Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Πολιτιστικά > Λογοτεχνία
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 01-01-07, 12:38
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Το πρωτοχρονιάτικο παραμύθι

To πρωτοχρονιάτικο παραμύθι της AcroBase

Έλαβαν μέρος με την σειρά που ξεκίνησαν να γράφουν : Xenios. Amigos, Diamond, Gildor, Corsair, Liria, Basil.

H τεχνική που ακολουθήσαμε ήταν η κλασική ‘By mail, story’ που ο κάθε χρήστης ξεκινούσε εκεί που τελείωνε ο άλλος.
---

Στην άκρη του χωριού κατοικούσε ο δασοφύλακας κυρ Θοδωρής με την οικογένεια του. Ας σας τους γνωρίσουμε, ο κυρ Θοδωρής είναι ένας άνθρωπος που αγαπάει την φύση και η δουλειά του είναι να φυλάει το κοντινό δάσος από λαθροκυνηγούς και από παράνομους υλοτόμους.
Η κυρά Μαρία η γυναίκα του είναι μια πολύ χαμογελαστή και στρουμπουλή νοικοκυρά. Ο Γιώργος η Κατερίνα και ο Πέτρος είναι τα τρία τους παιδιά, 9 7 και 4 ετών αντίστοιχα.

Είναι προπαραμονή Χριστουγέννων και η οικογένεια συγκεντρωμένη στο σπίτι της απολαμβάνει την θαλπωρή του αναμμένου τζακιού. Τα παιδιά καθαρίζουν τα σήμαντρα τους για τα αυριανά κάλαντα και τότε….
ακούγεται ένας πυροβολισμός από μακριά ο οποίος αντηχεί στα γύρω βουνά και χαλάει τη ηρεμία της βραδιάς. Τα παιδιά τρομαγμένα τρέχουν στην αγκαλιά της μητέρας τους ενώ ο κυρ Θοδωρής, κρύβοντας την ταραχή του για να μην τρομάξει περισσότερο τα παιδιά, κατεβαίνει στο υπόγειο΄, παίρνει το καλά κρυμμένο όπλο του και ανεβαίνει ξανά στο δωμάτιο με τα παιδιά και τη γυναίκα του, έχοντας κατά νου να βγει στο εξωτερικό του σπιτιού και να ελέγξει την κατάσταση.
Χμ! Οι λαθροκυνηγοί πιάσαν ξανά δουλειά Χριστουγεννιάτικαʼ σκέφτηκε.

Η κυρά Μαρία έκανε νεύμα στον άντρα της να προσέχει αγκαλιάζοντας σφιχτά τα παιδιά. Ο φόβος πάντα την κυρίευε σε τέτοιες καταστάσεις γιατί ποτέ δεν ήξερε πόσο κακόβουλοι μπορεί να είναι οι άνθρωποι εκεί έξω με τα όπλα στο χέρι.
Ο κυρ Θοδωρής έσφιξε το χοντρό παλτό του, έβαλε το όπλο του στον ώμο και άνοιξε την πόρτα να βγεί έξω.
Ειχε χιονισει για τα καλα.. οι μποτες του βουλιαζαν στο μαλακο λευκο στρωμα. Το τοπιο ηταν μαγευτικο με τα παγωμενα χνουδια να το στολιζουν λιγο λιγο... και μονη παραφωνια ηταν το γεματο αγωνια προσωπο του κυρ Θοδωρη να βαριανασαινει κραδαινοντας το οπλο.

Οχι πολυ μακρυα απο κει βλεπει μια κινηση. Αχα!! σιγουρευεται οτι το οπλο ειναι οπλισμενο και προχωραει.. πλησιαζει και τι να δει; Μια φιγουρα να κειτεται στο χιονι... μαζευοντας οσο κουραγιο ειχε απομεινει, ετρεξε προς το μερος της... Ηταν ενας τροφαντος γερακος ντυμενος βαρια...

Οι νιφαδες ειχαν ενωθει με το λευκο του γενι και ασπριζαν το κοκκινο παλτο του.. ο σκουφος του ειχε φυγει, ενω ενας σακος με παιδικα παιχνιδια ειχε ανοιξει πλαι του...

"ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!!!" φωναξε... τα ελατα αντηχησαν τη φωνη του, αλλα δεν τον ακουσε κανενας.
Την στιγμή αυτή, την απόλυτη σιωπή που επικράτησε στο
σημείο διέκοψε ένα περίεργο και σχεδόν αλλόκοτο γεγονός.
Μέσα από τον ένα σάκο του γεροντάκου, ένα κουρδιστό
μουσικό κουτί που υπήρχε εκεί, άρχισε να παίζει δίχως καμιά
λογική και προηγούμενη προειδοποίηση έναν από τους
ομορφότερους και σχεδόν ασύλληπτο σκοπό που έχει ποτέ
ακούσει άνθρωπος στον πλανήτη αυτό από τη γέννηση του.

Η μελωδία γρήγορα ταξίδεψε στο σπίτι και χάιδεψε τα αυτιά
των μικρών παιδιών. <<Μαμά τι μουσική είναι αυτή;>> ρώτησε
ο λιλιπούτειος Πέτρος τη μητέρα του και δίχως να περιμένει
την απάντηση της πετάχτηκε από την αγκαλιά της και με
γρήγορα βήματα, σχεδόν μαγεμένος, άνοιξε την πόρτα του σπιτιού
του και έτρεξε προς το σημείο από το οποίο ερχόταν η
μυστηριώδης και υπνωτιστική μελωδία.

Τότε το δεξί χέρι του γεροντάκου κινήθηκε ελαφρά και με όσες
δυνάμεις του είχαν απομείνει ψέλλισε στον πατέρα που
κατατρομαγμένος έκανε ένα βήμα πίσω. <<Κρύψε με μέσα
στο δάσος. Το παιδί δεν πρέπει να με βρει τώρα εδώ. Είμαι
γι'αυτό ένα όνειρο>>...

Πίσω από τον Πέτρο, ξεχύθηκε τρέχοντας και η Κατερίνα. Φυσικά ό μεγαλύτερος, δεν επρόκειτο να καθίσει πίσω. Έτρεξε λοιπον κι ο Γιώργος από κοντά στ΄αδέρφια του, ελαφροντυμένος όπως ήταν και ξεσκούφωτος, μέσα στο χιόνι.
Τα δυο παιδιά κατευθύνονταν προς το μέρος απ' όπου νόμιζαν οτι ακούστηκε ο πυροβολισμός. Κανονικά θα έπρεπε να προλάβουν τον Πέτρο αλλά μάλλον το χιόνι που έπεφτε είχε σκεπάσει τα ίχνη του και από ένα σημείο και έπειτα, κατάλαβαν πως είχαν ξεμακρύνει αρκετά.
Προσπαθούσαν να προσανατολιστούν δίχως να καλέσουν βοήθεια. Αρχισαν τώρα να συνειδητοποιούν οτι οι πυροβολισμοί που ακούστηκαν, σίγουρα δεν θα ήταν για καλό. Άρα όχι μόνο δεν έπρεπε να δώσουν στόχο αλλά έπρεπε να βρουν τον αδερφό και τον πατέρα τους, το συντομότερο δυνατόν.
Έψαχναν μήπως και διακρίνουν κάποιο χνάρι πάνω στο χιόνι που παρά τη σκοτεινιά, αντιφέγγιζε αρκετά. Το μόνο όμως που ξεχώρισε πάνω στην ασπρίλα κάποια στιγμή, ήσαν μερικές σταγόνες κόκκινες. Μικρές στην αρχή, άρχισαν να γίνονται κηλίδες σιγά-σιγά, μέχρι που το αίμα πάνω στο χιόνι γίνηκε μια παχειά γραμμή δίχως διακοπές.
Τα δυο αδέρφια, κοιτάχτηκαν στα μάτια και συμφώνησαν σιωπηλά να την ακολουθήσουν. Χέρι-χέρι αυτή τη φορά. Δεν χρειάστηκε να συνεχίσουν πολύ. Στη στροφή του μονοπατιού, εκεί, δίπλα στο μικρό βράχο, ένας σκούρος όγκος αργοσάλευε. Και γύρω του, το κόκκινο δεν ήταν πιά γραμμή αλλά μια μικρή λίμνη.
Τα παιδιά κοντοστάθηκαν μέχρι να καταλάβουν τί ακριβώς ήταν αυτό το πράγμα. Η σκιά θύμιζε πολύ τα ελάφια που ζούσαν στην περιοχή αλλά έδειχνε πιό μεγαλόσωμη. Ούτε ζαρκάδι έμοιαζε να είναι. Ο πάτέρας τα είχε διδάξει αρκετά πράγματα και ήξεραν να ξεχωρίζουν.
"Να δεις που είναι τάρανδος" αποφάνθηκε με σπουδαίο ύφος η Κατερίνα.
"Μμμμ! Μην ακούω εξυπνάδες!" την αποπήρε ο...μεγάλος Γιώργος.
"Εγώ σου λέω πως είναι, τι στοίχημα βάζεις;"
"Από πού κι ως πού τάρανδος στα μέρη μας; Και μάλλιστα πληγωμένος;"
"Τους ξέχασες τους πυροβολισμούς΄;" τον έκοψε η αδερφή του.
"Τους ξέχασες τους πυροβολισμούς΄;" τον έκοψε η αδερφή του.

