Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Επιστήμη & Εκπαίδευση > Θεολογικά θέματα
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #16  
Παλιά 22-01-07, 17:13
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
Οδοδείκτες και Οδός, Αγάπης και Αλήθειας (πνευματική προπαιδειά και κυρίως παιδεία).

...Μεταπηδώ στο παρόν νήμα μηνυμάτων, παρότι θα μπορούσε να συνεχιστεί στο θέμα του Οδυσσέα. Εκεί, απότι φάνηκε ανοίχτηκε η συζήτηση για την ανεύρεση ‘’αυστηρά’’ του κάτω τόπου, οπότε και η πόρτα ασφαλίστηκε με πάταγο, αφήνοντας έξω τον ‘’άλλο τόπο’’ (σαν να μην μας νοιάζει). Ο άλλος τόπος όμως, είναι μέσα μας, έχοντας ευτυχώς αφήσει εξωτερικά ίχνη… προς ανεύρεσή του. Κι είναι ένας ολόκληρος δρόμος από τα ίχνη και τα έξω, προς την Ουσία και έσω.

Μπορεί να βαφτίζονται μεταφυσικές αναζητήσεις, να χρησιμοποιούν και τις δικές τους ορολογίες, στην κυριολεξία όμως είναι φυσικές, φυσικότατες μάλιστα, απλά είναι πιο βαθειές, πιο ανακούμπητες από την επιστήμη (προς στιγμήν;; Κύριος οίδε! πρόοδος υπάρχει, αρκεί να μην ακολουθείται λάθος προσανατολισμός και κακή, απάνθρωπη χρησιμοποίηση). Νομίζω πως δεν έχω δείξει δείγμα γραφής, ούτε άρνησης του ορθού λόγου, οπότε και υποτίμησης ή απαξίωσής του, αλλά ούτε και φαντασιοπληξίας και υπερφυσικών υπεκφυγών. Βατά, και βήμα προς βήμα από την τετράγωνη ή κυβική λογική, στην κυκλική ή σφαιρική…, την λογική Του Λόγου.

Αυτόν τον δρόμο από τα αχνά ίχνη επί της γης, προς την υπέργεια Ουσία, δια των οδοδεικτών με την συνεκτική συνάφειά τους με την Οδό, ευελπιστούσα να καταγράψω όταν ξεκίνησα αυτό το θέμα. Τον Πρόδρομο και τον Δρόμο. Τους οδοδείκτες και την Οδό. Την αντίληψη και αποδοχή, των προαποστελλόμενων αγγέλων (οντοτήτων και σημαδιών) και τον Βασιλέα. Τον Δρόμο από το κατέναντι στο απέναντι κι από εκεί… στο Μέσα, απ’όπου εντοπίζεται η αφετηρία και το μακάριο τέλος. Το Α και το Ω.

Αυτή η σχέση, άμεσα ορίζει και υλοποιεί την προπαιδειά και την κυρίως παιδεία, στις οποίες τάξεις της, ο καθένας κατά τάξη και ετοιμότητα, μυστικά φοιτεί…, εμπεπλεγμένοι όλοι οι μαθητές, μέσα σε αυτόν τον κοινό για όλους ‘’αγωνιστικό χώρο’’, σε αυτό το μεγάλο σχολείο της φύσης, τον σταυρικό τετραδιάστατο χωροχρόνο.

ΙΣΡΑ(ΗΛ)+(ΕΛ)ΛΑΔΑ έχοντας μία νοερή αλλά βατή εναλλασσόμενη σκυταλοδρομία παιδείας. Παιδείας που στόχο έχει το Σταυρωμένο στο Κέντρο, Θείο Πρόσωπο, τον Ζωοδότη και τροφοδότη του κόσμου (Αγάπης, Σοφίας και Δύναμης) Ιησού Χριστό, που η ακολούθησή Του, μας οδηγεί από τη γη στον ουρανό και στον Τριαδικό Θεό.

Τέσσερα μυθολογικά πρόσωπα, ηθοπλαστικοί προπαιδευτές στον ελληνικό χώρο και φιλοσοφία, επιλέγουν τον δύσκολο και ανηφορικό δρόμο της αρετής, προσφοράς και θυσίας για το κοινωνικό καλό, από τον εύκολο και κατηφορικό δρόμο της κακίας. Έτσι γνωρίζουμε πως επέλεξε άμεσα ο Ηρακλής σε όλο τον Ελλαδικό χώρο αλλά και έμμεσα ο Θησέας δρώντας στην Κρήτη (κοιλία του σώματος της Ελλάδος, λαβύρινθο), ο Αχιλλέας στην Τροία (ΙΩΝΙΑ) και ο Οδυσσέας με την επιστροφή του στην ΙΘΑΚΗ και ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑ (ΙΟΝΙΟ).

Αυτός ο ένας δρόμος, που οι κατευθύνσεις και οι προσανατολισμοί του οδοιπορούντος ανθρώπου αλλάζουν, λαμπρύνοντας ή σκοτίζοντας την όψι του, από τον ακολουθούντα όφι (όπως προείπαμε) είναι ένας κάθετος δρόμος ή ένας κάθετος πνευματικός κύκλος, που για την ολοκλήρωσή του, πρέπει ο οδοιπόρος και αγωνιστής, να τον κλείσει.
Κι αυτή η ολοκλήρωση, εκ του σώος σηματοδοτεί την σωτηρία, δλδ, μετά την απομάκρυνση εκ της Μονάδας, την πτώση στο απέναντι κι από εκεί στο κατέναντι, την επιστροφή του, στον ‘’τόπο’’ που κυριολεκτικά ανήκει (όπως φαίνεται και λίγο πιο πάνω σχηματικά - αναλογικά).

Η αγωνιστικότητα του ανθρώπου εξελίσσεται από άστοχη σε ευστοχότερη και έχει απόλυτη σχέση με την εμπειρία. Δυστυχώς, ο τρόπος που αντιμετωπίζει στην αρχή το κακό, δεν φέρνει τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα του Ηρακλή με την Λερναία Ύδρα. Όσο αυτός έκοβε με το σπαθί του ένα κεφάλι, από την ίδια θέση, βγαίνανε δύο, ορίζοντας τον διαχρονικό πνευματικό νόμο, πως το κακό, καταπολεμούμενο δια του κακού, πολλαπλασιάζεται και μόνο αν αντιπαρατεθεί φωτιά, (το πυρ της αγάπης και της γνώσεως) λύνεται το πρόβλημα του κακού.

Έτσι έλυσε το πρόβλημα ο Ηρακλής στην Ελλάδα και έτσι λύνεται από Τον ίδιο Τον Κύριο στο Νόμο, δια του, αν σε ραπίσει τις από τη μία παρειά στρέψε και την άλλη, σε συνέχεια του εκδικητικού οφθαλμόν έναντι οφθαλμού… που πολλαπλασίαζε το κακό.

Φτάνοντας ο Ηρακλής στο όριο της αγωνιστικότητας που τους άθλους του, τους έβαζε κατά τάξη ο Ευρυσθέας (ή Ευρυσθένης = Μεγαλοδύναμος) και που όλοι, και οι 12 δλδ, δεν είναι τυχαίοι και ανούσιοι… αλλά κατά τάξη, η ερωμένη του, θέλοντας να τον κρατήσει κοντά της, του δίνει να φορέσει πουκάμισο, που τελικά, από την επιθυμία ‘’εξόδου’’ αφήνει τις σάρκες του πίσω… πεθαίνοντας.

Αυτή, η μέχρι τότε, λίαν καλή πορεία του ανθρώπου της αρετής και της υπηρεσίας για το γενικό καλό, δεν τελεσφορείται. ΔΕΝ φτάνει στο ποθούμενο τέρμα στη ζωή. Μπορεί να πέρασε στην αιωνιότητα, και να εξήλθε από τον μικρόκοσμο στον μακρόκοσμο, αλλά ΔΕΝ εισήλθε στην αθανασία.

Στο Νόμο, ο Ιωσήφ ο πάγκαλος, σεβόμενος τον Θεό, δεν συγκοινωνεί με την επιθυμία της συζύγου του Πετεφρή, ώστε να συνευρεθεί μαζί της...

…Ήτο δε ο Ιωσήφ ευειδής και ώραίος την όψιν. Και μετά τα πράγματα ταύτα, η γυνή του κυρίου αυτού έρριψε τους οφθαλμούς αυτής επί τον Ιωσήφ• και είπε, Κοιμήθητι μετ' εμού. Αλλ' εκείνος δεν ήθελε, και είπε προς την γυναίκα του κυρίου αυτού, … … ούτε είναι απηγορευμένον εις εμέ άλλο τι πλην σου, διότι είσαι η γυνή αυτού• και πως να πράξω τούτο το μέγα κακόν, και να αμαρτήσω εναντίον του Θεού; Αν και ελάλει προς τον Ιωσήφ καθ' εκάστην ημέραν, ούτος όμως δεν υπήκουσεν εις αυτήν να κοιμηθή μετ' αυτής, διά να συνευρεθή μετ' αυτής. Και ημέραν τινά εισήλθεν ο Ιωσήφ εις την οικίαν διά να κάμη τα έργα αυτού, και ουδείς εκ των ανθρώπων του οίκου ήτο εκεί εν τω οίκω. Και εκείνη ήρπασεν αυτόν από του ιματίου αυτού, λέγουσα, Κοιμήθητι μετ' εμού• αλλ' εκείνος αφήσας το ιμάτιον αυτού εις τας χείρας αυτής, έφυγε, και εξήλθεν έξω. (Γεν.λθ’6…).

Έτσι, πάλι έχουμε έξοδο, αλλά αυτήν την φορά, δεν συνοδεύεται από θάνατο και θεωρία ‘’αστέρων’’ στον ουρανό, όπου ο στόχος και μυστική έλξη ψυχής (για τους εξωστρεφείς). Κάθεται ο Ιωσήφ στη φυλακή και ο Θεός, του δωρίζει μέρος της θείας θεωρίας. Εξηγεί το όνειρο με τις επτά ισχνές και επτά παχηές αγελάδες (που αδυνατούν οι σοφοί της γης, οι βασιζόμενοι στο αστρικό φως και όφι… ανκχ) και κάνει ορθολογική διαχείρηση των πόρων της Αιγύπτου.

Κι ενώ η ‘’έξοδος’’ στην χωρίς το Νόμο, Ελλάδα με τον Ηρακλή, συνοδεύεται με θάνατο και αστρική θεωρία, στο Νόμο, με τον Ιωσήφ η έξοδος συνοδεύεται με φυλακή (όχι θάνατο) και θεία θεωρία (ευθύ φωτισμό, (ευθύ φωτισμό, αντί για αστρική, αχνή εκ δυτών αστέρων και όχι ολόλαμπρη εκ Του Αδύτου Αστέρος Χριστού).

