Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Πολιτιστικά > Λογοτεχνία
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #61  
Παλιά 07-10-10, 22:53
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Αρχική Δημοσίευση από justin Εμφάνιση μηνυμάτων
κι’ είμαι παρείσακτος με άβατο τη διαφυγή.
κι εγώ.


Αρχική Δημοσίευση από justin Εμφάνιση μηνυμάτων
μέσα απ' τις στάχτες μου να ξαναγεννηθώ.
κι εγώ.
Απάντηση με παράθεση
  #62  
Παλιά 09-10-10, 09:06
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Νεφέλη

Έχουν περάσει πέντε χρόνια που είδα για τελευταία φορά τα μάτια της, που το ίδιο βράδυ έγραψα αυτά που διαβάζεις και που δημοσιεύτηκαν τότε κάπου.

Μου ζήτησες να γράψω… Σου αφιερώνω λοιπόν αυτή τη δική μου πραγματική ιστορία…



Τώρα που ο κύκλος έκλεισε, που μίλησα με τα δάκρυα της, που μπήκα στα μάτια της και διάβασα τα μυστικά τους, δεν υπάρχει πια λόγος ένα μυστικό που κρατούσα τόσα χρόνια φυλαγμένο στην καρδιά μου, να παραμένει μέσα μου. Θέλω λοιπόν να το μοιραστώ με σας, να ξαλαφρώσω, τώρα που και το τρένο πλησιάζει στον τελευταίο σταθμό.

Δεν σας γνωρίζω προσωπικά και δεν με γνωρίζετε, λέω σε σας αυτά που θα έλεγε κανείς μπροστά σε μια εικόνα, στο πρόσωπο δηλαδή το άγιο που κρύβεται πίσω από μια απλή ζωγραφιά.
Μπορεί να μην μπορέσετε να με καταλάβετε λόγω διαφοράς ηλικίας ή γιατί εγώ έζησα σε άλλες εποχές σε σχέση με τις δικές σας.
Τα χρόνια πέρασαν και η χωρίστρα που τότε κάναμε στα μαλλιά σκεπάστηκε με χιόνια.. … …

Το όνομα της Νεφέλη. Ένα ανεπανάληπτης ομορφιάς πλάσμα.
Εγώ είκοσι δύο χρόνων περίπου τότε κι’ αυτή λίγο μικρότερη γύρω στα δέκα εννέα με είκοσι. Εγώ της έμαθα να καταδύεται στα βάθη της θάλασσας κι’ αυτή τι θα πει έρωτας μεγάλος. Ένας χρόνος ψυχικής ανεπανάληπτης ερωτικής θύελλας.

Όμως τα φώτα της ράμπας έσβησαν ξαφνικά ένα βράδυ, έσβησαν γιατί δεν υπήρχαν ηθοποιοί να παίξουν το έργο, αιτία, ένα μεγάλο ψέμα, το ίδιο ακριβώς και για τους δυο μας.

Όμως εγώ δεν έπαψα ποτέ να την αγαπώ και να γράφω για εκείνη. Οι μετέπειτα έρωτες δεν στάθηκαν ικανοί να σβήσουν τη δική της φωτιά. Σε κάθε πακέτο τσιγάρων που πετούσα ήταν γραμμένα και δυο τρία στιχάκια με το όνομα της.

Το φετινό καλοκαίρι πέρασα από το μέρος εκείνο του πρώτου σ’ αγαπώ όπως έκανα σχεδόν κάθε χρόνο. Ήταν ένας μεγάλος βράχος δίπλα στο κύμα. Πάντα εύρισκα και κάποιο σημάδι χαραγμένο με πέτρα πάνω του. Ήμουν σχεδόν σίγουρος πως το δικό της χέρι τα λάξευε κατά καιρούς.

Πέρασαν δέκα περίπου μέρες όταν στην επιστροφή είπα να περάσω πάλι, κάτι μου έλεγε πως αυτή τη φορά θα ήταν εκεί......

