Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Επιστήμη & Εκπαίδευση > Ιατρικές συζητήσεις
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 04-03-10, 17:25
Το avatar του χρήστη soulitsa@xd
soulitsa@xd Ο χρήστης soulitsa@xd δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 15-08-11 03:47
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Unhappy Κατάθλιψη(συμπτώματα και θεραπεία)

Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στην
φυσιολογική θλίψη και την κατάθλιψη;


- Αρνητικά αισθήματα θλίψης, στενοχώριας και απογοήτευσης είναι κοινά σε όλους τους ανθρώπους. Αισθανόμαστε απογοήτευση μετά από μια αποτυχία ή θλίψη μετά από ένα χωρισμό ή μια απώλεια. Τα αρνητικά αυτά αισθήματα είναι φυσιολογικά και δεν επηρεάζουν σημαντικά τη δυνατότητά μας να ανταποκρινόμαστε στις καθημερινές μας υποχρεώσεις. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε ότι είναι και χρήσιμα στο βαθμό που μας βοηθούν να γνωρίσουμε καλύτερα κάποιες αδυναμίες του χαρακτήρα μας. Η θλίψη μας σκληραγωγεί και μας εκπαιδεύει ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε δυναμικά τις αντιξοότητες που μπορεί να προκύψουν αργότερα στη ζωή μας. Η αυτογνωσία που προκύπτει μέσα από τις αρνητικές εμπειρίες μας βοηθά να κάνουμε προσπάθειες να αλλάξουμε τον εαυτό μας ώστε να αποφεύγουμε στο μέλλον τις αρνητικές συνέπειες των ανώριμων συμπεριφορών.
- Όταν η θλίψη αντί να μειώνεται με το πέρασμα του χρόνου γίνεται πιο έντονη και διαρκεί περισσότερο από δύο εβδομάδες εμποδίζοντας τις φυσιολογικές δραστηριότητες της ομαλής ζωής όπως είναι η δουλειά, η διατροφή, ο ύπνος και οι στενές μας σχέσεις τότε είναι πιθανόν να υποφέρουμε από κατάθλιψη και να χρειαζόμαστε τη βοήθεια κάποιου ειδικού για να την αντιμετωπίσουμε. Αυτό που χαρακτηρίζει την κατάθλιψη δεν είναι η παρουσία των αρνητικών αισθημάτων αλλά η μεγάλη ένταση και η μακρά τους διάρκεια.

Ποια είναι τα συμπτώματα της Κατάθλιψης;
- Συνεχόμενη θλίψη

- Απώλεια ενέργειας και εξάντληση

- Περισσότερη ή λιγότερη όρεξη για φαγητό

- Περισσότερος ή λιγότερος ύπνος

- Τάσεις απομόνωσης, κοινωνική απόσυρση

- Άγχος, ανησυχία, αναποφασιστικότητα

- Απογοήτευση, αδιαφορία

- Απώλεια του ενδιαφέροντος για την αναζήτηση ερωτικού συντρόφου ή για την ερωτική επαφή.

- Αισθήματα ενοχής, αυτομεμψίας και αναξιότητας

- Κακή διάθεση, κατά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας σχεδόν κάθε ημέρα

- Μείωση του ενδιαφέροντος ή της ευχαρίστησης σε όλες ή σχεδόν όλες τις δραστηριότητες

- Ανησυχία και απαισιοδοξία για το μέλλον.

- Μερικές φορές σκέψεις σχετικά με το θάνατο και την αυτοκτονία

Γιατί νιώθω τόσο αδύναμος;

Το πρόβλημα είναι ότι όταν υποφέρουμε από κατάθλιψη αισθανόμαστε ότι τίποτε δεν μπορεί να μας παρηγορήσει. Ακόμη και όταν γνωρίζουμε τι είναι αυτό που θα μπορούσε να ανεβάσει τη διάθεσή μας, δεν μπορούμε να το κάνουμε. Η γνώση από μόνη της δεν μπορεί να μας ελευθερώσει. Ξέρουμε αλλά δεν μπορούμε. Οι συμβουλές που μας δίνουν τα αγαπημένα μας άτομα είναι περιττές και μάταιες. Ακόμη και όταν συμφωνούμε μαζί τους ότι όλα όσα μας προτείνουν θα μπορούσαν πράγματι να μας φτιάξουν τη διάθεση νιώθουμε ότι μας είναι αδύνατον να κάνουμε κάτι που θα μπορούσε να μας βοηθήσει. Αυτό που νιώθουμε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι η αδυναμία μας να επιθυμήσουμε κάτι, να εμπνευσθούμε από κάτι, να ενδιαφερθούμε για κάτι. Σαν να έχει αρρωστήσει μέσα μας ο ψυχικός μηχανισμός που μας βοηθά να δημιουργούμε δεσμούς νοήματος με την πραγματικότητα. Έχει διαταραχθεί η ικανότητά μας να επιθυμούμε και να προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τις επιθυμίες μας. Γνωρίζουμε τι είναι αυτό που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει αλλά δεν νιώθουμε να μας ενδιαφέρει. Γνωρίζουμε τι είναι αυτό που θα έπρεπε να μας αρέσει αλλά δεν μας αρέσει. Γνωρίζουμε τι είναι αυτό που θα έπρεπε να κάνουμε αλλά δεν μπορούμε να το κάνουμε. Γνωρίζουμε τι είναι αυτό που οι άλλοι θέλουν από εμάς αλλά δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε. Και δεν μπορούμε ούτε να ελπίσουμε ότι σε λίγο καιρό θα νιώθουμε καλύτερα. Έχουμε χάσει την ελπίδα ή καλύτερα η ελπίδα έπαψε να λειτουργεί μέσα μας. Η κατάθλιψη δεν επιτρέπει στην παρούσα φάση της ζωής μας να ελπίζουμε. Δεν υπάρχει μέσα μας η ελπίδα που θα μπορούσε να κινητοποιήσει την θεραπευτική αλλαγή.
Ακριβώς επειδή έχει διαταραχθεί η ικανότητά μας να επιδιώκουμε αυτό που είναι ωφέλιμο για εμάς και για τους άλλους νιώθουμε ενοχές και κατηγορούμε τον εαυτό μας για όσα δεν μπορούμε να καταφέρουμε. Είμαστε παγιδευμένοι ανάμεσα στην αδυναμία και την ενοχή. Νιώθουμε κατώτεροι, μειωμένοι, ανάξιοι, άχρηστοι.
Είναι όμως αδύνατο να ελευθερωθούμε από την παγίδα της κατάθλιψης μόνο με τις δικές μας συνειδητές προσπάθειες. Όσο περισσότερο προσπαθούμε τόσο περισσότερο αισθανόμαστε ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Με ποιους τρόπους μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου;

1- Αποδοχή της αδυναμίας.

