Και η τύχη βοηθάει τους άχρηστους...

[purple anemone]

Για... ελάτε!
Καιρό έχω να σας βάλω να διαβάσετε τίποτα να ξυπνήσουν τα αίματα!
Παρακοιμηθήκαμε βλέπω...
Να ακούω γνώμες λοιπόν!
Δεν είναι η αρχή του βιβλίου, αλλά είναι απόσπασμα από την αρχή.
Καλό διάβασμα (και προσέξτε τι θα πείτε, χεχε)

========

Κι ενώ ο παπάς ξεφώνιζε μια δυνατή ψαλμωδία, ένιωσε το απαλό σκούντημα το Γιωργή και τον είδε να σκύβει συνωμοτικά προς το μέρος της.
- Είναι που θα ‘ρθουν ο Γιάννης κι η Ασπασώ, της ψιθύρισε στ’ αυτί. Γι’ αυτό είναι όλοι τόσο αναστατωμένοι!
Η Λένη του ένευσε καταφατικά και συνέχισε να παρακολουθεί τη λειτουργία. Ο Γιωργής αναρωτιόταν αν κατάλαβε πραγματικά τι της είχε πει. Η Λένη του καταλάβαινε πολλά, σχεδόν τα πάντα, όμως για μερικά πράγματα ήταν στ’ αλήθεια πολύ μικρή. Και γιατί να καταλάβει άλλωστε; Η Λένη του δεν έπρεπε να στεναχωριέται. Αυτός ήταν εκεί για να την προστατεύσει και να την καθοδηγήσει. Αυτός ήταν μεγάλος πια, τέλειωνε όπου να ‘ναι και το σχολείο και θα ‘παιρνε το δρόμο του. Οι γονείς ήταν πολύ φορτωμένοι και κουρασμένοι, είχαν και τους παππούδες που ζούσαν ενοχλητικά μες στην τρέλα τους, στο παρελθόν τους. Ποιον θα πρωτοκοίταζαν οι γονείς; Αυτός θα φρόντιζε τη Λένη του, ναι.
Οι άλλες ήταν φιλάρεσκες κι ανόητες, δεν αξίζαν έναν παρά. Όλη την ώρα μπροστά σ’ εκείνον τον τσακισμένο καθρέφτη, παίρνοντας τα κουρελάκια που μάζευε η μάνα για τα μπαλώματα και κάνοντας τάχα μου καπελάκια, και γαντάκια, και διάφορες άλλες βλακείες. Μόνο αυτό ξέρανε να κάνουν. Με το ζόρι έβγαλαν το δημοτικό οι ανόητες. Μόνο να ονειρεύονται ιππότες και χρυσάφια κι αρώματα. Χειρότερες κι απ’ την τρέλα της γιαγιάς Μαρούλας. Εκείνη τουλάχιστον υπήρξε μια πραγματική αρχόντισσα. Είχε κάθε λόγο να ονειρεύεται. Όμως αυτές... Αυτές ήταν βλαμμένες, ηλίθιες. Και προπάντων άχρηστες! Αντί να βοηθάνε τη μάνα στο σπίτι, να μάθουν και κάτι χρήσιμο τέλος πάντων, καθόντουσαν όλη μέρα και βουρτσίζαν τα κατσόμαλλά τους, οι μάγισσες! Κι εκείνη τη μικρή ούτε που την αγαπούσαν. Τη ζήλευαν! Ναι, τη ζήλευαν με όλη τη δύναμη της μαύρης τους ψυχής. Δεν ήταν κατάλληλες αυτές για τη δική τους οικογένεια. Είχαν κληρονομήσει τη σκοτεινή καρδιά του θειού της μάνας τους. Μα βέβαια, έτσι ήταν! Πώς δεν το ‘χε καταλάβει η μάνα τόσο καιρό να τις ξαποστείλει κοντά του τις φρικαλέες; Πόρνες θα γίνουν αν δεν βρεθεί κανένας εξ’ ίσου βλάκας να τις φορτωθεί και να τις κάνει κυράδες. Πόρνες και μάλιστα από τις χείριστες του είδους. Παρασιτικές υπάρξεις σαν το θειό της μάνας.
Φυσικά και ήξερε ο Γιωργής για το θειό της μάνας. Όλα τα άκουγε κρυφά ο Γιωργής όταν μιλούσαν οι μεγάλοι. Και για το Γιάννη και την Ασπασώ ήξερε, και καταλάβαινε... Δεν έπρεπε να επιμένει ο πατέρας. Τι ήταν αυτό που είχε να φοβηθεί; Είχε πολλά χρόνια ακόμα στην πλάτη του να ζήσει. Αλλά και πάλι, ό,τι και να γινόταν υπήρχε αυτός, ο Γιωργής. Τέλειωνε όπου να ‘ταν το σχολείο και θα πήγαινε στα καράβια να μαζέψει λεφτά πολλά. Θα πήγαινε σε σχολή και θα γινόταν καπετάνιος περιζήτητος. Κι αν πες πως πάθαινε κάτι ο πατέρας, θα άφηνε τούτος, ο Γιωργής, την οικογένειά του ν’ αφανιστεί; Αυτός θα γινόταν τότε ο αρχηγός της οικογένειας και κανένας δεν θα πήγαινε χαμένος, εκτός μόνο από αυτές τις δυό άθλιες που έτσι κι αλλιώς θ’ αυτοκαταστρεφόντουσαν χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Χα! Σίγουρα η μάνα θα ‘βρισκε τον τρόπο να τον κλοτσήσει έξω απ’ το σπίτι αυτόν τον άθλιο, τον τοκογλύφο! Δεν τον είχαν καμία ανάγκη. Ούτε τότε με το Νικολό και το Χριστινάκι δεν του προσφύγανε και θα τον καταδεχτούνε τώρα; Θα του ‘δειχνε η μάνα αυτουνού του ακαμάτη, σίγουρα. Κι αν δεν του ‘δειχνε η μάνα, θα ερχόταν η ευκαιρία και θα του ‘δειχνε αυτός, ο Γιωργής!

