Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
Κεντρική σελίδα |
Λίστα Μελών | Games | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
#91
|
|
|||
O Σαμουράι του λυκόφωτος, φοβερή ταινία
|
#92
|
#93
|
|
||||
Δυνητικες καταστασεις = μυθοπλασία, εναλλακτική ιστορία
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις... Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή! |
#94
|
|
||||
Η Σπιναλονγκοϋστερία δεν άφησε αδιάφορες τις εταιρίες διανομής (ούτε τους παρουσιαστές τηλεοπτικών εκπομπών αλλά αυτό ταιριάζει σε άλλο νήμα), οι οποίες έσπευσαν στα κιτάπια τους, μπας και βρουν τίποτα σχετικό να δώσουν στο λαό (από καθαρό αλτρουισμό φυσικά).
Κι επειδή όποιος ψάχνει βρίσκει... Ταινία του 1957 παρακαλώ, ελληνική παρακαλώ, με γνωστούς ηθοποιούς παρακαλώ. Η σκηνοθέτις (Λ. Κουρκουλάκου) άγνωστη σε μένα όπως και το φιλμ. Ε, τι; Δε θα το δω, όχι. |
#95
|
|
||||
Έβαλα ν΄ακούσω το τραγούδι που έχει ο Δημήτριος ως υπογραφή και μου ήρθε στο νου η Παναγία των Παρισίων. Τι γνώμη έχετε για τις ταινίες της Disney; Ποιες έχετε δει;
|
#96
|
|
||||
Eχω δει πολλες. Φανταζομαι και οι υπολοιπες ειναι ιδιες
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις... Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή! |
#97
|
|
||||
#98
|
|
|||
Όταν λές "ταινίες Disney" συμπεριλαμβάνουμε και αυτές τις Pixar; |
#99
|
|
||||
Επικό, ναι. Δεν ακούω τέτοια μουσική και περίμενα πως στο δεύτερο λεπτό θα το έκλεινα αλλά το άκουσα όλο τελικά.
Αυτό το χορωδιακό/επικό μου θύμησε Disney και παραμύθι, μου ακούστηκε πολύ κινηματογραφικό και ο συνειρμός. Έχουμε μιλήσει για την Pixar αλλά ξαναμιλάμε αν θες. Είχα κατά νου τις κλασικές του Ντίσνευ: Ο Βασιλιάς των Λιονταριών, Αλλαντίν, Η ωραία και το Τέρας, Ποκαχόντας κτλ. Εδιτ: ίσως έπρεπε να σου βάλω αυτό το λινκ. Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Nelly : 15-11-10 στις 22:56 Αιτία: προσθήκη συνδέσμου |
#100
|
|
|||
Το "Αλλαντίν" το θεωρώ απο τα αγαπημένα μου διότι ώς γνωστό ήμουν ανέκαθεν λάτρης σε ό,τι αφορά παραμύθια της χαλιμάς/χίλιες και μια νύχτες/χαρέμια με αιθέριες καλλονές κοκ (εξ΄ου και ο fanboy-σμός μου περί του Πρίγκηπα της Περσίας) :-) Πάντως θεωρώ πως αντικειμενικά ήταν πολύ όμορφο, κάτι που δεν νομίζω πως συνέβει στα επόμενα (δυο αν δεν απατώμαι στον αριθμό) sequels. Βασικά θύμιζε αρκετά ξαναζεσταμενο φαγητό και αδυνάτιζε το πρωτότυπο. Σχετικά με την πεντάμορφη και την ποκαχόντας, δεν έχω να πώ κάτι ιδιαίτερο, αφού νομίζω πως σήμερα δεν βλέπονται και τόσο. Ίσως παρα θεωρούνται "κλασσικά" για τα σημερινά παιδιά. Προσωπικά δεν θυμάμαι να είδα ποτέ ολοκληρωμένο την πεντάμορφη, ίσως διότι μου "μύριζε" πολύ κουλτούρα (μπορεί και να φταίει η χρονολογία της ταινίας). Το ίδιο ισχύει και για άλλα παμπάλαια παιδικά της ντίσνευ. Εξαίρεση η Χιονάτη, ο Πινόκιο και ο Πήτερ Πάν, τις οποία όμως επίσης (καθεαυτό τις ταινίες) τις θεωρώ πάρα πολύ παιδικές και δεν μου κάνει κέφι γενικά να βλέπω πλέον τέτοια. Δεν θα πώ όμως όχι σε κάποιο "remake" των παιδικών αυτών όπως αυτό του Peter Pan. Γενικά αυτό που με απωθούσε στα παιδικά της ντίσνευ, ήταν ο παιδιάστικος/τρελιάρικος/ανώριμος χαρακτήρας που είχαν όλες οι ταινίες εν αντιθέση με το τρελιάρικο μεν αλλά πιό "ώριμο" χιούμορ του Μπαγκς Μπάννυ πχ. Φυσικά συμπεριλαμβάνω και τα πανάρχαια επίσης παιδικά -σειρές με τους ήρωες του ντίσνευ. Ποτέ μα ποτέ δεν τα χώνεψα παρόλο που η οικογένεια Ντάκ ήταν οι αγαπημένοι μου by far χαρακτήρες πιτσιρίκος σε κόμικ που διαβαζα (καμία σχέση και καμία συννοχή