Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
#46
|
|
||||
Το παραπάνω ποίημα προέκυψε από μια συζήτηση που κάναμε προχθές ''στα πεταχτά'' αν θυμάμαι καλά με τον Στέλιο ''τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας''
http://www.greektube.org/content/view/66632/2/
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν |
#47
|
#48
|
|
||||
Απλά καταπληκτικό!!!
Και αν μου επιτρέπεται ο προσωπικός σχολιασμός καθώς μου θύμησε ένα (τουλάχιστον) τραγούδι, σε αυτή τη φάση της ζωής μου δεν μπορώ να ταυτιστώ, αλλά υπήρξαν στο παρελθόν τέτοιες εποχές. Είμαι τυχερή που έχω το πολικό αστέρι μου! Ενώ Τα ουρλιαχτά των ανέμων (ποτέ δε με) σε φοβίζουν. Και δεν σχολιάζω άλλο, γιατί πραγματικά δεν ξέρω που να σταματήσω, μου αρέσει εξαιρετικά όλο! Και μακάρι οι ζωές όλων μας να είναι πλημμυρισμένες στην αγάπη!! Μπορούμε. Χρειάζεται λίγο αισιοδοξία, λίγο να ξεπεράσουμε τον εγωισμό μας! |
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην christi για αυτό το μήνυμα: | ||
justin (19-07-10) |
#49
|
|
||||
Χριστίνα.
Να σ’ ευχαριστήσω θέλω για τα καλά σου λόγια και να σου πω με την ευκαιρία, πως το παραπάνω ποίημα είναι κουβεντούλα που έτυχε να κρυφακούσουμε, ψιθυρίσματα συνανθρώπων μας δηλαδή. Μια τσικουδιά παραπάνω τους κέρασε η ζωή κι’ επειδή δεν έχουν συνηθίσει το οινόπνευμα ζαλίστηκαν. Λίγη βοήθεια για να περάσουν το απέναντι πεζοδρόμιο χρειάζονται, έναν καφέ δηλαδή, πικρό ή διπλό δεν έχει σημασία για μένα τις πιο πολλές φορές φέρνει αποτέλεσμα. Ένα καφεδάκι μόνο, μερακλήδικο…εγώ τουλάχιστον αυτό κερνάω κι’ ο Γρηγόρης και ο Σταμάτης έχουν πάλι πράσινο και κόκκινο χρώμα. Μπορούμε…
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν |
#50
|
|
||||
Αντίο σ' ένα καλοκαίρι.
Αντίο σ’ ένα καλοκαίρι.
Αποσταμένο από την κάψα ένα όνειρο φευγάτο, μ’ ένα μισόγιομο φεγγάρι που τρεμόπαιζε να σβήσει, απ’ τ’ αυγουστιάτικο το σώσμα λέει να μεθύσει, με το απύθμενο ποτήρι της ζωής το κολονάτο. Του φθινοπώρου το χλωμό χαμόγελο του γνέφει, απ’ την υπόγεια την παλιά ταβέρνα το θυμάται, τα καλοκαίρια των φιλιών τα ερωτικά ανεστοράται, Νεραιδοπαιχνιδίσματα σ’ αστερισμούς και νέφη. Στο χρόνο του τον ακυβέρνητο αποζητάει, τις καταιγίδες της φωτιάς που’ χει αφήσει, τα πελαγίσια σ’ αγαπώ που είχε ζωγραφίσει, στων πεπρωμένων τα μελλούμενα αναριγάει. Μετράει στα κίτρινα τα φύλλα άγνωστους χρησμούς, κι’ ίσως μαντέψει πως και άλλο καλοκαίρι θ’ ανατείλει, να κρατηθεί απ’ του χειμώνα τη μανία πριν ξωκείλει, της ειμαρμένης μήνυμα, γραφή ν’ αφήσει, ξορκισμούς. 31 Αυγούστου 2010
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 13:04 |
#51
|
|
||||
Νεφέλη
(Πλάσμα φυσικής και πνευματικής τελειότητας) Ασύλληπτης ομορφιάς συστοιχία φεγγαριών. Ανεπανάληπτες, υπέροχες ανταύγειες, ενός καταπράσινου γαλήνιου ωκεανού. Ξανθοί καταρράχτες, ουράνια τόξα. Όνομα μυθικό, αόρατο, μα και πλάσμα γήινης υποστατής μορφής. (Συνάντηση – γνωριμία) Αναζήτηση της αλήθειας και της προσωπικής μοίρας. Ζάλα αυγινά μέσα στη γοητεία του παράδοξου, σε ιδεατούς ουρανούς. Κι’ όμως συνάντηση στο βυθό μιας θάλασσας. Γνωριμία του απόλυτου. Ιριδισμός