Αν αυτά συμβαίνουν διαχρονικά στους χώρους της ανομίας και του νόμου, στην Χάρι, Ο Κύριος χαρίζει την θεία θεωρία στους προκρίτους μαθητές, στο όρος Θαβώρ, όπου μεταμορφώνεται ενώπιον των μαθητών. Στην κυριολεξία όμως, ΔΕΝ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ, άσχετα αν έτσι συνηθίσαμε να το λέμε. Ανοίγονται τα μάτια των μαθητών (Πέτρου, Ιωάννου και Ιακώβου) για να δουν την κρυμμένη Ουσία, πίσω από τα σχήματα. …έδειξας τοις μαθηταίς, την δόξαν Σου καθώς ηδύναντο.

Ο Κύριος επιλέγει αυτούς τους συγκεκριμένους μαθητές, για να δείξει ότι οι κινούμενοι από σταθερότητα στην εκτέλεση των εντολών (στο ίχνος του Αποστόλου Πέτρου) από φυσική και πνευματική αγνότητα (στο ίχνος του Αποστόλου Ιωάννου, του κατ’ εξοχήν αγνού και παρθένου και αγαπημένου μαθητή) και του ομολογούντος ότι δεν θα αποφύγει να πίει το ποτήριο του μαρτυρίου για την αγάπη του Χριστού, όλων των μαρτύρων (στο ίχνος του Ιακώβου), ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ, η επαφή του κτιστού με το Άκτιστο, διανοίγοντας τους οφθαλμούς, να δουν να λάμπει το Πρόσωπο Του Θεού και Λόγου, ως τον ήλιον και τα ιμάτια του, ο χιτώνας, να γίνονται λευκά, ως χιών.

Χιτώνα – ιμάτια με σάρκα αφήνει ο Ηρακλής, φεύγοντας πνευματικά. Χιτώνα – ιμάτια αφήνει ο Ιωσήφ, σταυρώνοντας τα πάθη του, φεύγοντας γυμνός από την αιγυπτία ερωμένη, αλλά σώζοντας την ψυχή του. Χιτώνα και ιμάτια Ο Κύριος λαμπρύνει στο όρος Θαβώρ, με ισοδύναμους και ισάξιους παραστάτες τον προφ. Μωυσή (Γραπτό Νόμο) και προφ. Ηλία (την πνευματική γνώση των λόγων της Φύσης), όπως αναλύει ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής.

Ο Οδυσσέας, με τις δικές του δυνάμεις και τη βοήθεια της σοφίας (θεάς Αθηνάς) σώζεται εκ των υδάτων. Ο Μωυσής, που το όνομά του σημαίνει σωσμένος εκ των υδάτων, δεν ενεργεί με τις δικές του δυνάμεις, αλλά επεμβαίνει σωτήρια η δύναμη του Θεού. Αυτά, ως προτυπώματα της σωτηρίας εκ των υδάτων, στον χώρο της ανομίας και του νόμου. Στην Χάρι, στην Καινή Διαθήκη, Ο Κύριος βαπτίζεται στον Ιορδάνη ποταμό, ώστε να εισάγει τον κόσμο που Τον ακολουθεί, (όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε…) στο πέρασμα της νοητής ερυθράς θάλασσας. Ο Μωυσής, δια της θαυματουργής ράβδου, περνά το ισραηλιτικό γένος, ώστε διαχρονικά να ισχύει… οι άοπλοι, αλλά με τον τύπο του σταυρού ιουδαίοι (όπου Ιούδα σημαίνει εξομολόγηση) νικούν δια της μετανοίας τους κυνηγούντες πανόπλους αιγυπτίους, που θέλουν να τους κρατήσουν δεσμευμένους και υπόδουλους.

Ο Αχιλλέαςαπό την άλλη, ο εμβαπτισθείς στον ποταμό της ζωής, από τη θεά της δικαιοσύνης Θέτιδα, έχει τρωτή φτέρνα. Η εύστοχη βολή του Πάρι… με βοηθό την Αφροδίτη (εωσφόρο, αποσπερίτη, αυγερινό) τον θανατώνουν. Στον νόμο και Παλαιά Διαθήκη, ο Ιακώβ που γεννιέται δεύτερος, εξέρχεται εκ της μήτρας μετά τον κοσμικά πρωτότοκο Ησαύ, με επειλλημένη την χείραν, επί την πτέρναν του Ησαύ. Έτσι, ο Ιακώβ, ο πρώτος συλληφθείς, αλλά δεύτερος στον κόσμο γεννηθείς, ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΚΕΝΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ. Είναι η χάρις του Αγίου Πνεύματος που καλύπτει και δεν καταργεί το νόμο (φυσικό – Ελλάδα και γραπτό – Ισραήλ). Καλύπτει το κενό Ο Κύριος με τα 12 φυσικοπνευματικά τέκνα (χαρίσματα, προτυπωμένα στην Π. Διαθήκη ως τέκνα του Ιακώβ εκ της Λείας – πράξη και Ραχήλ – θεωρίας), όπως μας εξηγεί ο άγιος Θεόδωρος Συκεώτης.

Μετά όμως από τα πρόσωπα αυτά, τις ενδεικτικές μονάδες, Ο Κύριος μεταδίδει αυτήν την χάρι, κάνοντας μετόχους στη Ζωή ως ατρώτους, με το θείο βάπτισμα… όλους όσους εις Χριστόν βαπτίζονται (νόμιμα), οπότε, και Χριστόν ενδύονται…. Ώστε, το σημείον επαφής… η πτέρνα, να μην είναι πλέον σημείον εισόδου του θανάτου στον κόσμο, αλλά σημείον εξόδου στη Ζωή και νίκης κατά του θανάτου.

…για την πτέρνα… λίγα ακόμη… (Γεν. γ14…) Και είπε Κύριος ο Θεός προς τον όφιν, επειδή έκαμες τούτο, επικατάρατος να ήσαι μεταξύ πάντων των κτηνών, και πάντων των ζώων του αγρού• επί της κοιλίας σου θέλεις περιπατεί, και χώμα θέλεις τρώγει, πάσας τας ημέρας της ζωής σου• και έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής• αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.
Ο επικατάρατος έρπων όφις… είναι η αρά. και η …έχθρα θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός… είναι η διάσταση μεταξύ του παλαιού και πεπτωκότος κόσμου με την ευλογημένη και γόνιμη μήτρα (Ορθόδοξος Εκκλησία στον τύπο της γυναικός Παναγίας) που κυοφορεί το σπέρμα που αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.

Και ο γεννηθείς εκ της Παναχράντου Θεοτόκου ασπόρως, εκ Πνεύματος Αγίου (και Μαρίας της Παρθένου) Ιησούς Χριστός, συντρίβει την κεφαλή του όφεως υπό την πτέρνα. Αυτή η συντριβή… έχει συνέχεια δια της πίστεως! Συνέχεια χαράς από αρά… λόγω της ζωντανής παρουσίας του συνοδοιπορούντος Χριστού στους αναγεννημένους εκ της Ζωντανής μήτρας, του Αναστημένου Σώματος του Ιησού Χριστού, την Ορθόδοξη Εκκλησία…, (στον τύπο της Παναγίας) ώστε να ισχύει το θανάτω θάνατον πατήσας. Φυσικά, για όσους οικειοθελώς, συνθάπτονται και συσταυρώνονται, με απώτερο σκοπό να συναναστηθούν. Κι αυτή η μετοχή είναι ανάλογη και διδακτική όπως συμβαίνει και στην μικρή βιολογική μας ζωή. Τα κύτταρα - μέλη και το Όλον, ενώνονται με τους ζωηφόρους αγωγούς, φλέβας – αρτηρίας – νεύρου, σε αντιστοιχία των αληθών φυσικοπνευματικών αγωγών ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ – ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ - ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ.

…Κι όλα αυτά; για τη μετοχή της Ζωής, που είναι ένας ενδόμυχος πόθος, κλήση και κλίση ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, κι όχι μόνο των θεϊστών. Μακάρι να διακρίνουν την Οδό και τη Φωνή του προσκαλούντος όλους μας, προς σωτηρίαν και εις επίγνωσιν της Αληθείας. (καθώς είναι και το σημείο επαφής του παλαιού ΑΔΑΜ με τον νέο ΑΔΑΜ Χριστό, που έλκει την προτεινόμενη από αυτόν χείρα προς Ανάσταση! …θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν…).

Ο άλλος ήρωας, ο Θησέας νικά τον μινώταυρο στην κοιλία του σώματος της Ελλάδος και εξέρχεται νικητής από τον λαβύρινθο. Εξέρχεται του σκότους και εισέρχεται στο φως… Δεν στηρίζεται όμως στην έμπνευσή του, στην εξυπνάδα του, αλλά με τη βοήθεια της ιέρειας Αριάδνης και την ακολούθηση του ‘’σωτήριου’’ μίτου. Παρά την σωτήρια έξοδο εκ του λαβυρίνθου, ο Θησέας ΔΕΝ θυμάται τον πατέρα του, ΔΕΝ αλλάζει τα μαύρα πανιά, με γνωστή την συνέχεια της ιστορίας του Αιγαίου. Ο Κύριος εισερχόμενος στην περιοχή της κοιλίας αναστήνεται και τυπώνοντας το σημείο του Σταυρού, ομολογούμε: Χριστός ανέστη εκ νεκρών (κεφαλή) θανάτω θάνατον πατήσας (κοιλία) και τοις εν τοις μνήμασι ζωή, χαρισάμενος, από δεξιά προς αριστερά, από Δύση προς Ανατολάς, (κοινός προσανατολισμένος τόπος από Δ προς Α) από ΙΟΝΙΟ στην ΙΩΝΙΑ, κατά την ορθήν – ορθόδοξη σημείωση του τύπου του Σταυρού, επί του σώματός μας (μικρόκοσμου) και της Ελλάδος (μέρος μακρόκοσμου, επί της Μεσογείου…).