Εφόσον δεν μπορούμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας και όλες οι προσπάθειες που κάνουμε επιβαρύνουν τη θέση μας το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποδεχτούμε όσο πιο φιλικά γίνεται αυτή τη αδυναμία. Αντί να προσπαθούμε βίαια να αλλάξουμε τον εαυτό μας, να συμφιλιωθούμε με αυτό που είμαστε, με αυτό που νιώθουμε και με αυτό που μπορούμε. Η θλίψη θα μειωθεί και θα φύγει από πάνω μας αλλά δεν μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια πότε ακριβώς θα γίνει αυτό. Η θεραπευτική μας πορεία θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες. Δεν χρειάζεται να προσπαθούμε να αλλάξουμε που δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Κάθε στιγμή κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας. Δεχόμαστε όμως ήσυχα και την αδυναμία μας. Ζούμε μαζί της. Συμβιώνουμε όσο πιο αρμονικά γίνεται με την κατάθλιψη μας μέχρι να απαλλαγούμε από αυτήν. Δεν μας αρέσει η κατάθλιψη αλλά καταλαβαίνουμε ότι είναι μάταιο να την πολεμούμε δυναμικά αφού άλλωστε στην παρούσα φάση της ζωής μας αυτό που μας λείπει είναι η δύναμη, η αποφασιστικότητα και η αγωνιστικότητα. Δεχόμαστε όσο πιο ήρεμα γίνεται όσα διαδραματίζονται μέσα μας και γύρω μας και περιμένουμε να επιστρέψουν οι δυνάμεις μας ώστε να μπορέσουμε να συμπεριφερθούμε και πάλι δυναμικά. Αφού δεν μπορούμε να κάνουμε δυναμικές προσπάθειες είναι καλύτερα να συμβιώνουμε αρμονικά με τη θλίψη μας.

2- Αντικαταθλιπτικά φάρμακα. Παρά το γεγονός ότι έχουμε κάθε λόγο να αποφεύγουμε την αλόγιστη χρήση των φαρμάκων στην περίπτωσή μας τα αντικαταθλιπτικά αποτελούν μια πολύ καλή λύση. Επειδή δεν μπορούμε με τις δικές μας δυνάμεις να βοηθήσουμε τον εαυτό μας, επιτρέπουμε στην επιστήμη να μας βοηθήσει με τη χρήση των κατάλληλων φαρμάκων.
Τα αντικαταθλιπτικά επιδρούν στα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου. Πιο συγκεκριμένα αλλάζουν τη δράση των χημικών ουσιών (νευροδιαβιβαστές) οι οποίες χρησιμοποιούνται για να επικοινωνούν τα νευρικά κύτταρα μεταξύ τους. Σημαντικοί νευροδιαβιβαστές τους οποίους προσπαθούμε να επηρεάσουμε για τη θεραπεία της κατάθλιψης είναι η σεροτονίνη και η νοραδρεναλίνη.
Τα αντικαταθλιπτικά είναι σχετικά αθώα φάρμακα. Δεν προκαλούν εξάρτηση, δεν έχουν σημαντικές παρενέργειες και είναι δυνατόν να μας προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια. Ο στόχος δεν πρέπει να είναι να λύσουμε γρήγορα και ολοκληρωτικά το πρόβλημά μας αλλά να βοηθήσουμε όσο μπορούμε τον εαυτό μας να νιώσει καλύτερα. Για να ρυθμίζουμε σωστά το είδος και την δοσολογία των αντικαταθλιπτικών είναι σημαντικό να επικοινωνούμε τακτικά με το γιατρό, να τον ενημερώνουμε για την πορεία μας και να λύνουμε τις τυχόν απορίες μας σχετικά με τη δράση των φαρμάκων. Αν κάποιος τύπος αντικαταθλιπτικού μας ενοχλεί με κάποια παρενέργεια ή δεν μας βοηθά αρκετά, ο γιατρός έχει τη δυνατότητα να μας προτείνει ένα άλλο φαρμακευτικό τύπο. Είναι προτιμότερο να πειραματιστούμε κάνοντας μερικές αλλαγές που θα μας προτείνει ο γιατρός μας παρά να ψάχνουμε για κάποιον άλλο γιατρό ο οποίος θα μας απαλλάξει από την οδύνη με μαγικό τρόπο. Δεν υπάρχει ένα σούπερ φάρμακο που θα μας το δώσει κάποιος σπουδαίος, επώνυμος γιατρός. Το καλύτερο είναι να ανακαλύψουμε με τις οδηγίες ενός καλοπροαίρετου ψυχιάτρου τον τύπο φαρμάκου και την δοσολογία που καλύτερα ταιριάζει στην δική μας περίπτωση. Ένα καλό κριτήριο για να καταλάβουμε το αν έχουμε απευθυνθεί στον κατάλληλο ψυχίατρο είναι να νιώσουμε ασφαλείς κοντά του έχοντας την αίσθηση ότι σέβεται την προσωπικότητά μας και το πρόβλημά μας.

3 - Ψυχοθεραπεία - Συμβουλευτική.

Η κατάθλιψη μας δείχνει ότι μέσα μας υπάρχουν προβλήματα σε ένα βαθύτερο επίπεδο που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Δεν πρόκειται για μια απλή ασθένεια αλλά για μια μορφή επικοινωνίας για ένα μήνυμα που πρέπει να αποκωδικοποιήσουμε. Μας συμφέρει να αντιμετωπίζουμε την κατάθλιψη σαν μια αφορμή αυτογνωσίας και σαν κίνητρο για αλλαγές στον ψυχικό μας κόσμο και τις σχέσεις μας.
Ο ψυχοθεραπευτής μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τους ψυχολογικούς λόγους οι οποίοι συμβάλλουν στη δημιουργία των καταθλιπτικών αισθημάτων και να μας υποστηρίξει στην πορεία της θεραπευτικής μας αλλαγής.
Η ψυχοθεραπεία μπορεί να μας βοηθήσει:
- Nα ερευνήσουμε σκέψεις και συμπεριφορές που συμβάλλουν στη δημιουργία αισθημάτων απογοήτευσης, μειονεκτικότητας και ενοχής τα οποία συνοδεύουν ή βρίσκονται στη ρίζα της κατάθλιψης.
- Nα κατανοήσουμε ποια από τα προβλήματα που μας απασχολούν μπορούμε να επιλύσουμε και με ποιο τρόπο και ποια δεν μπορούμε να επιλύσουμε αλλά οφείλουμε να συμβιώσουμε αρμονικά μαζί τους.
- Να βελτιώσουμε τις σχέσεις μας με τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
- Nα ξαναβάλουμε σταδιακά στη ζωή μας ευχάριστες δραστηριότητες που μπορούν να ξυπνήσουν μέσα μας τη χαρά της ζωής. .
- Να εκφράζουμε τα αληθινά μας συναισθήματα όταν θέλουμε πραγματικά να επικοινωνήσουμε ακόμη και όταν αυτά είναι αρνητικά. (θυμός, πλήξη, επιθετικότητα, θλίψη).
- Να διεκδικούμε τα δικαιωματά μας και να μην υποχωρούμε από φόβο στις απόψεις των άλλων..
- Να στηρίζουμε τις επιλογές μας στις δικές μας αξίες και τις δικές μας επιθυμίες.
- Να ανακτήσουμε τον έλεγχο της ζωής μας.
- Να βάζουμε ρεαλιστικούς στόχους για το μέλλον που μπορούν να μας δώσουν νόημα και να αναλαμβάνουμε το ρίσκο και την ευθύνη αυτών των επιλογών.