Καθόταν δίπλα στο κύμα σκαλίζοντας αφηρημένα την άμμο.
Λες και δεν πέρασαν τα χρόνια, γκρίζα μαλλιά μα ήταν όμορφη όπως παλιά.
Πλησίασα αθόρυβα και κάθισα δίπλα της... Με κοίταξε με τα καταπράσινα μάτια της που στη στιγμή γέμισαν δάκρυα, δάκρυα πολλά, τόσα που ποτέ θεός δεν θα μπορούσε να ζητήσει. Σε περίμενα μου είπε μέσα στ’ αναφιλητά της με τρεμάμενη φωνή... ... ....

Θα είχα κάνει λίγα βήματα φεύγοντας όταν ένα κοριτσάκι πέντε με έξι χρόνων περίπου που έπαιζε στην άμμο λίγο πιο πέρα έτρεξε στην αγκαλιά της και της είπε απορημένο, γιατί κλαις γιαγιά; Από χαρά κλαίω καλό μου του είπε εκείνη, γιατί ξέρω πως μ’ αγαπάς!


Τυχαία συνάντηση.

Την είδα ένα μεσημέρι
πάνω στην άμμο να σκαλίζει δυο καρδιές,
στο ίδιο μέρος που της κράταγα το χέρι,
τις ανοιξιάτικες εκείνες τις βραδιές.

Πέρασαν χρόνια γκρίζα τα μαλλιά της
μα είναι όμορφη όπως παλιά,
απέριττη, ανάλλαγη η θωριά της,
εξαίσια οπτασία στην ακρογιαλιά.

Τα μάτια μου στα μάτια της χαθήκαν
χλόμιασε η πλάση κι’ έγινε σεισμός
φλέγεται η θάλασσα τ’ απύθμενα φανήκαν
σ’ άλλη διάσταση περνά ο λογισμός.

Μάτια μου μεγάλα πλουμισμένα
ξενύχτια μου παλιά τραγουδισμένα
ήσουνα φάρος στη ζωή στα όνειρα μου
δεν έπαψα να σ’ αγαπώ εγώ χαρά μου.

Αισθαντική μου χαραυγή
μεθυστική του έρωτα μου ναϊάδα,
της ύπαρξης μου πρύμισμα,
του κόσμου μου καταύγαστη πλειάδα.

Δόσμου τα χέρια σου να βρούμε αναπολήματα
εκείνα των χαρούμενων μεθυστικών στιγμών,
να ξαναγράψουν οι καρδιές μας έκθεση ιδεών,
να ημερέψουν του χειμώνα μας τα κύματα.

Άσε το δάκρυ της ψυχής σου να φιλήσω
όπως παλιά καρδιά μου να μεθύσω
και να σου πω,
εγώ γλυκιά μου και στα χιόνια σ’ αγαπώ.

Λευκό μου περιστέρι άλλο μη κλαις
τα γκρίζα σύννεφα για λίγο διώξε,
πως ήμαστε στα όνειρα του χθες,
πως δε χωρίσαμε ποτέ χαρά μου νιώσε.

Κι’ αφού το θέλησε η μοίρα ομορφιά μου,
δόσμου τα δάκρυα σου πάρε τα δικά μου,
στα σκαλοπάτια της ζωής τα τελευταία,
παρηγοριά στα ταξιδέματα μας τα μοιραία.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
The Following 6 Users Say Thank You to justin For This Useful Post:
jimil (19-10-10), konstantin@ (09-10-10), maralin (09-10-10), Naias (09-10-10), Xenios (09-10-10)
  #63  
Παλιά 09-10-10, 09:26
Το avatar του χρήστη maralin
maralin Ο χρήστης maralin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 25-03-24 17:33
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
ενα ευχαριστω ειναι πολυ λιγο.....


θα το κανω save στην καρδια μου....
__________________
Ειναι η ζωη πολυ μικρη....μη το ξεχνας......

