Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
#31
|
#32
|
|
||||
Π.χ πνεύμα (τι είναι πνεύμα αλήθεια), συνείδηση, σκέψεις, χαρακτήρας. Στην βάση των παραπάνω , και εφόσον δεν βάζουμε κάποια μεταφυσική ερμηνεία , νομίζω ότι η φυσική λειτουργία του εγκεφάλου τα καλύπτει.
__________________
Αν περιμένεις από το σύμπαν...περίμενε |
#33
|
|
||||
Νόμιζα ότι θα με κάλυπτε η απάντηση, αλλά να πω ότι καλύφθηκα ψέματα θα πω.
Πού ακριβώς αναφέρεται αυτό; Κάπου δεν πρέπει να το δούμε γραμμένο για να το θεωρήσουμε;
__________________
Vis Imaginativa |
#34
|
|
|||
Πού ακριβώς αναφέρεται αυτό; Κάπου δεν πρέπει να το δούμε γραμμένο για να το θεωρήσουμε;[/QUOTE]
Σύλληψη = ζωή Η «άποψη Α'» όπως διατυπώθηκε στην έκθεση της Επιτροπής, υιοθετεί τη θεολογική άποψη ότι αρχή της ζωής είναι η στιγμή της σύλληψης του ανθρώπου. Την άποψη αυτή υιοθέτησαν έξι μέλη, σύμφωνα με τα οποία, από τη σύλληψη και μετά, η ζωή στη μήτρα,αντιπροσωπεύει την ανθρώπινη ύπαρξη και ως εκ τούτου έχει τρία βασικά δικαιώματα: Το δικαίωμα της ταυτότητας (είναι δηλαδή τέλειος άνθρωπος), το δικαίωμα της ζωής (ο σκοπός της ύπαρξής του είναι να ζήσει και να αναπτυχθεί) και το δικαίωμα της αιωνιότητας (έχει δηλαδή ψυχή). Όσο απομακρύνουμε την αρχή της ανθρώπινης ζωής από τη σύλληψη, σύμφωνα με την άποψη Α', τόσο μεγαλύτερο γίνεται το παράθυρο για την έκτρωση, την παιδοκτονία και άλλες τεχνολογικές επεμβάσεις πάνω σε έμβρυα. Η άποψη Β΄ Σε εκ διαμέτρου αντίθετη κατεύθυνση κινείται η δεύτερη άποψη που διατυπώνεται στην έκθεση και την οποία υπογράφουν επτά μέλη της Επιτροπής Βιοηθικής, που κατέληξαν σε συμπέρασμα βασιζόμενα σε επιστημονικά κριτήρια και η άποψή τους επικεντρώνεται στο ότι το γονιμοποιημένο ωάριο δεν ισοδυναμεί με το ανθρώπινο ον. Τεκμηριώνοντας την άποψή τους, αναφέρουν ότι πολύ συχνά το γονιμοποιημένο ωάριο εξελίσσεται σε όγκο, επιβλαβή και επικίνδυνο για την υγεία της μητέρας και αποβάλλεται αυτόματα από τον οργανισμό. Εάν δεν συμβεί αυτό, τότε πολλαπλασιάζεται και εξελίσσεται σταδιακά σε δύο συστατικά, το εμβρυόπλασμα και το τροφόπλασμα. Το μεν πρώτο εξελίσσεται σε έμβρυο, ενώ το δεύτερο γίνεται εξωεμβρυϊκές μεμβράνες, πλακούντας και ομφάλιος λώρος. Στην «άποψη ΒΆ» αναφέρεται επίσης πως αν το γονιμοποιημένο ωάριο είναι δυνητικά ένα ολοκληρωμένο ανθρώπινο ον, τότε «γιατί να μην ισχυριστούμε εξίσου ότι είναι δυνάμει πρόσωπο και το σπερματοζωάριο και το ωάριο που δεν έχουν ακόμα ενωθεί μεταξύ τους; Αφού απαραίτητη προϋπόθεση για τη γονιμοποίηση είναι η ύπαρξη αυτών των γαμετών (σπερματοζωάριο και ωάριο)». «Είναι προφανές» καταλήγουν «πόσο αδιέξοδη μπορεί να είναι μια τέτοια συζήτηση. να κάνουμε και λίγο πλακίτσα... |
#35
|
|
||||
Έτσι από περιέργεια, κι επειδή έχω μια τάση να απλοποιώ τα δύσκολα (ενώ δυσκολεύω τα απλά), γιατί δεν αναρωτιόμαστε κάτι πολύ βασικό? (μετά αλλά και σε σχέση με την πολύ καλή ερώτηση του Μίλτου)
Σε προσωπικό επίπεδο ο καθ' ένας... πώς νιώθει τη δική του ψυχή? τι είναι αυτό πιστεύει πως "πονάει" ή "χαίρεται" μέσα του όταν το ορίζει ως ψυχή?
