Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Επιστήμη & Εκπαίδευση > Θεολογικά θέματα
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 12-02-10, 15:33
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
περί διπόλου

-συνέχεια από εδώ-

Θάθελα να το θέσω σχηματικά και παραστατικά, προσπαθώντας να γράψω περί των συντιθέμενων και όχι αντιτιθέμενων ενεργειών που ταλανίζουν τον κόσμο.

Οδηγός και βοηθός, νομίζω πως είναι η ίδια η ζωή και σαν ανοιχτό βιβλίο, μας διδάσκει.

Μέσα στο βιολογικό σώμα, (και όχι μόνο) ενεργούν ορθά παρότι αντιθετικά για την δυναμική και διαρκή αποκατάσταση της πολυπόθητης υγείας δράσεις. Βλέπουμε τον ζωντανό οργανισμό να εκρύει ινσουλίνη, αλλά ΚΑΙ γλυκογόνο. Βλέπουμε να ανεβάζει πυρετό (όποτε χρειαστεί σαν άμυνα) αλλά και σε άλλη περίπτωση, να αναπτύσσει μηχανισμούς ώστε να τον κατεβάσει, με την εφίδρωση... ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ που είναι η εύστοχη σύνθεση και στο μέσον. Η ζωή, δεν είναι σύνολο μονομερών θέσεων που οδηγούν στα άκρα και τα όρια, αλλά ισορροπία, όπου κάθε έλλειψη ή πλεονασμός, ασθενεί.

Σε άλλο νήμα ανέφερα για την Αλήθεια και την Απάθεια (πχ στο σύνδρομο της κουλτούρας του ασυνείδητου#131# και #132#, αλλά και αλλού). Μερικοί περιχαρακώνονται στην αλήθεια, την ιεραρχούν ως ανώτερη και δεν τους ενδιαφέρει, αν η υπεράσπισή της γίνει εμπαθώς. Από την άλλη, κάποιοι προτιμάνε την Απάθεια (συγχωρετικότητα και αμνησικακία) δυστυχώς όμως υποτιμώντας και αλλοιώνοντας την αλήθεια σε αληθοφάνεια ώστε να εξυπηρετήσει τον σκοπό τους. (εύκολα καταπίνουν και υποτιμούν την πραγματική διάσταση και τον πόνο ων συνελλήνων πχ συνωστισμός, παιδομάζωμα = πολιτική στράτευσης, επεκτατικοί ελληνικοί πόλεμοι κλπ ατοπήματα).

Ευκολονόητα (νομίζω), μπορούμε να διακρίνουμε στα άκρα (δεξιά και αριστερά) μέσα στον κόσμο, τις παρακάτω κατηγορίες δράσης:
- κάποιους που να υπερασπίζονται την αλήθεια τους, αλλά εμπαθώς.
- κάποιους που να υποστηρίζουν την απάθεια (συγ-χωρετικότητα), εις βάρος όμως της αλήθειας.

Το μεταίχμιο από άνθρωπο σε άνθρωπο αλλάζει (δλδ το πόσο νερό θα ρίξουν στο κρασί τους, όσον αφορά τα όρια εμπαθείας - αναληθείας που θα θέσουν και δεν θα θέλουν να ξεπεράσουν).

Πλέον όμως των δύο οριζόντιων άκρων, υπάρχει και κάποια θέση, που δικαίως θα την ονομάζαμε κάτω πόλο:
- αυτών που εμπαθώς υπερασπίζονται την αναλήθειά τους.
(και μην μου πείτε ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι τύποι)

Το κακό που κάνουν, η φυγόκεντρος δύναμη που ακολουθούν [φυσική (δεξιά - αριστερά) και πνευματική (κάτω)] και συμπαρασέρνουν κι άλλους, οφείλεται στον χαρακτήρα τους, που είναι είτε εμπαθείς (οι μεν), είτε αναληθείς (οι δε), (είτε και τα δύο – 3η περίπτωση) στο μέτρο που υστερούν στον σεβασμό και στην ισορροπία της Αλήθειας και Απαθείας ή της σχετικής έλλειψης αυτών των χαρισμάτων - θησαυρού.

Έτσι πρακτικά (εκ της ατόπου απαγωγής, άσχετα με το δυσπρόσιτο τέλειο) ορίζεται ο άνω Πόλος, για τον οποίο, αξίζει να κινηθούμε και να βιώσουμε. Αλήθεια και Απάθεια, σε Ένα Πρόσωπο (όχι και τόσο άγνωστο στην ελληνική πραγματικότητα).

Αφού βιώνουμε ο καθένας με την ιδιαιτερότητά του, ως πρόσωπα μέρος αλήθειας και μέρος συγχωρετικότητας – αμνησικακίας (άλλος πολύ, άλλος λίγο) δεν είναι καθόλου ουτοπικό και μάλιστα (αν το κατανοήσει κάποιος) ιδιαιτέρως ποθητό, το παραπάνω τέλειο βίωμα.

Επί του πρακτέου, ας αναφέρουμε ένα ελάχιστο αλλά όχι ασήμαντο παράδειγμα. Γνωρίζετε, πως απέσυραν τον πίνακα του Ντελακρουά για να μην προκαλούνται οι Τούρκοι.

Αυτοί τελικά που αποφάσισαν να τον αποσύρουν, (στρατηγική υποχώρηση των κατεχόντων την μπάλα) παρά την καλή διάθεση για εξομάλυνση των σχέσεων με τους γείτονες, δυστυχώς με την αδιάκριτη παραγραφή των εγκλημάτων τους, προέβησαν και στην διαγραφή και αλλοίωση αληθινών στοιχείων. (απάθεια ΜΕ λήθη).

Με όλα τα παραπάνω (για να μην τα επαναλαμβάνω) , η κατάσταση είναι ακραία και νοσηρή, όσο και η αντίθετή της: Αλήθεια ΜΕ εμπάθεια, οπότε, δικαίως αντιτίθενται οι δύο ομάδες και στο τέλος, καλά κάνουν ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΝ βγει από αυτήν την πόλωση, κάτι καλό. Προβάλλοντας το καλό τους (οι μεν εθνική αλήθεια οι δε διεθνιστική – πανανθρώπινη απάθεια - συγ-χωρετικότητα, κατηγορώντας τους εναντίους τους, για την έλλειψη απάθειας και αλήθειας αντίστροφα).

ΕΧΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΤΟ ΜΕΤΡΟ και το πρότυπο: Ο Κύριος ως Αλήθεια (εγώ ειμί η Αλήθεια) αλλά ΚΑΙ Απαθής (ως συγχωρετικός – αμνησίκακος επί του Σταυρού, ανοίγει τις αγκάλες Του συγχωρώντας υπερκόσμια τους σταυρωτές Του – άφες αυτοίς… ου γαρ οίδασι τι ποιούσι), έλκει τις συνειδήσεις που ποθούν ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΘΕΙΑ σε μία κατάσταση όντως μη και τόσο γνωστή (βιωματική) για τον κόσμο.

Συγχρόνως με παιδαγωγούς τους εναντίους, ελέγχει – φρενάρει τις φυγόκεντρες δυνάμεις, στο μέτρο του πανάγαθου και πάνσοφου θελήματος.

Μακάρι λοιπόν να μάθουν οι απαθείς να σέβονται την Αλήθεια και να μην την κουτσουρεύουν στα μέτρα τους, και συγχρόνως μακάρι, οι υπερασπιζόμενοι την αλήθεια, να περιστείλουν την εμπάθειά τους, πράμα, που ισχύει φυσικά, σε όλους τους τομείς.

Ο Μήτσος, έθιξε τα δίπολα παγιδευτικά άκρα στην πολιτική. Ανάλογοι πόλοι αντιτιθέμενοι ή συντιθέμενοι (κατά την φιλοσόφηση του καθενός) ενεργούν και στα κοινωνικά και στα θρησκευτικά και σε όλες τις δραστηριότητες του ανθρώπου. Στην σύνθεση του δεξιά με το αριστερό, υπάρχει η συγχωρετικότητα και η αγάπη για τον συνάνθρωπο. Στην σύνθεση του πάνω και του κάτω, βαδίζεται και γνωρίζεται ο δρόμος της Αληθείας, από αληθοφάνεια στην Αλήθεια.

Σχηματικά, εφόσον η ισορροπία και η αρμονία απεικονιζόταν (όχι τυχαία) στην αρχαία Ελλάδα, με τον ισοσκελή σταυρό και οι δικαστές της Αρχαίας Σπάρτης φορούσαν τον αγκυλωτό σταυρό, ως έχοντες την δικαιοδοσία να προβούν σε ενέργειες εξισορροπιστικές της τάξης, βλέπουμε ΚΑΙ σήμερα, πίσω από τα φαινόμενα, να ενεργούν, πάλι τα ίδια ενεργειακά σύμβολα, εκπεφρασμένα σε σκέψεις και πράξεις.

Στα άκρα λειτουργεί ο ψυχοφθόρος αγκυλωτός σταυρός (δεξιόστροφα ή αριστερόστροφα). Στο μέσο, μέτρο και κέντρο, ο σταυρός της ισορροπίας, (με λιγότερη φθορά, αλλά και λάμψη της φυσικής σοφίας) στον δε πυρήνα, ο ψυχωφελής Σταυρός Του Χριστού (ως Αλήθεια ΚΑΙ Απάθεια).

........
…Αν, η αντίληψη του κόσμου, προσομοιαστεί με την αντίληψη γευστικά, του πορτοκαλιού, η φλούδα του είναι πικρή (εκτός κι αν το κάνουμε σιροπιαστό γλυκό. ΝΑΙ υπάρχει συνταγή). ΑΝ ξεφλουδιστεί και απορριφθεί το τανυστικό εξωστρεφές δίπολο, που ωθεί και θέλει να εντάξει στα άκρα τις μάζες, ως πολεμίους μεταξύ τους, (κατά το διαίρει και βασίλευε) οι επιθυμούντες ειρήνη, κοινωνούν τις πρώτες βιταμίνες και μετά την δροσιά, τη νοστιμιά και το ωφέλιμον.

Μακάρι δια της κεντρομόλου, να ξεφύγουν οι ακραίοι, από τη μέγγενη και ισοπεδωτήρα του ψυχοφθόρου αγκυλωτού σταυρού που με βία (φασιστικά εκατέρωθεν) θέλει να επιβάλλει την εθνική τάξη (ή νέα διεθνιστική τάξη). Να εγγίσουν και κατανοήσουν την ισορροπία του ισοσκελούς σταυρού (Ελλάδα) με την ειρήνη και σοφία της (πράμα που αξίζει σε όλους τους Έλληνες, ανεξαρτήτως πεποιθήσεων) και τέλος να βιώσουν (ΑΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ), τον τέλειο Σταυρό Του Κυρίου (Ορθοδοξία) ως υπέρ νουν, ειρήνη και άνωθεν Σοφία.

Στην πραγμάτωσή της, Η τα εναντία εις ταυτό αγαγούσα, η Μητέρα της Ζωής, που βιωματικά το έχει πετύχει σε πληρότητα, ευλογεί και ενεργεί. Από εμάς εξαρτάται η αποδοχή και η συμμετοχή σε αυτήν την Ζωή, που ΚΑΙ βιολογικά εκδηλώνεται σε μια καινή κτίση που ΟΛΟΙ επιθυμούμε.

υγ. Κάπως έτσι βιούται, λένε οι άγιοι, η Ορθοδοξία. Είναι σαν την κόψη του ξυραφιού πέφτεις και με την έλλειψη και με την υπερβολή. Είναι σαν το λίπασμα. Με λιγότερο δεν αναπτύσσεται το φυτό, με περισσότερο καίγεται.
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 13-02-10, 17:33
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Η μη σοφή χρήση των κομμάτων, οι πολλές παρενθέσεις και η απότομη μετάβαση από τη μια παράγραφο στην άλλη ήταν τα "θεματάκια", με τα οποία ήρθα αντιμέτωπη διαβάζοντάς σε.
Ξεκινάς να περιγράφεις την κίνηση των αντιθέτων ως βασικό ιστορικό νόμο, φτάνεις στο σημείο που ήθελε να θίξει ο Μήτσος με το δικό του ποστ (στην ουσία δικαιώνεις το πνεύμα της ανάρτησής του) και καταλήγεις ότι μεταξύ των βίαιων άκρων υπάρχει μια πανανθρώπινη μέση, η οποία λέγεται Ελλάς/Ορθοδοξία.
Κατάλαβα καλά ή να έρθω αύριο με τον κηδεμόνα μου;
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 13-02-10, 22:45
NovaHot Ο χρήστης NovaHot δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 12-07-10 00:56
Σοφά ειπωμένα, μια προσέγγιση διαλλακτικότητας αλλα χωρίς υποχώρηση σε οτι θα στρεβλώνει το Δίκαιο και την Αλήθεια.

