Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > AcroBase > Acro Club
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Αξιολόγηση: Αξιολόγηση θέματος: 2 Ψήφοι, 5,00 κατά μέσο όρο. Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 01-02-11, 12:46
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Τι μπορεί να έχει δει και τι να έχει ακούσει, ένας διαχειριστής, για 23 χρόνια;

Μέρος 1ον

Θα έχεις ακούσει και θα έχεις δει εσύ;

Είναι μία ερώτηση που ακούω αρκετά συχνά, ειδικά όταν κάτσουν «στραβές» περιπτώσεις και θα πρέπει να τις αντιμετωπίσεις.

Γιατί να κρυφτούμε άλλωστε; Ναι έχω ζήσει, έχω βιώσει, έχω απολαύσει, έχω στεναχωρηθεί, έχω αγανακτήσει, έχω γελάσει, έχω πιεστεί, έχω κλάψει από συγκίνηση χαράς αλλά και όχι μόνο, για πολλά. Δεν γίνεται διαφορετικά.

Βιώνεις με ανθρώπινες ψυχές στην καθημερινότητα σου, σ’ όλα αυτά τα 23 χρόνια και μόνο στην σκέψη να κάτσω να θυμηθώ μερικές μόνο περιπτώσεις, ανησυχώ ότι ούτε θα ακουμπήσω ένα μικρό αριθμό απ’ αυτά. Η προσπάθεια όμως αξίζει.

Το πιο πρόσφατο, από την φόρμα επικοινωνίας της AcroBase.

Κύριε Διαχειριστά, θέλω να με φέρετε σε επικοινωνία, με … νέους έως 40 χρονών (Βαγγέλη έχασες), με προτίμηση σε ψηλούς. Το email μου είναι αυτό και τα τηλέφωνα μου αυτά. Α μένω στο (επαρχιακό μέρος στην Θεσσαλία)….

Ξέρετε ότι στην AcroBase, υπάρχουν μερικά ενδιαφέροντα ιατρικά θέματα, με μεγάλη συμμετοχή. Έτσι για πολλούς έχει μείνει η εντύπωση, ότι εδώ είμαστε ιατρικό forum.

Δείγματα από μερικές φόρμες επικοινωνίες : (και είναι πολλά)

Γιατρέ μου (σε λίγο θα την ψωνίσω και θα κυκλοφορώ με στηθοσκόπιο), έχω έναν πόνο πάνω δα (που να δείχνει άραγε. Είμαι 92 κιλά. Μπας και πρέπει να αρχίσω δίαιτα;

Γιατρέ μου, διαβάζω όσα όμορφα γράφετε (!?), η Μητέρα μου είναι 58 ετών και θέλει να ξαναπαντρευτεί, λέτε να κάνει και παιδιά; Τι λέει η επιστήμη γι αυτό;

Γιατρέ μου τι ειδικότητα έχετε; Θα μπορούσα να κλείσω ένα ραντεβού να με εξετάσετε;

Το παρακάτω είναι με διάλογο μέσα email, που ξεκίνησε από τον φόρμα επικοινωνίας, μιας και σ’ όλους απαντώ ότι δεν είμαστε γιατροί.

- Στο χωριό τάδε με υψόμετρο τάδε, έχουμε ανάγκη από γιατρό, αντί να κάθεστε εκεί και να απαντάτε στον κάθε έναν, δεν μας έρχεστε εδώ; Θα σας φιλοξενήσουμε δωρεάν.
- Δεν είμαστε γιατροί, ένα χώρο έχουμε και ο καθένας γράφει και μερικοί απαντάνε.
- Ανταπάντηση : Αυτό λέω, αντί να τα λέτε, ελάτε να μας εξετάσετε.
- Μας σας είπα δεν είμαστε γιατροί;
- Και γιατί μιλάτε για ασθένειες;

Θα μπορούσα εδώ να απαντήσω, ότι αφού μιλάμε για διάστημα, θα έπρεπε να είμαστε ή αστροναύτες ή αστρονόμοι…

Έχουν περάσει πολλά χρόνια, πρέπει να ήταν κάπου μεταξύ 1991-1992, εποχή BBS φυσικά.

Είχα επιχειρήσει να κοιμηθώ μια χειμωνιάτικη νύχτα με πολύ κρύο, γύρω στις 2πμ. Με τα που ξάπλωσα και διάβαζα ένα βιβλίο, ακούω το συνεχόμενο beep στην κονσόλα της AcroBase. Ήταν τότε το κλασικό page sysop, που υπήρχε τότε και με ειδοποιούσε, αν ένα μέλος ήθελε να μιλήσουμε ή να ζητήσει βοήθεια. Μπαίνω στην AcroBase και βλέπω ότι με καλεί, ένας καλός φίλος. Μπαίνουμε σε sysop chat, που σημαίνει αποκλειστικό chat του χειριστή με ένα μέλος.