Όσο πιο σοβαρή είναι η κατάθλιψη που μας βασανίζει τόσο πιο δύσκολο είναι να μπορέσουμε να νιώσουμε καλύτερα μετά από μια συνάντηση με τον ψυχοθεραπευτή. Αυτό γίνεται διότι η ίδια η κατάθλιψη δεν μας αφήνει να νιώσουμε καλύτερα, να δούμε τον εαυτό μας πιο αισιόδοξα, να ελπίσουμε σε κάποια αλλαγή. Για τον ίδιο λόγο δεν μπορούν να μας βοηθήσουν ούτε τα άτομα του οικογενειακού μας περιβάλλοντος. Ότι και να μας λένε εμείς το παίρνουμε στραβά. Δίνουμε σε όλα αρνητικό νόημα. Βλέπουμε μόνο την κακή όψη των πραγμάτων.
Ο ψυχοθεραπευτής εξάλλου δεν θέλει απλά να μας παρηγορήσει αλλά να μας βοηθήσει να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Είναι λοιπόν πιθανόν να βάλλουμε και τον ψυχοθεραπευτή στην κατάθλιψή μας και να νομίσουμε ότι δεν είναι αρκετά καλός και ότι δεν μπορεί να μας βοηθήσει.
Στην περίπτωση που δεν μπορούμε να πάρουμε βοήθεια μέσα από τον θεραπευτικό διάλογο είναι καλύτερα να απευθυνθούμε σε κάποιον ψυχίατρο και να περιμένουμε να ξεκινήσει μέσα μας μια αλλαγή με την βοήθεια του φάρμακου. Το αντικαταθλιπτικό μπορεί να δημιουργήσει μέσα μας τις προϋποθέσεις για να είναι δημιουργική και γόνιμη η ψυχοθεραπευτική δουλειά.. Μπορεί να μειώσει το άγχος μας και να βελτιώσει τη διάθεσή μας ώστε να αρχίσουμε μετά μια πορεία θεραπευτικής αλλαγής στην ψυχολογική και την κοινωνική μας ζωή..
Όσο πιο υγιείς και δυνατοί αισθανόμαστε τόσο πιο εύκολα μπορούμε με τη βοήθεια του ψυχοθεραπευτή να δουλέψουμε σε ένα βαθύτερο επιπεδο με τον εσωτερικό μας κόσμο για να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και να μάθουμε τεχνικές αντιμετώπισης των αρνητικών σκέψεων και αισθημάτων. Η αυτογνωσία και η καλλιέργεια των ψυχολογικών μας δεξιοτήτων θα μας βοηθήσει να χειριζόμαστε σωστά τις εσωτερικές και τις εξωτερικές αντιξοότητες ώστε να μην ξαναζήσουμε ποτέ πια στο μέλλον άλλη καταθλιπτική περίοδο.

5 - Η Αγάπη.
Αυτό που πραγματικά έχουμε ανάγκη κατά την περίοδο της κατάθλιψης είναι η αποδοχή, ο σεβασμός και η αγάπη των άλλων. Δεν χρειαζόμαστε συμβουλές και παροτρύνσεις αλλά άνευ όρων αγάπη. Έχουμε ανάγκη από λόγια ενίσχυσης και υποστήριξης και κυρίως από στοργή, τρυφερότητα, χάδια και αγκαλιές. Η γλώσσα του σώματος είναι αυτή που καλύτερα μπορούμε να καταλάβουμε. Ακόμη και τότε που θέλουμε να μείνουμε μόνοι, εγκαταλλειμένοι στο πηγάδι της θλίψης μας, μπορούμε να αναγνωρίσουμε την καλή διάθεση των αγαπημένων μας προσώπων και να παρηγορηθούμε από την στάση και την παρουσία τους. Ακόμη και όταν η εκδήλωση της αγάπης τους δεν είναι αρκετή για να μας αλλάξει άμεσα τη διάθεση πάντοτε ασκεί μέσα μας θεραπευτική ενέργεια και παίζει σημαντικό ρόλο στην θεραπευτική μας πορεία.

Πηγή: http://http://psyche.gr/depression.htm


Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη pazo : 04-03-10 στις 17:27
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην soulitsa@xd για αυτό το μήνυμα:
maralin (05-05-11)
  #2  
Παλιά 04-03-10, 20:21
insiderist Ο χρήστης insiderist δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 04-03-10 21:12
Παιδιά καλησπέρα αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα τους τελευταίους 6 μήνες.Μετά απο αποτυχία στις πανελλήνιες μπήκα σε μια σχολή που νόμιζα οτι μου άρεσε και στην πορεία δεν μου άρεσε καθόλου, εγώ δεν ήθελα να δυσαρεστήσω τους γονείς μου έκανα υπομονή, πάντα ήμουν ενα άτομο ήρεμο με έλεγχο του εαυτού του και χωρίς άγχος. Είμαι 18 χρονών και με τον καιρό να περνάει στην σχολή αυτή μου έγινε άγχος και έχω χάσει την εμπιστοσύνη του εαυτού μου νομίζωντας οτι θα χάσω τον έλεγχο και οτι θα κάνω κακό σε κάποιον, πραγματικά δεν το θέλω αυτό και δέν ξέρω πως θα ξεφύγω απο αυτό. Μου έχει γίνει φοβία οτι θα κανω κακό σε κάποιον έτσι με αποτέλεσμα να φοβάμαι στην εικόνα του μαχαιριού και διάφορων άλλων αντικειμένων.Πραγματικά θέλω την συμβουλή σας για το τί είναι αυτό και αν είναι επικίνδυνο.Έχω απελπιστεί και περιμένω πως θα φύγουν οι σκέψεις απο το μυαλό μου.Νομίζω πάντως οτι μπορεί να οφείλετε και στην εφηβεία τα νεύρα κτλπ. Ευχαριστώ και θα ήμουν ευγνώμον αν με βοηθούσατε με μια απάντηση
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 04-03-10, 22:21
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
κατ' αρχάς, καλωσήλθες και μην στενοχωριέσαι ...ως πνευματικό πρόβλημα, πάμε σε ορθόδοξο πνευματικό. Ως ψυχολογικό πρόβλημα, πάμε σε καλό ψυχίατρο. Ως φυσικό πρόβλημα, βλέπουμε μια διέξοδο σε κάτι που μας αρέσει, ώστε να μην είμαστε απόλυτα δεσμευμένοι με έναν και μόνο τομέα. Στην αρχή παράλληλα, να μην χαθεί πολύτιμος χρόνος και μετά, όπου νομίζεις καλύτερα.

