Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Επιστήμη & Εκπαίδευση > Ελληνική Γλώσσα και Γλωσσολογία
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 02-09-12, 10:39
Το avatar του χρήστη vgiagias
vgiagias Ο χρήστης vgiagias δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 27-01-18 14:21
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Δείτε Τούρκικες λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά!

Δείτε μερικές λέξεις που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα αλλά είναι... Τούρκικες!

ΑΛΑΝΙ (αλήτης),
ΑΛΑΝΑ (ανοιχτός χώρος),
ΑΓΑΣ (δεσποτικός-αυταρχικός),
ΑΓΙΑΖΙ (πρωινό ή νυχτερινό κρύο),
ΓΙΑΟΥΡΤΙ (πηγμένο γάλα),
ΚΑΡΠΟΥΖΙ (υδροπέπων),
ΜΕΝΕΞΕΣ (εύοσμο λουλούδι),
ΣΟΥΓΙΑΣ (μαχαιράκι),
ΤΕΝΕΚΕΣ (δοχείο),
ΦΛΙΤΖΑΝΙ (κύπελλο),
ΤΣΕΠΗ (θυλάκιο),
ΤΑΒΑΝΙ (οροφή),
ΤΖΑΚΙ (παραγώνι),
ΚΑΙΚΙ (βάρκα),
ΜΕΛΤΕΜΙ (άνεμος ετησίας),
ΜΑΝΑΒΗΣ (οπωροπώλης),
ΜΠΑΚΑΛΗΣ (παντοπώλης),
ΓΛΕΝΤΙ (διασκέδαση),
ΚΑΒΓΑΣ (φιλονικία),
ΚΕΦΙ (ευδιαθεσία),
ΧΑΤΙΡΙ (χάρη),
ΝΤΕΡΤΙ (καημός),
ΝΤΑΒΑΝΤΟΥΡΙ (σύγχυση),
ΤΣΙΜΠΟΥΚΙ (καπνοσύριγγα),
ΧΑΣΑΠΙΚΟ (κρεοπωλείο),
ΝΤΟΥΛΑΠΙ (ιματιοθήκη),
ΔΕΡΒΕΝΙ (κλεισούρα),
ΜΠΑΙΡΑΚΙ (σημαία),
ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ (βοσκός-ποιμένας),
ΓΙΛΕΚΟ (περιθωράκιον),
ΧΑΜΠΑΡΙΑ (αγγελία-νέα),
ΓΙΑΠΙ (οικοδομή),
ΓΙΑΚΑΣ (περιλαίμιο),
ΓΙΑΡΜΑΣ (ροδάκινο),
ΓΙΝΑΤΙ (πείσμα),
ΓΙΟΥΡΟΥΣΙ (επίθεση),
ΓΚΕΜΙ (χαλινάρι),
ΓΟΥΡΙ (τύχη),
ΓΡΟΥΣΟΥΖΗΣ (κακότυχος),
ΓΚΑΙΝΤΑ (άσκαυλος),
ΕΡΓΕΝΗΣ (άγαμος),
ΖΑΜΑΝΙΑ (μεγάλο χρονικό διάστημα),
ΖΑΡΖΑΒΑΤΙΚΑ (λαχανικά),
ΖΟΡΙ (δυσκολία),
ΖΟΥΜΠΟΥΛΙ (υάκινθος),
ΚΑΒΟΥΚΙ (καύκαλο),
ΚΑΒΟΥΡΔΙΖΩ(φρυγανίζω-ξεροψήνω),
ΚΑΖΑΝΙ (λέβητας),
ΚΑΣΜΑΣ (αξίνα-σκαπάνη),
ΚΑΛΕΜΙ (γραφίδα),
ΚΑΛΟΥΠΙ (μήτρα-πρότυπο),
ΚΑΛΠΙΚΟΣ (κίβδηλος),
ΚΑΠΑΚΙ (σκέπασμα- κάλυμμα),
ΚΑΡΑΟΥΛΙ (φρουρά-σκοπιά),
ΚΟΥΒΑΣ (κάδος-αγγείο),
ΝΤΙΠ ΓΙΑ ΝΤΙΠ (ολωσδιόλου),
ΚΑΤΣΙΚΑ (ερίφι-γίδα),
ΚΕΛΕΠΟΥΡΙ (ανέλπιστο εύρημα),
ΚΙΜΑΣ (ψιλοκομμένο κρέας),
ΚΙΟΣΚΙ (περίπτερο),
ΚΟΛΑΙ (ευκολία-άνεση),
ΚΟΛΑΟΥΖΟΣ (οδηγός),
ΚΟΠΙΤΣΑ (πόρπη),
ΚΟΤΖΑΜ (τεράστιος-πελώριος),
ΚΟΤΣΑΝΙ (μίσχος),
ΚΑΦΑΣΙ (κιβώτιο),
ΚΟΤΣΙ (αστράγαλος),
ΚΟΥΒΑΡΝΤΑΣ(γενναιόδωρος-ανοιχτοχέρης),
ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ (δοχείο χρημάτων),
ΚΟΥΣΟΥΡΙ (ελάττωμα-μειονέκτημα),
ΚΟΥΤΟΥΡΟΥ (ασύνετα-απερίσκεπτα),
ΛΑΓΟΥΜΙ (υπόνομος-οχετός),
ΛΑΠΑΣ (χυλός),
ΛΕΒΕΝΤΗΣ (ανδρείος-ευσταλής),
ΛΕΚΕΣ (κηλίδα),
ΛΕΛΕΚΙ (πελαργός),
ΛΟΥΚΙ (υδροσωλήνας),
ΜΑΓΙΑ (προζύμη-ζυθοζύμη),
ΜΑΓΚΑΛΙ (πύραυνο),
ΜΑΓΚΟΥΦΗΣ (έρημος),
ΜΑΙΝΤΑΝΟΣ (πετροσέλινο-μακεδονίσι),
ΜΑΝΤΖΟΥΝΙ (φάρμακο),
ΜΑΟΥΝΑ (φορτηγίδα),
ΜΑΡΑΖΙ (φθίση),
ΜΑΡΑΦΕΤΙ (μικρό εργαλείο),
ΜΑΣΟΥΡΙ(μικρό ξύλο),
ΜΑΧΑΛΑΣ (συνοικία),
ΜΕΖΕΣ (ορεκτικά),
ΜΕΝΤΕΣΕΣ (στρόφιγγα),
ΜΕΡΑΚΙ (πόθος),
ΜΕΡΕΜΕΤΙ (επισκευή-επιδιόρθωση),
ΜΟΥΣΑΜΑΣ (κερωμένο-αδιάβροχο ύφασμα),
ΜΟΥΣΑΦΙΡΗΣ(φιλοξενούμενος-επισκέπτης),
ΜΠΑΓΙΑΤΙΚΟ (μη νωπό),
ΜΠΑΓΛΑΡΩΝΩ (δένω-φυλακίζω),
ΜΠΑΛΤΑΣ (πελέκι),
ΜΠΑΜΙΑ (ιβίσκος ο εδώδιμος),
ΜΠΑΜΠΑΣ (πατέρας),
ΜΠΑΜΠΑΛΗΣ(ο πολύ γέρος),
ΜΠΑΞΕΣ (περιβόλι-κήπος),
ΜΠΑΡΟΥΤΙ (πυρίτιδα),
ΜΠΑΤΖΑΚΙ (κνήμη-σκέλη),
ΜΠΑΤΖΑΝΑΚΗΣ (σύγαμπρος-συννυφάδα),
ΜΠΑΤΙΡΙΣΑ(πτωχεύω-χρεοκοπώ),
ΜΠΑΧΑΡΙΚΟ (αρωματικό άρτυμα),
ΜΠΕΚΡΗΣ (μέθυσος),
ΜΠΕΛΑΣ(ενόχληση),
ΠΟΥΣΤΗΣ-ΜΠΙΝΕΣ (κίναιδος-ασελγής),
ΜΠΟΓΙΑ (βαφή-χρώμα),
ΜΠΟΓΙΑΤΖΗΣ (ελαιοχρωματιστής)
ΜΠΟΙ (ανάστημα-ύψος),
ΜΠΟΛΙΚΟΣ (άφθονος),
ΜΠΟΣΤΑΝΙ (λαχανόκηπος),
ΜΠΟΣΙΚΟΣ (χαλαρός),
ΜΠΟΥΖΙ (πάγος-ψύχρα),
ΜΠΟΥΛΟΥΚΙ (στίφος-άτακτο πλήθος),
ΜΠΟΥΛΟΥΚΟΣ (καλοθρεμμένος-παχουλός),
ΜΠΟΥΝΤΑΛΑΣ (κουτός-ανόητος),
ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜΙ (φυλακή),
ΜΠΟΥΡΙ (καπνοσωλήνας),
ΜΠΟΡΑ (καταιγίδα)
ΜΠΟΥΤΙ (μηρός),
ΜΠΟΥΧΤΙΣΜΑ (κορεσμός),
ΝΑΖΙ (κάμωμα-φιλαρέσκεια),
ΝΤΑΜΑΡΙ (φλέβα-λατομείο),
ΝΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία),
ΝΤΑΝΤΑ (παραμάνα-τροφός),
ΝΤΑΡΑΒΕΡΙ (συναλλαγή-αγοραπωλησία),
ΝΤΕΛΑΛΗΣ (διαλαλητής),
ΝΤΕΛΗΣ (παράφρονας),
ΝΤΙΒΑΝΙ (κρεβάτι),
ΝΤΟΥΒΑΡΙ (τοίχος),
ΝΤΟΥΜΑΝΙ (καταχνιά-καπνός),
ΝΤΟΥΝΙΑΣ (κόσμος-ανθρωπότητα),
ΠΑΖΑΡΙ (αγορά-διαπραγμάτευση),
ΠΑΝΤΖΑΡΙ (κοκκινογούλι-τεύτλο),
ΠΑΤΖΟΥΡΙ (παραθυρόφυλλο),
ΠΑΠΟΥΤΣΙ (υπόδημα),
ΠΕΡΒΑΖΙ (πλαίσιο θυρών),
ΠΙΛΑΦΙ (ρύζι),
ΡΑΧΑΤΙ (ησυχία)
ΣΑΚΑΤΗΣ (ανάπηρος),
ΣΑΜΑΤΑΣ (θόρυβος),
ΣΕΝΤΟΥΚΙ (κιβώτιο),
ΣΕΡΤΙΚΟ (τσουχτερό, βαρύ),
ΣΙΝΑΦΙ (συντεχνία, κοινωνική τάξη),
ΣΙΝΤΡΙΒΑΝΙ(πίδακας),
ΣΙΡΟΠΙ (πυκνόρρευστο διάλυμα ζάχαρης),
ΣΑΙΝΙ (ευφυής),
ΡΟΥΣΦΕΤΙ (χαριστική εξυπηρέτηση),
ΣΟΒΑΣ (ασβεστοκονίαμα),
ΣΟΙ (καταγωγή-γένος),
ΣΟΚΑΚΙ (δρόμος),
ΣΟΜΠΑ (θερμάστρα),
ΣΟΥΛΟΥΠΙ (μορφή-σχήμα),
ΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία-συγκοπή),
ΤΑΠΙ (χωρίς χρήματα),
ΤΑΡΑΜΑΣ (αυγοτάραχο),
ΤΑΣΑΚΙ (σταχτοδοχείο),
ΤΑΧΙΝΙ (αλεσμένο σουσάμι),
ΤΑΨΙ (μαγειρικό σκεύος),
ΤΕΚΕΣ (καταγώγιο),
TΕΜΠΕΛΗΣ (οκνηρός-ακαμάτης),
ΤΕΡΤΙΠΙ (τέχνασμα-απάτη),
ΤΕΦΑΡΙΚΙ (εκλεκτό-αριστούργημα),
ΤΕΦΤΕΡΙ(κατάστιχο),
ΤΖΑΜΙ (υαλοπίνακας-γυαλί),
ΤΣΑΜΠΑ (δωρεάν),
ΤΖΑΝΑΜΠΕΤΗΣ (κακότροπος-δύστροπος),
ΤΟΠΙ (σφαίρα),
ΤΟΥΛΟΥΜΙ (ασκός),
ΤΟΥΛΟΥΜΠΑ (αντλία),
ΤΟΥΜΠΕΚΙ (σιωπή),
ΤΡΑΜΠΑ (ανταλλαγή),
ΤΣΑΙΡΙ (λιβάδι-βοσκοτόπι),
ΤΣΑΚΑΛΙ (θώς),
ΤΣΑΚΙΡΗΣ (γαλανομάτης),
ΤΣΑΚΜΑΚΙ (αναπτήρας),
ΤΣΑΝΤΑ
ΤΣΑΝΤΙΡΙ (σκηνή),
ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΗΣ (ανοικοκύρευτος-άτσαλος),
ΤΣΑΡΚΑ (επιδρομή-περιπλάνηση),
ΤΣΑΝΤΙΖΩ (εξοργίζω-προσβάλω),
ΤΣΑΧΠΙΝΗΣ(κατεργάρης-πονηρός),
ΤΣΙΓΚΕΛΙ(αρπάγη-σιδερένιο άγκιστρο),
ΤΣΙΦΟΥΤΗΣ-ΤΣΙΓΚΟΥΝΗΣ (φιλάργυρος),
ΤΣΙΡΑΚΙ (ακόλουθος),
ΤΣΙΣΑ(ούρα),
ΤΣΙΦΤΗΣ (άψογος-ικανός),
ΤΣΟΥΒΑΛΙ (σακί),
ΤΣΟΥΛΟΥΦΙ (δέσμη μαλλιών),
ΤΖΟΓΛΑΝΙ (νέος)
ΤΣΟΠΑΝΗΣ (βοσκός)
ΦΑΡΑΣΙ (φτυάρι-σκουπιδολόγος),
ΦΑΡΣΙ (τέλεια-άπταιστα),
ΦΥΝΤΑΝΙ(φυτώριο),
ΦΙΣΤΙΚΙ (πιστάκη),
ΦΥΤΙΛΙ (θρυαλλίδα),
ΦΟΥΚΑΡΑΣ (κακομοίρης-άθλιος),
ΦΟΥΝΤΟΥΚΙ (λεπτοκάρυο-λευτόκαρο),
ΦΡΑΝΤΖΟΛΑ (ψωμί),
XABOYZA(δεξαμενή νερού),
ΧΑΖΙ (ευχαρίστηση),
ΧΑΛΑΛΙΖΩ (συγχωρώ),
ΧΑΛΙ (άθλιο),
ΧΑΛΙ (τάπητας),
ΧΑΛΚΑΣ (κρίκος),
ΧΑΜΑΛΗΣ(αχθοφόρος),
ΧΑΝΙ (πανδοχείο),
ΧΑΠΙ (καταπότι),
ΧΑΡΑΜΙ (άδικα),
ΧΑΡΜΑΝΗΣ (χασισοπότης),
ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙ (μικρό χρηματικό ποσό),
ΧΑΒΑΣ (μουσικός σκοπός)
ΧΑΦΙΕΣ(καταδότης),
ΧΟΥΖΟΥΡΕΜΑ (ανάπαυση),
ΧΟΥΙ (ιδιοτροπία),
ΧΟΥΝΕΡΙ (πάθημα-εξαπάτηση).
__________________
Μπορεί να τρύπησαν οι τσέπες της ψυχής μου, αλλά κράτησα τα ναύλα του ονείρου
Απάντηση με παράθεση
The Following 3 Users Say Thank You to vgiagias For This Useful Post:
HelenA (02-09-12), maralin (03-09-12), Nikoscot (02-09-12)
  #2  
Παλιά 02-09-12, 23:12
Το avatar του χρήστη Gildor
Gildor Ο χρήστης Gildor δεν είναι συνδεδεμένος
High Elf
 