Ο φίλος μου είχε ένα σοβαρό πρόβλημα αισθηματική φύσεως και μια έντονη απογοήτευση, που με έκανε να φοβηθώ για τα χειρότερα. Του δίνω ραντεβού να βρισκόμαστε σε μια καφετέρια που διανυκτερεύει κοντά στο σπίτι του. Παίρνω ταξί και φεύγω.

Για να μην τα πολυλογώ, το πρωί πήγα στην δουλειά μου, κατ’ ευθείαν από την καφετέρια, ήσυχος όμως, ότι όλα θα πάρουν τον δρόμο τους ομαλά.

Ήταν μία από τις ακραίες περιπτώσεις, που ο «σύσοπας», έπαιζε ρόλο ψυχοθεραπευτή. Δεν είχα και δεν έχω τέτοια προσόντα, το μόνο που είχα μάθει, είναι να ξέρω να ακούω. Αυτό είναι συμπέρασμα ζωής, ίσως λόγω της έντονης εξωστρέφειας μου. Έχω καταλάβει πόσο ανακουφίζει εμένα, το να θέλω να μοιράζομαι, εξ ίσου, τα καλά και τα κακά και μετά να νοιώθω ανακουφισμένος. Είναι σαν να μοιράζομαι μαζί με άλλους, ένα βάρος που σηκώνω. Εγωιστικό ίσως, αλλά γι αυτό υπάρχουν οι φίλοι.

Σε μια άλλη περίπτωση, που έχω ξαναπεί, είναι η περίπτωση ενός φίλου μας στην AcroBase, που τον πέτυχα στην Στουρνάρα, να μου ζητάει λεφτά. Ήμουν γυρισμένος και δεν με κατάλαβε, όταν γύρισα και με είδε, ένα συναίσθημα ανάμικτο από τρόμο και ντροπή σχηματίστηκε στο πρόσωπο του και προσπάθησε να τρέξει, να φύγει μακριά. Δεν χρειάστηκε να είναι κανείς γνώστης, για να καταλάβει ότι αυτό το παιδί, είχε μπλέξει με σοβαρές ναρκωτικές ουσίες. Σχεδόν συρόμενο, τον πήγα σε μια μπυραρία που υπήρχε τότε και κάτσαμε να μιλήσουμε. Η ιστορία του συνήθης, για όσους ξέρουν τι συμβαίνει. Τον ρώτησα αν θέλει βοήθεια, κοιτάζοντας τον στα θολωμένα του μάτια. Του είπα ότι έχω γνωστούς στον Οκανά (ήταν πελάτες, της δουλειάς μου). Είδα ότι ήθελε κάπου να πιαστεί, το ήξερα το συναίσθημα. Μου ζήτησε να τον βοηθήσω.

Ξέρετε τι ζούγκλα επικρατεί στην κοινωνία μας, φίλησα κατουρημένες ποδιές και έφτασα πολύ ψηλά, αλλά ο φίλος μας το ίδιο βράδυ, μπήκε σε κοινότητα επανένταξης. Μίλησε με τους γονείς του, τους έφερα και πάλι σε επαφή. Εξ αιτίας του φίλου, έγινε εθελοντής στην κοινότητα που ήταν.

Στην AcroBase κάναμε ένα happening με δωρολαχνούς και μαζέψαμε ένα σεβαστό ποσό, που δώσαμε στην συγκεκριμένη κοινότητα. Ο φίλος μας επανήλθε 100%, ολοκλήρωσε τις σπουδές του και σήμερα έχει μια χαριτωμένη οικογένεια. Η ικανοποίηση για την μικρή μας νίκη, είναι ανεκτίμητη.

Δεν είχαμε πάντα επιτυχίες, σε άλλες περιπτώσεις φάγαμε τα μούτρα μας. Είχε μπει στην BBS, ένας πιτσιρικάς, γόνος εύπορης οικογένειες, που το μόνο που τον ένοιαζε, είναι τα ακριβά ρούχα που φορούσε, είχε σαν δίδαγμα τον Πέτρο Κωστόπουλο και όπως ήταν φυσικό, οι περισσότεροι τον πήραν στο ψιλό. Δεν θυμάμαι να έχω μιλήσει σε ένα μέλος, τόσο πολύ, όσο σ’ εκείνον. Να προσπαθώ να τον πείσω, ότι όλα στην ζωή, δεν είναι τα ρούχα μας και το αυτοκίνητο μας, δεν είναι η φιγούρα και το άδειο ύφος, είναι κάτι παραπάνω. Να μιλάμε για 2-3 ώρες και να βλέπω ότι συγκλίνει και να χαίρομαι και την άλλη μέρα, να γράφει τα γνωστά. Το έκανα 10-15-20 φορές, μιλάγαμε κάναμε σύγκλιση και μετά φτου και από την αρχή.