ιδιαίτατων συναισθημάτων Απαύγασμα μιας ανώτερης πραγματικότητας. Απόδραση απ’ το ουράνιο παράθυρο – μαζί – σ’ ένα ταξίδι στο άγνωστο. (Έρωτας) Επαναστατική ερωτική θύελλα, σ’ ένα αιθέρα πνοής θεϊκής. Χορός της έκτασης, σκιρτήματα αδάμαστα, στην αγκαλιά ενός υπεραισθητού ονείρου. Ανθισμένα, υπέρλογα γαλάζια συναισθήματα. Πολύχρωμες εικόνες, προέλαση της ευτυχίας. Άλικα φιλιά η πεμπτουσία των αισθήσεων. (Το τέλος) Απόκρυψη, πλαστό όραμα σ’ ένα σύμπαν δίχως πνοή. Φτώχεμα των οραμάτων. Ξαναγεννιέται και ζωντανεύει το χάος της πολικής νύχτας. Σκόρπια νεκρά άχρωμα φιλιά στις ερημιές των θυμαριών. Τα λουλούδια του ονείρου διαπερνούν διαλύουν τα ουράνια τόξα. Θάλασσες σκοτεινές με λάμψεις θνητές. Στα βάραθρα της φωτιάς, αντηχούν τα καυτά δάκρυα του τέλους. (Δάκρυα χωρισμού) Ποια μάγισσα μπορεί να ορθωθεί πάνω στη λευκή δύση. Ποια μενεξεδένια φυλλώματα θα κατέβουν με μια φωτιά ρόδινη, μέσα από τα σύννεφα, ποια σύλληψη, θα πουν πως δεν είναι αλήθεια, πως είναι μια πλασματική πραγματικότητα. Ποιες ερινύες θα πουν, πως δεν είναι δίκη στημένη με ψευδομάρτυρα τη ζωή. (Ανάμνηση) Κι’ αν πέρασαν οι εποχές τα χρόνια κι’ ας ξέρω πως, για να δε δω, από τη φυλακή του χρόνου ν’ αποδράσω δεν μπορώ, η σκέψη μου διαπερνά τη γη, τους ουρανούς, τις θάλασσες, να βρω χνάρια που άφησαν τα δάκρυα σου. Να νιώσω της ανάσας σου το χάδι. Ν’ αφουγκραστώ τους χτύπους της καρδιάς σου. Στους ποταμούς της σκέψης σου να βρω αναπολήματα κι’ από του χρόνου τα φτερά να ξεπεζέψω να το μπορούσα ομορφιά μου να παλέψω να μπω στην καταπράσινη ματιά σου να κλέψω όπως τότε τη φωτιά σου στην αύρα του κορμιού σου να λουστώ και να σου πω εγώ χαρά μου και στα χιόνια σ’ αγαπώ. Αφιερωμένο στη - Νεφέλη - Στην ομορφιά, στην αναζήτηση, στον έρωτα, στο τέλος, στα δάκρυα, στην ανάμνηση ενός μεγάλου έρωτα.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν |
#52
|
|
||||
Βραδινή απογείωση…
Σε ξαναβρίσκω στ’ αφροκύματα τα ήρεμα του τώρα, του χθες λαχτάρα μου κι’ εξαίσια προσμονή, ερωτευμένη όπως τότε με την άγρια την μπόρα, αναδυόμενα στα μεσοπέλαγα παιχνίδια, ηδονή. Στίγματα αμαρτωλά, τατού, του πόθου λαξεμένα, σκηνίτες έρωτες κατατρεγμένων στεναγμών, βαθύ, του παραλόγου βαρομετρικό, φωλιές στα ξένα, μη και μας δούνε μάτια ξωτικών περαστικών. Φουρτούνα στ’ αρχιπέλαγος του φθινοπώρου, στα σκέρτσα των ανέμων παράνομη υποταγή, λαθρεπιβάτες του παλιού και ξένου ιστιοφόρου, γυμνό ολόγραμμα των …ήντα συνδιαλλαγή. Λάθρα και πάλι στου Σεπτέμβρη τ’ ακρογιάλια, μοιραία απογείωση κι’ ας είναι βραδινή, αμαρτωλή, αναταράξεις, εξισώσεις, στης ψυχής τα καρναβάλια, για το χαμόγελο της είχα αφήσει τάμα, προκαταβολή. [/I]
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 13:05 |
#53
|
|
||||
