Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
#16
|
#17
|
|
||||
Μετρώντας
Μετρώντας τ’ άσπρα σύννεφα στο γέρμα, θωρώ να τους αλλάζει ο βοριάς σχηματισμούς, κι’ εγώ στ’ ανοίγματα τους ψάχνω περασμένα, χρησμούς κι’ ανέρωτους ωκεανούς. Μ’ ένα φτερό στον άνεμο ανερευνώ, φθαρτούς του λογισμού μου υπνοβάτες, αγλύκαντος ορτσάροντας συγκυβερνώ, σκαρί μπαταριστό, μ’ άυλους επιβάτες. Εικόνα της κιτρινισμένη του καιρού, σ’ αστερισμούς τη βρίσκω λαξεμένη, σημάδι αέναο καιρού αλλοτινού, στ’ ακροθαλάσσι μου γυμνή ερωτευμένη. Σκουριά την άγκυρα αλλοιώνει, στο μεσοπέλαγο ξωκείλει αμαχητί, μια ζωγραφιά εφηβική, κισσός που απλώνει, σ’ ένα κατάρτι μιας ανάμνησης να κρατηθεί. Τα ασπροσύννεφα αγέρηδες τα διαφεντεύουν, σε μπάρκα που ο χρόνος κυβερνά, κυκλώνες ύπουλοι που τ’ αναδεύουν, να μη σαλπάρουν τα όνειρά μου τα στερνά. Κι’ εσύ αχιβάδα στου μυαλού μου το γιαλό, ιδεογράμματα στα κύματα του χρόνου, το άλικο το άληστο φιλί σου αναπολώ, απολιθώματα στα πέλαγα του πόνου. |
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα: | ||
jimil (02-06-10) |
#18
|
|
||||
Άσε.
Άσε το χρώμα των ματιών σου να χαϊδέψω να τρέξω στη πεδιάδα του δικού σου ουρανού στα σύννεφα τα άλικα του νου κι’ από του χρόνου τα φτερά να ξεπεζέψω. Άσε για λίγο την ανάσα σου ν’ αφουγκραστώ τους χτύπους της καρδιάς σου να μετρήσω απ’ το τραγούδι το παλιό τους να μεθύσω στ’ ανάλαφρα τα άληστα φιλιά σου να λουστώ. Άσε στη θάλασσα της σκέψης σου να βρω αναπολήματα να ταξιδέψω σ’ ένα όνειρο χαρούμενων στιγμών καινούργιο θέμα σε μια έκθεση ιδεών να ξαναγράψω ένα βαλς στου Δούναβη τα κύματα. Άσε τα μάτια μου στα μάτια σου να μπουν να ταξιδέψουν απ’ τις ερήμους της θλίψης να ξεφύγουν κι’ απ’ τα χιόνια μ’ ονειρικά ακόρντα, πρίμο σεκόντο απ’ τ’ αηδόνια στα χρυσοκίτρινα τα φύλλα του Σεπτέμβρη να χορέψουν. Άσε το δάκρυ του κορμιού σου να φιλήσω των φεγγαριών την ανθισμένη γλύκα να γευτώ σ’ ένα ταγκό στη σιγαλιά της αγκαλιάς σου ν’ αφεθώ με της χαβάγιας τη γλυκόλαλη πενιά να σου μιλήσω και να σου πω εγώ χαρά μου και στα χιόνια σ’ αγαπώ. |
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα: | ||
jimil (02-06-10) |
#19
|
|
||||
Ψευδαίσθηση.