Τι να κάνουμε; Όπως είπε ο Χριστός μας, αλλού ο σπόρος πέφτει σε χέρσο έδαφος και δεν φυτρώνει και αλλού πέφτει σε γόνιμο έδαφος. Και εγώ δεν είμαι και Χριστός…..

Λύπη, απογοήτευση αλλά και αλλού απόλαυση.

Μιλάγαμε στις τότε τηλεσυνομιλίες της AcroBase, 3-4 από τους βασικούς συντελεστές της AcroBase, οι τρεις, έμπειροι προγραμματιστές σε UNIX ή Linux. Κάνει εγγραφή ένας νέος χρήστης και μπαίνει φουριόζος στις τηλεσυνομιλίες και μας δηλώνει με το καλημέρα, ότι είναι μεγάλος χάκερ, που όλα τα σπάει και όλα τα μαχαιρώνει. Με προσωπικό μήνυμα ο Αλέξιος με εκλιπαρεί, σε παρακαλώ μην τον πετάξεις Έτσι ξεκινάει το θέατρο του παραλόγου. Εγώ τα σπάω όλα έχω σπάσει και την AcroBase και τα κάνω όλα; Τον ρωτάμε θα μας βάλεις μονάδες χρόνου ; (τότε επειδή οι συνδέσεις ήταν τηλεφωνικές, το κάθε μέλος μου είχε κάποιες μονάδες χρόνου. Πχ από 30 έως 60 λεπτά την ημέρα.) Ναι λέει όλα τα κάνω εγώ. Να μην σας το πολυλογώ, για περίπου μία ώρα, ο φίλος μας κελαηδούσε ασταμάτητα, με εμάς να έχουμε πεθάνει στα γέλια και με προσωπικά μηνύματα, να λέμε διάφορα.

Στο τέλος του σύστησα τους συνομιλητές του και ένα hangup (κλεισιμο γραμμής) ολοκλήρωσε, την πιο αστεία και ίσως την πιο ακραία περίπτωση κομπασμού που βιώσαμε.

Θα με έχετε ακούσει να μιλάω για τα παιδιά μου. Στο ξεκίνημα της AcroBase και φυσικά της ηλεκτρονικής επικοινωνίας στην Ελλάδα, η μεγάλη πλειοψηφία των μελών, ήταν νέα παιδιά. Αυτά τα παιδιά τα γνώρισα σε μικρές ηλικίες, από 15-23 ετών. Είδα τα μπουμπούκια να ανθίζουν και να βγάζουν όμορφα λουλούδια. Είδα τα παιδιά μου να μεγαλώνουν, να σπουδάζουν, να γίνονται σπουδαίοι επιστήμονες και αργότερα σπουδαίοι οικογενειάρχες. Η δικιά μου ικανοποίηση είναι τεράστια. Και μόνο που τους πρόσφερα ένα χώρο, για να πρωτοδείξουν τι μπορούν να προσφέρουν, με κάνει να φουσκώνω σαν γαλοπούλα. Πρόσφεραν απίστευτα πράγματα, μου επέστρεψαν στο πολλαπλάσιο, την δικιά μου προσφορά. Τους χρωστάω ευγνωμοσύνη.

Στον γάμο δύο παιδιών μου, που γνωρίστηκαν στην AcroBase και τους πάντρεψαν, δύο επίσης παιδιά μου από εδώ, έκλαψα από συγκίνηση. Ήταν αδιαμφισβήτητα, η πλέον σημαντική στιγμή της ιστορίας της AcroBase. Μπορεί να μετράμε μόνο μερικούς γάμους, από παιδιά που γνωρίστηκαν στον χώρο αυτό, αλλά μετράμε και χιλιάδες δεσμούς φιλίας, που έχουν αντέξει στον χρόνο.

23 χρόνια αγωνίας, για τη καλή και ομαλή λειτουργία της AcroBase. Άλλο κεφάλαιο αυτό, που έχει κωμικοτραγικά στοιχεία.

