Των Ελλήνων οι κοινότητες και το τρελό ντόπερμαν

[Xenios]

Άρθρο του Θέμου Αναστασιάδη από το Πρώτο Θέμα

Υστερα απ’ αυτά που έπαθε η Κύπρος, είναι φανερό ότι δεν μπορεί να συνεχίσουμε να χάνουμε τον καιρό μας, αλλά και τον προσανατολισμό μας στην Ελλάδα, αν δεν θέλουμε να ’χουμε την τύχη των συμπατριωτών μας στη Μεγαλόνησο. Ετσι ώστε να μείνει η Ελλάδα όρθια και να βοηθήσει ακόμη κι απ’ το υστέρημά της το μαρτυρικό νησί, μια που εκ των πραγμάτων, είτε το θέλουμε είτε όχι, δεν είμαστε αμέτοχοι, τόσο σ’ ό,τι έγινε όσο και σ’ ό,τι χειρότερο μπορεί να γίνει στο μέλλον. Πρέπει να πάρουμε γρήγορα τα μαθήματά μας, προτού πάρουμε τα παθήματά τους!

Καταρχάς καμία αμφιβολία ότι ζούμε σε ένα εντελώς ΑΡΝΗΤΙΚΟ περιβάλλον και ότι ο Ελληνισμός, σε Αθήνα και Λευκωσία, αντιμετωπίζεται σαν ο παρίας, το εύκολο θύμα κι ο περίεργος «ορθόδοξος» μακρινός γείτονας «κάπου εκεί κάτω» μετά τα Βαλκάνια. Δεν θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβεις ότι το τσουνάμι της Κύπρου θα πλήξει οικονομικά πρώτα την Ελλάδα, έτσι κι αλλιώς, πριν πάει σ’ άλλες μεσογειακές χώρες, είτε χρειαστεί να ληφθούν είτε όχι έκτακτα μέτρα. Η ξαφνική επίθεση αγάπης του Σόιμπλε ότι τάχα μου εμείς έχουμε κάνει μεγάλη πρόοδο, δεν έχουμε ανάγκη, τα πάμε καλά κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ. θα πρέπει να μας αφυπνίζει και όχι να μας κοιμίζει. Ηθελε απλώς να συγκρατήσει τον πανικό που προκάλεσε αυτός και ο «μπακαλόγατός» του που διαδέχτηκε τον Γιούνκερ στο Eurogroup, αναστατώνοντας όλη την Ευρώπη. Μην ξεχνάμε ότι η Τρόικα έφυγε πριν από τρεις εβδομάδες λόγω αδυναμίας συμφωνίας με την ελληνική κυβέρνηση και επανέρχεται με άγνωστες προθέσεις. Αλλά και πιο κουλ να δείξει τώρα, αυτό θα κρατήσει για λίγο. Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ πολλαπλά αν λάβουμε υπόψη και την ξαφνική αλλαγή των γεωπολιτικών ισορροπιών στην περιοχή υπέρ της Τουρκίας. Τρία πρώτα διδάγματα από το κυπριακό δράμα:
Καλά που έχουμε τη συγκυβέρνηση στην Αθήνα, η οποία υπό την καθοδήγηση του Α. Σαμαρά, και τον Στουρνάρα να κάνει τη βρόμικη δουλειά, μας έχει κρατήσει «εκτός κάδρου» σε μια εποχή που δεν είναι καλή... για ζωγραφική. Ομως η συγκυβέρνηση ΚΑΛΕΙΤΑΙ να ξεπεράσει τον εαυτό της και τις πλατωνικές «κόκκινες γραμμές» και να κάνει αυτά που έχει συμφωνήσει να κάνει χωρίς άλλες υπεκφυγές και παρατάσεις. Τόσο με τους επίορκους, τους... μη πτυχιούχους με ντοκτορά και διάφορα άλλα απίθανα και παλαβά που πρέπει να τελειώνουμε. Για να μη μας τελειώσουν.

Η αντιπολίτευση πρέπει να διδαχτεί κι αυτή με τη σειρά της τι μπορεί να συμβεί σε μια χώρα που αδιαφορεί για τις διεθνείς ισορροπίες και τη δυναμική μεταξύ των εταίρων μας. Είναι κοντόφθαλμοι όσοι επιχαίρουν μικροκομματικά ότι «πήρε το μάθημά του ο ΣΥΡΙΖΑ» π.χ., ότι «ούτε τώρα να εμπιστευτεί κανείς τον Αλέξη γιατί θα ’μαστε σε μια ώρα σαν την Κύπρο» κι άλλα επιπόλαια που ακούγονται. Εστω κι αν μεσοπρόθεσμα ενισχύεται σαφώς η τρικομματική συγκυβέρνηση, στο μέλλον και υπό την πίεση της εντεινόμενης κρίσης μπορεί να αποδειχθεί αναγκαίο να αναλάβει και ο ΣΥΡΙΖΑ μέρος της ευθύνης με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Αν φτάσουμε ποτέ σ’ αυτό το σημείο, θα είναι ευτύχημα να ’χουμε να κάνουμε με αξιωματική αντιπολίτευση πιο ώριμη, πιο έμπειρη, ικανή να καταλαβαίνει τι πραγματικά συμβαίνει και όχι απλώς... τι πιστεύει η ίδια και κάθε Συνιστώσα της.