Τελευταία φορά Online: 08-05-17 14:17
Φύλο: Δεν έχω αποφασίσει ακόμα
Η διαθεσή μου τώρα:
Ξεχασε το "άτι"

Να και μια λιστα Τουρκικων λεξεων παρμένων απο τα Ελληνικά

http://en.wiktionary.org/wiki/Catego...ved_from_Greek
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις...
Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή!
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 03-09-12, 03:14
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Δεν είναι μόνο οι λέξεις που αναφέρει ο Gildor.

Για παράδειγμα, πολλές λέξεις που έχουμε κατοχυρώσει σαν τούρκικες, έχουν Ελληνικής ρίζες και αυτό το λέω χωρίς καμιά δόση εθνικής υπερβολής.

Πχ το γιαούρτι αναφέρεται στα ομηρικά έπη. Ήταν έδεσμα προσφερόμενο σε εξαιρετικές περιπτώσεις και στις γιορτές.

Για εορτή έδεσμα, γιαορτή σε χρονική παραφθορά, το ο έγινε ου και γιαούρτι έφτασε σήμερα.
Οι Τούρκοι το αναφέρουν σαν yoğurt. Με την προφορά τους είναι Γιό(ο)γκορτ.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 03-09-12, 08:53
Το avatar του χρήστη Easty
Easty Ο χρήστης Easty δεν είναι συνδεδεμένος
ό,τι προλάβουμε
 

Τελευταία φορά Online: 28-12-23 16:56
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από Xenios Εμφάνιση μηνυμάτων
Οι Τούρκοι το αναφέρουν σαν yoğurt. Με την προφορά τους είναι Γιό(ο)γκορτ.
Μπορείς να ανεβάσεις και ηχητικό απόσπασμα για να είναι πιο κατανοητό;








Είναι πολύ μπροστά αυτός ο Σύσσωπας!!!!
__________________
Ό,τι προλάβουμε
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 03-09-12, 11:06
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
Ισ ταμ πούλ - εις την Πόλιν
άι σ ιχτίρ - άγε/πήγαινε εις οικτιρμόν....
τσιμπούσι - συμπόσιο
...
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 03-09-12, 14:31
Το avatar του χρήστη Gildor
Gildor Ο χρήστης Gildor δεν είναι συνδεδεμένος
High Elf
 

Τελευταία φορά Online: 08-05-17 14:17
Φύλο: Δεν έχω αποφασίσει ακόμα
Η διαθεσή μου τώρα:
Το φαινόμενο που κάποιες άσχετες λέξεις είναι παρόμοιες είναι συχνό και ονομάζεται false cognate. Δηλ το οτι μια ελληνική λέξη και μια τούρκικη μοιάζουν ή/και έχουν παρόμοιο νόημα συνήθως σημαίνει οτι ο ένας το πήρε από τον άλλον. Κάποιες φορές όμως είναι και απλά προϊόν σύμπτωσης.

Το αν κάποια λέξη είναι αμιγώς ελληνική ή πάρθηκε από τα Τούρκικα, ή το ανάποδο, μπορεί να καθοριστεί από διάφορες ενδείξεις, όπως ιστορικές πηγές (που συχνά δείχνουν και την πορεία της λέξης), ρίζες, και συγγενικές λέξεις σε άλλες γλώσσες.

Για παράδειγμα, δεν μπορώ να απαντήσω εαν το "γιαούρτι" προέρχεται απο την Ομηρική διάλεκτο ή από το τούρκικο yoghurt. Αυτό μπορεί να το πει κανείς εαν παρατηρήσει αυτή τη λέξη σε άλλα αρχαία ή Βυζαντινά κείμενα.

Εαν λοιπόν η λέξη yoghurt και ομόριζές της εμφανίζονται σε Οθωμανικά κείμενα, ενώ η λέξη γιαούρτι πρωτοεμφανίζεται μόνο σε κείμενα που χρονολογούνται επι της Οθωμανικής κατοχής, αυτό τότε μάλλον σημαίνει οτι είναι δάνειο, και όχι οτι η λέξη ξαφνικά έκανε άλμα στο χρόνο απο την Ομηρική εποχή, μετά από απουσία 1500 ετών.

Οτι η λέξη yoghurt είναι Τούρκικη φαίνεται από ομόριζες λέξεις (yoghmek "πήζω", yoghurmak "ζυμώνω", yoghun "πυκνός" κλπ)

Παρομοίως η λέξη σιχτίρ προέρχεται από τη ρίζα sik- "συνουσία" με ομόριζα το Αζέρικο sikmak και το Ουζμπέκικο siqmoq, οπότε δεν έχει σχέση με το "εις οικτιρμόν"

Το τσιμπούσι προέρχεται από το Πέρσικο cunbīş μέσω των Τούρκικων. Η ομοιότητα με το "συμπόσιο" είναι είτε συμπτωματική, είτε αυτό επηρέασε την τελική μορφή της λέξης, ωστε να το λέμε "τσιμπούσι" και όχι "τσομπούσι", "τσουμπίσι" ή κάτι άλλο

(Αυτά μετά απο μια σύντομη έρευνα στο διαδίκτυο)
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις...
Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή!

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Gildor : 03-09-12 στις 14:39
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 03-09-12, 15:01
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
όταν σιχτιρίζουμε κάποιον τον στέλνουμε ή όχι κάπου που είναι για λύπηση;;;

άι (πήγαινε) ς (εις) ιχτιρ/ικτίρ (οικτιρμόν)... (και ο Πανοικτίρμων Θεός, ας μας λυπηθεί)

είναι θέμα όχι ΜΟΝΟ ομόηχο, αλλά ουσίας....
Απάντηση με παράθεση
  #8  
Παλιά 03-09-12, 15:17
Το avatar του χρήστη Gildor
Gildor Ο χρήστης Gildor δεν είναι συνδεδεμένος
High Elf
 

Τελευταία φορά Online: 08-05-17 14:17
Φύλο: Δεν έχω αποφασίσει ακόμα
Η διαθεσή μου τώρα:
Μα ναι. Οπως ειπα στην πρωτη παραγραφο, το φαινομενο δεν εχει να κανει μονο με ομοηχα, αλλα και με παρομοια νοηματα. Παραμένει όμως απλή σύμπτωση.

Ένα ακραίο παράδειγμα: walad στα Αραβικά σημαίνει "αγόρι". Στα Αγγλικά η λέξη lad σημαίνει κι αυτή "αγόρι". Οι δύο αυτές λέξεις όμως δεν έχουν συγγένεια. Θα μπορούσαμε να πούμε οτι οι Άραβες είχαν κατακτήσει τη Βρετανία, και οι άγγλοι το walad το απλοποίησαν σε lad. Κάτι τέτοιο όμως παρότι είναι αληθοφανές, δεν συνέβη ποτέ. Μιλάμε για σύμπτωση.

Άλλο πιο ρεαλιστικο παράδειγμα το αγγλ. much που δεν έχει συγγένεια με το ισπ. mucho.

Εδω μιας και μιλάμε για μικρότερη περιοχή (Ευρώπη) μπορούμε να πούμε οτι οι Ισπανοί πήραν το much από τους Άγγλους και το έκαναν mucho, ή οτι οι Άγγλοι πήραν το mucho από τους Ισπανούς και το έκαναν much. Ή ακόμα και οτι είναι ομόρριζα απο τα Λατινικά

Η ιστορία όμως δείχνει οτι υπήρξε ανεξάρτητη εξέλιξη:
Το mucho προέρχεται από το λατινικό multus
Το much προέρχεται από το αγγλοσαξονικό myċel (μϋτσιελ) (σχετίζεται με το "μέγας")

Αλλο παράδειγμα τα αγγλ. have/γερμ. haben που δεν έχουν συγγένεια με το λατ. habeo.

Οπότε αληθοφανής ομοιότητα σε σχήμα και νόημα (ουσία) δε σημαίνει έτσι αβίαστα γενετική συγγένεια. Αυτες οι συμπτωσεις σχετίζονται με την παρετυμολογία.
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις...
Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή!

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Gildor : 03-09-12 στις 15:44
Απάντηση με παράθεση
  #9  
Παλιά 03-09-12, 16:58
Το avatar του χρήστη Easty
Easty Ο χρήστης Easty δεν είναι συνδεδεμένος
ό,τι προλάβουμε
 

Τελευταία φορά Online: 28-12-23 16:56
Φύλο: Άντρας
Έχεις σκεφτεί να κάνεις τον κο Ελευθερουδάκη στην ταινία "Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά";
__________________
Ό,τι προλάβουμε
Απάντηση με παράθεση
  #10  
Παλιά 01-03-14, 12:50
Αλιμέδων
Guest
 

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ (ΑΠΟ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ) ΕΚΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΩΣ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ

εντύπωση ότι είναι τούρκικες. Οι περισσότερες είναι λαϊκές λέξεις (που πλάστηκαν από τον απλό και όχι πάντα εγγράμματο λαό των βυζαντινών χρόνων), αν και σε μερικές υπάρχει και λόγια παρέμβαση. Είναι αυθεντικές ελληνικές λέξεις και δεν αποτελούν "αντιδάνεια", εφόσον η δημιουργία, η διαμόρφωση και η βασική μετεξέλιξή τους έγιναν από Έλληνες της βυζαντινής περιόδου (ιδιαίτερα της Κωνσταντινούπολης και της Μ. Ασίας). Οι παρανοήσεις που δημιουργούν σύγχυση σχετικά με την προέλευση των συγκεκριμένων λέξεων έχουν σχέση με τα εξής:
-Πολλοί πιστεύουν εσφαλμένα ότι οι φθόγγοι "τσ" και "τζ" είναι καταγωγής τούρκικης, ενώ στην πραγματικότητα προέρχονται:
# από την παραφθορά του "ξ" σε "τσ" (ιδιαίτερα στην πρόθεση "εξ") π.χ. εξατίζω>τσατίζω
# από την παραφθορά του "δ" σε "ζ" και "τσ" π.χ. καρφίς >καρφίδα >καρφίζα >καρφίτσα
# από σύνθεση λέξεων που περιέχουν "τ" και "σ" π.χ. ούτως+ει >ουτωσί >έτσι
# από την παχιά προφορά του "κ" (όπως στη διάλεκτο της Κρήτης) π.χ. σκέπη >στσέπη >τσέπη
# από την παχιά προφορά του "τ" (όπως στα αγγλικά το "motor" ακούγεται σαν "μότσορ" ) π.χ. κατοικίδιο >κατσοικίδιο >κατσίκι
-Πολλοί πιστεύουν εσφαλμένα ότι ο φθόγγος "μπ" είναι καταγωγής τούρκικης, ενώ στην πραγματικότητα προέρχεται:
# από τη συμπροφορά του "π" με το "ν" στην αιτιατική π.χ. τον παπά> το μπαμπά
# από την παραφθορά του "β" σε "π" και "μπ" π.χ. βορράς> μπόρα
-Πολλοί πιστεύουν εσφαλμένα ότι ο φθόγγος "ντ" είναι καταγωγής τούρκικης, ενώ στην πραγματικότητα προέρχεται:
# από τη συμπροφορά του "τ" με το "ν" στην αιτιατική π.χ. την τολύπη> τη ντουλάπα
# από την παραφθορά του "δ" σε "ντ" π.χ. δαής> νταής
-Καταλήξεις όπως -άκι, -ίκι, -έτι, -άνι, -άρι είναι τα ελληνικά υποκοριστικά -άκιον,-ίκιον, -άριον και παρόμοια
-Καταλήξεις ιδιότητας όπως -ας, -τζης, ιτζής είναι οι ελληνικές καταλήξεις -εύς>-έας>άς και -ιδεύς>ιζεύς>ιζής>ιτζής
-Η κατάληξη των ονομάτων "-ογλου" προέκυψε από τη μετεξελιγμένη προφορά του "-όπουλου" > όπλου > όγλου (π.χ. Μητρόπουλου>Μητρόγλου)
-Τα συνηθέστερα πάθη φθόγγων που δημιουργούν μετεξελίξεις της προφοράς λέξεων αυτού του τύπου είναι:
# πάθη συμφώνων ξ>τσ>τζ, δ>ζ.τζ, δ>ντ, θ>ζ>τζ, χ>κ, χ>γ, β>μπ, π>μπ, γ>γκ, γ>τζ, στ>τσ>τζ, φ>π>μπ, ψ>τσ
# πάθη φωνηέντων ω>ου, ω>αυ, υ>ου, α>ε , στην αιολική διάλεκτο το «υ» προφερόταν σαν «ου» -- αυτός=αούτος και αβούτος.