Εν αρχή ην το modem. Ήταν κάπου στα τέλος του Ιανουαρίου του 1988, στο πρωτόγονες chat της πρώτης BBS Αργως, ο Τώνης έριξε την ιδέα, να φτιάξουμε BBS. Μου φάνταζε τόσο απίστευτα δύσκολη η ιδέα, για τις τότε δυνατότητες μου, που τον κοίταξα σαν τρελό. Ταυτόχρονα και μόνο η ιδέα να έχω μια bbs σπίτι, μου άρεσε πάρα πολύ. Η λύση βρέθηκε, η δουλειά ξεκίνησε, οι δοκιμές ολοκληρώθηκαν, η επέμβαση στο πρόγραμμα με πρωτόγονο τρόπο έγινε, το μήνυμα για το ξεκίνημα έπεσε και στις 10 Φεβρουαρίου του 1988, περίμενα το ρολόι να πάει 20:00, για να δω αν θα μπει κανείς. Είχα δώσει ώρες 20:00 έως 24:00. Το πρώτο ντριν και το πρώτο ζινννννννν του modem, είχε ηχήσει. Ίδια χαρά, ίδια συγκίνηση, ίδια προσμονή και απορία, για τα δεκάδες ντριν και ζινννν εκείνης της νύχτας. Τα πρώτα μηνύματα της ΑcroBase, είχαν γραφτεί, η νέα βάση στις πρώτες μέρες λειτουργίας της, δέχτηκε τους πρώτους φίλους. Μερικοί απ’ αυτούς είναι ακόμα εδώ.

Γρήγορα χρειάστηκε να αλλάξω πρόγραμμα και έτσι τα πρώτα Clubs, δημιουργήθηκαν στην AcroBase, νέα αλλαγή προγράμματος μέχρι το 1990, που η τεχνική υποστήριξη της AcroBase, είχε απαιτήσεις και όπως ήταν λογικό, τις τύχες της κράτησαν, σίγουρα χέρια, που μέχρι σήμερα, κατάφεραν με μια σκυταλοδρομία, ανθρώπων, προγραμμάτων λειτουργικών και περιβάλλοντος να την φτάσουν μέχρι εδώ. Χρωστάω σε όλους ευγνωμοσύνη και ένα μεγάλο συγνώμη που με υπέστησαν γιατί …. Γιατί σε κάθε αναβάθμιση, σε κάθε αλλαγή, σε κάθε προσθήκη, είχαν έναν αγριάνθρωπο, που ήξεραν ότι αγωνιούσε, για κάθε λεπτό που αυτός ο χώρος ήταν εκτός λειτουργίας, ή που τους γκρίνιαζε πάνω από το κεφάλι τους.

Αλέξιε, Βαγγέλη, Λουκά και Μίλτο, συγνώμη… Επίσης Γιώργο Αντώνη Ανδρέα, σε άλλες μεμονωμένες περιπτώσεις.

H πιο απίστευτη στιγμή, στην τεχνική ιστορία της AcroBase, που πολύ θα ήθελα να είχα σε video, ήταν όταν οι τρεις πρώτοι πιο πάνω, προσπαθούσαν να χωρέσουν ένα πρόγραμμα 750 Kb(αν θυμάμαι) σε μία μνήμη dos λειτουργικού, 640 kb.

Ο ένας έπαιζε με την μνήμη να της φάει λίγα bytes με το qemm, ο άλλος χάκιαζε το dos για να του αφαιρέσει επίσης λίγα bytes και ο τρίτος να προσπαθεί, να μικρύνει το πρόγραμμα. Αναρίθμητες δοκιμές, μέχρι που επιτέλους όλα πήγαν καλά και η AcroBase, είχε στο πρόγραμμα της, εξαιρετικά καλούδια. Όσα χρόνια και αν πέρασαν, αυτή η στιγμή ήταν ορόσημο, άσχετα αν πχ ο Αλέξιος, θα έχει να πει άλλες δύσκολες περιπτώσεις.

Η εναλλαγή ανθρώπων, στην διάρκεια των 23 χρόνων, είναι συνεχής και αέναη. Φυσικά υπάρχουν οι άνθρωποι που είναι εδώ, σχεδόν όλα αυτά τα χρόνια. Όμως αυτό για τους περισσότερους είναι αδύνατον να γίνει. Αλλάζουν οι προτεραιότητες, οι ελεύθερες ώρες, οι συνήθειες.

Όμως είναι εκπληκτικό όταν ξαναβρίσκεις αυτά τα παιδιά, το συναίσθημα που νοιώθουν και που φυσικά βίωσαν στην AcroBase. Συγκινούμαι πολλές φορές και πολύ συχνά, όταν καταλαβαίνω, ότι οι φίλοι μας δεν ξέχασαν, όσα πέρασαν, ίσως στην πιο διαφορετική BBS, που υπήρξε στην Ελλάδα. Δεν λέω πιο ποιοτική, δεν λέω την πιο καλή, δεν λέω κανένα άλλο χαρακτηρισμό. Αυτούς τους χαρακτηρισμούς μπορούν να τους δώσουν τα ίδια τα μέλη. Αλλά το «διαφορετική» θα το πω και θα το ισχυριστώ.

