Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > AcroBase > Acro Club
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Αξιολόγηση: Αξιολόγηση θέματος: 2 Ψήφοι, 5,00 κατά μέσο όρο. Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 15-10-07, 13:47
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Το modem η AcroBase και εγώ

Μέρος 1ο
Τα πρώτα βήματα


Η πρώτη επαφή ήταν σαν το εφηβικό ερωτικό άγγιγμα.
Στα γραφεία μεγάλης ναυτιλιακής εταιρείας του Πειραιά ξεναγήθηκα, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’70, στον ηλεκτρονικό τους υπολογιστή, σε μέγεθος μεγάλου δωματίου.

Οι μεγάλες μπομπίνες των αποθηκευτικών μέσων, σαν όρθια παλιά μεγάλα κασετόφωνο, εκατοντάδες διακόπτες που ήταν τα τότε πληκτρολόγια και μια ατμόσφαιρα που πολύ θύμιζε το διαστημικό κέντρο της NASA στο Houston του Texas.
Είχαν περάσει βλέπετε λίγα χρόνια από τότε που ο Neil Armstrong και ο Edwin Aldrin βολτάρανε στην Σελήνη και ακόμα λιγότερο από το αγωνιώδες ταξίδι του Apollo 13 και είχαμε πολλές σχετικές εικόνες καρφωμένοι στους τότε μαυρόασπρους δέκτες τηλεόρασης με τις ώρες.

Μαγεμένος από την περιήγηση μου εκεί έκανα μια ευχή κάποτε να μπορώ και εγώ να ακουμπήσω και να δουλέψω σε κάτι παρόμοιο.

Η δεύτερη μου ‘στενή επαφή’ ήταν το 1980 όταν μπήκα σε ένα κατάστημα ηλεκτρικών συσκευών κάπου στην Αγγλία για να αγοράσω ένα κασετόφωνο. Με έκπληξη χάζεψα έναν πιτσιρικά να πατάει πλήκτρα σε ένα κουτί και αυτά να γράφονται σε μια τηλεόραση.
Ρώτησα τον πωλητή, τι είναι αυτό και με το πιο φυσικό ύφος μου απάντησε ότι είναι ένας Computer.

Μα του λέω τόσο μικρός; Και πόσο κάνει;
Η τιμή ήταν δελεαστική κοντά στις 80 λίρες και χωρίς καμιά σκέψη του είπα το αγοράζω, αφήνοντας το κασετόφωνο για άλλη φορά.

Η πρώτη επαφή! Τι αίσθηση! Την ίδια αίσθηση και την ίδια συγκίνηση ένοιωθα και τα επόμενα χρόνια, σε κάθε μου νέα αγορά, σε κάθε μου νέα αναβάθμιση.

Εκείνος ο υπολογιστής ήταν ο ΖΧ80 του Clive Sinclair, ο πατέρας του διάσημου Spectrum με 1kbyte μνήμης RAM!

Γυρίζοντας στο σπίτι με χέρια που έτρεμαν, ακολούθησα τις οδηγίες και το συνέδεσα στην τηλεόραση.

Πάταγα τα πλήκτρα ασταμάτητα και αυτά έβγαιναν στην τηλεόραση και είχα μαγευτεί. Πέρασε πολύ ώρα και κατάλαβα ότι δεν μπορεί να ήταν μόνο αυτή η χρησιμότητα του και έτσι ξεκίνησα να ρουφάω το συνοδευτικό του βιβλίο, μαθαίνοντας τις πρώτες εντολές της basic.
To πρώτο μου πρόγραμμα το χαιρέτησα με μια κραυγή και ακόμα απορώ πως οι γείτονες δεν κάλεσαν την αστυνομία….

10 input “What is your name?”;a$
20 print “Hi “;a$;”my name is ZX80”

Είχα μάθει και το list και το run και πίστεψα πια ότι ήμουν προγραμματιστής! Τι χαρά, τι μεγάλη ηδονή, Φώναξα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα τους γονείς μου, που τότε έμεναν στην Αγγλία, να τους δείξω το κατόρθωμα μου.
Στο πρόσωπο του πατέρα μου σχηματίστηκε η απορία και όπως μου είπε μετά από πολύ καιρό, σκέφτηκε ότι τα είχα χάσει τελείως για να κάνω έτσι.

Κατά τις πέντε το πρωί πήγα για ύπνο αφού είχα παίξει αρκούντως το νέο μου απόκτημα. Το πρωί όλο χαρά, κόβω από τον πατέρα μου την διάθεση να δει ειδήσεις στην τηλεόραση, το ανοίγω κάνω run, τίποτα, κάνω list τίποτα, τι είχε γίνει το πολύτιμο πρόγραμμα μου; Γιατί χάθηκε.
Έτσι πήρα την απόφαση να διαβάσω το manual μέχρι τέλους και επιτέλους για πρώτη φορά κατάλαβα το τι σημαίνει ram rom και αποθηκευτικό μέρος.
Το κασετόφωνο το αγόρασα την επόμενη μέρα για να μπορώ εκεί να αποθηκεύω τα έργα των χεριών μου. Τι αγωνία και αυτή, κάτι το αζυμούθιο (απόσταση κεφαλής κασετοφώνου από μαγνητική ταινία) κάτι τα παράσιτα, στις 20 προσπάθειες να σώσεις 3 σειρές κώδικα που μόλις και μετά βίας είχαν μέγεθος ελαχίστων bytes και ο τσιριχτός ήχος της εγγραφής στην αστρονομική ταχύτητα των 250 baud.

Περνάνε οι μέρες και τα 1024 bytes, αρχίζουν σιγά - σιγά να δείχνουν πόσα λίγα είναι και να κόβεις και να ράβεις για να σου φτάσει το μέγεθος του κώδικα σου.

Εσείς οι νέοι που ξεκινήσατε να δουλεύετε σε υπολογιστή τα τελευταία χρόνια και που έχετε μερικές εκατοντάδες megabytes μνήμης και 250ρη δίσκο και 64μπιτο υπολογιστή, θα νομίζετε ότι αυτά ανήκουν στην νεολιθική εποχή.
Σήμερα που γράφω αυτό το κείμενο, το 2005, έχουν περάσει μόλις 25 χρόνια από τότε. Εσείς που χρησιμοποιείται το ποντίκι περισσότερο από το πληκτρολόγιο σας σε οθόνες με πραγματικό χρώμα, έχετε χάσει το θαύμα που ζήσαμε.

Το θεσπέσιο θαύμα της εξέλιξης και της ανάπτυξης των υπολογιστών.
Την γιγάντωση του προσωπικού υπολογιστή κυρίως, που ακόμα και ο εκ των ιδρυτών της IBM εκείνη την περίοδο, είχε πει ότι θα χρειαζόντουσαν μερικοί μόνο υπολογιστές, μετρημένοι στα δάκτυλα των χεριών του, για όλον τον κόσμο.

Ο ΖΧ80 ήταν το σκίρτημα να ξεκινήσει κανείς. Με πόση συγκίνηση έπαιξα εκεί στα 1024 bytes το μοναδικό έτοιμο πρόγραμμα που αγόρασα για τον ΖΧ, ένα σκάκι.
Κάποιος φωτισμένος άνθρωπος, κατάφερε σε γλώσσα μηχανής και σε τόσο λίγο χώρο μνήμης, να φτιάξει ένα σκάκι. Μην περιμένετε βέβαια να είχε και γραφικά; Που να τα βρεί;

Λίγους μήνες μετά ξαναεπισκέφτηκα τους γονείς μου στην Αγγλία και θαμπώθηκα με ένα γλυκύτατο μηχανάκι της Tandy, το MC10, με τετραπλάσια μνήμη από το ΖΧ80 !
Λίγα χρωματάκια, μερικά γραφικά σύμβολα που φάνηκαν χρήσιμα για να φτιάξει κανείς τα πρώτα πρωτόγονα παιγνίδια, πληκτρολόγιο με μικρά πλαστικά πλήκτρα, ξεφεύγοντας από το δύσχρηστο πληκτρολόγιο μεμβράνης του ΖΧ80 και η ίδια ικανοποίηση για τον νέο μικρούλη υπολογιστή.