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη maralin : 09-10-10 στις 09:38
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην maralin για αυτό το μήνυμα:
justin (09-10-10)
  #64  
Παλιά 09-10-10, 21:15
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από maralin Εμφάνιση μηνυμάτων
ενα ευχαριστω ειναι πολυ λιγο.....

Ένα ευχαριστώ είναι πολύ μεγάλο όταν είναι αληθινό…
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα:
maralin (10-10-10)
  #65  
Παλιά 18-10-10, 11:16
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Ακόμα...

Και πάλι στης ζωής το ξεχασμένο ξενυχτάδικο,
εξοστρακίζω τις παλιές στημένες παραισθήσεις,
μπαρκάρω σ’ ένα όνειρο καινούργιο διαβατάρικο,
στις πλάνες διεισδύω των ματιών της, τις αισθήσεις.

Περιδιαβαίνω νιές, γειτονιές κοσμικές,
το καινούργιο παλτό μου προβάρω,
ανασκευάζω φθαρτές, παλιές πρακτικές,
τ’ αναδυόμενα μου τα θέλω, μοστράρω.

Εξωτικό χαρμάνι ευφορίας ακραίων στιγμών,
στη πυρά μελαγχολίες κι’ αναίτιες θλίψεις,
στη γκιλοτίνα τα άπλερα πάθη γκρίζων καιρών,
στον καιάδα και οι αφορισμένες μου τύψεις.

Κλείνω ματιές, ερωτιάρικα άλικα χείλη φιλάω,
λες και ήταν χθες, με τα φτερά τα δικά μου πετάω.
Της Αθήνα τα βράδια, Παρθενώνες κι’ ατλάζια
και της ζωής σαν και πρώτα κουλαντρίζω τα νάζια.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 13:08
Απάντηση με παράθεση
The Following 3 Users Say Thank You to justin For This Useful Post:
jimil (19-10-10), maralin (29-10-10), Xenios (18-10-10)
  #66  
Παλιά 24-10-10, 18:55
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Ποιητής…

Είσαι ποιητής.
Μα όσο γυρίζει ο ήλιος κι’ ο ίσκιος της πένας σου τρανέψει,
το μελάνι σου ζωγραφίζει, το πιο όμορφο όνειρο φυσικής
τελείωσης που έδωσες ποτέ.
Είσαι ένας άλλος ποιητής, είσαι προφήτης.
Γιατί έχεις μέσα σου την πίστη,
την υπεράνθρωπη δύναμη του πρωτομάστορα.
Γιατί συνταιριάζεις και ζεύεις το ήμερο με το άγριο,
ξέρεις το χτες, πλάθεις το σήμερα, μαντεύεις το αύριο.

Ημερεύεις το ρολόι του χρόνου.
Στύβεις τις πέτρες κι’ απ’ το δάκρυ τους να δροσιστείς.
Ακούς το ανάκουστο.
Είσαι μέσα σ’ όλες τις μορφές, του έρωτα, της τρέλας, του πόνου.

Σπάζεις τους φραγμούς της ύπαρξής σου.
Στην αληθινή αλήθεια σιωπάς, υμνείς το αλάνθαστο,
γεφυρώνεις το κενό, γνωρίζεις το άγνωστο.
Ζεις τα συναισθήματα της ήττας, της ταπείνωσής σου.

Γίνεσαι ο άρρωστος, ο πικραμένος.
Γίνεσαι το ανεπιθύμητο, το ποθητό
το αισθητό, το υπεραισθητό.
Ο σοφός ο μεγάλος, μα κι’ ο εγκληματίας ο καταραμένος.

Ορθώνεσαι στην απορία, στο ακατόρθωτο.
Λιώνεις τον πάγο της καρδιάς, με τη μεγάλη φωτιά , την αγάπη.
Είσαι αυτεξούσιος, χαμογελάς καμιά φορά στην αυταπάτη,
διυλίζεις τη σκέψη σου, ακουμπάς το αόρατο.