Βραδινή απογείωση… Σε ξαναβρίσκω στ’ αφροκύματα τα ήρεμα του τώρα, του χθες λαχτάρα μου κι’ εξαίσια προσμονή, ερωτευμένη όπως τότε με την άγρια την μπόρα, αναδυόμενα στα μεσοπέλαγα παιχνίδια, ηδονή. Στίγματα αμαρτωλά, τατού, του πόθου λαξεμένα, σκηνίτες έρωτες κατατρεγμένων στεναγμών, βαθύ, του παραλόγου βαρομετρικό, φωλιές στα ξένα, μη και μας δούνε μάτια ξωτικών περαστικών. Φουρτούνα στ’ αρχιπέλαγος του φθινοπώρου, στα σκέρτσα των ανέμων παράνομη υποταγή, λαθρεπιβάτες του παλιού και ξένου ιστιοφόρου, γυμνό ολόγραμμα των …ήντα συνδιαλλαγή. Λάθρα και πάλι στου Σεπτέμβρη τ’ ακρογιάλια, μοιραία απογείωση κι’ ας είναι βραδινή, αμαρτωλή, αναταράξεις, εξισώσεις, στης ψυχής τα καρναβάλια, για το χαμόγελο της είχα αφήσει τάμα, προκαταβολή.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 13:05 |
#54
|
|
||||
Αντιθέσεις
Manor, εξαίσιο ξετέλεμα, κάποιου Baron (επαίτη) η εστία. Άστρα φεγγάρια και ουράνιες αγγέλων παραστάσεις. Διαμάντια, μάλαμα, καράτια μύρια, ναι τόση απληστία. Πέπλα σμαραγδοκέντητα, σύννεφα άλικα της πλάσης. Αναδυόμενο παραμυθένιο, αστρόφιαχτο πανόραμα, αυλές της άρκτου και της πούλιας, φιδάτοι ποταμοί. Καμβάς της τέχνης των χρωμάτων, ονειρόγραμμα, ηδονικά γλυκοχαράματα, ουράνιο μάνα οι οβολοί. Στο σταυροδρόμι όμως το μοιραίο της ζωής, σε βάρκα του Αχέροντα κι’ εκείνος έχει μπαρκάρει, στην ποθητή του άλλου κόσμου αθανασία της ψυχής, δεν το μπορεί ένα ανθρώπινο ρετάλι να σαλπάρει. Σπίτι μου, σπιτάκι μου… Σπίτι μου λευκό, σπιτάκι μου και φτωχοκαλυβάκι μου, από τις θάλασσες τις μπλάβες του Ελύτη φεγγοβόλο, άσμα εωθινό γλυκαηδονιού, στις ακεφιές μου Βοτανάκι μου, χιονάτα γιασεμιά, χαμόγελο μου αγαπημένο δροσοβόλο. Σπίτι μου λιτό, αγνό, βαλεριάνα της ψυχής που με προσέχεις, τα συναισθήματα μου αγκαλιάζεις και μαζί τους ξενυχτάς, δε σε αλλάζω με manor, είσαι ο δικός μου της αγάπης μπεζαχτάς. Λιώνεις τον πάγο της καρδιάς με ξεκουράζεις και μ’ αντέχεις. Εικόνα Waddesdon Manor 1874
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 13:05 |
#55
|
|
||||
Εικόνα εφηβική. Σε μια αμμουδιά της σκέψης μου ερημική, βρίσκω και πάλι τη ματιά σου τη θλιμμένη, μια εικόνα σου ασπρόμαυρη εφηβική, το βαθυκόκκινο θωρούσες μαγεμένη. Γητειά τα χείλη σου το βλέμμα σου ηδονή, για μια καινούργια μου μιλούσες πειρατεία, του νου μου εξαίσια λαχτάρα προσμονή, βιάσου μου έλεγες, τελειώνει η επαιτεία. Έπαιζε η σάρκα σου στου ανέμου τα φιλιά, στα μεσοπέλαγα των ηδονών τρικυμισμένη, θαλασσινά, γοργόφτερα αρπίζανε πουλιά, στον έναστρο, τον μπλάβο θόλο μεθυσμένη. Όμως απόκαμα ομορφιά μου, καιρός να ονειρευτώ, όσα μου έδωσες απλόχερα κι’ απόψε να γευτώ. Χαράζει η μέρα κι’ έγειρες γλυκά αποκοιμάσαι, μάτια μου γλυκά, να μη χαθείς, να με θυμάσαι.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 13:06 |
#56
|
|
||||
Ώχρινα φύλλα.
Το θλιμμένο του φθινοπώρου το δάκρυ, από τα όνειρα κάποιας ελπίδας κυλά, στο καλοκαίρι που γρήγορα φεύγει, για μια αδικία του χρόνου, θαρρείς του μιλά. Ώχρινα φύλλα, πέφτουν στην άδεια φωλιά, το τρένο μες στους καπνούς του σφυρίζει, μελαγχολίας γκρίζα, μουντή, πινελιά. Της Κυριακής τα ερωτικά τα φεγγάρια, νοσταλγικές ματιές τα θωρούν, το άδειο ποτήρι στα χέρια που σπάει, οι χαρακιές του βαθιές που πονούν. Αγκούσα, βαριά, ομιχλώδη ανάσα, φυλλορροούν αναμνήσεις θολές, δάκρυ πικρό σ’ έναν κύκλο που κλείνει, αλήθεια ή ψέμα, ποια σημασία κι’ αν κλαις.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 13:06 |
#57
|
|
||||
ωραιος στιχος....
