης του θανάτου» που μπορεί να υπάρξει, είναι η βούληση του εν ζωή θανάτου. Ο χριστιανισμός, από τις ίδιες του τις αρχές, υπήρξε ουσιαστικά και βασικά ο κορεσμός και η αηδία για τη ζωή, απαιτεί οι άνθρωποι να ζουν νεκρωμένοι, γι’ αυτό και τρέφει τόσο μίσος κατά του Επίκουρου που τους δίδασκε να ζουν την ζωή τους ζωντανοί κι ευτυχισμένοι.

Γιατί η ζωή, που είναι ουσιαστικά ανήθικη, θα εμφανίζεται πάντα και αναπόφευκτα ένοχη απέναντι στη ηθική, ιδιαίτερα στην χριστιανική ηθική, που είναι απόλυτη και τελικά η ζωή θα πρέπει καταπιεσμένη από το βάρος της περιφρόνησης και της αιώνιας άρνησης, να θεωρείται μη επιθυμητή και ανάξια να τη ζήσει κανείς.
Η παραπάνω διαπίστωση φωλιάζει σε κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου το υποσυνείδητο. Απαιτείται όμως η διάνοια ενός Νίτσε για να την ανασύρει και να την κάνει δίδαγμα.

Ο Νίστε κρίνει τον χριστιανισμό από το τελικό προϊόν: από την διδασκαλία που φτάνει στον λαό και όχι από τα θεολογικο-φιλοσοφικά τεχνάσματα, τα οποία οφείλω να ομολογήσω ότι χειρίζεσαι με τρόπο αξιοθαύμαστο.
Απάντηση με παράθεση
  #63  
Παλιά 15-03-09, 13:44
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από mystakid Εμφάνιση μηνυμάτων
δεν ξέρω πόσο τολμηρό είναι να μιλάμε και να κρίνουμε τον Νίτσε (εμείς οι κοινοί θνητοί), πόσο μας επιτρέπεται, αλλά και η λογική και η φιλοσοφία και η επί ίσοις όροις μηδενιστική κατάληξις (θάνατος ), ''μάλλον'' μας δίνει αυτό το δικαίωμα...
Σου είπα από την αρχή Κώστα, φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Δεν μπορείς να συζητήσεις με κάποιον, που συζητάει μόνο, με τις απόψεις του....
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #64  
Παλιά 15-03-09, 18:54
Deltatango Ο χρήστης Deltatango δεν είναι συνδεδεμένος
Banned
 

Τελευταία φορά Online: 10-05-09 08:18
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από Xenios Εμφάνιση μηνυμάτων
Επαναλαμβάνεσαι, στην προσπάθεια σου, να ισχυροποιήσεις την θεωρία σου και με οδηγείς στο συμπέρασμα, ότι είσαι οπαδός του Νίτσε (#13)
Εσύ έβαλες τον Νίτσε στην κουβέντα, αγαπητέ Ξένιε, και δεν θα πρέπει να ζητάς, και μάλιστα κατ’ επανάληψη, από τον Mystakid να διακόψει τον διάλογο.

Σου είπα από την αρχή Κώστα, φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Δεν μπορείς να συζητήσεις με κάποιον, που συζητάει μόνο, με τις απόψεις του....
Δεν συζητάμε τις δικές μου απόψεις. Προσπαθούμε να κατανοήσουμε τον Νίτσε. Γιατί δεν συμβάλεις στην προσπάθεια;
Απάντηση με παράθεση
  #65  
Παλιά 15-03-09, 20:00
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από Deltatango Εμφάνιση μηνυμάτων
Γιατί δεν συμβάλεις στην προσπάθεια;
Προτιμώ να καταπιώ καρφιά
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
  #66  
Παλιά 16-03-09, 12:11
Το avatar του χρήστη Chressida
Chressida Ο χρήστης Chressida δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 18-07-14 10:45
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Deltatango,

πώς, με τι εφόδια να προσεγγίσουμε το Νίτσε; Εγώ αδυνατώ να εισχωρήσω στη σκέψη του, το μόνο που αντιλαμβάνομαι είναι η μεγάλη αγωνία του. Και αυτή η αγωνία του έχει να κάνει με την ανθρώπινη μοίρα, την ηθική και το θεό.

Αυτή τη στιγμή δεν έχω ούτε ένα βιβλίο του Νίτσε, αλλά έχω πολλά ερμηνευτικά πάνω στο έργο του. Ο κάθε μελετητής, βέβαια, ρίχνει το δικό του φως στο έργο αυτό, κοινή συνισταμένη όμως όλων των θέσεων είναι ότι ο Νίτσε ήθελε να βρει το θεό.

Δεν ξέρω αν αυτό τον καθιστά άθεο, από φιλοσοφικής άποψης μάλλον όχι, και το λέω με κάθε επιφύλαξη. Θεολογικά, τώρα, ίσως ο mystakid είναι πιο κατάλληλος να απαντήσει.

Ένας δικός μας «σοφός», ο Καζαντζάκης, μελέτησε το νιτσεϊκό έργο με «λίγο» περισσότερα εφόδια απ’ όσα διαθέτουμε εμείς εδώ και στο βιβλίο του Αναφορά στον Γκρέκο υπάρχει ένα υπέροχο κομμάτι, που περιγράφει τις αντιδράσεις και τους προβληματισμούς που το έργο αυτό αφύπνισε μέσα του. Αν μπαίνω στον κόπο να το μεταφέρω αυτούσιο εδώ είναι, μάλλον, γιατί με βρίσκει σύμφωνη.

«Ετούτη εστάθηκε μια από τις πιο αποφασιστικές στιγμές της ζωής μου. Εδώ, στη βιβλιοθήκη της Αγίας Γενεβιέβης, με τη μεσολάβηση μιας άγνωστης φοιτήτριας, μου’ χε στήσει καρτέρι η μοίρα μου. Εδώ με περίμενε, φλογερός, αιματωμένος, μεγάλος πολεμιστής, ο Αντίχριστος.

Στην αρχή με κατατρόμαξε, τίποτα δεν του’ λειπε : αναίδεια κι αλαζονεία, μυαλό απροσκύνητο, λύσσα καταστροφής, σαρκασμός, κυνισμός, ανόσιο γέλιο, όλα τα νύχια, τα δόντια και τα φτερά του Εωσφόρου. Μα με είχε συνεπάρει η ορμή του κι η περφάνια, με είχε μεθύσει ο κίντυνος και βυθιζόμουν μέσα στο έργο του με λαχτάρα και τρόμο, σα να’ μπαινα σε βουερή ζούγκλα γεμάτη πεινασμένα θεριά και ζαλιστικά σερνικολούλουδα.