ΔΕΝ είναι μόνο η αγορά εργασίας που έχει πρωτεύοντα ρόλο και σκοπό στη ζωή μας. Είναι και η ψυχική υγεία. Οι γονείς σου, θα σε καταλάβουν αν τους μιλήσεις.

Ο γέροντας Πορφύριος λέει μην πολεμάτε σκιές σε ένα δωμάτιο. Και θα κουραστείτε και δεν θα καταφέρετε τίποτα. Ανοίξτε τα παράθυρα, να μπει λίγο φως. Κι αν αυτό μπεί, Αυτό διώχνει τις σκιές. Αγαπήστε Χριστό και Ο Κύριος βοηθάει.

Στο πνεύμα συν Αθηνά και χείρα κίνει, η διττή αντιμετώπιση (πνευματική ΚΑΙ φυσική) θα αποδώσει καλύτερα και μονιμότερα αποτελέσματα σε σχέση με την μονοδιάστατη και ίσως ακραία μονομερή αντιμετώπιση, παρά την διεκδίκηση της πρωτοκαθεδρίας του απόλυτου που μπορεί να σου ασκηθούν ΚΑΙ από τις δύο πλευρές.

Εύχομαι ό,τι καλύτερο. Και πάντα, μην στενοχωριέσαι και μην αφήνεις τον εαυτό σου να έχει ιδέες καταστροφικές. Από μια υποψία ξεκινά, (που μπορείς σαν μικρή να νικήσεις) μετά γίνεται ιδέα, και μετά έμμονη ιδέα (που συνήθως ο άνθρωπος αδυνατεί να αντιμετωπίσει στα ίσα, χωρίς έντονη ψυχολογική ΚΑΙ φαρμακευτική βοήθεια).

Πρόσεχε τις ιδέες, μην λογίζεσαι το κακό και προχώρα :-)

Έχεις δυνατότητες.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 04-03-10 στις 22:28
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην mystakid για αυτό το μήνυμα:
maralin (07-02-12)
  #4  
Παλιά 04-03-10, 23:53
stroumfita Ο χρήστης stroumfita δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 16-01-12 23:11
Φύλο: Γυναίκα
Κατ’ αρχήν είσαι μόνο 18 χρονών και αυτό από μόνο του θα έπερπε να σε παρηγορεί. Θέλω να πω πως η ζωή είναι μπροστά σου και έχεις δυνατότητες και περιθώριο να τα αλλάξεις όλα. Πέρασες σε μια σχολή που δεν σου αρέσει... Ε, και; Δεν χάθηκε ο κόσμος...! Έχεις ακόμα πολλές επιλογές αρκεί να σκεφτείς τι είναι αυτό που εαν ασχολιόσουν μαζί του θα σε έκανε ευτυχή...; Εαν δώσεις την απάντηση σε αυτό τότε μπορείς είτε να δώσεις πάλι πανελληνιες είτε να γραφτείς σε ένα δημόσιο ή ιδιωτικό ΙΕΚ ή ακόμη και να πιάσεις μια δουλεία για να γεμίσεις δημιουργικά τον χρόνο σου. Σίγουρα όμως το να καταπιέζεσαι με κάτι που δεν σου αρέσει δεν θα σου κάνει καλό. Και μια πολύ καλή αρχή θα ήταν να μίλαγες στους γονείς σου για να πάρεις την γνώμη τους και εκείνοι θα μπορέσουν να σε κατευθήνουν σωστα. Δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι το κακό. Βγάλε ό,τι αρνητικό έχεις στο μυαλό σου και άρχισε να σκέφτεσαι πως θα αλλάξεις αυτή την φάση που δεν σου αρέσει. Γίνε ενεργητικός και γέμισε τις ώρες με διάφορες ασχολίες (εννοώ καταπιάσου με κάτι που να σου αρέσει, κάποιο χόμπυ ίσως...) Aλλωστε όλη μας η ζωή δεν τελείωνει και δεν εξαντλείται στην σχολή μας.
__________________
Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν."
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 05-03-10, 00:38
Το avatar του χρήστη Naias
Naias Ο χρήστης Naias δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 15-06-21 10:41
Φύλο: Γυναίκα
Αρχική Δημοσίευση από insiderist Εμφάνιση μηνυμάτων
Παιδιά καλησπέρα αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα τους τελευταίους 6 μήνες.Μετά απο αποτυχία στις πανελλήνιες μπήκα σε μια σχολή που νόμιζα οτι μου άρεσε και στην πορεία δεν μου άρεσε καθόλου, εγώ δεν ήθελα να δυσαρεστήσω τους γονείς μου έκανα υπομονή, πάντα ήμουν ενα άτομο ήρεμο με έλεγχο του εαυτού του και χωρίς άγχος. Είμαι 18 χρονών και με τον καιρό να περνάει στην σχολή αυτή μου έγινε άγχος και έχω χάσει την εμπιστοσύνη του εαυτού μου νομίζωντας οτι θα χάσω τον έλεγχο και οτι θα κάνω κακό σε κάποιον, πραγματικά δεν το θέλω αυτό και δέν ξέρω πως θα ξεφύγω απο αυτό. Μου έχει γίνει φοβία οτι θα κανω κακό σε κάποιον έτσι με αποτέλεσμα να φοβάμαι στην εικόνα του μαχαιριού και διάφορων άλλων αντικειμένων.Πραγματικά θέλω την συμβουλή σας για το τί είναι αυτό και αν είναι επικίνδυνο.Έχω απελπιστεί και περιμένω πως θα φύγουν οι σκέψεις απο το μυαλό μου.Νομίζω πάντως οτι μπορεί να οφείλετε και στην εφηβεία τα νεύρα κτλπ. Ευχαριστώ και θα ήμουν ευγνώμον αν με βοηθούσατε με μια απάντηση
Αρχικά είναι πολύ σημαντικό που "χαρτογραφείς"- συνειδητοποιείς και εκφράζεις αυτό που συγκεκριμένα βιώνεις, καθώς επίσης του φόβους και τα συναισθήματά σου. Θεωρώ ότι αυτό είναι πολύ πολύ σημαντικό και μπορεί να αποτελέσει την...άκρη του νήματος.

