Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
Κεντρική σελίδα |
Λίστα Μελών | Games | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
#1
|
#2
|
|
||||
Να, εγώ ας πούμε, ελπίζω πως κάποια στιγμή τη θέση των ευχαριστώ κάτω από τέτοιου είδους κείμενα θα την πάρουν οι γραπτές απόψεις.
Ο θεός είναι από μηχανής. Ο επί μηχανής θεός(?) είναι ο Κουρσάρος. Γενικά θα συμφωνήσω μαζί σου. Η ελπίδα ότι θα πραγματοποιηθούν κάποτε τα σχέδιά μας, μας κρατά σε εγρήγορση, απαραίτητη για να πάρει μπρος η εξέλιξή μας. Ωστόσο, πάνω απ' την ελπίδα βρίσκεται το όνειρο. Αυτό νομίζω πεθαίνει τελευταίο. Προσωπικά, τουλάχιστον, όταν σκοτώσω τις ελπίδες εντός μου, αυτό θα το αφήσω ανέπαφο. |
#3
|
|
||||
Το όνειρο δεν αποβλέπει στην ελπίδα; Δεν είναι έννοιες που η μία άπτεται της άλλης;
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
#4
|
|
||||
οφείλω να ξαναβάλω στην κουβέντα μας την παραδοσιακή σύνδεση πίστης και ελπίδας. Προσωπικά, οι αποθήκες μου πίστης και ελπίδας χρήζουν ανεφοδιασμού. Νιώθω πως ο κόσμος δεν πρόκειται ν' αλλάξει αλλά δεν παύω να ονειρεύομαι μια πραγματικότητα άλλη απ' αυτή που με περιβάλλει. Το όνειρο είναι το καταφύγιο και του τελευταίου παραιτημένου. Δε δηλώνω παραίτηση σε καμμία περίπτωση αλλά θεωρώ φρούδες τις όποιες ελπίδες για αλλαγή. Παρόλα αυτά, οι φαντασιώσεις πάνε κι έρχονται, παράλογα όντα δεν είμαστε; Καραπαράλογα. Άλλωστε, σε τούτο το ντουνιά, αλλαγή δε σημαίνει βελτίωση, μα απλή διαφοροποίηση. Ξέρεις, να αλλάξει ο Μανωλιός και να βάλει τα ρούχα του αλλιώς, έτσι για να μη βαριέται, ίσα ίσα ώστε να μη βαριέται. Το πόσο ελεύθεροι είμαστε, με ή χωρίς ελπίδα, σηκώνει πολλή συζήτηση που απαιτεί ψυχραιμία. |
#5
|
|
||||
Η πίστη και η ελπίδα, δεν είναι ποτέ δυνατόν να είναι εμπόδιο, στο να νοιώσει κανείς ελεύθερος. Δεν νοιώθω σκλαβωμένος επειδή πιστεύω και επειδή ελπίζω, θα έλεγα το αντίθετο, αλλά θα είμαστε πολύ «εκτός θέματος».
Για να επανέλθω στο ερώτημα του θέματος, συνειδητά ή ασυνείδητα, πάντα ελπίζουμε όπως πάντα ονειρευόμαστε, ακόμα και αν δεν το παραδεχόμαστε ή δεν το συνειδητοποιούμε. Αυτό αυτόματα δεν σημαίνει ότι ζούμε με ψεύτικες ελπίδες και όνειρα.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
#6
|
|
||||
...η άλλη όψι της ελπίδας, είναι ο φόβος. Η διάταξη θα μπορούσε να είναι και σαν πάνω - κάτω (στην επιφάνεια και υποβόσκουσα στο υπόγειο), αλλά ευστοχότερα μέσα - έξω (στον φυσικό/ψυχικό μας κόσμο). Συνειδητά κι υποσυνείδητα. Εκδηλωμένη και ανεκδήλωτη, προβαλλόμενη και απωθημένη...