Βιαζόμουν να τελειώσουν τα μαθήματα στη Σορβόνη, να βραδιάσει, να γυρίσω σπίτι, να’ ρθει η σπιτονοικοκυρά ν’ ανάψει το τζάκι και ν’ ανοίξω τα βιβλία του, πυργώνουνταν όλα απάνω στο τραπέζι μου, και ν’αρχίσω μαζί του το πάλεμα. Σιγά – σιγά είχα συνηθίσει τη φωνή του, την κομμένη ανάσα του, τις κραυγές του πόνου του. Δεν ήξερα, τώρα το μάθαινα, πως κι ο Αντίχριστος αγωνίζεται κι υποφέρει όπως κι ο Χριστός και πως κάποτε, στις στιγμές του πόνου τους, τα πρόσωπά τους μοιάζουν.
[…]
Σιγά- σιγά, χωρίς να το’ χω διόλου συνειδητά στο νου μου, οι δυο μορφές, Χριστός και Αντίχριστος, έσμιγαν. Δεν ήταν λοιπόν, ετούτοι οι δυο, προαιώνιοι οχτροί, δεν είναι ο Εωσφόρος αντίμαχος του Θεού, μπορεί ποτέ το Κακό να μπει στην υπηρεσία του Καλού και να συνεργαστεί μαζί του; Με τον καιρό, όσο μελετούσα το έργο του αντίθεου προφήτη, ανέβαινα από σκαλί σε σκαλί σε μια μυστικιά παράτολμη ενότητα: το Καλό και το Κακό, έλεγα, είναι οχτροί, να το πρώτο σκαλοπάτι της μύησης. Το Καλό και το Κακό είναι συνεργάτες, αυτό είναι το δεύτερο, πιο αψηλό σκαλοπάτι της μύησης. Το Καλό και το Κακό είναι ένα! Αυτό’ ναι το πιο αψηλό, όπου ως τώρα μπόρεσα να φτάσω σκαλοπάτι. Απάνω στο σκαλοπάτι ετούτο σταματούσα ανατριχιάζοντας, μια φοβερή υποψία έσκιζε το νου μου : μπας και με σπρώχνει και μένα ο Άγιος αυτός Βλασφημίων, να βλαστημώ;»


Κάπως έτσι σε επηρεάζει ο Νίτσε, τέτοιες σκέψεις ξυπνά. Κι αν για μένα έχει σημασία ένα ερώτημα είναι τούτο : είναι άθεος ο Νίτσε; Κι ακόμα, είναι άθεος ο Καζαντζάκης; Ο συγγραφέας έργων όπως Ο Χριστός ξανασταυρώνεται και Ο τελευταίος πειρασμός; Που συνάμα ξόδεψε ένα σημαντικό μέρος της ζωής του κλεισμένος σε κελιά του Αγίου Όρους; Που τον βλέπουμε στο παραπάνω κείμενο να αναρωτιέται αν βλαστημά;

Δεν ξέρω. Ξέρω μονάχα ότι αν σου "στήσουν καρτέρι" τέτοια διλήμματα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να "ανεβοκατέβεις πολλά σκαλοπάτια" χωρίς ποτέ να είσαι σίγουρος ότι τώρα έφτασες στο αψηλότερο...
__________________
Vis Imaginativa

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Chressida : 16-03-09 στις 12:15
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Chressida για αυτό το μήνυμα:
Xenios (16-03-09)
  #67  
Παλιά 16-03-09, 13:57
mhtsos2007
Guest
 

Τι είναι η ζωή ρε μάνα;

Και ρώτησε ο νέος τη μάνα του που καθόταν κι έπλεκε ήσυχα στον καναπέ το πλεχτό της, εξοργισμένος από τα περίσσια νιάτα του που παρ' όλο τους το εύρος δεν χωρούσαν το νόημα της ζωής:

- Και δε μου λες ρε μάνα, τι είναι η ζωή; Εσύ ξέρεις;
"Ε, γιε μου", του απάντησε η γραία καθώς συνέχισε να πλέκει δίχως σταματημό.

Τι είναι η ζωή ρε μάνα;

"Η ζωή είναι σαν αυτό το πλεχτό. Έρχεσαι στον κόσμο και σου δίνεται ένα κουβάρι κάτι να το κάνεις. Ξεκινάς και πλέκεις και το μόνο που έχεις στο νου σου είναι να το πλέξεις όσο καλύτερα μπορείς. Να καταφέρεις το σχέδιο που έχεις στο νου σου, να μην αφήσεις κενά, οι κόμποι σου να είναι περιποιημένοι και κρυμμένοι. Ε, και καθώς περνούν τα χρόνια, το μόνο που αλλάζει καθώς πλέκεις το πλεχτό σου, είναι πως αρχίζεις και ρίχνεις κλεφτές ματιές στο κουβάρι που τελειώνει και σε πιάνει μια αγωνία μήπως δε σου φτάσει η κλωστή να το τελειώσεις. Αυτή είναι η ζωή γιε μου..."


Η διήγηση αυτή ουδούλως φανταστική είναι. Μου την ανέφερε ο καρδιακός μου φίλος Γ. που είναι σήμερα ένας ωραίος άνθρωπος που αρχίζει και κοιτά μήπως τελειώσει το κουβάρι του και αγωνιά αν θα του φτάσει η κλωστή. Κι εγώ γελώ μαζί του, γιατί ακόμα δεν καταλαβαίνω.


http://animusanimus.blogspot.com/200...g-post_25.html
Απάντηση με παράθεση
  #68  
Παλιά 16-03-09, 20:33
Deltatango Ο χρήστης Deltatango δεν είναι συνδεδεμένος
Banned
 

Τελευταία φορά Online: 10-05-09 08:18
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από Chressida Εμφάνιση μηνυμάτων

πώς, με τι εφόδια να προσεγγίσουμε το Νίτσε;
Ευχαριστώ για την μεγάλη παράθεση και για τον κόπο που έκανες με το κείμενο του Καζαντζάκη.
Έχεις δίκιο όσον αφορά στον προβληματισμό πνευμάτων όπως ο Νίτσε και ο Καζαντζάκης με το ζήτημα της πίστης. Φαντάζομαι ότι λαμβάνουν υπόψη τους και τους ανάλογους προβληματισμούς των φιλοσόφων του παρελθόντος. Ωστόσο ….
Δεν ξέρω αν αυτό τον καθιστά άθεο, από φιλοσοφικής άποψης μάλλον όχι, και το λέω με κάθε επιφύλαξη. Θεολογικά, τώρα, ίσως ο mystakid είναι πιο κατάλληλος να απαντήσει.
Κανένας θεολόγος δεν θα παραδεχτεί ότι υπό αυτές τις προϋποθέσεις ο Νίτσε ήταν άθεος διότι τότε θα προσφέρει έναν σαφή ορισμό του Θεού και αυτό δεν του επιτρέπεται να το κάνει.
Ωστόσο, ο προβληματισμός από μόνος του αποτελεί ένδειξη ότι για τους ανθρώπους του πνεύματος υπάρχει κάτι στην θρησκεία που τους ενοχλεί.