…Κι αν για κάθε λογική μας αμφιβολία (υγείας, οικονομικής φύσεως, στατικής, νομικής κλπ) απευθυνόμαστε στους επαϊοντες (ιατρούς, λογιστές, αρχιτέκτονες, νομικούς κλπ ανάλογα με το πρόβλημα) και βρίσκουμε τη λύση και την έξοδο εκ του λαβυρίνθου μας, η κάθε σχετική λύση ΔΕΝ συνοδεύεται και με την ενθύμιση του πατέρα, που οι προηγούμενοι επαϊοντες δεν είναι αρμόδιοι υπενθύμισης.
Έτσι με την λήθη, (αμνησία) διατηρούνται τα μαύρα πανιά και η οριακή λύση της προτεινόμενης εκ της λογικής Ελλάδος, σκιάζεται, καθώς σε αυτά τα μνήματα… δεν χαρίζεται Ζωή. (…και τοις εν τοις μνήμασι ζωή, χαρισάμενος…).

Ο Κύριος σε όλη Του τη ζωή, ποτέ δεν αποχωρίστηκε από Τον Πατέρα και ποτέ δεν κινήθηκε με λήθη και αμνησία, επί της γης, όντας ο ίδιος η Αλήθεια. Ειδικά ανασταινόμενος, εξερχόμενος από τον κόσμο και την κοιλία του Άδη που ετάφη, ανυψώνεται προς Τον Πατέρα και συνανυψεί κι εμάς. Έτσι, έρχεται λοιπόν ο πνευματικός, στον πόδα του Κυρίου, και ΚΑΘΕ ΛΥΣΗ που μας προτείνει… ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ Τον επουράνιο Πατέρα, οδηγώντας μας (δια του κομποσχοινίου – μίτου υπακοής) με βεβαία την ελπίδα δια της αληθινής πίστεως (λευκά πανιά) προς την πολυπόθητη συνάντησή μας, Πατέρα και Υιού. Του Υιού κατά Φύσιν Ιησού Χριστού με τον Πατέρα, δια της Αναστάσεως αλλά και εφεξής όλων των υιών κατά χάριν, των αποφευγόντων την στάση – επανάσταση κατά του θείου, με τον Ένα Τριαδικό Θεό, αμήν όλων εμάς.

ΥΓ. Εκτιμώ πως βατά και ιχνηλατίσιμα διεκπεραιώθηκε ένας δρόμος από την παραφύση και παράλογο, δια της φύσεως και λογικού στην Υπερφύση και Υπέρλογο. Δια των σκιών, στο Φως. Δια της ανορθώσεως, στην Ανάσταση.
Δια του Ηρακλή και Ιωσήφ, (ως ίχνη) στην κορυφή, Στον Κύριο.
Δια του Οδυσσέα και Μωυσή (ως ίχνη) των σωσμένων εκ των υδάτων, στα θεία Θεοφάνεια.
Πάλι, δια του Αχιλλέα και Ησαύ με τις τρωτές φτέρνες… στο άτρωτο της Βαπτίσεως και της αγιοπνευματικής κάλυψης.
Δια του Θησέα και των πνευματικών (προ και χωρίς Χριστού οδηγών) οπότε και με λήθη, στην χωρίς λήθη… ΑΛΗΘΕΙΑ δια των ορθοδόξων πνευματικών ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ και ΠΑΤΕΡΑ! Όλα… στο σχήμα Λ, του Λόγου Χριστού, που διανοίγει οδούς στους επιθυμούντες Τον, λόγους.

Έτσι, εκεί στο Κέντρο, συναντάται το θείο Πρόσωπο Χριστός, που δωρίζει την τελεία λύση κάθε υπαρξιακού προβλήματος ζωής, συνείδησης, καλού, Αλήθειας, Αγάπης κλπ. Σαν σε έναν κύκλο, αλλά και επί γης (Ο + _ = Ω) αποτυπώνονται οι οδοδείκτες για μας, αγωνιστές της τέλειας αρετής και της υπέρτατης σοφίας. Οι άγιοι Πάντες.


Οι πρόλογοι και προφήτες, σε αρμονική ισορροπία, όπως ο προφ. Ηλίας και προφ. Μωυσής στην Μεταμόρφωση Του Κυρίου (Γραπτός Νόμος και πνευματική γνώση των λόγων της Φύσης). Έλληνες και Ιουδαίοι. Φιλέλληνες (φιλόσοφοι) και φιλοϊουδαίοι (φιλοδύναμοι), με έναν και τον αυτό προσανατολισμό. Την Παναγάπη και Παναλήθεια Του, με μυστικά και μυστηριακά βιώματα κατά τάξιν μετοχής, στη Ζωή της Αγίας Τριάδος. Αμήν.

Εύχεστε να βάλουμε αρχή μετανοίας!

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 05-01-13 στις 22:01
Απάντηση με παράθεση
  #17  
Παλιά 22-01-07, 18:21
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από mystakid Εμφάνιση μηνυμάτων
Μπορεί να βαφτίζονται μεταφυσικές αναζητήσεις, να χρησιμοποιούν και τις δικές τους ορολογίες, στην κυριολεξία όμως είναι φυσικές, φυσικότατες μάλιστα, απλά είναι πιο βαθειές, πιο ανακούμπητες από την επιστήμη
Αυτό το μικρό καρφάκι στόχευε εμένα για όσα είπα στο σχετικό θέμα :-).

Δεν είχα σκοπό να υποβιβάσω τα λεγόμενα σου για την Οδύσσεια, απλά το θέμα είναι στους διαύλους που ανοίγεις, πόσο εύκολο είναι κανείς να τις ακολουθήσει με πιθανότητες να καταλάβει τι συμβαίνει.

Έχεις ασκήσει την σκέψη σου σε δρόμους που για εμάς είναι αδύνατον να ακολουθήσουμε. Να σου δώσω ένα απλό παράδειγμα, έχεις γράψει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα στο θέμα που απαντάω τώρα, όμως είναι τόση η δυσκολία να σε ακολουθήσουμε στο καλά χαραγμένο και δουλεμένο από σένα δρόμο, που αδυνατούμε να κάνουμε παρατηρήσεις, αδυνατούμε να ανταλλάξουμε απόψεις.

Ακόμα και στο θέμα της Οδύσσειας, μας έβαλες πάλι σε ένα δύσκολο μονοπάτι και εκεί ουσιαστικά έκλεισε η συζήτηση, λόγω αδυναμίας απάντησης.

Ας δούμε ένα παράδειγμα :

ΙΣΡΑ(ΗΛ)+(ΕΛ)ΛΑΔΑ έχοντας μία νοερή αλλά βατή εναλλασσόμενη σκυταλοδρομία παιδείας. Παιδείας που στόχο έχει το Σταυρωμένο στο Κέντρο, Θείο Πρόσωπο, τον Ζωοδότη και τροφοδότη του κόσμου (Αγάπης, Σοφίας και Δύναμης) Ιησού Χριστό, που η ακολούθησή Του, μας οδηγεί από τη γη στον ουρανό και στον Τριαδικό Θεό.
Εγώ εδώ χάνω ακονητή. Αδυνατώ να καταλάβω τον δίαυλο που οδηγείς την σκέψη σου. Κάπου εκεί ταίριαξε το υπερφυσικό που είπα και στο οποίο μου απαντάς.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #18  
Παλιά 23-01-07, 11:55
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
...Να ξέρεις Στέλιο μου... πως τα καρφάκια ‘’μου’’, δεν ‘’σε’’ στοχεύουν... :-) όπως εκτιμώ πως το αυτό ισχύει και δι υμάς… και γιαυτό συνεχίζω… Είναι απλοί αντίλογοι στο λόγο, θέσεις στις αντιθέσεις και αντίστροφα... και στο μέτρο της κοσμιότητος, την θεωρώ υγιή συ-ζήτηση... με τα πλην και τα συν του, μέχρι την επίτευξη της μέσης (επιθυμία μου, κατά Θεόν) αρμονίας.

Όσον αφορά την δυσκολία γραφής, συγγνώμη. Θα προσπαθήσω, να τα λέω πιο απλά. Σε ευχαριστώ όμως, για την παρατήρησή σου, γιατί γίνεται αφορμή καταγραφής, ακριβέστερων διευκρινίσεων... π.χ. για εκεί που λες πως χάθηκες.

[ΙΣΡΑ(ΗΛ)+(ΕΛ)ΛΑΔΑ].
Ο Κύριος, ως Εσταυρωμένος Λόγος βρίσκεται αμιγής και σταθερά προσηλωμένος, ακίνητος επί του Σταυρού, στη μέση του χωροχρόνου. Έχει αφήσει επί γης (αλλά και διαρκώς αφήνει, σε ενεστώτα διαρκείας) ίχνη θείας δύναμης (πολλά σημεία) και ίχνη θείας σοφίας (πολλά δείγματα) στον κόσμο, ιδιαίτερα μέσα από αυτά τα δύο έθνη. Σημεία και δείγματα εξόδου.

Ο Σταυρός, ενώνει αλλά και χωρίζει, καθώς είναι σημείο αντιλεγόμενο προς ανάσταση και πτώση πολλών.

Ο Κύριος σαν Πρόσωπο και ο Σταυρός σαν σημείο, χωρίζει τον χρόνο στη μέση. Στο πριν και στο μετά Χριστόν.
Χωρίζει τον χώρο στη μέση. Στον χωρίς Χριστό και με Χριστό.

Αν δεν ερχόταν Ο Κύριος, θα είχαμε ναι μεν χρόνο και χώρο αδιάσπαστους, αλλά χρόνο και χώρο χωρίς Φως, Αλήθεια, Οδό, Ζωή, Ανάσταση, (γιατί Ο Κύριος είναι το Φως, η Αλήθεια… εγώ ειμί…) χρόνο που γεμίζει (με τον όρο ‘’γεμίζει’’ σχήμα οξύμωρο) τηι απουσία Του Κυρίου, με αχνό φωτισμό (εξ άστρων) αληθοφάνεια, ατραπούς με πολλές αλήθειες, βιολογική ζωή με χρόνο λήξης, άρα νίκη του θανάτου αντί της Ζωής και εμμονή και παραμονή στην επανάσταση, αντί ανάσταση… και τέλος διαρκή ανυπέρβλητη διάσταση μεταξύ Θεού κι ανθρώπου και όλης της φύσης. Χρόνο και χώρο χωρίς Χριστό.

