Η επιστημονική έρευνα απειλεί το Θεό;

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από avel Δεν είναι το μεγαλύτερο λάθος του σημερινού χριστιανικού κόσμου, ότι παίρνει τη Βίβλο και τις Διαθήκες τοις μετρητοίς χωρίς να βλέπει τις μεταφορές και - στο τέλος - την ουσία;

Εγώ προσωπικά δεν ανέφερα τις επτά ημέρες της δημιουργίας. Αναφέρομαι στον ισχυρισμό της Παλαιάς Διαθήκης, ότι η συγκεκριμένη εμφάνιση του ανθρώπου στην Γη, πάει στο 4.500 χρόνια πΧ, με βάση το βιβλίο Γεννέσεως. Εκεί δεν έχει επτά τέρμινα, εκεί δεν έχει περιόδους, έχει αναφορά γεννεών συγκεκριμένες, αναφερόμενα σε έτη. Καθαρά, ο Αδάμ, δηλαδή ο πρώτος άνθρωπος στην Γη, φτιάχτηκε το 4500πΧ.

Είμαι ορθόδοξος Χριστιανός, αλλά δεν θα ήθελα το παιδί μου, μια μυθολογία, να την διδάσκεται, σαν ιστορία της θρησκείας.
Δηλαδή να πιστέψω ότι ο παλιότερος του Αδάμ κάτοικος των Ελληνικών νεολιθικών οικισμών του Δισπηλιού του Διρού και του Βόλου, δεν ήταν άνθρωπος; Πίθηκος ηταν;

[Archmage]

Αρχική Δημοσίευση από argoum Πότε ακριβώς έγινε αυτό?

Ο Simon απάντησε εδώ. Επειδή έχει καιρό να μπει μάλλον δεν έχει νόημα να συζητάμε τι ήθελε ή τι δεν ήθελε να πει ή αν είναι Εβραίος (!) ή όχι, όποια σημασία κι αν έχει (?) αυτό.

Αρχική Δημοσίευση από tertios Για την ορθόδοξη Εκκλησία αρκει απόλυτα η θεση του Μεγαλου Βασιλειου για την Δημιουργία του Κοσμου.[..]Τωρα όποιος θέλει να έχει παπού πίθηκο, δικαίωμα του.

Αυτό είναι μάλλον λάθος επιχείρημα, για προφανείς φαντάζομαι λόγους.

Αρχική Δημοσίευση από Diamond Οι ημέρες δεν είναι ντε και καλά εικοσιτετράωρα.

Αρχική Δημοσίευση από avel Το ότι η γη δημιουργήθηκε σε 7 ημέρες δεν είναι αλληγορικό / μεταφορικό; Δεν υποτίθεται ότι έχει βαθύτερο νόημα;

Αυτό το λέτε εσείς, όμως υπάρχουν χριστιανοί που πιστεύουν ακριβώς ότι είναι 24ωρα

Αν τώρα θέλει κάποιος να υποστηρίξει ότι η μια άποψη είναι πιο έγκυρη από την άλλη, ελεύθερα, αλλά δε νομίζω να βγάζει κάπου.

Πάντως, έχω την εντύπωση πως σε μεγάλο τμήμα της χριστιανικής ιστορίας η ερμηνεία για αυτό και άλλα ζητήματα ήταν κυριολεκτική και η δημιουργία του κόσμου θεωρούνταν ότι έγινε σε 604.800 δευτερόλεπτα.

[Gildor]

Αρχική Δημοσίευση από avel Δεν είναι το μεγαλύτερο λάθος του σημερινού χριστιανικού κόσμου, ότι παίρνει τη Βίβλο και τις Διαθήκες τοις μετρητοίς χωρίς να βλέπει τις μεταφορές και - στο τέλος - την ουσία;

Αναλόγως ποια 'σχολή' ρωτάς. Οι φονταμενταλιστές τα παίρνουν όλα κατα γράμμα, καλώς ή κακώς.

[argoum]

Αρχική Δημοσίευση από Archmage Ο Simon απάντησε εδώ.

Κάνεις λάθος. Εκεί έγραψε γιατί δεν διδάσκεται η θεωρία της εξέλιξης. Εγώ ρωτάω πότε "εμπόδισε την διδασκαλία της θεωρίας της εξέλιξης η ορθόδοξη εκκλησία", όπως ισχυρίστηκε σε προηγούμενο σημείωμά του.

Αρχική Δημοσίευση από Archmage Αυτό το λέτε εσείς, όμως υπάρχουν χριστιανοί που πιστεύουν ακριβώς ότι είναι 24ωρα

Για όνομα του Θεού, δεν περίμενα ότι στις αρχές του 2008 θα άκουγα πάλι επιχειρήματα της μεγάλης διαμάχης "επιστημόνων - θεολόγων" (όχι επιστήμης - θρησκείας) που έγινε στο πρωτο μισό του 20ου αιώνα!