Ο Γιωργής έσκυψε ξανά στο αυτί της μικρής του αδελφής.
- Πώς θα γίνει να πούμε σ’ αυτές τις ηλίθιες να σταματήσουν να χασκογελάνε; Σ’ εκκλησία βρισκόμαστε!
- Μη μιλάς έτσι! Θα σ’ ακούσει η μάνα κι αλίμονό μας τότε. Ξέρεις πως δεν της αρέσει να μιλάμε έτσι! ψιθύρισε φοβισμένη η μικρή.
- Δεν μπορώ να τις βλέπω να φέρονται έτσι εδώ μέσα. Τι την θέλουνε τη λειτουργία; Δεν πάνε να κυλιστούνε καλύτερα σε κανένα βούρκο; Αυτό τους πρέπει! συνέχισε εκείνος προσπαθώντας να συγκρατήσει τον εκνευρισμό του.
Η Λένη σήκωσε το βλέμμα και κοίταξε με απάθεια τις αδελφές της κι εκείνες της αντιγύρισαν το κοίταγμα επιτιμητικά.
- Για δες! είπε η Σμαρούλα στην Κατινιώ. Ο κύριος σοβαρός και η μικρή διάνοια συνωμοτούν εναντίον μας. Κοίτα πράματα...
- Ναι, στ’ αλήθεια, είδες τι σκαρώνει ο Θεός για να μας διασκεδάσει; απήντησε η Κατινιώ συγκρατώντας με κόπο ένα πνιχτό γέλιο. Τα καμάρια της οικογένειας. Γεμάτα συστολή και πίστη. Αμ δεν θα σας σώσει ο Θεός ανόητα πλάσματα. Τύχη χρειάζεται στη ζωή σας. Θράσος και τύχη!
«Κλώσες!» βρυχήθηκε ο Γιωργής και τις κοίταξε με μια ματιά γεμάτη μανία.
Οι δυο αδελφές πιαστήκαν αγκαζέ και του γυρίσαν τα μούτρα παριστάνοντας τις σοβαρές. Ο χώρος δεν τους επέτρεπε ν’ αντιδράσουν.
Μα ποιος νόμιζε ότι είναι τέλος πάντων αυτός ο Γιωργής; Επειδή ήταν αγόρι και το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας πίστευε ότι μπορεί να κάνει τον σπουδαίο και τον αυστηρό; Ποιος του έδωσε το δικαίωμα να ελέγχει τη συμπεριφορά και τους τρόπους τους; Καλύτερα να έδινε περισσότερη σημασία στους δικούς του άξεστους και τραχείς τρόπους. Ναι, φυσικά ήταν στην ηλικία που όλοι οι ανόητοι νέοι πιστεύουν πως έχουν τη ζωή στα χέρια τους, πως θα σφίξουν την πέτρα και θα βγάλουν το ζουμί της, πως ο κόσμος τους περιμένει με αγκάλες ανοιχτές για να διαπρέψουν. Πίστευε ότι επειδή ήταν καλός στα γράμματα όλες οι πόρτες θα ήταν ανοιχτές για τη δική του επιτυχία. Όταν θα έτρωγε στα μούτρα την πρώτη απόρριψη, τότε θα καταλάβαινε ο άξεστος τι πάει να πει τύχη. Αντί να κοιτάξει να φτιάξει τους τρόπους του, να διπλαρώσει καμιά χαζή πλούσια να φτιάξει τη ζωή του, μιμούνταν τη μάνα και τον πατέρα που είχαν αποφασίσει να παίξουν τη ζωή τίμια και παραδοσιακά. Αυτές είναι ανοησίες για κοινή κατανάλωση...
Κι αυτή η μικρή... Αυτή περισσότερο απ’ όλους έπρεπε να τσακιστεί. Η φύση της είχε δώσει τόση ομορφιά και τόση εξυπνάδα! Αυτό ήταν αδικία. Μια αδικία που τους τσάκιζε τα νεύρα. Γιατί αυτή η μικρή να είναι τόσο φυσικά προνομιούχα; Γιατί να μονοπωλεί τις φροντίδες και το θαυμασμό ολονών;
Έτσι είχε γίνει και με το Νικολό και το Χριστινάκι. Ήρθαν ξαφνικά στη ζωή της οικογένειας και μάζεψαν όλες τις φροντίδες πάνω τους, παραγκωνίζοντας εκείνες, τις πραγματικές πριγκίπισσες του σπιτιού. Ήταν λέει παιδιά αδύναμα, οργανισμοί ευαίσθητοι κι έχριζαν ιδιαιτέρας προσοχής. Κουραφέξαλα! Πολύ που τις ένοιαζε αυτές. Αν η φύση δεν είχε προνοήσει να τους δώσει τα κατάλληλα όπλα για να επιβιώσουν τότε καλά κάνανε και τους αδειάσαν τη γωνιά. Τιμωρηθήκαν όπως τους άξιζε. Τι έπρεπε δηλαδή; Να συντηρούν δυό ασθενικούς που θα τους ενοχλούσαν με τους πυρετάκους τους κάθε τρεις και λίγο; Στο καλό να ησυχάσουμε. Αν έτσι έπρεπε να γίνει, καλώς έγινε.
