Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Πολιτιστικά > Μουσική
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 21-05-07, 02:22
Το avatar του χρήστη Rider
Rider Ο χρήστης Rider δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 24-08-10 01:55
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
fear of a blank planet - album review

Με τη μουσική έχω μια ιδιαίτερη σχέση.
Από τον καιρό που θυμάμαι τον εαυτό μου είμαι με κασέτες και δίσκους και μετέπειτα cd και mp3.
Όταν πετύχω ένα καινούριο δίσκο που μου κάνει κλικ, τον ακούω τουλάχιστον 30-40 φορές μέσα σε μια βδομάδα, για να τον εμπεδώσω.
Κυριολεκτικά τον ρουφάω μέχρι την τελευταία νότα.
Ο προηγούμενος ήταν το “Playing the angel” από Depeche mode.
Ο τελευταίος (είμαι περίπου στην 20η φορά από προχτές που τον κατέβασα) είναι το
“Fear of a blank planet” των Porcupine tree.
Μετά το “In Absentia” και το “Deadwing” όπου πειραματίστηκαν με τον metal ήχο
(η πολύ παρέα με τους Opeth βλέπετε) εξερευνώντας μονοπάτια πέρα από το space rock που μας είχαν συνηθίσει τόσα χρόνια, σε αυτό το άλμπουμ φαίνεται ότι ισορρόπησε η κατάσταση. Με καινούριο και ορεξάτο ντράμερ (Gavin Harrison) τον οποίο προσέχεις αμέσως και στα μεταλλικά και στα soft μέρη των κομματιών.
Αποτέλεσμα ένα 50λεπτο σπονδυλωτό άκουσμα λυρικό, ταξιδιάρικο και σκληρό ταυτοχρόνως, σπασμένο σε 6 μέρη.

1) Το ομώνυμο κομμάτι - Fear of a blank planet
Από το πρώτο κομμάτι δείχνουν την διάθεση που επικρατεί σε όλο το δίσκο ξεκινώντας με μια ακουστική κιθάρα και κορυφώνοντας σταδιακά με τον κλασικό τους τρόπο. Το δέσιμο ανάμεσα στα μέταλ ριφ και στα ψυχεδελικά σημεία που ξεκινησε κάπως άγαρμπα κι ασύνδετα στα 2 προηγούμενα άλμπουμ έχει βρεί πλέον τον δρόμο του.
Στιχουργικά ασχολείται από τα αδιέξοδα των (αμερικάνων – και όχι πολύ μακριά μας) εφήβων

….

Xbox is a god to me
My finger on the switch
My mother is a bitch
My father gave up ever trying to talk to me

…..

και

…..

In school I don't concentrate
And sex is kinda fun, but just another one
Of all the empty ways of using up the day

….

2) H ηρεμία μετα την καταιγίδα – My Ashes
Συνεχίζοντας στο ίδιο τέμπο που τελείωσε το προηγούμενο κομμάτι ρίχνουν τους τόνους σε ένα κομμάτι (μέτριο κατά τη γνώμη μου) που θυμίζει λίγο από το άλλο πρότζεκτ του Wilson, τους Blackfield.
Ένα μελαγχολικό και πεσιμιστικό κομμάτι …

……

Nothing ever expected
I was rejected
But I came back for more
And my ashes drift beneath the silver sky
Where a boy rides on a bike and never smiles

…..

3) Η κραυγή - Anesthetize
Κάθε φορά που βλέπω κομμάτι των Porcupine tree πάνω από 10 λεπτά, ξέρω τι να περιμένω και τις περισσότερες φορές με επιβεβαιώνουν.
Ένα 17λεπτο τζαμ εναλλασσόμενης ψυχεδέλειας και Toolοειδής μεταλικής ψυχολογίας και Paranoid-Android-εναλλαγής που μιλάει για ναρκωτικές καταστάσεις τέλματος

…..

Only apathy from the pills in me
Its all in me, all in you
Electricity from the pills in me
Its all in me, all in you
Only eMpTV, cult philosophy
We're lost in the mall
Shuffling through the stores like zombies
What is the point


What can money buy
My hand's on a gun
And I find the range, God, tempt me
What did you say
Think I'm passing out

…….