Έτσι, όντας ο Χριστός, Μεσσίας ΙΗΣΟΥΣ = 888, βρίσκεται στη μέση μεταξύ
ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999
ΙΗΣΟΥΣ = 888
χξστ’ = 666
όχι περισσότερο να χωρίσει οριζοντίως τον κόσμο, δημιουργώντας άλλη μια θρησκεία (κατά το διαίρει και βασίλευε...) αλλά για να ενώσει καθέτως, …εις ενότητα πάντα τα έθνη εκάλεσε…

Τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, ενώνει σαν κλίμακα, σαν γέφυρα τη γη με τον Ουρανό. Η δε Ορθόδοξη Εκκλησία, το Αναστημένο Σώμα Χριστού, παρεμβάλλεται μεταξύ γης και ουρανού, στον τύπο της Θεοτόκου, κυοφορώντας και αναγεννώντας τους κατ’ εικόνα και καθ’ ωμοίωσιν λόγους, που ευστοχούν και εισέρχονται μέσα Σε Αυτήν, με την ανάλογη διαδικασία γέννησης ζωής, όπως και στον μικρο-μικρόκοσμο. Εύστοχο σπέρμα + ωάριο κίνηση προς μήτρα και εκεί πολλαπλασιασμός, προς την γέννηση. Εύστοχη ψυχή (σπόρος Θεού) + ωόν (φυσικό σώμα) κίνηση προς την γόνιμη μήτρα (Σώμα Χριστού – Ορθόδοξη Εκκλησία) προς λογικό πολλαπλασιασμό με τέλος αναγέννηση.

Από τότε που ο Θεός ενανθρωπίστηκε και μόνο από τότε, ο άνθρωπος μπορεί να θεοποιηθεί. Όχι κατά φαντασία, αλλά πραγματικά και βατά. Εκεί πρέπει να διακρίνουμε και να εντοπίσουμε τη διαφορά.

Όταν ρωτήθηκε ο Θεός από τον Μωυσή, πως να Τον ονομάζει; Ο Θεός του απάντησε, ο Ων. Ο υπάρχων (κάτι σαν αιώνιο παρόν και αιωνίως παρών). Δίνει τότε, το ‘’σημείον’’ της φλεγόμενης και μη καιόμενης βάτου, που είναι η προτύπωση της Θεοτόκου, που θα ελάμβανε την φωτιά του Θεού μέσα Της, Τον ίδιο τον Θεό (που πυρ τυγχάνει) και δεν θα καιγόταν. Σημείο που αποτυπώνεται σε όλες τις πέτρες του όρους Σινά, προς πίστωση των λεγομένων Του.

Έτσι, δια της Θεοτόκου γεννιέται Ο Κύριος στον κόσμο μας, δλδ ενχρονίζεται ο Άχρονος και χωρείται ο Αχώρητος. Μόνο από τότε που, ο Λόγος σάρξ εγένετο, γνωρίζεται ως ο Ην, (παρελθών) ο Ων (αιώνιο παρών) και ο Ερχόμενος (μέλλων), σχηματιζόμενο το γράμμα Λ.

..........Ων (στην κεφαλή τυπώνεται το ‘’νυν’’ = αιώνιο παρόν) - Ουρανός
..........Λ
.......Ην Ερχόμενος (στην κοιλιά τυπώνεται το ‘’και αεί’’=ανάπτυξη σε χρόνο)-γη
ΙΣΡΑ(ΗΛ) + (ΕΛ)ΛΑΔΑ

με ίχνη που ‘’ακουμπούν’’ στη γη, ως δύναμη και σοφία Θεού, οδοδείκτες (για όσους θα ήθελαν να συλλάβουν το νόημα και την κλήση) της άνω πορείας, δια του Ζωοποιού Σταυρού.

Ο Κύριος, παρεμβαλλόμενος μεταξύ Ουρανού και γης, κεφαλής και κοιλίας, σταυρώνεται, για να ενώσει και λυτρώσει τον άνθρωπο. …ώστε στην μεν σοφία (πνευματική γνώση των λόγων της φύσης) η σπονδυλική στήλη, των 33 σπονδύλων είναι όρθια, οφιοειδούς μορφής, στον δε Γραπτό Νόμο, ο όρθιος κρεμασθείς όφις επάνω στο θαυματουργό ραβδί του Μωυσέως, λυτρώνει τους ισραηλίτες (ως σημείον εκ Θεού δυνάμεως) από τον θάνατο που προέρχεται από τους δηλητηριώδης έρποντες όφεις.

Από εμάς εξαρτάται η σύνθεση (+) και ειρηνική (δια Σταυρού) χαροποιός ενότητα ή η διάσταση και συνέχιση του πολέμου, της αράς και της ταραχής…. Το θαβώρειο Φως, λάμπει και φωτίζει τις μεταμορφούμενες συνειδήσεις, στην ισορροπία και αρμονία του Γραπτού Νόμου (προφ. Μωυσής) και της πνευματικής γνώσης των λόγων της Φύσης (προφ. Ηλίας).
Εκτιμώ πως δεν είναι σύμπτωση, το γιατί ισχύει ο ‘’φυσικός νόμος’’ (που αναφέρθηκε λίγο πιο πάνω), και αφορά τα πελεκανάκια, που όταν τα τσιμπήσει δηλητηριώδες φίδι, ο πατέρας πελεκάνος αυτοτραυματίζεται, χύνει το αίμα του για χάριν των παιδιών του. Είναι ίχνος του πνευματικού και υπερφυσικού… το ώσπερ πέλεκαν ετύθης Χριστέ… και όποιος έχει την διάκριση, το δέχεται, βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής, για να μην πω ότι είναι θέμα ζωής ή θανάτου…

Οι παραπάνω αναφορές έγιναν συνδυαστικά, ισορροπημένες κατά τους δύο παραστάτες της Θείας Μεταμορφώσεως, με στοιχεία της ελληνικής ‘’σοφίας’’ περί: ΦΩΣ και ΟΦΙΣ, την σπονδυλική στήλη (33), τα πελεκανάκια και την ψυχωφελή αναγωγή του φυσικού νόμου στα πνευματικά, και από την άλλη, το ισραηλιτικό ‘’σημείο’’ της υψώσεως του χάλκινου όφεως, προς θέα όλων, ‘’σημείο’’ λυτρώσεως από τα δηλητηριώδη φίδια….

Εκτιμώ, πως χωρίς τον παραπάνω ελληνορθόδοξο συνδυασμό, υπάρχουν ακάλυπτα κενά, που ωθούν τα δύο στρατοπεδευμένα εκατέρωθεν μέρη σε ταραχή….

Ίσως γιαυτό ερχόμενος Ο Απόστολος Παύλος, η παύλα των μυστικών βιωμάτων, αναφέρει: … Επειδή και οι Ιουδαίοι σημείον αιτούσι και οι Έλληνες σοφίαν ζητούσιν, ημείς δε κηρύττομεν Χριστόν εσταυρωμένον, εις μεν τους Ιουδαίους σκάνδαλον, εις δε τους Έλληνας μωρίαν, εις αυτούς όμως τους προσκεκλημένους, Ιουδαίους τε και Έλληνας, Χριστόν Θεού δύναμιν και Θεού σοφίαν… (Κορ.Α’22)

Στον Ισραήλ Ο Κύριος, έδωσε σημεία, και στους Έλληνες έδωσε σοφία. Αυτό δλδ που ζητούσαν. Ενώ όμως τα έδωσε υπό την προοπτική της ανόδου εκ της ιχνηλατήσεως αυτών των σημείων (εκ του οίκου Ισραήλ) και σοφιών (όχι σοφιστειών, εκ του οίκου των Ελλήνων) σε μας εναπόκειται η δια του Σταυρού ακολούθησή Του. Εάν τις θέλει… εάν τις

Μόνο ένα είναι σίγουρο… δια του Σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω. Το γενηθήτω Κύριε το θέλημά Σου, ως εν Ουρανώ (κεφαλή) και επί της γης (κοιλίας)… [όπως αναφέρεται στο Πάτερ ημών (Κυριακή προσευχή) στο Γραπτό Νόμο και όπως τυπώνεται επί του φυσικού μας σώματος παραδοσιακά (πνευματική γνώση των λόγων)…

από εκεί και πέρα; εάν θέλει τις… εάν…
ΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΘΕΛΗΜΑΤΟΣ…
κι υπάρχουν τρία θελήματα στον κόσμο.

2
-
5
.
ς

Όπου 2 είναι το σταυρικό – γενηθήτω Κύριε το θέλημά Σου, το πάνσοφο και αγιαστικό, το φωτιζόμενο και υποκινούμενο από το ανέσπερο αναστάσιμο Άγιο Φως, που αναβλύζει από τον Πανάγιο Τάφο, μόνο στον Ορθόδοξο Πατριάρχη κάθε Μ. Σάββατο. Το 5 σαν προσωπικό – όρθιο (πεντάκτινο) κεντρομόλο, κινούμενο ορθά προς το παρόν, αλλά προς στιγμήν αποκομμένο ως γενηθήτω το θέλημά μου… (τρεπτό, άλλοτε καλό και άλλοτε όχι) και τέλος το ς (στ) απρόσωπο, ανάποδο πεντάκτινο, φυγόκεντρο, στασιαστικό.

ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ λοιπόν ΘΕΛΗΜΑΤΟΣ… συντονισμού και οικείωσης. Πράξης και θεωρίας. Στην κυριολεξία, σύμπραξης και συθεωρίας… με το θέλημα… να είναι λέξη κλειδί και καλή αιτία διαρκούς αυτοκριτικής.

Και σε όλη αυτήν την πορεία Ανάστασης, η καλή μας Παναγία;;; χαιρετάτε! …η ολκάς των θελόντων σωθήναι… η τα εναντία, εις ταυτό αγαγούσα… χαίρε κλίμαξ επουράνιε δι ης κατέβη ο Θεός, χαίρε γέφυρα μετάγουσα, τους εκ γης προς ουρανόν… χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε

…και όχι απλά χαίρε νύμφη (Αφροδίτη) = Παρασκευή, Friday = 6… την έστω και του φυσικού κάλλους και έρωτα λατρευόμενη ‘’θεά’’, την στιγμή που ανευρέθη βατά, φλεγόμενα και μη καιόμενα, το ψαυστό υπερφυσικό, ως μετοχή και συζωή, στη θεία αρμονία, στο θείον κάλλος και θείο έρωτα.