Μια κι έξω, αναφέρω την άποψη της επίσημης ορθόδοξης Θεολογίας, όπως αυτή διατυπώνεται από τον 4ο αιώνα μ.Χ. μέχρι και σήμερα (ναι! ίδια και απαράλλακτη!):

1) "Οι (7) δημιουργικές ημέρες είναι χρονικά διαστήματα, την ακριβή χρονική διάρκεια των οποίων, αγνοούμε σήμερα". Με βάση αυτό η εκκλησία δεν έχει κανένα πρόβλημα να δεχθεί την πραγματικότητα των μεγάλων κοσμολογικών αιώνων, που κατά την επιστήμη, διήρκεσαν εκατομμύρια χρόνια.

2) Η Αγία Γραφή είναι θεόπνευστη μόνο σε ότι αφορά τις θεολογικές-σωτηριολογικές της αλήθειες, οι οποίες περιέχουν την αποκάλυψη του Θεού στους ανθρώπους. (Αυτά είναι Στέλιο όσα κρατάει η Ορθόδοξη Εκκλησία από την Π.Διαθήκη. Όχι την ιστορία των Εβραίων). Η Ορθόδοξη Θεολογία ποτέ δεν ισχυρίστηκε ότι είναι θεόπνευστες οι ιστορικές, γεωγραφικές, χρονολογικές ή άλλες τέτοιες, αναφορές της Αγίας Γραφής.

3) Η χρονολόγηση της Π. Διαθήκης, σύμφωνα με την οποία απο τη δημιουργία του κόσμου μεχρι τη γέννηση του Χριστού πέρασαν 5508 χρόνια, και πάντα υπό την αίρεση της προηγούμενης παραγράφου, είναι δημιούργημα των Βυζαντινών Χρονογράφων, εγκαταλείφθηκε σαν άποψη αμέσως μετά την κατάλυση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και ποτέ δεν ήταν επίσημη θέση της επίσημης Ορθόδοξης Θεολογίας.

Για να ξέρει κανείς τα παραπάνω αρκεί να ανοίξει ένα απλό σχολικό βιβλίο. Το πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι τα ακούσαμε διαστρεβλωμένα από αμαθείς ιερείς, οι οποίοι δεν έχουν καμιά σχέση με την βιωμένη Θεολογία της Ορθόδοξης παράδοσης.

[tertios]

Καταλαβαίνω ότι ειναι δύσκολο σε πολλούς απο μας να ξεφύγουμε απο ατυχείς προκαταλήψεις που μας δημιουργήθηκαν απο αμόρφωτους ιερείς, θεολογικά ανημέρωτους εμπαθείς προτεσταντικής υφής ή παθιασμένους συντηρητικούς φορείς μιας νομίκιστικα δομημενης καθολικής εκκλησίας.

Αλλα η Ορθοδοξία δεν έχει αυτες τις παιδικές αρρωστειες.

Και Ορθοδοξία βιώθηκε στη ζωή των Πατερων και την μυστηριακή Λειτουργία της Εκκλησίας.

Ας παραδεχτούμε ότι μας λείπει Κατηχηση.

Και ας μελετήσουμε ορθόδοξα κείμενα, αν θέλουμε να έχουμε άποψη.

Ισως σε μερικούς απο εμάς να έκανε καλό μιά έρευνα σε κείμενα νεώτερων Θεολόγων ( μη μας βαλω βαρεια ονόματα Πατερων) , όπως O.Clement, J.Meyendorff, A.Schmemman, Florofsky, Evdokimov, Staniloae, Popovic.

Και προ πάντων:

Μην επηρρεαζόμαστε απο τον τίτλο του θεματος, είναι λίγο ατυχής. Δεν "απειλείται" ο Θεός, και όσο για την Εκκλησία Του, "και πύλαι Αδου ου κατισχύσουσιν αυτής".

Το ερώτημα είναι, αν με την λογική προσεγίζεται το θείον. Και η απάντηση είναι. Μόνο με την Λογική (ορθολογισμό) όχι, ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ, ασφαλώς ναί.

Η χαρα της Αναστασης είναι υπερφυσικό γεγονός. ΄Και η Θεία Ευχαριστία , με κέντρο την Ανάσταση ειναι ΛΟΓΙΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ.