Εκεί έφτιαξα αρκετά ικανοποιητικά προγράμματάκια, αλλά και αγόρασα τέσσερις κασέτες με ενδιαφέροντα παιγνίδια.

Όμως για να μην σας ξεγελάω, την πρώτη αίσθηση ότι έχω έναν Computer στο σπίτι μου, την ένοιωσα στο αμέσως επόμενο ταξίδι μου στην Αγγλία, παίζοντας σε ένα μαγαζί τον Texas TI99/4A.

Αυτός ο άτιμος, σου έδινε πια την αίσθηση ότι έχεις κανονικό υπολογιστή. Φανταστικό πληκτρολόγιο, 16 Kbytes μνήμη και παρακαλώ 16μπιτος. Πάνω απ’ όλα τα έτοιμα modules με τα πρώτα φανταστικά παιγνίδια, που δεν περίμενες με τις ώρες να φορτώσουν από το κασετόφωνο και μαζί με όλα πρόσθετα αγόραζες σε modules ίσως την καλύτερη basic που γράφτηκε ποτέ και που την έλεγαν Exteded Basic, με τα περίφημα sprites της, που σε μια γραμμή κώδικα έπαιρνες όλους τους χαρακτήρες τους χόρευες στην οθόνη αλλάζοντας χρώμα και μέγεθος.

Ο TI ήταν γι’ εμένα ο πρώτος μεγάλος σταθμός στους υπολογιστές. Με κέρδισε από την πρώτη στιγμή αλλά ταυτόχρονα με τα όσα καλούδια του πήρα, Speech Synthesizer που άφησε εποχή, modules οικονομικών πακέτων, μοναδικά παιγνίδια σαν το Parsec, Othello κλπ.

Από τον Τexas και μετά είχα την απόλυτη βεβαιότητα, ότι αυτός ο υπολογιστής θα ήταν ο τελευταίος μου, αυτός που μου καλύπτει επιτέλους τις ανάγκες μου. Ήταν τόσο δε το πάθος μου για αυτός, που ενώ μου κόστισε κάπου 250 λίρες Αγγλίας για να τον πάρω μαζί με πληθώρα modules και του Speech Synthesizer, διαπραγματεύτηκα αργότερα με τον εισαγωγέα του να αγοράσω το τεραστίων διαστάσεων drive του, στην τιμή των 150.000 δρχ. Ευτυχώς η λογική επανήλθε σε μένα, όταν πουλώντας κάποια προγράμματα μου που έφτιαξα για τον TI.

Μέχρι σήμερα ανοίγω πυκνά συχνά εκείνο το μηχανάκι και πραγματικά το απολαμβάνω.
Ο TI99/4A κράτησε περισσότερα από τρία χρόνια, χωρίς καμιά διάθεση αλλαξοπιστίας, εκτός του κορυφαίου BBC, που διάβαζα και έπαιζα ή στις εκθέσεις υπολογιστών ή σε ένα σχολείο στην Αγγλία που δίδασκε ένας φίλος μου.

Αυτό μέχρι να περάσω μια μέρα από την Στουρνάρα και σ’ ένα από τα πρώτα μαγαζιά υπολογιστών, είδα τον AMSTRAD CPC664. ΄

Είχα δει και στο Λονδίνο τον προκάτοχο του 464, πακέτο Πληκτρολόγιο / υπολογιστής, monitor (μέχρι τότε βγάζαμε τα μάτια μας σε τηλεοράσεις), και ενσωματωμένο κασετόφωνο.
Δεν μου έκανε και ιδιαίτερη εντύπωση κυρίως λόγω των παρδαλών του χρωμάτων, αλλά ο 664 που είδα στο Cat Computer, είχε drive. Αντί του μισητού αργού και δύσχρηστου κασετοφώνου, είχε ένα ολόκληρο drive και 64 ολόκληρα Kbytes μνήμης.
Το παζάρεψα με τον ιδιοκτήτη και του υποσχέθηκα στο τέλος της εβδομάδος, να πάω να το πάρω.

Το Σάββατο με τον μισθό στην τσέπη, τράβηξα για την τσεποστραγκίστρα Στουρνάρα. Τι έκπληξη στην θέση του CPC64 ένα άλλο μηχάνημα που το ονόμαζαν CPC 6128 και με στόμφο ο πωλητής μου είπε ότι είχε 128 kbytes. H τιμή ήταν σχετική με το προηγούμενο και έτσι πάντα με τρεμάμενα χέρια λίγη ώρα αργότερα το άνοιγα πάνω στο γραφείο μου. Μαζί είχα πάρει ένα κουτί με 10 δισκέτες των 3’’, πρωτοτυπία του Sugar, του κατασκευαστή των Amstrad.

Είχα ένα ολοκληρωμένο μηχάνημα, monitor drive, κολυμπούσα σε πελάγη ευτυχίας. Το μέγεθος της χωρητικότητας των δισκετών 180k σε κάθε πλευρά, μου φάνταζε τεράστιο.

Θέλω εδώ να κάνω μια σημείωση. Μέχρι σήμερα, η σχέση μου με τους υπολογιστές, ποτέ δεν ήταν επαφή ενός guru, ενός ειδικευμένου στο είδος, ήταν αγνή και ανόθευτη, σχέση χρήστη προς μηχάνημα, για διασκέδαση, ψυχαγωγία, επικοινωνία αργότερα και στο τέλος έφτασε και σ’ ένα σημείο να μπορώ να ισχυριστώ ότι ήταν και εργαλείο προσωπικής δουλειάς. Θέλω να το ξεκαθαρίσω αυτό, ήμουν αρκετά μεγάλος ηλικιακά και ίσως αρκετά πιεσμένος εργασιακά για να ασχοληθώ μαζί του για βιοπορισμό. Ήταν σχέση αγάπης, εκτίμησης, για τον όμορφο νέο κόσμο που μου προσέφερε.

Στο ξεκίνημα μου με τον CPC 6218, γνώρισα ένα χαριτωμένο περιφερειακό που με μάγεψε. Μέσα στα μάτια μου πέρασε η εικόνα ενός ηλεκτρολογικού υπολογιστή, που δεν σε απομονώνει, που σου ανοίγει παράθυρα επικοινωνίας. Ήταν το πρώτο σκίρτημα και σύντομα έγινα κάτοχος ενός ξύλινου κουτιού που πάνω του έβαζες το ακουστικό του μικροφώνου και με ταχύτητα 300 baud, ο υπολογιστής καλούσε έναν άλλο μηχάνημα.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Xenios : 15-10-07 στις 13:55
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 15-10-07, 13:49
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Μέρος 2ο
Modem


Οι προσπάθειες μου να κάνω τον Amstrad να δουλέψει με modem, εστέφθησαν με παταγώδη αποτυχία. Έτσι δύο μήνες μετά αγόρασα το πρώτο μου συμβατό άχαρο PC με επεξεργαστή Inter © 8086 που είχε μέσα τον πρώτο μου σκληρό δίσκο στην θεόρατη χωρητικότητα των 20MB. Ήμουν σίγουρος ότι ποτέ δεν θα μπορούσα να γεμίσω αυτόν τον δίσκο. Φυσικά με τις προτροπές ενός εξαιρετικού φίλο και μετέπειτα σύζυγο της εξαδέλφης μου Χρήστο, αγόρασα το πρώτο σοβαρό modem
στα 1200.

Οι πρώτες συνδέσεις ήταν με τον Χρήστο, καθόμαστε και μέσω του προγράμματος επικοινωνιών Procomm, συζητούσαμε για τα πάντα, όπως ποτέ δεν συζητήσαμε πρόσωπο με πρόσωπο.