Τον ραπίζουν και δεν εξοντώνει τον βλάσφημο, αλλά ούτε σιωπεί, σαν να ήταν δίκαιο το ράπισμα.
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 14-02-10, 02:28
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
Εδώ στην θεολογική ενότητα, μίλησα για δύο δίπολα. Ένα κάθετο και ένα οριζόντιο, που σχηματίζουν έναν ισοσκελή σταυρό. (γεωμετρία). Το ένα ζευγάρι, (το οριζόντιο) το δεξιά και το αριστερά συναντάται και έχει εκφάνσεις ΚΑΙ στην πολιτική.

Άφησα όμως πίσω την πολιτική διάσταση, (αλλάζοντας thread) για να έχουν εκεί οι επιθυμούντες ''χώρο'' να βρουν λύση.

Θεωρώ ψυχοφθόρα τα άκρα και δεν με εκφράζουν ούτε η ασύδοτη διεθνικιστική απάθεια, (ανθρωπισμός χωρίς εθνική μνήμη) αλλά ούτε και η αλήθεια που εκφράζεται με εμπάθεια, (εθνικισμός χωρίς αγάπη) υστερώντας κάθε άκρο κατά τον αντίποδά του.

Το ξανάγραψα. Οι δύο ακραίοι τύποι, όταν σταματήσουν να βλέπουν εχθρούς και στρατόπεδα, όταν φιλοσοφικά θα σταματήσουν να βλέπουν και να θέλουν αντίθεση (χωρίς να το καταλαβαίνουν προξενώντας διχόνοια) και προχωρήσουν στη σύνθεση και απόκτηση μέτρου, ίσως αποκτήσουν αυτό που υστερούν (εν μέρει - γιατί όλοι δεν είναι στις θέσεις άσπρο - μαύρο).

Μακάρι ο καθένας να κατανοήσει και να κινηθεί προς απόκτηση του καλού του ‘’αντιπάλου’’. Ο εμπαθής αληθής την απάθεια και ο αναληθής απαθής, την αλήθεια.

Με ενοχλεί σαν Έλληνα η προσπάθεια κατάργησης της φυλετικής μνήμης και η αλλοίωση της ιστορίας, από διεθνικιστικούς κύκλους που σαν μέγγενη θέλουν να συνθλίψουν τις ιδιαιτερότητες. Με ενοχλεί σαν άνθρωπο ισόποσα η σκιώδης καθαρότης της έννοιας του έθνους, η οποία ομοίως ενεργεί και αυτή (ίσως πιο εμφανώς) φασιστικά.

Για τον ακραίο εθνικιστή μοιάζει η ανθρωπιά και η συγχωρετικότητα υποδεέστερη. Για τον διεθνιστή μοιάζει η ιστορία και η αλήθεια εμπόδιο στον στόχο της πολτοποίησης των λαών, οπότε και βάναυσα την αφαιρούν και αλλοιώνουν, μη σεβόμενοι τη μνήμη, με την πρόφαση ότι αυτή γεννά εμπάθεια. Ο διεθνιστής ελέγχει τον Έλληνα για έλλειψη ανθρωπιάς και ο εθνικιστής (με την καλή και κακή έννοια) ελέγχουν τον Έλληνα διεθνιστή για έλλειψη ελληνικότητος. ΑΝ υπάρχει καλή διάθεση, κάτι αντικειμενικά καλό έχει να πάρει ο ένας από τον άλλον.

Κατά την γνώμη μου νομίζω (εύκολα ή δύσκολα) ότι το ένα, δεν καταργεί το άλλο. Δλδ ΔΕΝ υπάρχει συγχρόνως ΚΑΙ Έλληνας ΚΑΙ άνθρωπος;

Πρέπει νάναι ένας Έλληνας (οι συνομιλούντες) μόνο Ή Έλληνας ή άνθρωπος; δεν μπορούν να συνδυαστούν αυτά τα δύο σε ένα πρόσωπο;

Και ακριβώς εκεί στη μέση, στο μακάριο μέτρο που ανέφερα, δεν υπάρχει το ή – ή, αλλά το και – και. Εκεί ακριβώς μπορεί κάποιος να συναντήσει μια ακτινούλα ένα ίχνος φωτός, ως καλή αιτία εξόδου από το πρώτο οριζόντιο δίπολο που τανύζει πονετικά συνειδήσεις.

Με πάλι δάσκαλο την φύση, αφού το φωτόνιο είναι ΚΑΙ κυματοειδής υφής ΚΑΙ σωματιδιακής, ο άνθρωπος (με το παραπάνω βίωμα) οδεύει σε μια θέση, όπου φωτίζεται όσο μπορεί να συνδυάσει ΚΑΙ την Αλήθεια ΚΑΙ την Απάθεια.

Κι αυτό το καταφέρνει το ευθές ηλιακό φως, που δεν καταργεί την ιδιαιτερότητα των φωτιζομένων, (έθνη) αναδεικνύοντας μάλιστα τα πλούσια χρώματα των διαφορετικών, αναζωογονώντας και θερμαίνοντας τα πάντα, σε σχέση με το ψυχρό και μη ζωογόνο πολωμένο και εκ διαχύσεως φως της σελήνης που μόνο γκρίζες σκιές (ισοπεδωτήρ διεθνισμός) γέμει τον κόσμο.

Ποιο φως μας φωτίζει; εξαρτάται από την θέση μας... ποιο φως ποθούμε; εξαρτάται από την θέλησή μας... (ίσως εδώ για όποιον έχει διάθεση να παρέπεμπα στο απέναντι και το κατέναντι που αναλύθηκε στο περί φυσικής - μεταφυσικής και φωτισμού).