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της... |
#36
|
|
||||
Για θεολογική ενημέρωση, προτείνεται η ανάγνωση ορθόδοξων σκέψεων για την ψυχή από την ΟΟΔΕ.
Επιτρέψτε μου να εκφράσω κάποιες συναφείς σκέψεις... παρότι (μερικές) έχουν διάσπαρτα καταγραφεί.
...κι αν τα παραπάνω φαντάζουν μονοδιάστατα θεολογικά και εν μέρει ως ‘’δογματικά’’, (για όσους διαβάζοντας πηχιαίους τίτλους βγάζουν συμπέρασμα...) αντιεπιστημονικά, ας επιχειρήσω μια απλή σύνθεση. Όπως αν δεν ενωθεί το σπερματοζωάριο (αρσενικόν) με το ωάριο (θηλυκόν), για να δώσει το πρώτο ‘’ζυγωτό’’ και να αρχίσει ο πολλαπλασιασμός μέσα στην μήτρα, ώστε μετά την εύστοχη κυοφορία να γεννηθεί ο βιολογικός (επιστημονικά μελετούμενος) άνθρωπος, έτσι και δύο ‘’άλλες’’ δυνάμεις, κάθετες (υπό την πνευματική έννοια αυτή τη φορά, σε σύγκριση με την βιολογική οριζόντια προηγούμενη ένωση ωαρίου - σπερματοζωαρίου), μία χοϊκή ανερχόμενη (πρώτο ζυγωτό) και μία νοερά κατερχόμενη πνοή (ψυχή), συναντώνται στο μέσον και αποδίδουν μία ψυχή ζώσα. Έναν άνθρωπο. Μετά τα παραπάνω δεδομένα, εκτιμώ πως δεν χρειάζεται καν ο φιλοσοφικός προβληματισμός του πότε δημιουργείται ο άνθρωπος (που δεν νοείται χωρίς σώμα ή ψυχή, καθώς είτε το ένα δεν έχει είτε το άλλο, ΔΕΝ ΘΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ). Έτσι, αν δημιουργιόταν αργότερα, το πρώτο ζυγωτό μέχρι τον χρόνο που καθορίζουν οι επιστήμονες, και δεν έχει ψυχή, είναι ζώο; δεν είναι άνθρωπος; δλδ η ένωση δύο ανθρώπων ‘’γεννά κάτι άλλο’’; μέχρις ότου κάποτε μεταμορφωθεί σε άνθρωπο; Μετά την βιολογική ένωση, έχει εντοπιστεί ένα χρονικό σημείο ‘’differentiation’’, (συγγνώμη που δεν γνωρίζω τον ελληνικό όρο) όπου το απλό ‘’αποδίδει - εκδηλώνει’’ φυσιολογική πολυποικιλότητα. Κάτι ανάλογο ισχύει και με τα ιδιαίτερα χαρίσματα – πνευματικές ενέργειες που εκδηλώνονται (στον κόσμο) από την κάθε ψυχή (προσωπικά και ανεπανάληπτα). κάπως ενδεικτικά σχηματικά... με την οριζόντια βιολογική κίνηση και κάθετη πνευματική προς ''δημιουργία'' μίας μονάδας. Τον ανεπανάληπτο άνθρωπο....
Δύο λέξεις ενδεικνύουν κάπως την προδιάθεση του λόγου (του όλου ανθρώπου, που ταυτίζεται κατά κάποιους εννοιολογικά με τον όρο ψυχή), τα όρια, την κατάληξη. Αυτές είναι: έξις – έλξις. …Νομίζω ότι εύκολα μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι και οι καλές έξεις και οι κακές καθίστανται κυριολεκτικά έλξεις (τανύσματα) δια των λόγων (σχέσεων) που συνάπτει ο νους και δι’ αυτού (νου – το ηγεμονικόν της ψυχής) θα αποδώσει λόγο η ψυχή Στον Λόγο. Σε εμάς, ως ελεύθερα λογικά όντα επαφίεται και εξαρτάται η εγκαθίδρυση σε νου και χου των καλών έξεων για μακαρία και αιώνια κατάληξη. Όχι μετα-φυσικά, αλλά ορθόδοξα από τώρα και εις τους αιώνες... Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού...