Τότε πρωτάκουσα για τις BBS, τις βάσεις, όπως τις λέγαμε, ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Η πρώτη μου κλήση έγινε σε μια BBS στο Saint Louis των ΗΠΑ. Έγραψα τα στοιχεία μου σαν νέος χρήστης και με το που μπαίνω με κάνει chat ο SysOp της. SysOp είναι ο χειριστής ο System operator. Στα Ελληνικά θα το ακούγατε ‘ Βάλε καμιά μονάδα ρε Σύσοπα’…

Ο SysOp λοιπόν εκείνης της πρώτης βάσης, με ρώτησε έκπληκτος αν όντως καλώ από Ευρώπη και Ελλάδα. Θα έπρεπε να είχε δακρύσει (το πίστεψα λίγο καιρό αργότερα), όταν μου εξέφραζε τον θαυμασμό του που είχε τον πρώτο ευρωπαίο χρήστη. Συζητούσαμε για περίπου ενενήντα λεπτά και ο πρώτος λογαριασμός του ΟΤΕ με προσγείωσε ανώμαλα. Ήταν περίπου όσος ο μισός μισθός μου και είχα και τις δόσεις του PC…
Αργότερα έμαθα για το ξεκίνημα μιας Αθηναϊκής BBS από τα καταστήματα υπολογιστών Plot. Φυσικά γράφτηκε 3 μήνες πριν ξεκινήσει ο Άργως (έτσι την έλεγαν) και την ευλογημένη μέρα έκανα το πρώτο μου login σε ελληνική BBS. Tι συγκίνηση να βλέπεις στην οθόνη υποδοχής, Ελληνικά γράμματα . Με χέρια που έτρεμαν έγραψα το ονοματεπώνυμο μου και το σύνθημα που είχα διαλέξει, μα;
Δεν με αναγνώριζε

Την άλλη μέρα τους παίρνω τηλέφωνο από τα άγρια χαράματα, βρε παιδιά γιατί δεν μου έχετε δώσει πρόσβαση; Τόσο καιρό πριν έχω πληρώσει; Συγνώμη και τέτοια θα σας το φτιάξουμε αμέσως.

Γυρίζω το βραδάκι από την δουλειά, πριν φάω ανοίγω το modem υπολογιστή κλπ, γράφω το όνομα μου το σύνθημα μου μα;

Τζίφος, έβρασα στο ζουμί μου. Την άλλη μέρα τέρμα οι ευγένειες και τα τηλέφωνα, πριν πάω δουλειά πήγα στο κατάστημα και ποιος είδε τον θεό και δεν τον εφοβήθηκε. Ακόμα τους λυπάμαι τους ανθρώπους, αλλά πέρασε η μέρα και το βράδυ επαναλαμβάνω την διαδικασία και ω του θαύματος καλώς ήρθατε στον Άργως και να το μενού και να οι επιλογές.

Εγώ κατευθείαν πήγα στην περιοχή των δημοσίων μηνυμάτων. Διάβασα τα μπράβο και τα ζήτω των τυχερών που είχαν μπει τις προηγούμενες μέρες και για πρώτη φορά έγραψα και εγώ ένα θριαμβευτικό μήνυμα.

Tα πρώτα ονόματα που διάβασα στα μηνύματα, μου ήταν άγνωστα, αργότερα μου φάνταζαν μυθικά. Θυμάμαι ακόμα το Γιώργος Βαρθολομαίος και Γιάννης Σταθόπουλος. Δύο υπέροχοι άνθρωποι που άφησαν το δικό τους σημάδι στην ιστορία των υπολογιστών στην Ελλάδα.

Το μάτι μου πήρε μια επιλογή για ζωντανή επικοινωνία των χρηστών που ήταν online. Την δοκίμασα αλλά δεν υπήρχε κανείς εκεί. Ένοιωσα απογοήτευση και σκέφτηκα να αφήσω ένα ανοικτό μήνυμα με το οποίο έδινα ραντεβού σ’ όποιον επιθυμούσε, να επικοινωνήσουμε ζωντανά την επόμενη μέρα στις 22:00.

Ο ημερήσιος χρόνος στην βάση ήταν μόλις 30 λεπτά, με μηνιαία συνδρομή 1000 δραχμών. Έτσι πολύ σύντομα διπλασίασα τον χρόνο και είχα μια ολόκληρη ώρα δικιά μου.

Την άλλη μέρα προς αποφυγή να μην βρω καμιά από τις τότε τέσσερεις γραμμές της βάσης, μπήκα δέκα λεπτά νωρίτερα και λίγο αργότερα ‘μιλούσα’ ζωντανά με τον Σπύρο τον Τώνη και τον Μπάμπη. Ήταν οι πρώτοι μου ‘ηλεκτρονικοί’ φίλοι.

Στο πάναργο εκείνο πρωτόγονο σύστημα μέσα σε μισή ώρα ίσα που προλάβαινες να πεις δέκα προτάσεις. Όμως η αρχή είχε γίνει. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, περίπου οι ίδιοι άνθρωποι συζητούσαν κάθε βράδυ στις 22:00. Τι να ακούσουμε προτάσεις για εξόδους, σινεμά κλπ, τίποτα, εκεί κολλημένοι.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 15-10-07, 13:50
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Μέρος 3ο
AcroBase BBS


Αρκετό καιρό αργότερα ο Τώνης έριξε την ιδέα, βρε Στέλιο δεν κάνουμε και εμείς μια βάση; Ήμουν παντελώς άσχετος με το είδος, σαν ‘βάση΄μου φάνταζαν πολύπλοκα προγράμματα με πολλά μηχανήματα και όλα τα σχετικά. Τι λες παιδάκι μου τώρα απαντάω; Που θα βρούμε τα προγράμματα;

Procomm plus δεν έχεις σαν πρόγραμμα επικοινωνίας; Ναι του λέω, το host mode το δούλεψες; Ναι του ξαναλέγω. Ε αυτό θα κάνουμε σαν βάση.

Το μικρόβιο είχε μπει για τα καλά στον οργανισμό μου, τα αιμοσφαίρια της λογικής δεν μπορούσαν να το αντιμετωπίσουν. Μια βάση στο σπίτι μου; Εδώ που είμαι; Με το 1200ράκι modem και τον 8086;

Με είπε και πλουτοκράτη που κάθομαι και το συζητάω αφού έχω και 20ρη σκληρό δίσκο, ενώ εκείνος είχε ένα Amstrad PC με δύο drive;

Με έπεισε και την άλλη μέρα καθόμουν μέσα από τα Norton Utilities να μεταφράζω τις επιλογές του host mode. O Τώνης ήταν ο ψαγμένος της υπόθεσης, εκείνος μου είπε για τα ansi και το ΤheDraw που έφτιαχνες όμορφα χρωματιστά σχεδιάκια. Κατέβασα κάθε τι σχετικό με τις πολύτιμες συμβουλές του Τώνη και κάποια μέρα ξεκινήσαμε τις δοκιμές.

Εγώ ο φουκαράς είχα μονόχρωμο hercules μόνιτορ, ενώ ο Τώνης είχε έγχρωμο. Mε τα μάτια της φαντασίας δημιούργησα τα πρώτα γραφικά εκείνης της βάσης.

Μετά ήρθε το όνομα, πως θα ονομάσουμε τις βάσεις μας. Ο Τώνης ήθελε ξενόγλωσσα ονόματα, για όσα χρόνια ασχολήθηκε με τις BBS κάθε φορά σχεδόν που έμπαινα εκεί, έβλεπα νέο όνομα και νέο πρόγραμμα…

Εγώ πήρα το πράγμα στα σοβαρά, είχαμε κάνει και λίγο management στην σχολή. Ήθελα ελληνικότατο όνομα που όμως να δένει σωστά με τους λατινικούς χαρακτήρες (δεν έπαιρνε Ελληνικά εκείνο το πρόγραμμα) αλλά και ταυτόχρονα να είναι αλφαβητικά πάνω - πάνω (βασικό μάθημα για την επωνυμία μιας δουλειάς).

Το Acro ήταν το πρώτο συνθετικό, μια καρικατούρα ιωνικής κολώνας σε ansi, ήταν το πρώτο λογότυπο. Το δεύτερο συνθετικό μου ήρθε 6 μήνες μετά τα εγκαίνια, τότε το ονόμασα AcroSoft (από το Sοftware) και μετά πήρα την λέξη βάση σαν δεύτερο συνθετικό για να γεννηθεί η AcroBase.