Για τον ‘’άλλο’’ πόλο όμως, τον Άνω, τι να συζητήσουμε αφού δεν τον δέχεσαι;

Θάθελα όμως την ειλικρινή απάντησή σου (πάντα έτσι είναι ) ως προς το: χωρίς φως, υπάρχει σκιά;

κι αν ‘’βλέπω’’ μόνο την σκιά (ως έλλειψη φωτός γιατί η σκιά αφ’εαυτής ΔΕΝ έχει υπόσταση) , πως υπάρχει ο σκιώδης και επουσιώδης αναληθής και εμπαθής τύπος (ένα πρόσωπο), αν δεν υπάρχει ο ουσιώδης αντίποδας, του Ενός Προσώπου ΑΛΗΘΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΑΘΟΥΣ;



υγ. συγγνώμη για τα ελληνικά μου και την κούραση που προξενεί η ανάγνωσή τους, δέχομαι διορθώσεις. Ευχαριστώ.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 14-02-10 στις 02:35
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 14-02-10, 02:40
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
...Τον ραπίζουν και δεν εξοντώνει τον βλάσφημο, αλλά ούτε σιωπεί, σαν να ήταν δίκαιο το ράπισμα.
...ναι γιατί ήθισται η σιωπή να είναι αποδοχή ενοχής. Καιρός λοιπόν του λαλείν, γιατί (κι αυτό ήθισται) κάποιοι θεωρούνται λόγω της υπομονής τους, (και μη εξόντωσης του βλασφήμου από Αγάπη και μακροθυμία) δικαίως καρπαζοεισπράκτορες... αλλά δεν είναι έτσι.

Αν έχεις δίκαιο, μαρτύρησον. Αν άδικο, τι με δέρεις;

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 14-02-10 στις 02:44
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 14-02-10, 04:30
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Μη ζητάς συγγνώμη για τα ελληνικά σου, Mystakid, τα ελληνικά σου είναι πάρα πολύ καλά. Στο ύφος σου μόνον υπάρχει μια ιδιαιτερότητα, που συχνά καθιστά ασαφή/κουραστικό το λόγο σου. Ομολογώ, βέβαια, ότι αυτό το δεύτερο ποστ σου, ήταν πολύ πιο "καθαρό" υφολογικά από το πρώτο.

Χαίρομαι καταρχήν που αναγνωρίζεις την ειλικρίνειά μου, χαίρομαι αφάνταστα γι΄αυτό. Επίσης, χαίρομαι που δεν είσαι αρνητής του διαλόγου και που, παρά τις ιδεολογικές σου διαφορές με τους συνομιλητές σου, έχεις πάντα ανοιχτά παράθυρα για να τους δεις και να τους ακούσεις. Κάποτε, σε είχα πει Σωκρατικό. Δε νομίζω πως θα πάρω ποτέ πίσω αυτόν το χαρακτηρισμό, όπως και να εξελιχθούν οι μεταξύ μας κουβέντες.

Στο θέμα μας τώρα: δεν είμαι εναντίον όσων θέλουν να διατηρήσουν τις εθνικές τους ιδιαιτερότητες. Δεν είμαι υπέρ της ομοιογενοποίησης των πάντων. Συνήθως, όμως, οι άνθρωποι, προκειμένου να φυλάξουν άθικτες αυτές τις ιδιαιτερότητες, γίνονται υποστηρικτές θεωριών συνομωσίας, γίνονται υπερπροστατευτικοί με ό,τι λογαριάζεται ως Έθνος, γίνονται έρμαια ενός χεριού που τους τραβάει πίσω, καθώς κλείνουν ερμητικά τα μάτια μην τυχόν και τους μπει καμμιά σκονίτσα ξένου υλικού. Όταν, λοιπόν, ακούω τους Άνθιμους και τους ομοϊδεάτες τους, ενίσταμαι.

Όχι στην ισοπέδωση, ναι στη ζύμωση. Για μένα, το κέντρο του ισοσκελούς, ορθόδοξου σταυρού (αλήθεια, γιατί οι Ορθόδοξοι τον έκαναν ισοσκελή; O Ιησούς "σταυρώθηκε" πάνω σε λατινικό σταυρό) δεν είναι παρά το σημείο τομής δύο κάθετων ευθύγραμμων τμημάτων. Ο σταυρός είναι σύμβολο και το γεγονός ότι παρουσιάζει μια γεωμετρική αρμονία, δε σημαίνει ότι οφείλω να ενστερνιστώ κιόλας αυτό που συμβολίζει.

Μια χαρά είναι και το σεληνόφως, πάντως, με την ασημί του λάμψη, που ναι μεν δε θερμαίνει αλλά αποτελεί μες στους αιώνες αστείρευτη πηγή έμπνευσης για όλους τους μποέμ τύπους και τους καλλιτέχνες. Που διεγείρει τα ένστικτα και τις άγριες σκέψεις. Εμένα, ας πούμε, μου αρέσει περισσότερο η νύχτα αλλά δεν αρνούμαι να κυκλοφορώ τη μέρα. Επίσης, ο ήλιος εκτός από ζωοδότης είναι και πηγή υπεριώδους ακτινοβολίας. Άρα, ας μην ψάχνουμε για αμιγές καλό ή κακό, γιατί κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Αυτού του τύπου οι αντιθετικές έννοιες είναι επινοήσεις των μονοθεϊστικών θρησκειών. Πάρε παράδειγμα τους σατανιστές που, προσωπικά, τους έχω σε χειρότερη εκτίμηση από τους χριστιανούς, διότι -πολύ απλά- ήρθαν δεύτεροι. Στο Σατανά πιστεύει όποιος πιστεύει στο Χριστό κοκ. Τα δίπολα φιλοσοφικού τύπου ας καταδικαστούν όπως τα δίπολα πολιτικού τύπου. Γιατί τα εξαιρείς;

Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 16-02-10, 12:54
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
Ας αρχίσουμε από το τέλος. Μου λες:

Τα δίπολα φιλοσοφικού τύπου ας καταδικαστούν όπως τα δίπολα πολιτικού τύπου. Γιατί τα εξαιρείς;
Αν εννοείς ότι πρέπει ΚΑΙ εδώ να βρεθεί το μέτρο, φυσικά συμφωνώ. Η μέση όμως απόσταση μεταξύ όλων των άκρων, είναι το κέντρο. Στον κύκλο (της φιλοσοφίας, της ζωής, του πνεύματος) το μέτρο, είναι το κέντρο και πρέπει να ενωθεί το άκρον μέσω της ακτίνας. Στο τετράγωνο, (της φύσης, της ύλης, της λογικής) το μέτρο είναι η πεμπτουσία, που βρίσκεται όταν χαραχτούν οι χιαστί διαγώνιες, δλδ σχηματιστεί ο ισοσκελής σταυρός. … (έτσι απλά γεωμετρικά, που καθίσταται ίχνος φιλοσοφίας) και το οποίο, ΔΕΝ πρέπει να καταδικαστεί – καταργηθεί – απομονωθεί – φυλακισθεί, αλλά να αποσαφηνιστεί.