Ιδού οι λέξεις που συνοδεύουν το κείμενο και η (εξ ελληνικών) ετυμολογία τους:

ΑΓΑΣ (δεσποτικός-αυταρχικός), <αγάομαι=θαυμάζω > άγιος
ΑΓΙΑΖΙ (πρωινό ή νυχτερινό κρύο), <αγιάζει (σε κάνει άγιο από την ταλαιπωρία, "σε αγιάζει")
ΑΪ <άγε <άγω (προστ. ενικού) = πήγαινε
ΑΪΝΤΕ, ΑΝΤΕ <άγετε <άγω (προστ. πληθ.) = πηγαίνετε # άλλοτε με έννοια προτροπής για ενέργεια και άλλοτε με έννοια μικρής έκπληξης (π.χ. άντε καλέ!)
ΑΛΑΝΑ (ανοιχτός χώρος), <αλώνι
ΑΛΑΝΙ (αλήτης), <αλοάω, αλέω = αλωνίζω, γυρίζω γύρω
Αμπάρι <εμπόριον
Ασίκης <άση=πόθος, # ερωμένος, αρρενωπός
Αφέντης <<αυθέντης <αυτός (τ>θ) + έντο (αόρ. β΄του ίημι). Ο κινούμενος (ενεργών) με την θέλησή του
Αχούρι <μετγ. αχύριος < «σωρός από άχυρα» < αρχ. άχυρον
Άχτι <άχθος = βάρος > άχθιον # εννοείται ψυχικό βάρος
ΓΙΑΚΑΣ (περιλαίμιο), <οίσω=θα φέρω+άξω=θα οδηγήσω> οίαξ > ύαξ, του ύακος, τον ύακα> τον γιακά # διότι αποτελεί τον οδηγό του ενδύματος
ΓΙΑΟΥΡΤΙ (πηγμένο γάλα), <υγίαρτος <υγεία + άρτος = υγιεινό φαγητό
ΓΙΑΠΙ (οικοδομή), <ιάπιον <ιάπτω=χαλώ, ρίχνω, ασχημίζω ("ιάπτω" από το ίω=πηγαίνω+άπτω=συνδέω)
ΓΙΑΡΜΑΣ (ροδάκινο), <υγεία + αρμός <υγίαρμος >γιαρμός >γιαρμάς (από το αρμόζω=τακτοποιώ) # φτιάχνει την υγεία
Γιαχνί <αχνός <αχνίζω
ΓΙΛΕΚΟ (περιθωράκιον), <γύλιο (>γυλιό) + έχω >γυλέχω >γυλέκο (από το γύρος>γύριος>γύλιος # περιβάλλει γύρω γύρω (όπως ο γυλιός των στρατιωτών)
ΓΙΝΑΤΙ (πείσμα), <έννοια τι > έγνοια τι >γνοια τι > γινάτι
ΓΙΟΥΡΟΥΣΙ (επίθεση), <ορμώ > όρμησις (εφόρμησις) > ούρμησι > ούρουμσι > ούρουσι
Γιούχα <ιαχή
ΓΚΑΙΝΤΑ (άσκαυλος), <ογάομαι και ογκάομαι=ονοματοποιία από το γα-γα, γκα-γκα του όνου >γάϊδα και γκάϊδα =όργανο που ακούγεται σαν ογκάνισμα όνου
ΓΚΕΜΙ (χαλινάρι), <άγω=οδηγώ >άγημα, ηγεμών>ηγέμιο >γέμιο >γκέμι # μέσο καθοδήγησης
ΓΛΕΝΤΙ (διασκέδαση), <χλεύη < χλευάζω < γελοιάζω =περιγελώ > γλεύη > γλέμπη > γλέντη (ντ>μπ) >γλέντιον
ΓΟΥΡΙ (τύχη), <γύρος < γύριος # διότι η τύχη γυρίζει (γύριος τύχη) > γούριος (με προφορά του «υ» ως «ου»)
ΓΡΟΥΣΟΥΖΗΣ (κακότυχος), <γουρσούζης <γούρι + σώζω = μου λείπει το γούρι
ΔΕΡΒΕΝΙ (κλεισούρα), <δέρη (ή δέρα ή δειρή από το δέρα=δέρμα) = κοίτη χειμάρρου + βαίνει # διότι στο βάθος της κλεισούρας περνάνε χείμαρροι
Δράμι <δραχμή<δράττω=πιάνω μετο χέρι
ΕΡΓΕΝΗΣ (άγαμος), <εριγένης < ρίζα ερι=δυνατός + γένος # επειδή διατηρεί το γένος του
ΖΑΜΑΝΙΑ (μεγάλο χρονικό διάστημα), <εξαμήνια=εξάμηνα > ξαμήνια > ξαμάνια >ζαμάνια
ΖΑΡΖΑΒΑΤΙΚΑ (λαχανικά), <ζαρός (από το ζαρώνω)=όχι ανθεκτικός + διαβατός (>αιολικό ζαβατός > ζαβατικός) > ζαρά ζαβατικά # πρόσκαιρα φυτά (εποχιακά)
Ζεϊμπέκικος <Ζευς + μπέκος (=άρτος), βέκος ή μπέκος = μπουκιά, ψωμί, αρτοζηνός = άρτος του Δία
ΖΟΡΙ (δυσκολία), <ζωγρώ > ζωγρία = σύλληψις ζωντανού, αιχμαλωσία > ζώγρη > ζώρη
ΖΟΥΜΠΟΥΛΙ (υάκινθος), <δίβουλη (δύο+βουλή=γνώμη) >ζίβουλη >ζιμπούλιον > ζιμπούλι #το άνθος των δίβουλων (άστατων) γυναικών
ΚΑΒΓΑΣ (φιλονικία), <καυγάς < καίω < καύμα <καύγμα
ΚΑΒΟΥΚΙ (καύκαλο), <κύβος > κυβούκιον # περίβλημα
ΚΑΒΟΥΡΔΙΖΩ (φρυγανίζω-ξεροψήνω), <καίω + είρω = συναρμόζω > κάβειρος
ΚΑΖΑΝΙ (λέβητας), <καίω > καϊάς >καϊσάνιον >κασάνιον >καζάνιον
ΚΑΙΚΙ (βάρκα), <καίω <καϊά < καΐδιον (όπως αποκαΐδι) < καΐκιον # από τις φωτιές που άναβαν για πυροφάνια
Καϊμάκι <καίω, καύσις, καύμα>καυμάκιον
ΚΑΛΕΜΙ (γραφίδα), <κάλαμος>καλάμι
ΚΑΛΟΥΠΙ (μήτρα-πρότυπο), <καλόπους (καλαπόδι)
ΚΑΛΠΙΚΟΣ (κίβδηλος), <κάλπη > κάλπις = κλεψύδρα, κληρωτίς,# διότι μπορεί να σε ξεγελάσει
ΚΑΠΑΚΙ (σκέπασμα- κάλυμμα), <σκεπάω = στεγάζω > σκέπη > σκέπας > σκεπάκιον
ΚΑΡΑΟΥΛΙ (φρουρά-σκοπιά), <κάρα=κεφάλι, πρώτος + όλοι = μπροστά όλοι = εμπροσθοφυλακή
ΚΑΡΠΟΥΖΙ (υδροπέπων), <καρπός >καρπόσιον
ΚΑΣΜΑΣ (αξίνα-σκαπάνη), <χασμάς < χάσκω # ανοίγω τρύπες σκάβοντας
Καταΐφι <κατά + υφή = πολύ ψιλής υφής, ψιλοκομμένο
ΚΑΤΣΙΚΑ (ερίφι-γίδα), <κατοικίδιον <κατσοικίδιον <κατσίκιον #το κατεξοχήν κατοικίδιο ήταν η γίδα
ΚΑΦΑΣΙ (κιβώτιο), <κύβος > κυβούκιον > καβούκι >καφούσι
ΚΕΛΕΠΟΥΡΙ (ανέλπιστο εύρημα), <κέλομαι = καλώ + πόρος = έσοδο < κελεπόρος < κελεπόριον
ΚΕΦΙ (ευδιαθεσία), <χαρά -κι ευθυ-μία > κι ευθυ >κέφι
Κεφτές <κοπτός < κόπτω = ψιλοκομμένο κρέας
ΚΙΜΑΣ (ψιλοκομμένο κρέας), <χυμάς <χύμα < χύνω <χιμώ <χέω # διότι ψιλοκόβοντας το κάνουμε να ρέει
ΚΙΟΣΚΙ (περίπτερο), <κίων=κολόνα +σηκοί = μάντρες >στέγαστρα με κολόνες γύρω
ΚΟΛΑΙ (ευκολία-άνεση), <ευκολία > ευκολάι > κολάι
ΚΟΛΑΟΥΖΟΣ (οδηγός), <κολεούχος <κολεός (=θήκη) + έχω # θήκη που μεταφορικά σημαίνει και οδηγός
ΚΟΠΙΤΣΑ (πόρπη), <κόπτω > κοπή > κοπίδι > κοπίδα > κοπίζα (δ>ζ>τσ)
ΚΟΤΖΑΜ (τεράστιος-πελώριος), <κοτάω, κοτώ=τολμώ >κοτός+άμα=ταυτόχρονα >κοτοσάμα >κοτσάμα >κοτζάμ #μεγάλος και ατρόμητος
ΚΟΤΣΑΝΙ (μίσχος), <κόπτω > κόψω >κόψη > κοψάνι >κοτσάνι
ΚΟΤΣΙ (αστράγαλος), <κόπτω > κόψω > κόψη > κότση
ΚΟΥΒΑΡΝΤΑΣ(γενναιόδωρος-ανοιχτοχέρης), <κόβαρος, κουβαράς, κουβάρι
ΚΟΥΒΑΣ (κάδος-αγγείο), <κύβος > κούβος («υ» > «ου»)
ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ (δοχείο χρημάτων), <κόβαρος, κουβαράς, κουβάρι
ΚΟΥΣΟΥΡΙ (ελάττωμα-μειονέκτημα), <κόπτω > έκοψα > κοψός > κοτσός (ψ>τα) > κουτσός > κούτσουρο >κουτσούρης
ΚΟΥΤΟΥΡΟΥ (ασύνετα-απερίσκεπτα), <κουτός (=ανόητος) + ορώ (=βλέπω) # βλέπω χωρίς να σκέπτομαι
ΛΑΓΟΥΜΙ (υπόνομος-οχετός), <λαγός + εμώ # όπως σκάβει τρύπες ο λαγός
ΛΑΠΑΣ (χυλός), <λαπάσσω = μαλακώνω, αδειάζω χυλό > λάσπη
ΛΕΒΕΝΤΗΣ (ανδρείος-ευσταλής), <λέμβος + έχω >λεμβέτης ή λεμβίτης # αυτός που οδηγεί βάρκες είναι ιδιαίτερα στιβαρός
ΛΕΚΕΣ (κηλίδα), <κελαινός (μαύρος) > κηλίς > αντιμετάθεση ληκίς > λεκές
ΛΕΛΕΚΙ (πελαργός), <λάσκω, παρκμ. λέλακα ή λέληκα = κράζω, Λέλεξ ήταν ο πρώτος βασιλιάς της Σπάρτης το 1500 π.Χ., Λέλεγες ήταν οι Πελασγοί κάτοικοι στην Πελοπόννησο αλλά και στην Έφεσο, Λοκρίδα, Βοιωτία, Εύβοια, Ακαρνανία, Θεσσαλία, Λευκάδα, Κυκλάδες.
Λεφούσι <ρεύσις, ρευστός = άστατος, ρ>λ, υ>φ - το πλήθος.
ΛΟΥΚΙ (υδροσωλήνας), <λούω=λούζω >λουικός >λοϋκιος # οχετός για την απαγωγή των νερών του λουτρού
ΜΑΓΙΑ (προζύμη-ζυθοζύμη), <μαϊά < μαία < μητέρα # η αρχική ύλη από την οποία γεννιέται το ψωμί
ΜΑΓΚΑΛΙ (πύραυνο), <μέγας + κήλεος (=καυστικός, εξ ού και κάλιον) > μέγα κάλιον >μαγκάλιον
ΜΑΓΚΟΥΦΗΣ (έρημος), <μέγας + κούφος (κενός) = άδειος, μόνος
ΜΑΙΝΤΑΝΟΣ (πετροσέλινο-μακεδονίσι), <μακεδονήσι < μακντονής < μαϊντονής < μαϊντανός
ΜΑΝΑΒΗΣ (οπωροπώλης), <μανόβιος <μανός = χαλαρός,οκνηρός + βίος
ΜΑΝΤΖΟΥΝΙ (φάρμακο), <μας σώνει >μασζώνει >ματζώνι >ματζούνι # έχει ευεργετικές θεραπευτικές ιδιότητες
ΜΑΟΥΝΑ (φορτηγίδα), <μαόνι (αφρικανικό ξύλο) >μαούνι >μαούνια >μαούνα # από το ξύλο της εσωτερικής επένδυσης
ΜΑΡΑΖΙ (φθίση), <μαραίνω, μαρασμός
ΜΑΡΑΦΕΤΙ (μικρό εργαλείο), <μαρασμός, μάραμα + εύθετος, ευθέτης, ευθετίζω(=ευθειάζω, τακτοποιώ, φτιάχνω) # φτιάχνει τα χαλασμένα
ΜΑΣΟΥΡΙ(μικρό ξύλο), <μαζεύω <μάζω (να μάσω)< μάσω + ορώ >μασόριον = κουβαρίστρα
ΜΑΧΑΛΑΣ (συνοικία), <μύκλος (από το μύω=κλείνω μέσα) >μαχλός > μαχλάς >μαχαλάς # περιέχει κόσμο και ζωή
ΜΕΖΕΣ (ορεκτικά), <με ζέση (=τα τρώγω με μεγάλη επιθυμία) # ορεκτικά που προκαλούν επιθυμία φαγητού
ΜΕΛΤΕΜΙ (άνεμος ετησίας), <μελίτη + άνεμοι = οι άνεμοι που φυσάνε προς τη Μάλτα (βορειοανατολικοί)
ΜΕΝΕΞΕΣ (εύοσμο λουλούδι), <μενέξενος <μένω (=αντέχω, περιμένω, ποθώ) + ξένος # ποθεί τους ξενιτεμένους (άνθος των ξενιτεμένων)
ΜΕΝΤΕΣΕΣ (στρόφιγγα), <μένω + δένω (>δέσις>δέσιμο>δεσεύς) >μενδεσεύς >μενδεσές # στερεώνει την πόρτσ στον τοίχο
ΜΕΡΑΚΙ (πόθος), <ίμερος = πόθος < ί-ημι + μείρ-ομαι =έχω τάση προς συμμετοχή > υποκοριστικό ιμεράκιον
ΜΕΡΕΜΕΤΙ (επισκευή-επιδιόρθωση), <μερεμετίζω <εν μέρει + κτίζω # κάνω μερική επισκευή
ΜΟΥΣΑΜΑΣ (κερωμένο-αδιάβροχο ύφασμα), <μύσις (από το μύω=κλείνω) = σύσφιγξη, κλείσιμο πόρων + αμάω=μαζεύω # αδιαβροχοποιεί και μαζεύει τα υγρά
ΜΟΥΣΑΦΙΡΗΣ (φιλοξενούμενος-επισκέπτης), <μούσα + φέρω # διότι φέρνει καλή διάθεση
ΜΠΑΓΙΑΤΙΚΟ (μη νωπό), <βάω+υγεία (βάω=βαίνω, φεύγω>πάω) > πάει η υγεία της >παϊγιάτης > παϊγιάτικο # διότι έχει χάσει την υγεία, δεν είναι υγιεινό
ΜΠΑΓΛΑΡΩΝΩ (δένω-φυλακίζω), <παγιώ=σταθεροποιώ + αλάργα=μακριά < παγαλαργώνω (από το παγιώ>πάγη=βρόχος>σπάγκος)
ΜΠΑΙΡΑΚΙ (σημαία), <βάω=πάω, πηγαίνω + αίρω=σηκώνω >βαϊαρον >υποκοριστικό βαϊαράκιον >μπαϊράκιον (όπως λάβαρο<λαβή + αίρω)
ΜΠΑΚΑΛΗΣ (παντοπώλης), <βαυκάλιος <βαύκαλις = μπουκάλι (<βαούκαλις>βαουκάλιον>βουκ άλιον) # ο μεταχειριζόμενος μπουκάλια
ΜΠΑΛΤΑΣ (πελέκι), <πέλτη < πελτάζω = ασπίδα, κοντάρι, ξύλο, αιχμηρό όπλο
ΜΠΑΜΙΑ (ιβίσκος ο εδώδιμος) <βάμα (αιολική μορφή του βήμα από το "βάω") >βάμιος, βάμια > μπάμια # φυτό διαβατικό (εποχιακό)
ΜΠΑΜΠΑΛΗΣ(ο πολύ γέρος), <παμπάλαιος
ΜΠΑΜΠΑΣ (πατέρας), <πανάρχαια ονοματοποιία από την παιδική γλώσσα πα-πα >παπάς >μπαμπάς #,ομηρικό πάπας ("πάπα φίλε" είπε η Ναυσικά στον πατέρα της)
Μπαξίσι (δώρο) <έμβασις (όπως έμβασμα) από το εμβάλλω, εμβάζω=εισάγω >εμβασίσιον >μπασίσιον
ΜΠΑΞΕΣ (περιβόλι-κήπος), <εμβαίνω = μπαίνω > εμβασιά >εμβασεύς >εμπαξεύς # ο χώρος πριν από την είσοδο στο οίκημα
ΜΠΑΡΟΥΤΙ (πυρίτιδα), <πυρίτις >πυρίτιον >παρούτιον
ΜΠΑΤΖΑΚΙ (κνήμη-σκέλη), <βάω = πάω <βάδος (βαδίζω, βάδην) < βαδάκιον <βαζάκιον <παζάκιον <πατζάκι # αυτό που μετέχει στο βάδισμα
ΜΠΑΤΖΑΝΑΚΗΣ (σύγαμπρος-συννυφάδα), <δύο>δυοίν>μπιν (binary) + κάννη>καννάκιον>τσανάκιον= αθουλό πιάτο >μπιν-τσανάκιος>μπιτζανάκης # δύο με κοινό συμφέρον ("χωρίσαμε τα τσανάκια μας")
ΜΠΑΤΙΡΙΣΑ(πτωχεύω-χρεοκοπώ), <πάτος < πάτωσα < πατερό # έφτασα στον πάτο
Μπάχαλο <βάω=πάω + χαλώ >πάχαλο >μπάχαλο
ΜΠΑΧΑΡΙΚΟ (αρωματικό άρτυμα), <βάω=πάω + χάρη # δίνει χάρη στη γεύση
ΜΠΕΚΡΗΣ (μέθυσος), <βεκρής <βέκος=μπουκιά + ρέω
ΜΠΕΛΑΣ(ενόχληση), <εμβάλλω = εμπλεκω <εμβολή <εμβολάς <εμβελάς <μπελάς # μπλέξιμο, δυσχέρεια
Μπερμπάντεμα <περπάτημα
Μπέσα <πίστις > την πίστη > μπίστη >μπίσση (παχύ "Σ" όπως το αγγλικό "sh")> μπέσση >μπέσσα
ΜΠΙΝΕΣ (ασελγής), <δύο + έχω (>ευς) < δοτική δυοίν (>αγγλικό bin-, binary, δ>β>μπ) <δυοίν+ευς <μπινεύς <μπινές = αμφιφυλόφιλος (και όχι κίναιδος)
ΜΠΟΓΙΑ (βαφή-χρώμα), <βοειά <βοϊά = δέρμα βοδιού από το οποίο έφτιαχαν βούρτσες (<βύρση, βυρσοδέψης) >μπογιά
Μπόγιας <βόειος = αρμόδιος να επιτηρεί βόδια και σκύλους > βόγιος >βόγιας >μπόγιας
ΜΠΟΓΙΑΤΖΗΣ (ελαιοχρωματιστής) <βογιατζής <βοειά <βοϊά = δέρμα βοδιού από το οποίο έφτιαχαν βούρτσες (<βύρση, βυρσοδέψης) >μπογιά
ΜΠΟΙ (ανάστημα-ύψος), <εμβοή # βούισμα στα αυτιά από το μεγάλο υψόμετρο
ΜΠΟΛΙΚΟΣ (άφθονος), <βολικός < ευ + βολή
ΜΠΟΡΑ (καταιγίδα) <βορράς >βόρας >βόρα
ΜΠΟΣΙΚΟΣ (χαλαρός), <βαίνω=πηγαίνω >βόσις=βοσκή, ελευθερία κινήσεων >βόσιος και βόσικος > μπόσικος #ελεύθερος να κινείται, όχι δεμένος
ΜΠΟΣΤΑΝΙ (λαχανόκηπος), <βόσκω <βοσκάνιον < μποσκάνι
ΜΠΟΥΖΙ (πάγος-ψύχρα), <πήζει < πήγνυμι = παγώνω
ΜΠΟΥΛΟΥΚΙ (στίφος-άτακτο πλήθος), <πολλού + έχει > πολλού έκει >πολούκιον
ΜΠΟΥΛΟΥΚΟΣ (καλοθρεμμένος-παχουλός), <πολλού + έχει >πολλού-ούχος # έχει πολύ πάχος, σωματώδης
ΜΠΟΥΝΤΑΛΑΣ (κουτός-ανόητος), <βους, βοδός > βόδι > βούδι > βούβαλος, ή βούδαλος > βουδαλάς # κουτός σαν βόδι
ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜΙ (φυλακή), <εμβάλλω=ρίχνω εντός + δρόμιον < εμβοδρόμιον <μποντρόμιον
ΜΠΟΥΡΙ (καπνοσωλήνας), <πώρος < πωρίον < πουρίον # λίθος πωρώδους συστάσεως
ΜΠΟΥΤΙ (μηρός), <πους < ποδός < πόδιον <πούδιον < πούτιον < μπούτιον
ΜΠΡΕ <μωρέ < μωρός=ανόητος <μωλύω <μυς+λύω = με χαλαρούς μύες, αδύνατος
ΜΠΟΥΧΤΙΣΜΑ (κορεσμός), <μπούχτησα <απόκτησα >πόχτησα >πούχτησα # έχω ήδη πολλά
Μπριτζόλα <φρύγω=ξεροψήνω (>φρυγανιά)< φρύσδω,φρύσσω > φρυσδόλη >πρισδόλη >πριζόλα