Με τον Τώνη για αρκετό καιρό δοκιμάζαμε το host mode σαν κρατικό μυστικό απ’ όλους. Το θέμα ήταν να πείσουμε τους δικούς μου ότι για κάποιο διάστημα τα βράδια, το τηλέφωνο δεν θα λειτουργεί γι’ αυτούς.

Στις 9 Φεβρουαρίου του 1988, όταν είχαν ξετρυπώσει και άλλες bbs σε όλη την Ελλάδα, αφήνω ένα δειλό μήνυμα στον Άργως. Φοβόμουν μην με διαγράψουν που διαφήμιζα άλλη βάση. Το μήνυμα όμως ήταν πολύ προσεγμένο.

Αύριο 1ο Φεβρουαρίου 1988 θα λειτουργήσει δοκιμαστικά
Ένα Host Mode, με την επωνυμία Acrosoft. Θα μας δώσετε
ιδιαίτερη χαρά και τιμή αν μας τιμήσετε με την παρουσία σας στο
τηλέφωνο 8231753 1200bps Ν81, από 20:00 έως 24:00.

Κάτι παρόμοιο έγραψε και ο Τώνης και προς τιμήν τους δεν μας είπαν κουβέντα.

Στις 21:30 ο πρώτος πρώιμος επισκέπτης ήταν ο Τώνης, ανταλλάξαμε τις αγωνίες μας, την απορία μας αν μας καλέσει κανείς και στις 19:59 με ευχές κλπ κλείσαμε περιμένοντας να περάσει το μεγαλύτερης διάρκειας λεπτό στην ιστορία.

20:00 και κάτι δευτερόλεπτα ντρινν ( το είχα χαμηλώσει φυσικά για να μην έχω φασαρίες) το procomm απαντάει και ο πρώτος μου χρήστης γράφει τα στοιχεία του (Signup) και κάνεις login.



H βάση δούλεψε εκείνη την νύχτα μέχρι τις 8 το πρωί, παρά τις περί αντιθέτου δηλώσεις μου στον Αργως. Η πρώτη φουρνιά εκείνων των ευγενικών ανθρώπων, έφτασε στον αριθμό των 36.

Τι μηνύματα μου έγραψαν και μπράβο και ζήτω και συνέχισε και σύντομα 24ωρες. Δεν ήθελα πολύ ο φουκαράς να σαλέψω.

Έμεινα όλη την νύχτα άυπνος παρακολουθώντας του πρώτους εκείνους modemάδες να ανταποκρίνονται στο κάλεσμα.
Το πρωί πήγα στην δουλειά και πρέπει να είχα στο πρόσωπο μου ένα πολύ ηλίθιο χαμόγελο ικανοποίησης γιατί το παρατήρησαν όλοι οι συνάδελφοι μου, πειράζοντας με ότι ξενύχτησα κάνοντας ακατονόμαστα όργια…

Αν δεν το καταλάβατε αυτό ήταν η εισαγωγή για να σας μυήσω στο τι προϋπήρξε, τα δύσκολα τώρα ξεκινάνε. Από πού να ξεκινήσει κανείς, είναι να λυπάσαι τον φτωχό συγγραφέα.

Καιρός να συστηθούμε ε; Με λένε Στέλιο Χαμόδρακα, γεννήθηκα το 1947 και μένω στο ίδιο μέρος όλα αυτά τα χρόνια. Το σπίτι μου είναι στην Φωκίωνος Νέγρη. Σπούδασα στην ΑΣΟΕΕ, ειδίκευση πήρα στην κοστολόγηση και μετά από περιπλανήσεις ξεκίνησα να δουλεύω σε γραφείο ταξιδίων.

Θέλω μ΄ αυτό να σημειώσω ότι δεν υπήρξα λεφτάς σε καμιά εργασιακή μου περίοδο. Το ότι αγόραζα υπολογιστές, οι αιματηρές μου οικονομίες το ξέρουν… Τα πολλά ταξιδάκια μου στην Αγγλία ήταν για να βλέπω τους γονείς μου που έμειναν γι΄ αρκετό καιρό εκτός Ελλάδος ε και είχα την άνεση των πολλών επισκέψεων μου εκεί λόγω των δωρεάν εισιτηρίων που παίρνουν οι υπάλληλοι ταξιδιωτικών γραφείων από τους αερομεταφορείς.

Το λύσαμε και αυτό το θέμα και ας προχωρήσουμε στα επόμενα.

Επικοινωνιακά δεν είμαι από τους τύπους που κάνουν εύκολα παρέες, σε όλους τους σταθμούς της ζωής μου είχα ελάχιστους αλλά καλούς φίλους.
Επίσης από πολύ νωρίς πολλές απογοητεύσεις με άφησαν λίγο μοναχούλη, θα με θεωρούσε κάποιος δηλαδή σαν μοναχικό τύπο.

Το modem μου άνοιξε ένα παράθυρο επικοινωνίας. Μέχρι να πάρω το πρώτο μου modem, ο υπολογιστής με είχε τόσο μαγέψει που με είχε απομονώσει ακόμα πιο πολύ. Έτσι η ανάγκη μου για λίγη κουβέντα και επαφή, ήταν υπερβολικά έντονη και έτσι μπορείτε να καταλάβετε πόσες ελπίδες στήριξα στο ξεκίνημα της δικιάς μου βάσης.

Από την πρώτη στιγμή αυτή την αγάπη δεν μπορούσα με καμιά δύναμη να την εμπορευτώ. Έτσι παίρνω το θάρρος και το θράσος, να σταθώ απέναντι σας και να σας διηγηθώ την ιστορία, τον κόσμο, την ψυχή ίσως της πιο σημαντικής, καθαρά ερασιτεχνικής BBS στην Ελλάδα.

Από την πρώτη στιγμή είδα αυτή την προσπάθεια, πάρα πολύ σοβαρά, μου έδινε πάρα πολλά, το κόστος συντήρησης της όλα αυτά (τα μέχρι σήμερα 17 χρόνια), οι αναβαθμίσεις, οι γραμμές, θεωρούσα και θεωρώ ότι ήταν ελάχιστο έξοδο, για όσα μου πρόσφερε.

Κοιτώντας όλους τους χρήστες μου, στα μάτια και όχι στην τσέπη, είχα όλη την άνεση και το δικαίωμα, να ξεχωρίσω τους καλύτερους και να τους εμπιστευτώ.

Είμαι πολύ υπερήφανος που σ΄ αυτά τα χρόνια, νεαρά ακόμα παιδιά, βλαστάρια νιόβγαλτα, μεγαλούργησαν στην βάση. Βρήκαν το βήμα που ήθελαν, στη ήρεμη πολιτισμένη μικρή κοινωνία της βάσης. Είμαι πολύ συγκινημένος που αυτά τα παιδιά από τα σχολικά τους ακόμα χρόνια, έδειξαν την μεγάλη τους αξία, για να χαίρεται σήμερα η κοινωνία μας καταξιωμένους επιστήμονες που μας τιμούν σαν φίλους και σαν πολίτες αυτής της χώρας.

Νοιώθω μοναδικά, στο συναίσθημα και μόνο, ότι εδώ αντάλλαξαν για πρώτη φορά απόψεις με άλλους ανθρώπους εκτός του κύκλου τους, δημιουργήθηκαν πανίσχυρες φιλίες και γιατί όχι νοιώθουμε συγκίνηση όταν μέσα στην βάση μερικοί ένοιωσαν και το ερωτικό σκίρτημα και αρκετοί παντρεύτηκαν κιόλας.

Με το ξεκίνημα της AcroBase, κατάλαβα ότι θα πρέπει να δώσω το ειδικό βάρος στην επικοινωνία. Δεν με ενδιέφεραν τα online παιγνίδια ή τα εκατομμύρια προγράμματα για λήψη από τους χρήστες.

Αυτό έγινε γρήγορα κατανοητό από τους χρήστες και φυσικά άλλοι το εκτίμησαν αρκούντως και άλλοι μας αγνόησαν.