Και μετά από καιρό, τελείως αναπάντεχα, εμφανίστηκε στη ζωή μας αυτή η μικρή. Χαρισματική λέει... Τρίχες! Απλώς οι γέροι δεν βλέπαν την τύφλα τους από τον πόνο και τη δυστυχία στην οποία τόσο πεισματικά επέλεξαν να ζουν, και νόμισαν ότι βρήκαν πάνω της όλα τ’ αγαθά του Θεού. Όλα αυτά είναι ανοησίες και θα το δούνε όλοι τους, και οι τρελαμένοι παλιόγεροι, και οι άσχετοι οι γονείς τους, ακόμη κι αυτός ο υπερόπτης κι άξεστος αδελφός τους. Αυτή η κακομαθημένη μικρή δεν πρόκειται να καταφέρει τίποτα στη ζωή της! Είναι λέει έξυπνη, παίρνει εύκολα τις γνώσεις, κι άλλα τέτοια άχρηστα πράγματα. Αμ η ζωή δεν θέλει γνώση χαζή μου πριγκίπισσα. Η ζωή θέλει καπατσοσύνη κι ετοιμότητα. Να είσαι έτοιμος ν’ αρπάξεις την ευκαιρία όταν σου εμφανιστεί, κι αν δεν σου εμφανιστεί να την ξετρυπώσεις μόνος σου. Κι όταν την αρπάξεις απ’ το μαλλί να είσαι επίμονος κι ανελέητος μαζί της, να την ξεζουμίσεις μέχρι τελευταία σταγόνα. Η τύχη, λέει, βοηθάει τους άχρηστους... Πφφ! Σιγά τις εξυπνάδες! Η τύχη βοηθάει τους αμείλικτους και τους πονηρούς...
Και τώρα αυτή η ιστορία με το θείο Γιάννη και τη θεία Ασπασώ! Γιατί δηλαδή η μάνα να μην τους θέλει στο σπίτι; Τι κι αν ο θείος κάνει τον τοκογλύφο για να ζήσει; Ο καθένας κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να περνάει καλύτερα. Σάμπως αυτοί, με την τιμιότητα και την περηφάνια τους είχαν κερδίσει κανένα βραβείο; Φτώχεια και πάλι φτώχεια. Ατελείωτη ανέχεια και στέρηση. Μπαλωμένα παπούτσια και ρεταλιασμένα φουστάνια.
Ενώ ο Γιάννης και η Ασπασώ ζούσαν μες στον πλούτο, κυκλοφορούσαν στα σαλόνια, ήξεραν κόσμο πλούσιο και διάσημο, όλοι τους είχαν ανάγκη. Κι αν έβλεπες το μαγαζί τους, ένα τίποτα. Ένα μικρό εμπορικό γεμάτο χαζοπράματα που ήταν λέει αντίκες. Πανάκριβα πράματα για να δικαιολογούνται τα μεγάλα ποσά που περνούσαν από κει μέσα. Όμως κι αυτά βγάζαν τεράστιο κέρδος. Οι πλούσιοι πληρώναν περιουσίες για δαύτα γιατί είχαν τόσα πολλά λεφτά, που δεν ήξεραν πια πού να τα ξοδέψουν. Το χρήμα δεν πρέπει να κάθεται λέγαν. Και για να μην κάθεται το χρήμα και πάθει αγκύλωση απ’ την ακινησία, βάζαν στα αχανή σπίτια τους ένα σωρό άσχετα πράγματα, τα περισσότερα θαμπωμένα απ’ το χρόνο. Τελικά είναι ανόητοι οι πλούσιοι. Φαίνεται πως η τύχη δεν βοηθούσε μόνο τους πονηρούς αλλά και τους ανόητους.
Πολλούς βοηθούσε τελικά αυτή η τύχη. Μόνο κάτι χαζοτίμιους σαν τη μάνα τους και τον πατέρα τους δεν βοηθούσε, ίσως γιατί δεν τ’ άξιζαν ή ίσως γιατί δεν το αναζητούσαν. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και η πολλή σκέψη χάσιμο χρόνου. Αυτές δεν θα καθόντουσαν να πεινάνε μια ζωή. Έπρεπε να προκαλέσουν την τύχη τους και πρώτα πρώτα, έπρεπε να κάνουν άριστη εντύπωση στο Γιάννη και την Ασπασώ. Αυτοί κρατούσαν τα διαβατήριά τους για τα μεγάλα σαλόνια, εκεί που συχνάζαν πολλοί ανόητοι, και πολλοί τυχεροί...