Αναφορικά με τό τί είναι, εκτιμώ ότι δεν μπορεί να δοθεί υπεύθυνα μια τέτοια απάντηση εδώ.

Αυτό που θα πρότεινα είναι να "ακούσεις" τον εαυτό σου (ο οποίος αυτή τη στιγμή σου δίνει ένα σήμα-ένα μήνυμα) να μην τον αγνοήσεις δηλαδή περιμένοντας να "φύγουν οι σκέψεις από το μυαλό" σου. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο συζητώντας με κάποιον ειδικό, ο οποίος θα σε βοηθήσει να "διαχειριστείς" το στρες και τις φοβίες σου.

Απ' όσο γνωρίζω παρέχονται στους φοιτητές υπηρεσίες ψυχολογικής στήριξης από αντίστοιχες υπηρεσίες-δομές που υπάρχουν μέσα στο πανεπιστήμιο.

Για οποιαδήποτε σχετική πληροφορία ή διευκρίνιση είμαι εδώ.
__________________
«Όποιος έχει το πόδι του έξω από τη φωτιά, μπορεί εύκολα να δώσει συμβουλές σ' αυτούς που καίγονται» Αισχύλος

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Naias : 05-03-10 στις 00:40
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 05-03-10, 01:08
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
insiderist, υπάρχει και η τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης 116 111. Δες εδώ.
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 14-03-10, 22:41
pastel Ο χρήστης pastel δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 14-03-10 22:59
Αρχική Δημοσίευση από insiderist Εμφάνιση μηνυμάτων
Παιδιά καλησπέρα αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα τους τελευταίους 6 μήνες.Μετά απο αποτυχία στις πανελλήνιες μπήκα σε μια σχολή που νόμιζα οτι μου άρεσε και στην πορεία δεν μου άρεσε καθόλου, εγώ δεν ήθελα να δυσαρεστήσω τους γονείς μου έκανα υπομονή, πάντα ήμουν ενα άτομο ήρεμο με έλεγχο του εαυτού του και χωρίς άγχος. Είμαι 18 χρονών και με τον καιρό να περνάει στην σχολή αυτή μου έγινε άγχος και έχω χάσει την εμπιστοσύνη του εαυτού μου νομίζωντας οτι θα χάσω τον έλεγχο και οτι θα κάνω κακό σε κάποιον, πραγματικά δεν το θέλω αυτό και δέν ξέρω πως θα ξεφύγω απο αυτό. Μου έχει γίνει φοβία οτι θα κανω κακό σε κάποιον έτσι με αποτέλεσμα να φοβάμαι στην εικόνα του μαχαιριού και διάφορων άλλων αντικειμένων.Πραγματικά θέλω την συμβουλή σας για το τί είναι αυτό και αν είναι επικίνδυνο.Έχω απελπιστεί και περιμένω πως θα φύγουν οι σκέψεις απο το μυαλό μου.Νομίζω πάντως οτι μπορεί να οφείλετε και στην εφηβεία τα νεύρα κτλπ. Ευχαριστώ και θα ήμουν ευγνώμον αν με βοηθούσατε με μια απάντηση
Φίλε μου γειά χαρά,

Καταρχήν από τον τρόπο που γράφεις, μου δίνεις την εντύπωση ότι είσαι ψυχολογικά κουρασμένος, καταπιεσμένος από την ίδια την σκέψη σου.

Αν δεν σου αρέσει η σχολή, μπορεί να είναι ένα μαρτύριο να την βγάλεις αλλά μπορεί να είναι και μια βόλτα στο πάρκο για μερικά χρόνια, ανάλογα με τον βαθμό δυσκολίας και τις δυνατότητες σου, πόσο σημασία δίνεις στο αντικείμενο.

Παίζει ρόλο η πόλη που μένεις, ο κύκλος που θα δημιουργήσεις. Δεν είσαι σίγουρα ο μόνος στην σχολή που θα προτιμούσε να φοιτήσει σε άλλη. Επειδή είσαι ακόμα νέος, με πολλές δυνάμεις και τα μαθήματα φρέσκα μήπως δεν θα έβλαπτε να ξαναπροσπαθήσεις να περάσεις σε σχολή της αρεσκείας σου ? Μερικές εβδομάδες φυσικής και ψυχολογικής ξεκούρασης θα σου συνιστούσα πριν κάνεις/αποφασίσεις ο,τιδήποτε.

Οι γονείς σου είναι σύμμαχοι σου αρκεί να τους μιλήσεις ανοιχτά, όπως θα περίμενες και εσύ να σου μιλάνε τα άτομα της εμπιστοσύνης σου.

Στο θέμα με τα μαχαίρια, νομίζω ότι αν βάλουμε χίλια παιδάκια σε ένα δωμάτιο με χίλια μαχαίρια και εσένα μέσα, μάλλον εσύ θα κινδυνεύεις περισσότερο.

Αυτή η κατάσταση μπορεί σ' αυτόν που την βιώνει να φαίνεται βουνό, όμως δεν είναι σε σχέση με άλλα ζητήματα. Αν είναι το μοναδικό σου πρόβλημα αυτή την περίοδο φυσικά και θα διογκώνεται όσο περισσότερο το σκέφτεσαι και δεν κάνεις κάποια κίνηση, τουλάχιστον να μιλήσεις με κάποιον άνθρωπο του οικογενειακού περιβάλλοντος.