ΝΑΖΙ (κάμωμα-φιλαρέσκεια), <νεάζει # κάνει σα μικρό παιδί
ΝΤΑΒΑΝΤΟΥΡΙ (σύγχυση), <ένθα + βαν (μετοχή του βαίνω>συμβάν) + τηρώ #επιτηρώ το μέρος όπου συνέβη κάτι (όπου συνήθως έχει κοσμοσυρροή)
Νταής <δάω=γνωρίζω, διδάσκω <δαής (αντίθετο αδαής)=γνώστης >νταής
ΝΤΑΜΑΡΙ (φλέβα-λατομείο), <δάμος = γη,χώρα (>δήμος) >δαμάριον (υποκοριστικό) >νταμάριον
ΝΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία), <ταμπλάς <τάβλα < ταβλάς = επίπεδο ξύλο (> "έπεσε τάβλα")
ΝΤΑΝΤΑ (παραμάνα-τροφός), <δαδά (πανάρχαια ονοματοποιία από την παιδική γλώσσα, όπως μαμά, παπά, βάβω κλπ)
ΝΤΑΡΑΒΕΡΙ (συναλλαγή-αγοραπωλησία), <τηρεί+ φέρει = παίρνει και δίνει
ΝΤΕΛΑΛΗΣ (διαλαλητής), <διαλαλητής >διαλάλης > ντιαλάλης
ΝΤΕΛΗΣ (παράφρονας), <εντελής < εν + τέλος = σκοπός # με δικό του σκοπό
ΝΤΕΡΤΙ (καημός), <δέρω <δέρνω >δερτή=δαρμένη # ψυχή δαρμένη από τη λύπη
ΝΤΙΒΑΝΙ (κρεβάτι), <διβάνιον < δύο + βαίνω # για να ξαπλώσουν δύο
ΝΤΙΠ ΓΙΑ ΝΤΙΠ (ολωσδιόλου), <αντί επί
ΝΤΟΥΒΑΡΙ (τοίχος), <τύμβος=πλάκα από χώμα<(υ>ου) τούμβος <υποκορ.τουμβάριον <ντουβάριον
ΝΤΟΥΛΑΠΙ (ιματιοθήκη), <τολύπη <τουλούπα # στιβάδα κατεργασμένου μαλλιού # τόπος αποθήκευσης των υφασμάτων σε μορφή τολύπης
ΝΤΟΥΜΑΝΙ (καταχνιά-καπνός), <δόμα = δόσις (<δίδω) + μανία (μεταφορικά όπως παιδομάνι) > δομάνιον # δίνω με εκπνοή μετά από ρουφηξιά τσιγάρου καπνό
ΝΤΟΥΝΙΑΣ (κόσμος-ανθρωπότητα), <δουνιάς < δούναι < δίδωμι # διότι είναι δώρο του θεού
ΠΑΖΑΡΙ (αγορά-διαπραγμάτευση), <πάομαι (=λαμβάνω, αόρ. επασάμην, μέλ. πάσομαι) + άρος (=όφελος) > πασάρος >πασάριον # παίρνω με όφελος
ΠΑΝΤΖΑΡΙ (κοκκινογούλι-τεύτλο), <παννάδα και πανάδα=φακή, κόκκινη κρεατοελιά >παναδάριον >πανδάριον > πανζάριον (δ>ζ)
ΠΑΠΟΥΤΣΙ (υπόδημα), <υποπόδιον > υπαπόδιον > παπόδιον >παπόζιον > παπότσιον > παπούτσιον
ΠΑΤΖΟΥΡΙ (παραθυρόφυλλο), <πάνω + θύρα >πανωθύρι > πανθούρι > πανζούρι (θ>ζ)
ΠΕΡΒΑΖΙ (πλαίσιο θυρών), <περί + βάζω = βάζω γύρω γύρω
ΠΙΛΑΦΙ (ρύζι), <πηλός + υφή = έχει υφή πηλού, μοιάζει με λάσπη
Πούστης <πού + στω = ὑποτακτικὴ τοὐ ρήματος "ίστημι" (στῷ,στῇς,στῇ) # προκύπτει από την ερώτηση "πού στης;" = που είναι το στέκι σου
ΡΑΧΑΤΙ (ησυχία) <αράζω, αραχτός
Ρεμπέτης <ρέμβω < ρέπω < ρέβω (β>μβ, όπως λαβή>λαμβάνω) = περιπλανώμαι, περιφέρομαι > ρόμβος
ΡΟΥΣΦΕΤΙ (χαριστική εξυπηρέτηση), <ρουσφετίζω <ρους (=ροή) + ευθετίζω (=τακτοποιώ) # "βάζω το νερό στο αυλάκι", κανονίζω τα πράγματα
ΣΑΙΝΙ (ευφυής), <ες+αεί+νοεί (=καταλαβαίνει) > σαείνιος> σαΐνι # τα καταλβαίνει όλα, έξυπνος
ΣΑΚΑΤΗΣ (ανάπηρος), <σιφλόω = ακρωτηριάζω >τσιφόω > τσιφούτης > σακούτης
ΣΑΜΑΤΑΣ (θόρυβος), <ως+άμα+τι <σάματι < σαματάς (άμα=όλοι μαζί) # οχλοβοή σαν να είναι όλοι μαζί
ΣΑΜΑΡΑΣ (κατασκευαστής καθισμάτων για αναβάτες υποζυγίων) <σάγμα + άρω=αρμόζω # σάγμα από το εισάγω >είσαγμα=δοχείο αποσκευών )
Σαντούρι <πανδουρίς <παν+δούριος=ξύλινος # φτιαγμένος από ξύλο
Σαρίκι <καισαρίκειο = στέμμα του καίσαρα
ΣΕΝΤΟΥΚΙ (κιβώτιο), <δέχομαι > ενδέχομαι > ενδεχθείς > ενδυκής > σενδούκης > σενδούκιον # παίρνω μέσα
ΣΕΡΤΙΚΟ (τσουχτερό, βαρύ), <συνερτικός (από το συνείρω = συνδέω, συγκρατώ) # σε συγκρατεί, σε συνεφέρνει
Σεφτές <δεύτε = ελάτε > σεύτε
ΣΙΝΑΦΙ (συντεχνία, κοινωνική τάξη), <συνάπτω (=συνδέω) > συνάφεια
ΣΙΝΤΡΙΒΑΝΙ (πίδακας), <συντρίβω # διότι το νερό συντρίβεται σε ψιχάλες
ΣΙΡΟΠΙ (πυκνόρρευστο διάλυμα ζάχαρης), <θέρω (=ζεσταίνω) + οπός (=χυμός) < θεροπός > σεροπός (θ>σ) > σερόπιον
ΣΟΒΑΣ (ασβεστοκονίαμα), <σοβέω (=αποσοβώ, διώχνω) # διότι προστατεύει από το περιβάλλον > σοβαρός
ΣΟΙ (καταγωγή-γένος), <σος, σου πλθ σοι, προφερόμενο στα αρχαία "σόϊ" # οι δικοί σου άνθρωποι
ΣΟΚΑΚΙ (δρόμος), <έσω + κακ (και εκ = και έξω) > εσωκάκιον # όπου μπαίνεις και έχει έξοδο για να βγεις
ΣΟΜΠΑ (θερμάστρα), <τύφω=καίω αργά (από το "θύω", "ετύθην") > εξ-τύφω (έξω ή υπόγεια)> εξτούφα > στούπα >στζούμπα > σούμπα >σόμπα
ΣΟΥΓΙΑΣ (μαχαιράκι), <οβελίας > σουβλίας > σουγλιάς >σουγλί
ΣΟΥΛΟΥΠΙ (μορφή-σχήμα), <έσω + λόπος=φλοιός < εσωλόπιον # το περικάλυμμα που δίνει σχήμα στα πράγματα
ΤΑΒΑΝΙ (οροφή), <τάβλα=επίπεδο ξύξο + άνω >ταβλάνιον > ταβάνιον
ΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία-συγκοπή), <τάβλα < ταβλάς = επίπεδο ξύλο (> "έπεσε τάβλα")
ΤΑΠΙ (χωρίς χρήματα), <τάπης = χαλί > ταπίον (μικρός τάπης) # άδειο χωρίς τίποτε επάνω (το "τάπης" προέρχεται από το "δάπις" < δάπεδο)
ΤΑΡΑΜΑΣ (αυγοτάραχο), <ταράσσω = ανακατεύω > ταραγμός > τάραγμα > τάραμμα
ΤΑΣΑΚΙ (σταχτοδοχείο), <τάσσω=θέτω, τοποθετώ >τάσσιος,τάσσιον >τάσιον > τάσι > τασάκι (μικρό τάσι)
ΤΑΧΙΝΙ (αλεσμένο σουσάμι), <ταχινή < ταχύς + χύνω
ΤΑΨΙ (μαγειρικό σκεύος), <τα ψήνει < ταψίν
ΤΕΚΕΣ (καταγώγιο), <ενδέχομαι >ενδοχεύς (πανδοχεύς) > ενδεχεύς > ενδεκές >ντεκές # μικρό δωμάτιο υποδοχής
ΤΕΜΠΕΛΗΣ (οκνηρός-ακαμάτης), <ρέμπελος < ρεμβάζω < ρέμβος >ρεμπέλιος >το ρεμπέλιο >τρεμπέλιο >τρεμπέλη >τεμπέλη
ΤΕΝΕΚΕΣ (δοχείο), <ντενεκές <δένω(=περιορίζω) + έχω(=κρατώ,περιέχω) <δένω+εχεύς (όπως παρέχω>παροχεύς) >δενεχεύς >ντενεκεύς
ΤΕΡΤΙΠΙ (τέχνασμα-απάτη), <ετεροτυπή <έτερος + τυπή=πλήγμα # πλήττω, πληγώνω τον άλλο ξεγελώντας τον
ΤΕΦΑΡΙΚΙ (εκλεκτό-αριστούργημα), <φωράω=ανακαλύπτω >παρακμ. πεφώρακα, μετχ πεφωρακώς, πεφωρακυία >το πεφαρίκιον >τεφαρίκιον # ανέλπιστο εύρημα
ΤΕΦΤΕΡΙ(κατάστιχο), <διφθέρα < διφθέρα (ε>ι, + θερίζω, διότι ήταν δέρμα δίχως τρίχες)
ΤΖΑΚΙ (παραγώνι), <εστία < εστιάκιον < εστάκιον < οτσάκιον < οτζάκι < τζάκι
ΤΖΑΜΙ (υαλοπίνακας-γυαλί), <εξ άμμου < εξάμμιον < ξάμιον <τσάμιον
ΤΖΑΝΑΜΠΕΤΗΣ (κακότροπος-δύστροπος), <εξ+ανά+αφέτης=ασύδοτος > ξαναφέτης > τσαναπέτης
ΤΖΟΓΛΑΝΙ (νέος) <έξω + αλάνι >εξωλάνι >ξωγλάνι >τσογλάνι #αλητόπαιδο
ΤΟΠΙ (σφαίρα), <τύπτω=χτυπώ (από τον ήχο "τουπ,τουπ" <τύπος < τούπος, γδούπος < τόπος <τόπι
ΤΟΥΛΟΥΜΙ (ασκός), <λύμα=απόβλητα νερά >λύμιον > το λύμιον >τολούμιον # δοχείο υποδοχής απόβλητων (αρχική έννοια)
ΤΟΥΛΟΥΜΠΑ (αντλία), <τολύπη < τουλούπα # συσκευή που γυρίζει για την κατεργασία μαλλιού
ΤΟΥΜΠΕΚΙ (σιωπή), <τύμβος=τάφος,επιτάφιο μνήμα >τούμπα + εκεί # ησυχία νεκροταφείου
ΤΡΑΜΠΑ (ανταλλαγή), <τρέπω=αλλάζω (παθ.αόριστος ετράπην)
ΤΣΑΙΡΙ (λιβάδι-βοσκοτόπι), <καίριος > καΐριος (χωρισμός της διφθόγγου στην αιολική) >τσαΐριος >τσαΐριον # χρησιμοποιείται ανάλογα με τον καιρό
ΤΣΑΚΑΛΙ (θώς), <έξω+κάλον (=βλαστάρι) >ξωκάλιον >ξακάλιον >τσακάλιον # άγριο ζώο της υπαίθρου
ΤΣΑΚΙΡΗΣ (γαλανομάτης), <εξ + ακήριος (α+κηρός=κερί) >εξακήριος >ξακήρης >τσακήρης # αυτός που ξέφυγε από το κερί (δεν έχει κέρινο χρώμα), όχι καστανός
ΤΣΑΚΜΑΚΙ (αναπτήρας), <εξ + άκμων = αμόνι που χτυπιέται και πετάει σπίθες > εξάκμων >εξακμάκιον
ΤΣΑΜΠΑ (δωρεάν), <εξ + άπαν < εξάπαν = όλο εκτός (εννοείται εκτός χρέωσης) > ξάπα > τσάπα > τσάμπα
ΤΣΑΝΤΑ (δερμάτινη θήκη), <εξ + αντιάω=λαμβάνω, δέχομαι < εξάντα < τσάντα # διότι δέχεται πράγματα έξωθεν
ΤΣΑΝΤΙΖΩ (εξοργίζω-προσβάλλω), <εξ-ατίζω = ταράσσω # από το "άτη"=σύγχυση φρένων > απάτη
ΤΣΑΝΤΙΡΙ (σκηνή), <εξαντηρίς <εξ + αντηρίς= αντιστήριγμα (από το αντί+ερείδω) < εξαντήριον
ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΗΣ (ανοικοκύρευτος-άτσαλος), <εξ-απατώ > εξαπατηλός> εξαπατουλός
ΤΣΑΡΚΑ (επιδρομή-περιπλάνηση), <εξ-αρκώ = είμαι ισχυρός, αποκρούω
ΤΣΑΤΣΑ (βοηθός σε οίκο ανοχής) <δαδά = παραμάνα, τροφός, επόπτις, φιλικό πρόσωπο >ζαζά >τσατσά (δ>ζ>τσ)
ΤΣΑΧΠΙΝΗΣ(κατεργάρης-πονηρός), <εξαπίνης = αιφνίδιος, αυτός που ξαφνιάζει
ΤΣΕΠΗ (θυλάκιο), <σκέπη >στσέπη (παχύ "κ", όπως στην Κρήτη) > τσέπη
ΤΣΙΓΚΕΛΙ(αρπάγη-σιδερένιο άγκιστρο), <σύγκελος < συγκέλιον < συν + κελί # στο ίδιο δωμάτιο, διότι συνδέει # άλλη εκδοχή από το "εις αγγύλην"
Τσιγγούνης <τσιγγάνος < αθίγγανος <α (στερητικό) + θίγω = αυτός που δεν μπορείς να τον πιάσεις
ΤΣΙΜΠΟΥΚΙ (καπνοσύριγγα), <συμπόσιο <συμπότιο < τσιμπούτι
ΤΣΙΡΑΚΙ (ακόλουθος), <τηρώ = προσέχω >τηράκιον > τσηράκιον (παχιά προφορά του «τ» ως «τσ»)
ΤΣΙΣΑ(ούρα), <ονοματοποιία από τον ήχο των ούρων (δεν είναι τούρκικο)
ΤΣΙΦΟΥΤΗΣ-ΤΣΙΓΚΟΥΝΗΣ (φιλάργυρος), <σιφλόω = ακρωτηριάζω > τσιφόω > τσιφούτης > σακούτης
ΤΣΙΦΤΗΣ (άψογος-ικανός), <εξ + ύπτιος >εξυπτιάζω=κοιτάζω αφυψηλού >εξύπτιος=αλλαζονικός, > τσύπτιος >τσύφτιος
ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ (βοσκός-ποιμένας), <εξωπάνος < έξω + πάνω <ξωπάνιος <ξωπάνης <τσοπάνης
ΤΣΟΠΑΝΗΣ (βοσκός) <έξω + πάνω <εξωπάνος <ξωπάνος <τσοπάνος
ΤΣΟΥΒΑΛΙ (σακί), <εσωβάλιον < έσω + βάλω (βάζω)
Τσούλα <κυλώ >τσουλώ >τσούλα # αυτή που κατρακύλησε χαμηλά
ΤΣΟΥΛΟΥΦΙ (δέσμη μαλλιών), <κυλώ+υφή <τσουλώ + υφή < τσουλούφιον # ελεύθερη δέσμη που μοιάζει σα να κυλάει κάτω
Τσόφλι <έξω+φλοιός=φλούδα >εξώφλοιον >ξώφλι >τσώφλι
ΦΑΡΑΣΙ (φτυάρι-σκουπιδολόγος), <πτύον > φτυάρι > φτυαράσιον = μικρό φτυάρι > φιαράσι # υποκοριστικό -άσιον όπως κόρη-κοράσιον
ΦΑΡΣΙ (τέλεια- άπταιστα), <περσί = περσικά (γρήγορα όπως στα περσικά) (η λέξη "Πέρσης" προέρχεται από το "πέρσις" < πορθώ = οι κατακτητές)
ΦΙΣΤΙΚΙ (πιστάκη), <πιστάκη >φιστάκιον >φιστίκιον
ΦΛΙΤΖΑΝΙ (κύπελλο), <φλοιός =φλούδα >υποκοριστικό φλοίδιον >φλίδι > υποκοριστικό φλιδάνιο >φλιζάνιο # φλουδωτό βαθούλωμα για μεταφορά υγρού
ΦΟΥΚΑΡΑΣ (κακομοίρης-άθλιος), <βους + κορέω=σαρώνω, καθαρίζω > βου+κορεύς > φουκορεύς >φουκαρεύς # καθαριστής βοδιών με ελάχιστη αμοιβή
ΦΟΥΝΤΟΥΚΙ (λεπτοκάρυο-λευτόκαρο), <ποντικόν κάρυον >πουντικό >πουντίκιον >φουντίκιον
Φούρνος <πύρινος, π>φ, υ>ου >φούρινος >φούρνος
ΦΡΑΝΤΖΟΛΑ (ψωμί), <φρύγω=ξεροψήνω (>φρυγανιά) <φρύσγω,φρύττω και φρύσδω,φρύσσω >φράσδω> φρασδόλη
ΦΥΝΤΑΝΙ (φυτώριο), <φυτό > φυτάριον > φυτάνιον
ΦΥΤΙΛΙ (θρυαλλίδα), <φάος=φως+τίλλω=μαδώ # διότι ανάβοντας φθείρεται
ΧΑΒΑΣ (μουσικός σκοπός) <χάζι + βάω < χαζ-βάει # επαναλαμβανόμενος ρυθμός που σε κάνει να χαζεύεις (=να αφαιρείσαι)
ΧABOYZA(δεξαμενή νερού), <χαμαί + βυζώ (από το μυζώ < μαζώ <μαζός < μαστός) # διότι απομαστεύει νερό στο χώμα
ΧΑΖΙ (ευχαρίστηση), <κηδεύω > κήδος > χάδι >χαϊδεύω > χαζεύω > χαζός
ΧΑΛΑΛΙΖΩ (συγχωρώ), <χαλάω = διαλύω > χαλαρός > χαλαρώ > χαλαρίζω # σε απελευθερώνω
ΧΑΛΙ (άθλιο), <χαλάω = διαλύω, χάλασα >χάλια
ΧΑΛΙ (τάπητας), <χαμαί < χαμηλή >χαμλή >χαλί
ΧΑΛΚΑΣ (κρίκος), <χαλκός >χαλκεύς >χαλκέας >χαλκάς
ΧΑΜΑΛΗΣ(αχθοφόρος), <χθαμαλός >χθαμάλιος <χαμαί # διότι είναι ταπεινής κοινωνικής στάθμης
ΧΑΜΠΑΡΙΑ (αγγελία-νέα), <χαμπέρι <χάνει + φέρει > χανοφέρι (όπως "χασομέρι")> χανπέρι # φέρνει τα χαμένα, όσα περιμένω
ΧΑΝΙ (πανδοχείο), <χαμαί < χάμω # διότι εκεί ξάπλωναν χάμω για να αναπαυτούν
ΧΑΠΙ (καταπότι), <χάφτω <χάπτω < κάπτω
ΧΑΡΑΜΙ (άδικα), <χαρά+αμενής=αφανιζόμενος (από α+μένω) >χαράμενον >χαράμιον # έχασε τη χαρά του
ΧΑΡΜΑΝΗΣ (χασισοπότης), <χάρμα < χαρά > υποκοριστικό χαρμάνιον # διότι το χασίς προσφέρει γαλήνη
ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙ (μικρό χρηματικό ποσό), <χάρτης < χαρτί < χαρτιλίκιον < χαρτιλίκι = χάρτινα νομίσματα
ΧΑΣΑΠΙΚΟ (κρεοπωλείο), <χασάπης <χάνω,έχασα,χάσω + ποιός <χασαποιός=αυτός που σκοτώνει ζώα # "χάνω" σημαίνει και σκοτώνω
ΧΑΤΙΡΙ (χάρη), <χατέω (από το χαρά + δέω=ζητώ) =επιθυμώ, ζητώ >χατίζω
ΧΑΦΙΕΣ(καταδότης), <χάφτω=καταπίνω, μεταφορικά δέχομαι, πιστεύω, σφετερίζομαι, φονεύω >χαφτιεύς >χαφιές # παίρνει πληροφορίες και γίνεται πιστευτός
ΧΟΥΖΟΥΡΕΜΑ (ανάπαυση), <χαζός < χαζούλης > χαζούρης # από το χαζεύω =δεν έχω δουλειά
ΧΟΥΙ (ιδιοτροπία), <οίον=όμοιον, ποιόν, ιδίωμα <χόϊον (δασυνόμενο με αχνό "Χ" μπροστά) <χούϊον < χούϊ
ΧΟΥΝΕΡΙ (πάθημα-εξαπάτηση) . <χύνω(χώνω, χούνω) + νερό # τα κάνω μούσκεμα (κατουριέμαι από φόβο), παθαίνω ζημιά

