Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Πολιτιστικά > Λογοτεχνία
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 25-11-13, 14:33
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Ο νοικάρης της Ευτυχίας… (Διήγημα)

Η κυρία Ευτυχία το αποφάσισε, να νοικιάσει το βορινό δωμάτιο με το μικρό παράθυρο που βλέπει στο δρόμο. Έτσι κι’ αλλιώς η κόρη της παντρεύτηκε και έμενε στην Αυστραλία, γιατί να μένει κλειστό. Η σύνταξη του Περικλή, του άντρα της από το «δημαρχιλίκι» ήταν πολύ μικρή. Μια βοήθεια λοιπόν από το νοίκι, θα έκανε τη ζωή στο χωριό, ποιο άνετη.
Ο Περικλής βέβαια δεν είχε καμιά αντίρρηση, της Ευτυχίας διαταγή «και τα σκυλιά δεμένα» που λένε.
Σαράντα πέντε χρόνων περίπου η Ευτυχία μα έδειχνε πολύ πιο μικρή, της άρεσε το μοντέρνο ντύσιμο και γενικά ήταν πάντα μια «κοκέτα». Παντρεύτηκε στα δέκα επτά της χρόνια και ένα χρόνο αργότερα έφερε στον κόσμο την κόρη της.
Ο Περικλής, «μεγαλούτσικος» ήταν, την περνούσε κοντά δεκαπέντε χρόνια. Άνθρωπος του καφενείου και της εφημερίδας, από τη σύνταξη μόνο για ένα καφέ του επιτρεπόταν την ημέρα να ξοδέψει, μα ήταν ευχαριστημένος, είχε μια όμορφη, νέα γυναίκα κι’ ας κοιμόταν μόνος τώρα και χρόνια στο μικρό δωμάτιο το ανατολικό, το «λιακωτό» που λέμε. Οι αγκαλιές με την όμορφη Ευτυχία, ήταν μια φορά κι’ έναν καιρό. «Περασμένα μεγαλεία»

Οι αξιωματικοί που υπηρετούσαν στο στρατόπεδο της περιοχής συχνά έμεναν σε δωμάτια που νοίκιαζαν σ’ αυτό το χωριό, η κατάσταση τα χρόνια εκείνα δεν ήταν και η καλύτερη. Οι οικογένειες λοιπόν των αξιωματικών έμεναν μακριά από αυτή την περιοχή.
Στον μπακάλη τον Παντελή, πηγαινοερχόταν και η κυρία Ευτυχία για να μάθη μήπως και της βρήκε νοικάρη, αυτόν συνήθως ρώταγαν όσοι ήθελαν να νοικιάσουν κάποιο σπίτι ή δωμάτιο.