Στο απόσπασμα από το βιβλίο “Η γέννηση της τραγωδίας” ο Νίτσε δεν ασχολείται με τον Θεό αλλά με τον χριστιανισμό, και ο χριστιανισμός δεν αποτελεί παρά έναν σταθμό στην εξέλιξη της ιστορίας της πίστης σε θεούς/Θεό.
Ένας Έλληνας αστροφυσικός δήλωσε σε τηλεοπτική εκπομπή ότι πήγε στον Αρχιεπίσκοπο για να του παρουσιάσει την δική άποψη για τον Θεό (η ζωή δημιουργήθηκε όταν η γη πέρασε μέσα από κάποια κοσμική σκόνη ή κάτι σχετικό, δεν θυμάμαι ακριβώς).
Που θα σταματήσει η εξέλιξη αυτής της ιδέας; Που θα μπει ένα όριο;

Ένα Ακκαδικό κείμενο τιτλοφορείται “Daily Sacrifices to the Gods of the City of Uruk” και περιγράφει με ακρίβεια τα τρόφιμα που πρέπει να τοποθετηθούν μπροστά στους ανδριάντες των θεών τέσσερις φορές την ημέρα για τα τέσσερα ημερήσια γεύματα των θεών, πράγμα που πρέπει να γίνεται ημερησίως. Τα τρόφιμα περιλαμβάνουν διάφορα είδη μπύρας, γάλα, κρασί, πολλά καρβέλια ψωμί, λάδι, χουρμάδες, ζώα, πουλιά μέχρι και αυγά στρουθοκαμήλου. Προς το τέλος το κείμενο παρέχει τις εξής οδηγίες:

Ram’s meat shall never be offered to the deity Shakkan.
Bull’s meat shall never be offered to the god Harru.
Fowl flesh shall never be offered to the goddess Beletseri.
Neither bull’s meat nor fowl flesh shall ever be offered to the goddess Ereshkigal.


Μετά τον κατακλυσμό ο Ουτναπίστιμ (Ο Σουμέριος Νώε), βγαίνει στην ξηρά και κάνει θυσία.
Οι ακόλουθοι στίχοι είναι από το έπος του Γκίλγκαμες, πινακίδα ΧΙ:

Μια σπονδή έκανα στου βουνού την κορφή.
Εφτά κι εφτά λατρευτικά έστησα σκεύη,
Φωτιά με καλάμια άναψα, με ξύλα κέδρου και μυρτιές,
Οι θεοί την ευωδιά μύρισαν,
Σαν τις μύγες τριγύρω στη θυσία μαζεύτηκαν.


Στην Παλαιά Διαθήκη, όπου η ιστορία είναι στην ουσία η ίδια, ο Νώε μόλις παίρνει εντολή από τον Θεό και βγαίνει πια από την κιβωτό κάνει κι΄ αυτός ότι και ο Ουτναπίστιμ:

Και έχτισε ο Νώε ένα θυσιαστήριο για τον Κύριο και πήρε από όλα τα καθαρά κτήνη και τα καθαρά πτηνά και τα πρόσφερε ολοκαύτωμα πάνω στο θυσιαστήριο.
Και οσφράνθηκε ο Κύριος τη γλυκιά μυρωδιά.
(Γεν. 8:20-21)

Ο Νίτσε, δυστυχώς, πίστευε και εκείνος ότι οι θεοί των Ελλήνων ήταν κατασκευασμένοι.
Όσο σοφοί και αν είναι οι φιλόσοφοι, τις απόψεις τους τις στηρίζουν στις πληροφορίες που τους παρέχουν οι επιστήμες. Όταν οι πληροφορίες είναι λανθασμένες οι θεωρίες τους δεν μπορεί να είναι σωστές.

Για να μην παρουσιάσω πάλι ένα μακροσκελές κείμενο, θα κλείσω απευθύνοντας μια ερώτηση προς όλους: Αν πίσω από την ιστορία των θεών υπάρχει μια αλήθεια, η οποία αποδεικνύει ότι οι πρόγονοι που έπρατταν όπως παραπάνω δεν ήταν ανόητοι, θα θέλατε να την μάθουν τα παιδιά σας;
Απάντηση με παράθεση
  #69  
Παλιά 16-03-09, 21:02
Deltatango Ο χρήστης Deltatango δεν είναι συνδεδεμένος
Banned
 

Τελευταία φορά Online: 10-05-09 08:18
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από mhtsos2007 Εμφάνιση μηνυμάτων
"Η ζωή είναι σαν αυτό το πλεχτό. Έρχεσαι στον κόσμο και σου δίνεται ένα κουβάρι κάτι να το κάνεις.
Συμφωνώ για το κουβάρι αλλά όχι για το πλεχτό.
Δεν έχουμε έρθει να επιτελέσουμε κανένα έργο.

Οφείλουμε ευγνωμοσύνη στην φύση για το κουβάρι με το οποίο μας προμήθευσε, αλλά δεν υπάρχει και ιδιαίτερος λόγος να στεναχωρηθούμε όταν το κουβάρι τελειώσει διότι, όπως δίδασκε ο μεγάλος Έλληνας, το κουβάρι δεν προλαβαίνουμε να το δούμε τελειωμένο.
Απάντηση με παράθεση
  #70  
Παλιά 17-03-09, 01:23
Το avatar του χρήστη Easty
Easty Ο χρήστης Easty δεν είναι συνδεδεμένος
ό,τι προλάβουμε
 

Τελευταία φορά Online: 28-12-23 16:56
Φύλο: Άντρας
Τα παρακάτω έγραψε ο επισκέπτης με το όνομα babsy.