( Απατηλή ιδέα, ή πραγματικότητα; ) Περγαμηνές στα σύννεφα σημάδια οιωνοί, της θάλασσας τα κύματα με ρίμες λαξεμένα, του νου μυθεύματα σφυρήλατοι χρησμοί, ιδεογράμματα σε μια ψευδαίσθηση αφημένα. Βάτος φλεγόμενη, ζοφώδης ερημιά, συννεφοσκέπαστο της Κυριακής το δείλι, γκρίζα και άοσμα τα άσπρα γιασεμιά, πρωταπριλιάτικα και τ’ άλικα τα χείλη. Το λυκαυγές στης μνήμης το κενό ένα σημάδι, σφοδρός του χρόνου ο γδικιωμός, πυγολαμπίδες τα φεγγάρια στο σκοτάδι, αλύχτημα αρχέγονου θεριού, αλαλαγμός. Σε φεγγαρίσιες σκοτεινές, ανέστιες πορείες, σε νεφελώματα ορτσάροντας δίχως πανιά, ολοταχώς σ’ αέναους της ειμαρμένης γαλαξίες, γυμνές οι χάριτες στου μπάρκου τα σκοινιά. Καψαλισμένες απ’ το λίβα οι αναμνήσεις, περιπλανώμενες στου νου την καταχνιά, άραχλα όνειρα απολιθώματα κατεδαφίσεις, ζάλα αλίμενα στου χρόνου το χιονιά. Ταξίδι σ’ ένα χάος με το άρμα των ανέμων, μ’ οξειδωμένα όνειρα στ’ αζήτητα χωρίς αξία, λάφυρα σκόρπια ματωμένα των πολέμων, της λογικής του χώρου και του χρόνου αταξία. Συννεφιασμένοι ορίζοντες και θέατρα αστεία, μια θέση άδεια σε λαθραία και θολή φωτογραφία, χωρίς κανόνια στης ζωής την τελευταία πειρατεία, του μάπετ σόου κωμική, γνωστή γελοιογραφία. Σε αδιέξοδα περάσματα γραφές και προφητείες, μεταμφιέσματα σ’ εν’ αποκριάτικο περίγελο ρυθμό, με το καράβι της ερήμου γι’ άλλες εκστρατείες, βίρα τις άγκυρες για κάποιον άγνωστο σταθμό. |
#20
|
|
||||
Αλόη.
Δίχως μια σκιάδα στης ερήμου το καμίνι, μικρή μου Αλόη είχες μείνει από αγάπη, οξειδωμένα ιδανικά σου είχαν απομείνει, περιουσία ενός πολέμαρχου σατράπη. Ριγούσε το φεγγάρι στην έναστρη νυχτιά, κι’ εσύ είχες λιγωθεί στην αγκαλιά μου, κρυφά με δρόσισες μ’ αέναη γητειά, ιάματα αρχέγονα στα ζοφερά φιλιά μου. Να πάρω μου είπες τα όνειρα σου τα παρθένα, κι’ όσο το δάκρυ της ψυχής σου θα κυλά, θα μου γιατρεύεις τα δικά μου αφιονισμένα, τα αιωρούμενα, με το εγώ μου να κατρακυλά. Μικρή μου Αλόη της ερήμου γιατρικό, δεν έχω χρόνο δυό φορές να σ’ αγαπήσω, στη σκιά μιας άλλης Νεφερτίτης είμαι αερικό, δεν το μπορώ το παρελθόν μου να νικήσω. Όμως να ξέρεις στον αιθέρα που θα πλέω, του φεγγαριού σου θα κεντώ το ριζικό, με το τραγούδι της ερήμου θα του λέω, πως είσαι το μεγάλο της καρδιάς μου μυστικό. |
#21
|
|
||||
Εν Καλάμαι.....