Όταν κάποιος κάτι ελπίζει, συγχρόνως φοβάται (ισόποσα) μην τύχει και δεν γίνει αυτό που ελπίζει. Όταν πάλι φοβάται κάτι, ενδόμυχα ελπίζει να μην γίνει αυτό που φοβάται. Κι αυτές οι αλλαγές με την πολυπλοκότητά τους και ιδιαιτερότητα στον καθένα, που όμως μπορούν να ενταχθούν σε ομάδες, έλκουν και απωθούν, διαστέλουν συστέλουν τις ψυχοσυνθέσεις των ανθρώπων, με επόμενο να ακολουθούν και τα σώματά τους. Ο φοβισμένος ζαρώνει, κοντοστέκεται, ακινητεί, ο ελπίζων, απλώνεται, προχωράει, κινείται, πετάει.... Δεν είναι σκοπός αυτά τα πηγαία εργαλεία να τα καταργήσει κάποιος, αλλά όπως λέει κι η λέξη, να τα χειριστεί, επ' ωφελεία του, δλδ επιδέξια. Χρειάζεται πίστη και διάκριση, για ποια πράματα αξίζει να φοβόμαστε και ποια όχι. Ποια αξίζουν την ελπίδα μας, και ποια όχι. Αναβαθμιζόμενη η πίστη σε ορθοδοξότερη, (ορθής δοξασίας - σε όποιο επίπεδο μπορεί ο καθένας λόγου ή Λόγου ή συνδυασμός) και αυξανόμενη η διάκριση, αλλάζουν όχι μόνο η ''ποιότητα'' των φοβιών - ελπίδων*, αλλά και ίδια η ζωή, με εμφανή σημεία ελευθερίας, από τις προηγούμενες άτοπες και άστατες και άτακτες και τελικά απάνθρωπες φοβοελπίδες.... --------- * σκεφτείτε τι φοβίες και τι ελπίδες μας κυριαρχούσαν σαν ''έμμονες ιδέες'', όταν ήμασταν παιδιά και πως μεγαλώνοντας, απορρίπτονται, αλλάζουν, μακάρι να ευστοχούν. Σειρά σε αυτήν την τάξη και πρόοδο, δεν έχει μόνο η βιολογική ωρίμανση, αλλά κυρίως η πνευματική, που είναι ''κάπως'' ανεξάρτητη από την φυσιολογική...
__________________
http://users.otenet.gr/~mystakid Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 27-04-11 στις 16:38 |
#7
|
|
||||
Ξένιε, ναι, κατάλαβα ότι η υπογραφή σου είναι παράφραση της γνωστής ρήσης και γι' αυτό μου φάνηκε κάπως "επιθετική" χτες που την είδα, και λόγω μεγέθους γραμματοσειράς και λόγω του ότι θέλησες να δηλώσεις την άποψή σου πατώντας σε μια φράση και αλλάζοντάς την εντελώς.
Υπέθεσα δηλαδή πως οι μέρες που πέρασαν σε έκαναν να θες να διατυμπανίσεις κάτι που σου αμφισβητήθηκε ή ετέθη προς διαπραγμάτευση. Τελοσπάντων. |
#8
|
|
||||
Επίσης δεν έχει σχέση με την υπογραφή μου. Φυσικά δεν το έγραψα τυχαία, αλλά αυτό δεν σας αφορά.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
#9
|
|
|||
Αυτό πλέον δεν είναι όνειρο αλλά φαντασίωση (που δεν πρόκειται να γίνει ποτέ πραγματικότητα)!
|
#10
|
|
||||
Μάλλον οι φαντασιώσεις σου είναι πολύ τρελές κι αλλοπαρμένες.
|
#11
|
|
|||
Οι φαντασιώσεις μου όμως, στηρίζονται στην ελπίδα.
|
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην dimitrios83 για αυτό το μήνυμα: | ||
Xenios (29-04-11) |
#12
|
|
||||
Οι φαντασιώσεις στηρίζονται στην επιθυμία, Δημήτρη. Δεν υπάρχει πιο πικρό, πιο δόλιο, πιο ατίθασο, πιο αυτοκαταστροφικό και συνάμα πιο ξεσηκωτικό, πιο ερεθιστικό και πιο υπέροχο ρήμα από το θέλω! Το λες και γεμίζει το μέσα σου κάψα. Το ελπίζω είναι για κείνους που αντέχουν να περιμένουν. Εγώ υπομένω γιατί δε μπορώ να περιμένω.
|
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες) | |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|