[Archmage]

Αρχική Δημοσίευση από argoum Για όνομα του Θεού, δεν περίμενα ότι στις αρχές του 2008 θα άκουγα πάλι επιχειρήματα της μεγάλης διαμάχης "επιστημόνων - θεολόγων" (όχι επιστήμης - θρησκείας) που έγινε στο πρωτο μισό του 20ου αιώνα!

Ε ναι, εκπληκτικό δεν είναι; Και όμως, πρόκειται για ένα site που λέγεται orthodoxia.gr και τιτλοφορείται "ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ" με υπότιτλο "ΜΗΝΙΑΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ".

Το site έχει σύμβουλο έκδοσης τον "π. Χαράλαμπο Μπισλάνη", όπου "π." δηλώνει ορθόδοξο κληρικό και περιέχει άρθρα ορθόδοξων αρχιμανδριτών και μητροπολιτών. Στις "Ενδιαφέρουσες Συνδέσεις" υπάρχουν μόνο αυστηρά ορθόδοξα links, πχ σε Ιερές Μητροπόλεις και Πατριαρχεία.

Σε αυτό λοιπόν το ορθόδοξο site αναφέρεται ότι "οι εγκεφαλικά χτυπημένοι και αλλοπρόσαλλοι αυτοί ερευνητές, ως νέοι σκοταδιστές της ανθρωπότητας [..] θα προσπαθήσουν [..] να αναπαραστήσουν συμπαντικές εκρήξεις ( Big- Bang) μέσα από συγκρούσεις σωματιδίων με ταχύτητα του φωτός [..]. Σχεδιάζουν λοιπόν [..] μια εκστρατεία κατά του ίδιου του Θεού παραβλέποντας τις επιπτώσεις της θεϊκής οργής και τον πέλεκυ που θα πέσει στο κεφάλι όλης της ανθρωπότητας από την ανοησία τους..." (*)

Τέλος πάντων, τι να πω, μπορεί οι υπεύθυνοι του site έχουν απλά σφετεριστεί το όνομα "ορθοδοξία" και να διαδίδουν αιρετικά ψεύδη στο όνομά της... κάνοντάς την να φαίνεται πως έχει "παιδικές ασθένειες" που λέει και ο Tertios

Αρχική Δημοσίευση από argoum αναφέρω την άποψη της επίσημης ορθόδοξης Θεολογίας

Δεν το αμφισβητώ, αλλά θα ήθελα κάποια πηγή για αυτό, κατά προτίμηση σύγχρονη (όχι σχολικό βιβλίο γιατί θα μπλέξουμε στο συνωστισμό).

Με την ευκαιρία, να ρωτήσω και κάτι διευκρινιστικό που ποτέ δεν έχω κατανοήσει ακριβώς: Τι σημαίνει "επίσημη ορθόδοξη θεολογία";


(*) Ενημερωτικά, αναφέρεται στην προσπάθεια εντοπισμού του σωματιδίου Higgs (Higgs boson) στον επιταχυντή του CERN. Το σωματίδιο αυτό, αν βρεθεί, εξηγεί χοντρικά για ποιο λόγο υπάρχει μάζα στο σύμπαν.

[argoum]

Αρχική Δημοσίευση από Archmage Με την ευκαιρία, να ρωτήσω και κάτι διευκρινιστικό που ποτέ δεν έχω κατανοήσει ακριβώς: Τι σημαίνει "επίσημη ορθόδοξη θεολογία";

Η επίσημη Ορθόδοξη θεολογία είναι εκείνη που εκφράζεται από την εκκλησία στο σύνολό της, και δεν αποτελεί προσωπική γνώμη ή ερμηνεία του κάθε θεολόγου ή παπά ή επισκόπου. Αυτή τη συλλογική έκφραση της εν εκκλησία κατανοημένης και βιωμένης διδασκαλίας του Χριστού, μπορεί να βρει κανείς αποθησαυρισμένη μόνο στην Αγία Γραφή και την Παράδοση της Ορθοδοξίας. Οποιαδήποτε άποψη δεν στηρίζεται σε αυτά τα δύο, δεν μπορεί να διεκδικεί το δικαίωμα του εκκλησιαστικού λόγου.

Αρχική Δημοσίευση από Archmage Δεν το αμφισβητώ, αλλά θα ήθελα κάποια πηγή για αυτό, κατά προτίμηση σύγχρονη (όχι σχολικό βιβλίο γιατί θα μπλέξουμε στο συνωστισμό).

Παραθέτω μερικά βιβλία που μπορούν να βοηθήσουν στην κατανόηση των σχετικών θεμάτων:

1) Στανιλοάε Δημ., Ο Θεός, ο κόσμος και ο άνθρωπος, Εισαγωγή στην ορθόδοξη δογματική θεολογία, εκδ. Αρμός, Αθήνα 1990.