Η ψυχή είναι ναός του Θεού. (Από τον άγιο Νικόδημο τον αγιορείτη): Ο Θεός βρίσκεται μέσα στην ψυχή και μετέχεται, (όχι κατά την αληθινή του ουσία, μακριά μία τέτοια σκέψι), αλλά κατά την δική του χάρι και ενέργεια, όπως λέγουν οι ιεροί θεολόγοι. Βρίσκεται μάλιστα, όχι μόνο στην ενέργεια της ψυχής, αλλά πολύ περισσότερο στην ουσία της. Διότι εφόσον μόνον ο Θεός είναι δημιουργός ουσιών, κατά συνέπεια αυτός είναι μόνον που ενώνεται και διά μέσου των ουσιών και με τις ουσίες, τόσο των σωμάτων, όσο και των πνευμάτων, όπως αναφέρει με λεπτομέρεια ο υψινοϋστατος Γρηγόριος Θεσσαλονίκης στην επιστολή του προς τον Βαρλαάμ. Μάλλον για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα, αυτός είναι το κέντρο όλο στο οποίο βρίσκονται και στερεώνονται όλες οι ουσίες των όντων, σύμφωνα μ ε το γραφικό χωρίο «εν αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν» Πράξ. 7,28). Είπα ότι μόνον ο Θεός ενώνεται με τις ουσίες, επειδή κανένα κτίσμα, είτε είναι πνεύμα είτε σώμα, δεν ενώνεται με την ουσία άλλου κτίσματος, αλλά με μόνη την ενέργεια: ώστε και ο σατανάς δεν μπορεί να ενωθή με την ουσία της ψυχής, αλλά επικοινωνεί με μόνη την ενέργειά της κατά συζυγία, όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς. Από την ελευθερία της και τις συναπτόμενες σχέσεις …η ψυχή μπορεί και να βλαφτεί, μπορεί όμως και να εξυγιανθεί, μπορεί να χαθεί γιατί όμως και να μη σωθεί (ολοκληρωθεί). Μπορεί να σπιλωθεί, μπορεί και να καθαρισθεί… μπορεί να είναι/γίνει χονδροειδής ή λεπτή και ευαίσθητη... (ανάλογη της παιδείας και επιδεκτικότητος) με τόση ποικιλία καταστάσεων, όση και η πολυπληθής ανθρωπότητα, (όλων των αιώνων). Κλήθηκε να ζήσει αιώνια και μακάρια (μετοχή Θεού), αλλά εξαρτάται η κατάσταση από την χάρι Του και την πολιτεία μας. Είναι μια διάσταση πέραν των βιολογικών ορισμών (και επιστημονικών με χοϊκά εργαλεία προσεγγίσεων), οπότε και τα εφόδια που την θανατώνουν ή την ζωογονούν, είναι κι αυτά ‘’άλλης’’ διαστάσεως. Έτσι, όταν αναφέρεται ότι «ανέβη θάνατος δια των θυρίδων» (Ιερ.9,20) εννοείται πως μέσα από τις αισθήσεις, τις οποίες έχει σαν παράθυρα η ψυχή, για να αντιλαμβάνεται - απολαμβάνει τα αισθητά, γίνεται το ‘’πέρασμα’’. ...Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνει... ζήσεται... Αναλύοντας οι άγιοι τα μέρη της ψυχής, μας δίνουν το ερέθισμα και τη δυνατότητα να εργαστούμε (με λίγο φιλότιμο) πάνω σε αυτά. (από τον αόρατο πόλεμο – Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτη)... Τρία είναι τα μέρη της. Λογιστικό, επιθυμητικό και θυμικό. Εξ αυτών, τριών ειδών λογισμοί γεννούνται. Από μεν το λογιστικό γεννούνται οι λογισμοί της απιστίας, της αχαριστίας προς τον Θεό και του γογγυσμού, της αδιακρισίας, της αγνωσίας και απλά, όλοι οι καλούμενοι καθολικά βλάσφημοι λογισμοί, από δε το επιθυμητικό γεννούνται οι λογισμοί της φιληδονίας, φιλοδοξίας, φιλαργυρίας και απλά, όλοι οι καλούμενοι αισχροί λογισμοί• από δε το θυμικό γεννούνται οι λογισμοί των φόνων, της εκδικήσεως, φθόνου, μίσους, ταραχής και απλά, όλοι οι καλούμενοι πονηροί λογισμοί. Λοιπόν εσύ πρέπει να νικάς αυτά με τις αντίθετες τους αρετές• δηλαδή, την απιστία, με την αδίστακτη πίστι στο Θεό, την αχαριστία και τον γογγυσμό προς