ΥΓ. Θα χαιρόμουν, αν ο καθένας με την οπτική του ιδιαίτερη γωνία (φιλάγαθη, φιλοσοφική ή φιλοδύναμη) γραπτού νόμου ή επιστήμης καταθέτει εκείνο το βιούμενο ίχνος, που του διανοίγει την Οδό... για τον ''άλλο τόπο'', την ''άλλη λογική''. Τον ''άλλο τόπο''' που δεν είναι δα και τόσο μακρυά... είναι στην καρδιά (πνευματική θέση) γιατί εκεί εντοπίζεται κι η Βασιλεία του Θεού... εντός ημών!
Απάντηση με παράθεση
  #19  
Παλιά 23-10-12, 10:33
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
ΓΙΑΤΙ ο Θεός επέλεξε το ισραηλιτικό γένος (ερωτήματα... με ελληνορθόδοξες απαντήσεις)

…Μια ερώτηση που συχνά ακούγεται και που δημιουργεί (υποτίθεται εύλογα) κενά στην αξιοπιστία του Αληθινού Θεού μέσω της Παλαιάς Διαθήκης, είναι ΓΙΑΤΙ ο Θεός επέλεξε το ισραηλιτικό γένος, αυτόν τον νομαδικό βάρβαρο λαό, ως περι-ούσιο και ‘’εκλεκτό’’, για να εκτελέσει το σχέδιό Του.

Βέβαια, αν κάποιος έχει εμπιστοσύνη στην Πανσοφία Του Θεού, ψάχνει φιλότιμα το γιατί, αντί να επαναστατεί ασόφως, με εμπιστοσύνη στο κρυμμένο εύλογο σε σχέση με το φαινόμενο ά-λογο, αλλά έστω κι έτσι, τα κενά υπάρχουν για να συμπληρώνονται.

…Κενά και σκιές προβάλλονται στην ΠΔ και τάχα αιμοδιψής, παιδαριώδης, ‘’εθνικιστής και προσωπολήπτης’’, εμπαθής ΦΑΙΝΕΤΑΙ ο Απαθής Εύσπλαγχνος, Αληθινός Θεός που ου προσωποληπτεί και πάντα τα έθνη εκάλεσε, έτσι ώστε το φαινόμενο να απωθεί και εγείρει σκεπτικισμό (αν όχι άπωση και υποτίμηση της Αληθείας Του) στους αναζητητές Του.

Σε προηγούμενη ανάρτηση αναφερθήκαμε ότι ο Θεός χειραγωγεί το ισραηλιτικό γένος (με το γενεές δεκατέσσερις – όσες δλδ και οι φάλαγγες του χεριού μας – του κατ’ εικόνα πλασθέντος από Τον Δημιουργό - ) για να
εγγράψει επί γης ένα ‘’σχέδιο’’, ως σκιά, ως οδοδείκτη εκείνης της Οδού, που επρόκειτο να εμφανιστεί αργότερα, όταν το πλήρωμα του χρόνου έλθει.

Ενώ λοιπόν η εγγραφή ενός σχεδίου σε ένα μικρό κομματάκι χαρτί (όπως κάνουν οι συγγραφείς και λογοπλόκοι, αλλά όχι μόνον οι αληθοφανείς, αλλά και οι αληθινοί θεολόγοι) είναι μια εύκολη υπόθεση, χωρίς μεγάλη αντίσταση, το εγχείρημα που πολλαπλασιάζει την δυσκολία εγγραφής είναι όταν αναπτύσσεται αυτό το σχέδιο σε γη έρημο και άβατη και άνυδρη, και με αντιστάσεις εθνών, ακόμη πιο βάρβαρες και άγριες, άρα λογικά και χρειάζεται ένα σκληρό εργαλείο για να επιτευχθεί αυτή η χάραξη του σχεδίου.

Ποιος λογικός άνθρωπος δεν καταλαβαίνει ότι για να καμφθεί μια σκληρή αντίσταση κατά κράτος, απαιτείται κάτι σκληρότερο; Γιαυτό και διάλεξε αυτόν τον λαό για να γράψει πάνω στην πέτρα και στην έρημο.

Πρέπει όμως να παραδεχτούμε, ότι μέσα σε αυτό το άγριο περιβάλλον, διακρίνουμε μια παροιμιώδη για μίμηση Φιλοξενία και Φιλανθρωπία (Φ) του Αβραάμ, που ΚΑΙ φιλοξενεί τους 3 άνδρας προσφωνώντας τους Ο Κύριός μου (Τριάς εν Μονάδι) αλλά ΚΑΙ τους ακολουθεί παρακαλώντας τους δικαίως ο δίκαιος και φιλανθρώπως να ΜΗΝ καταστρέψει τα Σόδομα και τα Γόμορα των οποίων η αμαρτία επλήθυνε. (Γεν.ιη) Έκανε παζάρια, μήπως και βρεθούν 50 δίκαιοι ώστε για χάριν τους να γλυτώσουν οι πολλοί άνομοι και αμαρτωλοί. Μήπως και βρεθούν 45, 40, 30, 20, 10 .. και ήλθεν Ο Κύριος και δεν βρήκε ούτε 5. Και έδωσε σημάδι σε κάθε συνείδηση, φεύγε (από την αμαρτία η οποία θα κολαστεί) και πίσω μην κοιτάς!

(για την φυγή εξ αυτού του χαμερπούς έρωτα, όχι από φόβο αλλά από σεβασμό, αργότερα ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, θα διαγράψουμε μια ‘’άλλη’’ σπειροειδή επί γης μεν, αλλά προτείνουσα τα άνω, πορεία…).

Διακρίνουμε σε εκείνο το σκληρό περιβάλλον είπαμε όχι μόνο την Φιλοξενία και Φιλανθρωπία του Αβραάμ, αλλά και την Υπακοή του υιού του. Την Υπακοή του Υιού, έως την θυσία του. Την Υπακοή (Υ) του Ισαάκ . Διακρίνουμε την καλή Τεκνογονία του επομένου, Ιακώβ. Τεκνογονία (Τ) των αρετών του Ιακώβ, (των οποίων γενεσιουργός δύναμη είναι η Ταπεινότητα σε αντίθεση με τον εγωισμό που γεννά πάθη και προαναγγέλλει όχι ζωή όπως οι αρετές, αλλά θάνατο...). Τα 12 τεκνία γεννημένα από την Λεία και την Ραχήλ και τις δούλες αυτών, είναι οι αντιστοιχίες των πρακτικών (εκ της Λείας) αρετών και της θεωρίας (Ραχήλ).

Κι είναι σύμφωνη αυτή η τεκνογονία με το θέλημα του Θεού, που ευλόγησε τον ΑΔΑΜ και την ΕΥΑ με το αυξάνεσθε και πληθύνεσθε ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ. ΔΕΝ εννοούσε φυσική τεκνογονία παιδιών, αλλά αρετών, γιατί όπως προείπαμε, η εντολή δόθηκε μέσα στον Παράδεισο, (Γεν.α’28) ενώ η φυσική τεκνογονία επήλθε σαν γεγονός έξω του παραδείσου, όταν ο Αδάμ, έγνω τη Εύα (Γεν.δ’1).

Και επανερχόμενοι στον ανευρεθέντα Ιακώβ, που κατά την ώρα της γέννησης εξήλθε της μήτρας με επειλημμένην την χείραν αυτού επί της πτέρνας του Ησαύ, είναι αβρός και απλούς σε σύγκριση με τον δασύ και τραχύ Ησαύ.

Στα ομομήτρια δίδυμα γνωρίζουμε, ότι αυτός που θα συλληφθεί πρώτος, εμφανίζεται στον κόσμο δεύτερος και αυτός που θα γεννηθεί πρώτος έχει ‘’συλληφθεί’’ δεύτερος. Γιαυτό και στην ιεραρχία του Θεού, την εγνωσμένη δια Αβραάμ, Ισαάκ ο Ιακώβ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΚΕΝΟ του Νόμου, εξερχόμενος ο πρώτος παρότι φαίνεται δεύτερος, με επειλημμένην την χείραν αυτού, επί της (τρωτής) πτέρνας του Ησαύ.

Προηγείται το Φως και έπεται το σκότος (και η σκιά). Και δεν μπορούν να πληθαίνουν οι σκιές, αν δεν έχει προηγηθεί η πλήθυνση του φωτός. Πρωτότοκος είναι το Φως το Αληθινόν, παρότι εμφανίστηκε δεύτερος, μετά τον σκιώδη και έρποντα όφι που δηλητηρίαζε και πέθαινε τους ισραηλίτες στην έρημο. Αυτός ως όρθιος (χάλκινος) όφις, ο (εν σκιά προτυπώσας τον εαυτό του) κρεμασθείς επί της ράβδου του Μωυσέως, δίνει ζωή και λύνει το πρόβλημα του θανάτου.

Συγχωρέστε με για το άπλωμα, αλλά μια μικρή σχετική και καθόλου συμπτωματική παρένθεση. Κενό δεν έχει μόνο ο Νόμος, αλλά και η Σοφία, όπως φαίνεται από την επίσης τρωτή πτέρνα του Αχιλλέα. Μικρό κενό, αλλά τόσο καίριο για την ζωή. Κι έρχεται η ΘΕΤΙΣ η θεά της δικαιοσύνης δια της ΘΕΜΙΔΟΣ (δικαιοσύνη) να αλλάξει ΘΕΣΙ στον ανομούντα άνθρωπο σωφρονίζοντας τον.

Κι ο σωφρονισμός πριν τον θάνατο είναι ΕΥΣΤΟΧΗ αλλαγή προσανατολισμού.

ΘΕΤΙΣ
ΘΕΜΙΣ
ΘΕΣΙΣ

Και από
ΓΝΩΜΗ (υποκειμενική) ευστοχεί και καρπώνεται την (αντικειμενική)
ΓΝΩΣΗ (Μ ---> Σ).

Αυτή η γνώση της αντικειμενικής Αλήθειας (δια του ορθίου όφεος του θυσιασθέντος για μάς) μας συμφέρει με αυτήν ως επόμενη θεογνωσία κι όχι του πλάνου φωτός και πρώτου έρποντος εωσφόρου, που πλανά τους ‘’φωτιζόμενους’’ και αντί να θεολογούν, ψυχοβλαβώς θεοπλοκούν, υβρίζοντας (μάλλον εν αγνοία τους) λόγω μη κατανόησης των μυστηρίων και του σωτήριου Σχεδίου του Αγαθού Θεού, που επιλέγει μια σκιά, ένα ίχνος μια ταμπέλα για να δείξει κάτι. Από εμάς εξαρτάται αν θα προσανατολιστούμε ΟΡΘΑ/ΟΡΘΟΔΟΞΑ για να δούμε τον ήλιο κι όχι το δάχτυλο, έστω και ρυπαρό (ως ανθρώπινο), που τον δείχνει...