Ίσως όλα να πηγάζουν από την δικιά μου ώριμη (δεν ήμουν πιτσιρικάς ούτε πριν 23 χρόνια) ανάγκη για επικοινωνία. Ασφαλώς και μερικοί άνθρωποι να τους άρεσε περισσότερο άλλες BBS, που να ήταν πιο κοντά σ’ αυτό που ήθελαν. Ομολογώ ότι ήμουν αυστηρός χειριστής, αλλά μόνο στο σημείο για το οποίο εγώ θεωρούσα, ότι το μέλος, μας τιμάει με την παρουσία του και ότι εγώ είμαι υποχρεωμένος, να του προσφέρω ένα χώρο, χωρίς ύβρεις, χωρίς προσβολές και χωρίς ειρωνείες. Προσπάθησα να κρατήσω με νύχια και δόντια την AcroBase, μακριά από τον εκχυδαϊσμό. Φυσικά αυτό έγινε αιτία, να γίνω αγαπητός σ’ όσους άρεσε αυτό, αλλά και να γίνω το κόκκινο πανί στους άλλους. Σ’ αυτό η AcroBase διέφερε, όσο η νύχτα με τη μέρα.

Σε μια περίπτωση μέλους, που είχε ενοχλήσει πολύ, μέχρι αφόρητης πίεσης, μια κοπέλα από την βάση και αυτό έπεσε στην αντίληψη μου, διέγραψα τον χρήστη.

Τότε ήταν η πρώτη εποχή του web. Έστησε λοιπόν μια ιστοσελίδα, στην οποία με εκδικηθεί, καθύβριζε την Μητέρα μου (που μόλις την είχα χάσει και το ήξερε). Με έχουν βρίσει και μου έχουν πει πολλά. Στην περίπτωση αυτή όμως νευρίασα και νευρίασα πολύ. Η σελίδα κατέβηκε αμέσως και τηλεφώνησα στο πατέρα του και του εξήγησα τι έγινε, απειλώντας τον με εξώδικο, αν είχαμε συνέχεια. Ο άνθρωπος ζήτησε συγνώμη και ο νεαρός δεν με ξαναενόχλησε, ούτε εμένα ούτε κανέναν άλλον. Μάλλον ο Πατέρας του θα του έδωσε να φάει το modem

Οι κοπέλες στις BBS, είχαν την δικιά τους ιστορία. Στα πρώτα βήματα, δεν υπήρχαν καν γυναίκες. Οι πρώτες γυναικείες παρουσίες, όπως ήταν φυσικό, σ΄ έναν ανδροκρατούμενο χώρο, έγιναν δεκτές με περίσσιο ενθουσιασμό. Τι να λέμε τώρα. Η Σοφία ήταν η πρώτη οργανώτρια (moderator) που είχα στην AcroBase. Τώρα γιατί ξαφνικά στο Books Club που ήταν, είχαμε καθημερινά εκατοντάδες μηνύματα, ήταν τυχαίο; Όλοι έγιναν περιέργως βιβλιοφάγοι Η Ελένη και η Σίσσυ που την ακολούθησαν, είχαν επίσης μεγάλη επιτυχία.

Περίπου εκείνη την εποχή, ένας από τους φίλους βοηθούς χειριστές, εν αγνοία μου, έκανε χοντρή πλάκα. Σε μιας από τις τακτικές μας συναντήσεις στον κήπο του Μουσείου, μας παρουσίασε μια ξαδέλφη του (πολύ ωραία κοπέλα), την οποία δήθεν προσπαθούσε να πείσει να γραφτεί στην AcroBase. Μέχρι τότε είχαμε πολλές προσπάθειες, κάποιων να εμφανιστούν σαν γυναίκες, για να σπάσουν πλάκα. Αλλά ο κακός σύσοπας, τους έπιανε μυρωδιά.

Τελικά ο φίλος κάνει μια εγγραφή, στο όνομα της ξαδέλφης. Πρέπει να έμεινε καμιά εβδομάδα, μέχρι να τον τσιμπήσω και τον τσίμπησα επειδή κατάλαβα ότι τα έγραφε ο ίδιος. Περίπου σε μια βδομάδα ή δέκα μέρες δεν θυμάμαι και καλά, η «ξαδέλφη», είχε δεχτεί καμιά 500ρια pages και προσωπικά μηνύματα. Όπου δε έγραφε, υπήρχαν αναρίθμητες απαντήσεις.

Το άκρον άωτον όλων αυτών, ήταν να δυσπιστούμε, όποτε είχαμε εγγραφή από κοπέλα. Στην αδελφή BBS G.A.T.E που ήταν εμπορική, αυτό είχε πάρει μορφή χιονοστιβάδας. Εκεί αγόραζες χρόνο λειτουργίας. Πχ έδινες 1000 δρχ για 1000 λεπτά χρήσης.

Τα μέλη που είχαν μονάδες μπορούσαν και να δώσουν. Έτσι στα «κορίτσια» που έκαναν εγγραφή, να δείτε πόσο απλοχέρηδες ήταν όλοι οι κύριοι.