Τι κάνετε εσείς εδώ;

Σαν βροντή ακούστηκε η φωνή του Πατέρα τους, Γιώργο από σένα περίμενα μεγαλύτερη σοβαρότητα, πάρε αμέσως τα αδέλφια σου και γυρίστε στο σπίτι ΤΩΡΑ! Δεν κινδυνεύετε να χαθείτε φαίνετε το φως.

Τα παιδιά με κατεβασμένα τα κεφάλια και με τον Γιώργο να τα κρατάει από το χέρι γύρισαν στο σπίτι τους κοντά στην Μητέρα τους που πήγε να τρελαθεί από την τρομάρα της.

Μαμά ο Μπαμπάς είναι καλά, απλά είδαμε ένα τεράστιο ζώο σαν ελάφι κτυπημένο.
Μα δεν υπάρχουν στα μέρη μας ελάφια.
Εγώ πιστεύω ότι ήταν Τάρανδος πετάχτηκε η Κατερίνα.
Καλά καλά πηγαίνετε τώρα να κοιμηθείτε και θα τα πούμε μαζί σας αύριο ένα χεράκι.

Λίγο αργότερα ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο κυρ Θοδωρής
Τον πλησιάζει η γυναίκα του και τον ρωτάει μα τι έγινε;
Μην ρωτάς τίποτα, τα παιδιά κοιμήθηκαν; Δώσε μου μερικά κουρέλια λίγο ζεστό νερό και το κονιάκ από το ντουλάπι. Βάλε την κάπα σου και έλα μαζί μας να δεις και να καταλάβεις.

Την οδήγησε στην μικρή πρόχειρη αποθήκη που του χρησίμευε για αποθήκη αλλά και ένα μέρος της για τα λίγα προβατάκια κατσικούλες και κοτούλες που είχαν.

Σε μια γωνιά ένας γέροντας σεβάσμιος ήταν σκυμμένος πάνω σε ένα μεγαλόσωμο ζώο.

Η κυρά Μαρία έμεινε άφωνη, μα πως;
"Οι λαθροκυνηγοί έκαναν κι απόψε τη δουλειά τους" εξήγησε ο άντρας της.
"Κατάφεραν όμως να πληγώσουν μονάχα το καημένο το ζώο...". Η εξήγησή του δεν φαίνεται να ικανοποίησε και πολύ τη γυναίκα του, που είχε στηλώσει τα μάτια της στο σκυμένο γεράκο και περίμενε συστάσεις. Ο Θοδωρής ξερόβηξε: "Απο δω ο...ο..."
"Δικός σας είναι ο τάρανδος;" ρώτησε η άλλη ανυπόμονα.
"Πώς θα μπορούσε να είναι ΔΙΚΟ ΜΟΥ ένα ζωντανό πλάσμα; Δεν μου ανήκει, φυσικά. Το φροντίζω και με οδηγεί, κυρία μου. Όμως αν βοηθήσετε να του δέσουμε την πληγή θα το εκτιμούσα."
Έβαλαν όλοι ένα χεράκι. Οι απορίες τριγυρνούσαν ελεύθερες αλλά βουβες προς το παρόν. Προείχε η φροντίδα του ζώου. Στην αρχή η γυναίκα ψιλοπειράχτηκε με την απάντηση όμως -τί περίεργο- όσο έστεκε δίπλα σ' αυτόν τον κοκκινοντυμένο άγνωστο, τόσο χαλάρωνε και τον συμπαθούσε. Τόσο αισθανόταν σαν να τον γνώριζε χρόνια. Σαν από κάπου να τον ήξερε...
Το ζωντανό που ήταν πεσμένο και πληγωμένο κάποια στιγμή σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε τον γέροντα πονεμένα.