Γνώση όχι απλά του Νόμου και της Σοφίας που έχουν τρωτές φτέρνες όπου εκεί ο πτερνιστής πεθαίνει τον άνθρωπο, αλλά προς συνάντηση εκείνης της ‘’μωρίας’’ του Σταυρού, που καλύπτει δια της ταπεινότητος ΚΑΙ τα σημεία που αιτούσιν οι Ιουδαίοι ΚΑΙ την Σοφία που, ζητούσι οι Έλληνες. Έτσι για να ολοκληρώσουμε τον κύκλο και μη μείνουμε φαρισσαϊζοντες εν νόμω ή σοφία. (για όποτε θέλετε, έναν σχετικό δεσμό: από τα 147 δελφικά παραγγέλματα στο ''άλ-φα'' που λείπει... ).

Το Σημείο του Σταυρού, είναι ο τόπος συναντήσεως μας.

Ο Κύριος κατέρχεται να μας αποκαλυφθεί και μείς ανερχόμαστε για να Τον προσεγγίσουμε και ανακαλύψουμε (κατά τάξη και ετοιμότητα και ειλικρινή καρδιακή θέληση για αυτό).

Έρχεται Φιλανθρώπως η Τριάς εν Μονάδι (όπως παρουσιάστηκαν οι 3 άγγελοι στον τύπο της Αγίας Τριάδος στον Αβραάμ προσφωνούντος αυτούς, Ο Κύριος) και μας Φιλοξενεί (Φ) εμάς που από ανοησία ή τόλμη αλλά πάλι α-νόητη (μη συμφέρουσα) ανυπακοή μας, με την Υπακοή (Υ) του υιού (Ισαάκ στον τύπο του Κυρίου και Υιού του Θεού) δια των χαρισμάτων που γεννά το Άγιο Πνεύμα στην ζωή μας (όπως προτυπώθηκε ως Τεκνογονία (Τ) του Ιακώβ τεκνίων/ αρετών πρακτικών και θεωρίας).


…και ΑΝ η δική Του κάθοδος και δικός Του δρόμος αποκάλυψης είναι αυτός που παραπάνω ιχνηλατήθηκε, και δια της ΠΔ και των σκιών της, αλλά εμφανούς χειραγωγίας Του Αληθινού Θεού, (γενεαί 14) η δική μας πορεία προσέγγισης, είναι η πλήθυνση των αρετών, (Τ) η υπακοή (Υ) και η φιλοξενία/φιλανθρωπία (Φ).

Έτσι, αφού εξέλθουμε από τον φλεγόμενο κόσμο (Σ), δια των Τ,Υ,Φ θα γνωριστεί (μας αποκαλυφθεί) ο Χ και δια αυτού, του ‘’άλλου’’ πυρός, όχι καυστικού, αλλά ανακαινιστικού ΘΕΙΟΥ ΠΥΡΟΣ ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΟΥ, θα Ψηθούμε και θα τελειωθούμε (Ω) (ψηλαφηθέντος του Δρόμου και με ελληνικά δεδομένα για τους αναζητούντες Τον Πάνσοφο Κύριο ΚΑΙ δια Σοφίας, που ΔΕΝ υστερεί, αλλά ως ΣΥΝΟΛΟ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗΣ, καλύπτει κάθε υποσύνολο και τρόπο προσέγγισης – Απλά έρχου μας λέει. ΕΓΩ ΕΙΜΙ. ). ΜΕΣΑ ΣΤΟ ενσαρκωθέν, παθέν, αλλά και αναστάν ΣΩΜΑ ΤΟΥ. Στην ΜΙΑ Ορθόδοξη Εκκλησία, που ως μόνη γόνιμη μήτρα, μας αναγεννά και δια των μυστικών και μυστηριακών βιωμάτων, μας τελειοί/ ολοκληρώνει.

ΑΜΗΝ γένοιτο.

------

θα μπορούσε και να υπάρξει άλλη μια ''ένδειξη'' στην όλη ελληνορθόδοξη προσέγγιση του περι-ούσιου πριν Ισραήλ και μετά Ελλάδος. Είναι Το Λ του Λόγου, τα δύο σκέλη (προσέγγισης) και η μία κορυφή. Στην συσχέτισή τους με τον χρόνο, τον Ο ΩΝ (ως αιωνίως παρών), ως σκέπη η ΑΓΑΠΗ και η απαιτούμενη κορυφή, γιατί όσες και γνώσεις ή δυνάμεις και κάποιος να αποκτήσει, μένει χωρίς ΑΥΤΗΝ, μισός και ανολοκλήρωτος. Και μετά, από το (απλά ας πούμε) ΥΠΑΡΧΩΝ ανεκδήλωτος μέσα στον χρόνο Ο άχρονος και Αχώρητος, χωρείται και ενχρονίζεται ως Ο ΗΝ και Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ. ΗΝ, προ και χωρίς Χριστό (ενσαρκωμένο), με περι-ούσιο λαό τον ΙΣΡΑ(ΗΛ) και μετά και με Χριστό, περι-ούσιο την (ΕΛ)ΛΑΔΑ.



(αιώνιο παρών)
ΑΓΑΠΗ

Λ

ΔΥΝΑΜΗ - ΣΟΦΙΑ

ΙΣΡΑΗΛ - ΕΛΛΑΔΑ
(παρελθόν) - (μέλλον)

αποδεικνύοντας στους καλοπροαίρετους και καλόγνωμους, ότι Ο Κύριος ΕΧΕΙ δύναμη να καλύψει κάθε κενό του παρελθόντος και συγχρόνως τέτοια σοφία και Πρόνοια για ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ που επεθύμησε πραγματικά την ΑΓΑΠΗ, γνωριζόμενη - βιούμενη στον λαό Του (πάντες οι άγιοι) μυστικά και δια των μυστηρίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ.

(Αυτήν την ΑΓΑΠΗ την βιώνουν πλήρη ΚΑΙ με Ουσία ΚΑΙ με ενέργειες, όπως είπαμε στην ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ Ορθοδοξία, σε σχέση με τους μη μετέχοντες μυστηριακά ανθρώπους, οπότε Τον βιώνουν ΜΟΝΟ σαν ενέργεια, σαν χιτώνες και ένδυμα.

Κύριε δόξα Σοι για την Οικονομία και φιλανθρωπία Σου!!

-----

σχόλια:

1. κι αν ο κατακρινόμενος Μωυσής ήταν τόσο κακός ... γιατί τον έστησε μοναδικό παραστάτη μαζί με τον προφ.Ηλία, στην Μεταμόρφωση;

για να δείξει, ότι δια αυτού έρχεται η πνευματική γνώση των Γραφών, σε συνάρτηση ΠΑΝΤΑ και ισορροπία με την πνευματική γνώση των λόγων της φύσης (προφ.Ηλία).

Κι αν λοιπόν αυτόν έθεσε ως κλειδούχο για την ερμηνεία, με το μένος που διακρίνει μερικούς ενάντιά του, πως περιμένουν να αποκτήσουν αυτήν την γνώση;;;

Κύριε ελέησον!!

2. ...κατά τον Άγιο Μάξιμο Ομολογητή, ο γραπτός νόμος (κατά πόδα / ερμηνεία θεόπνευστη από προφ.Μωυσή) και ο φυσικός (φυσικοί λόγοι, των οποίων την πνευματική γνώση μας την χαρίζει ο Κύριος δια του προφ.Ηλία) είναι ισότιμοι και ταυτοδιδάσκαλοι και δεν πλεονεκτεί κάποιος ούτε και μειονεκτεί.

Γιαυτό και προσπάθησα ισόρροπα να προσεγγίσω δια λόγων (φυσικών και γραπτών) τον Λόγο αφού και Ο ίδιος είναι αγαθοδότης κάθε σοφίας (ελληνικής) και δύναμης (Γραφών), όλα για την μεταμόρφωσή μας ίνα τέκνα Θεού γενέσθαι....

Και αφού ... τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνῃ, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά... ὅπως μὴ καυχήσηται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Eξ αὐτοῦ δὲ ὑμεῖς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, ὃς ἐγενήθη ἡμῖν σοφία ἀπὸ Θεοῦ, δικαιοσύνη τε καὶ ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτρωσις, 31 ἵνα, καθὼς γέγραπται, ὁ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω.

...ώστε να πληθύνουμε τις αρετές δια της ταπεινότητος (σε αντίθεση εγωισμού και παθών), να βιώσουμε υπακοή (εισάγουσα αντί ανυπακοής που εξάγει) από την Φιλανθρωπία Του Τριαδικού Θεού.

Για τους συνηθισμένους να προσεγγίζουν τις Γραφές χωρίς ελληνικά ''ψαυστά'' φυσικά στοιχεία, παρακαλώ την διάκριση και το προσπέρασμα, καθώς είναι ομόρροπα και ομόπνοα. Για τους μη οικειωμένους με τις Γραφές, ας είναι το παραπάνω ερέθισμα στα τοιχεία του νου και της καρδίας, αυτά τα στοιχεία. Ικανά ως φωτιά (σ) να καθαρίσει, παρά απλά να ενημερώσει... (όπως γράφτηκε αλλού για την σ+οφία των ελλήνων και κινέζων...).


----

δεσμοί συναφείς (προηγούμενοι αυτού που παρατέθηκε τώρα, και για όσους εν-δια-φέρονται για το θέμα)
για τους επικριτές των σκιών της ΠΔ

και συνέχεια διαλόγου

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 11-11-12 στις 23:36
Απάντηση με παράθεση
  #20  
Παλιά 24-12-12, 14:57
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
Ενχρονίσθη και εχωρήθη

Ένα μυστήριο αρχίζει να λύνεται, όταν αυτή η ίδια η λύση, λαμβάνει ‘’σάρκα και οστά’’. Η λύση του μυστηρίου του Θεού, είναι ανάλογη. Σαρκούται ο Άχρονος και υπεράνω Χώρου άγνωστος Θεός για να γίνει γνωστός…

25 Μαρτίου με τον Ευαγγελισμό συνέβη άπαξ το, Ἄγγελος πρωτοστάτης, οὐρανόθεν ἐπέμφθη, εἰπεῖν τὴ Θεοτόκω τὸ Χαῖρε καὶ σὺν τὴ ἀσωμάτω φωνή, σωματούμενόν σε θεωρῶν Κύριε, ἐξίστατο καὶ ἵστατο, κραυγάζων πρὸς αὐτὴν τοιαῦτα. Χαῖρε, δι' ἦς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει,χαῖρε, δι' ἦς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει.Χαῖρε, τοῦ πεσόντος , Ἀδὰμ ἡ ἀνάκλησις,χαῖρε τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις.