Στην AcroBase οι μονάδες χρήσης, είχαν άλλη υπόσταση. Οι γραμμές μας ήταν μία στο ξεκίνημα μας και λίγο μετά μπήκε δεύτερη και Τρίτη γραμμή. Για να βάλουμε κάθε γραμμή, μαρτυρούσαμε την ώρα και την στιγμή. Στην δεύτερη μου τηλεφωνική γραμμή, ο ΟΤΕ αφοί περίμενα έξι μήνες να με συνδέσουν, με ανάγκασε να ρίξω σωλήνα χαλύβδινο από το σπίτι μου μέχρι το κέντρο υποδοχής του ΟΤΕ στο υπόγειο. Μόνο η σωλήνα τότε μου κόστισε 130.000 δρχ, προσθέστε και 178.000 δρχ το κόστος της σύνδεσης… Δεν ήταν ούτε εύκολη ούτε φθηνή η υπόθεση προσθήκης γραμμής και εγώ τελικά σταδιακά έβαλα 5 γραμμές. Όμως και 10 να είχαμε, η AcroBase είχε πάρα πολύ κόσμο. Πολλοί φίλοι μας, προσπαθούσαν με τις ώρες να πιάσουν γραμμή. Αυτό με ανάγκαζε να βάζω συνέχεια γραμμές, μέσα στα πλαίσια του δυνατού.

Έτσι για να συντομεύσει η παραμονή, δίναμε σ’ όλα τα μέλη 30 λεπτά και στους οργανωτές των Clubs, μία ώρα. Όμως δεν υπήρχε περίπτωση, μέλος με συμμετοχή, να μου ζητήσει χρόνο και να μην δώσω. Τότε είχαμε τον θεσμό των πακέτων μηνυμάτων και των off line reader. Για να μην κάθονται με τις ώρες τα μέλη μας online, έμπαιναν, έπαιρναν το πακέτο των μηνυμάτων, έφευγαν το διάβαζαν με την άνεση τους απαντούσαν και όταν ξανάμπαιναν, έστελναν το δικό τους πακέτο και έπαιρναν καινούργιο. Ήταν μια συνήθης διαδικασία στις BBS, αλλά υπήρχαν και οι τηλεσυνομιλίες, ειδικά τα βραδινά.

Ήταν άμεση μορφή επικοινωνίας, εκεί που τα μέλη ερχόμαστε πιο κοντά, εκεί που γεννήθηκαν οι φιλίες, οι σχέσεις, η ανθρωπιά. Πόσες φορές ήταν που στις 5 το πρωί, που έκλεινε η ΒΒS για το ημερήσιο cleanup, συμφωνούσαμε ότι πεινάμε και φεύγαμε τα τέρατα, για γνωστά διανυκτερεύοντα φαγάδικα, με άγνωστο γιατί, κύρια επιθυμία τις κρέπες

Πόσες φορές πήγα στην δουλειά, με το στομάχι γεμάτο με δυο κρέπες με μανιτάρια με μπέικον και μία με σοκολάτα μπανάνα;

Σκηνές απείρου κάλους, που όμως σημάδεψαν με ανεξίτηλα γράμματα, μια ολόκληρη εποχή.

Ξεκίνησα προσπαθώντας να θυμηθώ, τι μου έχει τύχει στην AcroBase. Δεν μπορώ να γράψω με μια λογική σειρά, όλες τις καλές και κακές στιγμές που ζήσαμε. Χαρές και πίκρες, συγκίνηση και άγχος, απολαύσεις και θλίψεις, όλα ανάμικτα όπως είναι και η ζωή μας.

Κάτι πήραμε κάτι δώσαμε αλλά και κάτι αφήσαμε στον δρόμο. Στο ερώτημα τι θα άκουσες και θα είδες εσύ, η απάντηση είναι ότι, είδα και γνώρισα ανθρώπους. Μερικούς μπόρεσα και να τους ακούσω.

ΥΓ Σύντομα θα προσπαθήσω να έχω την συνέχεια αυτής της αναφοράς.

Στέλιος Χαμόδρακας
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Archmage : 01-02-11 στις 13:26 Αιτία: formatting
Απάντηση με παράθεση
The Following 13 Users Say Thank You to Xenios For This Useful Post:
Archmage (01-02-11), CORSAIR (09-02-11), Elrik (27-03-11), HelenA (01-02-11), jimil (09-02-11), konstantin@ (01-02-11), maralin (01-02-11), Naias (01-02-11), Nikoscot (01-02-11), pazo (09-02-11), roseblue (05-02-11), varthol (01-02-11), vgiagias (01-02-11)
  #2  
Παλιά 09-02-11, 20:20
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Μέρος 2ον