Ο Νιτσε ηταν αγνωστικος για να βαλουμε τα πραγματα σε μια θεση....που ειναι εντελως διαφορετικο απο "αθεος"....αυτα....και ειναι απαραδεκτο να δω τετοια διαστρεβλωση του εργου του και της φιλοσοφιας του...............

Φίλε μου λυπάμαι, μα για να συνεχιστούν οι καταγραφές σου θα πρέπει να κάνεις εγγραφή.
__________________
Ό,τι προλάβουμε
Απάντηση με παράθεση
  #71  
Παλιά 17-03-09, 09:45
Deltatango Ο χρήστης Deltatango δεν είναι συνδεδεμένος
Banned
 

Τελευταία φορά Online: 10-05-09 08:18
Φύλο: Άντρας
Αγνωστικισμός ή Αγνωσιαρχία

Πληροφορίες από το βιβλίο «Λεξικό της φιλοσοφίας» του καθηγητή Θεοδόση Πελεγρίνη.

Ο όρος «αγνωσιαρχία» ή «αγνωστικισμός» καθιερώθηκε από το Χάξλεϋ το 1869, για να δηλωθεί η αδυναμία να αποφανθεί κανείς καθ’ οιονδήποτε τρόπο –είτε θετικά είτε αρνητικά- για ζητήματα της μεταφυσικής, όπως είναι εκείνα, π.χ., της αιτίας του κόσμου και της ουσίας των όντων.

Ο Χάξλεϋ, ορισμένως, αναφορικά προς την αθανασία της ψυχής, επισήμανε: «Δεν έχω κανένα λόγο για να πιστέψω σ’ αυτήν, αλλά, από την άλλη πλευρά, δεν έχω και την δυνατότητα να την απορρίψω». Εξειδικεύοντας το ζήτημα στο Θεό, σύμφωνα με την θεωρία της αγνωσιαρχίας, δεν γνωρίζομε τίποτα γι’ αυτόν και, συνεπώς, είναι αδύνατον να ισχυριστούμε ότι υπάρχει ή ότι δεν υπάρχει.

Η αγνωσιαρχία δεν πρέπει να συγχέεται με την αθεΐα, σύμφωνα με την οποία δεν υπάρχει Θεός. Κατά την αγνωσιαρχία, είναι αδύνατον να διατυπωθεί οιαδήποτε Κρίση για το Θεό εξαιτίας των περιορισμών στους οποίους υπόκεινται οι γνωστικές δυνάμεις του ανθρώπου. Το να επιχειρήσει να αποδείξει κάποιος ότι υπάρχει ή ότι δεν υπάρχει ο Θεός και, γενικότερα, το να αποφαίνεται για ζητήματα που υπερβαίνουν την εμπειρία του είναι σαν να προσπαθεί να ξεπεράσει τα όριά του.
Απάντηση με παράθεση
  #72  
Παλιά 17-03-09, 17:10
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
Νομίζω ότι καλό για τη συνέχιση της συζητήσεως, είναι να προηγηθεί ένα κάποιο ξεκαθάρισμα εννοιών και θελήσεων (τουλάχιστον από πλευράς μου, αν δω ότι οι θελήσεις είναι αντιφατικές με τις αρχές της λογικής...).

Κι οι έννοιες είναι ζωή – θάνατος, καλό – κακό, φως – σκοτάδι (ή έλλειψη φωτός, όπως ισχύει και για κάθε προηγούμενη θέση: ζωή - απουσία ζωής, καλό - απουσία καλού...), αλήθεια, πίστη, αγάπη...

Αν κάποιος ταυτίζει το καλό με το κακό, συμπαρασύρει αυταπάγγελτα συνειρμικά σε ταυτοποίηση, τη ζωή με το θάνατο, το φως με την έλλειψη αυτού, την αλήθεια με την αληθοφάνεια, την πίστη με την απιστία και την ανθρωπιά με την απανθρωπιά. Η ζωή καθίσταται μάταιη, ενώ απόγνωση και τραγωδία σκιάζουν την ζωή. Ποια ζωή; την εστοχευμένη και προσανατολισμένη στον θάνατο και ανυπαρξία, με ά-σκοπη (του τύπου κουβάρι ναι, πλεκτό όχι) ή ευκαιριακούς ενδοκοσμικούς βραχύβιους ιδιό-τροπους (ο καθένας με τον δικό του τρόπο και σκέψη κατασκευή ‘’κάποιου’’ πλέγματος, άρα αντιφατική σε σχέση με την θεωρία πράξη) σκοπούς.

Μετά την διάκριση των εννοιών πρέπει να εντοπιστεί στην καρδιά και το νου του καθενός (μελετητή ή γενικότερα ανθρώπου) τι θέλει. ΑΝ τα μεν επιζητεί, τα δε απορρίπτει ή αρνείται, καλώς να συνεχίσουμε την συζήτηση. ΑΝ όχι, οι δρόμοι μας είναι ασύμπτωτοι. Συγγνώμη. Ενώ είμαστε πάνω στον ίδιο δρόμο, οι κατευθύνσεις μας είναι διαμετρικά αντίθετες και οι πορείες αντιφατικές. Συναντηθήκαμε, τα είπαμε για λίγο, χαιρετηθήκαμε (χωρίς να χαρούμε) και στρέφοντας ο καθένας τα νώτα στον άλλον, απομακρυνθήκαμε.

Δεν υπήρξε χαρά, αλλά αρά, λείποντας κυριολεκτικά το Χ... που κάνει την διαφορά.

Απευθυνόμενος λοιπόν σε λογικούς ανθρώπους που θέλουν το καλό και το φως και την αλήθεια με επίγνωση και προσπαθούν να τα κατακτήσουν με ζωντάνια, η ερώτηση ΑΝ θέλει αλήθεια, ζωή και φως και καλυτέρευση (δλδ πρόοδο = ανάταση; ) περιττεύει. Αντίθετα, κάθε ισοπέδωση – ταύτιση των εννοιών καλού - κακού, ζωής – θανάτου, αλήθειας – αληθοφάνειας ΔΕΝ είναι μύηση και ανάβαση σε αψηλότερη βαθμίδα, αλλά αδιακρισία και πραγματικός σκοτισμός του νοός.