O Κυρ Θοδωρής πλησιάζει την γυναίκα του και της λέει : Σήμερα ζούμε το όνειρο, ακόμα δεν ξέρω αν κοιμάμαι ή είμαι ξύπνιος.

Ο γηραλέος με την άσπρη γενειάδα, τους πλησιάζει και τους λέει: Ζητώ συγνώμη που σας αναστάτωσα, θα πρέπει πριν ξημερώσει να φύγουμε και θέλω την βοήθεια σας.
Ο κυρ Θοδωρής απάντησε : Θα βοηθήσουμε όσο μπορούμε αλλά πείτε μας τι συμβαίνει; Είστε ο αληθινός Αι Βασίλης; ή όπως τον λένε σε άλλη μέρη του κόσμου;

Χο χο χο γέλασε ο γηραλέος.
Χο Χο Χο
Ασφαλώς και είμαι ο αυθεντικός Αη Βασίλης, απάντησε πειραγμένος ο Ηλικιωμένος ξένος. Ο αυθεντικός άγιος της περιοχής σας. 'Οποιον άλλον και να συναντήσετε, δεν θα είναι αυτός που προσέλαβαν τα μεγάλα πολυκαταστήματα "Παιχνιδόπουλος και Σια", για την περιοχή σας. Για να καταλάβετε, εφέτος προσέλαβαν 193 εποχιακούς υπαλλήλους, τους έντυσαν Αη Βασίληδες, τους έδωσαν και τον απαραίτητο εξοπλισμό (έλκυθρο, ταράνδους κλπ) και τους όρισαν από μια περιφέρεια στον καθέναν. Να την τριγυρίσουν από σπίτι σε σπίτι, και να μοιράσουν συμβολικά δώρα. Έτσι είπαν, θα γίνει καλύτερη διαφήμιση και την επόμενη χρονιά όλοι οι πιτσιρικάδες θα περιμένουν πώς και πώς τον ερχομό του Άγιου. Οι γονείς φυσικά, θα σπεύσουν να αγοράσουν, στη θέση του ... Σαστισμένους σας βλέπω! Σας κούρασα, ε;

- Ο...όχι, καθόλου. Αλλά... το αποψινό συμβάν...

- Το αποψινό ήταν ένα ατυχέστατο συμβάν, αγαπητοί μου. Κάποιοι λαθροκυνηγοί, έβελαν στο μάτι τους ταράνδους δίχως να αναρωτηθούν και πολύ. Έτσι, την πλήρωσε ετούτος εδω. Ευτυχώς δεν είναι σοβαρό και θα μπορέσουμε να φύγουμε πριν ξυπνήσουν το πρωί τα πιτσιρίκια και μας πάρουν είδηση.
- Κι όμως, πήγε κάτι να ψελλίσει η καημένη η κυρα Μαρία, κι όμως, εμένα κάτι δεν μου κολλάει σ' αυτή την ιστορία.
Συγνώμη αλλά η εξήγηση σας δεν με καλύπτει λέει ο κυρ Θοδωρής, δεν ξέρω κανέναν ψεύτικο Αι Βασίλη με αληθινούς ταράνδους... Λυπάμαι αλλά δεν μας πείσατε.

Ο γέροντας κάθεται πάνω σε ένα σκαμνί και τους ζητάει να κάνουν το ίδιο.

Η ιστορία μου είναι πολύ μεγάλη, δεν έχει σημασία αν σας την πω, αύριο θα θυμάστε αυτή που σας είπα πριν.
Αυτός είναι πράγματι ο Ρούντολφ ο οδηγός μου, σε λίγο θα είναι τελείως καλά και θα φύγουμε, σήμερα η βοήθεια σας ήταν πολύτιμη. Ξεκίνησα από μέρες τώρα να ετοιμ....

Ένας βαθύς ύπνος έπιασε τον κυρ Θοδωρή και την Κυρά Μαρία, ο Γηραλέος τους ξάπλωσε πάνω στην πάχνη και σιγά βγήκαν έξω μαζί με το ζώο.