2) Φλωρόφσκυ Γεωργ., Αγία Γραφή, Εκκλησία, Παράδοσις, μτφρ. Δημ. Τσάμη, εκδ. Πουρναρά, Θες/νίκη, 1975.

3) Davies Paul, Θεός και μοντέρνα Φυσική, μτφρ. Θ. Τσακαλαδάκη, Εκδ. Κάτοπτρο, Αθήνα 1983.

4) Ματσούκα Νικ., Επιστήμη, Φιλοσοφία και Θεολογία στην Εξαήμερο του Μ. Βασιλείου, Εκδ. Πουρναρά, Θες/νίκη 1990.

5) Μπέγζου Μάριου, Πίστη και επιστήμη σε Ορθόδοξη θεολογική προοπτική, περ. Σύναξη, τ. 17 (1986).

6) Παπαδημητρίου Απ. Επιστήμη, Υλισμός και Πίστη, τόμοι Α και Β, Θες/νίκη, 1986 και 1990.

7) Ένωση Ελλήνων Φυσικών, Ορθοδοξία και Φυσικές επιστήμες, (συλλογικό έργο), εκδ. Σαββάλα, Αθήνα 1996.

[mystakid]

Η Σχέση μεταξύ Επιστήμης και Ορθόδοξης Θεολογίας (π. Βασίλειος Γοντικάκης, πρώην Καθηγούμενος Ι.Μ. Ιβήρων Αγ. Όρους)


Ερώτηση: Ποια πιστεύετε ότι πρέπει να είναι η σχέση μεταξύ Επιστήμης και Ορθόδοξης θεολογίας; Και πιο συγκεκριμένα, ποια μπορεί να είναι η σχέση μεταξύ κοσμολογίας, σύγχρονης φυσικής και Ορθόδοξης θεολογίας;

Απάντηση: Η θεοποίηση τού ανθρωπίνου λογικού και των δυνατοτήτων του στον χώρο της επιστήμης είναι μια μορφή ειδωλολατρίας. Η λατρεία των κατασκευασμάτων των χειρών και τού νοός τού ανθρώπου είναι άλλη ειδωλολατρία, στον χώρο της θρησκείας.

Αυτές οι ειδωλολατρίες, της επιστήμης που δεν έχει συνείδηση των ορίων της και της θρησκείας που κλείνεται μέσα στον κτιστό κόσμο, είναι φυσικό να διαμάχωνται άσκοπα και άκαρπα.

Εάν γνωρίζεις τη θρησκεία διαβάζοντας την ιστορία τού δυτικού μεσαίωνα με τις ιερές εξετάσεις και τα ανθρώπινα αλάθητα, τότε η επιστήμη που έχει το σθένος να ξεπερνά τις παλαιότερες πεποιθήσεις και θεωρίες της, είναι φυσικό να θεωρεί τον εαυτό της σε πλεονεκτικότερη θέση.

Όταν άρχισαν οι επιστήμονες να προβληματίζονται, να θέτουν νέα ερωτήματα· να προσπαθούν να δουν τα πράγματα έξω από το κλειστό σύστημα που εθεωρείτο ως ασυζήτητο «δόγμα»· να μιλούν για σχετικότητα, απροσδιοριστία και αβεβαιότητα, δημιούργησαν την πρώτη ρωγμή, απ' όπου άρχισε να μπαίνει φως ελπίδος για τη βεβαιότητα. Μίλησαν για κάποια σχέση και αλληλεπίδραση τού ερευνώντος και τού ερευνώμενου. Για κάποια σχέση που έχουν τα μέχρι τότε θεωρούμενα άσχετα το ένα με το άλλο στοιχεία τού σύμπαντος. Έτσι έμπαιναν στην αναζήτηση ενιαίας γνώσεως. Και πλησίασαν τη φυσική με τη μεταφυσική, την κοσμολογία με τη θεολογία. Ετέθη το ερώτημα: «Ποιο είναι το όργανο γνώσεως για τον άνθρωπο;»