Γι’ αυτό εσύ ο ποιητής γίνεσαι προφήτης.
Της απουσίας, του κενού ο χτίστης.
Ο κυνηγός της αληθινής ζωής.
Προσεύχεσαι στον άγραφο στίχο της δικής σου προσευχής.


Αφιερωμένο σε σένα τον άγνωστο ποιητή…
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
The Following 3 Users Say Thank You to justin For This Useful Post:
jimil (24-10-10), KOUNELOS66 (11-12-10), Xenios (24-10-10)
  #67  
Παλιά 29-10-10, 19:35
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας

Δηιάνειρα.

Από τη στέπα του μυαλού χνάρια μαζεύω,
μες σε συμπλέγματα αλλόκοτα παράνοιας,
τη μνήμη την αλλοιώσιμή μου αναδεύω,
να ξαναβρώ τα άληστα φιλιά της Δηιάνειρας.

Μα βρήκα στα στέκια τα γνωστά, ξόβεργες παγίδες,
την Ήρα τη χαιρέκακη, τα όνειρά μου να αγρεύει,
και της ψυχής τις άμοιρες, τις ξέπνοες ελπίδες,
πεντόβολα, μες στης φωτιάς τα κάστρα, να τις παίζει.

Γκριζοφορούσες οι φούξιες οι ερωτόχρωμες, δάκρυα στάζουν
σποράς άνυδρης, της Αφροδίτης άραχλα στολίδια,
στ’ ακροθαλάσσι των θεών χίμαιρες άτρομες χειμάζουν,
κι’ έγινε η άμμος η Ξανθιά, χαλικερά στρωσίδια.

Τώρα στο σύθαμπο τον Όλυμπο κοιτάω,
που πήγαν τάχα οι θεοί ο ψεύτικοι ρωτάω.
Μ’ αυτός σιβυλλικός ανήλιαγος, με χιόνια παραμένει
κι’ έχει στο θρόνο του άνασσα, θεά την ειμαρμένη.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 13:08
Απάντηση με παράθεση
The Following 4 Users Say Thank You to justin For This Useful Post:
jimil (29-10-10), KOUNELOS66 (11-12-10), maralin (29-10-10), Xenios (29-10-10)
  #68  
Παλιά 02-11-10, 12:03
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας


Νοέμβρης...

Αναδυόμενες, γκρίζες, ανήλιαγες εικόνες,
απ’ του Νοέμβρη τη ματιά την αλγεινή,
οδοιπορήματα σε άλλους παγετώνες,
στ’ απόβλητα ναυαγισμένη προσμονή.

Αλλοιώσιμο το άρμα της αγάπης,
αχνά αναπολήματα μοιραίων εθισμών,
ένα αγοραίο σ’ αγαπώ της αυταπάτης,
μέσα από τύμβους συλημένων στεναγμών.

Μερεμετίσματα ψυχρών συμβιβασμών,
για ένα χαμόγελο λιτό απελπισμένο,
με συνειδήσεις πληρωμένων χορηγών,
το σ’ αγαπώ μιας άλλης εποχής μεταλλαγμένο.

Ακροβατώντας στα μινόρε της αυγής,
με της ψυχής το κράμα ραγισμένο,
απ’ την ενάτη στο σκοτάδι της φυγής,
σ’ ένα φινάλε που το λένε πεπρωμένο.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 13:08
Απάντηση με παράθεση
The Following 4 Users Say Thank You to justin For This Useful Post:
jimil (02-11-10), KOUNELOS66 (11-12-10), maralin (02-11-10), Xenios (02-11-10)
  #69  
Παλιά 04-11-10, 20:33
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Αν μ' αγαπούσε...


Αν μ’ αγαπούσε…

Και τι δε θα ’κανα,
το πεφταστέρι της αυγής αν μ’ αγαπούσε ,
με της ψυχής του το ρεφρέν αν με μεθούσε.
Να ’ταν η μούσα μου κι’ εγώ ο μελωδός του,
στις στροφές της ζωής η επωδός του.