Επίσης με το καλημέρα έκανα σαφές όσο πιο έντονα μπορούσα, ότι στην βάση μπαίνει ο κόσμος όχι για να βρίσει, όχι για να χλευάσει, όχι για να τσακωθεί. Ήθελα και το επέβαλα με κάθε θυσία και με τεράστιο αριθμό διαγραμμένων χρηστών, τον αλληλοσεβασμό και την αλληλοκατανόηση.

Μοναδικό φαινόμενο κατά την γνώση μου, καταρτίσαμε το καταστατικό της βάσης, άρθρο άρθρο και παράγραφο παράγραφο, μέσα από δημόσιο διάλογο και αδιάβλητη ψηφοφορία κάθε άρθρου χωριστά.
Η διαδικασία κράτησε αν θυμάμαι καλά περίπου έξι μήνες.
Μου καταψήφισαν πολλά προτεινόμενα από μένα άρθρα και έκαναν πάρα πολλές αλλαγές σε άλλα. Το καταστάλαγμα ήταν να γίνει ίσως το πιο δημοκρατικό καταστατικό που φτιάχτηκε ποτέ…

Μέσα στο καταστατικό κάναμε σαφές στους χρήστες, την διαφορά που έχει ο γραπτός από τον προφορικό λόγο.
Εκφράσεις που θα έλεγε κανείς άνετα προφορικά, σε καμιά περίπτωση δεν δέχτηκα να την βλέπω σε γραπτά.
Αυτό αν και επικράτησε στην πλειοψηφία των χρηστών, δεν έλειψαν οι κόντρες και οι αντιπαραθέσεις από αρκετούς χρήστες και δώσαμε πραγματικό αγώνα για να το επιβάλουμε.

Ταυτόχρονα απαιτήσαμε φορτικά να γράφονται τα μηνύματα μόνο με Ελληνικούς χαρακτήρες και όχι σε λατινικά, τα επιλεγόμενα greeklish.

Αναγκαζόμασταν για να τα επιβάλουμε αυτά τα δύο να σβήνουμε μηνύματα, να πιέζουμε ασφυκτικά και να απειλούμαι με ποινές, βασιζόμενοι σε άρθρα του καταστατικού.

Γελάω ακόμα με τους χαρακτηρισμούς που μου είχαν επισυνάψει, όπως Στάλιν, χούντα φασίστα κλπ.
Πολλές φορές οι αντιδραστικοί έφτασαν σε ακραίο σημείο και με περιέλουζαν με πολύ χυδαία επίθετα. Δεν με πτόησε κανείς και τίποτα. Θα πέρναγα το μοντέλο μιας βάσης πρότυπο ή θα την έκλεινα,

Από τους πρώτους χρήστες της βάσης, ξεχώρισα τον Γιάννη τον Σπύρο τον Γιώργο και τον Δημήτρη. Ήταν ουσιαστικά οι εμπνευστές και δημιουργοί των πρώτων ειδικών περιοχών μηνυμάτων, που ονόμασα Clubs και στη Ελληνική μετάφραση τους Ειδικές Περιοχές. (συνήθεις ονομασίες σε ξένες βάσεις ήταν forums, libs κλπ).

Ήταν τόση η δίψα για επικοινωνία εκείνα τα χρόνια, στα τέλη, δηλαδή, της δεκαετίας του 80, που όταν ξεκίναγε μια συζήτηση, είχε εκπληκτική συμμετοχή. Φανταστείτε μια βάση με μία γραμμή μόνο, να έχει μόνο για ένα από τα πολλά θέματα, 100 μηνύματα την ημέρα και όλα γραμμένα online χωρίς την χρήση των off line readers, που προστέθηκε αργότερα.

Τέλη του 1989, πήραμε μια έντονη γεύση από μια μεγάλη εμπορική BBS και τις εκπληκτικές ικανότητες του προγράμματος της στον τομέα της online επικοινωνίας, κάτι σαν τα σημερινά Chats Room, στο πολύ καλύτερο.
Ήταν η Teledata το πρόγραμμα Major of BBS και οι περίφημες τηλεσυνομιλίες της.

Όταν λίγους μήνες αργότερα η Teledata έκλεισε, έπεσε η ιδέα για την δημιουργία μιας μεγάλης BBS, από τους συντελεστές της AcroBase.
Αγόρασα από τις ΗΠΑ το Major σε απλή έκδοση για δύο χρήστες, για να ανεβάσω εκεί την AcroBase και ταυτόχρονα να βρούμε πως θα ήταν δυνατόν να βρούμε χρήματα για να φτιάξουμε την μεγάλη βάση.

Τον Σεπτέμβριο του 1990, ξεκινάω την ΑcroBase με Major και δύο γραμμές. Πολύ σύντομα αναβάθμισα το πρόγραμμα για τέσσερις χρήστες μαζί με άλλα modules. Θέλαμε πάρα πολύ να είχαμε και τον κώδικα του προγράμματος, αλλά το κόστος μου ήταν απαγορευτικό.

Ανήμερα των γενεθλίων μου, ο καλός φίλος και μέλος της AcroBase, Αλέξανδρος, με παρέσυρε στο σπίτι του, δήθεν για να μιλήσουμε για την βάση. Με το που ανοίγει η πόρτα πέφτουν αστραπές από τα flash, μια τούρτα με κεράκια είχε προταθεί μπροστά μου και δεξιά ήταν κρυμμένα, δεκάδες παιδιά της Acro να μου τραγουδάνε το happy birthday.
Ήταν τόση η έκπληξη, η συγκίνηση μου, που ο λαιμός μου κλείδωσε και δεν μπόρεσα να πω ένα ευχαριστώ, όταν μου παρουσίαζαν το δώρο που είχαν αγοράσει όλοι μαζί, Το source του Major.

Μέχρι να κλείσω τα μάτια μου δεν θα ξεχάσω εκείνη την μέρα.

Μέσα σε εκείνη την παρέα ήταν και ένας μαθητής Λυκείου στα 16 χρόνια του. Συζητώντας με τα παιδιά, καταξιωμένους προγραμματιστές, για την καλύτερη χρήση του κώδικα του προγράμματος και την δημιουργία δικών μας modules, πρόβαλε δειλά εκείνο το παιδί και πολύ σεμνά μας ζήτησε αν ήταν δυνατόν να είχε για λίγο στην διάθεση του το πρόγραμμα για να δει αν μπορεί να βοηθήσει.

Αν και ήμουν αρκετά δύσπιστος στο αν μπορούσε να κάνει οτιδήποτε, τον ρωτήσαμε αν είχε δουλέψει την γλώσσα προγραμματισμού C++ στο οποίο ήταν γραμμένο το πρόγραμμα. Μας απάντησε αρνητικά, είχε δουλέψει κυρίως με pascal, αλλά ήθελε να πάρει τον κώδικα.

Συμβαίνει καμιά φορά να μιλήσεις λίγο με έναν άνθρωπο και να βγάλεις το συμπέρασμα, ότι είναι πολύ αξιόλογος από τις λίγες κουβέντες που θα σου πει. Την ίδια διαίσθηση είχα με εκείνο το παιδί, τον Αλέξιο. Την ίδια διαίσθηση είχα με μερικά μόνο παιδιά και δεν έπεσα έξω καθόλου.

Ο Αλέξιος σε δέκα μέρες περίπου έκανε απίστευτες διορθώσεις σε πολλά λάθη του Major και ταυτόχρονα, πάντα με την ίδια ταπεινοφροσύνη, μας έδειξε το πρώτο ξεχωριστό modules. Στα χέρια του, το Μajor άλλαξε ριζικά, πληθώρα νέων επιλογών, πάνω από δώδεκα modules. O Αλέξιος μας μάγεψε, μας κέρδισε, μας κατέκτησε. Έμελλε να είναι ο καθοριστικός παράγοντας για την ανάπτυξη της βάσης.

Παρέα με δύο επίσης μοναδικούς και πανάξιους ανθρώπους, τον Βαγγέλη και τον Λουκά, έφτιαξαν ένα απίστευτο τρίδυμο. Ο καθένας στον δικό του τομέα, ήταν οι 3 βασικές κολώνες πάνω στις οποίες κτίστηκε η AcroBase την δεκαετία του 1990.