...δεν μου κάνει καρδιά να προσπεράσω την τραγωδία και τα τεχνητώς κατασκευασμένα αδιέξοδα. ... αισθάνομαι άβολα να τιμάται ο αφιλόσοφος Σοπενχάουερ ως φιλόσοφος, ή οι μηδενιστές όταν πολλούς στέλνουν ως αυτόχειρες στον θάνατο... αντί να τους ενεφυσήσουν ζωή και είναι αφιλόσοφοι, γιατί η φιλο-σοφία είναι και φιλ-αλήθεια και αγαπά πραγματικά και τη ζωή και το φως.

Θεωρώ υποχρέωση και ένδειξη υγιούς νοημοσύνης η αποστασιοποίηση από τέτοιες θεωρίες. Θεωρίες με κέντρο άξονα τον θάνατο, παρά την ζωή. Το φως και τη λάμψη των ματιών, από την θολούρα και τον σκοτισμό και το άσκοπον.

Και τι είναι ζωή; Μια απλή μελέτη δίνει τα εφόδια, όχι μόνο γνώσης της, αλλά και κάρπωσής της, γιατί η ζωή, καρπός είναι και μάλιστα γλυκύτατος.

Η καθ ύλην ζωή, γνωρίζεται ως διαμπερής των διαστάσεων του μικρο-μικρόκοσμου -> μικρόκοσμου (επιπέδου ανθρώπων) -> μακρόκοσμος. Γνωρίζεται με τα επιστημονικά μικροσκόπια (προς τα κάτω), τον φιλοσοφικό σκοπό (μέσον) και θεολογικό τηλεσκόπιο (άνω).

Με λογική κατεύθυνση από την ανυπαρξία προς την ύπαρξη (συμβολικά ->) η φιλοσοφική στάση που χειραγωγεί την ύπαρξη (δια των υπαρξιακών προβληματισμών της) στην ανυπαρξία, (<-) είναι οπισθοδρόμηση, μηδενισμός, αντίθετη με τη φύση, άρα αφύσικη και αφιλόσοφη και άσκοπη αφού την οδηγεί (επιστρέφει) προς τον θάνατο, άρα και μη ορθά προσανατολισμένη. Ανάξια λόγου, ως αντιτιθέμενη στην πρόοδο; εσείς κρίνετε. Αυτό κι αν είναι τραγωδία και χαιρεκακία θεών και (μάνας Φύσης) [όπως δλδ και να το πάρει κάποιος, (ενδοσυμπαντικά ή εξωσυμπαντικά)] ότι ήλθε στον κόσμο, γεννήθηκε για να πεθάνει...

Η αντίληψη και κατανόηση του (επιστημονικού) ίχνους που αφήνει κατά την ανάβασή της (η ζωή) από κάτω (μικρο-μικρόκοσμος -> μικρόκοσμο) ενδεικνύει (φιλοσοφικοθεολογικά) και την επιθυμητή συνέχεια ανάβασης (μικρόκοσμο -> μακρόκοσμο), χωρίς τεχνάσματα, αλλά απλά και πρακτικά.

(δυστυχώς εν μέρει επαναλαμβανόμενα, αλλά μην βιαστείτε να τα χαρακτηρίσετε γνωστά, καθώς ακολουθεί λεπτομέρεια και σαφήνεια της αναγωγικής σκέψης).

Το σπερματοζωάριο ενώνεται (εισάγεται ευστοχότερα) με το ωάριο και δημιουργούν το πρώτο ζυγωτό. Κόβεται το ανούσιο πλέον οφιοειδές μαστίγιο και κινούνται με κατεύθυνση την μήτρα, όπου κυοφορούμενο, εντονοποιείται ο πολλαπλασιασμός και ολοκληρώνεται η δημιουργία. Κι ενώ η ακινησία σε σχέση με την προηγούμενη κατάσταση ‘’μοιάζει’’ με θάνατο, ΑΝ το σπέρμα ευστοχήσει, δεν είναι θάνατος, αλλά ζωή και μάλιστα συνοδευόμενη με μετάβαση στο άλλο υψηλότερο επίπεδο. Από αυτό του μικρο-μικρόκοσμου, σε αυτό του μικρόκοσμου. Από χώρο και χρόνο περιορισμένο (μικροβίου) σε χώρο και χρόνο (ανθρώπου) που αν κάποιος τολμήσει να μας καταθέσει το αποτέλεσμα της σύγκρισης μάλλον θα γυρνούσαμε με κάθε δίκαιο να του απαντήσουμε: καλά! για α-νόητο με περνάς;

Ο Απόστολος Παύλος, ανεβαίνοντας έως τρίτου ουρανού, μας πληροφορεί πως, αυτά που είδε και άκουσε είναι άρρητα και ασύλληπτα… Φέρτε για μια στιγμή στο νου σας, τη σύγκριση της ζωής στον μικρομικρόκοσμο και βάλτε τον εαυτό σας να προσπαθεί να περιγράψει στα κατ’ εικόνα και καθ΄ωμοίωσιν του ανθρώπου, τι είδε και τι άκουσε στο σύμπαν (του ανθρώπου) που βλέπουμε και ζούμε και χαιρόμαστε…. Μια απλή αναλογία μεγεθών ο νους να υπολογίσει και αυτή φτάνει να του ανάψει την ‘’άλλη’’ φωτιά του πόθου, του θείου έρωτα, που περνά όμως, μέσα από την πρακτική αγάπη των συνανθρώπων, αποδεικνύοντας έτσι την Αγάπη και την Αλήθεια του Θεού.

Πως πάλι (με φιλολογικό σχήμα) θα χαρακτηριζόταν ένα σπέρμα που θα προσπαθούσε να πείσει τα υπόλοιπα να μην ευστοχήσουν στο ωάριο με πρόφαση ότι θα τους κοπεί το μαστίγιο και θα ‘’ακινητοποιηθούν’’; ΘΑ ΕΙΧΕ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΟ αν ήξερε ότι η αποκοπή του οφιοειδούς μαστιγίου ΔΕΝ συνοδευόταν με την παραπάνω προϋπόθεση (δλδ εισόδου σε γόνιμη μήτρα) οπότε και ΜΗ μετάβασης της ζωής του στο ανώτερο επίπεδο.

Έχει δικαίωμα και υποχρέωση να αντιδρά ‘’λογικά’’ σε αυτήν την έκκληση και πορεία θανάτου και να αρνηθεί με ‘’νύχια και με δόντια’’ αυτήν την μάταια αποκοπή. Αλλά ας δούμε τα αναλογικά συμβαίνοντα στο επίπεδό μας, γιατί ήδη την πρώτη επιτυχία ζωής την κατορθώσαμε αφού σαν ‘’άνθρωποι’’ διαλεγόμαστε... και μπροστά μας επανέρχονται πάλι ‘’ανάλογες’’ επιλογές.