Και τι δε θα ’δινα,
για μια γωνιά στη σκέψη του μυαλού του,
να μαγγανέψω να γευτώ,
την αύρα του κορμιού του.

Να ’ταν απτός αντικατοπτρισμός,
στην έρημο του νου μου,
να ’ταν εξάντας μπούσουλας,
το πολικό αστέρι τ’ ουρανού μου.

Να ήταν φάρος οδηγός,
και στα ορμίσματά μου,
άστραμμα στα σκοτάδια μου,
στα νεφελώματά μου.

Και τι δε θα ’δινα,
αδήριτος φρουρός της ύπαρξής του να ’μουν
οι οραματισμοί του σε μένα να ταιριάζουν,
τ’ απόκρυφα του αισθήματα ν’ αγρεύω,
στο μπρίο του να χάνομαι,
με των ματιών του το εξπρές να ταξιδεύω.

Και τι δε θα ’κανα,
μια νύχτα αν με ξυπνούσε
κι’ ήταν αλήθεια, ήταν γιορτή,
τ’ όνειρο με φιλούσε.


Αφιερωμένο σε όλα τα κορίτσια της AcroBase
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 13:09
Απάντηση με παράθεση
The Following 4 Users Say Thank You to justin For This Useful Post:
jimil (04-11-10), konstantin@ (04-11-10), maralin (04-11-10), Xenios (04-11-10)
  #70  
Παλιά 05-11-10, 02:55
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Αρχική Δημοσίευση από justin Εμφάνιση μηνυμάτων
Αφιερωμένο σε όλα τα κορίτσια της AcroBase
Α, δεν παίζεις σωστά! Κάνεις πολιτική, είσαι γαλίφης!
Απάντηση με παράθεση
  #71  
Παλιά 05-11-10, 19:59
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από Nelly Εμφάνιση μηνυμάτων
Α, δεν παίζεις σωστά! Κάνεις πολιτική, είσαι γαλίφης!
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
  #72  
Παλιά 12-11-10, 09:00
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Είναι μια φάρσα η ζωή…

Είναι μια φάρσα μάτια μου η ζωή,
ένας βοριάς μιας χίμαιρας το χάδι,
ένα ξενύχτι ένα άγουρο πρωί,
ένα απρόσμενο θλιμμένο βράδυ.

Γκρίζα τα σύννεφα κι’ απόψε ομορφιά μου,
έργο ασπρόμαυρο ανάκουστο θολό,
πλάκα μου κάνουν και τα άδεια όνειρα μου,
ξεστράτισαν οι ρίμες μου μελαγχολώ.

Ξάγρυπνες νύχτες συντροφιά με εφιάλτες,
με ερινύες αγκαλιά οδοιπορώ,
είδωλα σκοτεινά ματιές φευγάτες,
στο άγνωστο χαρά μου ορρωδώ.

Είναι μια φάρσα η ζωή ψυχή μου,
ένας χορός που λένε μπαλ μασκέ
και το λευκό το σύννεφο απ’ τη ζωή μου,
έμεινε όνειρο οξειδωμένο αντικέ.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 13:09
Απάντηση με παράθεση
The Following 3 Users Say Thank You to justin For This Useful Post:
jimil (12-11-10), maralin (12-11-10), Xenios (12-11-10)
  #73  
Παλιά 15-11-10, 16:08
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Τι κρίμα...

Σ’ ένα ματζόρε που δε φτάσαμε λυπάμαι,
τι κρίμα τ’ όνειρο μας να χαθεί,
από το χέρι το κρατούσαμε θυμάμαι,
με τα μινόρε μιας αυγής για να ντυθεί.

Πως το μπορέσαμε και κάναμε ληστεία,
σ’ ένα παιχνίδι που το παίζουν και παιδιά,
τι κρίμα που χωρίσαμε γι’ αστεία,
κι’ έγιναν κάκτοι της ελπίδας τα κλαδιά.