(Αεί ο Θεός ο Μέγας γεωμετρεί, το κύκλου μήκος ίνα ορίση διαμέτρω, παρήγαγεν αριθμόν απέραντον, καί όν, φεύ, ουδέποτε όλον θνητοί θα εύρωσι… - 3,141592653589793238462643383279502884197169399375 10....)

δλδ το π, που δίνει τον ορθό προσανατολισμό και για τις δικές μας προσεγγίσεις – βιωμάτων θεογνωσίας ΚΑΙ αυτογνωσίας.

Και αυτό το κέντρο, είναι το μόνο ακίνητο δυναμικό σημείο που συνέχει όλα τα κινούμενα γύρω από αυτό.

Ο όρος όμως ‘’καταδικαστούν’’ παραπέμπει σε δηλώσεις πολιτικάντηδων που καταδικάζουν πράξεις, που συνήθως οι ίδιοι προκαλούν την αντίδραση. (φυσικά για τον χρησιμοποιούμενο όρο, δεν φταίς εσύ). Αλλά είναι η νοοτροπία της μη συγχώρεσης και αποστασιοποίησης των γεγονότων, σαν να φταίνε πάντα και ΜΟΝΟ οι άλλοι. Δράση – αντίδραση. Είναι κι αυτός ένας εξισορροπητικός φυσικός νόμος.

Σε οποιοδήποτε σημείο του κύκλου (ΚΑΙ της ζωής), ενεργούν και η φυγόκεντρος και η κεντρομόλος, ισόποσα. Από εκεί και πέρα, η συνείδησή μας ρέποντας προς τα εδώ ή προς τα εκεί, ρυθμίζει την κίνησή μας προς το ποθούμενο στόχο.

Έτσι, υλοποιείται η ελεύθερη κίνηση των ανθρώπων προς τα άκρα ή προς το κέντρο, με επόμενο τις αναλογούσες στο κάθε σημείο, δράσεις – αντιδράσεις (και πολιτικά και φιλοσοφικά και σε όλες τις δραστηριότητες της ζωής).

Συνυπάρχουν τα άκρα και το μέσο, συνισχύουν, το καθένα όμως στον χώρο του. όχι ''άλλον'' αλλά τον ένα και τον αυτόν, εξαρτώμενο από την κατάσταση φωτισμού του καθενός μας. πχ. ενώ συνεχίζουν να υπάρχουν τα άστρα και η σελήνη την ημέρα, το δυνατότερο φως του ήλιου, τα κάνει ανίσχυρα. ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΡΓΕΙ, την ημέρα όμως, ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ. Τη νύχτα όμως που ισχύουν (λόγω έλλειψης ΑΜΕΣΟΥ ηλιακού φωτός) γίνονται αυτά οδοδείκτες, ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ επιθυμεί το ανώτερο και πρωτεύον και αυτόφωτο από το ετερόφωτο. Γιατί, πως θα φώτιζε η σελήνη, πως θα γινόταν αυτή αντανακλαστήρας πολωμένου φωτός, αν δεν της το έδινε ο ήλιος;

Πως θα υπήρχε ο αντικατοπτρισμός της όασης αν δεν υπήρχε η ίδια η όαση;

Μόνο που στο ένα, οδηγείται κάποιος αν ακολουθήσει το ευθές φως (οπότε ξεδιψά και ξεκουράζεται) ενώ αν ακολουθήσει το φως το εκ διαχύσεως, το πλάνο, δεν φτάνει ποτέ, αποδεικνύοντας άνθρακα τον θησαυρό. Και ξανά από την αρχή... [μόνο που ο χρόνος (Κρόνος) τρώει τα παιδιά του...].

Από εμάς εξαρτάται, από την διάκρισή μας, αν θα ακολουθήσουμε το ευθές ή το εκ διαχύσεως, τα οποία συνυπάρχουν και τίθενται επί της τραπέζης για να διακρίνουμε το σωστό. Ή αυτό ή το άλλο. Όχι όμως και επ’ ουδενί, κατάργηση και των δύο, για χάριν της ισοπέδωσης. Αν σβήσουν, αν καταργηθούν αυτά τα φυσικά φώτα, σβήνει κι αυτή η ίδια η φύση.

Επανερχόμενος στη μαγεία του σεληνόφωτος, ίσως ο θάνατος του ποιητή Λι Τάι Πο, μας θυμίζει να αποφεύγουμε τα ‘’φανταστικά’’ άκρα.

Ερωτευμένος παράφορα με το φεγγάρι, μια νύχτα που ήταν μεθυσμένος, έπεσε στην λίμνη να το πιει…


υγ. Ο ισοσκελής σταυρός είναι (καθαρά) ελληνικός με φιλοσοφικό γεωμετρικό συμβολισμό. Ο Ορθόδοξος, δεν είναι ισοσκελής.

ΑΝ θέλεις να δούμε στη συνέχεια, την κινητική και δυναμική ενέργειας ενός σώματος :-)

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 16-02-10 στις 12:56
Απάντηση με παράθεση
  #8  
Παλιά 16-02-10, 14:25
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
ναι, έχεις δίκιο, ο ισοσκελής λέγεται ελληνικός και ο άλλος λατινικός. Στα υπόλοιπα θα επανέλθω γιατί τώρα δεν έχω ούτε το χρόνο ούτε την πνευματική διαύγεια που απαιτείται.
Απάντηση με παράθεση
  #9  
Παλιά 17-02-10, 00:56
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Αρχική Δημοσίευση από mystakid Εμφάνιση μηνυμάτων
... να βρεθεί το μέτρο, φυσικά συμφωνώ ... Στον κύκλο (της φιλοσοφίας, της ζωής, του πνεύματος) (έτσι απλά γεωμετρικά, που καθίσταται ίχνος φιλοσοφίας) ... δλδ το π...
τς τς τς
Κάνεις λόγο για μέτρο και φιλοσοφία και γεωμετρία και πας κατευθείαν στον αριθμό π;! Και το φ της χρυσής τομής;;;

[αλήθεια, η φράση στο πι και φι πώς βγήκε;]


Αρχική Δημοσίευση από mystakid Εμφάνιση μηνυμάτων
Ο όρος όμως ‘’καταδικαστούν’’ παραπέμπει σε δηλώσεις πολιτικάντηδων (φυσικά για τον χρησιμοποιούμενο όρο, δεν φταίς εσύ).
Ότσι, ζε φταίω.