οι τηλεοπτικοί χαρακτήρες με τους χάρτινους). Γίνεται λοιπόν φανερό πως άν και λάτρης γενικά των παιδικών, δεν ήμουν και πολύ της ντίσνευ. Τώρα περιττό να πώ πως ό,τι καινούργιο θα βγάλει, με αφήνει συνήθως αδιάφορο. Pixar λοιπόν και ξερό ψωμί που βγάζει πραγματικά αριστουργήματα και για μεγάλους. Μιας όμως και έκανα λόγο για Pixar (ακα Animation), θα ήθελα να αναφερθώ και σε μια Animation movie με την σφραγίδα της Disney, και δεν είναι άλλη απο το Bolt το οποίο ήταν ωραίο με πολύ γέλιο. Anyway συγνώμη για το μακροσκελές....Άμα θυμηθώ κάτι άλλο, θα επανέλθω. :-) Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη dimitrios83 : 15-11-10 στις 23:30 |
#101
|
|
||||
Τα sequels των ταινιων της Ντισνευ ειναι κατα κανονα παραγωγες για σπιτικη προβολη (πχ βιντεο) και χρησιμευουν και σαν αρχη για τηλεοπτικη σειρα. Δεν προοριζονται για θεατρικη προβολη, εφφε, υπερπαραγωγη και οσκαρ, οποτε εΕξ ορισμου ειναι κατωτερης ποιοτητας απο τα πρωτοτυπα
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις... Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή! |
#102
|
|
||||
Η Πεντάμορφη και το Τέρας είναι το δικό μου αγαπημένο από Ντίσνεϋ, και λόγω συμβολισμού και λόγω μουσικής και γενικώς.
Lion King, εκτός συναγωνισμού όντως, είναι κάτι σα σημείο αναφοράς. Οι Αμερικανοί πάντως και ειδικά η Ντίσνεϋ "περιποιούνται" ιδιαίτερως τα πιτσιρίκια, με happy endings. Εκεί οφείλονται μάλλον οι αλλαγές που έγιναν (και που εύστοχα παρατήρησες, Δημήτρη) προς το τέλος, στην Παναγία των Παρισίων. Η πρωτότυπη ιστορία είναι τραγική. Κατά τα άλλα, θα συμφωνήσω ότι η Ντίσνεϋ απευθύνεται βασικά σε ανηλίκους και θα ρίξω κι εγώ την ψήφο μου στην Pixar. Πρέπει όμως να παραδεχθείτε ότι τα σάουντρακς των φιλμ της Ντίσνεϋ γίνονται κλασικά. |
#103
|
|
|||
Κάτι που δεν ανέφερα..είναι πως αυτό που απεχθάνομαι κυρίως στις ταινίες Disney (η τέλος πάντων αυτό μου χει μείνει απο αυτές) είναι-όχι τοοόσο σχετικό με OST-τα γνωστά, μισητά και φλώρικα..μιούζικαλ! Βασικά πάντοντε απο πιτσιρίκος, άμα τύχαινε να δώ μιούζικαλ, ένιωθα σα γριά που παρακολουθεί το καθημερινό τηλεοπτικό πρόγραμμά της. μπφ.. Και νομίζω πως η Disney τίμησε έντονα το μιουζικαλ. Και μαζί με αυτό, ερχόταν και το όλο τρελιάρικο σκηνικό, με αποτέλεσμα το κεφάλι σου να γινόταν κουδούνι απο τη ζαλούρα. Τις προάλλες δοκίμασα να ακούσω το ΟST του Lion King. Δεν μου άρεσε ακριβώς λόγου αυτού..Αποτελούταν ώς επι το πλείστον απο τραγουδάκια με ύφος που θύμιζε μιούζικαλ. Σε γενικές γραμμές προτιμώ τα soundtrack που περιέχουν μόνο "κλασσική μουσική" (χωρίς λόγια δηλαδή). Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη dimitrios83 : 16-11-10 στις 18:46 |
#104
|
|
||||
Όταν η Ντίσνεϋ κάνει ταινία, το τραγούδι είναι απαραιτήτως αυτού του στυλ. Εσύ το λες "φλώρικο", εγώ το λέω "κλασικίζον". Είναι τυπική κινηματογραφική συνήθεια. Θέλουν να δώσουν ένα τόνο μεγαλοπρέπειας και μελοδραματισμού ίσως. Είπαμε, Αμερικανοί.
|
#105
|
|
||||
Έψαξα τη μεμονωμένη σκηνή, όπου η Σάλλυ πέφτει από λάθος απ' τον πύργο και κομματιάζεται και μετά σηκώνεται και ράβει μόνη της τα κομμάτια της. Είναι η αγαπημένη μου σκηνή. Βάζω ένα ρεζουμέ του φιλμ με την οπτική της Σάλλυ, με το τραγούδι της Σάλλυ από πίσω, αλλά όχι όπως ακούστηκε στο φιλμ. Προτιμώ την ψυχεδελική εκτέλεση της Fiona Apple, όπως κυκλοφόρησε στο δίσκο με το "πειραγμένο" soundtrack του Εφιάλτη...
Κι αυτό Walt Disney. |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες) | |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|