Είναι αξιοπρόσεκτο ότι αρκετές από τις λέξεις αυτές, ακριβώς εξαιτίας της λαϊκής προέλευσής τους, χρησιμοποιούνται και σήμερα με νόημα , σε κάποιο βαθμό. σκωπτικό (χουνέρι, μπάμπαλης), περιγελαστικό (μπουλούκος, μπερμπάντης) και απαξιωτικό (τσογλάνι, χαμάλης, χαφιές) και δεν είναι από εκείνες που θα χρησιμοποιούσαν πρόθυμα οι λόγιοι συγγραφείς στα βυζαντινά χρόνια. Μερικές πέρασαν στα τούρκικα από τα περσικά ή αραβικά, αλλά είναι μάταιο να αναζητείται ετυμολογία από τις γλώσσες αυτές, αφού οι Πέρσες και οι Άραβες επί μακρά σειρά αιώνων είχαν στενές πολιτιστικές σχέσεις με τους Έλληνες, από τους οποίους δανείστηκαν τις λέξεις. Καταλήγοντας ας προσθέσουμε ότι η ελληνική γλώσσα, από άποψη γλωσσολογικής διάπλασης, μπορεί να θεωρηθεί εξελιγμένη, διότι:
-Είναι δομημένη, με μια ιεραρχία ανάπτυξης από απλούς φθόγγους σε σύνθετες λέξεις (π.χ. από το φθόγγο "α" που δηλώνει "επίθεση" προκύπτουν οι λέξεις άγω, άγημα, καθηγητής, Αγησίλαος, αγώνας κλπ)
-Περιλαμβάνει τους λεγόμενους "λιγηρούς" (=εύηχους) φθόγγους "γ, δ, θ, χ" που άλλοι λαοί δεν μπορούν να προφέρουν
-Χρησιμοποιεί σε μεγάλο βαθμό πολυσύλλαβες λέξεις σε αντίθεση με τις βόρειες γλώσσες (π.χ. αγγλική) όπου, ίσως για οικονομία θερμικής ενέργειας, υπερτερούν οι μονοσύλλαβες (π.χ. sun, tree, street, hand, foot, chin, cheek,eat, drink,sleep κλπ)
-Έχει απεριόριστη δυνατότητα για δημιουργία νέων πολυσύνθετων λέξεων (π.χ. υπερπρωτοπανσεβαστοϋπέρτα τος)
Απάντηση με παράθεση
  #11  
Παλιά 02-03-14, 10:31
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Εξαιρετικό!!! Ευχαριστούμε!
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #12  
Παλιά 02-03-14, 15:52
Το avatar του χρήστη Gildor
Gildor Ο χρήστης Gildor δεν είναι συνδεδεμένος
High Elf
 