Η Ορθόδοξη θεολογία και εμπειρία από την πλευρά της ούτε σχετίζεται με τη λογική και τη διαγωγή τού δυτικού μεσαίωνα, ούτε εκπλήσσεται ή ξενίζεται με την πρόοδο της επιστήμης. Έχει άλλο πλούτο, τόλμη και προορισμό. Προχωρεί από το κτιστό στο άκτιστο. Η κατάρρευση των ειδωλικών ινδαλμάτων πραγματοποιείται ακατάπαυστα μέσα στην Ορθόδοξη θεολογία και ζωή. Και είναι τόση η ιλιγγιώδης κίνηση, που φαίνεται στάση. Είναι τόσο απερινόητη η πλησμονή της ακτίστου φωτοχυσίας στη Μεταμόρφωση τού Κυρίου, ώστε δεν λέγεται φως, αλλά σκότος και γνόφος (Δευτερονόμιο 4/δ: 11). Είναι τόσο απαιτητική και απόλυτη η έφεση τού Ορθοδόξου ασκητού για ενότητα, ώστε ο μοναχός ορίζεται ως «ο πάντων χωρισθείς και πάση συνηρμοσμένος» (Φιλοκαλία, τ. Α΄, σ. 187.). Αν ενωθείς με κάτι, χωρίζεσαι από τα άλλα με τα οποία δεν ενώθηκες. Αλλά, αν θέλεις να ενωθείς με όλα, οφείλεις κατ' ανάγκη να χωρισθείς από όλα, για να ενωθείς μ' αυτά. Να βρίσκεσαι στην καρδιά τους και όλα να βρίσκονται στην καρδιά σου.

Ο άνθρωπος θέλει να δει, να γνωρίσει, να ψηλαφήσει, για να πιστεύσει. Και ο Κύριος δέχεται την απαίτηση τού Θωμά να Τον δει και να Τον ψηλαφήσει. Έτσι ο Κύριος μπορεί να του υποδείξει τον δρόμο που οδηγεί στο πλήρωμα λέγοντας: «Ότι εώρακάς με πεπίστευκας· μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες» (Ιωάννης 20/κ: 29). Μακάριοι είναι εκείνοι που έγιναν ολόκληροι μια αίσθηση ένας οφθαλμός, και δεν έρχονται σε μερική επαφή χρονικώς μαζί μου, αλλά πιστεύουν, γιατί ολόκληροι βρίσκονται διηνεκώς με όλο τον Θεάνθρωπο Κύριο. Οπότε, οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες είναι οι όντως ορώντες με όλη τους την ύπαρξη τον άνω πάσης κτίσεως ευρισκόμενο, γιατί έχουν φθάσει σε μια κατά χάριν ασύγχυτη και αχώριστη με αυτόν ένωση. Βλέπουν με όλη τους την ύπαρξη τον όντως Όντα. Και κερδίζουν την ύπαρξή τους με το να την χάνουν: «Ος αν απωλέση την εαυτού ψυχήν ένεκεν εμού και τού ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν» (Μάρκος 8/η: 35). Η εύρεσις αναδύεται από την εκούσια θυσία, την απώλεια. Και έτσι βρίσκεις τον όντως Όντα, για τον οποίον πιο πολύ αρμόζει το μη είναι από το είναι, δια το υπέρ είναι (Βλ. Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, Μυσταγωγία, P. G. 91, 664B). Δηλαδή, με οποιαδήποτε έννοια της δικής μας υπάρξεως, δεν μπορούμε να συλλάβουμε την ύπαρξη τού Θεού όπως ουσιαστικά είναι. Γι' αυτό, στη θεία Λειτουργία υμνούμε τον Θεό, γιατί είναι «ανέκφραστος, απερινόητος, αόρατος, ακατάληπτος» (Ευχή της Αναφοράς της Θείας Λειτουργίας, του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου). Ευχαριστούμε για τις ευεργεσίες που γνωρίζουμε και για εκείνες που δεν γνωρίζουμε. Και πιο πολύ γνωρίζουμε τα άγνωστα που Αυτός ρυθμίζει, ενώ αγνοούμε τα γνωστά, που τα πλησιάζουμε με τη σχετική και αποσπασματική γνώση που εμείς μπορούμε να έχουμε γι' αυτά. Έτσι το σίγουρο και γνωστό στην εξίσωση της ζωής είναι το άγνωστο. Δια τού αγνώστου, αοράτου Θεού, βαίνουμε προς γνώσιν τού αγνώστου εαυτού μας.