Ίσως να αδικώ πολλά άλλα παιδιά, τι να κάνουμε; αδυναμίες είναι αυτές.
Αρκετά αργότερα μαζί με τον Μάνο ήταν είναι και θα είναι οι καλύτεροι φίλοι που είχα ποτέ.

Τον Αλέξιο τον υιοθέτησα χωρίς την θέληση του :-) Ίσως ενδόμυχα να είναι για μένα το παιδί που δεν απέκτησα ποτέ.

Από το 1999 η βάση απέκτησε την πρώτη οργανώτρια Club, την Σοφία. Της ανέθεσα μετά από πρόταση της, την περιοχή μηνυμάτων για τα βιβλία και για λίγα χρόνια το Club πρωτοστατούσε σε κίνηση.
Το 1991 η βάση απέκτησε το πιο γλυκό μέλος της,
Μετά την έγγραφή της συζητήσαμε μαζί της και έπαθα ένα μικρό σοκ όταν μου είπε ότι έχει προβλήματα ακοής. Δεν άργησα να συνειδητοποιήσω τι υπηρεσίες θα μπορούσε να προσφέρει η Acro σε παιδιά με παρόμοια προβλήματα.

Από την φύση τους αυτοί οι άνθρωποι δειλιάζουν να πλησιάσουν έναν άνθρωπο. Το γλυκό αυτό κορίτσι, μου εξήγησε πολύ κατανοητά το πρόβλημα αυτό και από τότε έκανα μια μεγάλη προσπάθεια και μέσω
της ίδιας να φέρουμε και άλλα τέτοια παιδιά με απεριόριστο χρόνο παραμονής στην βάση.

Μέσα εκεί γνωρίστηκαν με έναν από τους καλύτερους μου φίλους και ένοιωσα ιδιαίτερη συγκίνηση χρόνια αργότερα, να είμαι στον γάμο τους. Ίσως αυτά τα δύο υπέροχα παιδιά να είναι η μεγαλύτερη δικαίωση για την δημιουργία της AcroBase.

Θα σας παρακαλέσω τώρα να καθίστε όσο πιο αναπαυτικά μπορείτε στις καρέκλες σας, στον καναπές σας ή στο κρεβάτι σας. Θα σας μιλήσω για ένα άγνωστο είδος ψυχολογίας, που αυθαίρετα εγώ ονόμασε ‘Γραπτολογία’. Καμιά σχέση δεν έχει με την γραφολογία, μιας και με τον υπολογιστή όλοι έχουμε σχεδόν τον ίδιο γραφικό χαρακτήρα :-)

Όταν γνωρίζουμε για πρώτη φορά έναν άνθρωπο, πρώτα απ’ όλα βλέπουμε τον εξωτερικό του κόσμο. Το κεφάλι, τα μάτια, το σώμα και ακολουθούν τα άλλα μέλη του σώματος του και ίσως και τα ρούχα του.
Ίσως οι γυναίκες να ξεκινάνε και από τα ρούχα…
Πριν να τον ακούσουμε να μας μιλάει, έχουμε πάρει τις πρώτες εικόνες μας και έχουμε σχηματίσει την πρώτη μας εντύπωση.

Στην βάση αν και δεν φημίζομαι για την καλή μου μνήμη, περιέργως θυμάμαι τις πρώτες εικόνες που είχα σχηματίσει για εκατοντάδες μέλη.
Κυρίως θυμάμαι τουλάχιστον τα 200 παιδιά που αργότερα έκανα συνεργάτες, χειριστές οργανωτές κλπ.

Με το καλησπέρα, καλημέρα, που μου είπαν την πρώτη φορά, είχα ήδη πάρει την πρώτη μου εικόνα. Τα υπέρλαμπρα αστέρια της βάσης, τα ξεχωριστά παιδιά, τα ‘τσίμπησα’ αμέσως, με ποσοστό επιτυχίας που να πλησιάζει το 99%.
Σε ελάχιστες περιπτώσεις ασφαλώς και χρειάστηκε μεταγενέστερη επιβεβαίωση, όμως ήταν η εξαίρεση που επιβεβαίωνε τον κανόνα.

Ο Αλέξιος έφτιαξε για την βάση ένα πανέξυπνο module, που το ονομάσαμε Ο τοίχος. Εκεί άφηνες ανώνυμα ένα μήνυμα μιας σειράς, σαν να ζωγραφίζεις ένα κείμενο σε ένα τοίχο. Ένα gratify δηλαδή με λέξεις.
Ο μόνος που γνώριζε ποιος έγραψε τι, ήταν οι χειριστές δηλαδή οι SysOp’s.
Εκεί φαινόταν εύκολα το πραγματικό στίγμα του χρήστη. Εκμεταλλευόμενος την ανωνυμία, έβγαζε αβίαστα τον πραγματικό του εαυτό. Γραφτήκανε πανέξυπνα κείμενα, σωστά αριστουργήματα, έγραψαν όμως και βρισιές και χυδαιότητες, απλά μας έδειξαν περίτρανα ποιοι είναι.

Ομολογώ με κάποιες δόσεις ενοχής, ότι χρησιμοποίησα τον τοίχο για να αξιολογώ τα μέλη της AcroB… χμμ θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σας εδώ, εγώ την λέω πάντα ακρούλα, και ελπίζω να μην σας πειράζει που θα την λέω έτσι από εδώ και πέρα ε;

Συνάντησα στα 20 χρόνια της βάσης, εκπληκτικούς ανθρώπους, μοναδικές προσωπικότητες, καταξιωμένους επιστήμονες ή επιτυχημένους στον κλάδο του ο καθένας. Νέα παιδιά με στρίμωξαν κανονικά μέσα από τους δημόσιους διαλόγους και δεν ντρέπομαι καθόλου να σας πω, ότι μου άλλαξα ιδέες και ταμπού μου, περιχαρακώματα και απόψεις. Με συνέτριψαν με την σοβαρή επιχειρηματολογία.

Φυσικά δεν έπεφτα αμαχητί, έδωσα μάχες πολλές, άλλες τις κέρδισα άλλες τις έχασα. Είχαμε σε πολλές περιπτώσεις έντονες αλλά κόσμιες αντιπαραθέσεις και όπου δεν καταλήγαμε σε ένα αποτέλεσμα, κάναμε μια σύγκλιση σε ένα κοινά αποδεκτό όριο.

Πάνω απ’ όλα από την επικοινωνία με τα νέα παιδιά, έβγαλα ένα σημαντικό συμπέρασμα. Η νέα γενιά η κάθε νέα γενιά, έχει ένα μεγάλο μέρος της, σε πολύ υψηλό επίπεδο. Τόσο ψηλό που η πολυδιαφημισμένη δικιά μου γενιά, της δεκαετίας του ’60, να φαντάζει ασήμαντη.

Ήταν όμως και μερικοί άλλοι άνθρωποι, μερικά νέα παιδιά που με απασχόλησαν πάρα πολύ. Θεωρούσα κάτι σαν καθήκον μου, να βοηθήσω αυτά τα παιδιά. Να μιλήσω μαζί τους, να προσπαθήσω να καταλάβω τι θέλουν.

