Εαν ω μη γένοιτο...

[purple anemone]

Αρχική Δημοσίευση από Easty Να διευκρινήσω ότι από την πλευρά μου το παρόν θέμα είναι πέρα ως πέρα σοβαρό... Είναι μια σκέψη που έκανα πριν 2-3 μέρες, οδηγώντας. Μεσογείων, στα γρήγορα-αργά, με τους διπλανούς να φλερτάρουν επικίνδυνα με τη λωρίδα μου...

Αγαπητέ μου τρελοΧρηστοβουνίσιε...
Ως τέτοιο το εξέλαβα κι εγώ. Και νομίζω πως χωρίς καν να περιγράψεις την ως άνω σκηνή, κατάλαβα επαρκώς τι εννοούσες. Γι' αυτό, για παράδειγμα, σου απάντησα ακριβώς το ΠΡΩΤΟ που μου ήρθε στο μυαλό, το ΠΡΩΤΟ που μου έρχεται πάντα στο μυαλό, όταν αντίστοιχα στη φαντασία έρχεται η εικόνα του θανάτου.

Ξέρω... ίσως είναι φρίκη. Όμως ο θάνατος είναι η μόνη πραγματικότητα που ΔΕΝ πρόκειται να αποφύγει κανείς. Το να αποφεύγουμε να τον αναφέρουμε, δε σημαίνει πως θα τη "σκαπουλάρουμε".
Είναι αναπόφευκτος και - δυστυχώς - πάντα δίπλα μας. Για όλους. Ανά πάσα στιγμή.
Αλλά οκ, δεν είναι ΑΥΤΟΣ το θέμα μας.

Το θέμα μας είναι το ένα, το ΠΙΟ σημαντικό που θα σκεφτόμασταν ότι αποχωριζόμαστε με πόνο, ότι αφήνουμε πίσω, ότι θα θέλαμε να συμβεί μετά την κοίμησή μας... Αυτό το ΕΝΑ που έρχεται πρώτο σαν αστραπή να μας "σουβλίσει" την καρδιά στην ιδέα και μόνο πως το χάνουμε...
Κάπως έτσι?

Γιατί είναι τόσο δύσκολο να απαντήσουμε σ' αυτό?

[mystakid]

@ gildor ...αυτό το έλεγε (αν θυμάμαι καλά, που από κάπου θα το πήρε...) ο C. Santana ποιος ονειρεύεται ποιον... εγώ την πεταλούδα ή αυτή εμένα;;;

[Easty]

Αρχική Δημοσίευση από purple anemone ... Αυτό το ΕΝΑ που έρχεται πρώτο σαν αστραπή να μας "σουβλίσει" την καρδιά στην ιδέα και μόνο πως το χάνουμε... Κάπως έτσι?

Κάπως έτσι.
Άλλος σκέφτεται αυτό που χάνει, άλλος σκέφτεται ότι μπορεί αυτό που για χρόνια παλεύει, μπορεί να μην ορθοποδήσει. Άλλος... μπορεί να αναζητούσε Θεό και να επιθυμεί να τον φτάσει... δεν ξέρω.
Άλλος μπορεί να μη νοιάζεται καθόλου για το τι θα συμβεί χωρίς αυτόν.
Τέτοια πράγματα...

Γιατί είναι τόσο δύσκολο να απαντήσουμε σ' αυτό?

Γιατί το πρώτο συνθετικό... το.... "μακριά από μας", φτάνει για να μη θέλουμε να ασχοληθούμε.
Ή γιατί είναι πολύ προσωπικές πληροφορίες που... γιατί να τις γράψουμε εδώ;

[varthol]

Καλα εισουνα στα βουνα...τωρα τι θες εδω....Τραβα ισα πανου...

[Gildor]

Αρχική Δημοσίευση από purple anemone Ξέρω... ίσως είναι φρίκη. Όμως ο θάνατος είναι η μόνη πραγματικότητα που ΔΕΝ πρόκειται να αποφύγει κανείς. Το να αποφεύγουμε να τον αναφέρουμε, δε σημαίνει πως θα τη "σκαπουλάρουμε". Είναι αναπόφευκτος και - δυστυχώς - πάντα δίπλα μας. Για όλους. Ανά πάσα στιγμή.