Εύχομαι όλα να πάνε καλά
Απάντηση με παράθεση
  #8  
Παλιά 13-05-11, 12:25
tristan Ο χρήστης tristan δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 13-05-11 12:25
Αρχική Δημοσίευση από soulitsa@xd Εμφάνιση μηνυμάτων
Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στην
φυσιολογική θλίψη και την κατάθλιψη;
kalispera paidia.diavasa ta minimata sas k thelhsa na pw k gw thn istoria moy mhpws parw kapoia apanthsh.egwexw arketa xronia katathlipsh.mexri prin 7 xronia hmoun ethismenos se sklhra narkwtika.phgainontas se ena programma eida oti exw epireastei polu perissotero apo oti nomiza.ekei den oloklhrwsa giai erxomoun se kontra me toys ypefthinous.den eixan diagnwsei tipota.sth synexeia synexisa monos mou k skefthka oti kanontas mia kainouria sxesh(xwrisa thn prohgoumenh xwris na perasw kapoion idieero xwrismo k mou fanhke periergo...)meta synexisthkan diafores anwmalies k diataraxes ths psyxologias m.pasxw apo varia katathlipsh k kanena farmako de me voithaei.oi meres mou einai sxedon oles asxhmes k pernaw k kapoies periodous me taseis aytoktonias k entonous swmatikous ponous.ta teleytaia xronia exw synexeia sto myalo m th sygkekrimenh kopela.etsi akrivws thn eixa k otan eimastan mazi.thelw na apalagw apo olo ayto alla den to vlepw polu eykolo.kathomai syxna spiti k prospathw na eimai xalaros alla oi skepseis gyrizoun synexeia...kathe mera.an mporeite na m dwsetekapoies symvoules tha htan eyxaristo na kserete omws oti exw paei se pollous giatrous k exw parei diafores agwges oi opoies den voithisan se opoiadhpote dosologia.niwthw oti kaneis de me katalavainei k exw k provlhma sthn epikoinwnia.ergazomai se ena eyxaristo perivallon (magazi exw me th mana m)pou me kanei kapws na ksexniemai.kapws...oi kalyteres meres m einai kapoies to kalokairi k oi poio asxhmes(alla polu)einai stis giortes sta taxidia k genika otan xalarwnw.sos.kathe apopsh k voitheia dekth.eyxaristw

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Xenios : 13-05-11 στις 13:13 Αιτία: Διόρθωση quote
Απάντηση με παράθεση
  #9  
Παλιά 13-05-11, 13:14
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Φίλε μου είναι αδύνατον κανείς να διαβάσει τι γράφεις.

Είναι σε greeklish είναι και συμπυκνωμένο .. αδύνατη η ανάγνωση.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #10  
Παλιά 23-01-12, 22:23
Elviraki Ο χρήστης Elviraki δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 28-04-12 01:04
Η διαθεσή μου τώρα:
Αδιεξοδοι και μοναξια

Καλησπερα παδια...Ειμαι 17 χρονων και μαθητρια Γ Λυκειου και αντιμετωπιζω προβληματα με το διαβασμα...

Απο μκρη ημουν αριστη μαθητρια,του δεκα εκτος απο τα μαθηματικα...στο γυμνασιο αρχισε να μειωνεται η επιδοση μου και να θελω να βγαινω ολο και περισσοτερο απο το σπιτι και να μην διαβαζω...

Στην πρωτη λυκειου συνεχιζοταν το ιδιο, η επιδοση μου να ειναι χαμηλη αλλα ασχολιομουν με το lower γιατι πραγματικα ηθελα να το παρω και τα καταφερα...

Απο τη δευτερα Λυκειου εβαλα στοχο να διαβαζω για να περασω στη σχολη που θα αγαπουσα και θα με εκανε ευτυχισμενη δηλαδη περυσι ειχα στοχο να περασω ψυχολογια και μεσα απο τη ψυχολογια να παω νομικη ψυχολογια για να δουλευω στην αστυνομια..

Σχεδον ολο το χρονο ημουν σε αριστο επιπεδο διαβαζα πολυ ημουν πολλη καλη μαθητρια και προετοιμαζα τον εαυτο μου για τισ πανελληνιες... Αλλα απο τα περσινα χριστουγεννα αρχισα να νιωθω οτι η επιδοση μου μειωνεται δεν ειχα την ορεξη που ειχα και σταδιακα εφτασα στο σημειο στισ εξετασεισ του ιουνιου να μην μπορω να ανοιξω βιβλιο...

Αυτο δεν ξερω γιατι συνεβει αλλα υποθετω πως μπορει να φταινε τα παρακατω περιστατικα...Απο μικρη ονειρευομουν να γινω αστυνομικος,ντεντεκτιβ παντα το ειχα στο μυαλο μου..παντα μου αρεσε το μυστηριο και να ασχολουμαι με ερευνες και με το εγκλημα..ομως προπερσυ εμαθα οτι χρειαζοταν υψος για την αστυνομια και ετσι αρχιζα σιγα σιγα να εγκαταλειπω το ονειρο και αρχιζα να σκεφτομαι κατι παραλληλο..

Ετσι σκεφτηκα την ψυχολογια...δηλαδη ψυχολογος που θα ασχολειται με εγκληματιες και θα βοηθαει στην εξιχνιαση του εγκληματος...Στην αρχη το ειχα παρει θετικα και γι αυτο μαλλον το λογο ημουν τοσο θετικη στα μαθηματα ομως οταν ρωτησα μια κλινικη ψυχολογο τι κανει ο νομικος ψυχολογος ή ο criminal phychologist γιατι δεν ειχα τη δυνατοτητα να ρωτησω ενα νομικο ψυχολογο τοτε απογοητευτηκα γιατι ηρθε η απομυθοποιηση και συνεχεια ειχα αμφιβολιες αν αυτο το επαγγελμα θα καλυπτε πραγματικα τις προσδοκιες μου...

Απο τοτε αρχισε να μειωνεται η επιδοση μου και να ειμαι χαλια... Ελεγα διαφορα επαγγελματα μηπως και βρω αυτο που πραγματικα ηθελα.. Τη μια ελεγα εγκληματολογος γιατι ασχολειται με το εγκλημα αλλα εμαθα οτι εχει μια θεωρητικη προσεγγιση και για αυτο το λογο δεν με καλυπτε και παρατουσα την ιδεα, την αλληψυχολογος γιατι ασχολειται με την ψυχολογια του εγκληματια αλλα δεν μ αρεσε επειδη δεν ερευνα το εγκλημα δηλαδη εινα συνεχεια σε γραφειο και ασχολειται μονο με τον εγκληματια την αλλη κοινωνικος λειτουργος γιατι ασχολειται με προβληματικες καταστασεις αλλα το παρατησα γιατι δεν ασχολουταν τοσο με τον εγκλημα αλλα περισσοτερο με κοινα προβληματα,την αλλη δημοσιογραφος γιατι ερευνα το εγκλημα και το αποκαλυπτει αλλα αρχισα να παραταω την ιδεα γιατι δεν ειχε τις σπουδες που θα με εκαναν να εξιχνιαζω το εγκλημα και ο ρολος του δεν ειναι τοσο δραστηριος στην αστυνομια, την αλλη αρχαιολογος γιατι ασχολειται με την σκεψη του ανθρωπου στον χρονο,εχει μυστηριο, αναλυει τον ανθρωπο τις αντιδρασεις του μεσα στον χρονο και τωρα κατεληξα να λεω οτι θελω να περασω κοινωνιολογια για να γινω μετα απο αυτο εγκληματολογος...