Σ’ ένα φινάλε που δε φτάσαμε λυπάμαι,
τι κρίμα που δε νιώσαμε το πρώτο μας φιλί,
ποιό λάθος κάναμε στο άγνωστο και πάμε,
μια μέθοδο αγάπη μου δε λύσαμε απλή.

Πως το μπορέσαμε και σβήσαμε τον ήλιο,
στις ζωγραφιές μας μια μουτζούρα να φανεί,
όλους τους μήνες πως τους κάναμε Απρίλιο,
μι’ αγάπη μάτια μου για πάντα να χαθεί.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 13:09
Απάντηση με παράθεση
The Following 3 Users Say Thank You to justin For This Useful Post:
jimil (16-11-10), maralin (15-11-10), Xenios (15-11-10)
  #74  
Παλιά 18-11-10, 10:12
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Δε θα μ' ακούσεις.

Όρτσα στον άνεμο μ’ ένα σκαρί χωρίς πανιά,
με το εγώ μου το χαμένο στο αμπάρι,
αλισβερίσι με του χρόνου την αντάρτικη απονιά,
ο λύχνος να μη σβήσει στο προσκυνητάρι.

Με πλάγιους ήχους απ’ αρχέγονους αυλούς,
το σ’ αγαπώ, πως να στο πω, δε θα μ’ ακούσεις,
δεν το μπορείς να γράψεις πάνω σε πυλούς,
έχουν αλλάξει οι εποχές, της μπελ επόκ απούσης.

Δεν θα μ’ ακούσεις γιατί ορθώνονται τα τείχη,
της Ιεριχούς που κάποτε είχαμε γκρεμίσει.
Γιατί τ’ αφήσαμε χαρά μου όλα στη τύχη,
σ’ ένα αλλόκοτο, αργό κι’ ατέλειωτο μεθύσι.

Απ’ τα υπόγεια, τι να σου πω, της Ατλαντίδας,
σ’ ένα κελί δραπέτης της ζωής, βαρυποινίτης,
από τ’ αντάργιασμα μιας άλλης πυραμίδας,
σκιά στις ανηφόρες για το κάστρο, δροσουλίτης.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 13:09
Απάντηση με παράθεση
The Following 3 Users Say Thank You to justin For This Useful Post:
jimil (26-11-10), maralin (28-11-10), Xenios (18-11-10)
  #75  
Παλιά 21-11-10, 18:05
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Πατρίδα...

Με το ανέσπερο το φως της η Ελλάδα,
στου κόσμου τη θολούρα οδοιπορεί,
μέσα απ’ το ψέμα χωρίς φώτα με μια δάδα,
τις Θερμοπύλες, το εικοσιένα αναπολεί.

Για τα παιδιά της που θωρεί ν’ αργοπεθαίνουν,
στην αδικία πως μπορεί ν’ αντισταθεί,
θεριά το νάμα δίχως οίκτο που της κλέβουν,
πώς να’ ναι θεέ μου ψέματα κάνε να ονειρευτεί.

Προσκυνητάρια που τα σβήσαν οι χειμώνες,
που να’ ναι ο ίσκιος σου άναρχε ν’ αρθεί,
χαλάσματα βουβά κι’ οι Παρθενώνες,
κι’ ούτε ν’ απάγκιο απ’ το βοριά να κρατηθεί.

Αλλοιώσιμο απ’ τον πόνο το δάκρυ της κυλάει,
της ιστορίας φυλλορροούν αναμνήσεις παλιές,
το άδειο ποτήρι με πόνο στα χέρια της σπάει,
με αίμα το χώμα ποτίζει, με λίγες που μείναν σταλιές.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 13:10
Απάντηση με παράθεση
The Following 2 Users Say Thank You to justin For This Useful Post:
jimil (26-11-10), Xenios (21-11-10)
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 23:12.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.