Υπάρχει μια απόγνωση (που οδηγεί στη γνώση) για τη δική μου προκοπή [«χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιωάννης 15/ιε: 5)]· και μια απόλυτη εμπιστοσύνη σ' Αυτόν που με αγαπά αναιτίως και αδίκως (χωρίς να το αξίζω). Έτσι εγκαταλείπεις τον εαυτό σου σ' Αυτόν. Και ζητώντας να γίνει το θέλημά Του στη ζωή σου, ησυχάζεις. Γιατί μέσα στην πράξη της εναποθέσεως των πάντων σ' Αυτόν βρίσκεται η απάντηση δοσμένη. Με το «σοι παρακατατιθέμεθα την ζωήν ημών άπασαν και την ελπίδα» (Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Ευχή προ της Κυριακής Προσευχής). Το μέλλον και η ελπίς έφθασαν ως παρών παράδεισος. Και ζούμε τον Κύριο ως το Α και το Ω. Καταργείται η απόσταση τού χρόνου, ο χωρισμός τού γνωστού και αγνώστου, τού λόγου και της σιωπής, της ευλογίας και της δοκιμασίας, της ζωής και τού θανάτου. Όλα καταγλαϊζονται από άφατη παρουσία φωτός ακτίστου. Τότε νοιώθεις ότι η αιωνιότης χωρά σε μια στιγμή, και ο παράδεισος της ελευθερίας σε έναν άγιο μαργαρίτη (σώμα και αίμα Χριστού). Φτάνεις με την ταπείνωση στο μη ον: ο ταπεινός είναι «ως άνθρωπος μη ελθών εις το είναι» (Αββά Ισαάκ του Σύρου, Έκδ. Σπετσιέρη σ. 311). Και διεστάλης κατά χάριν, γενόμενος χώρα τού αχωρήτου μυστηρίου.

Άρα, το όργανο δια τού οποίου επιτυγχάνουμε την όντως γνώση δεν είναι ένα τμήμα τού εαυτού μας (αίσθησι λογική, νόηση...), αλλά ο όλος άνθρωπος, όταν αξιωθεί να γίνει όλος μία αίσθηση και να βλέπει και να ακούει τον ένα Λόγο, δια τού οποίου τα πάντα εγένετο (Ιωάννης 1/α: 3). Και γνωρίζει ενιαίως τα πάντα δια κοινωνίας ζωής.

Και για να φθάσει ο άνθρωπος σ’ αυτή την κοινωνία ζωής, καλείται, κατά τον άγιο Μάξιμο, να ξεπεράσει την άγνοια και την κακία. Στη συνέχεια, αν είναι επιτρεπτό να πούμε, να ξεπεράσει των εγνωσμένων αγαθών (καλών) τους όρους. Να προχωρήσει πέρα από τη γνώση και την αρετή. Και τότε η ψυχή, από όλα τα αισθητά και νοητά ελευθερωθείσα, παραδίδεται και αναπαύεται εις την άρρητον και μακαρίαν κοίτην τού Θεού Λόγου. Και τότε, ένα γενομένη η ψυχή με τον Θεόν Λόγον (όλη εν όλω τω Λόγω υπάρχουσα, και όλος ο Λόγος εν όλη τη ψυχή), θα γνωρίσει τους λόγους και τις αιτίες των όντων. Ενώ πριν νυμφευθει τον Θεόν Λόγον, ήταν υποχείρια στις διαιρετικές μεθόδους (Βλ. Αγίου Μαξίμου Ομολογητού Μυσταγωγία, P. G. 91, 681Β).

* * *

Εφ’ όσον άρχισε η μία κατάρρευση, η διάψευση μιας επιστημονικής θεωρίας (κλασική φυσική), θα ακολουθήσει και άλλη, και άλλη. Και μετά την κατάρρευση όλων των σχετικών θεωριών θα φθάσουμε στα όρια της Αλήθειας, που δεν απειλείται με κατάρρευση γιατί είναι μια εκούσια κατάρρευση θυσία, προσφορά. Είναι αγάπη και μόνο. Η ζωή ανίσταται εκ τού τάφου. Η Αγάπη, ως προσφορά ανενδεής, είναι η δύναμη που υποστασιοποιεί τα μη όντα. Ο Θεός είναι αγάπη. Και το big bang είναι φανέρωση αυτής της αγάπης.

Αν η αλήθεια δεν είναι μία ιδέα ή μία άποψη, αλλά ένα πρόσωπο που είναι μόνο αγάπη· και αν οι επιστήμονες δεν θεωρούν τον εαυτό τους κομπιούτερ σκεπτόμενο, αλλά είναι όντως απαιτητικοί και τολμηροί ερευνώντες άνθρωποι, που τα θυσιάζουν όλα, και τον εαυτό τους, για την Αλήθεια, τότε βρίσκονται σε σωστό δρόμο. Θα βρίσκονται σε διαρκή εξέλιξη και έκπληξη. Τότε θα ιερουργούν σωστά το διακόνημά τους μέσα στο παγκόσμιο συλλείτουργο.