Έχεις δίκιο. Το σωστό ρήμα είναι "αποφευχθούν".

Αρχική Δημοσίευση από mystakid Εμφάνιση μηνυμάτων
...πχ. ενώ συνεχίζουν να υπάρχουν τα άστρα και η σελήνη την ημέρα, το δυνατότερο φως του ήλιου, τα κάνει ανίσχυρα. ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΡΓΕΙ, την ημέρα όμως, ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ. Τη νύχτα όμως που ισχύουν (λόγω έλλειψης ΑΜΕΣΟΥ ηλιακού φωτός) γίνονται αυτά οδοδείκτες, ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ επιθυμεί το ανώτερο και πρωτεύον και αυτόφωτο από το ετερόφωτο. Γιατί, πως θα φώτιζε η σελήνη, πως θα γινόταν αυτή αντανακλαστήρας πολωμένου φωτός, αν δεν της το έδινε ο ήλιος;
...Από εμάς εξαρτάται, από την διάκρισή μας, αν θα ακολουθήσουμε το ευθές ή το εκ διαχύσεως...
Στη φυσική κοινωνία (ας μου επιτραπεί η φράση) είναι πανεύκολο να ξεχωρίσεις το αυτόφωτο από το ετερόφωτο, το ευθές απ’ το εκ διαχύσεως, το ξερό απ’ το χλωρό, την πόα από το δέντρο, το θερμό απ’ το ψυχρό. Διότι υπάρχουν οι αισθήσεις και ό,τι γίνεται αντιληπτό με τις αισθήσεις έχει ακριβείς ιδιότητες. Στην κοινωνική κοινωνία των ανθρώπων όμως (και ας μου ξαναεπιτραπεί η φράση), η σαφής διάκριση των "στοιχείων" (και δεν εννοώ των χημικών) δεν είναι εφικτή. Το μέτρο δε μπορεί να εφαρμοσθεί, γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του ατομικό.

Αρχική Δημοσίευση από mystakid Εμφάνιση μηνυμάτων
Επανερχόμενος στη μαγεία του σεληνόφωτος, ίσως ο θάνατος του ποιητή Λι Τάι Πο, μας θυμίζει να αποφεύγουμε τα ‘’φανταστικά’’ άκρα.
Ερωτευμένος παράφορα με το φεγγάρι, μια νύχτα που ήταν μεθυσμένος, έπεσε στην λίμνη να το πιει…
Αυτός ο Κινέζος ποιητής (βλέπε ΛιΤάιΠο) πρέπει να ήταν μακρινός πρόγονος Έλληνα τροβαδούρου (βλέπε ΓιάννηςΠουλόπουλος).

Αρχική Δημοσίευση από mystakid Εμφάνιση μηνυμάτων
ΑΝ θέλεις να δούμε στη συνέχεια, την κινητική και δυναμική ενέργειας ενός σώματος
Σέλω.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Nelly : 17-02-10 στις 00:59
Απάντηση με παράθεση
  #10  
Παλιά 02-03-10, 22:18
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
…προσοχή. Ακολουθούν οι γνωστές σκέψεις (και γνωστός δύσκολος τρόπος γραφής) του myst, με απαραίτητη την προειδοποίηση για ευνοήτους λόγους…

Νομίζω πως θα συμφωνήσεις (έστω και εν μέρει) Νέλλυ, πως μέσα στον πολυδιάστατο κόσμο μας, υπάρχουν ‘’αντικείμενα’’ μετρήσιμα και μη μετρήσιμα. Ο ψυχικός και πνευματικός κόσμος των ζωντανών ιδεών που γίνονται λίγο πολύ πράξεις και ο κόσμος των άψυχων αντικειμένων, που γίνεται προσπάθεια ολοκληρωτικής εποπτείας τους.

Επειδή κάποια πράματα (ας πούμε) δεν μετριούνται με γήινα μέτρα και σταθμά, ή πανομοιότυπα και επαναλήψιμα και νομοτελειακά προκαθορισμένα ως δράση - αντίδραση, δεν σημαίνει και πως δεν υπάρχουν. Π.χ. υπάρχουν οι έννοιες αγάπη, γνώση, δύναμη που, με και δια αυτών, ζούμε ο καθένας στον δικό του κόσμο, με έναν κοινό εμπεριέχοντα τόπο, τον κόσμο και την συλλογική ανθρωπότητα.

Όσο είναι ανεκδήλωτες αυτές οι ενέργειες, μέσα στην καρδιά και στο νου του ανθρώπου, δεν μετριούνται. Η μη μέτρηση όμως, δεν σηματοδοτεί και την ανυπαρξία τους.

Η αγάπη, ΔΕΝ εκδηλώνεται πάντα, θεωρούμενη για αυτόν τον λόγο αδίκως ως ανενεργή. Όταν πάλι αυτή εκδηλώνεται, (ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΗΣΕΙ) το κάνει όχι πάντα με τον ίδιο και απαράλλαχτο τρόπο. Πολλές φορές η αγάπη εκδηλώνεται ως μέριμνα – κίνηση - δράση, άλλες φορές όμως ακινητεί, μυστικά παριστάμενη, σεβόμενη την ελευθερία του αγαπώμενου προσώπου.

Η σοφία εκφράζεται μεταξύ γνωμών σαν γνώμη, αλλά είναι στην κυριολεξία, γνώση. Η σοφία όμως εκδηλώνεται άλλες φορές με λόγο κι άλλες φορές με απουσία αυτού (εύλαλη σιωπή).

Κι η διαφορά μεταξύ ΓΝΩΣΗΣ και ΓΝΩΜΗΣ έγκειται στην βαθύτερη εννοιολογική – υπαρξιακή της ποιότητα που γίνεται πεδίο αντεκδικήσεων, αλλά εμφανίζεται ΚΑΙ γραφιστικά όταν η ‘’μόνη’’ αλλά καίρια και μόνη ουσιαστική διαφορά είναι το όρθιο ή κάθετο Σ σε σχέση με το οριζόντιο Μ, ουσιαστική, όσο και όπως το ΚΑΛΟ με το ΚΑΚΟ (Κ-Λ).

Οι άνθρωποι, ανάλογα με τον προσανατολισμό τους (πρωτίστως δλδ την διάθεση αλλά και την κατανόηση – αντίληψή τους), όταν βαφτίζουν αδιάκριτα την γνώση ως απλή γνώμη, το καλό για κακό, δυστυχώς τα υποτιμούν. Αντίθετα, κάποιοι άλλοι, την γνώμη την δέχονται ως γνώση, πάλι αδιάκριτα υπερτιμώντας την.