τον Θεό, με την ευχαριστία, την αδιακρισία, με την διάκρισι του καλού και κακού• την αγνωσία, με την αληθινή γνώσι αυτών που υπάρχουν αληθινά και τις βλασφημίες, με τις δοξολογίες. Παρόμοια την φιληδονία με την εγκράτεια και την νηστεία, την φιλοδοξία με την ταπείνωσι και την φιλαργυρία με την λιτότητα. Παρομοίως, τον φθόνο και μίσος, μ ε την αγάπη, την εκδίκηση με την πραότητα και υπομονή, την ταραχή με την ειρήνη της καρδιάς. Και για να πω γενικά με τον Άγιο Μάξιμο: Το μεν λογιστικό της ψυχής σου, στόλιζε το με την αρετή της προσευχής, και θείας γνώσεως. Το επιθυμητικό, με την αρετή της εγκράτειας• και το θυμικό, με την αρετή της αγάπης• και βέβαια το φως του νου σου δεν θα σκοτισθεί ποτέ, οι δε προηγούμενοι λογισμοί, μπορούν εύκολα να γεννηθούν από αυτούς. Όσον αφορά τον εντοπισμό της ψυχής στο σώμα μας, έχει καταγραφεί (και) στην άσκηση της προσευχής του Ιησού, για τις τριών ειδών κινήσεις του νου. Την κυκλική, την ελικοειδή και την ευθεία. ...όταν η γνωστική δύναμη της ψυχής που έχει κέντρο κυρίως τον εγκέφαλο ως σωματικό όργανο, κινηθεί να ενωθεί με την νοερή ουσία της ψυχής που βρίσκεται στο κέντρο της καρδιάς και το εκεί καθαρώτατο ζωτικό πνεύμα, όπως σε ένα σωματικό όργανο, κατά το Ευαγγέλιο και τους νηπτικούς Πατέρες (Φιλοκαλία)• από την ένωση και επιστροφή των δύο αυτών, κάποιος κύκλος γίνεται και με τον κύκλο αυτόν ενώνεται ο νους με την θεία χάρι, η οποία βρίσκεται στο μέσο της καρδιάς. Αναφέρεται (επ’αυτού) κάποιο καλλίτερο παράδειγμα• όπως οι ακτίνες του ηλίου, όσο απομακρύνονται από το κέντρο και το μέσον του γυαλιού, που ανάβει την ίσκα, τόσο ασθενέστερες, αραιότερες και σκοτεινότερες γίνονται, και όσο συμμαζεύονται στο κέντρο, τόσο δυνατώτερες, πυκνότερες και λαμπρότερες γίνονται, κατά αυτό τον τρόπο και ο νους και οι γνωστικές δυνάμεις της ψυχής, όσο μαζεύονται στο κέντρο της καρδιάς, τόσο δυνατώτερες και λαμπρότερες γίνονται. Τέλος, ο νους κατά τους άγιους Πατέρες, είναι ο οφθαλμός της ψυχής… έτσι, συμπληρωματικά σε αυτά που κατέθεσε ο καλός μας (μελετητής) φίλος, ...για τους αρχαίους αιγυπτίους, το ''κα'' είναι η ψυχή, το δε ''μπα'' το πνεύμα. Ο δε ‘’μάρτυρας’’ ως παραστάτης στην Κρίση, είναι ο νους ενώπιον του Νου, δορυφορούντων των ασωμάτων νοερών δυνάμεων (αγγέλων). ΥΓ1. …Με το (συμπτωματικόν) 888ό μήνυμά μου στην μεθεορτάζουσα άκρο... εύχομαι ο άγιος Χαράλαμπος να μας πλουτίζει όλους, με ουράνια χαρά και υπέρλαμπρον Φως, που μετέχουν οι άγιοί μας και προσωπικά μπορούμε να αντιληφθούμε αυτήν την ενέργεια και χάρι, όσο δεν διαχεόμαστε στα γενικά και αόριστα ευχολόγια, αλλά εν μέσω καρδίας, με άδολη αγάπη και ειλικρινή πίστη ενθυμούμαστε [κάθε στιγμή (ζώντας αυτήν την α-λήθεια) επί τη ευκαιρία του περί ψυχής αναπτυσσόμενου θέματος], ότι Ο Κύριος (ΙΗΣΟΥΣ=888) αναφέρει: ...εγώ ειμί ο ποιμήν ο καλός. Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων (Ιωαν.ι’11)… ΥΓ2. το παραπάνω φυσικά και προφέρεται ως παραβολή... (αιτία ανούσιων αντιδράσεων) καθώς το ουσιώδες νόημα και κυριολεκτικά είναι, η προσφορά της Ύψιστης Θυσίας που έκανε/κάνει Ο Άνθρωπος για τους ανθρώπους... για να μας κάνει ‘’ανθρώπους (ολοκληρωμένους) σωσμένους ψυχή τε και σώματι’’ (αν βέβαια θέλουμε)...