Πάνω στα χνάρια οδοιπορώ τα άληστά μου τα παλιά του Αλμυρού θωρώ τ’ απομεινάρια και της ταβέρνας τ’ όνομα πρωταπριλιά είδωλα σκοτεινά και τ’ άλικα φεγγάρια. Ε! Ταβερνιάρη βάλε ένα ουζάκι σ’ έναν ξένο να καθίσω λίγο της ανάμνησης το τρένο περιμένω. Εδώ που τα ουράνια τόξα την ανάσα της θάλασσας φιλούσαν και που οι γοργόνες με πολύχρωμα κοράλλια τα όνειρά μας κεντούσαν εδώ που η σκιά των ματιών μας αγκάλιαζε τη λευκή δύση και που οι καρδιές μας τις μαργαρίτες είχαν μαδήσει εδώ που τα φιλιά μας ξυπνούσαν με τα τραγούδια των ανέμων τώρα λυσσαλέες ακούγονται οι ιαχές των σύγχρονων πολέμων. Ανείπωτη αβάσταχτη η βαναυσότητα του χρόνου απροσμάχητη και η επέλαση του πόνου. Ε! Ταβερνιάρη πιάσε ένα διπλό ακόμα το ποτήρι μου να σπάσω βρες μου λίγη θάλασσα και χώμα.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 11-03-10 στις 20:14 |
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα: | ||
jimil (12-06-10) |
#22
|
|
||||
Σε θυμάμαι.
Σ’ αντάμωσα σ’ εκείνο το παλιό το παραμύθι, ασπρόμαυρη εικόνα των ονείρων μου θολή, με είχε ανασύρει η ματιά σου από τη λήθη, στο έλασσον μιας φόρμιγγας, σ’ αγάπησα πολύ. Στα ταξιδέματα μου σ’ είχα ακραγγίξει, σε άγουρες αλλοπαρμένες φάλτσες εποχές, όμως σε έχανα το τρένο λίγο πριν σφυρίξει κι’ έμενα πάντα με καινούργιες ενοχές. Σ’ ένα άσπρο σύννεφο γεμάτο φαντασιές, λιγνόκλαρος, κισσός σε αγαλιάζει, γυρίζει ο χρόνος και σου αλλάζω φορεσιές, με τη μορφή σου στο εκμαγείο να ταιριάζει. Σταχτοσκαλίσματα παραίσθησης, αναλαμπές, σκιές τα ίχνη σου τ’ αθώρητα, τα λάγνα, μα δε ζητούσα ομορφιές, μόνο ένα μου, αειθαλές, και το γοβάκι σου για τα δικά μου πλάνα. Τελειώνει η άδεια και ο κισσός φυλλοβολεί, με τη σκυτάλη σ’ άλλο όνειρο αφημένη, για το χαμόγελο σου όμως κάποια ανατολή, μέσα απ’ τις στάχτες μου θα βγω αγαπημένη. |
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα: | ||
jimil (12-06-10) |
#23
|
|
||||
#24
|
|
||||
Σε ξαναντάμωσα.
Σε ξαναντάμωσα, με χαίνουσες πληγές, απ’ τα μεγάλα σου τα λάθη, έκπτωτη στο αχνόφεγγο, οράματος απατηλού. Είχες ξωκείλει απ’ τα πολλά, τ’ αέναα σου πάθη, ακροβατώντας κάποιο σύθαμπο γι’ αλλού. Η πελαγίσια σου ματιά τρικυμισμένη, λεηλατημένη απ’ τα κουρσέματα των ξωτικών, σε βράχια αχαρτογράφητα ναυαγισμένη, εύκολη λεία ύπουλων αρπαχτικών. Σκιές τα χνάρια σου στο πέρασμα του χρόνου, απολιθώματα μιας άλλης ξεχασμένης εποχής, φθαρτές μπαταρισμένες αγκαλιές του πόνου, ερωτευμένες θύμησες στερνής απαντοχής. Είμαι μου λες, της πλάνης σου στερνή ελπίδα, το κουρσεμένο σου ναυάγιο, να σύρω στο γιαλό, μήπως και φτάσει στα συντρίμμια κάποια αχτίδα, να αναπλάσει μια εικόνα, λαξεμένη σε πυλό. Πως να χωρέσω μάτια μου, σε μια αδέσποτη συγνώμη. Με συλημένα όνειρα ψυχρών συμβιβασμών. Σ’ ένα ολόγραμμα αρχέγονο που τό `λεγαν Σαλώμη. Σε μια καινούργια ξέφρενη, τροχιά αφορισμών. |
#25
|
|
||||
Νύχτα Mαγιού.