[tertios]

Αλλη μια Αννα, φοβερή, απρόσμενη, συναρπαστική. Τι να πρωτοθαυμάσει κανεις. Ισως αυτα που διακρίνονται μεσα απο τις γραμμες της. Οτι πιο ωραίο βγαίνει απο μια καρδια που πονά. Και στο τελος, απο το πικρό γλυκύ.

Αννα, ευχαριστω.

Και αν πήρες θεση σε μια σελιδα του Ημερολογίου των ελληνίδων Λογοτεχνών, απο συγκαταβαση έγινε. Γιατι σου πρέπει αφιέρωμα σε ολόκληρο το Ημερολόγιο.

[varthol]

Δίαλεξες την αρνητική ανάδειζη του στόχου σου.Σωστά!Ο αναγνώστης σου μέσα από τον παχύ γράψιμό σου αναδεικνύη το πραγματικά αληθινα σωστό και το υπαρκτό συμβατό στις ζωές κάποιον πρωταγωνιστών σου.Σίγουρα οι βαρείες ιδέες που περιγράφουν την ιδεολογία του καθενός δεν κουράζουν.Θα έλεγα ότι καθένας δικαιολογή τον τρόπο ύπαρξης του.Περιγραφικά και ακούραστα μας δίνης τον ανάνεο πόλεμο μεταξύ των χαρακτηρισμών που πέρνη αντιθετη κατεύθυνση απο αυτό που πραγματικά λέει..Τελικά ο λόγος σου οδηγή τον αναγνώστη σε αντικρουώμενα συπεράσματα και τον βάζη σε δυνατή ανάγκη να σκευτή έξω από αυτό που διαβάζη...ΕΥΓΕ....