Τελευταία φορά Online: 08-05-17 14:17
Φύλο: Δεν έχω αποφασίσει ακόμα
Η διαθεσή μου τώρα:
Πραγματι ενδιαφέρον κειμενο. Αλλα εφόσον δεν αναφέρεται πηγή και ιδιότητα συγγραφέα δεν ειναι ξεκαθαρο αν πρεπει να εκληφθει σαν έρευνα, σαν προταση, η σαν απόδειξη με κυρος.

Η καθε λέξη έχει τη δικη της ιστορια και ετυμολογία, και αυτή φαίνεται εν πολλοίς απο τη γραμματεία στην πάροδο του χρόνου. Δηλ. μια ιστορική έρευνα της Γραμματείας μπορεί να καταδείξει αν η "φρατζόλα" βγαίνει από τη "φρασδόλη" ή από το "francala".

Η απορία μου είναι η εξής: τα λεξικά, όπως αυτό του Τριανταφυλλίδη αναφέρουν οτι η λέξη προέρχεται απο το Τουρκικό hamal. Ποια ειναι η (εγκυρότερη) πηγή που αποδεικνύει οτι βγαίνει απο τό "χαμαί" (υποδηλώνοντας "ταπεινή καταγωγή"); Αναφέρεται σε κάποιο λεξικό, ή μόνο στο συγκεκριμένο ανώνυμο διαδικτυακό κείμενο;

Δεν έχω πηγές για να δεχτώ ή να προσβάλλω τους παραπάνω ισχυρισμούς, αλλά θεωρώ πολύ πιθανό οτι ο συγγραφέας του κειμένου δεν έκανε ιστορική έρευνα της ετυμολογίας των λέξεων, αλλά απλά εντόπισε παρόμοιες αρχαιοελληνικές λέξεις με παραπλήσιο νόημα, και κατόπιν "γέμισε" τα κενά με αληθοφανείς ενδιάμεσους τύπους. Ενδιαφέρουσα πρόταση, αλλά όχι απόδειξη.

Απο τη στιγμή που οι ομοιότητες και συμπτώσεις μεταξύ λέξων και νοημάτων είναι πολύ συχνές, ο εντοπισμός τους είναι το μόνο εύκολο, και σε καμιά περίπτωση δεν αποδεικνύει απο μόνη της και γενετική (ετυμολογική) σχέση. Έχω αναφέρει στο παρελθόν τη σ υμπτωματική ομοιότητα του Αγγλ. much και Ισπ. mucho που και οι δύο σημαίνουν "πολύ". Με την επιφανειακή λογική οτι η ομοιότητα αποδεικνύει γενετική σχέση, θα λέγαμε οτι "οι Άγγλοι το πήραν από τους Ισπανούς" ή "Οι Ισπανοί το πήραν από τους Άγγλους". Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται απλά για σύμπτωση. Παρότι σήμερα οι λέξεις μοιάζουν, προέρχονται απο εντελώς διαφορετικές ετυμολογίες, και αυτό αποδεικνύεται κοιτάζοντας τους ιστορικούς Λατινικούς και Αγγλοσαξονικούς τύπους.

Έτσι, το οτι ο συγγραφέας σκέφτηκε οτι το "τσιγκέλι" ομοιάζει με ένα πιθανό "συν + κελί", δε σημαίνει απαραίτητα και απόδειξη οτι η λέξη είναι Ελληνικής προέλευσης

Επίσης το κείμενο λέει
Μερικές πέρασαν στα τούρκικα από τα περσικά ή αραβικά, αλλά είναι μάταιο να αναζητείται ετυμολογία από τις γλώσσες αυτές, αφού οι Πέρσες και οι Άραβες επί μακρά σειρά αιώνων είχαν στενές πολιτιστικές σχέσεις με τους Έλληνες, από τους οποίους δανείστηκαν τις λέξεις.
Αληθεία αυτο απο που αποδεικνύεται; Μπορει να αποδειχτθει οτι το Περσικο papuc προερχεται απο το δικο μας "υπο-πόδιον"; (εαν υπηρξε αυτη η λεξη)
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις...
Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή!
Απάντηση με παράθεση
  #13  
Παλιά 10-03-14, 11:38
Αλιμέδων Ο χρήστης Αλιμέδων δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 10-03-14 11:38
ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΕΣ ΛΕΞΕΩΝ

Αναγνωρίζοντας και σεβόμενος το βάθος και την ευρύτητα των γνώσεών, αλλά και την οξύνοια, των σχολιαστών της Acrobase, παρακαλώ να μου επιτρέψετε μερικές ακόμη παρατηρήσεις:

1. Η λέξη «απόδειξη» είναι εξαιρετικά φιλόδοξη, όταν αναφέρεται σε επιστημονικά και (ακόμη χειρότερα) φιλοσοφικά θέματα. Η γνώση έχει προοδεύσει μέχρι σήμερα με «υποθέσεις», που αντικαθίστανται από άλλες, όταν έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής τους. Η διατύπωση μιας καλά εμπεδωμένης «θεωρίας» είναι το μέγιστο που μπορεί να ελπίζει για τον εαυτό του ένας ευσυνείδητος επιστήμονας.