Το 1988 αλλά και τα λίγα αμέσως επόμενα χρόνια, ήταν σχεδόν αδύνατον να εξηγήσεις στον άλλο, τι ήταν οι BBS και η ηλεκτρονική επικοινωνία.
Το 1991, είχαμε πάει μαζί με τον Αλέξανδρο, να κάνουμε εκκίνηση στην εφορία, για την αδελφή βάση G.A.T.E. Φυσικά ο χριστιανός μας ζήτησε να του εξηγήσουμε τι είναι η BBS και τι εννοούμε με το ηλεκτρονική επικοινωνία. Αφού του εξηγούσα για κανένα δεκάλεπτο, ήταν και ο Αλέξανδρος πιτσιρικάς, σκύβει στο αυτί ο έφορος και με ρωτάει με συνωμοτικό χαμόγελο «Δηλαδή θα έχετε ροζ τηλέφωνα;».

Σε μια άλλη περίπτωση, γυρνώντας από την δουλειά, πεινασμένος, είδα στο σπίτι μου να με περιμένει, ένας κύριος μια κυρία και ένα παιδί, κοντά στα 15-16. Περίμεναν εκεί από τις 12 το μεσημέρι και η θεία μου αναγκαστικά τους έκανε παρέα και όλο την ρωτούσαν τι είναι η ΒΒS. To μόνο που ήξερε η θεία μου, ήταν ότι BBS είναι ένα μηχάνημα του διαβόλου που κάνει βζιιιιιιμ πολύ συχνά (ήχος modem).

Το ζεύγος ανησυχούσε, με τι είχε μπλέξει το καμάρι τους και καθόταν με τις ώρες, στον υπολογιστή, απασχολώντας το τηλέφωνο. Αναγκάστηκα να δείξω στην πατέρα τι κάνουμε, να του δείξω μηνύματα και διαλόγους και τελικά κατάλαβε. Τους κέρασε και η θεία μου νεραντζάκι γλυκό και ο κύριος με τον γιο έφυγαν ευχαριστημένοι. Η θεία μου και η κυρία, πάντα πίστευαν, ότι η BBS είναι ένα μηχάνημα του διαβόλου που κάνει βζιιιιιιμ.

Πολλοί πατεράδες έμπαιναν στην BBS, για να δουν τι κάνουν τα καμάρια τους. Ξέρω από πρώτο χέρι, ότι σε ένα συγκεκριμένο σπίτι, γινόταν τελικά το έλα να δεις, για το ποιος θα καθίσει και πόσο στην AcroBase

Στην 23χρονη ιστορία μας, έχουμε κάνει εκατοντάδες εκδηλώσεις, συναντήσεις, εκδρομές, γιορτές κλπ. Δύο τρεις φορές τον χρόνο, συναντιόμαστε στον κήπο του Μουσείου. Μιλάμε για συγκέντρωση 100-200-300 ατόμων. Εκεί είχαμε την χαρά να γνωρίζουμε από κοντά, όσα νέα παιδιά είχαν μπει. Να γνωρίσουμε μόνο την εξωτερική εμφάνιση, γιατί τους περισσότερους, τους γνώρισα καλύτερα, μέσα από την ηλεκτρονική επικοινωνία.

Θυμάμαι μια εποχή στο καφέ του κήπου, ήταν ένας μεγάλης ηλικίας γκαρσόνι. Ήταν λογικό τα μανάρια μου να ήταν λίγο ζωηρά. Μία από τις επόμενες φορές με είδε που καθόμουν στις καρέκλες, με πλησίασε συνωμοτικά και με ρώτησε, με εμφανή σημάδια τρόμου σιγανά : «Θα έρθουν και οι άλλοι;»

Οι εκδρομές μας ήταν πολλές, συνήθης αγαπημένος προορισμός η Πάρνηθα και τα καταφύγια του ΕΟΣ. Μέσα στο πούλμαν ήταν σαν να πηγαίνουμε μαθητικές εκδρομές, με πάρα πολύ γέλιο. Κρουαζιέρα στο Σαρωνικό ή άλλη φορά, με ναυλωμένο ιστιοπλοϊκό.

Αρκετές φορές, την νύχτα happening στην παραλία, μετά την Βάρκιζα ή στον Μαραθώνα, με μουσική και φωτιές μέχρι τα ξημερώματα. Άλλες φορές είχαμε και κιθάρες μαζί.

Εικόνες στιγμές, στο αυγουστιάτικο φεγγαρόφωτο στην Ακρόπολη ή στο σπίτι μου. Άλλες φορές ταβερνάκια, βολτούλες ή αιφνιδιαστικά βραδινά για ένα σουβλάκι με καυτερή σάλτσα και φυσικά νόημα στον μάστορα, στο σουβλάκι του σύσοπα, να έχει την πιο καυτερή σάλτσα με σουβλάκι … Παρέες δεμένες με φιλικούς δεσμούς, που μερικοί αντέχουν στον χρόνο. Ώρες συντροφικότητας, παρέας, στοργής.