Λύτρωσις και λύσις του προβλήματος. Στην ισχύουσα πρώην αρά, που απέδιδε πικρούς καρπούς σαν αγριέλαιος, έρχεται το μπόλιασμα. Το αντικειμενικά καλό εμ-βόλιο στον κόσμο και μεταποιεί την πρώην αγριέλαιο, σε καλλιέλαιο. Το κάθε ασθενές και υποκείμενο στην φθορά του θανάτου, σε πλήρες Ζωής με αυτήν να βιούται από τους ανθρώπους και όλη την κτίση, όχι πλέον ως αρά, αλλά ως χαρά. (αφού αυτό το ίδιο το Χ προσετέθη στον κόσμο. Ο Λόγος σάρξ εγένετο.

Τετραγωνίστηκε ο κύκλος. Ενχρονίσθη και εχωρήθη μέσα στο τετραδιάστατο χωροχρόνο (σαν μέσα σε τετράγωνο) πλήρως και χωρίς καμμιά έκπτωση, ή έλλειψη, η ολότητα του Θεού. Όλος ο κύκλος της Ζωής, της Δύναμης, της Σοφίας της Παναγαθότητός Του.

Εισήλθε στον χωροχρόνο ως Πέτρα (ο Άχρονος) και τάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα*, κάνοντας ομόκεντρους κύκλους μέχρι τα όρια της Δημιουργίας. Επλήρωσε χαρμόσυνα τα σύμπαντα η είσοδός Του.

Επεκτάθηκε στα πριν και στα μετά και δεν άφησε ως Τέλειος, κανένα κενό. Ο πρώην γνωριζόμενος ως ο Ων, γνωρίζεται πλέον ως και ο Ην (παρελθών) και Ων (παρών) και Ερχόμενος (μέλλων). Ως Πρόσωπο μέσα στο απρόσωπο παρελθόν, παρόν και μέλλον, εξαρτώμενη η θεωρία και η αποδοχή ή υποτίμηση Αυτού, από την απόσταση ανθρώπου και Ανθρώπου.


Τα θεία γεγονότα, παρότι συνέβησαν άπαξ, παρατείνονται στους αιώνες για τη δική μας συμμετοχή, κατ’ ετοιμότητα.

Και ‘’πέφτει’’ ο Άδυτος Αστήρ, ως Αναπεσών,


με ενδεικτικό προπομπό του άγγελο, ως οδοδείκτη και φωτίζει ακτινοειδώς, αναμένοντας την συγ-κίνηση και συν-αίσθηση των ανθρώπων λόγων σε αυτήν την φιλάνθρωπη ενέργεια Του Λόγου. Πάντα όστις θέλει. Ο νοητός Ήλιος, ο Άδυτος Αστήρ φωτίζει όπως και ο φυσικός ήλιος, αλλά αν κατά τον Ιωάννη θεολόγο (γ’19) …αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς· … οι άνθρωποι ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ προσεγγίζουν το Φως ή απομακρύνονται από Αυτό.

Με την γέννηση, η κρίσις και με την κρίση η γέννησις.

Στου καθενός την κρίση εναπόκειται να συνεχίσει να λατρεύει τους αστέρες ή να οδηγηθεί δια αστέρος στην προσκύνηση και επίγνωση του Αληθινού Φωτός.

…Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο· σὲ προσκυνεῖν, τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, καὶ σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους ἀνατολήν, Κύριε δόξα σοι.


Είθε αυτές οι ακτίνες να ακουμπήσουν την συνείδησή μας και παρότι μακράν βιολογικώς και φυσικώς σε χώρο και χρόνο (2012 χρόνια μ.Χ), η Οικονομία Του Θεού δεν μας αφήνει αμετόχους, αφού ακτινοειδώς, καλύπτει πάντα χώρο και χρόνο. Και αυτή είναι η κρίσις.

Κρίσις συσταυρωμένων ανθρώπων (εν χωροχρόνω) συνάμα με Ενσαρκωθέντα ενχρονισθέντα και χωρηθέντα δια της Θεοτόκου αλλά και Εσταυρωθέντα Ιησού Χριστό, Θεό και Λόγο.

Και πως φαίνεται; Μια κουκιδίτσα στον τόσο μεγάλο χωροχρόνο. Ένα σημαδάκι, αλλά παρότι μικρό εμ-βόλιο στον κόσμο, παρότι μικρό σημείο, μπορεί και είναι το μόνο ικανό, να μας μεταστρέψει την αρά σε χαρά. Σε εμάς εναπόκειται η διάκρισις για την εύστοχη επιλογή Ζωής, μεταξύ ομοιαζόντων ‘’σημείων’’ (όπως ο Ώρος, ο Κρίσνα… που αποτυπώνουν στο μέτρο του δυνατού, αλλά ειδωλικά, την εκ Παρθένου Γέννηση). …ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον.


Προσκυνούμεν Σου την Γέννα Χριστέ δείξον ημίν και τα Θεία Σου Θεοφάνεια.

Με την γέννηση, η κρίσις και με την κρίση η γέννησις και η Κρίσις δια Σταυρού και δια του Σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω.

ΑΜΗΝ γενηθήτω το άγιο και πάνσοφο και φιλάνθρωπο θέλημά Σου.




**

Με την κυοφορούσα να μεταβαίνει εις Βηθλεέμ*** για απογραφή. Να Γεννήσει Τον Σωτήρα ως Άνθρωπο και μας να μας γεννήσει ως ουρανοπολίτες (μέσα στο εν ημίν σπήλαιο της καρδιάς, αλλά και Βασιλεία του Θεού) εν XC και Θεώ.

----------

* από Κάθετο Πνευματικό Κύκλο (οδοιπορικό της σοφίας του ανθρώπου)

** εξώφυλλο Οδοδείκτες ελληνορθόδοξης παιδείας (φυσικό σώμα και Ουσία της κιβωτού)

*** στις δύο τοπικές διαλέκτους, Βηθλεέμ = οίκος του Άρτου και οίκος του Κρέατος (ή ευστοχότερα απ ότι καταλαβαίνουμε, της Σάρκας). Εκεί στην Βηθλεέμ πεθαίνει η (εν σκιά) θεωρία και θάπτεται ως Ραχήλ, εδώ (μέσα στην καρδιά μας αμήν) κι εμείς οι ορθόδοξοι κοινωνούμε Σώμα και Αίμα, τον Άρτο της Ζωής, την Θεία θεωρία Χριστό, για να μας δώσει Ζωή, κατά το ο τρώγων μου την Σάρκα και πίνων μου το Αίμα, εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ… Κύριε δόξα Σοι!!!

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 07-02-14 στις 01:03
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην mystakid για αυτό το μήνυμα:
HelenA (24-12-12)
  #21  
Παλιά 09-02-13, 23:03
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
αγία Φωτεινή...

Πώς δικαιολογούνται οι πέντε άνδρες της Σαμαρείτιδας και ο έκτος που δεν ήταν άνδρας της;

«Και η γυναίκα η Σαμαρείτιδα και εκείνη που πήρε τους εφτά αδελφούς ως άνδρες της, σύμφωνα με τους Σαδδουκαίους, και η αιμορρούσα, και εκείνη
που έσκυβε στη γη, και η κόρη του Ιαείρου, και η Συροφοινίκισσα δηλώνουν και την ανθρώπινη φύση στο σύνολο της και την ψυχή του κάθε επί μέρους ανθρώπου και κάθε μια σημαίνει, σύμφωνα με τη διάθεση που υπόκειται στο πάθος, τόσο τη φύση όσο και την ψυχή.

Για παράδειγμα· η γυναίκα των Σαδδουκαίων είναι η φύση ή η ψυχή, που συνοίκησε βέβαια άγονα με όλους τους Θείους νόμους που δόθηκαν από τους αιώνες, δεν αποδέχεται όμως την προσδοκία των μελλοντικών.

Η αιμορρούσα επίσης είναι η φύση και η ψυχή, που με τα πάθη αφήνει να της γλιστρήσει πρός την ύλη η δύναμη που της δόθηκε για τη δημιουργία έργων και λόγων δικαιοσύνης.

Η Συροφοινίκισσα είναι η ίδια φύση και ψυχή του κάθε ανθρώπου, που έχει κόρη της τη διάνοια αιμορραγεί ασταμάτητα εξαιτίας της αγάπης πρός την ύλη. Η κόρη του Ιαείρου είναι επίσης η σύμφωνα με το νόμο φύση και ψυχή, που έχει τέλεια νενεκρωθεί από το να μην πράττει τις νομικές εντολές και να μην εκτελεί τα Θεία προστάγματα. Η συγκύπτουσα γυναίκα είναι η φύση και η ψυχή που με την απάτη του διαβόλου έστρεψε πρός την ύλη όλη τη σχετική με την πράξη νοερή δύναμη.

Η Σαμαρείτιδα, όμοια με τις προηγούμενες γυναίκες, σημαίνει τη φύση ή την ψυχή του καθενός, που χωρίς το προφητικό χάρισμα συμβίωσε, σαν με άνδρες, με όλους τους νόμους που δόθηκαν στη φύση μας, από τους οποίους οι πέντε είχαν προηγηθεί, ενώ ο έκτος, αν και ήταν παρών, αλλά όμως αυτός δεν ήταν άνδρας της φύσης ή της ψυχής, με το το να μή γεννά από αυτήν τη δικαιοσύνη που σώζει στον αιώνα.

Έλαβε λοιπόν η φύση ως άνδρα τον πρώτο νόμο, το νόμο στον παράδεισο· δεύτερο νόμο τον νόμο μετά τον παράδεισο· τρίτο το νόμο κατά τον κατακλυσμό του Νώε· τέταρτο το νόμο της περιτομής επί του Αβραάμ· πέμπτο το νόμο της προσφοράς του Ισαάκ. Αυτούς όλους τους έλαβε η φύση και τους απέρριψε εξαιτίας της ακαρπίας της στα έργα της αρετής. Έκτο είχε το νόμο μέσω του Μωϋσή που ήταν σαν να μην τον είχε ή επειδή δεν εκτελούσε τις πράξεις δικαιοσύνης που εκείνος όριζε ή επειδή επρόκειτο αυτή να μεταβεί σε άλλο νόμο ως άνδρα, δηλαδή το ευαγγέλιο, γιατί ο νόμος δεν είχε δοθεί στους ανθρώπους αιώνια, αλλά κατά οικονομία που παιδαγωγούσε προς το μεγαλύτερο και μυστικότερο.