2. Στα πλαίσια αυτά ουδείς αμφιβάλλει ότι η επιστημονική αναζήτηση της ετυμολογίας λέξεων είναι επίπονο εγχείρημα, με επισφαλή αποτελέσματα, αφού δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που για την ίδια λέξη δίνονται (συχνά από τον ίδιο μελετητή) περισσότερες από μία ετυμολογίες. Οποιοδήποτε ετυμολογικό συμπέρασμα μπορεί να θεωρείται ότι έχει (ίχνη έστω) επιστημονικής βάσης, όταν θεμελιώνεται σε τρία τουλάχιστον από τα κάτωθι τέσσερα κριτήρια εξέτασης:
Α. Κατόπτευση του ιστορικού πλαισίου μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε η λέξη
Β. Εντοπισμός κανόνων σχηματισμού ή μετασχηματισμού των λέξεων στην υπό εξέταση γλώσσα
Γ. Υπόδειξη ύπαρξης άλλων λέξεων με ανάλογα συστατικά και τρόπο σύνθεσης.
Δ. Τεκμηρίωση με παραπομπή σε γραπτά κείμενα του παρελθόντος, που έχει νόημα, μόνο όταν μπορεί να προσφέρει πρόσθετα εχέγγυα αξιοπιστίας. Ας θυμηθούμε ότι π.χ. η αναφορά της λέξης «Έλληνες» στον Όμηρο δεν διαφωτίζει καθόλου την ετυμολογία της, ενώ οι ετυμολογίες «Αθηνά < η θεά του νου» του Πλάτωνα και «Έλληνες <Σελλοί» του Αριστοτέλη αμφισβητούνται από όσους προτείνουν «Αθήναι <α+τανύω >Ατάναι, Αθάναι και «Ελλάς <εν+λάας=λίθος, γη # δική μας χώρα».

3. Στην περίπτωσή μας:
(α). Για τα κριτήρια Α και Δ κυριαρχεί η επισήμανση δύο ιστορικών ορόσημων: 331 π.Χ. όταν οι Πέρσες εντάχθηκαν στην τροχιά του ελληνικού κόσμου και 1029 μ.Χ., όταν οι Σελτζούκοι Τούρκοι πρωτοεμφανίστηκαν στη γειτονιά των Ελλήνων. Αν υπήρχαν γραπτά Περσικά ή Τουρκικά κείμενα χρονολογούμενα πριν από τα ορόσημα αυτά και αν στα κείμενα αυτά ανευρίσκονταν οι λέξεις που μας απασχολούν, θα μπορούσαμε να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε για ενδεχόμενη αλλογενή προέλευσή τους. Σε διαφορετική περίπτωση δεν έχουμε κανένα λόγο να μην ιχνηλατούμε την λεξιγένεσή τους θεωρώντας πιθανότερη την ελληνική καταγωγή τους (ίσως με διαφωνίες και πολλαπλές εκδοχές, όπως κάνουμε για τις λέξεις Αθηνά-Αθήναι και Έλληνες).
(β) Για τα κριτήρια Β και Γ έχω την ελπίδα ότι στο πολύ συνοπτικό (από σεβασμό στον διαθέσιμο χώρο) σημείωμά μου, όταν μίλησα για πάθη συμφώνων και φωνηέντων, έδωσα αρκετούς γενικούς κανόνες σχηματισμού και μετασχηματισμού των ελληνικών λέξεων της μεσαιωνικής περιόδου, που έχω την αίσθηση ότι θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην κατανόηση του μηχανισμού διάπλασής τους, που (είναι λάθος μου αν δεν) ερμηνεύεται με σαφήνεια ανά λέξη
(γ) Για παράδειγμα οι λέξεις με δεύτερο συνθετικό το «νερό» (αγιονέρι, λασπονέρι, κρυονέρι, σκορπονέρι) σχηματίζονται με τρόπο ανάλογο με τη λέξη «χουνέρι» της οποίας το πρώτο συνθετικό «χέω,>χοή >χοηφόρες» δεν πιστεύω πως αμφισβητεί κανείς ότι είναι ελληνικό.
(δ) Οι λέξεις εξάλλου «κόρη>κοράσιον» και «ευθειάζω >φτιάζω > φτιάζω, φτιάχνω, φτιάγνω, φτιάνω, αλλά και φιάζω, φιάχνω, φιάγνω, φιάνω) συνιστούν το πρότυπο σύμφωνα με το οποίο η λέξη «πτύον» έγινε φτύον > φτυάριον > φτυαράσιον >φιαράσιον >φαράσιον.
(ε) Και δύο ακόμη παραδείγματα που μου διέφυγαν τις προάλλες:
ΡΕΖΙΛΙ <ρέζω=κάνω, πράττω (>ρέκτης) + ίλεως (>ιλαρός)=φαιδρός, κωμικός # με κάνει να φαίνομαι κωμικός
ΤΣΟΥΡΕΚΙ <ως ωρέχθη (από το ορέγομαι=επιθυμώ) >ως ωρέκτη >σωρέκτη >σουρέκη >τσουρέκι # να το φτιάξω όπως αρέσει στον κύριο.

4. Με τα δεδομένα αυτά, συμπεραίνω ότι το ενδιαφέρον ερώτημα δεν είναι αν οι λέξεις αυτές είναι ελληνικές, αλλά γιατί (και από ποιους), καταστρατηγώντας και τα τέσσερα προαναφερόμενα κριτήρια, παρουσιάζονται ως τούρκικες.

5. Παρεμπιπτόντως σημειώνω ότι η λέξη «υποπόδιο» είναι καταγραμμένη σε όλα τα έντυπα και ηλεκτρονικά λεξικά της ελληνικής γλώσσας που έχω υπόψη μου. Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος να αμφισβητείται η ύπαρξή της;

6. Τέλος επειδή βλέπω ότι υπάρχει ενδιαφέρον και για τις αγγλικές λέξεις, επιτρέψτε να δώσω μερικά «ερεθίσματα», όχι από τις πασίγνωστες αγγλοποιήσεις ελληνικών λέξεων (όπως democracy, mathematics, theatre κλπ), αλλά από κάποιες λιγότερο εμφανείς:
better <βέλτερος
best <βέλτιστος
mini <μίνυς=μικρός
maxi <μάξιμος < μακρός
lux <λύκη=φως
ball <μπάλλα<βάλλω
call <καλώ, κλήση
king <κυνηγός >koenig στα γερμανικά
turn <τορνόω=περιστρέφω
cloth <κλώθω
disaster <δυσαστρία, καταστροφή
foot <πους < ποδός < πόδιον < πούδιον < πούτιον < φούτιον
street <στρατός, στρατεύω, στράτα
table <τάβλα = επίπεδο ξύλο > τάβλι < τύπτω
finish <φαιός>φαίνη>φήνη=σκοτεινή # το τέλος της μέρας
turbine <τυρβάζω=ανακατεύω
night <νύχτα
day <δία > ευδία > φωτεινή
focus <φως+καίω
hour <ώρα
correct <κοινός(>con) + ρέζω (>ρέκτης)=πράττω
all <όλοι
empty <εμπτύω = εκβάλλω, αδειάζω
tree <δρυς=δέντρο, ιδιαίτερα βελανιδιά
moon <μην = νέα σελήνη >μηνίσκος >μήνας
son <γόνος
soon <θύω >θύνω = σπεύδω εμπρός
salad <εις άλατα = αλατισμένη
blue, bleu (στα γαλλικά) <έμπλεος=γεμάτος, το χρώμα του ουρανού γεμίζει όλο το χώρο.

Υστερόγραφο:
Αφού έγινε σχετικό σχόλιο, δεν έχω ενδοιασμό να πω ότι είμαι ο Νίκος Μπαλάσκας, που αν υπάρξει κάποιος κάποτε που θα θυμάται κάτι για μένα, ίσως αυτό να οφείλεται στα πνευματικά τέκνα μου:
1. ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ ΑΝΤΙΓΟΝΗ, Μετάφραση 1970, σελίδες 76.
2. ΓΡΑΜΑΤΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΗΝΗΚΗΣ ΓΛΟΣΑΣ, Σπουδή 1974, σελίδες 150.
3. ΤΟ ΦΥΛΑΧΤΟ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ, Ποίηση 1976, σελίδες 82.
4. Η ΦΥΣΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ, Δοκίμιο 1977, σελίδες 107.
5. ΖΩΗΔΑΙΣΙΑ, Ποίηση 2005, Εκδόσεις ΔΩΔΩΝΗ, σελίδες 286.
6. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ, Τόμος Α΄, Αγγλική και
Αμερικανική Ποίηση 2006, Εκδόσεις ΔΩΔΩΝΗ, σελίδες 478.
7. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ, Τόμος Β΄, Γαλλική, Γερμανική και
Ιταλική Ποίηση 2007, (προς έκδοση), σελίδες 450.
8. ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ, Μεταφράσεις 2006, σελίδες 1010.
9. ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ, Μεταφράσεις 2007, σελίδες 1202.
10. ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ, Μεταφράσεις 2008, σελίδες 1351.
11. ΤΟ ΦΑΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΟΣ, Δοκίμιο στοχασμού 2009 (προς έκδοση), σελίδες 400.
12. ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΟΜΦΗ, Ποίηση 2012 (προς έκδοση), σελίδες 196
13. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, Ιστορία 2014 (προς έκδοση), σελίδες 963.
Απάντηση με παράθεση
  #14  
Παλιά 11-03-14, 12:55
Το avatar του χρήστη Gildor
Gildor Ο χρήστης Gildor δεν είναι συνδεδεμένος
High Elf
 

Τελευταία φορά Online: 08-05-17 14:17
Φύλο: Δεν έχω αποφασίσει ακόμα
Η διαθεσή μου τώρα:
Κατ' αρχάς να σημειώσω οτι δεν αμφισβήτησα τη λέξη "υποπόδιον" συγκεκριμένα. Το σχόλιό μου "αν υπάρχει αυτή η λέξη" έχει την έννοια οτι δεν ερεύνησα αν είναι βεβαιωμένη ή υποθετική. Δεύτερον να σημειώσω οτι χαίρομαι που μας ενημερώσατε οτι το παραπάνω κείμενο δεν είναι κάποιο ανώνυμο chain mail που έγραψε πρόχειρα κάποιος hoaxer (ένα είδος που καθόλου δεν σπάνιζει στο διαδίκτυο), αλλά καρπός σοβαρής μελέτης. Τελος θα σημειώσω οτι οι διαφωνίες μου δεν είναι δογματικές. Μπορεί να ακολουθώ την επικρατούσα επίσημη επιστημονική άποψη, αλλά εφόσον η γλωσσολογία είναι επιστήμη, αυτό σημαίνει οτι δεν είναι δόγμα, αλλά αναθεωρεί τον εαυτό της. Οι θέσεις μου επομένων δεν με κάνουν "Τουρκολάτρη" ή "Ινδοευρωπαιολάτρη" (υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί που έχω δει σε αντίστοιχα έντυπα). Θα χαρώ να μάθω εαν οι προτάσεις σας πέρασαν στον ευρύτερο φιλολογικό και γλωσσολογικό κόσμο, καθώς και τις όποιες θετικές ή επικριτικές αντιδράσεις καθότι το να τις εκδίδετε στον ιστό και σε βιβλιογραφία που απευθύνεται αποκλειστικά σε ούτως ή άλλως ομοϊδεάτες σας και ελληνοκεντριστές, δεν θα οφεληθεί κανένας.

Η λογικη που ακολουθειτε είναι οτι, εφόσον μπορούμε να μπούμε στη διαδικασία να βρούμε λέξεις παρόμοιες, και παραπλήσιες σε έννοια, με αρχαίες Ελληνικές, οφείλουμε να χρησιμοποιήσουμε το ξυράφι του Όκαμ, και να απορρίψουμε την επίσημη εκδοχή (και αυτούς που αποκαλείτε "ορισμένους"), οτι απετέλεσε δάνειο. Από την άλλη όμως αυτό δεν αποτελεί απόδειξη οτι απαραιτήτως είναι έτσι. Με αυτή τη λογική μπορούμε να αποδείξουμε το οτιδήποτε (όπως στη χαρακτηριστική σκηνη του "Γάμος αλα Ελληνικά" οπου ο κος Πορτοκάλος αποδείκνυε πώς η λέξη "kimono" βγαίνει απο το "χειμώνας", για να πω ένα ακραίο παράδειγμα).
Η *ύπαρξη* μίας λέξης στην αρχαία Ελληνικά, πλήρως τεκμηριωμένη, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί από μόνη της *απόδειξη* ότι συνδέεται με μία άλλη εξεταζόμενη λέξη. Για σας ένας τέτοιος εντοπισμός είναι αρκετός για να αποδείξει και να θεμελιώσει αυτή τη σχέση, αλλά κατα τη γνώμη μου χρειάζονται κι άλλες αποδείξεις για να ξαναγράψετε την ιστορία και τα λεξικά.

Αντιστοίχως, το οτι πολλές σύνθετες Ελληνικές λέξεις σε -νέρι (αγιονέρι, λασπονέρι, κρυονέρι, σκορπονέρι) περιέχουν ως Β συνθετικό το νερό, αυτό δεν σημαίνει υποχρεωτικά οτι θα ισχύει για όλες τις λέξεις, που για κάποια ιστορική συγκυρία τύχει να τελειώνουν σε -νέρι. Θα πρέπει λοιπόν να απορρίψουμε το γεγονός οτι το πανέρι είναι λατινικό δάνειο (panarium=καλάθι ψωμιού) και θα αναζητησουμε μια πιθανή ετυμολογία εκ του παν + νερό, επειδη ως δοχείο θα μπορούσε να περιέχει και νερό; Φυσικά δεν είναι έτσι, όπως και δεν είναι τουρκικο δάνειο (πχ. απο ένα πιθανό αλλά ανύπαρκτο paner)
Αυτο ειναι το γνωστο λογικό σφάλμα "τα ζώα έχουν 4 πόδια, άρα το τραπέζι είναι ζώο". Κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει και με ένα ξένο δάνειο, που για οποιονδηποτε λόγο θα μπορούσε να τελείωνει σε -έρ. Άλλωστε τα δάνεια που "ορισμένοι" θεωρούν Τούρκικα, έχουν ενταχθεί στη φωνολογία της γλώσσας, και έχουν αποκτήσει καταλήξεις και πτώσεις.
Αυτό έχει γίνει και στα Αγγλικά. Για παράδειγμα τα ρήματα say, play και slay ειναι αμιγώς αγγλοσαξονικά (δηλ. τευτονικής προέλευσης) ρήματα (Α-σαξ. secgan, plegan, slahan). Αυτό απαιτεί ολα τα ρήματα που κάνουν ρίμα με -ay να είναι απαραίτητα τευτονικής προέλευσης; Κι όμως, πολλά παρόμοια ρήματα οπως τα pay, pray, delay κλπ, είναι Γαλλικά δάνεια (Γαλλ. payer, prier, delaier, και όχι πχ. Α-σαξ. pehan, prahan, delahan, που είναι αληθοφανείς, αλλά ανύπαρκτοι τύποι).