Νύχτα Mαγιού, στο θέλγητρο σου το ονειρικό, σ' αντάμωσα στα δειλινά, τα ήδιστα τα πλάνα, το δάκρυ του κορμιού σου γεύτηκα, το ηδονικό, στα αφροκύματα μιας θάλασσας τα λάγνα. Σ’ έναν αιθέρα με μελίρρυτες σειρήνες, γερτή στην αγκαλιά μου αποσταμένη, είχες ξεχάσει των ματιών σου τις οδύνες, κι’ είχες γλιστρήσει μέσα μου, ερωτευμένη. Έπαιζε η σάρκα σου στου ανέμου τα φιλιά, στα μεσοπέλαγα των ηδονών αποκαμένη, θαλασσινά, γοργόφτερα αρπίζανε πουλιά, στον έναστρο, τον μπλάβο θόλο μεθυσμένη. Στ' αρχιπελάγους τώρα τα νησιά τα τροπικά, σου είπα, ειμ’ ο άνεμος που είχες αγαπήσει, μα εσύ με κοίταξες αδιάφορα ειρωνικά, το μπάρκο λίγο πριν, στο άγνωστο μ’ αφήσει. |
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα: | ||
jimil (02-06-10) |
#26
|
|
|||
μπράβο γιατρέ!
|
#27
|
|
||||
#28
|
|
||||
Της τύχης τα γραμμένα. Μες στης ζωής τα ταξιδέματα, στον κόσμο μπαλ μασκέ που ζούμε, για της ζαριάς τα μάτια, στα ονειρέματα, εξάρες να ’ρθουν μια φορά όλοι ποθούμε. Χιμαιροκυνηγήματα, μα η ελπίδα δεν πεθαίνει, ας παίξω μια φορά ακόμα λες, το χαρτζιλίκι το στερνό που μ’ απομένει, μα πάλι ντόρτια και διπλές. Τα μαύρα μάτια τους που όλοι ερωτευτήκαμε, κι’ αγγίξαμε κάποια στιγμή, την αύρα τους που λένε, κι’ αν τσιμπιτά τις παίξαμε και τάματα τους ρίξαμε, παιχνίδι κάνει η ζωή αυτές δε φταίνε. Μα κι’ αν η τύχη μια απρόσμενη στιγμή, με τα φιλιά της τα μελένια σε κεράσει, θα ’ρθει ο χρόνος να σου πει, τέλειωσες έχεις χάσει. |
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα: | ||
jimil (12-06-10) |
#29
|
|
||||
...χιμαιροκυνηγήματα πάνω σε ένα κύκλο...
|
#30
|
|
||||
Της αλήθειας Υπέρβαση
Για μια υπέρβαση να παίξω στα χαρτιά με της ψυχής τα φύλλα για μιά κέντα σ’ ένα παιχνίδι που το καίει η φωτιά εγώ μοιράζω μα θαρρώ δεν έχω ρέντα. Πως να μαντέψεις την απέναντι ματιά όσο κι’ αν ξέρεις της ζωής τα κατατόπια άγνωστη λέξει της αλήθειας η γητειά τα τραπουλόχαρτα ασύμμετρα και σκόρπια. Πως να διαβάσεις ένα γράμμα βουλωμένο λόγια αλλοιώσιμα, αινίγματα θολά συμπέρασμα θα βγάλεις λαθεμένο συγκεχυμένα όνειρα θα βρεις απατηλά. Πως να ρισκάρεις και τα ρέστα σου να παίξεις αφού μπλοφάρουν και οι πέτρες που πατάς που ’ναι στ’ αλήθεια μια αλήθεια να χαϊδέψεις ρίμες ακέντητες θα βρεις και μη ρωτάς. Για μια υπέρβαση που όμως δεν αξίζει ιδεογράμματα που σβήσαν στο χιονιά αντικατοπτρισμός το υπερβατό ταξίδι στο γυάλινο τον ψεύτικο ντουνιά. |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 5 (0 μέλη και 5 επισκέπτες) | |
|
|