Το στρατιωτικό φορτηγό «μούγκριζε» στην ανηφόρα του κακοτράχαλου δασικού δρόμου, γεμάτο με κορμούς δέντρων και πέντε’ έξι φαντάρους το φορτίο του.
Γιατί δεν βάζεις και το μπροστινό διαφορικό, είπε στον στρατιώτη οδηγό ο υπολοχαγός ο επικεφαλείς και συνοδηγός του οχήματος, δεν θα βγάλει την ανηφόρα, δεν το βλέπεις;
Τι το ήθελε, «ατζαμής» ο οδηγός «μουλάρωσε» και το αμάξι, ούτε μπρος μα ούτε και πίσω. Και τώρα;
Κατεβείτε όλοι κάτω, διέταξε τους φαντάρους ο υπολοχαγός, σπρώξτε όλοι προς τα πίσω, πάτα εσύ τον συμπλέκτη φώναξε στον οδηγό.
- Εντάξει κύριε υπολοχαγέ, όλα καλά.
- Δέκα λεπτά διάλειμμα, σβήσε τη μηχανή να κρυώσει λίγο και άλλη φορά να προσέχεις, έπρεπε να βγάλεις πρώτα την ταχύτητα.
- Κύριε υπολοχαγέ, όλη η πλαγιά είναι γεμάτη μανιτάρια, δείτε εδώ. Πράγματι, ο στρατιώτης κρατούσε στα χέρια του λευκά, φρέσκα μικρά μανιτάρια. Κοίταξε και ο ίδιος, έβαλε ένα στο στόμα του, να νιώσει τη γεύση του λευκού μανιταριού, εκείνος τα γνώριζε πολύ καλά.
- Είναι τα ίδια που μάζευα στο χωριό στα παιδικά μου χρόνια, είπε στον στρατιώτη, μάλιστα στην Κρήτη τα λένε κουρούπια επειδή έχουν το σχήμα με το κουρούπι, μικρό πιθάρι δηλαδή.
- Τι λέτε κύριε υπολοχαγέ, να μαζέψουμε λίγα;
- Δεν είναι άσχημη ιδέα, θα μπορούσε αύριο ο μάγειρας να σας μαγειρέψει ένα διαφορετικό από τα συνηθισμένα, φαγητά.
Σακίδια, νάιλον σακούλες μα και τα αδιάβροχα γέμισαν σε ελάχιστο χρόνο από υπέροχα μανιτάρια.
Αργά το απόγευμα το στρατιωτικό αυτοκίνητο βρισκόταν στο χωριό, δυο χιλιόμετρα δηλαδή από την έδρα της μονάδας.
- Μια στιγμή είπε στον οδηγό ο υπολοχαγός, να μη κατεβεί κανένας.
- Καλησπέρα κύριε Παντελή, μήπως κάποιο νέο για ενοικιαζόμενο δωμάτιο;
- Ναι κύριε υπολοχαγέ, να φωνάξω την κυρία Ευτυχία, νοικιάζει ένα δωμάτιο και νομίζω πως είναι για σας ότι καλύτερο.
- Κύριε Παντελή πρέπει να πάω στη μονάδα μου, να πούμε σε δυο ώρες από τώρα;
- Εντάξει σας περιμένω.

- Λοιπόν κυρία Ευτυχία τα είπαμε τα συμφωνήσαμε, το δωμάτιο είναι πολύ καλό, μου αρέσει. Πότε μπορώ να φέρω τα πράγματα μου;
- Μα από τώρα, το δωμάτιο όπως βλέπεις είναι έτοιμο.
- Ωραία, πάρε αυτά τα μανιτάρια κυρία Ευτυχία να τα μαγειρέψεις, είναι φρέσκα, τα γνωρίζεις;
- Και βέβαια τα ξέρω, έχω μαζέψει πολλές φορές, οπότε αύριο το μεσημέρι θα σε περιμένουμε να φάμε μαζί. Εντάξει κύριε Γιάννη;
- Εντάξει κυρία Ευτυχία.

Η Ευτυχία μέχρι να φτάσει στη στροφή του δρόμου ο νοικάρης της, δεν κατάφερε να «μαζέψει» τα μάτια της από τον άνθρωπο που θα μένει τα βράδια στο σπίτι της, ποιος ξέρει τι να «μουρμούριζε» η σκέψη της, φαινόταν όμως χαρούμενη.
Στον Περικλή βέβαια τα νέα δεν πέρασαν με ευκολία από τα αυτιά του, σαν να μην ήθελε να το ακούσει, ένας νέος άντρας θα κοιμόταν στο ίδιο σπίτι με την Ευτυχία του, όμως μπορούσε να κάνει κι’ αλλιώς;