Δεν έχω κάνει κάποια προσωπική μελέτη ή έρευνα για να γνωρίζω την ελληνική γραμματεία επι Βυζαντίου ή Τουρκοκρατίας, αλλά εαν οι ετυμολογίες που προτείνετε ήταν τόσο ευθεις και προφανείς, αυτό θα ήταν πασίγνωστο, και δεν θα είχαμε περιπέσει στην "πλάνη" οτι ειναι δάνεια που προέκυψαν επι Τουρκοκρατίας. Προφανώς οι λέξεις που θεωρούνται Τουρκικής προέλευσης πρωτοεμφανίστηκαν εκείνη την εποχή, και προφανώς δεν αποδεικνύεται συνέχεια απο αρχαιοελληνικούς τύπους. Εαν υπήρξε λοιπόν λέξη "υποπόδιον", βαβαιώνονται γραπτώς οι ενδιάμεσοι τύποι που παραθετετε (παπόδιον > παπόζιον > παπότσιον), που θα αποδείκνυαν τη σύνδεση της Ελληνικής λέξης με το παπούτσι; Ή είναι υποθετικοί; Και εαν κάτι τέτοιο αποδεικνύεται, γιατί δεν φαίνεται στα λεξικά;

Η Τουρκική προέλευση των αμφισβητουμενων λέξεων φαίνεται και στις γειτονικές μας γλώσσες όπου έχουν περάσει με ανάλογες αλλαγές στην προφορά. Π.χ. αλλιώς την έχουν υιοθετήσει οι Σέρβοι, αλλιώς οι Ρουμάνοι, ενώ αντίστοιχα δάνεια από τα ελληνικά αποδόθηκαν με άλλο τρόπο αφού οι φθόγγοι είναι άλλοι.

Ισχυριζόμενος οτι αυτές οι λέξεις είναι αμιγώς Ελληνικής προέλευσης, για να εξηγηθεί η ομοιότητά τους με τις αντίστοιχες Τούρκικες, επικαλείστε κάποια μη καταγεγραμμένη επιρροή των Α. Ελληνικών προς τα Πέρσικα ή τα Τούρκικα (αντίστοιχη με την καταγεγραμμένη επιρροή στο Ελληνο-Ινδικό βασίλειο). Για παράδειγμα, αν κατάλαβα καλά, ισχυρίζεστε οτι γύρω στο 331 π.Χ. οι Πέρσες πήραν τη λέξη "υποπόδιον" από τους (ανώτερους) Έλληνες. Με το πέρασμα του χρόνου, το "υποπόδιον" σήμερα έγινε "παπούτσι" στα Ν. Ελληνικά, ενώ το αντίστοιχο δάνειο στα αρχαία Περσικά έγινε pâpuš στα Ν. Περσικά. Δλδ σύμφωνα με την πρότασή σας, η πορεία της αυθεντικής λέξης και του δανείου της ήταν σχεδόν πανομοιότυπες και στις δύο γλώσσες, μια σύμπτωση που, δεδομένης της διαφορετικής ιστορίας και φωνολογικής εξέλιξης των δύο γλωσσών, είναι σχεδόν απίθανη. Και γίνεται ακόμα πιο απίθανο να υποστηρίζουμε οτι αυτή η σύμπτωση (δηλ. οτι τα προτεινόμενα Αρχαιοελληνικά δάνεια κατέληξαν ως πανομοιότυπες και ταυτόσημες λέξεις σε δύο διαφορετικές γλώσσες) έγινε σε τόσο μεγάλο αριθμό λέξεων.

Εαν κάτι δεν κατάλαβα στη θεωρία σας διορθώστε με, αλλά πολύ πιο πειστική ερμηνεία είναι η επίσημη, οτι δλδ η λέξη pâpuš αναλύεται ως pâ (πόδι) και puš (κάλυμα) και όχι οτι κατάγεται απο ένα μη καταγεγραμμένο δάνειο από το "υποπόδιον".
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις...
Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή!

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Gildor : 12-03-14 στις 18:38
Απάντηση με παράθεση
  #15  
Παλιά 11-03-14, 13:14
Το avatar του χρήστη Gildor
Gildor Ο χρήστης Gildor δεν είναι συνδεδεμένος
High Elf
 

Τελευταία φορά Online: 08-05-17 14:17
Φύλο: Δεν έχω αποφασίσει ακόμα
Η διαθεσή μου τώρα:
Τέλος στις ομοιότητες που εντοπίσατε μεταξύ Ελληνικών και Αγγλικών: Οι περισσότερες που παραθέτετε είναι λατινογενείς οπότε οι όποιες συγγένειες μπορούν να αναζητηθούν εκεί. Πχ. το correct αναλύεται ανετότατα από το λατινικό cum - rectum (rectum = ίσιος, σωστός [όπως erectus = όρθιος], τα οποία είναι τύποι του ρήματος rego = κυβερνώ).

Όσο για το King, βεβαιώνεται στην παλαιοαγγλική γραμματεία οτι προέρχεται απο το α-σαξ. cyning (cynn = kin, φατριά), όπως πχ στο 2ο στίχο του Μπέογουλφ "þēod‐cyninga þrym gefrūnon". Όπως το θέτετε, το Γερμ. Koenig θα μπορούσε υποθετικά ίσως να προέρχεται από ένα αρχαίο Ελλ. δάνειο όπως το "κυνηγός", αλλά πρέπει να επισημάνουμε οτι το η του -ηγός δεν προφερόταν i αλλά μακρό ε. Εστω οτι το μακρό ε πέρασε στα Γερμανικά ως i, και πάλι θα πρέπει να απομονώσουμε το Koenig από το υπόλοιπο τευτονικό πλαίσιο και να θεωρήσουμε οτι απλά "φύτρωσε". Εαν θεωρείτε οτι το γ του -ηγός πέρασε στα γερμανικά ως -ig, δεν εξηγείται γιατί ο αρχαιότερος Γερμανικός τύπος είχε -ng- (Π.Α.Γ. kuning) το οποίο απαντάται και σε άλλες τευτονικές γλώσσες (Σκανδ. kuningr, Α-σαξ. cyning, Φριζικά kening κ.ο.κ αντί για kun-ig, kinn-igr, cyn-ig, ken-ig). Συμπέρασμα: όλες προέρχονται από μια αρχαία λέξη η οποία δεν ήταν "κυνηγός".

Επισης δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει να δεχτουμε οτι οι τευτονες δεν ειχαν λεξη για τη "μερα" αλλά περιμεναν εμας για να δανειστουν τη λέξη "ευδία" που σημαινει φωτεινή (και αλήθεια, γιατί να μη πάρουν κατευθείαν τη λέξη "ἧμαρ"); Η λέξη day θα μπορούσε θεωρητικά να προέρχεται απο μια λεξη οπως "ευδία", πόσο μάλλον και απο τη λατινική "dies". Ομως στην α-σαξ. γραμματεία βλέπουμε οτι η λέξη day δεν φύτρωσε μόνη της, ούτε είναι απομονωμένη από το τευτονικό πλαίσιο, αλλά προέρχεται από το dæg (βλ.το στίχο του Μπέογουλφ Þā wæs on ūhtan mid ǣr‐dæge), και είναι προφανής η σύνδεση με Σκανδ. dagr, Ολλ. dag και Γερμ. Tag (τευτονικές γλώσσες). Είναι επίσης προφανές οτι η πιθανή αρχαία τευτονική λέξη απο την οποία αυτές προέρχονται, δεν ήταν η "ευδία".

Αλλες λεξεις που παραθέτετε οντως ειναι συγγενικες αλλα οχι απαραιτητα επειδη οι Ελληνες κατέκτησαν κατα καποιο τροπο τους πρωτοτεύτωνες. Σύμφωνα με μια (πολύ πειστική για μένα) εκδοχή, οι δύο γλώσσες είναι κοινής καταγωγής, όπως σήμερα τα Ιταλικά, Ισπανικά, Ρουμάνικα κλπ κατάγοντα από τα Λατινικά. Στο δικό μου σύμπαν, που είναι και το σύμπαν της γλωσσολογίας, των λεξικών, των εγκυκλοπαιδειών και των σχολικών βιβλίων, τα Α. Ελληνικά ήταν συγγενή τόσο με τα Λατινικά (οπότε και lux=λύκη) όσο και με τα Πρωτοευτονικά (οπότε και moon=μην και night=νύχτα). Σωστές οι συσχετίσεις, αλλά εντελώς διαφορετικής εξήγησης για την επίσημη Ιστορία (και για εμένα).
Σίγουρα δώσαμε λέξεις στους Άγγλους, αλλά να το λέμε αυτό για όλες τις συνδεδεμένες λέξεις (οτι δηλ. το night προέρχεται από τη νύχτα) είναι εξίσου λάθος με το να ισχυρίζεται ένας Ισπανός οτι τα Ισπανικά έδωσαν το agua στα Ιταλικά (acqua), στα Γαλλικά (eau) και στα Ρουμάνικα (apa). Ομως κανενας δεν το πηρε απο τον άλλον. Ολες οι λεξεις ειναι παράλληλης εξέλιξης και κοινής καταγωγής απο τα Λατινικά (aqua). Η διαφορά είναι οτι τα Λατινικά είναι καταγεγραμμένη γλώσσα, ενώ η πρωτο-γλώσσα μας όχι, και εντοπίζεται μόνο με πολύ "σκάψιμο", όπως η θεωρία της Εξέλιξης, όπως και η θεωρία του Μπιγκ Μπανγκ. Αλλά αυτό δεν την κάνει λάθος, ούτε προϊόν ανθελληνικής συνωμοσίας.

Η δεδομένη επιρροή των Ελληνικών απευθείας στα Αγγλικά, ή μέσω Λατινικών, επισημαίνεται πολύ σωστά με τη λέξη disaster (η οποία σημειωτέον είναι δάνειο από τα Ιταλικά, όχι απευθείας από τα Α. Ελληνικά. Εαν και εφοσον δεν βεβαιώνεται η αυθεντική λέξη "δυσαστήρ", ίσως να έπρεπε να μιλάμε για Ιταλικό νεολογισμό)
----
Εκεί που εσείς παρατηρείτε σκοτεινές ενέργειες από ανθελληνικά κέντρα για να υποσκελίσουν την αξία της Ελληνικής γλώσσας και να πλαστογραφήσουν λεξικά, βιβλία και εγκυκλοπαίδειες, εγώ παρατηρώ μια τάση να εξιδανικευτούν τα Ελληνικά ως ανώτερη γλώσσα μέσω αποδείξεως αγνότητας και αυτοφυίας τους. Κι όμως, εγώ δεν είδα κανένα "σκοτεινό κέντρο" να αρνείται την κλασσική κληρονομιά των Ελληνικών παγκοσμίως, την παρουσία τους στην Ινδία, καθώς και το οτι εμπλούτισαν τα παρηκμασμένα αρχαία Αιγυπτιακά καταλήγοντας στη μορφή της Κοπτικής γλώσσας.

Τα Ελληνικά όμως δεν είναι μια θεϊκή γλώσσα, αλλά υπόκεινται σε φυσικούς και ιστορικούς κανόνες όπως όλες οι ανθρώπινες γλώσσες του κόσμου. Έτσι και αυτά έχουν δανειστεί τόσες λέξεις από τόσες γλώσσες ανα τους αιώνες (από τα Λατινικά, τα Πέρσικα, μέχρι πιο πρόσφατα τα Γαλλικά και τα Αγγλικά). Ισως να θεωρείται υποτιμητικό το γεγονός οτι έχουμε δανειστεί λέξεις και από τους μογγόλους γειτονες μας (και εκεί εντοπίζω τα κίνητρά σας) αλλα πώς θα ήταν δυνατό να μη γίνει κάτι τετοιο, δεδομένης της γειτνίασης και της επιρροής τους.

Επιπλέον παρατηρείται η τάση να στερήσουμε από τις "βάρβαρες" γλώσσες την αυτοφυία τους, έτσι ωστε να αποζητούμε λέξεις Ελληνικής προέλευσης εκεί που ίσως δεν υπάρχουν. Δεν μας αρκεί η τεράστια προσφορά των Ελληνικών που έγιναν στις κλασσικές εποχές, αλλά αναζητούμε και αλλα, προϊστορικά, απόκρυφα και μη καταγεγραμμένα ανδραγαθήματα. Δάνεια σε τόσο βασικό λεξιλόγιο (day, night, moon) γίνονται απο όσο ξέρω μόνο σε κρεολές γλώσσες, και σε κατακτημένους λαούς, αλλά δε νομίζω ποτέ οι προγόνοι μας να κατέκτησαν τους τέυτονες (ή τυς Πέρσες ή τους Σελτζούκους) στην κοιτίδα τους σε τέτοιο βαθμό, εκτός αν θα έπρεπε να ξαναγράψουμε τα βιβλία της ιστορίας.
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις...
Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή!

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Gildor : 12-03-14 στις 17:08
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 14:34.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.