Μ'αυτή την έννοια νομίζω είπε ο Κύριος στη Σαμαρείτιδα «και νυν ον έχεις ουκ έστι σός». Γιατί γνώριζε ότι ο άνθρωπος θα μεταφερόταν στο Ευαγγέλιο. Γι'αυτό και γύρω στην έκτη ώρα, όταν κατ'έξοχή περιλάμπεται η ψυχή από παντού από τις ακτίνες της γνώσης εξαιτίας της παρουσίας σ'αυτήν του Λόγου, κι ενώ είχε φύγει η σκιά του νόμου, συνομιλούσε την ώρα αυτή μαζί της, και κοντά στο πηγάδι του Ιακώβ, στέκοντας δηλαδή κοντά στην πηγή
μαζί με το Λόγο των θεωρημάτων της Γραφής. Αυτά ας λεχθούν πρός το παρόν και για το θέμα αυτό».

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής,
ΕΠΕ Φ 14Β, 263-267

πηγή

-----

προτεινόμενος δεσμός μια προσέγγιση στο Ευαγγέλιο του μικρού παρακλητικού που ''δείχνει'' κάπως (στο μέτρο του δυνατού), την διαχρονική αναλογία Λόγου (Ανθρώπου) με λόγους (ανθρώπους) ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ, δια των ζωηφόρων αιωνίων λόγων Του! για να μας ωριμάσουν και φτάσουν (κατά τάξη και ετοιμότητα και πόσο μας αναλογεί χάριτι) στο μέτρο της του Χριστού ηλικίας...

αλλά και το ότι Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή·

από το blog
Απάντηση με παράθεση
  #22  
Παλιά 18-03-13, 23:11
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
καλή και ευλογημένη Μεγάλη τεσσαρακοστή

... Εκάθισεν Αδάμ, απέναντι του Παραδείσου, και την ιδίαν γύμνωσιν θρηνών ωδύρετο. Οίμοι, τον απάτη πονηρά πεισθέντα, και κλαπέντα, και δόξης μακρυνθέντα! Οίμοι τον απλότητι γυμνόν, νυν δε ηπορημένον! Αλλ' ώ Παράδεισε, ουκέτι σου της τρυφής απολαύσω, ουκέτι όψομαι τον Κύριον και Θεόν μου και Πλάστην' εις γην γαρ απελεύσομαι εξ ης και προσελήφθην. Ελεήμον, Οικτίρμον, βοώ Σοι' ελέησόν με τον παραπεσόντα...

…(Γεν.γ’24) καὶ ἐξέβαλε τὸν ᾿Αδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ρομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς.

…(Γεν.δ’16) ἐξῆλθε δὲ Κάϊν ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ καὶ ᾤκησεν ἐν γῇ Ναὶδ κατέναντι ᾿Εδέμ.

Αφού ΑΔΑΜ είναι ο άνθρωπος, ανάλογα με τον προσανατολισμό του και από ποιο φως φωτίζεται, είναι σε στάση/θέση, ή κατέναντι ή απέναντι κι αν δεν περάσει από τον έναν έμμεσο φωτισμό στον άλλον, τον άμεσο, πως θα βιώσει αυτό το εκάθισεν και θρηνούσε και ωδύρετο;

-συνέχεια-

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ. Όχι απλά ως πέρασμα χρονικό, αλλά κυρίως βιωματικά, από χώρα στάσεως σε χώρα Αναστάσεως...

ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ...

η αλήθεια εκ της γης ανέτειλε (στο δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν)

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 19-03-13 στις 16:18
Απάντηση με παράθεση
  #23  
Παλιά 07-02-14, 01:00
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
αναγωγικές κλείδες κατανόησης του μυστηρίου της Ζωής, υπό την οπτική του ελληνορθόδου

Όταν Ο Κύριος κατέβαινε από το όρος των Ελαιών, και ετοιμαζόταν να εισέλθει στην Ιερουσαλήμ, για την Κυριακή των Βαϊων, οι μαθητές έψαλλαν δυνατά την δόξα του Θεού. Οι φαρισσαίοι, τους κατέκριναν και έλεγαν στον Χριστό, να τους διατάξει να σταματήσουν. Τότε Ο Κύριος τους είπε: αν αυτοί σταματήσουν να δοξάζουν τον Θεό, θα τα πουν οι πέτρες.

Ο Κύριος, δεν διέταξε τους μαθητές Του να σταματήσουν να δοξάζουν τον Θεό, αλλά αντιπρότεινε (με βαθύτερο και ευσπλαγχνικό αντί-λογο) σε αυτούς που ΔΕΝ θέλουν να ακούσουν περί δόξας του Αληθινού Θεού, (φαρισσαίων, ελληνοαρχαιολατρών, αρνητών, αδιαφόρων κλπ) δλδ, διαχρονικά σ’ όλους αυτούς που με ‘’ελεύθερη’’ επιλογή… ορθώνουν τείχος σε αυτόν τον καλό, δοξαστικό λόγο (ευ-αγγέλιο), να τους εισάγει σε άλλη παιδεία και νουθεσία, να τους ερεθίσει λογικά, ώστε να κατανοήσουν το μήνυμα που δίνουν οι πέτρες του κόσμου.

Οι αναλογίες μικρο-μικρόκοσμου και μακρόκοσμου μπορούν να αποδώσουν με τις κατάλληλες κλείδες κατανόησης, μηνύματα – λόγους, ώστε να ανορθώσουν το νου μας, από τα χαμερπή στα επέκεινα. Από το ίχνος στην ζητούμενη Ουσία, που ''ρίχνει'' ίχνος και σημεία για να μην χάσει ο φιλαλήθης, τον δρόμο του.

… Το πρωτόνιο και τα ηλεκτρόνια, μοιάζουν με τον ήλιο και τους πλανήτες… η σχέση κυττάρου με το όλο βιολογικό σώμα μοιάζει με τον
άνθρωπο (ως μέλος) με το σύνολο του κοινωνικού σώματος, μέσα στο οποίο ζει και τους τρεις πάντα απαραίτητους αγωγούς σύνδεσης με τη ζωή φλέβα – αρτηρία – νεύρο (βιολογική, κοινωνική και πνευματική στο Αναστημένο Σώμα Χριστού, την Ορθόδοξη Εκκλησία).

Οι ικανές και αναγκαίες συνθήκες της ‘’ζωής – κίνησης’’ για το πέρασμα της πρώτης ‘’δομικής’’ ύλης από τον μικρο-μικρόκοσμο στον χώρο των ανθρώπων,αναλογούν στις κατάλληλες (αυτή τη φορά φυσικοπνευματικά και όχι απλά βιολογικά, βλαστοκύτταρα δλδ κλπ) συνθήκες γένεσης – αναγέννησης και αναδημιουργίας του ανθρώπου στον χώρο του Θεού.

Είχαμε διακρίνει την πορεία ‘’ζωής’’ και το πέρασμα (δια της γέννησης) από το ένα επίπεδο στο άλλο. Αυτή η άνοδος σε διάσταση, επιτυγχάνεται, μόνο όταν το σπέρμα ευστοχήσει στο ωάριο, μαζί κινηθούν προς τη μήτρα, κυοφορηθεί η ‘’νέα μονάδα’’ μέσα σε αυτήν, περατώσει τον καθορισμένο χρόνο ωρίμανσης… ώστε τελικά να ‘’γεννηθεί’’, αφού βαδίσει την κλίμακα ανόδου.

Φυσικά, αυτό θα συμβεί, μόνο όταν το σπερματοζωάριο ενεργοποιηθεί. Το οφιοειδές του μαστίγιο, ως ‘’απαραίτητο εργαλείο’’ (μέχρις ενός σημείου), το υποβοηθά να κινηθεί προς ανεύρεση του στόχου του, που είναι το ωάριο. Αν επιτύχει στον πρώτο στόχο, πλέον ΔΕΝ το χρειάζεται, αποκόπτεται και μαζί κινούνται, ως ένα σώμα, στην μήτρα εκείνη, όπου θα επιτελεστεί ο πολλαπλασιασμός, η κυοφορία και η γέννησή του.

Είναι λογικό, ο άνθρωπος πριν περάσει στα υπερκόσμια, να περάσει εκ του κόσμου. Έτσι, αφού αντιληφθεί ότι δεν είναι μόνο ύλη και της θεωρίας… φάγωμεν, πίωμεν αύριο γαρ αποθνήσκομεν… αρχίζει να κινητοποιείται – ενεργοποιείται (από την πρώην αδιαφορία και ακινησία που τον διακατείχε, ενδιαφερόμενος εφεξής για την αθάνατη ψυχή του). Με αυτήν την διάθεση ολοκλήρωσης, υποκινείται φιλομαθώς στις διάφορες θεωρίες και φιλοσοφικές προσεγγίσεις του θείου, (ή και περιορισμένα κάπου, αν του καλύπτονται τα κενά) ώστε να βρει τον στόχο του.

-συνέχεια-
Απάντηση με παράθεση
  #24  
Παλιά 16-02-14, 23:20
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
διαφορετικής ποιότητος και ποσότητος ΦΩΤΟΣ, καλύπτει έναν ''χώρο'' τη μέρα, και τη νύχτα.

Όχι της φυσικής νοούμενης μέρας και νύχτας που εναλλάσσονται τακτά, (ευθέως και πολωμένου) αλλά του πνευματικού φωτός, ΑΝΑΛΟΓΟ*, που από κοσμοθεώρηση και φιλοσοφία, κάποιος μπορεί να εμμένει σε αυτόν τον φωτισμό. (* Ο ΘΕΟΣ vs ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ)

Μία μελέτη, είτε ελληνοκεντρική, είτε αρχαΐζουσα (προ και χωρίς Χριστό άμεσα) αλλά ''ενεργειακά'' προσεγγιζόμενη, φέρει το σύμβολο του ΤΑΟ να είναι εν-τυπωμένο στον ελλαδικό χώρο με το γιν και γιανγκ... (στα κέντρα των Δελφών και της Σαμοθράκης)


...ικανή και αναγκαία συνθήκη για να δει κάποιος το φως των άστρων, αβίαστα αυτό συμβαίνει τη νύχτα, αλλά την ημέρα, πρέπει να προσπεραστεί το ηλιακό φως, που ενώ δεν καταργεί το φως των αστέρων, απλά συγκρινόμενα ωχριούν....

Λόγω της θεματολογίας περί φυσικής μεταφυσικής και φωτισμού, ίσως ενδιαφέρει μελετητές...

στον δεσμό που ακολουθεί, 2-3 σχόλια πάνω στο ελληνικό σύμβολο αρμονίας (του ΤΑΟ) ανήμερα του Αηγιαννιού...

---

άλλο, σχετικό: ελληνορθόδοξη οπτική στο άρθρο : Ο Ναός που περιστρέφεται και ο Ναός που δονείται...

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 22-02-14 στις 20:11
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 19:54.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.