Όταν οι επιστήμονες της συγχρόνου φυσικής βλέπουν ως θρησκεία το παρουσιαζόμενο από τον δυτικό σχολαστικισμό, δεν βλέπουν την αλήθεια της θρησκείας, αλλά την έκπτωσή της. Έτσι δεν βοηθούνται στην πορεία τους για γνώσι αλλά εμποδίζονται, γιατί δεν ταπεινώνονται, «δεν έρχονται εις αίσθησιν της οικείας ασθενείας». Νομίζουν ότι πετυχαίνουν κάτι παραπάνω απ' ό,τι πράγματι συμβαίνει. Έτσι βλάπτεται η εξέλιξη στην επιστήμη, η οποία τελικά καταξιώνεται με το ξεπέρασμα της επιστήμης.

Η μεγάλη βοήθεια και προωθητική δύναμη για τους συγχρόνους φυσικούς θα είναι η συνειδητή γνώση και το πλησίασμά τους με την απαιτητική τόλμη και το ξεπέρασμα των πάντων, που ιερουργείται μέσα στην Πατερική θεολογία και ζωή. Όπου ο αληθής εραστής τού Θεού ζητά να τον δει, όχι όπως ο άνθρωπος μπορεί, αλλά όπως ο Θεός είναι (Άγιος Γρηγόριος Νύσσης). Άρα, η αληθής έξοδος από τον κλειστό χώρο τού κτιστού και η είσοδος στον χώρο της όντως γνώσεως και ελευθερίας θα πραγματοποιηθεί αν γνωρίσουν την ανυπόφορη -και γι' αυτό, σωτήρια- απαίτηση και επίτευξη τού ανεπίτευκτου ανθρωπίνως, που συντελείται μέσα στην Ορθόδοξη πατερική αγωγή, όπου ο άνθρωπος δεν φθάνει στο να γνωρίσει απλώς ποια είναι η αρχή και ποιο το τέλος τού κόσμου, αλλά ο ίδιος γίνεται, ως άγιος, «κατά χάριν άναρχος και ατελεύτητος». Φτάνει εις την άγνωστον γνώσιν και τη θέωσι εν εαυτώ περιέχων το όλον μυστήριον. Γιατί ο άνθρωπος, με την πνοή τού Θεού που φέρει στα σπλάγχνα του ως «βάσανο» και δυνατότητα, δεν είναι τμήμα ενός μηχανικού σύμπαντος. Αλλά το σύμπαν, αν μπορούμε να πούμε, είναι τμήμα τού καθενός ανθρώπου.

Και η τόλμη της αναζητήσεως των επιστημόνων, είναι φανέρωση τού θεοπλάστου είναι τού ανθρώπου, που ζητά τα ανεπίτευκτα, που είναι τα ρεαλιστικά για τον άνθρωπο.

Οι αληθινά τολμηροί επιστήμονες θα αναπαυθούν, μόνον όταν γίνουν Ορθόδοξοι θεολόγοι.


www.alopsis.gr
Συνέντευξη στο περιοδικό «ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ»

[tertios]

Αρχική Δημοσίευση από mystakid ....... Οι αληθινά τολμηροί επιστήμονες θα αναπαυθούν, μόνον όταν γίνουν Ορθόδοξοι θεολόγοι. www.alopsis.gr Συνέντευξη στο περιοδικό «ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ»

Ευχαριστω για την βιβλιογραφια τους δυο αγαπητους προλαλησαντες αδελφους. Οντας σημερα εν εσπερια δεν ειχα την αμεση προσβαση στη βιβλιοθη η μου. Ναστε παντα συμψυχοι το εν φρονουντες.

[Archmage]

Αρχική Δημοσίευση από argoum Η επίσημη Ορθόδοξη θεολογία είναι εκείνη που εκφράζεται από την εκκλησία στο σύνολό της, και δεν αποτελεί προσωπική γνώμη ή ερμηνεία του κάθε θεολόγου ή παπά ή επισκόπου.

Η εκκλησία "στο σύνολό της" είναι μια ομάδα από συγκεκριμένους ανθρώπους: ορθόδοξος πατριάρχης, αρχιεπίσκοπος, μητροπολίτες, λοιποί κληρικοί (ακόμα και "αμαθείς ιερείς"), πλήρωμα. Αν η επίσημη θέση δεν αποτελεί προσωπική γνώμη ή ερμηνεία κάποιου από αυτούς, τότε ποιος είναι ο φορέας/ υποομάδα/ άτομο που εκφράζει αυτή τη θέση;

Πολύ παλιότερα είχαμε τις Οικουμενικές Συνόδους, υπάρχει κάτι ανάλογο σήμερα;

Για παράδειγμα, ώστε να γίνω πιο κατανοητός, στους καθολικούς υπάρχει το "Congregation for the Doctrine of the Faith" που έχει ακριβώς αυτό το ρόλο.