Την άλλη μέρα το πρωί τα παιδιά σηκώθηκαν και έψαχναν τους γονείς τους, πουθενά δεν ήταν, άρχισαν να ανησυχούν, ρώταγε το ένα το άλλο αν θυμόταν τι έγινε χθες, κανείς δεν ήξερε....

Koίταξαν δεξιά στον κήπο, έψαξαν αριστερά στο πηγάδι
μήπως υπάρχει κάποιο ίχνος αλλά μάταια. Τα επόμενα
δευτερόλεπτα που ακολούθησαν φάνταζαν σαν ατελείωτες
ώρες στα παιδικά αθώα βλέμματα. Η αγωνία και ο τρόμος τα
είχε κυριεύσει.

Ο Γιώργος φώναξε δυνατά τα ονόματα των γονιών του,
με όλη τη δύναμη των πνευμόνων του, δίχως να πάρει
απάντηση και τότε κρατώντας με πατρική στοργή τα δύο
μικρότερα αδερφάκια του από το χέρι τα απομάκρυνε σιγά
σιγά οδηγώντας τα προς το εσωτερικό του σπιτιού. Δεν
πρόλαβε όμως.

Η μουσική που είχαν ακούσει το προηγούμενο βράδυ αυτή
τη φορά δεν ερχόταν από το δάσος αλλά από το ίδιο τους
το σπίτι! Στο άκουσμα της μελωδίας...πάγωσαν και το μόνο
πράγμα που τόλμησαν να κάνουν ήταν να ρίξουν μια κλεφτή
ματιά προς το χριστουγεννιάτικο δέντρο απ'όπου ερχόταν και
η γλυκιά μελωδία.

Στη βάση του, ανάμεσα σε στολίδια και πολύχρωμα κουτιά
δώρων τα οποία δεν υπήρχαν το προηγούμενο βράδυ μία μικρή
φλογίτσα σιγόκαιε και χόρευε πέρα δώθε στους ήχους της γλυκιάς
μελωδίας. Δίχως να καταλαβαίνουν τίποτα απ'ότι συμβαίνει τα
αδερφάκια ενστικτωδώς γονάτισαν, λύγισαν τα χεράκια τους και
κάθε ένα είπε την δική του ξεχωριστή ψιθυριστή προσευχή.

Τότε...
...τότε έγινε κάτι που κανείς δεν περίμενε να συμβεί:

Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, και σε μια μακρινή πολιτεία, μια γυναίκα κοίταξε το ρολόι της που μετρούσε τις τελευταίες ώρες του χρόνου που έφευγε.

- Προλαβαίνω να ρίξω μια ματιά σ' εκείνο το παραμύθι που γράφουν οι φίλοι μου. Σκέφτηκε η γυναίκα. Προλαβαίνω να δω τη συνέχεια!

Και μπήκε στον υπολογιστή της, να διαβάσει το παραμύθι που μέρες τώρα είχε ξεκινήσει όλη η παρέα να γράφει. Το παραμύθι την περίμενε περίλυπο και μισοτελειωμένο.

- Μη με αφήσεις κι εσύ μόνο μου τέτοια μέρα, την παρακάλεσε. Πρέπει να προλάβω να τελειώσω πριν να μπει ο καινούριος χρόνος. Κάνε κάτι για μένα...