__________________
http://users.otenet.gr/~mystakid Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 12-02-09 στις 19:56 |
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην mystakid για αυτό το μήνυμα: | ||
maralin (14-02-09) |
#37
|
|
||||
__________________
Vis Imaginativa |
#38
|
|
||||
Μπορούμε βλέπω με άνεση να ορίσουμε που κατοικεί η ψυχή, τι δεν είναι η ψυχή, αλλά το τι είναι ; Η απάντηση είναι ο ναός του Θεού σας καλύπτει ;
__________________
Αν περιμένεις από το σύμπαν...περίμενε |
#39
|
|
||||
Έχει συμμετοχή πάντως, δε λέω. Το "ενδιαφέρον" είναι τελείως προσωπική άποψη φυσικά. Πάντως απάντηση στην ερώτηση του Μίλτου κι εγώ απορώ και περιμένω
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της... |
#40
|
|
||||
Δεν μπορεί ο καθένας να προσεγγίσει ένα θέμα όπως θέλει; Βάζει κανείς εδώ περιορισμούς πως θα δούμε ένα θέμα;
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
#41
|
|
||||
Πάλι απομονώνεις ό,τι θες. Βάζει κανείς περιορισμούς στο πώς θα πω τη γνώμη μου? Αν ναι, μην ξαναπαραπονεθείς για ελλειπή συμμετοχή!
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της... |
#42
|
|
||||
Λίγο παρακάτω αναφέρεται... Τρία είναι τα μέρη της. Λογιστικό, επιθυμητικό και θυμικό. Εξ αυτών, τριών ειδών λογισμοί γεννούνται. ...κακοί και καλοί... και αν ενοχλούμαστε από τα κακά γεννήματα ο συγγραφέας, δεν έμεινε ''μόνο'' εκεί. Κατέγραψε αναλυτικά και τα εφόδια εξυγίανσης - ολοκλήρωσης. Λιτά (συνεχίζει): για να πω γενικά με τον Άγιο Μάξιμο: Το μεν λογιστικό της ψυχής σου, στόλιζε το με την αρετή της προσευχής, και θείας γνώσεως. Το επιθυμητικό, με την αρετή της εγκράτειας• και το θυμικό, με την αρετή της αγάπης• Εκτιμώ ότι ''κάπως'' έτσι γνωρίζεται και ''κάπως'' έτσι αποκτάται... ήταν μια απλή προφορά ΓΝΩΜΗΣ (στην πληθώρα των απόψεων) ή προσφορά ΓΝΩΣΗΣ. Εσείς κρίνετε...
__________________
http://users.otenet.gr/~mystakid |
#43
|
|
||||
[QUOTE=mystakid;246050] Λογιστικό, επιθυμητικό και θυμικό. /QUOTE]
Δηλαδή λόγος, επιθυμία, συναίσθημα. Δηλαδή όπως ακριβώς το ορίσαμε παραπάνω. Τουλάχιστον, απ' τη σκοπιά του ο καθένας, μιλάμε για το ίδιο πράγμα. [Για την ιστορία (της συζήτησης) και εντελώς παρενθετικά να πω ότι δε με λένε Χριστίνα].
__________________
Vis Imaginativa |
#44
|
|
||||
(Για την ίδια ιστορία επίσης παρενθετικά, δεν αναφερόταν σ' εσένα)
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
#45
|
|
||||
(Α, sorry, επειδή εγώ εξέφρασα την έκπληξή μου για το πού οδηγήθηκε η συζήτηση ....... μάλλον παρανόησα. Το "λογιστικό" μου έχει και κάποια όρια).
__________________
Vis Imaginativa |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες) | |
|
|