[Gildor]

Αυτο ειναι κατι που δεν εχω καταλαβει κι εγω.. ειναι διαφορες ιδεες και αποψεις που εκφραζονται απο παραεκκλησιαστικες οργανωσεις, συνηθως ακραιες, για τις οποιες ομως η 'επισημη εκκλησια' (ο,τι κι αν μπορει να σημαινει αυτο) δεν εχει παρει ποτε θεση

Για να πω ενα ακραιο παραδειγμα, παροτι η επισημη εκκλησια (απο οσο ξερω) δεν εχει παρει θεση για την Αποκαλυψη, υπαρχουν οι 'εσχατολογικες' οργανωσεις (ΕΛΚΙΣ, Ηλιας και Ενωχ κλπ) που προφανώς εκφράζουν ιδέες παρόμοιες με των dispensationalists, πρωτοστατησαν στις συγκεντρωσεις κατα της Σένγκεν, μοιραζουν σχετικα φυλλαδια, τοιχοκολουν αφισες και ανακοινωσεις ακομα και σε ναους κλπ

Το που σταματαει το μεν και που αρχιζει το δε, το κατα ποσο ειναι σωστοι ή όχι κλπ δεν το εχω καταλαβει. Υποθετω ειναι κατι που εχει να κανει με την ελευθερια που αφηνει η ορθοδοξη εκκλησια σε θεματα που η ιδια δεν εχει θεση. Πάντως ορισμένοι όταν λένε 'παραεκκλησιαστικές οργανώσεις' το εννοούν αρνητικά

[argoum]

Αρχική Δημοσίευση από Archmage Η εκκλησία "στο σύνολό της" είναι μια ομάδα από συγκεκριμένους ανθρώπους: ορθόδοξος πατριάρχης, αρχιεπίσκοπος, μητροπολίτες, λοιποί κληρικοί (ακόμα και "αμαθείς ιερείς"), πλήρωμα. Αν η επίσημη θέση δεν αποτελεί προσωπική γνώμη ή ερμηνεία κάποιου από αυτούς, τότε ποιος είναι ο φορέας/ υποομάδα/ άτομο που εκφράζει αυτή τη θέση; Πολύ παλιότερα είχαμε τις Οικουμενικές Συνόδους, υπάρχει κάτι ανάλογο σήμερα; Για παράδειγμα, ώστε να γίνω πιο κατανοητός, στους καθολικούς υπάρχει το "Congregation for the Doctrine of the Faith" που έχει ακριβώς αυτό το ρόλο.

Κάθε τοπική εκκλησία (π.χ Ελλάδας, Ρουμανίας, Μοσχας κλπ) έχει τη δική της τοπική σύνοδο. Τη θέση της εκκλησίας ως επίσημη άποψη την εκφράζει αυτή η σύνοδος και οφείλει πάντα να λαμβάνει αποφάσεις ή να εκφράζει απόψεις που να συμφωνούν με την Αγία Γραφή και την Παράδοση. Όταν αυτές οι προϋποθέσεις τηρούνται τότε μιλάμε για επίσημη ορθόδοξη άποψη. Ακόμα κι αυτές όμως οι αποφάσεις ή απόψεις μπαίνουν υπό την αίρεση της συμφωνίας αφ'ενος μεν του πληρώματος (λαού) της εκκλησίας και αφ'ετέρου των υπολοίπων ορθοδόξων τοπικών εκκλησιών.

Όταν, ας πούμε, μιλάει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος για ένα (οποιοδήποτε) θέμα, για το οποίο δεν υπάρχει ειλημμένη απόφαση της Ιεράς Συνόδου, τότε εκφράζει την προσωπική του άποψη και όχι την επίσημη "θέση" της Εκκλησίας.
Για όσους γνωρίζουν, η φράση "το είπε ο Αρχιεπίσκοπος" δεν σημαίνει τίποτα. Για τον απλό κόσμο όμως, που βλέπει τον Αρχιεπίσκοπο σαν εκπρόσωπο του θεού επί της γης, η κάθε κουβεντα του (όποιου) προκαθημένου, αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα.
Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το σοβαρότερο πρόβλημα της εκκλησίας στην εποχή μας και στην πατρίδα μας. "Λαλούν πολλοί κοκκόροι" με λόγο αυτοπροβλητικό και όχι σωτηριολογικό....

[tertios]

Και συμπληρώνω, την επιτακτική ανάγκη τα τελευταία 20 χρόνοια να καταφερουμε να κάνουμε πάλι μια Οικουμενική Σύνοδο όπου με Αγάπη , Ταπείνωση και Πίστη στην Παράδοση να ζητησουμε την Χάρη του Αγιου Πνεύματος να οδηγήσει την Εκκλησία απαντώντας στα αιτήματα και σημεία των καιρών σε γλώσσα ενιαία.