Μπροστά σε αυτό το δίπολο, (άστοχης πάντα και ακραίας) είτε υποτίμησης (αν είναι αληθινή γνώση - σοφία) είτε υπερτίμησης (αν είναι αληθοφανής - σοφιστεία), υπάρχει το μέτρο και η αντικειμενική τιμή, που είναι στη μέση και κέντρο, όχι σαν τήρηση ίσων αποστάσεων αληθείας και αληθοφανείας, αλλά δυναμική θέση αντικειμενικής διάκρισης της Αλήθειας και Γνώσης και όχι υποκειμενικής οπτικής και αυτοθεοποίησης της γνώμης.

Η δύναμη ενός ανθρώπου (ή μετρικά ενός αντικειμένου), δεν εκδηλώνεται μόνο με την κίνηση (κινητική ενέργεια), αλλά και με την ακινησία, όταν κάποια αντίθετη δύναμη την ωθεί ή απωθεί, αλλά αυτή μένει ασάλευτη και αμετακίνητη.

Παρά λοιπόν τον τρόπο που θέλει αυτεξούσια η αγάπη, η σοφία και η δύναμη, να εκδηλωθεί ή όχι (ΕΛΕΥΘΕΡΑ χωρίς κανένας να τις υποχρεώνει) είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο, πάντα είναι υπαρκτές αρχές. Αδιάφορα αν είναι μετρούμενο το έργο τους ή όχι.

Ο εύστοχος όρος που χρησιμοποίησες δλδ να αποφεύγει κάποιος τα άκρα, σημαίνει ότι καλείται (πρώτα θεωρητικά και ακολούθως ΚΑΙ πρακτικά), να κινείται κόντρα στην φυγόκεντρο, υπέρ της κεντρομόλου.

Ή σε ένα κινούμενο και κλυδωνιζόμενο καράβι, η αποφυγή των άκρων που δημιουργούν ναυτία, αλλά η εύρεση της συνισταμένης και στάση σε εκείνο το λιγότερα κινούμενο σημείο, το ‘’σχετικά’’ ακίνητο.

Για την επίτευξη αυτή, είναι απαραίτητο να ποθεί αφενός εσωτερικά την ειρήνη και σύνθεση και όχι πολικότητα των άκρων με ό,τι αυτό φέρει και αφετέρου εξωγενώς, να μην επιτρέπει να δρά μέσα του και επάνω του, η με εμπάθεια δύναμη των άκρων, κινούμενος σε αντίθετη φορά στο μέτρο της ισορροπίας.

Αποφεύγοντας τα κινούμενα και ακραία (δίπολα) : πάνω - κάτω, δεξιά – αριστερά, δεν κάνει τίποτα περισσότερο από τα να διαγράφει ΚΙΝΟΥΜΕΝΟΣ τις (χιαστί) διαγωνίους των τεσσάρων άκρων (ενός τετραγώνου). Να διαγράφει έναν ισοσκελή σταυρό, με τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες σηματοδοτούσαν την αρμονία και ισορροπία, σε σχέση με τους κινούμενους (δεξιόστροφα και αριστερόστροφα) αγκυλωτούς σταυρούς, που ναι μεν παράγουν έργο (λόγω της κίνησης) ΠΡΟΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ της απωλεσθείσης ισορροπίας, αλλά, με ανάλογο για τον καθένα, κόστος και τριβή.

Το θέμα, είναι ένας διαρκής αγώνας, αλλά όχι μάταιος. ΑΝ το καταφέρνει σε ενεστώτα διαρκείας κι όχι σποραδικά και την συνημμένη παθητική επανάπαυση, (στα πλαίσια της κοινωνικής κοινωνικότητος) μοιάζει να ακινητεί, αλλά στην ουσία, συντονίζεται με την δυναμική πεμπτουσία, όπως θα μπορούσε (επαναπροσδι)ορισθεί ως ανεύρεση του ‘’ακίνητου – αεικίνητου’’ αιθέρα μεταξύ των ρευστών και μεταβαλλόμενων ακραίων στοιχείων ΑΗΡ – ΠΥΡ και ΓΗ – ΥΔΩΡ.

Ο ΑΙΘΗΡ, (ως όρος) είναι εκείνος ο συνεκτικός των πάντων κρίκος που είναι και απαραίτητος για την συνέχιση της ύπαρξης της ζωής, σε διττή διάσταση. Φυσική ΚΑΙ Πνευματική.

Κι είναι αναγκαία η σύνθεση και η διαγραφή του Χ γιατί, ΑΝ αφαιρεθεί ο αήρ από το πυρ, αυτό σταματά να καίει. ΑΝ αφαιρεθεί η γη από το ύδωρ, αυτό δεν θα σταματήσει να πέφτει (ύω), κάπως ενδεικνύοντας το απαραίτητο του εγχειρήματος.

Συμβολικά η βιολογική και φυσική ζωή, με κεφαλαία όπως αρχαιοελληνικά γράφεται, είναι/συστοιχείται με το Ζ, σε σχέση με την μυστική και πνευματική, (άλλης διαστάσεως) εσωτερική ζωή, που είναι το Ν.

Στο σύνολό τους (γιαυτό και αναφέρω για όποιον ποθεί την ειρήνη και αρμονία του δισδιάστατου της ανθρώπινης φύσης πνεύματος ΚΑΙ φύσης) σχηματίζει απλά γεωμετρικά ένα τετράγωνο με διαγραμμένο το Χ μέσα σε αυτό. (Ζ+Ν = … ). Μάλιστα, μέσω αυτού, εντοπίζεται επακριβώς και όχι αυθαίρετα η πεμπτουσία του ανθρώπου και όλης της φύσης. Αυτό το δυναμικό Χ (επίτευξη αρμονίας, αποφεύγοντας τα άκρα) είναι το ‘’μέσον’’ που προσδίδει αυτογνωσία και φυσιογνωσία, ως απαραίτητη βάση θεογνωσίας, εντοπιζόμενο δια του Χ, το δυναμικό Κέντρο που συνέχει τα πάντα ως Παντογνωσία, Παντοδυναμία, Παναγαθότητα.