Δεν ειναι η μονη πραγματικοτητα ουτε το μονο σιγουρο για ολους

Μπορει η ανασταση των νεκρων γινει κατα τη διαρκεια της ζωης σου

[mystakid]

Αληθώς, αληθώς σας λέγω· Εάν τις φυλάξη τον λόγον μου, θάνατον δεν θέλει ιδεί εις τον αιώνα. (Ιωαν. η'51)

[purple anemone]

Κι όμως επιμένω πως είναι ωραίο θέμα...
Αλλά πάλι... είμαι και πνεύμα αντιλογίας, τι να κάνουμε?

[christi]

@Easty (το θέμα σου αυτό, στο μυαλό μου το συσχετίζω με παλιότερο θέμα που είχα βάλει στο φόρουμ κ έχει κ άλλες πτυχές, προεκτάσεις)

Να απαντήσω στο ερώτημά σου: "Αν πεθαίνατε ΤΩΡΑ... ποια θα ήταν η τελευταία σας επιθυμία;".
Αν μου συνέβαινε ΤΩΡΑ κ είχα το χρόνο ή τη διαύγεια να ευχηθώ, θα ευχόμουν το καλύτερο για ότι "πολυτιμότερο" "έχω".
Δηλαδή για τα παιδιά μου (αν αποχτήσω). Αυτό θα ήταν το πρώτο κ μόνο.

[mystakid]

άλλο είναι το πνεύμα της αναφοράς περί ''μη γεύσεως θανάτου'' και το καταλαβαίνεις Άννα.... έτσι, φυσικά και είναι υπέροχο το θέμα... κι είναι αντίλογος ΚΑΙ στον κόσμο, αλλά ΚΑΙ στον ίδιο τον θάνατο, γιατί μπορεί κάποιος να εστιάσει στους λόγους Ζωής, (εν μέρει μοιάζει με αυτό που λες ''αγαπητικές προτεραιότητες'', αρκεί να είναι κι αυτές υπέρχρονες) να συντονιστεί και να ζήσει και πέραν των βιολογικών (φυσικών) περιορισμών. Από τώρα και στους αιώνες, αληθώς κι όχι φανταστικώς ΜΕΤΑ...., αρκεί από τώρα να νικήσει αυτού του είδους την φαντασία, ακολουθώντας τα ανάλογα (ζωηφόρα) ίχνη. ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ.

Ο θάνατος, είναι μια πύλη. Μια πύλη, που όταν είμαστε ''ζωντανοί'' (βιολογικά) αυτός ΔΕΝ είναι παρών και όταν φύγουμε από αυτήν την διάσταση, πάλι (σε άλλη διάσταση ζωντανοί με ''άλλες δυνατότητες και παραμέτρους'') ΔΕΝ θα είναι παρών, γιατί θάχει παρέλθει, θα την έχουμε διέλθει. Σκοπός λοιπόν είναι, αφού κάποτε θα κλείσει ο χρόνος, (αιφνιδίως ή όχι) σε ποιο χώρο θα κατασταλάξουμε/καταλήξουμε; αμήν χώρα Αναστάσεως, χώρα Ζωής.

[ΑΡΤΕΜΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ]

Όταν φύγω από αυτή τη ζωή, το μόνο που εύχομαι είναι να μην πονέσουν οι δικοί μου άνθρωποι και να μπορέσουν να συνεχίσουν τη ζωή τους χωρίς να τους επηρεάζει η απουσία μου
Δεν ξέρω τί και αν θα συναντήσω κάτι άλλο εκεί που θα πάω, στον άλλο κόσμο, ελπίζω να μην υπάρχει πόνος, αγωνία και άλλα δεινά τούτου του κόσμου
Σημαντικό όμως είναι -νομίζω- και η ζωή που κάνει ο καθένας από μας, το τί "χτίζει" σ' αυτή τη ζωή και τι παρακατηθήκη και κληρονομιά αφήνει. Και λέγοντας κληρονομιά εννοώ το ποιος είσαι, πόση αγάπη δίνει στους γύρω σου και πόση καλοσύνη.