Κι ενώ η προηγούμενη ‘’δημιουργία’’ απαιτούσε το άρσεν και το θήλυ στον άνθρωπο ενσωματώνεται η δυνατότητα προόδου και ανόδου, με προϋποθέσεις πάλι, αλλά χωρίς τον διαχωρισμό ότι είναι άνδρας ή ανδρίς (αυτός είναι ο πρώτος όρος της γυναικός, λόγω του ότι προήλθε εκ του ανδρός) ενδεικνύον την ισότητα των δύο φύλων έναντι του Θεού και του αγιασμού, που έπλασε κατ’ εικόνα και καθ’ ωμοίωσιν τον ‘’άνθρωπον’’ (ο έχων την όψη του ανδρός).

Η ψυχή καταλαμβάνει την θέση του σπέρματος που κινείται ελεύθερα ή του σπόρου (εμφυσηθείσης θείας πνοής, εις ψυχήν ζώσαν) ή ενέργεια Θεού, σε σχέση με το σώμα, που υπέχει την θέση του ωαρίου – ωόν. Για την ανα-δημιουργία και μετάβαση στο επόμενο επίπεδο ζωής, όπως και στον μικρο-μικρόκοσμο, έτσι και εδώ, απαιτείται η ευστοχία – είσοδος της ψυχής που κινείται διαχέοντας (ή σπαταλώντας) την ενέργεια – ενεργητικότητα αλλού και ‘’έξω του εαυτού’’ μέσα του. Και αυτό επιτελείται με την μεταστροφή του νου εντός του και δι αυτής της κίνησης στον Θεό, που η Βασιλεία Του, είναι εντός ημών. Η όλη μεταστροφή για την δημιουργία του πρώτου ανάλογου ‘’ζυγωτού’’ είναι η θεμελιώδης μετάνοια.

Έχουμε ο καθένας μας και σώμα και ψυχή. Η εισχώρηση του ενός στο άλλο και η κίνηση (ομού) προς την γόνιμη μήτρα για εύστοχη κυοφορία και πολλαπλασιασμό, διαρκεί μια κάποια χρονική διάρκεια, αποτέλεσμα πόθου, έρωτα για τα άνω και ελεύθερης επιλογής, παρά την μομφή της ‘’ακινησίας’’ και του φαινόμενου ‘’θανάτου’’ από αυτές τις ψυχούλες, που δεν το αποφάσισαν ακόμη ή δεν εμπιστεύτηκαν αυτό το Σώμα. Ένα Σώμα που δείχνει δια της Αναστάσεώς Του το σπάσιμο του ωού και την φωταγωγία του ‘’άλλου επιπέδου’’ που μας περιμένει ΑΝ το τολμήσουμε.

Κι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι εκείνη η γόνιμη μήτρα που κυοφορεί (τα ζυγωτά, ανθρώπους που η παρουσία ΔΕΝ είναι μονοδιάστατη, με μόνη την σωματική παρουσία, κάτι σαν ‘’κοινωνική σύναξη’’ ή μόνη την ψυχή του τύπου... εγώ αγαπάω τον Χριστό, αλλά δεν πάω εκκλησία...) και αναγεννά θεούς κατά χάριν, την κατάσταση που ιδεατή προηγουμένως φάνταζε ασύλληπτη, τώρα (από εδώ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΕΤΑ-ΦΥΣΙΚΑ) ως πραγματικότητα. ΖΩΗ πραγματικά ΔΙΑΜΠΕΡΗΣ, μεθ' ημών, που συνέχει, τροφοδοτεί, αναγεννά, γνωρίζει τις αιτίες ως πρωταίτιον, όλους τους λόγους, ως Λόγος και ΔΕΝ χρειάζεται να πάει κάποιος κάπου αλλού (δλδ μετά τα φυσικά) για να Την βιώσει.

Αν (που σίγουρα) η κατάθεση αυτής της πίστης ενοχλεί τους μη σκεφτόμενους τοιουτοτρόπως, η ανάθεση αυτής της ποθούμενης ανάτασης με το σώμα και την ψυχή τους ο καθένας αυτοδιαθέτοντας τα, ξεχωριστά ή μαζί ‘’κάπου αλλού’’, πράττει και θεωρεί όπως αυτός νομίζει, όπως αυτός γνωρίζει…. Σεβαστά πάντα, όπου αναπαύεται... ο καθένας, ζώντας (δλδ αναπαυμένος) το δικό του σάββατο.

Ένας προβληματισμός όμως που γεννάται μπροστά στα κυκλικώς εναλλασσόμενα κοσμικά σαββατοκύριακα, όπου τα σάββατα τα διαδέχονται οι κυριακές, τι θα γίνει αν εμείς επιλέξουμε η ανάπαυσή μας να είναι μακράν Του Κυρίου δλδ εκείνης της (πνευματικά νοούμενης, ως τόπο αναπαύσεως Του Κυρίου και χώρα Αναστάσεως) Κυριακής;

Η λογική και η φύση διδάσκει ότι μετά το Σάββατο είναι η Κυριακή. Ζούμε το Σάββατο (κάπου αναπαύεται η ψυχούλα και το σώμα μας) θα ζήσουμε την Κυριακή; Ζούμε την στάση θα ζήσουμε και την ανάσταση; ή κλείνοντας την θύρα θεωρούμε ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ (γόνιμη μήτρα) αδιέξοδο; χάσιμο και θάνατο της ψυχής μας; (καθώς αυτή ‘’εκεί’’ αναπαύεται; ) από εμάς εξαρτάται:

…ος γαρ εάν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι απολέσει αυτήν ος δ αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού ευρήσει αυτήν από το αρχαίο ή από Βάμβα …Διότι όστις θέλει να σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν• και όστις απολέση την ζωήν αυτού ένεκεν εμού, θέλει ευρεί αυτήν. … (Ματθ. ιστ’25), με μια ταυτότητα ζωής και ψυχής οι οποίες φιλοσοφικοθεολογικά (χωρίς τεχνάσματα) μετά την επιστημονική προσέγγιση της ζωής από τον μικρο-μικρόκοσμο -> μικρόκοσμο, νομίζω πως δίνει ‘’άλλη’’ διάσταση και ‘’άλλη’’ λογική για τις ψηλαφούμενες έννοιες που κάποιοι αδιάκριτα (μεγάλοι στον κόσμο) τις μηδένισαν ή ταύτισαν ζωή και θάνατο. Αλήθεια και ψεύδος. Κόσμο και ψυχή... που: ...τι γαρ ωφεληθήσεται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή η τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού μέλλει γαρ ο υιός του ανθρώπου έρχεσθαι εν τη δόξη του πατρός αυτού μετά των αγγέλων αυτού και τότε αποδώσει εκάστω κατά την πράξιν αυτού...