Πρέπει να σας πω ότι σε μεγάλο βαθμό εδώ απέτυχα, είχα μερικές νίκες αλλά είχα πολλές ήττες. Αφιέρωσα τεράστιο χρόνο για να μπορέσω να βοηθήσω μερικά παιδιά να ξεφύγουν από το λάθος μονοπάτι τους. Ένοιωθα πολύ αδύναμος όταν καταλάβαινα ότι μετά από 6-10 ώρες κουβέντα σε αποκλειστικό chat, δεν κατάφερνα να πείσω, να ανοίξω το κεφάλι τους και να τους κάνω να δουν καθαρά για πρώτη φορά στην ζωή τους.
Θα σας πω εδώ μια ιστορία με ένα από τα ‘παιδιά μου’. Κάτι μου έλεγε ότι οι αντιδράσεις του και τα λεγόμενα του, κάποια στιγμή δεν ταίριαζαν με όσα μας είχε δώσει να καταλάβουμε μήνες πριν. Ήταν καταξιωμένος στην βάση με πολλούς φίλους μεταξύ των οποίων και εγώ. Του είχα αναθέσει την οργάνωση και ενός Club.
Από ένα σημείο και μετά με ξάφνιασε με τις βίαιες αντιδράσεις του και προσπάθησα να του μιλήσω καλώντας του σε chat. Μιλάγαμε από τις 10 το βράδυ μέχρι τις 6 το πρωί. Πήγαινα να τρελαθώ.
Τον χάνω από την βάση για περίπου 3 μήνες και κάποια μέρα βολτάριζα την Στουρνάρα για να αγοράσω κάποιο περιφερειακό. Έξω από το Πλαίσιο, ένας μου ζήτησε ένα δεκάρικο, γυρίζω να τον δω και αναγνωρίζω εκείνο το παιδί. Με είδε, με κατάλαβε, η ντροπή ζωγράφισε το πρόσωπο του και έκανε να φύγει. Τον σταματώ με την βία.
Ήταν καταρρακωμένος, «σε παρακαλώ μην πεις σε κανέναν από την βάση ότι με είδες», ήταν τα πρώτα του λόγια.

Του ζήτησα να πάμε σε ένα κοντινό μαγαζί να πιούμε ένα καφέ. Με ακολούθησε διστακτικά. Κάτσαμε και μιλήσαμε και επιτέλους μου άνοιξε την καρδιά του. Μου είπε πως ξεκίνησε με τα ναρκωτικά, ότι είχε παρατήσει την σχολή (ήταν αριστούχος φοιτητής), πως έμπλεξε από το χασίς στην κόκα και από εκεί στην ηρωίνη.
Τον ρώτησα αν έχει διάθεση να πολεμήσει για να ξεφύγει. Τα μάτια του ζωήρεψαν και αβίαστα μου είπε ναι. Του εξήγησα ότι θα δώσει μεγάλη μάχη, αλλά θα έρθει πάλι κοντά μας, πάλι στους δικούς του ανθρώπους.
Είχε πάρει την απόφαση του.

Η κοινότητα επανένταξης είχε τεράστια λίστα αναμονής. Έβαλα γνωστούς και αγνώστους φίλησα κατουρημένες ποδιές και την ίδια μέρα τον παρέδωσα στην κοινότητα. Μίλησα με τους γονείς του, τους είπα τα ευχάριστα, τους ζήτησα να σταθούν δίπλα του και το παλικάρι μας λίγο καιρό αργότερα ήταν και πάλι ελεύθερος να διαλέξει τον δρόμο του.
Ήταν μιας από τις μεγαλύτερες συγκινήσεις που ένοιωσα στην ζωή μου.

Είχαμε όμως και άλλες καταστάσεις, επίσης επικίνδυνες και δεν ήξερα τι δρόμο διαλόγου να ακολουθήσω για να βοηθήσω. Ένα βράδυ στις 2:30 πρωινή με ξύπνησε το beep που έκανε η βάση όταν κάποιος χρήστης καλούσε τον χειριστή.
Ποιος να είναι τέτοια ώρα που έχει το θράσος να με ξυπνάει;
Ένας φίλος μου, ένα πολύ ευαίσθητο παιδί με καλούσε εναγωνίως.
Τον άφησε η κοπέλα του, έχασα την δουλειά του, είχε πιει αρκετά και με λίγα λόγια μου είπε ότι δεν αντέχει άλλο και πρέπει να δώσει ένα τέλος.
Μιλάγαμε μέχρι την άλλη μέρα στις 10 το πρωί, δεν είχα πάρει είδηση ότι είχε ξημερώσει προ πολλού και πήγα στο γραφείο πολύ καθυστερημένος.
Εκείνος ο φίλος δυο φορές ακόμα βρέθηκε σε ακραία κατάσταση, Και άλλες φορές όμως, το ξενυχτάγαμε συζητώντας. Μία από τις φορές αυτές αναγκάστηκα να ντυθώ και να πάω να τον βρω.

Μας κατηγορούν, οι άσχετοι, ότι ζούσαμε σε μια εικονική πραγματικότητα. Η πραγματικότητα των BBS όμως ήταν ίσως η πιο … αληθινή, με κάτι τεράστια παράθυρα επικοινωνίας,

Μέσα μόνο από την δικιά μας ακρούλα, δημιουργήθηκαν χιλιάδες φιλίες, σχέσεις, εκατοντάδες έρωτες, γιατί όχι;, πολλές εκδηλώσεις και εκδρομές και συναθροίσεις όλα αυτά τα χρόνια.
Ποια είναι η εικονική πραγματικότητα; Η δυνατότητα να μιλάς με δέκα ανθρώπους, ακόμα και αν είσαι με τις πυτζάμες και τις παντόφλες στο γραφείο σου;

Φυσικά και δεν αντικαθιστά την πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία. Ένας ακόμα τρόπος είναι και τον έχουμε όποτε θέλουμε, κάθε ώρα και κάθε στιγμή, όπως το τηλέφωνο και το κινητό.
Βαρέθηκα την αντιδραστική διάθεση των ανίδεων, βαρέθηκα τα σχόλια του τύπου ‘α το internet ωθεί προς την παιδεραστία και την πορνογραφία’ άρα τι; Να το απαγορέψουμε; Να βάλουμε φραγμούς; Εμπόδια; Να μην αφήσουμε τα παιδιά μας να το χρησιμοποιήσουν για αυτό ακριβώς που είναι, εργαλείο για μόρφωση, ενημέρωση, διασκέδαση; Πονάει κεφάλι κόψει κεφάλι;

Το 1992 ξεκινήσαμε την GATE την πλέον σημαντική μεγάλη επαγγελματική BBS της Ελλάδος, που στήθηκε με το υλικό της AcroBase σαν μαγιά, τα μέλη της, τα μηνύματα της και σαν επικεφαλής τους ανθρώπους της.

Στην GATE με τις 16 γραμμές, υπήρχε η αποθέωση της ζωντανής επικοινωνίας σε πρώτη γραμμή. Ηταν μια τεράστια επένδυση του Αλέξανδρου, για εκείνη την εποχή, που ποτέ δεν έβγαλε όμως τα λεφτά της.

Εκεί δημιουργήθηκαν νέες παρέες και ήρθε ένας πολύ περίεργος καινούργιος φίλος, που μας ζωντάνεψε και δημιούργησε μια online δυναστεία :-) >Το ψευδώνυμο του ήταν Papa αλλά μάλλον τον ξέρετε εσείς σαν παπίτος παπάκι κα…

Η AcroBase συνέχισε ακάθεκτη την πορεία της, ταυτόχρονα με την GATE, με 3 γραμμές να ανταγωνίζεται σε κίνηση την ομογάλακτη μεγάλη αδελφή βάση.

Η GATE με μεγάλα λειτουργικά έξοδα, ουσιαστικά από το 1997, τυπικά το 1999, σταμάτησε την λειτουργία της.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 15-10-07, 13:51
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Μέρος 4ο
AcroBase.gr


Όμως και τα πράγματα για την AcroBase δεν ήταν καλύτερα. Σιγά σιγά αλλά σταθερά από το 1998 είχε ξεκινήσει μια φθίνουσα πορεία, που δεν την σταμάτησε ούτε το νέο της πρόγραμμα που έφτιαξε ο Αλέξιος κάτω από το λειτουργικό Linux, ούτε η σύνδεση με το Internet.

Στις αρχές του 2006, δήλωσα ότι δεν θα την υποστηρίζω με νέα καθημερινά ενημερωτικά μηνύματα. Στις 10 Φεβρουαρίου, δεν κάναμε για πρώτη φορά γιορτή, αλλά συνδέθηκαν όλοι στην βάση και από εκεί δώσαμε τις ευχές μας.

Για μένα όλα είχαν τελειώσει, θα έμενε η AcroBase σαν μουσείο στην ιστορία της Ηλεκτρονικής επικοινωνίας.

Τέλος Ιουνίου όλα άλλαξαν, αρκούσε ένα μήνυμα για να μου αλλάξει την διάθεση και να οπλιστώ με νέο θάρρος.