4) Tο κλάμα – Sentimental
Αν και δεν πολυγουστάρω τέτοιου ύφους κομμάτια στα τελευταία άλμπουμ τους


ωστόσοτο συγκεκριμένο μου κάνει κάτι..
Με ένα πιάνο να τραβάει το κομμάτι, και ευρηματικά ντραμς…..

…..

Ι never want to be old
And I don't want dependants
It's no fun to be told
That you can't blame your parents anymore


I'm finding it hard
To hang from a star
I don't want to be...
Never want to be old

…..

5) Η προσπάθεια απόδρασης – Way out of here

Ξεκινώντας λυρικά και μελαγχολικά το κομμάτι θυμώνει μεταλικά στο
τελείωμα του (υφος που το χειρίζονται πολύ καλά) τζαζίζοντας στο τέλος χάρη
στο μπασο και τα ντράμς, όργανα που το «σηκώνουν» από τη μετριότητα του.

Out at the train tracks
I dream of escape
But a song comes onto my iPod
And I realize it's getting late


I can't take the staring
And the sympathy
And I don't like the questions,
it..."


Way out, way out of here
Fade out, wait up ahead

…….


6)Η απόδραση – Sleep together

Ηλεκτρονικά σκοτεινό στην αρχή του, με παράξενη μελωδία στα φωνητικά
ανοίγει ηλεκτρικά στην πορεία με ανατολιτικοψυχεδελικά Massivoattackίστικα
θέματα με επιρροές No Quarter live και τη γνωστή παραμόρφωση στη φωνή
του Wilson..
Κομμάτι για κόλλημα


This means out,
This is your way out.
Do or drown,
Do or drown in torpor.
Leave no trace.
All my files erased.
Burn my clothes,
Burn my Prada trainers.


Let's sleep together,Right now.
Relieve the pressure,Somehow.
Switch off the future,Right now.
Let's sleep forever.

….

Ενα μουσικό ταξίδι απο αυτά που κατέχουν καλά όπως μας έχουν δείξει στο παρελθόν, ισορροπημένο στο στυλ που κινούνται τα τελευταία χρόνια.
Ο Wilson απέδειξε για μία ακόμα φορά παρότι έχει βγάλει 35 και πλέον δίσκους ότι δεν εχει κορεστεί, ούτε επαναπαυτεί στις δάφνες του και ψάχνεται.
Δεν προσπαθω να σας πείσω ότι είναι υπέροχο άλμπουμ.
Είναι απλά Porcupine tree και είναι φρέσκο….
Πάμε πάλι )
__________________
Επειδή όλοι τρώμε, νομίζουμε ότι όλοι ξέρουμε.
- Ferran Adria
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 21-05-07, 07:38
Το avatar του χρήστη CORSAIR
CORSAIR Ο χρήστης CORSAIR δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 26-09-22 22:30
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Τελευταίο album που είχα αγοράσει από τους Porcupine
Tree ήταν το Lightbulb Tree πριν λίγα χρόνια αλλά δεν
ήταν και ότι καλύτερο οπότε σταμάτησα να επενδύω σε
αυτούς... ( 7 χρόνια πέρασαν από τότε ; Αμάν!
Λες και ήταν χθες! )

Μετά τα όσα αναφέρεις όμως εδώ θα επανεξετάσω το θέμα
και θα κατεβάσω τα τελευταία album τους για να δω πως
έχει εξελιχθεί μουσικά αυτή η μπάντα την τελευταία 7ετία
και θα επανέλθω με τις εντυπώσεις μου!

Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 27-05-07, 01:10
Το avatar του χρήστη Rider
Rider Ο χρήστης Rider δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 24-08-10 01:55
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
μετα απο το "lightbulb sun" (2000) κυκλοφόρησαν το voyage 34 (2000 επίσης - 4 κομμάτια καργα ψυχεδελεια), το recordings(2001 - μάλλον ρηχό), μετα το "stars die" (2002) κατι σαν μπεστ οφ και ξεκινησαν τον μεταλλίζον ηχο στο "in absentia" (2002 επίσης) κατόπιν στο "deadwing" (2005) και τελικα στο καλύτερο κατα τη γνωμη μου την τελευταία 8ετια ("stupid dream" rulez )το "fear of the blank planet"(2007)
__________________
Επειδή όλοι τρώμε, νομίζουμε ότι όλοι ξέρουμε.
- Ferran Adria
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 17:57.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.