...πιστεύοντας πως θεϊστές ή άθεοι, αγνωστικιστές ή στο μέτρο της δωρεάς υπερβατοί γνώστες (άνθρωποι όλοι) για την κοινή ανθρώπινη πρόοδο, ΚΑΛΟ είναι να ξεκινάμε από τα απλά και τις πράξεις αγάπης και μετά να περνάμε στην θεωρία. Κι αν ΚΑΛΟ είναι η πράξη αγάπης στον συνάνθρωπο (νομίζω πως συμφωνούμε ως κοινή βάση) ποιος στοχαστής ταυτίζοντας το καλό και το κακό ακόμη θεωρείται ότι είναι ανεβασμένος σε μύηση και σε αψηλότερο από τους άλλους σκαλοπάτι; ... ο πρώτος θέλων είναι, έσται πάντων διάκονος... είναι εκείνος ο ‘’άλλος’’ Θεός, ο αληθινός, που ο Ίδιος, πρώτος θυσιάζεται.

Θεωρώντας πως ήδη σας κούρασα από την πολυλογία μου, αφήνω για άλλη ώρα τα της επιστροφής του νου μέσα στο σώμα. Ενδεικτικά μόνο προηγήθηκαν κάποιες σκέψεις με το ΦΩΣ και ΟΦΙΣ στο περί θείου (και φυσικού) έρωτος thread που αν ακολουθήσουμε την ‘’ελληνική παιδαγωγό’’ σκέψη και την επεκτείνουμε συνειρμικά εκ των συμβόλων, θα μας δώσει κλείδες κατανόησης τα περί Νυμφίου, αίματος, περιτομής, σπονδυλικής (οφιοειδούς) στήλης, εν-τοπίζοντας σινικό τείχος και πυραμίδα, αρχαία και μελλούμενα κλπ... όπως το λέει και η λέξη... Εντός. Αρκεί μια καλή αρχή μετανοίας, αρχή αναδημιουργίας με κατάληξη ΖΩΗ, που δεν την επισκιάζει (πλέον) ο θάνατος, ως νικηθείς.
Απάντηση με παράθεση
  #73  
Παλιά 18-03-09, 00:29
Deltatango Ο χρήστης Deltatango δεν είναι συνδεδεμένος
Banned
 

Τελευταία φορά Online: 10-05-09 08:18
Φύλο: Άντρας
Όταν κάνω προσπάθεια, τα καταφέρνω και καταλαβαίνω τον Νίτσε.
Μερικές δικές σου παραγράφους δεν κατάφερα να τις κατανοήσω.
Ας δοκιμάσουμε πάλι!
Αρχική Δημοσίευση από mystakid Εμφάνιση μηνυμάτων
Ποια ζωή; την εστοχευμένη και προσανατολισμένη στον θάνατο και ανυπαρξία, με ά-σκοπη (του τύπου κουβάρι ναι, πλεκτό όχι).
Στον θάνατο στοχεύει η ζωή που περιμένει κάτι από τον θάνατο. Την αιώνια δηλαδή ζωή (το τελειωμένο πλεχτό). Η προτροπή του Επίκουρου και του Νίτσε είναι για ζωή που στοχεύει στην ζωή που δεν γνωρίζει θάνατο. Η ζωή που σκέφτεται και φροντίζει για τον θάνατο δεν είναι ούτε μισή ζωή.

Μετά την διάκριση των εννοιών πρέπει να εντοπιστεί στην καρδιά και το νου του καθενός (μελετητή ή γενικότερα ανθρώπου) τι θέλει. ΑΝ τα μεν επιζητεί, τα δε απορρίπτει ή αρνείται, καλώς να συνεχίσουμε την συζήτηση. ΑΝ όχι, οι δρόμοι μας είναι ασύμπτωτοι.
Φαντάζομαι ότι εδώ εννοείται πως για να υπάρξει σύμπτωση πρέπει και όσα επιζητούνται και όσα απορρίπτονται να αποτελούν μέρος της χριστιανικού δόγματος, ή έστω της χριστιανικής διδασκαλίας. Αν καλά το κατάλαβα, τότε ισχύει το ασύμπτωτο!

Απευθυνόμενος λοιπόν σε λογικούς ανθρώπους που θέλουν το καλό και το φως και την αλήθεια με επίγνωση και προσπαθούν να τα κατακτήσουν με ζωντάνια, η ερώτηση ΑΝ θέλει αλήθεια, ζωή και φως και καλυτέρευση (δλδ πρόοδο = ανάταση; )
Αναζητώ την ιστορική αλήθεια και εσύ αναφέρεσαι στην θεωρητική αλήθεια ενός φιλοσοφικού σχήματος. Πιθανόν να κατέχεις την πραγματική αλήθεια. Πως όμως θα με πείσεις γι’ αυτό; Ποιο είναι εκείνο δηλαδή που σου δίνει το δικαίωμα να παρουσιάζεσαι ως ο κάτοχος της αλήθειας;

Παρακάμπτω τα περί αφιλόσοφου Σοπενχάουερ. Μου φτάνει ο αγώνας που κάνω με τον Νίτσε.

Και τι είναι ζωή; Μια απλή μελέτη δίνει τα εφόδια, όχι μόνο γνώσης της, αλλά και κάρπωσής της, γιατί η ζωή, καρπός είναι και μάλιστα γλυκύτατος.
Κατά την άποψη του Νίτσε όμως, βαλθήκατε, εσείς οι χριστιανοί, να τον κάνετε πικρό, τον γλυκύτατο καρπό!

Έχουμε ο καθένας μας και σώμα και ψυχή.
Μέχρι εκεί μπορώ να το δεχτώ. Με την αθάνατη ψυχή δεν τα πάω καλά!
Μάλιστα, για να μην κουράζουμε και όσους τυχόν μας διάβασαν μέχρι εδώ. Θα ζητήσω την γνώμη σου σε κάτι τελευταίο και πιστεύω και πιο εύκολο στην προσέγγισή του από όσα γράφεις στην συνέχεια.