Είναι εκείνο το μυστικό Χ που, αν ελεύθερα προστεθεί στην ζωή του ανθρώπου, μεταποιεί την αρά σε αναφαίρετη χαρά, όπως και με ένα καίριο μπόλιασμα η αγριέλαιος με τους πικρούς καρπούς της, μεταμορφώνεται σε καλλιέλαιο.

Όσο βιώνονται (κι όχι απλά γνωριζόμενες θεωρητικά) οι διαγώνιοι, (κίνηση από τα βιαίως κινούμενα άκρα που σταυρώνουν τους αντιπάλους προς το ησύχιον και σταυρωμένο κέντρο) τόσο υπάρχει και εκδηλώνεται εμφανέστερα η πεμπτουσία, με απουσία όμως του Χ, αυτή θεωρείται ουτοπία ή να ορίζεται κατά το δοκούν, με αυθαίρετο τρόπο.

Αν όμως είναι ατόπημα, γιατί όλη αυτή η ενδόμυχη κίνηση αποφυγής των βιαίων άκρων και πηγαία αναζήτηση του υπαρκτού κέντρου ισορροπίας θεϊστών και αθέων; γιατί απλά είναι πανανθρώπινο δεδομένο, (ως κοινός τόπος) τυπωμένο κάπως επάνω μας. Ας απλώσει τα χέρια του (ως αγαπητική αγκαλιά) ας ενώσει τα πόδια εις έν θέλημα και εκεί στο κέντρο του εαυτού του θα βρει αυτό που ψάχνει. Όχι σε υψηλές θεωρίες και μακρυά. Εκεί στο κέντρο, όπου βρίσκεται το ίχνος σύμπτωσης σχήματος και προσώπου (γιαυτό και χρησιμοποιώ στον λόγο ενδεικτικά σχήματα). Εντός του εαυτού, όταν ομοιάζον (στο μέτρο του δυνατού θυσιαστικά με Αγάπη ΚΑΙ Αλήθεια), ακολουθεί Αυτόν, ως εικών Αυτού.

...θεωρώ καλό το ξεκαθάρισμα των χρησιμοποιούμενων εννοιών …έτσι, ευκαιρίας δοθείσης είναι απαραίτητη η διευκρίνιση της διαφοράς του εγώ από τον εαυτό, που μερικές φορές ‘’μοιάζει’’ να είναι ταυτόσημες.

Κι όμως, το ε-γώ είναι η εικών επί γης = σκιά, ενώ του ε-αυτού, είναι η εικών αυτού, κατά την δεδηλωμένη ουσία και σημασία του άνθρ-ωπος (ο έχων την όψη του ανδρός), με την μεν σκιά να καταργείται, όσο ο εαυτός ανίσταται και ως δοχείο, πληρούται με Φως ιλαρό. ΦΩΣ Αγάπης (Φύση Τριαδικού Θεού) και συναρτώμενων Σοφίας και Δύναμης (ενέργειες).
Απάντηση με παράθεση
  #11  
Παλιά 03-03-10, 10:14
Το avatar του χρήστη pazo
pazo Ο χρήστης pazo δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: Σήμερα 15:05
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από Nelly Εμφάνιση μηνυμάτων
........... Αυτός ο Κινέζος ποιητής (βλέπε ΛιΤάιΠο) πρέπει να ήταν μακρινός πρόγονος Έλληνα τροβαδούρου
Ναι, ήταν. Ξάδελφος του ΤσουΕνΛάϊ και μπατζανάκης του ΦουΜανΤσού.

για να θυμηθούμε και τη γνωστή ευγενική τέχνη του σκισίματος!
__________________
VmF Skisters of Mercy ©
An eye for an eye, will make us all blind... Mahatma Ghandi
Απάντηση με παράθεση
  #12  
Παλιά 04-03-10, 15:47
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Αρχική Δημοσίευση από pazo Εμφάνιση μηνυμάτων
για να θυμηθούμε και τη γνωστή ευγενική τέχνη του σκισίματος!
Εγώ δεν την ξέχασα ποτέ και, εν αντιθέσει με σας, dear Skisters, μπορώ να την ασκώ και ανηλεώς.
Απάντηση με παράθεση
  #13  
Παλιά 04-03-10, 17:10
Το avatar του χρήστη Archmage
Archmage Ο χρήστης Archmage δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 14-03-18 00:30
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από mystakid Εμφάνιση μηνυμάτων
Ο ΑΙΘΗΡ, (ως όρος) είναι εκείνος ο συνεκτικός των πάντων κρίκος που είναι και απαραίτητος για την συνέχιση της ύπαρξης της ζωής, σε διττή διάσταση. Φυσική ΚΑΙ Πνευματική.
Ο αιθέρας δεν έχει καμία σχέση με τη "συνέχιση της ύπαρξης της ζωής" σε φυσική διάσταση, διότι απλά ο αιθέρας δεν υπάρχει.

Ο κόσμος ως σύνολο "αέρα", "φωτιάς", "γης" και "νερού" που συνδέονται με τον "αιθέρα" αποτελεί αντικείμενο μυστικιστικών ή άλλων συναφών παραδόσεων και τρόπου σκέψης. Αν όμως μιλάμε για τη φυσική πραγματικότητα, τότε πρόκειται απλά για ξεπερασμένη ιστορική αντίληψη που δεν ισχύει (αντίστοιχη πχ με τη λανθασμένη ιδέα του Αριστοτέλη ότι αν δεν ασκούμε δύναμη σε ένα σώμα, τότε αυτό ηρεμεί).


υγ: μπορείτε να συνεχίσετε το σκίσιμο τώρα :]
__________________
may you live in interesting times
Απάντηση με παράθεση
  #14  
Παλιά 04-03-10, 17:15
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Αρχική Δημοσίευση από Archmage Εμφάνιση μηνυμάτων
υγ: μπορείτε να συνεχίσετε το σκίσιμο τώρα :]
Και γιατί χαμογελάς με αγκύλη κι όχι με παρένθεση;! Πρόκειται για "κουμπωμένο" χαμόγελο προφανώς.


(το συνεχίζουμε )
Απάντηση με παράθεση
  #15  
Παλιά 04-03-10, 17:34
Το avatar του χρήστη Archmage
Archmage Ο χρήστης Archmage δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 14-03-18 00:30
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από Nelly Εμφάνιση μηνυμάτων
Και γιατί χαμογελάς με αγκύλη κι όχι με παρένθεση;!
Νιώθω αγκυλωμένος με τα νέα μέτρα.
__________________
may you live in interesting times
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 21:03.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.