Θερινά σινεμαδάκια στο Βοξ και στο θησείο, με τον Αντώνη στο τέλος, να φωνάζει σ’ αυτούς που έμπαιναν, ότι ο δολοφόνος ήταν ο τάδε …

Μια άλλη φορά θα πηγαίναμε Ζαχλωρού και Καλάβρυτα. Είχα κανονίσει το πούλμαν, να μας αφήσει στο Διακοφτό, για να ανεβούμε με τον οδοντωτό … Έλα που οδοντωτός είχε ακυρώσει δρομολόγιο και το μοναδικό που είχε ήταν γεμάτο…. Το πούλμαν είχε φύγει, για να μας βρει Καλάβρυτα…. Με ταξί κυνήγησα το πούλμαν και ευτυχώς το πέτυχα μετά από 7-8 χιλιόμετρα. Η εκδρομή ήταν από τις πιο ωραίες, άσχετα αν δεν πήγαμε όπως τα είχα προγραμματίσει.

Σε μία από τις «αποτυχημένες» πρώτες εκδρομές μας, ήταν στον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο. Εγώ είχα να πάω χρόνια και θυμόμουν ωραία φύση και ελάχιστα σπίτια. Εμείς είδαμε κάτι διαφορετικό. Όμως στην εκδρομή αυτή έπεσε το πιο πολύ γέλιο, σε τέτοιο βαθμό, που στην επιστροφή στην Χαλκίδα, ήθελαν να με πετάξουν στον Ευβοϊκό.

Προορισμοί πολλοί, από το Αγκίστρι στους Δελφούς και από τα Καλάβρυτα στην Ύδρα και τον Πόρο. Και εκδηλώσεις πολλές εκδηλώσεις… Σε ένα από πάρτι μας για τα γενέθλια της AcroBase, είχαμε αποφασίσει να κλείσουμε έναν από τους ορόφους του μπαρ Ρεσιτάλ, στα Εξάρχεια. Ήταν τόσος πολύς ο κόσμος, που τελικά «καταλάβαμε» και τους τρεις ορόφους.

Από τις πιο νοσταλγικές στιγμές, ήταν οι δύο τρεις μουσικές συγκεντρώσεις που κάναμε σπίτι μου. Μεταφέραμε ένα μεγάλο ηλεκτρικό πιάνο και ο Νίκος με την Άννα, μας χάρισαν μοναδικές στιγμές, με όλους μας να σιγοτραγουδάμε.

Πολλές εικόνες από στιγμές αναμνήσεις, σαν κινηματογραφική ταινία του μυαλού, περνάει μπροστά μου. Άνθρωποι, μοναδικές οντότητες ο καθένας, σημάδεψαν την κάθε εποχή των 23 χρόνων της AcroBase.
Πως γίνεται εγώ με την σχετικά ασθενή μνήμη, να θυμάμαι με όλες τις λεπτομέρειες, όλα αυτά τα γεγονότα, τα πρόσωπα και τους ανθρώπους.

Η απάντηση είναι απλή, είναι τόσο μεστά χρόνια, αυτά που βίωσα στην AcroBase, τόσο πρωτόγνωρος, τότε, ο τρόπος επικοινωνίας, που τα έχω αποθηκεύσει στην eprom του μυαλού μου.

Ζήσαμε όμορφα χρόνια και αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους.

Μου λείπουν αφάνταστα, οι άνθρωποι που μας έφυγαν για πάντα, όπως ο καλός μου φίλος Βασίλης (Basil), o μοναδικός κεφάτος Ηλίας (Infant), ο γλυκός μας «αι Βασίλης», ο Παπά Στάθης (Filiatrinos), μια μοναδική προσωπικότητα, ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος, αγαπητός σ’ όλους όσους τον γνώριζαν, εξέπεμπε αγάπη και καλοσύνη. Προσωπικά θα τους θυμάμαι πάντα. Με τον δικό τους τρόπο, σημάδεψαν αυτόν τον χώρο.

Η διήγηση τελειώνει κάπου εδώ, όχι όμως και οι αναμνήσεις, είναι πάρα πολλές για να καταμετρηθούν και να καταγραφούν.

Στέλιος Χαμόδρακας
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
The Following 11 Users Say Thank You to Xenios For This Useful Post:
Archmage (10-02-11), CORSAIR (09-02-11), Elrik (27-03-11), HelenA (09-02-11), jimil (09-02-11), konstantin@ (10-02-11), maralin (09-02-11), Naias (10-02-11), pazo (09-02-11), varthol (10-02-11), vgiagias (09-02-11)
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης Αξιολογήστε αυτό το θέμα
Αξιολογήστε αυτό το θέμα:

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 15:31.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.