[mystakid]

μ' άλλα λόγια, πόση (ποιοτική και ποσοτική) ΑΓΑΠΗ και ΑΛΗΘΕΙΑ κατανοεί και βιώνει (ο καθένας από τώρα), πόση ΑΓΑΠΗ και ΑΛΗΘΕΙΑ μοιράζει απλόχερα, εκφράζει και εκδηλώνει μιλώντας ή σιωπώντας... από καρδίας και από νου.

...είναι θέμα ''συνειδησιακού'' βαθύτερου συντονισμού, συντονισμού ψυχής με σχήμα ή χωρίς. Εντός ή εκτός βιολογικών ορίων.

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από mystakid μ' άλλα λόγια, πόση (ποιοτική και ποσοτική) ΑΓΑΠΗ και ΑΛΗΘΕΙΑ κατανοεί και βιώνει (ο καθένας από τώρα), πόση ΑΓΑΠΗ και ΑΛΗΘΕΙΑ μοιράζει απλόχερα

To μόνο σίγουρο είναι Κώστα, ότι εκείνη την στιγμή, δεν θα έχει κανείς το κομπασμό, να μετρήσει στην ζυγαριά πόση αγάπη και αλήθεια μοίρασε.
Βέβαια εσύ στον όρο μοίρασμα αλήθειας, εννοείς πόση διδαχή πρόσφερε κανείς, για τον Χριστό.

Εγώ ενώπιον της κρίσης ή της συνειδήσεως μου, θέλω να έχω την ικανοποίηση ότι δεν αδίκησα και δεν έβλαψα ηθελημένα κανέναν, δεν πούλησα και δεν πρόδωσα, δεν πάτησα επί πτωμάτων, ούτε κατασυκοφάντησα.

Στην μετά θάνατο ζωή, που ελπίζω μέσα από την πίστη μου, το μόνο που θα ήθελα, θα ήταν να βρω τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Έστω και για λίγο....

[mystakid]

...αυτή είναι η διαφορά του (απλά διανοητικά) γνωρίζω και του βιώνω. Στο βίωμα δεν έχει κομπασμό, γιατί Ο Κύριος δεν κόμπαζε ούτε ως Αλήθεια, ούτε ως Αγάπη. Απλά σαν ήλιος, έδινε φως παντού, σε δικαίους και αδίκους. Σαν νερό ξεδιψά δικαίους και αδίκους. [Άλλο πράμα αν κάποιος γυρνάει από την άλλη και δεν θέλει αυτό το φως ... κι αυτό το (λάλον) ύδωρ. Ελευθερία έχουμε]. Με την κρίση, την ζυγαριά δεν την βάζει ο ίδιος ο άνθρωπος που αποβιώνει (αυτό έλειπε να πιστεύω αυτό). Άλλος είναι Ο Κριτής.

Όσον αφορά τους οικείους, σίγουρα θα τους δεις

[purple anemone]

Κώστα... με όλο το σεβασμό που σου έχω, γιατί επιμένεις να το βγάζεις εκτός θέματος;
Δε νομίζω πως σκοπός του συγκεκριμένου thread είναι ο θάνατος και οι περί αυτού θεολογικές θεωρίες.
Πιστεύω πως ο Easty ήταν αρκετά σαφής... (θα πρέπει να 'χω πυρετό για να τον υποστηρίζω, αλλά έτσι είναι )

[mystakid]

αν η ζωή πριν και μετά τον (βιολογικό) θάνατο, με τις ευχές πριν, αλλά και τον αγώνα και τις αγωνίες, ακόμη και το μυστήριο, είναι εκτός (θεολογικού αντικειμένου) θέματος, σορυ πραγματικά σορυ (δεν επιμένω)