[amigos]

Αρχική Δημοσίευση από varthol Δίαλεξες την αρνητική ανάδειζη του στόχου σου.Σωστά!Ο αναγνώστης σου μέσα από τον παχύ γράψιμό σου αναδεικνύη το πραγματικά αληθινα σωστό και το υπαρκτό συμβατό στις ζωές κάποιον πρωταγωνιστών σου.Σίγουρα οι βαρείες ιδέες που περιγράφουν την ιδεολογία του καθενός δεν κουράζουν.Θα έλεγα ότι καθένας δικαιολογή τον τρόπο ύπαρξης του.Περιγραφικά και ακούραστα μας δίνης τον ανάνεο πόλεμο μεταξύ των χαρακτηρισμών που πέρνη αντιθετη κατεύθυνση απο αυτό που πραγματικά λέει..Τελικά ο λόγος σου οδηγή τον αναγνώστη σε αντικρουώμενα συπεράσματα και τον βάζη σε δυνατή ανάγκη να σκευτή έξω από αυτό που διαβάζη...ΕΥΓΕ....

Μήπως πρέπει να αφήσεις το technical κομάτι της δουλειά σου και να ασχοληθείς με την κριτική ;;

[purple anemone]

Αρχική Δημοσίευση από amigos Μήπως πρέπει να αφήσεις το technical κομάτι της δουλειά σου και να ασχοληθείς με την κριτική ;;

Άμα είναι να μου κάνει τέτοιες κριτικές... δεν είναι κακή ιδέα!

Το βιβλίο πραγματεύεται τον τίτλο του σε όλη του τη διάρκεια, όμως απάντηση οριστική δεν δίνει. Αυτό μένει στον κάθε αναγνώστη να το κρίνει μόνος του.
Το απόσπασμα που παραθέτω είναι από την αρχή του βιβλίου, πριν ακόμη αρχίσει η ιστορία να κορυφώνεται.
Το σύγγραμα είναι προς έκδοση και θα είναι έτοιμο πριν το Πάσχα

[varthol]

καλή επιτυχία Άννα.

[varthol]

Amigo mio Παλία είχα και γώ ονοιρα για καλές τέχνες που έγιναν χώμα με νερό...όμως η Άννα πάντα μου θύμίζη τι θα γίνω όταν μεγαλώσω!

[Diamond]

Μου θύμισε το αγγελάκι και το διαολάκι που μου έχουν μιλήσει σε δύσκολες φάσεις της ζωής μου.
Πολύ όμορφο!

[purple anemone]

Λοιπόν....
Αφού βγήκαν τα ματάκια μου τόσες μέρες για τον τελικό έλεγχο και γυρνάνε γύρω γύρω σαν τα φρουτάκια του Las Vegas...
Θα σας την κάνω τη χάρη και θα είναι έτοιμο πριν το Πάσχα - εξόν κι αν ο τυπογράφος φάει καμιά κατάρα του παπίτο η του τέρτιου και γίνει χαμός
Άλλο απόσπασμα δε σας βάζω γιατί.... έτσι!
(αλλά μπορεί και να αλλάξω γνώμη στην πορεία... ποτέ δεν ξέρεις τι να περιμένεις από μια ανεμώνη )

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από purple anemone Άλλο απόσπασμα δε σας βάζω γιατί.... έτσι! (αλλά μπορεί και να αλλάξω γνώμη στην πορεία... ποτέ δεν ξέρεις τι να περιμένεις από μια ανεμώνη )

Παιδιά είσται να οργανώσουμε την¨Επιχείρηση Ανεμώνη" και να πάμε με ενα usb stick να πάρουμε τα γραπτά της, γιατί μας έφαγε η αγωνία;

[purple anemone]

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Παιδιά είσται να οργανώσουμε την¨Επιχείρηση Ανεμώνη" και να πάμε με ενα usb stick να πάρουμε τα γραπτά της, γιατί μας έφαγε η αγωνία;

είναι κλειδωμέναααααα

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από purple anemone είναι κλειδωμέναααααα

Με τόσους χακεράδες εδώ μέσα, να προσέχεις τα λαμπάκια του ρούτερ σου όταν δεν είσαι στο νετ :-)

[purple anemone]

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Με τόσους χακεράδες εδώ μέσα, να προσέχεις τα λαμπάκια του ρούτερ σου όταν δεν είσαι στο νετ :-)

οκ, οκ... θα το βγάζω από την πρίζα
(καλά, έσκισα δικό μου θέμα ε; άπαιχτη! )

[Diamond]

Θα το βάλουμε στη πρίζα λέμεεεεε!

[fifi]

..μήπως ξέρετε ποιος θα πάρει το πρώτο που θα κυκλοφορήσει και με την αφιέρωση της συγγραφέως επάνω; ζουλέψτε!