Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
Κεντρική σελίδα |
Λίστα Μελών | Games | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
#1
|
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα: | ||
Chressida (24-01-11) |
#2
|
|
||||
Δημοτικό σχολείο στο Βαρδάρη Θεσσαλονίκης(1930)...καμιά 60αριά παιδιά με μόνο μία δασκάλα!!! Ελληνικό Σχολείο Αρρένων Πύλου (1930) ...όταν η τραγιάσκα επιβάλλονταν για τα αγόρια... ...και το ανάλογο σχολείο θηλέων...ο αριθμός μαθητριών εξίσου μεγάλος και η δασκάλα πάλι μόνο μία... Συσσίτιο στο σχολείο, συνηθισμένες εικόνες, ειδικά στην επαρχία. Και οι γυμναστικές επιδείξεις, το κλου κάθε σχολικής χρονιάς. Το 5ο Γυμνάσιο Θηλέων Θεσσαλονίκης. Η ποδιά απαραίτητη στις μαθήτριες, το ίδιο και ο γιακάς. Εδώ φτάνουμε μάλλον, στα τελευταία χρόνια με ποδιά. Πετάξτε έξω αυτόν τι θέλει εδώ;
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
#3
|
|
||||
Πολύ τις ευχαριστήθηκα!
Τα παιδάκια τότε ήταν 12 κι έμοιαζαν 20, ενώ τώρα το αντίθετο. Στη φωτό της Πύλου, το μοντέλο ανδρός με αυτό το μαλλί, αυτό το μουστάκι, αυτό το βλέμμα, αυτά τα πόδια και αυτά τα χέρια επαναλαμβάνεται παντού. Όλοι μας, αν ψάξουμε φωτογραφίες των προγόνων μας, θα βρούμε σίγουρα έναν "τέτοιο" καθιστό στην καρέκλα. Πορτραίτα! |
#4
|
|
||||
Εκτός θέματος απάντηση.
Πέρα από την εμφάνιση, η έκφραση και η στάση είναι τέτοια όχι για κοινωνικούς λόγους αλλά για τεχνικούς λόγους. Τα φιλμ/φωτογραφικές μηχανής της εποχής στην Ελλάδα ήταν πολύ πιο αργά από τα σύγχρονα και μια φωτογραφία κρατούσε δευτερόλεπτα, όχι εκατοστά δευτερολέπτου. Υπήρχαν και ειδικές καρέκλες πορτραίτου που κρατούσαν το σώμα και το κεφάλι τελείως ακίνητο. |
#5
|
|
||||
(Εκτός της Κυρίας Μαρίκας, που με έστελνε να της αγοράσω μπάμιες και φασολάκια, την ώρα του μαθήματος
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
#6
|
|
||||
Εμένα πάλι δε μου αρέσουν, βρίσκω (κάποιες) υπερβολικά καταθλιπτικές και μίζερες. Λογικό βέβαια, αφού απεικονίζουν σκηνές της εποχής, αλλά ίσως δεν είναι μόνο αυτό και κάποιος με περισσότερη σχέση με τη φωτογραφία θα μπορούσε να το διατυπώσει καλύτερα. Πάντως στην έκθεση της Βούλας Παπαϊωάννου με αντίστοιχες φωτογραφίες μεταξύ 1940-1960 δεν είχα αυτό το συναίσθημα..
__________________
may you live in interesting times |
#7
|
|
||||
Σχετικά με αυτό, οι δικοί μου μού έχουν πει για περιόδους που το μισό χωριό κατέβαινε στην πλατεία όπως ήταν (λερωμένο και απεριποίητο) γιατί είχε μαθευτεί πως είχε έρθει ο φωτογράφος. Αποτέλεσμα; Φωτογραφίες με ένα σωρό νοματαίους μέσα, χωρίς ίχνος αυταρέσκειας ή επίγνωσης ότι τους κάνουν το πορτραίτο, ήταν μια καινούρια εμπειρία γι' αυτούς. Φυσικά, υπάρχουν και φωτό από γλέντια ή πανηγύρια όπου παρόλη τη φτώχεια και την ταλαιπωρία που διακρίνει κανείς, τα πρόσωπα είναι ξένοιαστα και χαρωπά. Όπως και να 'χει, είναι "κινηματογραφικές". Όποιος έχει δει φιλμ του Παζολίνι ή του Αντονιόνι ή του Φελλίνι, θα τα θυμηθεί, βλέποντάς τες.
|
#8
|
|
||||
Από το Μουσείο της παιδείας, σας μεταφέρω μερικές εικόνες, λίγο διαφορετικές.
Και για να εντυπωσιάσω, μία τελευταία : Εδώ η δασκάλα πίστευε έντονα, ότι της πάει πιο πολύ το προφίλ της Δεν κάνω πλάκα. Περισσότερο υλικό, μπορείτε να βρείτε εδώ.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες) | |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|