Αλλα συνεχιζει το προβλημα του διαβασματος μου εδω και 9 μηνες περιπου αυτο το προβλημα μου επικρατει και δεν υπαρχει λυση.Τα εχω συζητησει ολα αυτα με την μητερα μου και δεν με βοηθαει καθολου.Ισα ισα νιωθω να οδηγουμαι περισσοτερο στο αδιεξοδο...

Επισης μεσα μου εχω την σκεψη οτι στο εξωτερικο υπαρχει η σχολη που πραγματικα θελω ειναι η σχολη criminology and criminal justice και εχει πολλεσ διεξοδουσ αλλα δεν μπορω να παω εκει λογω χρηματων...Ειναι ιανουαριος δεν μπορω να διαβασω...

Καθ'ολη τη διαρκεια αυτου του χρονου ειχα διακυμανσεισ ποτε διαβαζα 13 ωρες τη μερα ποτε καθολου ολοκληρη βδομαδα.Τωρα δεν μπορω να ανοιξω καν βιβλιο εδω και ενα μηνα...Ειμαι απελπισμενη.Ξερω οτι στην ΕΛλαδα μονο αυτη η διεξοδος υπαρχει αλλα και παλι φοβαμαι οτι θα πανε αδικα τα χρονια της ζωης μου οτι θα παω σε μια σχολη που στην τελικη δεν θα κανω αυτο που πραγματικα θελω και θα νιωσω τεραστια απελπισια...θελω να ακολουθησω το επαγγελμα που πραγματικα θα με γεμιζει...

Μ αρεσει να ασχολουμαι με αναλυσεις της ανθρωπινης ψυχης και πως οδηγησαν τον ανθρωπο να συμπεριφερεται εγκληματικα...Μ αρεσει το μυστηριο,να διαβαζω και να αναλυω εγκληματα,να εξιχνιαζω ενα εγκλημα απο ολες τις πλευρες δηλαδη να πηγαινω στην σκηνη του εγκληματος να κανω αναλυσεις η ιδια να συμμετεχω στην ερευνα του εγκληματος και οτι περιλαμβανει(ομιλια με υποπτους μαρτυρες κ.τ.λ..

ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ...δεν αντεχω αλλο νιωθω ολομοναχη ολα αυτα δεν τα εχω πει παρα εξω απο την οικογενεια μου.Οταν λεω στη μητερα μου τα προβληματα μου λεει πως την πριζω και αποστασιοποιειται..

Επισης ζω σε ενα περιβαλλον ειδικα φορτισμενο.Απο μικρη ενιωθα καταπιεση απο ολα τα μελη της οικογενειας μου.Απο τη μητερα καταπιεση μερικς φορες ξυλο οταν ξεσπουσα ασχημα, απο τον πατερα μερικες φορες ξυλο οταν εκανα κατι ασχημο απο τον μεγαλο μου αδερφο ξυλο, καταπιεση, υποτιμητικες εκφρασεις βρισιες και ποτε δεν ειχα καποιον συμμαχο...

Ο πατερας μου ελειπε παντα και η μητερα μου που της ζητουσα βοηθειαμου ελεγε βγαλτε τα περα μονοι σας. Ολη η οικογενεια μου με κατηγορει για τα παντα.. Εγω φταιω για ολα εγω φταιω που ο μικρος μου αδερφος εχει αντιδραστικη συμπεριφορα επειδη εχω, εγω εγω φταιω που χθες γραψανε τον πατερα μου και του εδωσαν προστιμο 150 ευρω επειδη ετυχε οι μπατσοι να τον σταματησουν(εγω δεν ημουν μεσα) και τον εγραψαν για το καμμενο φως κ επειδη ερχοταν να με παρει ελεγε η μανα μου δεν πρεπει να πολυ βγαινεισ συχνα να τωρα η εξοδοσ σου στοιχισε 150 ευρω.τ.λΕπιπλεον το τωρινο μου περιβαλλον δεν με βοηθαει...

Ο μικρος μου αδερφος ειναι 1η γυμνασιου και για να διαβασει χρειαζεται συνεχεια τις φωνες της μητερας μου και διαβαζουν παντα μαζι...με αποτελεσμα αυτος να μην θελει η μηετρα μου(ειναι δασκαλα) να φωναζει και να απειλει και αυτος να κλαιει και αυτο να γινεται σε καθημερινη βαση.

Ευτυχως φετος εχω απαλλαγει απο τις δυσκολιες(βρισιες,ξυλο,υπο ιμητικες εκφρασεις) του αλλου μου αδελφου γιατι σπουδαζει και δεν θα το βλεπω σχεδον ολο το χρονο...Ειναι πολυ σημαντικο για μενα να σταδιοδρομησω επαγγελματικα ειναι το πιο σημαντικο κομματι της ζωης μου.Εχω ονειρα να βγω στο εξωτερικο και να δημιουρησω.Θα αποτυχω στις πανελληνιες γιατι δεν διαβαζω οπως πρεπει .

Βοηθηστε με δεν με καταλαβαινει κανενας, η μητερα μου με ειχε παει σε ψυχολογο αλλα δεν μπορεσα να ανοικτω ειμαι κλειστο ατομο και δεν μ αρεσει να ανοιγομαι σε ξενους.Και επισης για να ανοικτω θα χρειαζονταν πολλες ωρες με τον ψυχαναλυτη που δεν θα μπορουσα να αφιερωσω λογω χρηματων....

Χρειαζομαι μια λυση στο προβλημα μου εδω και εννια μηνες περναω περιοδουs kλαματων ξεσπασματων και καταθλιψης ,κ ατελειωτων ψυχικων πονων .θελω να ανοιξω τα φτερα μου και δεν μπορω. Ολοι μου οι καθηγητες εχουν πει οτι ειμαι ενα παιδι με πολλες ικανοτητες και ισχυρς θεληση αλλα ετσι οπως εχουν ερθει τα πραγματα μισω τον εαυτο μου .

Δεν μ αρεσει ο ευατος μου που δεν μπορω να διαβασω.Ειναι η μονη μου διεξοδος για να δραπετευσω.Νιωθω οτι τιποτα δεν με γεμιζει.Μονο οταν διαβαζω νιωθω ηρεμη και γεματη αλλα για καποιο λογο δεν μπορω να ανοιξω βιβλιο.Δεν εχω φιλους αρκετους και αυτους που εχω οι σχεσεις μας ειναι επιφανειακες δεν μπορω πουθενα να εκφρασω τον πονο μου.Δεν ειμαι ενταγμενη σε μια παρεα απλα ποτε κανω παρεα με καποια παιδια και ποτε με αλλα.