Ο Μίλτος ένας παλιός καλός φίλος και τιμητικά χειριστής της AcroBase, μου έκανε page sysop και ταυτόχρονα άφησε ένα δειλό μήνυμα στο Acro Club. Μας και κυρίως μου ανακοίνωνε, ότι έστησε ένα φόρουμ, με το όνομα της AcroBase και να πάμε να το δούμε. Ο Μίλτος μου έτρωγε από παλιά τα αφτιά, να μεταφέρουμε την AcroBase στο web.\

Οι φοβίες μου ήταν αρκετά μεγάλες, όμως όταν πρωτοείδα στημένο το φόρουμ της AcroBase, άλλαξα αμέσως γνώμη και με την σειρά μου αιφνιδίασα τον Μίλτο, που δεν περίμενε μεγάλη ανταπόκριση.

Έστειλα ένα email σε πολλά παλιά μέλη, και μέχρι τις 6 Ιουλίου, η νέα AcroBase, είχε πολλά μέλη. Εγώ ένοιωσα τα ίδια σκιρτήματα, του Φεβρουαρίου του 1988, άσχετα αν δεν υπήρχαν το ντριννν και τα τότε ζβββββββββββββ του modem,

Μαζί με τον Βασίλη, που έγινε ο τρίτος πόλος της νέας AcroBase, κάναμε πολλά στο ξεκίνημα. Ο Μίλτος έκανε εκπληκτικές βελτιώσεις στο πρόγραμμα με πολλά πρόσθετα plugins, είχε να ακούει και την γκρίνια μου σε ότι δεν μου άρεσε και ο Βασίλης ήταν το κρυφό χαρτί, ο σύμβουλος, η ψύχραιμη άποψη, που εγώ τότε είχα πολύ ανάγκη.

Η μεγάλη δυσκολία για μένα, ήταν να κάνω τον Παπίτο να μάθει το νέο πρόγραμμα και να μην μου γκρινιάζει, αλλά μάλλον τα κατάφερε, αρκετά πιο γρήγορα από όσο συνηθίζει :-)

Θέλω να ομολογήσω εδώ κάτι, περίμενα πιο έντονη παρουσία των παλιών μελών της AcroBase και μιλάω ειδικά για την μέχρι τότε ηγετική ομάδα. Όμως τους δίνω ένα άλλοθι του ελάχιστου ελευθέρου χρόνου που έχουν.

Όμως σήμερα η AcroBase, λίγο πριν σβήσει τα 20 κεράκια της, έχει εξαιρετικούς νέους και παλιούς φίλους, μοναδικούς ανθρώπους, που δίνουν καθημερινά, κάτι από την δροσιά τους, την αγάπη τους και θεωρώ την προσφορά τους ανεκτίμητη.

Στο τέλος θα ήθελα να αναφερθώ σε όλους αυτούς, που τόσα χρόνια μας τίμησαν με την παρουσία τους, που ακόμα και σήμερα με τιμάνε προσωπικά με την προσωπική επικοινωνία που έχουμε, με την έκφραση της νοσταλγίας που νοιώθουν, για την πιο αγνή μορφή της ηλεκτρονικής επικοινωνίας που ένοιωσαν, στα όμορφα ηρωϊκά χρόνια των BBS.

Για τους σημερινούς καθημερινούς μας φίλους, για τους επισκέπτες μας και όλους όσους, μας δίνει συγκίνηση και χαρά η παρουσία τους, μια υπόσχεση, θα κάνουμε ότι μπορούμε, με τα λίγα μέσα που έχουμε, να σας κάνουμε όσο πιο ευχάριστη μπορούμε τις στιγμές που μοιράζεστε μαζί μας.

Στους συνεργάτες μας οργανωτές, πολλές ευχαριστίες για την προσφορά τους. Νοιώθουμε απίστευτη τιμή και χαρά που είστε μαζί μας και κτίζετε έναν όμορφο μικρό κόσμο.

Για τους διαχειριστές, σαν ίσοι μεταξύ ίσων, σας ευχαριστώ που είστε πάντα εδώ δίπλα, που ανέχεστε την γκρίνια μου και την μουρμούρα μου και πάνω απ όλα που είστε τόσο καλοί φίλοι.

Στέλιος Χαμόδρακας

Το κείμενο αυτό γράφτηκε το 2005 και συμπληρώθηκε το 2007
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 17-12-07, 15:00
demere Ο χρήστης demere δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 18-04-08 17:16
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Οταν το παρελθόν ξαναζωντανεύει...

Εντελώς τυχαία και ψάχνοντας κάτι άλλο στο google έπεσε το μάτι πάνω σε κάτι που κάτι μου θύμηζε από το μακρινό παρελθόν.... ξανακοίταξα πιο προσεκτικά και ναι είπα η μνήμη μου δεν έκανε λάθος. Το όνομα acrobase μαζί με κάποια άλλα αποτελούν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του ξεκινήματος μου στην ενασχόληση με επικοινωνίες και τους υπολογιστές στην δεκαετία του '80. Σημαντικές αναμνήσεις απο ανθρώπους που έχτισα όμορφες επαφές μαζί τους αλλά που με το περασμα του χρόνου χάθηκαν - χαθήκαμε.

Τις τελευταίες μέρες εντελώς συμπτωματικά έφερα στον νού μου τον Μιχάλη-Jericho, Σοφία-outis, Ζήση-rainbow, Γιώργο-apurimac, cemetery, warewolf και άλλοι πολλοί που η μνήμη δεν βοηθά πιά, και αναρωτιούμουν που αραγε να είναι; Kαι ενώ μάλλον απελπισμένος και με ελάχιστο χρόνο διαθεσιμο λόγω δουλείας αποφάσισα να παραιτηθώ από κάθε προσπάθεια αναζήτησης το σύμπαν ξαφνικά συνομώτησε...

Ειλικρινά χάρηκα τόσο πολύ που είδα ένα σημαντικό και αγαπημένο κομμάτι της ζωής μου δεν έχει χαθεί...

με εκτίμηση

Creator
κατα κόσμον: Δημήτρης Γιαννόπουλος

login πλέον κάνω ως "demere"

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη demere : 17-12-07 στις 15:07
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 17-12-07, 15:11
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Καλώς μας ξανάρθες Δημήτρη.

Με συγκίνησε το μήνυμα σου, θέλω να πιστεύεις, ότι την ίδια αίσθηση έχουν, όλοι οι παλιοί που μας ξαναβρίσκουν.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 18-12-07, 01:03
Το avatar του χρήστη varthol
varthol Ο χρήστης varthol δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 20-11-20 10:56
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Στέλιο με γύρισες σε εποχές αλησμόνητες.Ευχαριστώ.
__________________
Varthol On Line
Απάντηση με παράθεση
  #8  
Παλιά 18-12-07, 16:28
vegos Ο χρήστης vegos δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 28-10-23 03:05
Φύλο: Άντρας
Ατελείωτες συζητήσεις, άπειρες δοκιμές, καλή παρέα και ωραίες εποχές

Πέρασαν 20 χρόνια φίλε Στέλιο!

Αντώνης (ή .. Τώνης χεχε).
__________________
POLICE LINE * DO NOT CROSS * POLICE LINE * DO NOT CROSS * POLICE LINE * DO NOT CROSS
:: www.slr.gr :: www.magla.gr ::
Απάντηση με παράθεση
  #9  
Παλιά 18-12-07, 16:34
Το avatar του χρήστη Diamond
Diamond Ο χρήστης Diamond δεν είναι συνδεδεμένος
Mika Vyko's Vozht
 

Τελευταία φορά Online: 19-01-21 20:02
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Εχθές το βράδυ, με τη μουσικούλα που βάζαμε στο ραδιόφωνο και την παρέα στα πεταχτά, ένοιωσα ένα ψίγμα από τη γλύκα της παλιάς Acrobase... Σαν κάτι να μου θύμιζε η παρεούλα μας.
Λες να ξαναζωντανεύουμε σιγά σιγά;
__________________
Για λόγους οικονομίας έσβησε το φως στο τούνελ...
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης Αξιολογήστε αυτό το θέμα
Αξιολογήστε αυτό το θέμα:

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 23:34.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.