__________________
Ειναι η ζωη πολυ μικρη....μη το ξεχνας...... |
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην maralin για αυτό το μήνυμα: | ||
justin (22-09-10) |
#58
|
|
||||
Να μη χαθείς!
Μου είχες πει, το πολικό να είμαι τ' άστρο της ζωής σου κι' αν χρειαστεί ηχοπαγίδα να γενώ της έκρηξής σου, να είμαι ο ήλιος στου χειμώνα σου τα βράδια, πυγολαμπίδα στης ψυχής σου τα σκοτάδια. Να είσαι η έμπνευση, ο στίχος μου, οι ρίμες, βαλεριάνα στους βοριάδες, στο λιοπύρι, στις ωδίνες. Σου είχα πει, να μη χαθείς ποτέ απ' τη ζωή μου, να διυλίζεις το νερό και το κρασί μου, να συνταιριάζεις τ' ανεκλάλητα τα σκόρπια μου τα θέλω, να μ' αγαπάς ακόμα κι' όταν το εγώ μου υποστέλω. Να είσαι μάτια μου ανταύγεια, ηλιαχτίδα, της προσευχής μου η εικόνα, η ελπίδα. Όμως, τα μου' χες πει και σου' χα πει, στου φλοίσβου το μουρμούρισμα γίνανε ζάλη, στις συννεφιές μιας Κυριακής μια αστραπή, θαμπή φιγούρα στου μυαλού την παραζάλη. Χαμόγελο μου, θα' σαι πάντα λαξεμένο στους νευρώνες. Της προσευχής μου το ξωκλήσι, των ονείρων μου εικόνες.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 13:06 |
#59
|
|
||||
Να μη χαθείς!
Να μη χαθείς!
Μου είχες πει, το πολικό να είμαι τ' άστρο της ζωής σου κι' αν χρειαστεί ηχοπαγίδα να γενώ της έκρηξής σου, να είμαι ο ήλιος στου χειμώνα σου τα βράδια, πυγολαμπίδα στης ψυχής σου τα σκοτάδια. Να είσαι η έμπνευση, ο στίχος μου, οι ρίμες, βαλεριάνα στους βοριάδες, στο λιοπύρι, στις ωδίνες. Σου είχα πει, να μη χαθείς ποτέ απ' τη ζωή μου, να διυλίζεις το νερό και το κρασί μου, να συνταιριάζεις τ' ανεκλάλητα τα σκόρπια μου τα θέλω, να μ' αγαπάς ακόμα κι' όταν το εγώ μου υποστέλω. Να είσαι μάτια μου ανταύγεια, ηλιαχτίδα, της προσευχής μου η εικόνα, η ελπίδα. Όμως, τα μου' χες πει και σου' χα πει, στου φλοίσβου το μουρμούρισμα γίνανε ζάλη, στις συννεφιές μιας Κυριακής μια αστραπή, θαμπή φιγούρα στου μυαλού την παραζάλη. Χαμόγελο μου, θα' σαι πάντα λαξεμένο στους νευρώνες. Της προσευχής μου το ξωκλήσι, των ονείρων μου εικόνες.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 13:06 |
#60
|
|
||||
Συμπαντική δροσοπηγή
Συμπαντική δροσοπηγή.
Τη σκέψη μου απλώνω οργιές μακριά, στην άσπρη συννεφιά να ακουμπήσει, σταλιές πηγαίες ν’ απαλύνουν τη θωριά, τ’ αθέατα μου όνειρα να απαντήσει. Διαμαντοφόρετος, ουράνιος ποταμός, σκαρί στα κύματα του με μεράκι λαξεμένο, ταξίδι άχρονο, δίχως σημάδια, μισεμός, μ’ αλήθειες και αγάπες μπολιασμένο. Ζώπυρο ίχνος, σκέψη, στοχασμός, του χρόνου περασμένα πεπραγμένα, πλατύσκαλο των αναμνήσεων σταθμός, τραγούδια εφηβικά, απέριττα, κανακεμένα. Πηγή ύδατος ζώντος της ψυχής αναπαμός, απ’ τα ταξίδια στις ερήμους των τυφώνων, γαλήνιος του φθινοπώρου ο λογισμός, στην απεραντοσύνη του κενού και των αιώνων.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 13:07 |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 3 (0 μέλη και 3 επισκέπτες) | |
|
|