Ειμαι ολομοναχη νιωθω την αναγκη να εξαφανιστω απο το σπιτι μου και γενικα απο το μερος που μενω.Η μανα μου δεν με καταλβαινει... Ενω ξερει οτι εδω και εννια μηνες εχω αυτο το προβλημα συνεχιζει να μη με βοηθαει και τωρα με κατακρινει κιολας επειδη εχω αγορι(εδω και ενα μηνα) και λεει απλα δεν στρωνομαι να διαβασω και οτι βγαινω στους καφεδες(ενω βγαινω μονο το σαββατο γιατι αλλιωςθα τρελαθω αν κατσω και αλλο μεσα) κ κλπ ενω ξερει πολυ καλα οτι τοσο καιρο εγω ημουν κ ειμαι σε βαθεια καταθλιψη.

Δεν με καταλαβαινει κανενας νιωθω ολομοναχη ενω βλεπει οτι ειμαι δυστυχισμενη δεν μου δε δινει σημασια δεν αντεχω αλλο θελω να πεθανω. Κανενας δεν μπορει να καταλαβει...δεν μπορω να ανοικτω σε κανεναν σε ποιον να τα πω?στο αγορι μου?που δεν τον ξερω τοσο καλα και δεν ξερω αν μπορω να τον εμπιστευτω γιατι εχω παρατηρησει σημαδια ψευτη?σε φιλεουσ?σε ποιουσ?που εχω αλλαξει 2-3 παρεεσ και δεν εχω σε καποιον να ταπω...σε ψυχολογο?πως?πρωτα απο ολα δεν μπορω να ανοικτω σε εναν ξενο και δευτερον θα χρειαζεται πολλα χρηματα για να μπορεσω να λυσω το προβλημα μου τα οποια δεν εχω την οικονομικη ανεση να τα δωσω.

Πραγματικα νιωθω απελπισμενη θελω να πεθανω δεν αντεχω η μονη διεξοδος μου φαινεται ο θανατος αλλα απο την αλλη δεν θελω να τερματισω τοσο νωρις και τοσο αδικα τη ζωη μου για καποιους που μου την κατεστρεψαν.Εχω βαθεια καταθλιψη θελα να αυτοκτονησω αλλα καθε φορα δεν εχω την τολμη να το κανω βοηθηστε μεεεεεε δεν μπορω να ζωωω.

ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΕ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΟΛΟΙ ΜΕ ΑΓΝΟΟΥΝ .Δεν θελω να το μαθει κανενας αυτο που μου συμβαινει περα απο το στενο μου περιβαλλον.

Στους εξω δειχνω οτι ειμαι μια χαρα αλλα μεσα μου μερα με τη μερα σβηνω.

ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ!!!Σκεφτομαι πραγματα αυτοκαταστροφικα αλλα με συγκρατει η λογικη ακομη και ο χρονος μεχρι τις πανελληνιες...Ειλικρινα εχω την αναγκη να σπασω αυτον τον φαυλο κυκλο και να απελευθερωθω...Ειλικρινα νιωθω να με καταπλακωνει ολο αυτο...Αν δεν περασω στις πανελληνιες δεν θα μπορεσω να κανω τιποτα στη ζωη μου...

ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ !!!ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ!!!

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Xenios : 23-01-12 στις 22:34 Αιτία: Editing
Απάντηση με παράθεση
  #11  
Παλιά 23-01-12, 22:25
Elviraki Ο χρήστης Elviraki δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 28-04-12 01:04
Η διαθεσή μου τώρα:
Συγγνωμη για το τοσο μεγαλο κειμενο αλλα ειλικρινα ειμαι απελπισμενη δεν εχω που να τα πω...
Απάντηση με παράθεση
  #12  
Παλιά 23-01-12, 22:49
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από Elviraki Εμφάνιση μηνυμάτων
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ!!!Σκεφτομαι πραγματα αυτοκαταστροφικα αλλα με συγκρατει η λογικη ακομη και ο χρονος μεχρι τις πανελληνιες...Ειλικρινα εχω την αναγκη να σπασω αυτον τον φαυλο κυκλο και να απελευθερωθω...Ειλικρινα νιωθω να με καταπλακωνει ολο αυτο...Αν δεν περασω στις πανελληνιες δεν θα μπορεσω να κανω τιποτα στη ζωη μου...

ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ !!!ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ!!!
Καλώς μας ήρθες στην παρέα μας.

Πρώτα απ' όλα να σου πω ότι δεν είσαι μόνη.

Αν μπορώ να το πω σαν μη ειδικός, σε μικρό ή σε μεγάλο βαθμό, τα περάσαμε αρκετοί από εμάς. Έρχεται κάποια στιγμή που μας «την δίνει» όπως λένε τα παιδιά σήμερα.

θα επαναλάβω ότι δεν είσαι μόνη και αυτό θέλω να το πιστέψεις.

Εμείς θα είμαστε πάντα εδώ να σε ακούμε να τα συζητάμε και να συμπαραστέκεται ο ένας στον άλλο.

Θα σου πρότεινα σαν πρώτη λύση, να επικοινωνήσεις με το το τηλέφωνο 1018 στην Κλίμακα. Μίλα μαζί τους. Απλά θα σε ακούσουν, δεν θα σε βλέπουν δεν θα ξέρουν ποια είσαι... εκεί άνοιξε την καρδιά σου. Ειδικά εκπαιδευμένοι ψυχολόγοι θα σε στηρίξουν.

Εμείς θα είμαστε εδώ για παρεούλα...

Σου εύχομαι όλα να πάνε καλά.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #13  
Παλιά 24-01-12, 17:06
Elviraki Ο χρήστης Elviraki δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 28-04-12 01:04
Η διαθεσή μου τώρα:
Ευχαριστω πολυ για τισ συμβουλες.Σιγουρα θα βοηθησουν..¨)δεν ειχα σκεφτει ποτε να παρω τηλεφωνο ειδικους δεν το ηξερα..Ευχαριστω και παλι..
Απάντηση με παράθεση
  #14  
Παλιά 24-01-12, 20:52
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από Elviraki Εμφάνιση μηνυμάτων
Ευχαριστω πολυ για τισ συμβουλες.Σιγουρα θα βοηθησουν..¨)δεν ειχα σκεφτει ποτε να παρω τηλεφωνο ειδικους δεν το ηξερα..Ευχαριστω και παλι..
Ελβίρα καλησπέρα.

Χαίρομαι για την απάντηση σου.

Ένας εναλλακτικός τρόπος να βρεις ειδικούς, να μιλήσεις είναι στο τηλέφωνο 1056. Είναι η μη κερδοσκοπική οργάνωση το «Χαμόγελο του παιδιού». Μην σε παρασύρει που λέει για παιδιά, είναι για όλους μας.

Θέλω να διαβάσεις και το προσωπικό μήνυμα που σου έχω αφήσει.

Επίσης το δικό μου τηλέφωνο είναι στην διάθεση σου. Θα στο αφήσω σε προσωπικό μήνυμα.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 17:45.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.