Η δραματική κυπριακή εμπειρία δείχνει τι μπορεί να μας συμβεί από τη μια μέρα στην άλλη στο νέο διεθνές περιβάλλον. Αρα χωρίς καμιά διάθεση κινδυνολογίας, ΤΙΠΟΤΑ δεν αποκλείεται και τίποτα δεν είναι δεδομένο πια. Εξ ου και πρέπει να απαλλαγούμε απ’ τα ταμπού τόσων ετών, όπως, για παράδειγμα... το πόσο πρέπει να είναι ο κατώτατος (με ανεργία στο 30%) και «πότε θα πάρω σύνταξη», όταν ΤΑ ΠΑΝΤΑ μπορεί να χαθούν σε μια στραβή «κακή στιγμή» από μια απόφαση των Βρυξελλών... ή μάλλον του Βερολίνου.

Το περιβάλλον αλλάζει, πρέπει να ελιχθούμε προκειμένου να μπορούμε να ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ εντός του ευρωπαϊκού club! Εστω κι αν το συναίσθημά μας μας λέει να στείλουμε τη βρομο-ευρωζώνη του στον διάολο!
Ολοι είναι σοκαρισμένοι από το γεγονός ότι μέσα σε τρεις μέρες η Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΔΝΤ κατάφεραν εναντίον της Κύπρου πλήγμα ανάλογο και μεγαλύτερο από αυτό που προκάλεσαν τρία χρόνια τώρα στην Ελλάδα.
Η τελική απόφαση που διάφοροι κάθονται και τη συζητάνε -αν είναι καλύτερη ή χειρότερη από την αρχική- τροχοδρομεί την κυπριακή οικονομία σε πορεία βαθιάς ύφεσης και εκφυλισμού, ακριβώς όπως και την ελληνική.
Τέρμα οι ψευδαισθήσεις - και είμαστε και μας θέλουν ΕΘΝΟΣ ΑΝΑΔΕΛΦΟΝ. Των Ελλήνων οι κοινότητες δεν είναι για όλους τους γαλαξίες.

Οι καιροί άλλαξαν, η βαρβαρότητα παραμένει, και σήμερα πάλι, μετά το φρικτό πείραμα Μέρκελ - Σόιμπλε πάνω μας, ισχύει το «όλα τα ’σκιαζε η φοβέρα», όπως το 1821. Ομως τον τρόμο που προκαλεί η Γερμανία σήμερα σε όλη την Ευρώπη, που θα αυξηθεί τώρα με την ακραία υπεροψία της, θα τον πληρώσει αυτοκαταστροφικά όπως το πλήρωσε στο τέλος και η αυτοκρατορική Τουρκία.

Οπότε, μέσα σε κάθε Ελληνα στην Αθήνα και την Κύπρο, αλλά και στη Ρώμη, στη Μαδρίτη, στη Λισαβόνα και στο Δουβλίνο, γεννιέται το ερώτημα: Θα αντέξουμε μέχρι να προλάβουμε να τους δούμε ξανά συντρίμμια, όπως συμβαίνει κάθε φορά που οι Γερμανοί γίνονται υπερδύναμη και ξαφνικά τρελαίνονται σαν τα ντόπερμαν;

Σχόλιο : Μακάρι να υπήρχε ένας Τσώρτσιλ, να σταθεί κόντρα στο 40 Ράιχ, όμως φοβάμαι δεν υπάρχει.
Δεν υπάρχει κανείς να σταθεί εμπόδιο και να πει το μεγάλο όχι, στην Μέρκελ και στην παρέα της. Οι Γερμανοί δεν αμφιβάλω, ότι επιδιώκουν την παντοδυναμία, όμως οι κινήσεις τους, οδηγούν σε απίστευτα λάθη, που ίσως γυρίσουν μπούμερανγκ.

Αυτό που δεν βλέπω με λύπη μου, είναι ένας συνασπισμός κρατών, να αντιδρά ομογενοποιημένα, εναντίον της Γερμανικής επεκτατικής οικονομικής πολιτικής.

Το να κάνουμε εμείς τον μάγκα, όπως ζητάνε οι ανόητοι της αντιπολίτευσης, θα σημαίνει την καταστροφή μας. Είμαστε πολύ αποδυναμωμένοι για να αντιδράσουμε. Η ζημιά έγινε από τον Παπανδρέου και την παρέα του, που ακόμα κυκλοφορούν ελεύθεροι, ενώ έπρεπε να έκαναν παρέα στον Άκη.