- Καλό μεσημέρι κύριε Περικλή, τι γράφει σήμερα η εφημερίδα; Του είπε ο κυρ Γιάννης ο υπολοχαγός που νοίκιασε το δωμάτιο του σπιτιού του.
- Δε βαριέσαι, κουτσομπολιά γράφουν κι’ εγώ τα διαβάζω έτσι για να περνά η ώρα, συνταξιούχος είμαι, τι άλλο θα μπορούσα να κάνω;
- Δε χαρήκατε όμως που θα σας κάνω παρέα όσο καιρό θα μένω στο σπίτι σας, ή κάνω λάθος;
- Δεν κάνετε λάθος, όμως όχι ότι εσάς δε θέλω, μα τι θα λέει ο κόσμος;
- Μα από ότι ξέρω, πάρα πολλά σπίτια νοικιάζουν δωμάτια, δεν είναι κακό.
- Τέλος πάντων, καλή διαμονή σας εύχομαι. Τα μανιτάρια που τα βρήκατε κύριε Γιάννη; Όλα μικρά και φρέσκα.
- Στην πλαγιά πίσω από το δασικό φυλάκιο, υπάρχουν πολλά. Σήμερα οι στρατιώτες της μονάδας μου μανιτάρια θα φάνε, γιαχνί με πατάτες μου είπε ο μάγειρας τα έκανε.

- Ώρα για φαγητό, περάστε στο τραπέζι τους είπε η κυρία Ευτυχία.
- Να είστε καλά κι’ ευχαριστώ για το νόστιμο φαγητό, καιρό έχω να απολαύσω ένα εξαιρετικό πιάτο, μπράβο κυρία Ευτυχία.
Ας δοκιμάσουμε και το κόκκινο κρασί, το πήρα από τον δικό σας εδώ τον μπακάλη, τον Παντελή.
Στην υγειά μας…
Η κυρία Ευτυχία έκανε τα πάντα για να ευχαριστήσει τον νοικάρη της και ήταν χαρούμενη που όλα πήγαν καλά.

Πέρασε ένας μήνας, το δεύτερο ενοίκιο ήταν στα χέρια της Ευτυχίας.
Κανένα πρόβλημα, το ξυπνητήρι του υπολοχαγού ίσως να ενοχλούσε λίγο τον Περικλή. Η Ευτυχία όμως ξαναβρήκε το κέφι της, έτσι κι’ αλλιώς το καφεδάκι ήταν μέσα στη συμφωνία τους.
Ένας «βαρύ γλυκός» από τα χέρια της όμορφης σπιτονοικοκυράς του, όπως έλεγε ο κυρ Γιάννης, ήταν ότι καλύτερο για τη δύσκολη συνέχεια της ημέρας στην υπηρεσία του.

Το καλοκαίρι έφευγε γρήγορα, η Ευτυχία πλησίαζε όλο και ποιο κοντά τον νοικάρη της, μάλιστα από καμιά φορά έβαζε και το (μου) δίπλα από το όνομα του. Επίσης λυπόταν πολύ που τον έχανε κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο που πήγαινε με άδεια στην οικογένεια του.
Τα βράδια πολλές φορές, προφασιζόμενη πως κάτι έπρεπε να πάρει από την ντουλάπα του δωματίου, έμπαινε μέσα ενώ εκείνος ετοιμαζόταν να κοιμηθεί ή διάβαζε κάποιο βιβλίο, μα πάντα με κάποιο νυχτικό πάρα πολύ κοντό που άφηνε σχεδόν ακάλυπτο, το υπέροχο σώμα της.
Εδώ που τα λέμε και σ’ εκείνον άρεσε η νυχτερινή παρουσία της, αυτή η γυναίκα ήταν ένας γλυκός πειρασμός.