Ο κύριος babsy θεωρεί τον Νίτσε αγνωστικιστή (εκτός αν εννοεί γνωστικό, διότι το “αγνωστικός” που ανέφερε δημιουργεί κάποια σύγχυση).
Θεωρώ λοιπόν ότι ο αγνωστικισμός κρύβει μέσα του και λίγο θεϊσμό και για τον λόγο αυτόν δεν ταιριάζει στον Νίτσε.
Εξηγούμαι: Όταν διατεινόμαστε ότι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν υπάρχει Θεός και αν υπάρχει αθανασία της ψυχής, επειδή τα θέματα αυτά είναι πέρα από τις γνωστικές μας ικανότητες, έμμεσα δεχόμαστε ότι γνωρίσαμε αυτά τα θέματα από πηγή η οποία δεν υπόκειται στους περιορισμούς της ανθρώπινης διάνοιας. Διαφορετικά, αν πρόκειται για ιδέα, επινόηση ή φαντασίωση ανθρώπινη, έχουμε και τις ικανότητες και το δικαίωμα, και την υποχρέωση να εκφέρουμε γνώμη. Όχι για την ύπαρξή Θεού και αθάνατης ψυχής πλέον, αλλά για την ορθότητα της ιδέας.

Ελπίζω ότι θα αγνοήσεις το ασύμπτωτο και θα εκφέρεις γνώμη για τον… θεϊστή αγνωστικισμό.
Απάντηση με παράθεση
  #74  
Παλιά 18-03-09, 01:49
bapsy
Guest
 

Αρχική Δημοσίευση από Deltatango Εμφάνιση μηνυμάτων
"Ο κύριος babsy θεωρεί τον Νίτσε αγνωστικιστή (εκτός αν εννοεί γνωστικό, διότι το “αγνωστικός” που ανέφερε δημιουργεί κάποια σύγχυση).
Θεωρώ λοιπόν ότι ο αγνωστικισμός κρύβει μέσα του και λίγο θεϊσμό και για τον λόγο αυτόν δεν ταιριάζει στον Νίτσε.
Εξηγούμαι: Όταν διατεινόμαστε ότι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν υπάρχει Θεός και αν υπάρχει αθανασία της ψυχής, επειδή τα θέματα αυτά είναι πέρα από τις γνωστικές μας ικανότητες, έμμεσα δεχόμαστε ότι γνωρίσαμε αυτά τα θέματα από πηγή η οποία δεν υπόκειται στους περιορισμούς της ανθρώπινης διάνοιας. Διαφορετικά, αν πρόκειται για ιδέα, επινόηση ή φαντασίωση ανθρώπινη, έχουμε και τις ικανότητες και το δικαίωμα, και την υποχρέωση να εκφέρουμε γνώμη. Όχι για την ύπαρξή Θεού και αθάνατης ψυχής πλέον, αλλά για την ορθότητα της ιδέας.

Ελπίζω ότι θα αγνοήσεις το ασύμπτωτο και θα εκφέρεις γνώμη για τον… θεϊστή αγνωστικισμό."
Ο κυριος bapsy ξερει ακριβως τι ειπε και η απαντηση σας ειναι η αποδειξη...αλλα αν κρινουμε απο τα υπολοιπα μαυρα χαλια που αφησατε στο "forum.gr" οπου ολοι γραμμενος σας εχουν πια....τα λογια περισσεουν μαλλον....
Και για να κλεισουμε...το quote σας σχετικα με τον Επικουρο δεν υπαρχει....υπαρχει κατι σχετικο με τον Ευριπηδη, αλλα μιας και εσεις θεωρειτε οτι ολοι ειναι κατωτεροι σας, μαλλον κανατε μια αλλη γελοια αποπειρα στο να πουλατε "μουρη" χωρις λογο , στους χρηστες της Ακρο ....ο Νιτσε ητανε πολλα ...αλλα κοιλοδουλος δεν ητανε, οποτε προτεινω να αλλαξετε το quote και στο forum. gr και να κατεβειτε απο το καλαμι....σιγουρα εχει πολυ μοναξια εκει πανω...κυριε...john whatever aka delta και αλλα σχετικα...


Ευχαριστω, ελπιζω οτι μιας και δεν μπορω να το αφησω σαν μηνυμα, ο κ.Easty θα το κανει copy/paste οπως και το προηγουμενο....το εκτιμω και ευχαριστω ξανα

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη pazo : 18-03-09 στις 09:18 Αιτία: [/QUOTE] .... [QUOTE]
Απάντηση με παράθεση
  #75  
Παλιά 18-03-09, 13:03
Deltatango Ο χρήστης Deltatango δεν είναι συνδεδεμένος
Banned
 

Τελευταία φορά Online: 10-05-09 08:18
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από bapsy Εμφάνιση μηνυμάτων
Ο κυριος bapsy ξερει ακριβως τι ειπε και η απαντηση σας ειναι η αποδειξη...αλλα αν κρινουμε απο τα υπολοιπα μαυρα χαλια που αφησατε στο "forum.gr" οπου ολοι γραμμενος σας εχουν πια....τα λογια περισσεουν μαλλον....
Και για να κλεισουμε...το quote σας σχετικα με τον Επικουρο δεν υπαρχει....υπαρχει κατι σχετικο με τον Ευριπηδη, αλλα μιας και εσεις θεωρειτε οτι ολοι ειναι κατωτεροι σας, μαλλον κανατε μια αλλη γελοια αποπειρα στο να πουλατε "μουρη" χωρις λογο , στους χρηστες της Ακρο ....ο Νιτσε ητανε πολλα ...αλλα κοιλοδουλος δεν ητανε, οποτε προτεινω να αλλαξετε το quote και στο forum. gr και να κατεβειτε απο το καλαμι....σιγουρα εχει πολυ μοναξια εκει πανω...κυριε...john whatever aka delta και αλλα σχετικα...
Ο κύριος bapsy με συγχέει με κάποιον άλλον διότι εγώ εμφανίζομαι στο Phorum.gr με το ίδιο avatar όπως εδώ, με την ίδια υπογραφή (απόφθεγμα του Yuri Lotman και όχι του Νίτσε) και ουσιαστικά με το ίδιο όνομα (dtango αντί Deltatango).
Δεν καταλαβαίνω γιατί θίχτηκε με τις απόψεις μου περί αγνωστικισμού. Ας ελπίσουμε ότι θα αποφασίσει να εγγραφεί ώστε να συζητήσουμε ήρεμα και χωρίς αναίτιες προσωπικές επιθέσεις.
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 15:54.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.