Εκείνη δεν ήξερε τί να πρωτοκάνει. Απ' τη μιά έπρεπε να ετοιμαστεί για το βράδυ της Πρωτοχρονιάς που θα γιόρταζαν όλοι. Κι απ' την άλλη, δεν της πήγαινε η καρδιά να παρατησει το μικρό παραμύθι στην τύχη του.
Σκέφτηκε, σκέφτηκε και στο τέλος κάλεσε βοήθεια. Κάλεσε όλα τα παραμύθια που ήξερε και τους ζήτησε να της δανείσουν κι από κάτι, να το δώσει στο μισοτελειωμένο που περίμενε.
Ήρθε λοιπόν η Χιονάτη κί έφερε -τί άλλο- χιόνια. Πυκνά και κατάλευκα. Ήρθε και το ασχημόπαπο και τους κάλεσε όλους στη μικρή του λίμνη. Ο κακός λύκος, έταξε να γίνει μην κυνηγήσει τα γουρουνάκια και να μην τρομάξει την κοκκινοσκουφίτσα. Το πριγκιπόπουλο πρότεινε ένα πάρτυ στον πύργο του κι ο παπουτσωμένος γάτος δάνεισε τις μπότες του να τις βάλουν μπροστά στο τζάκι της σταχτοπούτας. Ήρθε και το αηδόνι του αυτοκράτορα αλλά ήρθε μόνο του γιατί ο αυτοκράτορας έκανε τον κινέζο, μέχρι που βρέθηκε ένα παιδί που φώναξε οτι τον έβλεπε γυμνό. Ο βοσκοπούλα σοκαρίστηκε λιγάκι αλλά την παρηγόρησε ο καπνοδοχοκαθαριστής της. Κι όσο για τον Πήτερ Παν, πλησίασε στο παράθυρο που απόψε, του το είχαν διάπλατα ανοιχτό, να γυρίσει πίσω αν ήθελε. Μέσα σε όλα τούτα, επόμενο ήταν να ξυπνήσουν ο κυρ Θοδωρής και η Κυρά Μαρία, και ν΄αρχίσουν ν' αναζητούν τα παιδιά τους.

Η ώρα στο μεταξύ περνούσε και η γυναίκα έπρεπε να πάει στις δουλειές της. Όλοι στο παραμ΄ύθι γλεντούσαν την τελευταία νύχτα του χρόνου αλλά τα παιδιά δεν είχαν φανεί ακόμα. Απελπισμένη κοιτούσε το ρολόι της ενώ ταυτόχρονα χτυπούσε βιαστικά το πληκτρολόγιο. Γιώργο, Κατερίνα, Πέτρο, πού είστε επιτέλους; Πού κρύβεστε; Ο χρόνος τελειώνει!

Χο χο χο ... ακούστηκε ένα βροντερό γέλιο που όλο και πλησίαζε. Χο χο χο ...φάνηκε από μακριά ο κοκκινοντυμένος επισκέπτης των Χριστουγέννων.

- Τώρα ήρθε η σειρά μου να μπω κι εγώ στο παραμύθι σας. Χο χο χο... λοιπόν, τα παιδιά θα τα φέρω εγώ. Εσεις συνεχίστε να γιορτάζετε και μην ανησυχήτε. Όταν μαζεύονται τα παραμύθια μόνο καλά πράγματα μπορούν να συμβούν. Εγώ πάω να μοιράσω τα δώρα κι απόψε θα κάνω μια εξαίρεση και θα πάρω μαζί μου τα τρία παιδιά. Τα χαράματα θα είμαστε πίσω ...

Η ώρα είχε περάσει κι όλοι φώναζαν στη γυναίκα οτι θα φύγουν δίχως αυτήν. Εκείνη κοίταξε το παραμύθι στην οθόνη της κι αυτό της έκλεισε το μάτι.

- Πήγαινε, της είπε. Πήγαινε και μη σε νοιάζει πιά για μένα. Έχω τόσους να γνωρίσω απόψε. Ήρθαν εδώ για χάρη μου. Και δεν με νοιάζει που δεν έχω τελειώσει ακόμα. Ίσα ίσα, αυτό μου αφήνει την ευκαιρία να σκεφτώ καλύτερα τί έχω γύρω μου και ποιό τέλος προτιμώ να διαλέξω. Πήγαινε και ...καλή χρονιά. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ.

Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα

Τέλος
--
Νομίζω ότι πρέπει αυτό το παραμύθι να το αφιερώσουμε με πάρα πολύ αγάπη και τρυφερότητα, στο πιο μικρό και αγαπημένο μέλος της παρέας μας, την Amigoula και να παρακαλέσουμε τους γονείς της, να της το διαβάσουν όταν θα μπορέσει να το καταλάβει.

Ελένη πρωτίστως κατεύθυνες το κείμενο όπως πολύ καλά ξέρεις με εξαιρετική μαεστρία , Μίλτο, Μιχάλη και Μιχάλη, Γιάννη και Βασίλη σας ευχαριστώ πολύ για την ανεκτίμητη βοήθεια σας και την συμμετοχή σας.

Πάμε γι’ άλλα :-) Καλή Χρονιά!
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 01:13.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.