Πρωί Κυριακής, ακόμα μια ζεστή Αυγουστιάτικη μέρα φανέρωνε ο καθαρός ουρανός, έχουν περάσει κοντά τρεις μήνες και σταγόνα βροχής δεν έχει πέσει στη χαρακωμένη από την ξηρασία γη.
- Καλημέρα Γιάννη, σου έφερα τον καφέ σου.
Παράξενο, τι την έπιασε την Ευτυχία πρωί, πρωί να πάει τον καφέ στο κρεβάτι του νοικάρη της, πρώτη φορά το έκανε.
Εκείνος προσπάθησε να τραβήξει επάνω του το σεντόνι, σχεδόν γυμνός ήταν ο άνθρωπος.
- Καλημέρα Ευτυχία, θα πας κάπου και βιάστηκες να μου φέρεις τον καφέ;
- Όχι, πειράζει; Ήθελα σήμερα να σε ευχαριστήσω με τον δικό μου τρόπο, του είπε με μπόλικο νάζι.
Τα μάτια της φαινόταν διαφορετικά με κλειστή την μοναδική κουρτίνα του μικρού παραθύρου, το σώμα της μέσα από το διάφανο νυχτικό της, έμοιαζε ακριβό, δεκαοκτάχρονο μοντέλο, πάνω στα ψηλά κόκκινα πέδιλα της.
Το κουλουράκι που έπεσε από το δίσκο που κρατούσε έσκυψε να πιάσει και τότε το νυχτικό της δεν τσιγκουνεύτηκε στην αποκάλυψη.
Φαίνεται πως ο θεός λαξεύοντας το μοντέλο του, θα είχε πολλά κέφια την ώρα της δημιουργίας.
Η Ευτυχία προσπάθησε να κλείσει με αργές κινήσεις το άνοιγμα του νυχτικού της, χωρίς βέβαια να το καταφέρει, μα και χωρίς μια λέξη να πει. Ίσως να περίμενε μια πρώτη κίνηση από τον άντρα που φιλοξενούσε εδώ και τρείς περίπου μήνες.
Ποιος θα μπορούσε να αντισταθεί σ’ αυτόν τον μεγάλο πειρασμό; Εκείνη το ήξερε, πλησίασε ακόμα ποιο κοντά του, εκείνος «σάστισε» μπροστά του είχε ένα υπέροχο σώμα ένοιωθε το «πύρωμα» του έρωτα και ήταν μέρες τώρα μακριά από τη γυναίκα του, όμως στο διπλανό δωμάτιο κοιμόταν ακόμα ο άνθρωπος, που του είχε πει ένα βράδυ κοιτάζοντας τον στα μάτια. (Γιάννη φαίνεσαι καλός και τίμιος άνθρωπος, σου έχω εμπιστοσύνη).
Ήταν σαν να ήξερε πως η γυναίκα του κάποια στιγμή, θα έκανε την πρώτη κίνηση.
Μα και η γυναίκα του, η φωτογραφία της ήταν εκεί, στο κομοδίνο του, πως θα μπορούσε να προδώσει τον μεγάλο έρωτα της ζωής του;
- Πειράζει κυρία Ευτυχία της απάντησε, σε παρακαλώ πάρε τον καφέ από εδώ, θέλω να τον πιούμε παρέα αργότερα.
Η Ευτυχία τον κοίταξε περίεργα, ήταν σίγουρη πως με τα όπλα που διέθετε, κανένας άντρας δεν θα μπορούσε να αντισταθεί. Κι’ όμως…

Το δωμάτιο της Ευτυχίας δεν νοικιάστηκε ποτέ ξανά. Το κλείδωσε, δεν το νοικιάζω έλεγε στον μπακάλη τον Παντελή, η σύνταξη του άντρα μου φτάνει και περισσεύει, μα ούτε και το κόκκινο χρώμα των μαλλιών της ανανεώθηκε ποτέ.
Ποιος μπορεί να διαβάσει τους χρησμούς της ψυχής… Το βουλωμένο γράμμα της Ευτυχίας;

Yiannis H.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα:
Xenios (25-11-13)
  #2  
Παλιά 25-11-13, 17:47
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αυτό το διήγημα με πήγε πολλά χρόνια πίσω, σ' ένα διαμερισματάκι, που νοικιάζαμε έφεδροι αξιωματικοί στην Λάρισα. Την σπιτονοικοκυρά, δεν την έλεγαν ευτυχία, αλλά ταιριάζει στην περιγραφή. Εμείς όμως τύπος και υπογραμμός Ο άνδρας της ήταν μονιμάς Ταγματάρχης,
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 22:42.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.